Printable View
βοήθειααααααααααααααααααα ααα.......είμαι μόνη μου νιώθω να τρελαίνομαι........ο πόνος είναι αβάσταχτος....δεν μπορώ να τον αντέξω.......φοβάμαι ότι αύριο που θα συναντηθούμε θα μου πει τέλος....κ με αυτό το τέλος θα τελειώσω κ εγώ.....τρέμω ολόκληρη δεν έχω οξυγόνο είμαι μόνη μου δεν έχω κανέναν.....ας μου πει κάποιος ένα τρόπο να σταματήσω να πονάω.......βοήθειαααααααααα� �αααααααααααααααααααααααα� �ααααααααααααααααα............... ..........
καταρχας ηρεμησε λιγακι και γραψε μας το προβλημα αναλυτικα να καταλαβουμε...
τσακώθηκα εχτές με το συντροφό μου κ από τότε ακόμα δεν έχει δώσει σημεία ζωής μου είπε ότι θα με έπαιρνε τηλέφωνο πριν πάει να παίξει....όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχα οξυγόνο δεν μπορούσα να αναπνεύσω....αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σταθώ όρθια....ζαλίζομαι πάρα πολύ κ δεν έχω δύναμη ούτε το σώμα μου να σηκώσω....δεν ξέρω τι σκέφτεται....του έστειλα μήνυμα δεν μου απάντησε τον πήρα τηλέφωνο κ τ μόνο που μου είπε είναι κοριτσάρα μου να σε πάρω αργότερα γιατί παίζω?????τι στα κομμάτια εγώ δεν υπάρχω????δεν αντέχω άλλο αυτή την αγωνία....δεν αντέχω άλλο αυτόν τον πόνο....!!!!!!
Κοριτσάκι μου, εκτός από τους πραγματικούς φόβους π.χ. να προσέξω πως θα περάσω έναν αυτοκινητόδρομο, πως θα κατέβω μια σκάλα κ.λπ.,
όλοι οι άλλοι φόβοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι φανταστικοί, τους προκαλούν οι ανασφάλειες από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας κι εσύ έχοντας
βιώσει έντονα την απώλεια της μητέρας σου επόμενο, είναι νάχεις αρκετές ανασφάλειες και φόβους!
Χρειάζεται να ξέρεις ότι αυτό που σου έλειψε τότε, συνεχίζεις να το αναζητάς.., μόνο που δεν μπορεί να στο καλύψει η σχέση σου, γιατί είναι άλλος ο ρόλος της.
Εσύ πρέπει να το δεις και ν' αναγνωρίσεις όλα όσα σου έχει προκαλέσει κι έτσι να προσπαθήσεις να μην κρεμιέσαι ή να εξαρτιέσαι απ' την σχέση, γιατί αυτό
κουράζει και μοιραία κάποια στιγμή ο σύντροφός σου θ' απομακρυνθεί. Δες το και μόνη σου! Θάθελες κοντά σου ένα άτομο που σε πνίγει συνεχώς με τις αγωνίες του; :)
όσο περίεργο κ να σου φανεί είχα ένα τέτοιο άτομο δίπλα μου αλλά δεν έφυγα....έμεινα εκεί μέχρι που ένα ωραίο πρωί έφυγε εκείνος....τραγικό ε????κ όμως μεγαλύτερη ηλίθια από εμένα δεν θα βρεις όσο κ αν ψάξεις...επίσης πιο μόνο άνθρωπο από εμένα δεν θα βρεις....κ δυστυχώς δεν είναι επιλογή μου....για να καταλάβεις προσπάθησα να μιλήσω σε κάποιον να πω καμιά βλακεία να περάσει η ώρα κ το μόνο που πήρα είναι αναπάντητες κλήσεις...κανένας δεν το σήκωσε ούτε η ίδια μου η μάνα....ο σύντροφός μου παίζει οπότε εγώ δεν υπάρχω οι φίλοι μου ένας θεός ξέρει τι κάνουν η μάνα μου ακόμα χειρότερα ο μπαμπάς με το που πάω να πω κάτι σηκώνει τον κόσμο στο πόδι οπότε....βιώνω μια υπέροχη μέρα....!!!!!!
