Printable View
Γεια σας. Θα ήθελα λίγο να συζητήσουμε για αυτό. Γνωρίζω πως την έχω, γνωρίζω πως αν δεν είναι όλα όμορφα με πιάνει ένα άγχος, μια περίεργη υπερένταση. Το έχει αντιμετωπίσει κανείς επιτυχώς;
Μου φαίνεται εν τω μεταξύ παράξενο να πω από αύριο θα σταματήσω να είμαι τέλειος γιατί και αυτό είναι σαν ένα βήμα προς την τελειομανία. χαχαχα :Ρ :Ρ Ρίξτε τα φώτα σας αν θέλετε γιατί μου είναι δυσλειτουργική και δε με αφήνει να χαρώ πράγματα, το έχω εντοπίσει.
Γατε , οταν λες τελειομανια , τι ακριβως εννοεις ?
Μπορεις να δωσεις ενα παραδειγμα?
Τελειομανία δλδ?
πετυχαινεις κάτι αλλά δεν το ευχαριστιεσαι επειδη υπάρχει κατι αλλο πιο πάνω απ αυτο και ετσι υποτιμας αυτο που πετυχες και συναμα ξεκινας να αγχωνεσαι για το πιο πάνω?
τα θελεις όλα στην εντελεια, δλδ, σου μπαινει η ιδεα ότι στο όλο που εφτιαξες υπάρχει ενα μικρο ψεγαδι και ετσι επικεντρωνεις εκει την προσοχή σου υποτιμώντας το υπολοιπο?
αν δεν φτασεις αυτο που θεωρεις 100 τοτε σε πιανουν οι αμφιβολίες, μπορει και να το θεωρεις αποτυχια?
σκέφτεσαι με τρόπο ή ασπρο ή μαύρο και τιποτα ενδιαμεσο?
κι αν σε προσβαλει καποιος αμέσως τον θεωρεις κακο? υποτιμας όλα τα άλλα καλα που ακουσες ειτε από τον ιδιο ειτε απο αλλους και επικεντρωνεσαι σ αυτο που νοιωθεις ότι σε πρόσβαλε?
απορριπτεις κατι εξ αρχης επειδη σου δημιουργηθηκαν καποιες αμφιβολίες χωρις να δωσεις ευκαιρια?
Θα σας πω πως ακριβώς το εννοώ. Είναι η πρόταση που έγραψε ο Γιάννης: "τα θελεις όλα στην εντελεια, δλδ, σου μπαινει η ιδεα ότι στο όλο που εφτιαξες υπάρχει ενα μικρο ψεγαδι και ετσι επικεντρωνεις εκει την προσοχή σου υποτιμώντας το υπολοιπο?"
Τα θέλω όλα στην εντέλεια. :( Θα σας δώσω ένα χαζό παράδειγμα μπορεί να έγραφα κάποιο διαγώνισμα παλαιότερα και να το τσέκαρα 100 φορές για λάθη. :( Λες και δεν εμπιστεύομουν αυτό που έβλεπα και ήθελα πάλι να το τσεκάρω, να το ξανατσεκάρω και να το ξαναξανατσεκάρω. Αυτό ωστόσο το σταμάτησα κάνοντας το εξής. Είπα από εδώ και πέρα θα ελέγχεις τα έγγραφα σου 1 φορά και μόνο και λάθος να έχεις δε σε νοιάζει.
Πάρα ταύτα το κομμάτι αυτό έχει μείνει σε πολλά άλλα πράγματα. Πάλι θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Μπορεί να αρχειοθετώ κάτι και να γράφω 10 ώρες πραγματάκια... Κάποια στιγμή εντοπίζω μια νέα πληροφορία που θέλω να εισάγω στην αρχειοθέτηση. Είμαι ικανός να πετάξω 10 ώρες δουλειάς και να ξαναρχίσω από την αρχή.
Σας δίνω απλά παραδείγματα και όχι πολύ σύνθετα για να καταλάβετε πως περίπου λειτουργεί. Αυτό δεν λειτουργεί που λέτε για πολλούς λόγους όπως γιατί αγχώνομαι και δεν ευχαριστιέμαι τίποτα αλλά και επίσης δεν καταφέρνω να ολοκληρώσω πολλά πράγματα καθώς ή τόση τελειοθηρία δεν παλεύεται με βγάζει εκτός ορίων και κουράζομαι. :/
Γατε εγω ειμαι ενα βημα μετα απο εσενα. Εγω οταν ημουν πχ λυκειο αν δεν ημουν σιγουρη οτι ολα ειναι σωστα καπου τα αφηνα κενα.
