αδυνατώ να ορίσω τον εαυτό μου..

γεια και χαρά! είναι η πρώτη μου συμμετοχή στη κουβέντα κ θα είμαι σύντομος. θεωρώ ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν μπορώ να το ορίσω. Μοιάζει με κατάθλιψη (πρωτότυπο!) αλλά δεν είμαι σίγουρος ούτε μ'αρέσει να δραματοποιώ. είμαι 28 ετών και τουλάχιστον τα τελευταία 13-15 χρόνια παρουσιάζω συμπτώματα που μοιάζουν με δυσθυμία. Δεν μπορώ να γίνω σαφής και όταν προσπαθώ να το μελετήσω επιδεινώνω το μπέρδεμα στον εγκέφαλο. Γενικά θα μπορούσα να αναγνωρίσω αρκετά απο τα συμπτώματα της δυσθυμίας και άλλα-που φυσικά δεν περιγράφονται με μήνυμα-. Είμαι ασταθής χαρακτήρας κυρίως συναισθηματικά αλλά μόνο εκεί. Έχω κοινωνική αντίληψη και θα μπορούσα να πω ότι είμαι άνθρωπος των γνώσεων, πράγμα που με έχει σώσει απο πολλά. το κυρίως πρόβλημα επικεντρώνεται στις κοινωνικές μου σχέσεις. Δεν κάνω στενούς φίλους, δεν κάνω φυσιολογικές σχέσεις, δεν αισθάνομαι έντονα συναισθήματα. δεν τσακώνομαι και είμαι ατάραχος και ψύχραιμος ακόμα και όταν κόντεψα πρόσφατα να σκοτωθώ σε τροχαίο!! Δεν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, και δεν μπορώ να πω σχεδόν ποτέ "όχι". Κάνω πράγματα - ειδικά στις σχέσεις μου- που ξέρω εκ των προτέρων οτι είναι λάθος αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ. αυτά είναι μόνο ένα μικρό μέρος. Γενικά είχα περάσει και "κατάθλιψη" αρκετά βαριά για τέσσερα χρόνια με μικρά μόνο διαλείματα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Απλά αυτή η ιδιομορφία μου έχει και πολλά θετικά στοιχεία: έχει οξύνει τις αισθήσεις μου και θα έλεγα ότι έχει κάνει πιο εύστροφο τον εγκέφαλό μου. Αντιλαμβάνομαι με μεγάλη ευκολία σύνθετα και πολύπλοκα προβλήματα και την "ουσία" των πραγμάτων όταν οι άλλοι αδυνατούν. Δεν μπορώ όμως να κάνω το ίδιο με τον εαυτό μου και αυτό με εξοργίζει......

Φιλε και εγω δεν μπορω να δω τον εαυτο μου και με εκνευριζει αφανταστα...ο εαυτος μου ειναι ενα μεταβλητο συμπαν τι μια στιγμη μια χαρα την αλλη αναξιος για τα παντα...δεν μπορω να με προσδιορισω...δεν ξερω φταιει η ασθενεια που εχω ή για ολους καπως ετσι ειναι?(Η κλιμακα του προβληματος ειναι αυτη που μετραει)

δεν ξερο αν ιδες αφτο;

Quote:

---

Originally posted by olorou
Όπως όλα τα φάρμακα έχουν και τις παρενέργειές τους, έτσι και οι κάθε λογής θεραπείες έχουν κι αυτές, εκτός από τα επιθυμητά, και ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Καθετί ζωντανό έχει έμφυτο το ένστικτο της επιβίωσης. Η ψυχική αρρώστια έχει κι αυτή ζωή, αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή του άρρωστου ανθρώπου. Στο βαθμό που ο άρρωστος άνθρωπος «παίρνει το μέρος» της άρρωστης ζωής του, ταυτίζεται, συντονίζεται με την αρρώστια του, αντιστέκεται και αμφισβητεί τα θεραπευτικά μέσα και τους θεράποντές του.
Η ίδια η αρρώστια δεν εμφανίζεται τυχαία. Μοιάζει «απρόσκλητος επισκέπτης», αλλά είναι μάλλον μια αναπόφευκτη λύση ανάγκης. Η παραμονή και η επιμονή της προδίδουν τη σημασία της. Όλα αυτά που έχει ένας ψυχικά άρρωστος, που μοιάζει να τον βασανίζουν, που στις δύσκολες ώρες διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να τα υποφέρει πλέον, κατά βάθος δεν μπορεί, δε θέλει να τα αποχωριστεί. Γιατί κατά βάθος πιστεύει ότι τα έχει ανάγκη. Κι έτσι είναι. Αυτά τα πράγματα είναι αποτέλεσμα της πορείας του μέσα στη ζωή και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του. Είναι φυσικό λοιπόν να λέει μεν ότι δεν τα επιθυμεί, επειδή είναι δυσάρεστα, αλλά ταυτόχρονα να μην επιθυμεί να τα αποχωριστεί, γιατί είναι τα μόνα του στηρίγματα.

---

μαλα λογια, δεν ινε πος αδυνατεις να γνωρισεις τον εαυτο σου. στο συνειδητο κοματι πολλα (κ σημαντικα) σου διαφεβγουν, κυριος διοτι δεν εισαι ετοιμος/διατεθειμενος να λογιαριαστεις με αυτα. για αυτο και τα ξεχνας/σκεπαζεις/διαστρεφεις/παραμορφωνεις κ.α.

