η σχεση με τον ψυχιατρο

Εχω αλλαξει 3-4 ψυχιατρους..Στις πρωτες επισκεψεις ενθουσιαζομαι..κρεμομαι απο τα λογια τους κ καθε φορα λεωΑυτος ο ανθρωπος θα με βοηθησει να θελησω να βοηθησω εμενα και συνεπαγεται για το γιο μου γιατι για εμενα προσωπικα...Μεσα σε λιγο καιρο αρχιζει η αμφισβητιση οι λογοι ειναι αλλαγες στη θεραπεια(νιωθω πειραματοζωο), πολλα Ηipnosedon (Θεε μου(?) θα νε κανει junky...,)δε με καταλαβαινει δεν νοιαζεται τα 50 τον νοιαζουν....κ ξαφνικα εκει που ειχα απο τον εκαστοτε γιατρο μου πληρη εξαρτηση....με κυριευει αμφισβητηση κ την κοπαναω να παω να βρω αλλον να μου κανει πιο μονιμο κλικ.Ο καινουργιος μου ψυχιατρος λεω τωρα οτι ειναι καλος,με νιωθει με βοηθαει αλλα καταρχην φοβαμαι μηπως στραβωσω κ παλι μαζι του,κ ειμαι πληρως εξαρτημενη απο αυτον(παλι)Μιλαω με το μυαλο μου συνεχεια μαζι του (γιατρε help, γιατρε τι να κανω για να μου περασει...γιατρε μην αποφασισεις να μου κοψεις τα χαπια γιατι θα φουνταρω....ΓΙΑΤΡΕ-ΓΙΑΤΡΕ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΚΟΛΗΜΕΝΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ..νιωθω οτι ειναι συνεχεια μαζι μου οπως ηδη ειπα του μιλαω σε λιγο θα προσευχομαι και σε αυτον!Καθε φορα που η συνεδρεια φτανει στο τελος θελω να τον βρισω που με παραταει να τα βγαλω περα μονη μου,κακιωνω με τους επομενους που θα δει..σκεφτομαι οτι δεν τον νοιαζει κανεις πχ το ΣΚ κανει απλα τη δουλεια του ενω εγω τον χρειαζομαι..θα θελα να ηταν καθε στιγμη στο μυαλο μου να παρακολουθει την καθε μου σκεψη και να με βοηθαει.Αυτος δε μου λεει οτι η περιπτωση μου τον δυσκολευει..Ισως υποσυνειδητα γραφω ολα αυτα τα post σα να επικοινωνω μαζι του αν και ξερω οτι διαφωνει καθετα με αυτο που κανω η μηπως θα επρεπε να μην ειχα υπογραψει για να βγω εγω και η φιλη μου οταν με βαλαν στην ψυχιατρικη στο Παπαγεωργιου για να χω μονιμα ενα γιατρο στα ποδια μου??Κατα ποσο ειναι επομενο να αποκτας πληρη εξαρτηση απο το γιατρο σου?

Δεν είναι καλό να έχεις τόση εξάρτηση από τον γιατρό σου.Δυστυχώς όμως κι εγώ το ίδιο κάνω γι\'αυτό και σε καταλαβαίνω πολύ καλά σε όσα λες.Από μικρή έχω γυρίσει πολλούς ψυχολόγους και ψυχιάτρους.Ενιωθα ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου και χρειάζομαι κάποιον ειδικό συνέχεια.Και τώρα τον τελευταίο καιρό που έχω χειροτερέψει η εξάρτησή μου από τον ειδικό που με παρακολουθεί είναι ακόμα μεγαλύτερη.Νομίζω ότι θα με σώσει από ότι μου συμβαίνει.

Μην έχεις την απαίτηση να νοιάζεται πραγματικά για σένα.Εδώ δικοί μας άνθρωποι,φίλοι και δεν νοιάζονται πολλές φορές.Είναι η δουλειά τους,ίσως κάποιοι να ενδιαφέρονται να την κάνουν καλύτερα,να βοηθήσουν λίγο περισσότερο αλλά μέχρι εκεί.

Εσύ έχεις άλλους ανθρώπους δίπλα σου που να σου συμπαραστέκονται σε αυτά τα δύσκολα που περνάς?Μήπως νιώθουμε αυτή την εξάρτηση από τους ειδικούς γιατί δεν έχουμε από που αλλού να κρατηθούμε,γιατί ξέρουμε ότι κανένας άλλος δεν μας καταλαβαίνει?

μαλλον καπως ετσι ειναι!εχω το γιο μου που ειναι 4 κ οσο και αν τον αγαπαω τις περισσοτερες φορες με φρικαρει κ τον φρικαρω γιατι δυσκολευομαι που ειναι τοσο κολλημενος πανω μου κ εγω ειμαι τιγκα στο ψυχολογικο,εχω την μανα μου που δε λεει να καταλαβει την κατασταση μου κ αρνειτε κατηγορηματικα να ερθει σε επαφη με τον ψυχιατρο μου(θεωρω οτι φοβαται την οποια ευθυνη εχουν οι γονεις για τις διαταραχες των παιδιων τους) και συνεχεια με κραζει οτι δεν θα επρεπε να εχω τοσα ψυχολογικα απο τη στιγμη που εχω ενα τετοιο μωρο...δεν καταλαβαινει τπτ απο ψυχολογικα κι οταν γυριζω απο το γιατρο ποτε δε με ρωταει τι ειπαμε μονο αν εκανε αλλαγες στην φαρμακευτικη αγωγη ¨\" αντε κοψε τα χαπια μη σε βλεπει ο γιος σου ετσι...κ αντε συγκεντρώσου τελος παν των 30 χρονων γαιδουρι,δες τα αδελφια σου μια χαρα ειναι κτλ\"αρα τι μου μενει??Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ.Ξερω οτι θα παρει πολλα ακομη χρονια η θεραπεια(ας ελπισω οτι θα εχει καποια στιγμη θετικη εξελιξη!ΕΛΕΟΣ!! κ ομως φερνω στο μυαλο μου μια στιγμη κ τρεμω πανικοβλητη Τη στιγμη που θα ακουσω \"μην ξαναρθεις,οι συνεδρειες τελειωσαν..\"Εθελοτυφλω το ξερω αλλα θελω να πιστευω οτι οι συγκεκριμενοι γιατροι δεν ειναι παθολογοι,καρδιολογοι κτλ θα επρεπε να ξερουν οτι εμεις κρεμομαστε απο αυτους...κ οτι οταν φυγουμε απο αυτους ισως κ να ξαναχαθουμε...Ευχομαι να μας νιωθουν...κ να μας αφησουν μονο την καταλληλη στιγμη...φοβαμαι τοσο για κατι που ξερω οτι ισως κ να μη γινει ποτε...Απ΄την αλλη ειναι τοσο κρυο να βγαζεις τα σωψυχα σου σε καποιον που αποτελεις μερος της δουλειας του κ μετα απο σενα ειναι ο επομενος κ συ ξαναυπαρχεις μονο στο επομενο ραντεβου..