Όχι γλυκιά μου δεν μου φαίνεται περίεργο, γιατί αντανακλάμε κι έλκουμε τα όμοια! Κάνε λοιπόν κι εσύ την μοναξιά δημιουργική, γιατί ο καλύτερος φίλος μας είναι ο εαυτό μας!Quote:
Originally Posted by mina@@
Οπότε καθόλου μόνη σου δεν είσαι, αφού είσαι τυχερή που έχεις εσένα! Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα για να κάνεις την μέρα σου σήμερα ευχάριστη και να περάσεις καλά!
Νομίζω ότι το ξέρεις αυτό κι ίσως είναι και προνόμιο που δεν έχεις για λίγο κάνεναν στο κεφάλι σου! Φρόντισε λοιπόν όσο μπορείς τον εαυτό σου και μην γαντζώνεσαι απ' τον άλλον! :)
συμφωνω με τη Μαρκελα απο πανω..
υπομονη κοριτσι, οι ανθρωποι γυρω μας γενικα κοιτανε την παρτη τους.. τον εαυτουλη τους..
πρεπει να ξεκινησεις να κανεις και εσυ το ιδιο, κοιταξε τον εαυτο σου. καταρχας μην αγχωνεσαι τοσο πολυ..
βγες εξω απο το σπιτι, πηγαινε σε καμοια βιβλιοθηκη, διαβασε κανενα βιβλιο, δες καμοια ταινια (κωμωδια) να σου φτιαξει το κεφι..
κανε πραγματα που σου αρεσουν τωρα που μπορεις. εγω ειμαι παντρεμενη και δουλευω ολη μερα και δεν εχω χρονο να κανω αυτα που μου αρεσουν...
εσυ εχεις ολο αυτο το χρονο και πρεπει να το αξιοποιησεις, καταρχας να περνας καλα εσυ..
πω τοτε που ημουν μονη μου.. οτι γουσταρα εκανα.. ετρωγα οτι ηθελα, αμα ηθελα μαγειρευα αν δεν ηθελα δεν μαγειρευα.. ετρωγα εξω.. οτι ναναι..
και οποτε θελεις να ξεσπασεις, μπες στο φορουμ εδω και ριξε, ξεσπασε.. ειναι σαν να μιλας σε φιλους.. και δε θα σε κρινει κανενας..
κανενας δεν μπορει να κρινει τις πραξεις του αλλου, ολοι μας κανουμε λαθη και μετα πληρωνουμε..
εσυ ομως δε φταις σε τιποτα ουτε να αγχωνεσαι.. ουτε να μη περνας καλα..
γιαυτο ξυπνα, αλλαξε τη ζωη σου απο σημερα κιολλας και κατσε και κανε συμβολαιο με τον εαυτο σου οτι δε θα ξανα ερθεις στο σημειο αυτο...
πιστεψε με βοηθαει!!
διαβασα ενα ψυχολογικο βιβλιο και ελεγε για αυτο το συμβολαιο.. ο καθενας το χρησιμοποιει αλλιως βεβαια..
εγω εγραψα να μαθω Περσικη γλωσσα την περιοδο Σεπτεμβρη με Φλεβαρη και αφου τα καταφερω να μελετω τις συγκεκριμενες ωρες θα παμε στα ρολερ κοστερ της Αυστραλιας. (που εδω μενουμε βασικα).
και ετσι εγινε! 2 καλα για μενα... τωρα ξερω Περσικα και πηγα και στα ρολερ κοστερ!!
βαλε λοιπον αυτο σαν παραδειγμα...
και το καλο που θα βγει θα ειναι σιγουρα ο πολυ καλος εαυτος σου..
(ασε που τωρα σκεφτομαι να ξαναβαλω συμβολαιο με τον εαυτο μου για μια αλλη ακομα γλωσσα!!)