Χμμμ οχι δεν συμφωνω αν υπαρχει μια χημικη δυσλειτουργια στον εγκεφαλο πχ ελλειψη σεροτονινης δεν σημαινει οτι δεν θελω να απαλλαγω απο αυτη εστω και αν εγω και η ασθενεια εχουμε γινει ενα στην πορεια της ζωης.
Αν καποιος εχει χασει ενα ποδι και προχωραει στη ζωη χωρις αυτο δεν σημαινει οτι δεν θελει να αποχωριστει την κουτσαμαρα του σιγουρα θα ηθελε το ποδι του πισω αν και λιγο ατυχες το παραδειγμα μιας και στη συγκεκριμενη περιπτωση μιλαμε για τον εγκεφαλο δηλαδη το ιδιο ειναι της υπαρξης μας.

ναι, κιπ εχις δικιο. μονο που σιχνα η ελιψι σεροτονινις π.χ. εχι προλαβι να χτισι στον χαρακτιρα θεμελια κε καστρα που το ατομο θεορι δικα του. :)

Δεν διαφωνω και εγω μαζι σου σιγουρα η ασθενεια χτιζει στον χαρακτηρα.
Απλως απο προσωπικη εμπειρια ξερω οτι αν κοψω την φαρμακευτικη μου αγωγη πχ γιατι λυπαμαι το συκωτι μου υπολογιζω να γκρεμιζω οτι εχω χτισει τα τελευταια χρονια σε ενα με εναμιση μηνα και να πεφτω σε τετοιο ψυχολογικο τελμα που να ειναι αδυνατο χωρις φαρμακευτικη περιθαλψη να βγω παλι...οχι γιατι το θελω αλλα γιατι ετσι ειναι τα πραγματα.

η \"σεροτονίνη\" τί ακριβώς κάνει? γιατί την αναφέρεις? επίσης, πως θα με πείσεις πως η \"ασθένεια\" -όποια και αν είναι αυτή- είναι κατά βάση ζήτημα φαρμακευτικών ουσιών. Αν ήταν έτσι, τότε οι στατιστικές λένε άλλα πράγματα.... το ζητούμενο είναι η λύση όμως και ποιά είναι αυτή?

Εμμ ξεφυγε η κουβεντα γιατι απαντουσα στον kanenas.Δεν ξερω αν χρειαζεσαι φαρμακα αυτο μπορει να το πει μονο ειδικος.
Απλως επισημανα οτι και εγω αντιμετωπιζω το ιδιο προβλημα στο να \"δω\" τον εαυτο μου μια ομοιοτητα που μπορει να μην σημαινει και τιποτα.

σωστός! Όμως -για να είμαι ειλικρινής- η αλήθεια είναι πως σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως έχω λόγο να πάω σε ψυχολόγο. και αυτό ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ! δεν έχω τέτοιο κόμπλεξ. Απλά τους απαξιώνω για άλλους λόγους που δεν είναι της ώρας.... όσο για φαρμακευτικές αγωγές.... μου σηκώνεται η τρίχα! εγώ δεν παίρνω σχεδόν ούτε ασπιρίνη!! Άσε που η άποψή μου για τις βαθύτερες αιτίες όχι μόνο της δικής μου κατάστασης αλλά της γενικότερης νοσηρότητας που επικρατεί (η κάνω λάθος)? δεν αντιμετωπίζεται με ψυχολόγους-ψυχίατρους αλλά με άλλους τρόπους...που δεν είναι της ώρας......

Τι άλλους τρόπους εννοείς?

Quote:

---

Originally posted by vlassyrk
και αυτό ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ! δεν έχω τέτοιο κόμπλεξ. Απλά τους απαξιώνω για άλλους λόγους που δεν είναι της ώρας....

---

είναι της ώρας...σε φόρουμ ψυχολογίας βρίσκεσαι...;-)
ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι λοιπόν;

Quote:

---

Originally posted by kanenas
ναι, κιπ εχις δικιο. μονο που σιχνα η ελιψι σεροτονινις π.χ. εχι προλαβι να χτισι στον χαρακτιρα θεμελια κε καστρα που το ατομο θεορι δικα του. :)

---

έτσι είναι δάσκαλε.:cool:

Δυσθυμια ε? και εγω εχω ταυτιστει με τα συμτωματα της, αληθευει οτι δυσκολα την εντοπιζουν οι γιατροι? γνωριζει κάποιος κατι παραπάνω?

βλασυρκ νομιζω οτι εχεις λογους πολλους λογους να πας σε ψυχιατρο η ψυχολογο.δεν θα σου δωσει φαρμακα κατα πασα πιθανοτητα αλλα μεσα απο μια σειρα συζητησεων θα σε κανει να ψαξεις βαθεια μεσα σου και ισως να βρεις τι σε εχει κανει ετσι.ισως και να σε κανει να αρχισεις να ανακαλυπτεις τον εαυτο σου και ναβρεις πραγματα που ουτε καν ηξερες η ειχες φανταστει οτι υπαρχουν μεσα σου.θα σε κανει νασκεφτεις και να αρχισεις να βγαζεις συναισθηματα και να αντιδρας σωστα.στειλε μας νεα σου

καποιοι δεν θελουν να παρουν ουτε ασπιρινη κ καποιοι αλλοι ζουν με χαπια θελουν δεν θελουν μια χαρα τα βρησκω τα χαπια εγω εγινα καλα

χμ κ γω κντεψα να σκοτωθω σε τροχαιο γλυτωσα επειδη φορουσα ζωνη κ να σκοτωνουμουν ποσος που με ενδιαφερει μονο οταν πεθανψ θα απαλλαγω απο τηναρρωστια μου μια κ καλη αταρραχη εμεινα κ γω οταν τρακαραμε πηρα ταξι κ πηγα σπιτι μεσα στην τρελλη χαρα