την γνωμη σας για το προβλημα που αντιμετωπιζω
ειναι 7 μηνες πια που η μανα μου αυτη η αυταρχικη γυναικα ειναι πια στο κρεββατι.της παρεχω καθε βοηθεια.εχω γυναικα που μενει εσωτερικη την βοηθα στις αναγκες της.εγω απο την μερια μου συνεχεια στο τρεξιμο για γιατρους, φαρμακα και να ικανοποιησω τις πιο πολλες απαιτησεις της.
ομως αυτο δεν αρκει.το αντιλαμβανομαι οτι ενας ανθρωπος με τετοιον χαρακτηρα, που δεν σηκωνε μυγα στο σπαθι του και μπορουσε να με χειριστει καλα ζωντας μεσα απο την ζωη μου, ειναι δυσκολο να εξαρταται απο τους αλλους.
εχουν γινει καυγαδες, μ΄εχει απειλησει με καθε τροπο,εχω φτασει στα ορια μου και γενικα νοιωθω οτι μου στερει την ζωη μου.
δεν μπορω να λειψω απο το σπιτι και αν περασουν καποιες ωρες το τηλεφωνο χτυπα.θελω απο την στιγμη που την εχω τακτοποιησει να φυγω λιγες μερες.το εχω τοσο πολυ αναγκη να ξεφυγω.ξυπνω το πρωϊ αν κοιμηθω και ειμαι κομματια.νοιωθω να μου τραβουν την ψυχη, νοιωθω φοβο γιατι ακομη δεν ξεκινησαν τα πολυ δυσκολα.ολοι ειναι κρεμασμενοι απο πανω μου και στην δυσκολη στιγμη πρεπει να ειμαι εκει για ολους.στο προβλημα αυτο ειμαι μονη ομως.τα παιδια δεν θελω να τα βαλω σε αυτη την διαδικασια, γιατι ουτε τα ιδια εχουν την διαθεση.βασικα εχουμε κρυωσει ολοι με την συμπεριφορα της.φροντισε να απομακρυνει και τα εγγονια της.
αναγκαστηκα και εφερα ψυχιατρο οπου της εδωσε ρισπερνταλ για να την καταστηλουμε λιγο.ειχε φοβερες εκρηξεις.το προβλημα ειναι ο χαρακτηρας της, γιατι παντα ηθελε να το παιζει αρχηγος.οταν δεν γινεται αυτο που θελει, ή της αγριευω λιγο, αρχισει να χτυπα το κεφαλι της.της προσθεσαμε και σταγονες αλοπεριτιν συμφωνα με τις οδηγιες της ψυχιατρου.φυσικα δεν το γνωριζει γιατι ποτε δεν θα δεχοταν να παρει ψυχοφαρμακα καθως ολοι ειμαστε τρελοι και αυτη παντα η λογικη και παντα ειχε δικιο σε ολα.αυτο ηταν ιδιον του χαρακτηρα της απο οσο την θυμαμαι.
νοιωθω τυψεις πολλες φορες που πια δεν νοιωθω οτι ειναι η μανα μου.νοιωθω απιστευτο βαρος να ειναι.παντα ηταν σκληρη μαζι μου , αλλα ποτε δεν περιμενα να φτασει σε σημειο να με απειλει με διαφορους τροπους.ενα παραδειγμα να πιανει τα παιδια μου και να με κατηγορει ή να τηλεφωνει σε συγγενεις να κανει το ιδιο.σιγουρα με τα φαρμακα δεν ειχει τις ιδιες δυναμεις πια, αλλα ειναι φοβερα απαιτητικη.
η γυναικα δεν νομιζω να αντεξει για πολυ ακομη.συνεχεια σ΄εχει φερε το ενα θελω το αλλο.
φυσικα το να μπει σε καποια κλινικη ουτε να το συζηταμε.θελει να πεθανει στο κρεββατι της.μας απειλει να την αφησουμε να πεθανει σπιτι της ,γιατι ξερει καλα οτι δεν γινεται κατι τετοιο απο την στιγμη που δεν μπορει να αυτοεξυπηρετηθει.
παθολογικα οι εξετασεις της ειναι μικρου παιδιου.το προβλημα εγκειται στο οτι εχει προβλημα με την σπονδυλικη στηλη και δεν μπορει να περπατησει.
ιατρικα πια δεν γινεται τιποτε ωστε να βοηθηθει.
και ερωτω.αυτη η γυναικα που τα εχει 400 πως θα μεινει στο κρεββατι και εγω τι μπορω να κανω για να μην τρελαθω;ειναι μια κατασταση που απ΄οτι δειχνουν ολα θα τραβηξει χρονια.εγω δεν το αντεχω ειδικα ψυχολογικα.της ειπα σημερα θα τρελαθουμε ολοι και θα μεινει μονη.
πολλες φορες οταν δεν τα καταφερνει αρχιζει το κλαμα.βασικα θελει να ειμαι συνεχεια διπλα της.δεν το μπορω και νοιωθω ασχημα γι αυτο.
οταν ειχε τις φοβερες εκρηξεις ρωτησα φιλο μας γιατρο και μου ειπε να παρω γνωματευση απο ψυχιατρο(κλειδωνοταν σπιτι, εβαζε συρτες κλπ οταν με δυσκολια περπατουσε, χτυπουσε τις φωτογραφιες μας με μπαστουνι απο τα νευρα της κλπ)και μετα με εισαγγελικη εντολη να την βαλω σε κλινικη.
αυτο ειναι κατι που δεν το μπορω.θα ηταν πολυ πιο ευκολο αν δεν ειχε συναισθηση και δεν καταλαβαινε.απο το σπιτι της δεν μπορω να την βγαλω οσο εχει λογικη.αλλα πρεπει να ζησουμε κι εμεις.πως μπορουν να συμβαδισουν αυτα;μια μερα θα ηθελα να μην δωσω το παρον αλλα θα γινει πολεμος μετα.αρχιζει η γυναικα τα τηλεφωνα να παω σπιτι της γιατι δεν μπορει αλλο.δυστυχως μενει κατω απο το σπιτι μου.
καθε Κυρικη δε, που η γυναικα παιρνει ρεπο ειμαι ενα ρακος.οχι τοσο απο την σωματικη κουραση αλλα γιατι αυτο που κανω δεν το κανω με ευχαριστηση.