Οι φόβοι είναι πραγματικοί, αλλιώς δεν θα ήταν φόβοι, θα ήταν απλά ένα όνειρο, μια παραίσθηση ή κάτι άλλο, αλλά όχι φόβοι. Μην μπλέκουμε τα πράγματα περισσότερο. Ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του θανάτου, ο φόβος της αρρώστειας, ο φόβος για τη σωματική μας ακεραιότητα, ο φόβος της απόρριψης, ο φόβος της απώλειας, ο φόβος της ανασφάλειας, ο φόβος της απομόνωσης, ο φόβος για ζώα, ο φόβος για καταστάσεις, κλπ. Τώρα το πώς θα τους χειριστούμε ή τι θα κάνουμε είναι ένα άλλο θέμα. Προφανώς, θες να πεις δεν πρέπει να φοβάσαι. Αυτό δεν θες να πεις;Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Quote:
Originally Posted by John11
Γιάννη μου, ποτέ δεν είχα κι ούτε έχω κανένα σκοπό να μπλέξω τα πράγματα, το αντίθετο θα έλεγα πως ισχύει μ' όσα γράφω.
Οι φόβοι που αναφέρεις π.χ. απώλειας, αρρώστιας κ.λπ., δεν είναι παρά άγχος και το άγχος είναι ένας απροσδιόριστος κίνδυνος,
αυτό σημαίνει φανταστικό, κάτι δηλ. που δεν είναι ρεαλιστικό. Συναίσθημα είναι οι φόβοι αυτοί, αλλά υπόσταση όμως έχουν;
Όσον αφορά την Μίνα έχει μεγαλώσει κουβαλώντας τον φόβο της εγκατάλειψης.. κι είναι δύσκολο να τον ξεπεράσει αν δεν τον ερμηνεύσει αιτιολογικά,
γιατί σαν παιδί η απόρριψη από την μητέρα, έγινε μόνιμο άγχος για συνεχείς απορρίψεις και στο παρόν και στο μέλλον.
Κάτι τέτοιο όμως ξέρουμε ότι δεν ισχύει επειδή κάποτε συνέβη, αλλά ακόμα κι αν το αντιμετωπίσει κάποιος, δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει συνέχεια..
Μ' άλλα λόγια μόνο αν εξηγήσει τις παιδικές της ανασφάλειες θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την μειωμένη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση,
γιατί αυτά τα δύο τελικά από κει πηγάζουν..
Χρειάζεται να κατανοήσει ότι είναι αξιόλογη, γιατί είναι μοναδική, ανεξάρτητα της έκβασης και της ποιότητας της σχέσης της με το άλλο φύλο. :)
Δεν είναι απροσδιόριστος κίνδυνος. Είναι απόλυτα προσδιορισμένος, π.χ. φοβάμαι την αρρώστεια. Απροσδιόριστο λες όταν π.χ. έχεις μια κρίση πανικού και δεν έχεις αιτία που προέρχεται. Τότε ναι, είναι απροσδιόριστος φόβος.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Και υπάρχει λόγος που γεννιούνται οι φόβοι. Π.χ. αν έχω 10 ανθρώπους γύρω μου, άντε να χάσω ένα, δύο ή τρεις, αλλά η πιθανότητα να τους χάσω όλους είναι μικρή. Έτσι φοβάμαι λίγο ή και καθόλου. Αν όμως έχω έναν άνθρωπο είναι φυσιολογικό να φοβάμαι πολύ περισσότερο την απώλεια. Και συνήθως φοβόμαστε αυτό που πραγματικά έρχεται ή έχει έρθει. Πώς δεν είναι ρεαλιστικό να φοβάμαι μην χάσω αυτό τον ένα άνθρωπο που έχω; Είναι απόλυτα ρεαλιστικότατο!!
Έχω μια δουλειά τώρα, θέλω να πω κάτι ακόμα όταν θα επιστρέψω.