Eίναι δύσκολο να μας καταλάβουν όσοι δεν έχουν περάσει κάποιο παρόμοιο πρόβλημα.Και οι περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν και πολλά ή δεν θέλουν μερικές φορές γιατί όπως είπες κι εσύ φοβούνται να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθη και αυτά τα λάθη δημιούργησαν προβλήματα στο παιδί τους.

Πόσο καιρό πηγαίνεις τώρα σ\'αυτόν τον ψυχίατρο?Προσπάθησε να βοηθηθείς από αυτόν όσο διάστημα θα πηγαίνεις και μην σκέφτεσαι τη στιγμή που θα τελειώσει η ψυχοθεραπεία.Μπορεί μέχρι τότε να είσαι καλά και να μην τον έχεις πια ανάγκη.

μακαρι και το ευχομαι ολοψυχα σε ολους!!!Σε αυτον παω μολις 2 μηνες.Στον προηγουμενο που κατεχει το ρεκορ σταθεροτητας μου 8 μηνες!

ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ...ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΠΟΝΟς...ΓΙΑΤΡΕ ΔΕΙΞΕ ΛΙΓΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ,ΠΕΣ ΜΟΥ Κ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΩΞΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΚΡΙΑΑΑΑ ΜΑΚΡΙΑΑΑΑΑΜΑΚΡΙΑΑΑΑΑ

Εγώ δυστυχώς κοντεύω 2 χρόνια σ\'αυτόν που πηγαίνω.Και μερικά ακόμη χρόνια πριν σε άλλους.Εχω κουραστεί...

ειναι μια σου τη δινουν μια τους συχτηριζεις μια τους εχεις αναγκη, πριν 3 χρονια ειχα γυναικα ψυχιατρο...σκατα..μετα κομμουνιστη κ αθεο για 8 μηνες ο τυπος ηταν παρε ενα παρε δυο παρε τρια...χαπια εννοειται καθε φορα που του ελεγα οταν δεν ειμαι καλα...ο τωρινος μια χαρα μου φαινεται αλλα οπως ειπα θελω να ειμαι on line απ΄την αλλη σου πεταει ενα ελα την επομενη Τριτη κ ειναι σα να διαβαζω τη σκεψη του ¨\"κ μεχρι τοτε κουρεψου μονο καμια κριση μη παθεις κα μας τραβολογας νυχτιατικα η μας παρεις κανενα εξαλλο τηλεφωνημα..τωρα που τα σκεφτομαι αυτα αν τον ειχα μπροστα μου τωρα αυτο θα του εκανα:P αλλα με νευρα...εχει ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΙ ΕΧΩ!ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΝΙΩΣΕΙ Ο ΤΖΕΣ...

χαχαχα...πολύ μ\'άρεσε η σκέψη που διαβάζεις.Ε,λογικά οι περισσότεροι κάτι τέτοιο θα σκέφτονται. :p

Quote:

---

Originally posted by interappted
Εχω αλλαξει 3-4 ψυχιατρους..Στις πρωτες επισκεψεις ενθουσιαζομαι..κρεμομαι απο τα λογια τους κ καθε φορα λεωΑυτος ο ανθρωπος θα με βοηθησει να θελησω να βοηθησω εμενα και συνεπαγεται για το γιο μου γιατι για εμενα προσωπικα...Μεσα σε λιγο καιρο αρχιζει η αμφισβητιση οι λογοι ειναι αλλαγες στη θεραπεια(νιωθω πειραματοζωο), πολλα Ηipnosedon (Θεε μου(?) θα νε κανει junky...,)δε με καταλαβαινει δεν νοιαζεται τα 50 τον νοιαζουν....κ ξαφνικα εκει που ειχα απο τον εκαστοτε γιατρο μου πληρη εξαρτηση....με κυριευει αμφισβητηση κ την κοπαναω να παω να βρω αλλον να μου κανει πιο μονιμο κλικ.Ο καινουργιος μου ψυχιατρος λεω τωρα οτι ειναι καλος,με νιωθει με βοηθαει αλλα καταρχην φοβαμαι μηπως στραβωσω κ παλι μαζι του,κ ειμαι πληρως εξαρτημενη απο αυτον(παλι)Μιλαω με το μυαλο μου συνεχεια μαζι του (γιατρε help, γιατρε τι να κανω για να μου περασει...γιατρε μην αποφασισεις να μου κοψεις τα χαπια γιατι θα φουνταρω....ΓΙΑΤΡΕ-ΓΙΑΤΡΕ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΚΟΛΗΜΕΝΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ..νιωθω οτι ειναι συνεχεια μαζι μου οπως ηδη ειπα του μιλαω σε λιγο θα προσευχομαι και σε αυτον!Καθε φορα που η συνεδρεια φτανει στο τελος θελω να τον βρισω που με παραταει να τα βγαλω περα μονη μου,κακιωνω με τους επομενους που θα δει..σκεφτομαι οτι δεν τον νοιαζει κανεις πχ το ΣΚ κανει απλα τη δουλεια του ενω εγω τον χρειαζομαι..θα θελα να ηταν καθε στιγμη στο μυαλο μου να παρακολουθει την καθε μου σκεψη και να με βοηθαει.Αυτος δε μου λεει οτι η περιπτωση μου τον δυσκολευει..Ισως υποσυνειδητα γραφω ολα αυτα τα post σα να επικοινωνω μαζι του αν και ξερω οτι διαφωνει καθετα με αυτο που κανω η μηπως θα επρεπε να μην ειχα υπογραψει για να βγω εγω και η φιλη μου οταν με βαλαν στην ψυχιατρικη στο Παπαγεωργιου για να χω μονιμα ενα γιατρο στα ποδια μου??Κατα ποσο ειναι επομενο να αποκτας πληρη εξαρτηση απο το γιατρο σου?