Πχ πανελληνιες ειχα αφησει αλυτο ολοκληρο θεμα επειδη δεν ημουν σιγουρη για ενα υποερωτημα. Αλλα τοτε δεν ηξερα οτι εχω ιδεοψυχαναγκστικη διαταραχη .
Τωρα που το ξερω και εχουν περασει αρκετα χρονια και εχω μαθει να το δουλευω καπως εχω βελτιωθει , αν και ακομα τα βλεπω ολα ασπρα ή μαυρα (κατι τετοιο συμβαινει και με εσενα φανταζομαι)
Λοιπον θα σου πω μερικα πραγματα που κανω για να περιοριζω τις κακες συνεπειες της τελειομανιας και ελπιζω να βοηθησω.
Οταν δω οτι κολλαω , λεω στον εαυτο μου οτι πολλες φορες ειναι καλυτερα να εχεις αποτελεσμα, εστω και κατωτερο των προσδοκιων σου , παρα καθολου αποτελεσμα.
Επισης σκεφτομαι ποσα εχω χασει απο την ζωη μου εξ΄αιτιας αυτης της τελειομανιας.
Μερικες φορες σκεφτομαι οτι ακομα και απο ενα λαθος μπορω να κερδισω κατι (πχ εμπειρια ωστε να κανω λιγοτερα λαθη την επομενη φορα )
Προσπαθω οταν κανω κατι να μην σκεφτομαι το αποτελεσμα αλλα μονο την διαδικασια που πρεπει να ακολουθησω.
Και τελος προσπαθω να μην τα παραταω
Ξεκινα λοιπον και εσυ σιγα σιγα να προσπαθησεις να το περιορισεις. και μην αυτομαστιγωνεσαι αν κατι δεν παει καλα.
Ναι πήγα να συμπληρώσω και το άσπρο μαύρο που έγραψε ο γιάννης αλλά επειδή δεν είναι απόλυτο το άφησα. :Ρ Όπως επίσης και το θέμα με το ο,τι παίρνω σοβαρά τα όσα λένε οι άλλοι. :Ρ
Κι εγώ έχω ιδεοψυχαναγκαστική δυστυχώς ή και ευτυχώς γιατί η ιδεοψυχαναγκαστική σε κάνει πιο λειτουργικό νομίζω αν μάθεις πάντα να δουλεύεις με αυτήν.
Αυτό το κομμάτι του περιορισμού αισθάνομαι πως δεν έχω στο συγκεκριμένο. Δηλαδή δεν μπορώ να εντοπίσω που θα πρέπει να ξεκινήσω. Δηλαδή ας πούμε γράφω κάτι και μετά από 10 ώρες βρίσκω 1 λάθος καλό θα ήταν να μην καταστρέψω 10 ώρες δουλειάς αλλά να συνεχίσω να έχω την ροή που είχα; Εκεί με πιάνει λοιπόν ένα άγχος και έτσι μπαίνω στη διαδικασία π.χ. να ρίχνω μαζικές διορθώσεις. Εν τω μεταξύ για να υπάρχει τέτοια λειτουργια σε χαζούλικα πράγματα φαντάσου τι γίνεται υποσυνείδητα (που δεν έχω εντοπίσει) σε σοβαρότερα και πιο σύνθετα πράγματα. :Ο
Και ακριβως εκει ειναι που πρεπει να παρεμβεις . Να πεις συνεχιζω , και προσπαθω να κανω ισως μια βελτιωση , αλλα δεν παραταω οτι εχω κανει μεχρι στιγμης ουτε αρχιζω απο την αρχη. Ακομα καλυτερα ειναι να πεις ολοκληρωνω και αφου εχω ολοκληρωσει ελεγχω μονο μια φορα και κανω μια διορθωση.
Bεβαια και αυτο δεν μπορεις να το κανεις απο την μια μερα στην αλλη , ειδικα αν εχεις μαθει να λειτουργεις κατα αυτο τον τροπο μια ζωη.