Quote:
Originally Posted by John11
Μάλλον δεν με καταλαβαίνεις! Υπάρχει ο φόβος που είναι φυσική άμυνα για προστασία από κίνδυνο
κι υπάρχει ο φόβος που είναι ανασφάλεια.. η διαφορά τους είναι, πως ο ένας είναι αντικειμενικός, ενώ ο
άλλος είναι απλά υποθετικός. Αυτό εννοώ και φανταστικός! Επειδή φοβάμαι πως θα χάσω τον άνθρωπο μου
δεν σημαίνει και πως θα τον χάσω.., εκτός κι αν για να επιβεβαιώσω τον παιδικό μου φόβο, φέρομαι κατά
τέτοιο τρόπο ώστε τελικά αυτό που φοβάμαι κιόλας να συμβεί(αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
Και μάλλον δεν συμφωνούμε, γιατί εγώ πιστεύω πως για όλα.., ακόμα και για τον πανικό υπάρχει αιτία!
Όταν είπα δεν "έχεις αιτία που προέρχεται" εννοώ δεν ξέρεις την αιτία που προέρχεται, όχι απαραίτητα ότι δεν υπάρχει.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Δεν μπορούμε να αναλύσουμε την κάθε λεπτομέρεια, πρέπει να συνεννοούμαστε πιο εύκολα. Κυρίως τα έγραψα αυτά για την mina@@ που ήθελα να της πω ότι ο φόβος της είναι πραγματικός, και να μην αισθάνεται άσχημα που φοβάται.
> Μάλλον δεν με καταλαβαίνεις! Υπάρχει ο φόβος που είναι φυσική άμυνα για προστασία από
> κίνδυνο κι υπάρχει ο φόβος που είναι ανασφάλεια.. η διαφορά τους είναι, πως ο ένας είναι
> αντικειμενικός, ενώ ο άλλος είναι απλά υποθετικός. Αυτό εννοώ και φανταστικός! Επειδή
> φοβάμαι πως θα χάσω τον άνθρωπο μου δεν σημαίνει και πως θα τον χάσω.., εκτός κι αν
> για να επιβεβαιώσω τον παιδικό μου φόβο, φέρομαι κατά τέτοιο τρόπο ώστε τελικά αυτό
> που φοβάμαι κιόλας να συμβεί(αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
Φοβάσαι μην σε πατήσει το αυτοκίνητο αλλά δεν σημαίνει ότι και σε πατάει... Είναι επιχείρημα ότι ο φόβος είναι φανταστικός;
Quote:
Originally Posted by mina@@
Μα τι λες τώρα είναι πραγματικός ο φόβος ότι θα χάσει τον φίλο της; Μάλλον διαφορετικά ορίζουμε την έννοια του φόβου;Quote:
Originally Posted by John11
Και βέβαια είναι επιχείρημα ότι είναι φανταστικός την στιγμή που μέχρι πριν λίγο είμαστε μαζί με τον άνθρωπό μου και τώρα ξαφνικά εγώ φοβάμαι
μην μ' εγκαταλείψει και γι' αυτό μάλιστα πονάω κι υποφέρω υπερβολικά!
καταρχήν δεν έχω δήγματα ότι θα με εγκαταλείψει ο σύντροφός μου απλά λόγο ότι μάλλον πιο ανασφαλής άνθρωπος από εμένα δεν υπάρχει με το που θα τσακωθούμε νιώθω ότι ο κόσμος μου καταρρέει κ ο λόγος είναι ότι δεν ξέρω τι σκέφτεται....μετά από 2μιση χρόνια όμως έπρεπε να έχω μάθει....επειδή σχεδόν πάντα, εκτός από μια φορά, οι τσακωμοί μας είναι εντελώς γελοίοι εγώ κάθομαι κ σκάω όλο το βράδυ με πιάνουν κρίσεις πανικού κ γενικά υποφέρω κ αυτός συνήθως ούτε καν θυμάται ότι είχαμε τσακωθεί κ αν το θυμάται απλά του περνάει αδιάφορο....κάτι άλλο τώρα από αυτά που γράψατε πιο πάνω κατάλαβα πως δεν φτάνει μόνο να βρω που οφείλονται οι φόβοι μου πράγμα που έχω βρει...τι άλλο πρέπει να κάνω...?????κ κάτι ακόμα οι κρίσεις πανικού χρειάζονται φάρμακα ή μπορεί κάποιος να τις ξεπεράσει μόνος του????ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις....!!!!!