---

Φίλη μου τόσο ειλικρινής και με τόσο όμοια περιστατικά με εμένα όπως το ότι φέρνω στο μυαλό την εικόνα του ψυχιάτρου και είναι σαν να επικοινωνώ.Υπογραμμίζω το σαν....Επειδή διάβασα ότι έχεις μεταιχμιακή καλό θα ήταν να διαβάσεις τον ορισμό της για να βγάλεις και μια άκρη γιατί προσκολλάσαι και αποκολλάσαι τόσο έντονα.Γιατί θυμώνεις που βλέπει κι άλλους ενώ τον θες αποκλειστικότητα,γιατί τον βρίζεις την ώρα που φεύγεις και σε εγκαταλείπει...Νομίζω πως λίγο θα σε βοηθήσει και θα σε κάνει να μην αλλάζεις τόσο συχνά ψυχιάτρους γιατί ξέρω κι απ\'τον εαυτό μου ότι δεν κάνω κάτι σταθερό γιατί πιστεύω ότι στο επόμενο στενό θα βρω κάτι καλύτερο...Θέλει λίγη επιμονή και προσπάθεια κι από εμένα κι εσένα....Όταν ήμουν με άντρα ψυχίατρο αισθανόμουν πολύ πιο έντονο το αίσθημα της εγκατάλειψης παρά τώρα που είμαι με γυναίκα.Δεν ξέρω αν φταίει η διαφορά φύλου ή η διαφορετική τους προσέγγιση αλλά προς έκπληξή μου δεν έχω αισθανθεί ότι με εγκαταλείπει ή με παραμελλεί κι ας φεύγω....Μόνο μία φορά ήθελα να φέρω το τασάκι στο κεφάλι, όχι της ίδιας αλλά ενός ζευγαριού που ήθελε την ίδια ώρα με την δική μου να δει την ίδια ψυχίατρο...Ζήλεψα φρικτά για λίγο και δεν το περίμενα.Λοιπόν στην μεταιχμιακή οι αλλαγές διάθεσης είναι ποικίλες και οι απογοητεύσεις πολλές.Έπειτα τα χάπια δυστυχώς,τουλάχιστον από προσωπική πείρα δεν κάνουν τα πράγματα τέλεια και έχουν πολλές παρενέργειες.Η ψυχίατρός μού λέει πως δεν παίρνω τη σωστή αντικαταθλιπτική δόση και γι\'αυτό νυστάζω και όχι γιατί το χάπι φέρνει υπνηλία.Ξέρεις αν δεν είχα τι άλλο να κάνω και όλα ήταν εξασφαλισμένα θα έλεγα εντάξει.Αλλά εδώ και τρισήμισυ χρόνια ζω μια στασιμότητα όπου κοιμάμαι, παρατάω δουλειές και δεν μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου να διαβάσει και όταν πάει κάνει ώρες να συγκεντρωθεί.Θέλω να σου πω ότι και εγώ όπως και πολλοί ,όπως αντιλήφθηκα από το σάιτ, αισθάνονται πειραματόζωα στα χέρια των ψυχιάτρων και λίγο απέχει αυτό απ\'την πραγματικότητα καθώς όπως και οι ίδιοι παραδέχονται σε επιστημονικές δημοσιεύσεις δεν έχει βρεθεί η πλήρης ίαση για πολλές ασθένειες.Απλά φαίνεται να επιτυγχάνουν ύφεση των πιο δύσφορων συναισθημάτων.....Καλή επιτυχία όπως και να\'χει και θέλει πολλή υπομονή.Αναρωτιέμαι αν τόσα σκαμπανεβάσματα όπως τα δικά μου και το αίσθημα της στασιμότητας το ζουν κι άλλοι....

Άλλωστε αυτό που θυμάμαι και ότι μου έλεγε ο ψυχίατρος το ζήτημα της ψυχοθεραπείας είναι να σε κάνει από άρρωστο υγιή,από εξαρτημένο ανεξάρτητο!Και είναι στην δεοντολογία τους να μη δένονται με τους πελάτες αλλιώς δεν θα μπορέσουν να τους βοηθήσουν...

Quote:

---

Originally posted by interappted
μαλλον καπως ετσι ειναι!εχω το γιο μου που ειναι 4 κ οσο και αν τον αγαπαω τις περισσοτερες φορες με φρικαρει κ τον φρικαρω γιατι δυσκολευομαι που ειναι τοσο κολλημενος πανω μου κ εγω ειμαι τιγκα στο ψυχολογικο,εχω την μανα μου που δε λεει να καταλαβει την κατασταση μου κ αρνειτε κατηγορηματικα να ερθει σε επαφη με τον ψυχιατρο μου(θεωρω οτι φοβαται την οποια ευθυνη εχουν οι γονεις για τις διαταραχες των παιδιων τους) και συνεχεια με κραζει οτι δεν θα επρεπε να εχω τοσα ψυχολογικα απο τη στιγμη που εχω ενα τετοιο μωρο...δεν καταλαβαινει τπτ απο ψυχολογικα κι οταν γυριζω απο το γιατρο ποτε δε με ρωταει τι ειπαμε μονο αν εκανε αλλαγες στην φαρμακευτικη αγωγη ¨\" αντε κοψε τα χαπια μη σε βλεπει ο γιος σου ετσι...κ αντε συγκεντρώσου τελος παν των 30 χρονων γαιδουρι,δες τα αδελφια σου μια χαρα ειναι κτλ\"αρα τι μου μενει??Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ.Ξερω οτι θα παρει πολλα ακομη χρονια η θεραπεια(ας ελπισω οτι θα εχει καποια στιγμη θετικη εξελιξη!ΕΛΕΟΣ!! κ ομως φερνω στο μυαλο μου μια στιγμη κ τρεμω πανικοβλητη Τη στιγμη που θα ακουσω \"μην ξαναρθεις,οι συνεδρειες τελειωσαν..\"Εθελοτυφλω το ξερω αλλα θελω να πιστευω οτι οι συγκεκριμενοι γιατροι δεν ειναι παθολογοι,καρδιολογοι κτλ θα επρεπε να ξερουν οτι εμεις κρεμομαστε απο αυτους...κ οτι οταν φυγουμε απο αυτους ισως κ να ξαναχαθουμε...Ευχομαι να μας νιωθουν...κ να μας αφησουν μονο την καταλληλη στιγμη...φοβαμαι τοσο για κατι που ξερω οτι ισως κ να μη γινει ποτε...Απ΄την αλλη ειναι τοσο κρυο να βγαζεις τα σωψυχα σου σε καποιον που αποτελεις μερος της δουλειας του κ μετα απο σενα ειναι ο επομενος κ συ ξαναυπαρχεις μονο στο επομενο ραντεβου..

