Καλησπέρα σας,
Αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου και ευελπιστώ να ξαναβρώ μέσα από τις απαντήσεις σας, τη δύναμη που χάνω μέρα με την ημέρα..
Μετά από 3 χρόνια διάστασης, βγήκε το διαζύγιό μου. Δεν ήταν δική μου απόφαση αλλά του πρώην συζύγου μου λόγω εξωσυζυγικής σχέσης που δημιούργησε όταν το μωρό μας ήταν 6 μηνών σε συνδυασμό με παρότρυνση των γονέων του να εγκαταλείψει τόσο εμένα όσο και το παιδί μας. Σακατεύοντας την αξιοπρέπειά μου ως γυναίκα, του ζήτησα μία μέρα μετά από την αποκάλυψη της απιστίας του να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια για μας, για το παιδί μας που δε φταίει σε τίποτα... Μάταια όμως! Ένιωθε τεράστια πίεση από τους γονείς του που δεν ενέκριναν ποτέ ούτε το γάμο μας αλλά ούτε τη γέννηση του παιδιού μας.. Νιώθοντας τύψεις που δεν τους άκουσε τότε... τώρα δε θα τους χάλαγε ξανά χατήρι! "Οι γονείς μου ξέρουν το καλό μου" είπε... "Οι γονείς σου θα αποφασίσουν για το αν το παιδί μας θα χει κοντά του τον πατέρα του;;;" ρώτησα... "ΝΑΙ"!!! ήταν η απάντηση που με άφησε άφωνη... απλά κοιτούσα και δεν πίστευα στα μάτια μου και στα αυτιά μου! Δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τους γονείς του. Ούτε καν κατά τα παιδικά του χρόνια... Πάντα τον πίεζαν σε όλα και αυτός πάντα υπάκουε ενώ μέσα του πνιγόταν. Του είχαν διαλύσει 2 σχέσεις πριν από εμένα. Η πρώτη φορά που είπε "όχι", που δεν τους υπάκουσε, ήταν όταν προσπάθησαν να τον χωρίσουν και από εμένα στην αρχή της σχέσης μας και χωρίς να με γνωρίζουν.. Προσπάθησα να φύγω πολλές φορές από αυτή τη σχέση λόγω των γονέων του αλλά με παρακαλούσε, μου έλεγε ότι δεν έχει κανέναν άλλον στον κόσμο κλπ. Δεν παρέμενα επειδή τον λυπόμουν αλλά επειδή τον αγαπούσα! Ο μοναδικός λόγος που θέλησα να φύγω κάποιες φορές ήταν ο φόβος ότι κάποια στιγμή οι γονείς του θα τον πείσουν! Με έπεισε όμως ότι ξέρει τί θέλει και ότι είναι σίγουρος για μας! Τον πίστεψα, τον λάτρεψα, του δόθηκα ολοκληρωτικά και τον στήριξα με κάθε τρόπο.. τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου! Μετά από 4 χρόνια σχέσης και ενώ δεν είχε καμιά επαφή με τους γονείς του, μένω έγκυος! Είχαμε ήδη παντρευτεί. Η χαρά μας απερίγραπτη! Ζούσαμε πολύ ευτυχισμένοι!! Στα μισά της εγκυμοσύνης μου επέστρεψαν οι γονείς του "μετανιωμένοι". Τους αποδέχθηκα με αγάπη και με κάθε διάθεση να ξεχάσω το παρελθόν. Ενώ έδειχναν πολύ καλοί μπροστά μου όμως, πίσω μου έσκαβαν το λάκκο μου. Ο Κ. μέρα με μέρα και με πολύ γρήγορους ρυθμούς άλλαζε συμπεριφορά απέναντι σε μένα, στους φίλους μας, στους γονείς μου, ακόμα και στο παιδί που περιμέναμε! Μεταλλάχθηκε!!!!! Πίστευα