Ξεκινα απο μια εργασια που πρεπει να κανεις αλλα δεν θεωρεις σημαντικη ( πχ ενα πουκαμισο που εχει μια ζαρα δεν ειναι κατι τραγικο) και προσπαθησε να περιορισεις εκει την τελειομανια σου , και σιγα σιγα μπορεις να επεκταθεις και αλλου πχ στην δουλεια σου κλπ.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμβουλή. Ξέρεις όλο λέω πως θα το δοκιμάσω στα γραψίματα μου αλλά το άγχος μου με παρασύρει και δεν το κάνω. :( Θα προσπαθήσω να το ξεκινήσω ήδη από χθες κάτι κάνω για να δω αν θα οδηγήσει με την πορεία του χρόνου σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Στο παράδειγμα που λες με το γράψιμο, πως καταλαμβαίνεις ότι είναι τελειομανία; Συνοδεύεται πάντα με άγχος;
Έχω εντοπίσει πως είναι ακόμα βαθύτερο.
Θέλω να είναι τέλειο να μην έχει κανένα λάθος! :Ο Ουσιαστικά φαντάζομαι είναι κάποιο κατάλοιπο από παλαιότερα που έδινα τεράστια σημασία στα λόγια των άλλων. Δηλαδή προσπαθούσα να κάνω όσο τελειότερα γινόντουσαν τα πράγματα ώστε να μην έχει να πει κανείς τίποτα για μένα και επίσης η εικόνα μου ήθελα να είναι αψεγάδιαστη ώστε να μη δίνει δικαίωμα σε κανέναν.
Καλό θα ήταν να συνεχίζεις την δουλειά σου, είναι κρίμα να πάνε χαμένες 10 ώρες δουλειάς. Και όπου χρειάζονται διορθρώσεις να τις κάνεις μετά στο τέλος. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί είναι τόσο κακό να κάνεις διορθρώσεις και γιατί σου δημιουργείται άγχος. Ίσως ακουστώ παράλογη, αλλά δεν το βρίσκω αρνητικό το να διορθρώσεις όσα λάθη υπάρχουν. Αυτό που πρέπει να βελτιώσεις είναι να μην πετάς- παρατάς την δουλειά σου στο πρώτο λάθος. Και επειδή είναι θέμα δουλειάς πιστεύω η τελειομανία σου λειτουργεί θετικά. Στα άλλα παραδείγματα που λες ότι δίνεις σημασία στα λόγια των άλλων κλπ, ναι αυτό πρέπει να αλλάξει με κάποιο τρόπο.
Ξεκινησε ως τετοιος φοβος, ως επικεντρωση στην αρνητικη κριτική αλλων, άρα για να αποφυγουμε την κριτική αυτη γινόμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην υπάρξει το παραμικρό ψεγάδι. Στο τελος αυτο μας βοηθα από άποψη ότι γινόμαστε πολύ καλοί στη δουλεια μας και ερχονται και ανθρωποι που αναγνωριζουν την επιτυχια μας αυτη. Όμως το μυαλο μας ήδη εκπαιδευτηκε να ειναι δεκτικο στην αρνητική κριτική και έτσι ειμαστε ακομα επικενρωμενοι εκει και υποτιμούμε ή αγνοούμε τα θετικα σχόλια. Με τον καιρο η τελειομανια εξελίχτηκε από έγκριση και αποδοχή των άλλων σε εμμονή αποτελεσμα της οποιας ειναι το άγχος, σε μορφή αυτοελεγχου, μην γινει κατι λαθος, μην παραλείψουμε κάτι, που ενεργει σαν εσωτερική προσταγη στο πως πρεπει να δρουμε και σαν παγιωμενη μεσα μας μορφη συμπεριφορας.Quote:
Originally Posted by Γάτος
Και επειδη ο τροπος με τον οποιο κανουμε τα παντα ειναι ο ίδιος, η ταση αυτη μπορει να μας κοστισει σε σημαντικές αποφασεις της ζωης περα από μικρολεπτομερειες, μπορει να μας βρισκουμε ψεγαδια ενω κατα τα λοιπα ειμαστε σε πολύ καλύτερη κατασταση από τους αλλους ειτε σε πραγματα που κατα τα λοιπα δεν μας λείπει τιποτα από τα απαιτουμενα προσοντα, και γι αυτα τα ψεγαδια να θεωρουμε ανικανους τους εαυτους μας πχ για ενα επαγγελμα, για μια σχεση. Η τελειομανία λειτουργει δηλαδη και ως αποτροπή, ως στερηση από εμας για εμας.