---

Όλοι όσοι επέλεξαν να γίνουν ψυχίατροι αμφιβάλλω αν το έκαναν χωρίς κάποια εναίσθηση και χωρίς ευαισθησία.Νομίζω ότι έτσι απλά πάει η δουλειά.Η καινούρια μου αυτό που κάνει και καθιστά την σχέση μας ισορροπημένη είναι να μου ανοίγει η ίδια την πόρτα και να μου την κλείνει λέγοντας το ανθρώπινο γεια.Σε προσέχω όταν μπαίνεις, σε προσέχω όταν φεύγεις και φυσικά δεν με κάνει να αισθάνομαι το αίσθημα-που μπορεί να επικρατεί μέσα της-Άντε...Ο επόμενος παρακαλώ....Ο παλιός ναι μεν μου έδινε υπερ-δέουσα προσοχή όταν ήμουν μέσα στο ιατρείο αλλά όταν έφευγα όλα ήταν πολύ κρύα...

Υ.Γ..Λένε επίσης πως αυτοί που επιλέγουν τομείς όπως ψυχολογία ή ψυχιατρική είναι οι περισσότεροι άτομα που αναζητούν να μάθουν για τον εαυτό τους.Θέλω να φαντάζομαι πως οι περισσότεροι ψυχολόγοι ή ψυχίατροι θα είναι άτομα συναισθηματικά/ευαίσθητα αλλιώς θα πήγαιναν σε κανάν άλλο κλάδο!!!!

Quote:

---

Originally posted by interappted
μακαρι και το ευχομαι ολοψυχα σε ολους!!!Σε αυτον παω μολις 2 μηνες.Στον προηγουμενο που κατεχει το ρεκορ σταθεροτητας μου 8 μηνες!

---

Χεχε!!!Εμένα ο ψυχίατρος με άφησε μετά από πολλά πισωγυρίσματα δικά μου μετά από τρισήμισυ χρόνια.Με άφησε όχι για πάντα αλλά έκανε πολύ χρόνο να μου θέσει καινούριο ραντεβού ίσως για εκδίκηση γιατί μία ακόμα φορά άργησα στο ραντεβού.Τα πήρε σου λέω και ήρθε με ένα κρύο ύφος.Χτυπάω κουδούνι η δικιά σου πιστεύοντας μες στην καλή χαρά ότι είχαμε ραντεβού στις 6...Ήρθα 18:20...Νωρίς έτσι;(Χεχε).Στο κινητό όμως που είχα σημειώσει το ραντεβού ήταν 16..Δηλαδή 4μμ.Εμένα μου έμεινε το 6 απ\'το 16.Πάντα τα μπέρδευα αυτά.Μου ανοίγει η συνάδελφος ψυχολόγος(μια μέγαιρα μαυροντυμένη) με κοιτάει με υφάκι και μου λέει:Εσείς;Είμαι για τον τάδε της απαντώ...Με τα πολλά βγαίνει αυτός έξω μου λέει ήρθες λάθος ώρα.Διέκοψα το ραντεβού μου και επειδή είδε κατσουφιασμένο ύφος μού συμπλήρωσε θα σου στείλω για το επόμενο ραντεβού.Δύο εβδομάδες και δεν είχε απαντήσει.Του έστειλα μήνυμα τίποτα.Δεύτερο μήνυμα τίποτα.Στο τρίτο τον έβρισα άσχημα.Μου έστειλε απάντηση 4 μέρες μετά για νέο ραντεβού.Του είπα σόρυ με πληγώσατε.Ψάχνω ήδη για άλλη γνώμη αλλά αφήνω μια πόρτα ανοιχτή να ξαναέρθω..Δεν πάτησα ποτέ και όσο περνούν οι μέρες τόσο ξεθωριάζει στο μυαλό μου.Τον πρώτο καιρό με είχε πάρει από κάτω αλλά πια είμαι καλύτερα.Ξέρεις μπορείς να τον ξεπεράσεις τον όποιο ψυχίατρο.Εμένα αυτό που με κάνει να μην ξαναδώ κάποιον και να τον ξεπεράσω καλύτερα είναι όταν μου δώσει το ελεύθερο να διαλέξω αν θα τον ξαναδώ.Όταν μου το κόψει τελείως δεν τον ξεπερνώ....Το κλαίω χρόνια....Θα υπάρχει κάποια τακτική να προστατέψεις τον δικό σου εαυτό από την όποια εγκατάλειψη.Και άλλωστε ψυχίατροι δόξα τον Θεό υπάρχουν πολλοί....Απλά μη φύγεις πρώτη φοβούμενη ότι θα σε εγκαταλείψει....Φύγε μόνο αν δεν επαρκεί πραγματικά μετά από κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα.Η δουλειά τους είναι να φέρνουν πελάτες και όχι να τους διώχνουν και δεν εγκαταλείπουν κατά 98% αυτοί τους ασθενείς αλλά οι ασθενείς τους ίδιους.....

Quote:

---

Originally posted by interappted
ειναι μια σου τη δινουν μια τους συχτηριζεις μια τους εχεις αναγκη, πριν 3 χρονια ειχα γυναικα ψυχιατρο...σκατα..μετα κομμουνιστη κ αθεο για 8 μηνες ο τυπος ηταν παρε ενα παρε δυο παρε τρια...χαπια εννοειται καθε φορα που του ελεγα οταν δεν ειμαι καλα...ο τωρινος μια χαρα μου φαινεται αλλα οπως ειπα θελω να ειμαι on line απ΄την αλλη σου πεταει ενα ελα την επομενη Τριτη κ ειναι σα να διαβαζω τη σκεψη του ¨\"κ μεχρι τοτε κουρεψου μονο καμια κριση μη παθεις κα μας τραβολογας νυχτιατικα η μας παρεις κανενα εξαλλο τηλεφωνημα..τωρα που τα σκεφτομαι αυτα αν τον ειχα μπροστα μου τωρα αυτο θα του εκανα:P αλλα με νευρα...εχει ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΙ ΕΧΩ!ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΝΙΩΣΕΙ Ο ΤΖΕΣ...