Μίνα μου, τη στιγμή που και στο παρελθόν είχες απευθυνθεί σε ειδικό, το ξέρεις πωςQuote:
Originally Posted by mina@@
ο πανικός αντιμετωπίζεται οριστικά μόνο με ψυχοθεραπεία. Βέβαια, κάπου αναφέρεις ότι το
οικονομικό δεν σου επιτρέπει πλέον τη συνεργασία με ψυχολόγο. Σ' αυτήν την περίπτωση
κι αν έχεις έντονα συμπτώματα.. καλό είναι αρχικά ν' απευθυνθείς σε κάποιο ψυχίατρο κι από
κει και πέρα βλέπεις τι θα κάνεις.. Μπορείς επίσης, να ρίξεις μια ματιά στην ενότητα
του φόρουμ Γενικά και στο πρώτο θέμα "Δωρεάν Υποστήριξη".
Κάτι άλλο που μπορείς μόνη σου να κάνεις είναι ν' αρχίσεις να παρατηρείς την σκέψη κι έτσι
να την ελέγχεις, ώστε ν' αποφεύγεις τα υποθετικά και φανταστικά σενάρια φόβου, που δεν
έχουν λόγο να γίνονται και το μόνο που καταφέρνουν είναι να σου χαλάνε συνεχώς την διάθεση.
Το μυστικό είναι ν' αρχίσεις ν' ασχολείσαι με τον εαυτό σου περισσότερο και να κάνεις μέσα
από ευχάριστες δραστηριότητες, ακόμα και προσφοράς, την κάθε μέρα σου πιο δημιουργική.
Αυτό είναι εξάλλου και το νόημα της ζωής μας, να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι κι έτσι
να βοηθάμε να γίνουν καλύτεροι και οι γύρω μας. Καλή συνέχεια! :)
mina γεια σου!!! Διαβασα τα ποστ σου και στα λεγομενα σου βλεπω τον εαυτο μου μεχρι και πριν ενα χρονο!! ετσι ημουν κι εγω ανασφαλης στο φουλ με το που τσακωνομασταν με το αγορι μου αρχισα να πανικοβαλλομαι ναι τρεμω να κλαιω να μη μπορω να κοιμηθω κλπ.. Ημουν τελειως προσκολλημενη πανω του, οποτε εβγαινα εβγαινα με εκεινον και με τους φιλους του, δικους μου φιλους δεν ειχα, η ειχα μονο απ το τηλ και οταν μου λεγε οτι πιεζεται εγω νομιζα οτι δεν μ αγαπαει πια και τρελενομουν.και δως του καυγα παλι και ουτω καθ εξης. Ωσπου ηρθε ο χωρισμοςςςς...κι εκει τα ειδα ολα κολυομενα.... εκει κι αν εχασα τη γη κατω απ τα ποδια μου!! μου ειπε οτι κουραστηκε πια να τον πιεζω να ειμαστε καθε μερα μαζι κλπ κλπ... Ετσι αραιωσαμε λιγο το καθε μερα το καναμε μερα παρα μερα. Αυτος ο χωρισμος μ εβαλε σε σκεψεις γιατι κατα κυριο λογο εφταιγα εγω και η συμπεριφορα μου που τον επνιγε. Γι αυτο και αποφασισα να κανω πραγματα για να εχω τη δικη μου ζωη κι οχι να ζω μεσα απ τη ζωη του. Ειμαι 22 χρονων και δεν εκανα τπτ για μενα παρα να ειμαι προσκολλημενη σ ενα αγορι. αψηφισα λοιπον τις κρισεις πανικου μου, πηγα εβγαλα διπλωμα αυτοκινητου πηρα αυτοκινητο κι αρχισα πλεον να χω περισσοτερες επαφες με την κολλητη μου..Ετσι απεκτησα κι αλλο ενα ατομο στο οποιο μπορω να στηριζομαι και να περναω καλα..κι ολα στη σχεση εφτιαξαν...Οταν ο συντροφος σου βλεπει ενα ατομο να μιζεριαζει διαρκως και να ειναι μες την ανασφαλεια χωρις καθολου δραστηριοτητες κλπ ειναι λογικο να πνιγεται...