Η Αλοχα και πιο πριν η betelgeuse εχουν αρκετες καλες ιδεες για να λυσει κανεις το προβλημα. Λέω επίσης την εκλογίκευση, να διαχωρισουμε το συναισθημα απο τα εργα, να αναγνωριζουμε ανα πασα στιγμη τα θετικα και τις εστω μικρες επιτυχίες, και το να εκπαιδευσουμε τον εαυτο μας να μην προσπερνα τα θετικα. Όπως σου λεει η Αλοχα επειδή είναι θέμα δουλειάς, αυτο στο οποιο κυριως αναφερεσαι, πιστεύω η τελειομανία σου λειτουργεί θετικά. Ξεκοψε την ομως από το αγχος και την περιττη κουραση.
Θέλω να σας ευχαριστήσω βαθιά για την βοήθεια η οποία είναι πολύτιμη για μένα.
Να εξηγήσω αρχικά πως κάποιες φορές έχω εντοπίσει πως για να πετάξω από πάνω μου κάτι δυσλειτουργικό περνάω για κάποια περίοδο στο αντίθετο άκρο και έτσι έρχεται η ισορροπία μετά. Ίσως λοιπόν εσφαλμένα έδωσα την εικόνα πως είναι πολύ κακό να διορθώνω τα λάθη μου μπορεί και υποσυνείδητα να περνάω στο άλλο άκρο για να βγάλω μια δυσλειτουργική συμπεριφορά από πάνω μου.
Αυτό που αναφέρω μου θυμίζει αυτό που κάνουν όσοι έχουν ΙΨΔ που ελέγχουν π.χ. συνεχώς το φως και ενώ έχουν επιβεβαιώσει πως είναι σβηστό κάτι τους τρώει και επανέρχονται συνεχώς ή με τις κλειδαριές. Έχει μια παρόμοια λειτουργία περίπου - μπορεί να τσεκάρω να δω αν είναι όλα σωστά να τα βρω σωστά όλα και μετά να βρω κάπου ένα λαθάκι και να ξανακάτσω ξανά από την αρχή ή να χαλάσω όλη την δουλειά για να την κάνω ακόμα καλύτερα. Υπάρχουν φορές που έχω χαλάσει και δουλειές όχι 10 ωρών αλλά και ημερών ή και εβδομάδων για κάτι που το θεωρώ χαζό τελείως. :( Προφανώς λοιπόν είναι κάτι δυσλειτουργικό αφού αυτό επηρεάζει και την προσωπική μου ζωή. Εντοπίζω δηλαδή πως με παρόμοιο τρόπο λειτουργώ και σε πράγματα που κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου με αποτέλεσμα να μην τα ευχαριστιέμαι.
Έχω ήδη εφαρμόσει το να χαλαρώνω και να μη βιάζομαι απαραίτητα και λειτουργεί. Ελπίζω να βοηθήσει γιατί υποπτεύομαι πως για να έχω τέτοια λειτουργία σε χαζούλικα πράγματα σίγουρα θα επηρεάζει αυτό και στις προσωπικές μου σχέσεις. :ο
ΙΨΔ είναι η ιδιοψυχαναγκαστική διαταραχή που λες πιο πάνω φαντάζομαι. Μήπως αυτό συνδιάζεται με την τελειομανία σου, το κάνεις αναγκαστικά; ή καμία σχέση; Νομίζω πρέπει να βάλεις κάποιους κανόνες, είτε να τους γράψεις κάπου και να τους βλέπεις είτε να τους αποδεκτείς με κάποιο τρόπο στο μυαλό σου από πριν γιατί φαντάζομαι εκείνη την ώρα θα ναι πιο δύσκολο. Να κάνεις δηλαδή την ίδια διαδικασία που έκανες όταν ήσουν πιο μικρός με τα γραπτά.