---

Καλά ρε πούστη μου,το έχουν όλοι οι μεταιχμιακοί το ίδιο χιούμορ και με κάνουν να γελώ;Κουμμούνα και άθεος ήταν ο παλιός.Επίσης μοιάζει με τον καινούριο σου μιας και δεν μου είχε στάνταρ μέρα συνάντησης αλλά θα τα πούμε...θα τα πούμε...20 Μαϊου στις 12..Σε βολεύει;Συνήθως απόσταση δύο εβδομάδων μεταξύ της μιας με την άλλη ψυχοθεραπεία αλλά είχα φάει και μήνα και ενά1/2 μήνα εν όψει διακοπών....Δεν απαντούσε τα τηλέφωνα παρά μόνο επιλεκτικά το ίδιο και με τα μηνύματα.Ενώ η καινούρια επιμένει και μου λέει να με παίρνεις τηλέφωνο αν δεις κάτι που σε χαλάει στη φαρμακευτική αγωγή κι ας τη βλέπω κάθε βδομάδα..Μην με ρωτήσεις αν την παίρνω..Χεχε!!!Μού λέει κάτι οδηγίες αλλά λόγω έλλειψης υπομονής στην μη αποτελεσματικότητα των φαρμάκων κάνω πολλές φορές το δικό μου.Τα πήρε όμως τις προάλλες με τρόπο πάντα,ε,οπότε λέω να το αλλάζω αφού την συμβουλεύομαι μη λέει ότι τη γράφω κανονικά και άρα δε συνεργάζομαι....Χαχα!Και πάλι μου αρέσουν πολύ τα σχόλιά σου....

μπραβο σου που εψαξες το θεμα τοσο και που βοηθησες να ξερουμε τι εχουμε πανω κατω.Θα πω λιγο συντομα την ιστορια μου με τους ψυχιτρους.Η πρωτη ψυχιατρος η μονη γυναικα καθε φορα που της ελεγα τι στο καλο η μαλλον στο κακο εχω μου απαντουσε οτι δεν τη χρειαζομαι την ταμπελα..μετα απο 2 χρονια την βαρεθηκα (σταθερη ημουν γιατι βαριομουν απλα να πω την ιστορια φτου κι απο την αρχη..).οπως ισως διαβασες εχασα τον αντρα μου παω λοιπον στο κεντρο παιδοψυχικης υγιεινης για το γιο μου μιλαω με την κοινωνικη λειτουργο.Ξαφνικα με ρωταει:Σκαλες η ανσασερ μεχρι τον τριτο οροφο?Δεν καταλαβα τι εννοουσε απανταω ανσασερ με βουταει απο το χερι και με παει στον τριτο(Σημειωτεων οτι στην εφηβια μου ειχα παει κ σε αλλον αλλα δεν ηθελα φαρμακα..κ δεν ξαναπηγα)με σμπρωχνει στον ψυχιατρο ως sos περιστατικο τον ειδα για σωτηρα..αλλαγη θεραπειας αστα(lexotanil,atarax,Hipnosedon,Zoloft,efexor )αλλαγη δοσεων παρε τοσα τοσα...Το καφαλι μου εγινε mixer χημικων.αλλαζω γιατρο χωρις παλι να μου πει γιατι δεν ημοθν ποτε καλα στη ζωη μου κ γιατι εχω τοσο κακη αντιμετωπιση πενθους.Αλλαζω ψυχιατρο!!Αλλαζω θεραπεια!Μπορω να πω οτι οι συνεδρειες με τον τωρινο αν και λιγες ηταν οι πιο ουσιαστικες απο οτι ολες οι αλλες μαζι.Τον ρωταω τι εχω κ με ρωταει ποσο συμαντικο ειναι για μενα να ξερω τι εχω του απαντησα οτι ειμαι χαμενη μεσα μου κ οτι νιωθω σαν να ειμαι σε αγνωστη χωρα χαμενη κ αν βρω την ταμπελα θα ξερω..Κι εκει πρωτοακουσα το Μεταιχμιακο!!το οτι ημουν οριακη το πιστευα παντα μεσα μου,το ενιωθα γιατι διεφερα τοσο απο τους δηθεν normal..ερωτικα?Πηδουσα την ψυχολογια του εκαστοτε μεχρι να τον οδηγησω στο να με χωρισει κ μετα φρικη,συγγνωμες,φτυσε με να κολλησω..παρανοια!!!πανικος. .ο,τι κ να πω η λεξη παρανοια σημαινει λογικη μπροστα σε εκεινες τις ωρες..Επαγγελματικα?Απο μικροβιολογος-γραφιστασ και comics..Ολα αυτα μου τα ελυσε με την εξηγηση στην διαταραχη μου ο dr μου!!ολα..αλλα δεν γιατρευεται εντελως..απλα μαθαινεις τον αυτοελεγχο(λεξη αγνωστη για μενα ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ ΞΑΝΑΔΩΣΤΕ pin..)οσο για τα σκαμπανεβασματα...αν διαβασεις μονο σε αυτο το post τι λεω θα παρεις ενα μικρο δειγμα..Πριν μπω μεσα στο forym ελεγα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΤΙΣ ΑΠΟΤΟΜΕΣ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΕΣ ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΦΟΥ ΠΙΑΝΩ ΤΑ 2 ΑΚΡΑ ΑΝ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΛΑΣΗ Η ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΝ ΘΑ ΜΕ ΜΙΣΩ Η ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΩ ΑΝ ΞΑΝΑΚΑΨΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ Η ΑΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ζητω συγνωμη για την πολυγρσφια αλλα ηθελα να τα πω