Κοριτσακι επειδη κι εγω το βιωσα πρεπει να κανεις πραγματα για σενα ανεξαρτητα απο αυτον. Αυτος μπορει να μην ειναι για παντα στη ζωη σου.. Και κανεις δεν θελει να μεινει μονος. Νομιζω οτι πρεπει ν αναθεωρησεις τη σχεση σου με τους δικους σου, να προσπαθησεις ν ανοιξεις ενα νεο κεφαλαιο στη ζωη σου και να κανεις και φιλους... Βρες νεους κυκλους.. Επισης να σε ρωτησω απο εμφανιση πως παμε??? γιατι ρωταω..? εγω προσωπικα χωρις να θελω να ευλογω τα γενια μου ημουν παντα ωραια κοπελα. οταν ομως εκανα τη σχεση αυτη που μετραει σχεδον 4 χρονια πλεον αφεθηκα στο δεδομενο της σχεσης και πηρα πολλα κιλα..ελεγα ελα μωρε αφου μ αγαπαει ετσι οπως ειμαι.πηρε κι εκεινος πολλα κιλα οποτε δε θα μ αφησει. ομως δεν ειναι ετσι... δν τα ειχα εγω καλα με τον εαυτο μου..δεν μου αρεσε η εμφανιση μου και ουτε και στο φιλο μου αρεσε παρολο που δεν το ελεγε,..πλεον μ ειχε τελειως δεδομενη στη ζωη του αφου δε με κοιταγε ανθρωπος. γι αυτο και αποφασισα να κανω γυμναστικη διατροφη κλπ κι απο το μαρτιο μεχρι τωρα εχω χασει 14 κιλα.και φυσικα το αγορι μου οταν ειδε ολες αυτες τις αλλαγες στη ζωη μου δηλαδη, να παιρνω αμαξι, να πηγαινω οπου θελω με την κολλητη, να αραιωνω μαζι του, να μην τον πιεζω να μου λεει παμε να βγουμε εκει και εγω να πηγαινω αλλου , να κανω γυμναστικη να χανω κιλα ν αρεσω γενικοτερα τοτε σου λεει κατσε τι συμβαινει μ αυτην???? κι αρχισε παλι να λειτουργει οπως στις αρχες της σχεσης μας.. Εκει λοιπον που θελω να καταληξω ειναι στο οτι πρεπει να ανεξαρτητοποιηθεις και να πατησεις γερα στα ποδια σου. κλεισε ραντεβου σ ενα κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι δωρεαν οι συνεδριες με ψυχολογους και θα δεις μεγαλες αλλαγες στη ζωη σου!! εγω αυτο εκανα και παρολο που με τις κρισεις δεν τα χω καταφερει πληρως την υπολοιπη ζωη μου την εχω βαλει σε ταξη κι αυτο ειναι ενα πρωτο βημα...!!
ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου....όσο για την ερώτηση σου είμαι αρκετά όμορφη....κ εκτός αυτού όσο περνάει ο καιρός φροντίζω ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου....γενικά μου αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου....έχω κάνει κ προόδους βγήκα κ για ποτό με έναν φίλο μου γκέι βέβαια όμως η αντίδραση του ήταν σαν να ζήλευε κ μου άρεσε αυτό....κ τώρα έχω κανονίσει να πάω για μπάνιο με μια φίλη μου....επικοινώνησα κ με την ψυχολόγο μου είχαμε κ μια συνάντηση κ μου είπε ότι ανησυχεί πολύ κ ότι πρέπει να ξεκινήσω οποσδήποτε συνεδρίες γιατί είναι κρίμα να το αφήσω να χρονίσει....πάντως αυτές τις μέρες νιώθω είδη πολύ καλύτερα....κ μάλιστα έγινε κ ένα θέμα σήμερα κ είδα πόσο πολύ με υποστηρίζει κ πόσο πολύ είναι δίπλα μου....!!!!κ πάλι ευχαριστώ...!!!Quote:
Originally Posted by nansyan89