Δεν γνωρίζω ακριβώς πως είναι η δουλειά που κάνεις. Θα σου ήταν εύκολο να διορθώσεις το συγκεκριμένο λάθος, ή επηρεάζεται πάντα όλη η δουλειά; Αν δεν είναι κάτι γενικό θα πρέπει να διορθώνεις μόνο το συγκεκριμένο λάθος, ενώ αν είναι κάτι πιο γενικό να το αφήνεις σκεπτόμενος τον κόπο σου που δεν είναι και λίγος!
Αυτό που θα πρότεινα είναι να κάνεις ένα πρόγραμμα καταμερισμού του χρόνου που θα αφιερώνεις από την μια στη δουλειά και από την άλλη στις διορθρώσεις. Μπορείς να βάζεις ένα χρονικό περιθώριο για το γράψιμο και άλλο για τις διορθρώσεις μετά στο τέλος, ή να κάνεις τις διορθώσεις ανά διαστήματα (θα ορίσεις εσύ τον χρόνο). Έτσι αφού είσαι και αγχώδης θα προσπαθείς να τελειώσεις στον χρόνο που έχεις καθορίσει, και δεν θα ξεφεύγεις τόσο εκτός ορίων. Στην πρώτη περίπτωση είναι πιθανόν να θέλεις να αλλάξεις όλη τη δουλειά και να την αρχίσεις πάλι από την αρχή. Για να μην αγχωθείς καλό είναι να κάνεις ένα διάλειμμα, να ξεκουραστείς και να σκεφτείς τις συνέπειες του να μην διορθώσεις αυτό το λάθος. Είναι τόσο τρομερό; Θα είναι χάλια η δουλειά στο τέλος; Αντίθετα αν το κρατήσεις τι κερδίζεις; Χρόνο, λιγότερη κούραση και φυσικά δεν πετάς την δουλειά ημερών για αυτό το λάθος! Στην δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να αποφύγεις την παγίδα να κάνεις ένα γενικό έλεγχο στο τέλος.
Στις προσωπικές σου σχέσεις πως σε επηρεάζει;
Γενικά μου είχαν διαγνώσει ΙΨΔ αλλά πως με πιάνει όταν βρίσκομαι σε περιόδους άγχους. Τότε η ΙΨΔ μου βγαίνει σαν τυπική ΙΨΔ. Σχετικά με τον έλεγχο νομίζω πως το κάνω αναγκαστικά όχι με την λογική πως αν δεν διορθώσω 10 φορές θα πάθει π.χ. τίποτα κάποιος δικός μου αλλά με την λογική της μη σιγουριάς πως τσέκαρα σωστά. Κι ενώ ξέρω πως τσέκαρα αγχώνομαι και το κάνω ξανά και ίσως και ξανά και ξανά.. Η λειτουργική είναι σαν της ΙΨΔ δηλαδή αλλά λες και είναι σε λανθάνουσα κατάσταση. Εννοώ δηλαδή πως δεν βρίσκεται σε έξαρση μεν αλλά έχει μια ελαφριά παρουσία ή τουλάχιστον είναι μια ένδειξη της ιΨΔ.
Έχω παρατηρήσει πως επηρεάζεται όλη η δουλειά. Δηλαδή αυτό το έχω και στη σχολή και το έχω και στα χόμπι μου που πάλι ασχολούμαι με γραψίματα.
Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο που είπες. :Ο Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου έτσι δε θα μπαίνω στη διαδικασία των επανελέγχων και θα έχω κάνει και τη δουλειά μου προγραμματισμένα και όμορφα Βασικά η 2η παράγραφος που περιέργραψες είναι το κλειδί δηλαδή εκεί στον έλεγχο κάτι στραβώνει. Για αυτό όπως είπα κάποιες φορές περνάω στο άλλο άκρο και δε διορθώνω τπτ π.χ. που πάλι είναι λάθος. :/
Νομίζω λοιπόν πως με επηρεάζει σε 3 κομμάτια στις προσωπικές μου σχέσεις
α) έμμεσα διότι εκνευρίζομαι και κουράζομαι με αποτέλεσμα να μου την δίνουν στα νεύρα χαζούλικα πράγματα
β) άμεσα αλλά από την οπτική πως κουράζομαι και έτσι δεν έχω χρόνο-χώρο για τους άλλους.