Ναι παιδί μου την πιάνω την αντίφαση τουλάχιστον σε εμένα και σε νιώθω...Προσπαθώ αυτό τον καιρό μιας και έμαθα για τα μεταιχμιακά μου χαρακτηριστικά να είμαι αρνάκι και να κάνω μια άνω του 5μερου σχέση...μπας και δω γιατρειά.Κοίτα να δεις τράβηγμα..Όταν ξέρω ότι έχω κάποιον τον φτύνω και στο μεταξύ ψάχνω για αντικαταστάτη και όταν με αφήνει ή τον αφήνω(πιο συχνό) μπορεί και να κλειστώ σπίτι και να μη θέλω να δω κανένα για μέρες έως μήνες..Άντε μετά να σε καταλάβουν.Εδώ εγώ δεν με καταλαβαίνω γιατί αντιδρώ έτσι.Δεν το θέλω και κατά βάθος υποφέρω αλλά το αλλιώς με τρομάζει.Το αισθάνομαι σαν καταπίεση....Οι μεταιχμιακοί άλλωστε δεν μπορούν να επωμίζονται ευθύνες.....Εμένα μου είπε πως τα οριακά μου χαρακτηριστικά προέρχονται απ\'το πως εκλάμβανα την συμπεριφορά των γονιών μου καθώς και το ότι οι δύο σαν προσωπικότητες ήταν το άκρο αντίθετο...Μου\'στριψε λέει....(όχι η ψυχίατρος)χεχε!Ο παλιός με έβγαλε ψυχαναγκαστική μόνο η καινούρια μου εξήγησε περισσότερα....Τι να σου πω;Όταν και ο ψυχίατρος σου κρύβει τα μισά τότε ποιον να πιστέψεις;Κοίτα είναι πολύ δύσκολο για εμένα να επενδύσω σε άτομα και άρα να ξαναφτιάξω τη ζωή μου και αναρωτιέμαι αν αυτές οι βλάβες στα νεύρα είναι αναστρέψιμες.....Σε βλέπω παίρνεις τόσα χάπια και πάλι την ηρεμία δεν την έχεις βρει...Άρα μερικές φορές λέω τι με τα χάπια τι χωρίς...Περισσότερες παρενέργειες βγάζουν....Το ότι βγάζεις το λάδι στους γύρω σου είναι γιατί αμφισβητείς τις ικανότητές σου και τους άλλους στο αν σ\'αγαπούν αν σε αποδέχονται κι έτσι για να αισθάνεσαι κυρίαρχη τους βγάζεις την πίστη....Αλλά αυτό το αίσθημα είναι επιφανειακό και το βαθύτερο-αληθινό θα σε ταλαιπωρεί ακόμα.Το θέμα είναι να μάθουμε να συνυπάρχουμε και με τον ευάλωτο εαυτό μας..και στην τελική αυτοί είμαστε!!!!Η μόνη άσκηση που κάνω είναι να μην αφήνω τόσο εύκολα τους ανθρώπους αλλά να προσπαθώ λίγο παραπάνω και να αποβάλλω το φόβο μου να δεθώ...Keep Going!!!!!

Πήγαινε στο κουμπί Αναζήτηση γράψε Οριακή Προσωπικότητα.Είναι θέμα το οποίο άνοιξα εγώ.Εκεί θα βρεις στην πρώτη σελίδα ,γραμμένα από την Ιωάννα, τα χαρακτηριστικά της Μεταιχμιακής Διαταραχής....Κι επειδή απ\'ότι έψαξα υπάρχουν άπειρες \"Οριακές Προσωπικότητες\" βάλε υπό(όνομα χρήστη):Kassi_21...

Το ότι βγάζεις το λάδι στους γύρω σου είναι γιατί αμφισβητείς τις ικανότητές σου και τους άλλους στο αν σ\'αγαπούν αν σε αποδέχονται κι έτσι για να αισθάνεσαι κυρίαρχη τους βγάζεις την πίστη ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ

Εμένα αυτό που με κάνει να μην ξαναδώ κάποιον και να τον ξεπεράσω καλύτερα είναι όταν μου δώσει το ελεύθερο να διαλέξω αν θα τον ξαναδώ.Όταν μου το κόψει τελείως δεν τον ξεπερνώ....Το κλαίω χρόνια....ΝΟΜΕΡΟ ΔΥΟ

copy-paste απο την kasi κ με τυχαια αριθμιση το νουμερο ενα και το νουμερο δυο

kassi το εχεις πιασει 100%...Αυτο ακριβως ειναι.Το δε νουμερο ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ ENA ενα πραγμα...Το τελος αν δεν το ορισω εγω αλλα ο αλλος παει το εχασα το οσο μου εμεινε κ κανω καιρο και καιρους για να το ξαναβρω.Στο τελος του αλλου το τοπιο μου γινεται θολο και η επαφη μου με την πραγματικοτητα ανυπαρκτη,ο αερας μηδεν κ το μυαλο κολλημενο στο Το τελος για να το αντεξω πρεπει να ειναι δικο μου για να μη μου κανει ζημια.δεν ειναι απο εγωισμο οχι-οχι καμια σχεση ειναι ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ:ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΩ ΑΛΛΙΩΣ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ

Ρε παιδιά μην δένεστε με τους ψυχιατρους.Είναι κακό να ψάχνεις για καινούργιο που ενδεχωμένα να αλλάξει την φαρμακευτική αγωγή αλλά αν δεν μενετε ευχαριστημένοι κάντε την με ελαφρά πηδηματάκια!!
Εγώ πήγαινα σε έναν 4 χρόνια αλλά είδα ότι δεν μου έδινε σημασία-μου έγραφε μόνο τα φάρμακα-ενώ τους άλλους τους είχε στο ιατρείο για αρκετή ώρα και άλλαξα γιατρό...
άσε που κάθε γιατρός έχει κολλήσει με συγκεκριμένα φάρμακα που πιστεύει ότι κάνουν θαύματα!

εγω καποιες φορες αναρωτιμαι αν περνουν κ καμια μιζα...κακη σκεψη αλλα...μου περασε για ολους εκτος απο αυτον που εχω τωρα.Επειδη καπου φαινομαι να φασκω κ να αντιφασκω οταν λεω οτι στην γυναικα ημουν 2 χρονια κ απ\'την αλλη ο κουμουνιστης 8 μηνες με ρεκορ σταθεροτητας κι επειδη δεν μου αρεσει καθολου η οποια αμφισβητηση των οσων λεω θελω να ξεκαθαρισω οτι η ψυχιατρος σ\' αυτα τα 2 χρονια εμεινε εγκυος,κ οταν επανηλθε στα ραντεβου μας πολλες φορες δεν πηγα.Μονο οταν τα χαπια μου τελειωναν.οποτε 2 χρονια ηταν το συνολικο αλλα ουσιαστικα δεν ηταν παρα μονο ενα 5μηνο.

μπορι να λεο μαλακια, μα μιπος θα επρεπε να δουλεψετε περισοτερο με ψιχολογες-ους απο,τι με ψιχιατρους;

Και τι θα αλλάξει kanenas?Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή που δίνουν μόνο οι ψυχίατροι,κατά τα άλλα δεν νομίζω ότι υπάρχει καμια μεγάλη διαφορά.