ότι με τη γέννηση του παιδιού θα γίνει πάλι αυτός που γνώρισα αλλά όχι! Με μείωνε, δυσανασχετούσε με το κλάμα του παιδιού, απέφευγε να μου μιλά στο σπίτι.. Μέχρι που αποκαλύφθηκε η εξωσυζυγική του σχέση. Τσακωθήκαμε, έφυγε από το σπίτι. Προσπάθησα να του μιλήσω στο τηλ. όμως το σήκωναν οι γονείς του και δε μου τον εδιναν να μιλήσουμε! Την ίδια μέρα που έφυγε, τον πήγαν σε δικηγόρο! Αφού κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναβρούμε προσπάθησα να μην χάσει επαφή με το παιδί! Το πρώτο 3μηνο ερχόταν 1 φορά τη βδομάδα. Στα πρώτα γενέθλια του παιδιού μας κόψαμε οι τρεις μας την τούρτα, παίξαμε, τραγουδήσαμε.... Αυτός τραβούσε βίντεο με όλα αυτά και το έδειξε στους δικούς του! Ενώ έφυγε δακρυσμένος που αποχωριζόταν το παιδί και ενώ φεύγοντας μου είχε πει ότι θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε, με το που έφτασε σπίτι του με πήρε τηλ. και με απειλούσε να υπογράψω συναινετικό διαζύγιο επαναλαμβάνοντας τα λόγια της μάνας του που άκουγα από μέσα!!! Από τότε έχει να δει το παιδί μας!!! Όυτε ενα τηλ. όυτε ένα μηνυμα... τίποτα! Έκανα πολλές προσπάθειες να τον πείσω να βλέπει το παιδί όμως δεν υπήρχε κανένα αποτέλεσμα! Εδώ και ένα χρόνο, δεν έκανα καμία άλλη προσπάθεια αφού πλέον έχω πεισθεί ότι δε θα βγάλει πουθενά και επειδή είναι ανάγκη να προφυλάξω την ψυχική μου υγεία ώστε να μεγαλώσω το παιδί μου! Έχω ένα κοριτσάκι 4 χρονών χαρούμενο, κοινωνικό, ευγενικό, δραστήριο, που μου δείχνει με κάθε τρόπο την αγάπη του. Ως εδώ τα χω καταφέρει πιστεύω....
Με φοβίζει όμως το μέλλον! Με κουράζει η καθημερινότητα! Δε μπορώ να βάλω σε τάξη τους στόχους μου... Δεν έχω καθόλου προσωπική ζωή και αρνούμαι να αποκτήσω! Νιώθω τύψεις να την αφήσω με τη γιαγιά για να βγω... Όσο για σχέση, μου είναι αδύνατον να εμπιστευτώ ξανά!!!
Η μόνη μου χαρά, παρηγοριά, πηγή δύναμης και ενέργειας είναι το παιδί μου! Τις ώρες που είμαι στη δουλειά έχω απίστευτο άγχος μην πάθει τίποτα παρόλο που ξέρω ότι είναι σε καλά χέρια (της μαμάς μου!). Τις ώρες που κοιμάται, μου λείπει και νιώθω τόσο μόνη... Νιώθω τύψεις για τον πατέρα που διάλεξα για το παιδί μου! Που δεν κατάφερα να τον πείσω να είναι δίπλα της... Νιώθω ότι απέτυχα στη ζωή μου και ότι τα δικά μου λάθη θα τα πληρώσει το μωρό μου!! Νιώθω ότι χάνω τη δύναμή μου...
Υ.Γ. Το παιδί μου δε με βλέπει απογοητευμένη... Είμαι πραγματικά ευτυχισμένη, κεφάτη και αισιόδοξη όσο είμαστε μαζί!! Όταν λείπω ή όταν κοιμάται όμως, ζωντανεύει η πραγματικότητα! Τότε συνειδητοποιώ όλα όσα έχουν γίνει ... και νιώθω ότι χάνω δυνάμεις... ότι είμαι πολύ κουρασμένη ψυχολογικά!