γ) Υποσυνείδητα νομίζω δηλαδή πως μια τέτοια λειτουργία ίσως έχω και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. :S Δηλαδή λειτουργώ μια σχέση διαπροσωπική και με το πρώτο σφάλμα κάνω delete.
Για αυτόν τον λόγο είπα πως σίγουρα είναι πιο βαθύ από όσο νομίζω ή φαντάζομαι.
Δοκίμασε το και μου λες. :)
Διάβασα ένα άρθρο για την τελειομανία και λέει ότι υπάρχουν τρεις τύποι τελειομανών.
"Σύμφωνα με τον Flett και τους Καναδούς επιστήμονες, τρεις είναι οι βασικοί τύποι προσωπικότητας των τελειομανών.
Οι τελειομανείς με αυτό-προσανατολισμό, δηλαδή οι άνθρωποι που κοπιάζουν για την τελειότητα του εαυτού καθορίζοντας υψηλά πρότυπα επιτυχίας τα οποία καταλήγουν στην εκδήλωση συμπτωμάτων κατάθλιψης και διατροφικών διαταραχών.
Οι τελειομανείς με εξωτερικό προσανατολισμό δηλαδή εκείνοι που αναζητούν την τελειότητα από τους άλλους ανθρώπους απαιτώντας να είναι τέλειοι με συνέπεια να νιώθουν δυσαρεστημένοι στις διαπροσωπικές σχέσεις, ιδιαίτερα στις σεξουαλικές, εξωτερικεύοντας συχνά συναισθήματα έντονου θυμού.
Και, οι τελειομανείς με κοινωνικό προσανατολισμό, δηλαδή τα άτομα που πιστεύουν ότι οι άλλοι αναμένουν την τελειότητα από τον εαυτό τους εκδηλώνοντας υπερβολικό άγχος, αντιδράσεις κατάθλιψης και συμπτώματα διατροφικών διαταραχών." (http://www.dromostherapeia.gr/psihik...imetopisi.html)
Πρέπει να σαι κυρίως το τρίτο, ε;
'Οντως η τελειομανία εκδηλώνεται και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι άλλοι πρεπει να ναι αψογοι απεναντι μου και εγω το ίδιο απέναντι τους. Διαφορετικά είτε ξεκόβω ειτε έχω προστριβές. Αυτο όμως μπορει να ναι το αποτελεσμα αρνητικών βιωμάτων στην παιδικη ή εφηβική ηλικία όπως περιγραφεται πιο πάνω από το Γατο και εμενα, ξεκινησε δλδ από μομφή και επίπληξη των άλλων εναντι μας και φοβο λαθους ως αποτελεσμα της στασης τους και εγινε στο σημερα τελειομανία. Εχω την εντυπωση ότι οι τελειομανεις έχουν λίγους φίλους και ευκολα δεν αφηνουν μια γνωριμια να εξελιχτει σε φιλια αμα ανακαλύψουν καποια ψεγαδια στον άλλο. Η απομονωση ως αποτελεσμα της οδηγει στην καταθλιψη.Quote:
Originally Posted by Aloha
Καλησπέρα σας και πάλι. :) Επιστρέφοντας από τις διακοπές (για αυτό και δεν κατάφερα να απαντήσω) έρχομαι με μια νέα ανακάλυψη μου. Ονομάζεται Σχιζοειδής προσωπικότητα. Δε θέλω να κάνω διαγνώσεις όμως ίσως τελικά οι διαπροσωπικές σχέσεις να αφορούν ένα άλλο κομματάκι μου.
Παρατηρώ πως η τελειομανία βεβαίως καλά κραττεί όμως πράγματι φοβάμαι να ανοιχθώ. Αν και μου είναι εύκολο να εκφράσω συναισθήματα όταν αισθάνομαι πανέτοιμος, δυσκολεύομαι να αισθανθώ έτοιμος γιατί σπάνια εμπιστεύομαι τον άλλο. Το αποτέλεσμα είναι να αφοσιώνομαι στην τελειομανία μου και να απομακρύνομαι από όποιον προσπαθεί να με αγγίξει.