ετσι ειναι dalia η δαφορα ειναι οτι οι ψυχολογοι δεν μπορουν να χορηγησουν φαρμακα και ακολουθουν δια φορετικες φορμες-σχολες ψυχοθεραπειας που μεχρι να βρεις τι σου ταιριαζει...kanenas υποθετω οτι πολυ απλα σου ακουγεται πιο υπερβολικος ο ορος ψυχιατρος απο αυτου του ψυχολογου. Και για μενα καπως ετσι εμοιαζε μεχρι που πηγα απο ψυχολογο σε ψυχιατρο.Το θεμα ειναι οτι απο τη στιμη που παει κανεις σε ψυχιατρο πεφτει στις λουμπες των ψυχοφαρμακων και ετσι περιμενει απ΄τον γιατρο του να του δειξει το δρομο το διεξοδο απο αυτη τη λουμπα.

Αστα να πάνε!!!Αφού μπήκαμε στη λούμπα των φαρμάκων δεν μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτά!!!Σου προκαλούν ψυχική και σωματική εξάρτηση!!!Αλλά δεν βαριέσαι!!!Ας είμαστε σε καλή κατάσταση και ας παίρνουμε φάρμακα!!!
Αν και όταν άρχισα να πηγαίνω σε ψυχίατρο ,ο προφέσσορας έκανε λάθος διαγνωση και μου έδωσε κάτι φάρμακα μπαρούτια!!!!:P
Και τα ψυχολογικά τεστς που μας υποβάλλουν οι ψυχολόγοι είναι για κλάμματα!!!
Πάντως τους πανικούς και το άγχος τοείχα πριν πάω στο στρατό και όταν πήγα μου έφυγε κυριολεκτικά!!Φυσικά τότε δεν είχα πάει σε τρελλογιατρό!!!
Ρε κασσι τι γιατρός είναι αυτός που πηγαίνεις?Την έχει δει και καλα ποιος είναι!!!:D

η ψυχη lostre δεν ειναι δυστυχως χερι η ποδι για να βγει ακτινα κ να ξερουν ακριβως τι εχεις..κ κει ειναι που γινονται λαθη μεν που στοχιζουν δε.Για τα χαπια οταν δεν με πιανουν κρισεις να τα μισω ξερεις τι λεω?καπου το ξαναγραψα..Αλλος περνει για το ζαχαρο,αλλος για την καρδια ε!εμεις για την ψυχη μας!ο καθενας με τα χαπια του...

σημερα στις 8 ειχα συνεδρεια.Αποφασισα να μιλησω στο γιατρο μου για τις ανησυχιες μου που αναφερα εδω δηλαδη για το οτι ειναι δουλεια κτλ ΟΛΑ αυτα που μου ειπε ηταν πολυ καλα..ειπε οτι του αρεσι αυτο που κανει, και οτι ο ψυχιατρος με τους ασθενεις ειναι σαν το δασκαλο με τα παιδακι!τα παιδακι εχουν 1 δασκαλο να σκεφτουν και ο δασκαλος 25 παιδακια αρα η σκεψη θα μοιραζετε..Πειραζει που θα ηθελα να ημουν το αγαπημενο του παιδακι???Θεε μου τι εγωιστικη σκεψη αλλα περα για περα αληθινη!!!Παρεπιμπτωντως του ειπα για το forum και αν μου κανει καλο που μπενω και μου ειπε χαιρετισματα στα παιδια οταν εφυγαΝαι βρηκα το γιατρο μου

Quote:

---

Originally posted by interappted
Το θεμα ειναι οτι απο τη στιμη που παει κανεις σε ψυχιατρο πεφτει στις λουμπες των ψυχοφαρμακων και ετσι περιμενει απ΄τον γιατρο του να του δειξει το δρομο το διεξοδο απο αυτη τη λουμπα.

---

Ακριβως! αυτο εννουσα. εφοσον η ψιχολογα δε μπορι να σινταγογραφισι, θα αναγκαστι να δοσι περισοτερι εμφασι στο \"εσωτερικο\". αντιθετα, η ψιχιατρος εχι τιν εφκολι λισι του φαρμακου.

βεβεα, αφτο θεοριτικα. το τι γινετε στιν πραξι ινε αλο θεμα αν κρινο απο τιν απαντισι τις νταλιας.

Quote:

---

Originally posted by interappted
Αποφασισα να μιλησω στο γιατρο μου για τις ανησυχιες μου που αναφερα εδω δηλαδη για το οτι ειναι δουλεια κτλ ΟΛΑ αυτα που μου ειπε ηταν πολυ καλα..Ναι βρηκα το γιατρο μου

---

αν πιγενις εκει για να βρεις τον εαυτο σου, πως περιμενεις να συμβει αυτο αν ΔΕΝ εισαι απολυτα ειλικρινης; αφτος ιπποθετο ινε ο λογος που αποτιγχανουν πολες σινεδριες- δεν ειμαστε πραγματικα ετοιμες.

προσωπικα ειμαι απολυτγα ειλικρινης σαν ανθρωπος εστω αν και καμια φορα βγαινρι εις βαροσ μοθ.ποσο μαλλον στο γιατρο μου..απλα τωρα μου ηρθε να του πω ολα οσα κουβαλουσα για την σχ εση μου μαζι του..Αν δεν τα λεσ ΟΛΑ στο ψυχιατρο σου...καλυτερα να μην πηγαινεις

kanenas εγώ παλιά πήγαινα σε ψυχίατρο για ένα χρόνο περίπου και έκανα μόνο ψυχοθεραπεία,δεν έπαιρνα φάρμακα.Μου είχε προτίνει να πάρω,δεν ήθελα,οπότε μετά δεν επέμενε και συνεχίσαμε κανονικά την ψυχοθεραπεία,η οποία δεν είχε διαφορά από αυτή που κάνουν οι ψυχολόγοι.Γι\'αυτό δεν βλέπω τρομερές διαφορές ανάμεσα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους.

interappted καλά έκανες και του μίλησες αφού σε απασχολούσε τόσο πολύ το θέμα αυτό.
Του είπες και ότι σε αγχώνει το πότε θα τελειώσουν οι συνεδρίες σας?