Σε όλες τις περιπτώσεις που είπα να "δοκιμάσω" απλά αγχώθηκα τόσο που τελικώς έβαλα Χ στα άτομα αυτά. Άρα η θεραπεία δεν βρίσκεται στην έκθεση. Έχει μελετήσει κάποιος αυτό το θέμα να με βοηθήσει;
aloha αν σου πω και τα 3 θα το πιστέψεις; χαχαχα
Γάτε καλησπέρα! Έχω γνωρίσει πάρα πολύ καλά τα θέματα της σχιζοειδούς προσωπικότητας, της ιψδ και της τελειομανίας, τα βιώνω ουσιαστικά επί μία ζωή(τώρα κοντεύω 22), αλλά τα έχω μελετήσει πολύ και στη θεωρητική τους διάσταση.Γενικώς πιστεύω πως πολύ εύκολα μεταπίπτει κανείς από τη μια διαταραχή στην άλλη(όχι μόνο στις συγκεκριμένες, μα σε όλες), καθώς επίσης πολύ εύκολα προστίθενται διαταραχές, αν γίνει η αρχή.Γενεσιουργός αιτία όλων ανεξαιρέτως των διαταραχών έχω πειστεί, κατόπιν πολλής ανάλυσης κι εμπειρίας, πως είναι το συναισθηματικό "πάγωμα" που κάποτε ξεκινά, είτε από μια απογοήτευση είτε από ο,τιδήποτε άλλο.Σε αυτό το σημείο, χωρίς συχνά να το αντιλαμβανόμαστε, οι εγκεφαλικές λειτουργίες αρχίζουν και υποκαθιστούν τις υγιείς συναισθηματικές, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε εμμονές, φοβίες και άλλα πολλά.Έχω εφεύρει αναρίθμητα τεχνάσματα για να υπερνικήσω τις εμμονές, το άγχος και τα λοιπά που μου παρουσιάζονταν και εντός λίγων λεπτών πάντα το εκάστοτε τέχνασμά μου ναυαγούσε, κι έψαχνα για το επόμενο.Αυτό συνέβαινε επι πάρα πολύ καιρό και δεν με οδήγησε κάπου, ακριβώς επειδή η αιτία ήταν άλλη, ήταν η διάσχιση μεταξύ νου και συναισθήματος που ανέφερα πριν.Τα συναισθήματα κατανόησης, αγάπης κλπ που δεν κατάφεραν να βιωθούν και να εκφραστούν με υγιή τρόπο, μετατρέπονται σε συναίσθημα φόβου, άλλοτε για τέλειο αποτέλεσμα στις δουλειές, άλλοτε για το "πλησίασμα" κάποιου ατόμου ή ό,τι άλλο προκύψει.Οι τελειομανείς πιστεύω χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:σε αυτούς που από συνειδητό εγωισμό θέλουν τις πρωτιές κι όλα τους τα επακόλουθα και σε αυτούς που δεν κατάφεραν την επίτευξη της εσωτερικής τελειότητας, δηλ. της εσωτερικής γαλήνης, χαράς, δοτικότητας κτλ, παρότι αυτό ήθελαν κατά βάθος, κι έτσι αναζητούν την τελειότητα και διοχετεύουν τον κόπο τους σε "μικροκόσμους", όπως είναι ο μικρόκοσμος του διαβάσματος, μιας και παρέχει ασφάλεια ένας τέτοιος περιορισμένος κόσμος.Όσο για τις ώρες που έχεις χάσει σε επανελέγχους γραπτών και τέτοια, μην τον θεωρείς χαμένο, ακόμη κι αν ήταν περιττή η πράξη.Διότι ίσως ο βαθύτερος λόγος που γίνονταν αυτά να ήταν αυτός που προανέφερα:να ήθελες κάπου να διοχετεύσεις τη μεγάλη σου υπευθυνότητα, αλλά δεν έβρισκες πού.Για τον ίδιο λόγο πιθανότατα να ήθελες την αψεγάδιαστη εικόνα προς τους άλλους.Συμπερασματικά, σου προτείνω να στρέψεις το ζήλο και την υπομονή που απέκτησες στις διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως.Να αρχίσει να ξαναχτίζεται αυτό που κάποτε διαχωρίστηκε, με τα κατάλληλα πρόσωπα και τις κατάλληλες ασχολίες βέβαια, και στο βαθμό που οι δυνάμεις σου σού επιτρέπουν.Διότι όταν είμαστε σε ασχολίες ή με άτομα που δεν μας αφορούν, οι εμμονές είναι συχνά ένας συμβολικός τρόπος του υποσυνειδήτου να μας πληροφορήσει πως κάτι δεν πάει καλά.
Γειά. Λίγες φορές βλέπω άτομα να καταλαβαίνουν τους λόγους και τις αιτίες των δυσκολιών ή προβλημάτων τους. Εσύ το κάνεις και έχεις βγάλει σωστά συμπεράσματα. Έμεινα έκπληκτος διαβάζοντας την προηγούνενή σου απάντηση. Και χαίρομαι γι' αυτό.Quote:
Originally Posted by Raffaella
Μετά διάβασα και κάποια άλλα θέματα που έχεις ξεκινήσει και διαπιστώνω την ίδια κατανόηση. Π.χ. τα θέματα 'Βραδύτητα' και 'Η απάτη της αυτοπεποίθησης'. Συνέχισε έτσι. Το πιο πιθανό είναι να διαβάσω όλες τις απαντήσεις που έχεις στείλει γιατί η κατανόηση νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο για να μπορεί κάποιος να ζήσει ισορροπημένα. Και δεν θέλω να χάσω οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει τη δική μου κατανόηση.
Διαβάζοντας μερικές από τις απαντήσεις σου διαπιστώνω δύο θέματα που νομίζω ότι σε αυτά κάνεις λάθος. Θα ήθελες να σου πω γι' αυτά; Δεν θέλω να το κάνω για να το παίξω ξύπνιος, αλλά για να βοηθήσω εσένα που έχεις κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια κατανόησης.
Ναι, πες μου ο,τι θες...Απλως ισως να ανοιγαμε καινουριο θεμα ή να μου εστελνες προσωπικο μηνυμα, γιατι εδω ειναι του Γατου το θεμα...
Μάλλον σωστά λες, θα σου στείλω πμ.Quote:
Originally Posted by Raffaella
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ ραφ. Το εκτιμώ βαθύτατα και σε ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σου :*
Γατε την καταθλιψη και τους πανικους τους ξεπερασες? και αν ναι πως? με χαπια? εμενα μου εδωσε entact ο γιατρος. εχω διαβασει παλια μυνηματα σου! γι αυτο σε ρωταω
Raffaella, πολύ ωραίο το άρθρο σου. Φαίνεται το έχεις ψάξει πολύ το θέμα.
Όντως γενεσιουργός αιτία ειναι το "παγωμα" όταν κάτι πάει στραβα. Το πάγωμα μετατρέπεται σε τραύμα. Δλδ το άσχημο εξωτερικο ερέθισμα, η λάθος τη δεδομενη στιγμη αντίδραση και το αρνητικο συναισθημα. Η συνεχεια, επιδραση τους στον τροπο σκέψης. Απ εκει και περα η επιδραση αυτη γινεται πλέον διαστρεβλωμενος τροπος σκέψης. Ενός κακού μύρια έπονται. Και ισως να μην υπαρξει τελος ποτε.
Η συναναστροφη με καταλληλα άτομα ειναι αποφασιστικής σημασίας τόσο στο να μείνει το άτομο "καθαρό" ήτοι χωρις ψυχολογικα προβλήματα όσο και στο να μην μετατραπουν σε ψυχολογικα τραυματικες εμπειρίες στη ζωη.
Ο μικροκοσμος του διαβασματος λειτουργει σαν καταφυγιο γαλήνης αλλά και σαν χωρος επιζητησης μέσω των αποτελεσματων του αναγνώρισης από αυτους που εχουν το ατομο υποτιμημενο.
Ο φοβος ειναι αιτια το ατομο να κανει τις λαθος επιλογες στη ζωη. Επιλογες που υποτιθεται προσφερουν ασφάλεια. Το να μην κανει το άτομο πραγματα που το βγαζουν εξω από το χωρο που νοιωθει ασφαλες. Δεν προσφερουν όμως τη βαθύτερη χαρα στο άτομο επειδη δεν ήταν αυτο που πραγματικα ήθελε. Ατομα με αισθημα φοβου ειναι δυστυχισμενα όχι τόσο για το φοβο όσο για τις επιλογες τους που ηταν αποτελεσμα του φοβου.