Dalia νομιζω οτι του ερχεται το ψυχιατρος βαρυτερος απο τον ψυχολογο.Κι εγω οταν μου ειπε η ψυχολογος ιτι ισως χρειαζομαι ψυχιατρο..στην αρχη δεν ηθελα να το δεχτω..ντρεπομουν οταν πριμενα εξω απο την πορτα του και ακομα πιο πολυ οταν πηγα στο φαρμακειο να παρω τη θεραπεια..μετα απο 2,5 χρονια φυσικα αυτα εξαφανιστηκαν..το θεωρα φυσιολογικοτατο που παω που θεραπευομαι κ που στην τελικη ζηταω βοηθεια..ξερεις ποσοι δεν πανε κ αν πανε θα τους βρουν 1000 μυρια?Αυτο ειναι ντροπη να μην πας σε γιατρο που ειναι ψυχιατρος!!Σε αυτον που παω τωρα νιωθω πολυ ασφαλεια κ το οτι ειναι γιατρος και οχι ψυχολογος με κανει να νιωθωβ ακομα πιο ασφαλης καθως σκεφτομαι οτι χειριζεται πολυ πιο δυσκολες διαταραχες που ο ψυχολογος αδυνατει να ανταπεξελθει

Ψυχοθεραπεία κάνουν και οι ψυχίατροι,αφού στα μαθήματα για την ειδικότητα περιλαμβάνεται και αυτό!
Πολλοί κάνουν το λάθος να πηγαίνουν σε νευρολόγο,γιατί ακούγεται καλύτερα στα αυτιά τους!!Η ειδικότητα νευρολόγος-ψυχίατρος χωρίστηκε στα μέσα του \'80... Φυσικά φταίνε και οι νευρολόγοι που τους δέχονται για να μην χάσουν την επίσκεψη!!
πράγματι είναι δύσκολο για ένα ψυχίατρο να κάνει μια σαφή διάγνωση ...Είναι όπως τα είπε η ΙΝΤΕΡΑΠΤΥΝΤ.Δεν υπάρχουν παρακλινικές εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί αν κάποιος έχει σχιζοφρένεια και σε ποιο βαθμό ή αν του λείπει σεροτονίνη κλπ...
Εγώ πάντως δεν έχω κανένα κόλλημα να πηγαίνω στο γιατρό του ΙΚΑ που υπάρχει και η λίστα με τους ασθενείς αναρτημένη ,ούτε να παίρνω τα φάρμακα μόνος μου ...!!!

κι εγω αλλου παω κ τα φαρμακα τα γραφω σε αλλον στο ικα κ πια περιμενω μια χαρα κ χωρις ντροπη..πιανω κ κατι κουβεντες...κατσε καλα..κ διχνω κ το ονομ,ατακι μου σε χ περιπτωση μπερδεματος ραντεβου\"αλλου παω να ψυχαναλυομαι εδω μονο χαπια θα γραψω..μην ανησυχειται...ολοι θα μπειτε\"

Όπως όλα τα φάρμακα έχουν και τις παρενέργειές τους, έτσι και οι κάθε λογής θεραπείες έχουν κι αυτές, εκτός από τα επιθυμητά, και ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Καθετί ζωντανό έχει έμφυτο το ένστικτο της επιβίωσης. Η ψυχική αρρώστια έχει κι αυτή ζωή, αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή του άρρωστου ανθρώπου. Στο βαθμό που ο άρρωστος άνθρωπος «παίρνει το μέρος» της άρρωστης ζωής του, ταυτίζεται, συντονίζεται με την αρρώστια του, αντιστέκεται και αμφισβητεί τα θεραπευτικά μέσα και τους θεράποντές του.
Η ίδια η αρρώστια δεν εμφανίζεται τυχαία. Μοιάζει «απρόσκλητος επισκέπτης», αλλά είναι μάλλον μια αναπόφευκτη λύση ανάγκης. Η παραμονή και η επιμονή της προδίδουν τη σημασία της. Όλα αυτά που έχει ένας ψυχικά άρρωστος, που μοιάζει να τον βασανίζουν, που στις δύσκολες ώρες διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να τα υποφέρει πλέον, κατά βάθος δεν μπορεί, δε θέλει να τα αποχωριστεί. Γιατί κατά βάθος πιστεύει ότι τα έχει ανάγκη. Κι έτσι είναι. Αυτά τα πράγματα είναι αποτέλεσμα της πορείας του μέσα στη ζωή και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του. Είναι φυσικό λοιπόν να λέει μεν ότι δεν τα επιθυμεί, επειδή είναι δυσάρεστα, αλλά ταυτόχρονα να μην επιθυμεί να τα αποχωριστεί, γιατί είναι τα μόνα του στηρίγματα.
Το αν και κατά πόσο είναι δυνατόν να βελτιωθεί η κατάστασή του, αυτό δεν μπορεί πάλι ο ίδιος να το κρίνει. Κανείς άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εμβαθύνει στο πρόβλημά του ούτε να βρει τον καταλληλότερο τρόπο, για να το επιλύσει. Όχι μόνο επειδή δεν έχει την επιστημονική κατάρτιση για κάτι τέτοιο, αλλά κυρίως επειδή είναι ο ίδιος μέρος του προβλήματος.

olorou δεν μπορω να καταλαβω γιατι εχω εγω πχ αυτη τη διαταραχη(μεταιχμιακη), γιατι να μην ειμαι normal να υποφερω απο τον χαρακτηρα μουΕιμαι 30 κι εχω τις ιδιες αποριες απ΄τα 16 μουγιατι εγω ειμαι ετσι κα γιατι δεν μπορω να εχω αυτοελεγχο?Εστω αυτο που λες το να μη θελω πχ να τα αποβαλλω παλι διαταραχη δεν ειναι?

Αυτό ακριβώς ήθελα να πω. Στο βαθμό που κάποιος φτάνει να συνειδητοποιεί την αδυναμία του, τον εγκλωβισμό του, είναι σε θέση να εμπιστευτεί κάποιον ειδικό και να ακολουθήσει όσα του συστήσει. Όλα εκεί παίζονται.

ευχαριστω...τοτε θα εριμαι σε καλο δρομο

Quote:

---

Originally posted by olorou
Αυτό ακριβώς ήθελα να πω. Στο βαθμό που κάποιος φτάνει να συνειδητοποιεί την αδυναμία του, τον εγκλωβισμό του, είναι σε θέση να εμπιστευτεί κάποιον ειδικό και να ακολουθήσει όσα του συστήσει. Όλα εκεί παίζονται.

---

εγώ που έχω μία τάση ανυπακοής έχω χοντρό πρόβλημα τότε!!