ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Καλησπέρα, είμαι καινούργια στο φόρουμ. Πολλές φορές σκέφτηκα να γράψω αλλά πάντα κάτι με σταματούσε. Θα με ρωτήσετε γιατί σήμερα???
Γιατί σήμερα νιώθω πιο έντονα από ποτέ ότι είμαι μόνη, ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Περνάω τις μέρες μου κλεισμένη στο σπίτι σκέφτομαι συνέχεια,αγχώνομαι
πως δεν είμαι καλή για τίποτα,μια απογοήτευση, μια δειλή που τα παρατάει μπροστά στις δυσκολίες, που δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα από τη ζωή. Είναι μέρες που δεν
έχω όρεξη να μιλήσω.Κάποιες στιγμές νιώθω ότι είμαι ένας ψυχρός μονόχνοτος άνθρωπος που διώχνει τους άλλους από δίπλα του. Κάποιες στιγμές νιώθω ότι δεν έχω αισθήματα αλλά αν είναι έτσι γιατί νιώθω τόσο πόνο ρε γαμώτο???? γιατί????
Πιο πάνω μίλησα για απογοήτευση, αυτό είναι που με χαρακτηρίζει, αυτό που νιώθω συνέχεια δεν είμαι αρκετά καλή όσο και να προσπαθώ θα απογοητεύω τους άλλους.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ αυτή η λέξη έχει κολλήσει στο μυαλό μου.
Σε έναν άνθρωπο τα έχω πει αλλά δεν καταλαβαίνει. Μου λέει ότι είμαι άρρωστη και πρέπει να πάρω τη ζωή στα χέρια μου να βγω έξω αλλά δεν μπορώ .Δεν είναι εύκολο δεν μπορώ να αλλάξω. ΔΕΝ με ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ελπίζω να το κάνετε εσείς.

Καλησπερα ada. Θελεις να μας πεις πιο πολλα πραγματα για εσενα?
Ποσο καιρο αισθανεσαι ετσι? Ποσο χρονων εισαι?

Υῆρξε μηπως καποιο γεγονος που εριξε την ψυχολογια σου?

Eίμαι 24. Πάντα ήμουν ντροπαλή, κλειστός άνθρωπος.Τα τελευταία 5 χρόνια όμως η κατάσταση έχει γίνει χάλια. Ζω για το τι θα πουν οι άλλοι. Πάντα προσπαθώ υπερβολικά ποτέ δεν θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Όταν επιστρέφω από μια έξοδο(σπάνια) πάντα σκέφτομαι ήμουν καλή μήπως είπα καμιά βλακεία πέρασε καλά ο άλλος, μήπως ήμουν βαρετή μήπως τον απογοήτευσα.Όλο αυτό είναι τόσο ψυχοφθόρο που τελικά κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου. Έχω φτάσει να είμαι ένα μήνα κλεισμένη στο σπίτι να μην έχω βγει καθόλου να μην έχω όρεξη για τίποτα.Κάθομαι και σκέφτομαι συνέχεια ότι άσχημο μπορεί να έχει συμβεί στο παρελθόν.Κουράζομαι ακόμα και να μιλήσω μερικές φορές

και γω ετσι ακριβως αισθανομαι ...και γω δυστυχως εχω παραιτηθει απο πολλα καταλαβαινω ακριβως πως αισθανεσαι γιατι ετσι ακριβως αισθανομαι και γω και η αληθεια ειναι οτι δεν ανοιγομαι να το πω σε δικο μου ανθρωπο γιατι ξερω πως δεν θα με καταλαβει αλλα και πως αυτα που θα του πω θα τα θεωρησει βλακειες χαζομαρες ...δυστυχως τα κραταω χρονια αυτα τα συναισθηματα και απλα εχουν διογκωθει πλεον και πολυ απλα δεν ξερω τι να κανω...σου εχω στειλει κ προσωπικο μηνυμα αν θελεις δες το

Καλησπέρα, ada8 έχεις σκεφτεί να επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο, για να συζητήσετε όλα αυτά?

Same here...αστα..δεν παλευετε

νομίζεις νοιάζει κανέναν αμα θα πεις καμία βλακεία αν πεις κ τον ενοχλήσει θα στην πει αν δεν στην πει μια χαρά επίσης μπορεί να στη λέει κάποιος γτ βλέπει ότι δεν την παλεύεις μη δίνεις σημασία κ κανε τα δικα σου στην πραγματικότητα δεν τον νοιάζει στα τέτοια του σε γράφει γραφτόν κ εσυ

εχετε σκεφτει καθολου πως μηπωσ τα ατομα που σασ περιτριγυριζουν ειτε ειναι οικογενειακα η φιλικα ειναι κατα μια εννοια ψυχικα διαταραγμενα,εχουν τα ιδια ψυχολογικα προβληματα και σασ τα εχουν μεταφερει? γ αυτο οχι δεν μπορουν αλλα δεν θελουν να σας καταλαβουν?

ευχαριστώ όσους με σκέφτηκαν και απάντησαν. δυστυχώς δεν έχω την οικονομική κατάσταση για ψυχολόγο.Ο άνθρωπος στον οποίο το είχα πει
ήταν η μητέρα μου.Είχε σοκαριστεί μου έλεγε συνέχεια γιατί της το έκανα αυτό πως θα έβγαινε έξω στην κοινωνία και άλλα χειρότερα. Εκείνη την στιγμή το κατάλαβα, είμαι μόνη μου.

sofi12 δεν το είχα σκεφτεί αυτό αλλά νομίζω το πρόβλημα είμαι εγώ.Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μου και τους διώχνω. Και τσαντίζομαι με τον εαυτό μου γι αυτό. Αρχίζω και πιστεύω ότι είμαι ένας κακός άνθρωπος απαθής αδιάφορος.

elis δεν ξέρεις πόσο θα ήθελα να το κάνω αυτό απλά να είμαι ο εαυτός μου και να μην με νοιάζει ο άλλος, να πω ελεύθερα τη γνώμη μου αλλά αλλά......

Quote:

---

Originally Posted by ADA8

ευχαριστώ όσους με σκέφτηκαν και απάντησαν. δυστυχώς δεν έχω την οικονομική κατάσταση για ψυχολόγο.Ο άνθρωπος στον οποίο το είχα πει
ήταν η μητέρα μου.Είχε σοκαριστεί μου έλεγε συνέχεια γιατί της το έκανα αυτό πως θα έβγαινε έξω στην κοινωνία και άλλα χειρότερα. Εκείνη την στιγμή το κατάλαβα, είμαι μόνη μου.

---

Υπάρχουνε και κέντρα ψυχικής υγείας.Κοίτα στην περιοχή σου αν υπάρχει κανένα εκεί κοντά.Επίσης, κάποιοι δήμοι προσφέρουνε δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη.

mariafil αυτό σκεφτόμουν και εγώ σήμερα. Δεν περιμένω θαύματα αλλά αρχικά θα ήθελα κάπου να μιλήσω να τα βγάλω από μέσα μου σε κάποιον που δεν θα με κριτικάρει. έστω και για λίγο να νιώσω καλύτερα.

Δεν εισαι μονη, Πρεπει να γνωρισεις ομως τον εαυτο σου και να μαθεις να του φερεσαι καλυτερα...

Quote:

---

Originally Posted by ADA8

mariafil αυτό σκεφτόμουν και εγώ σήμερα. Δεν περιμένω θαύματα αλλά αρχικά θα ήθελα κάπου να μιλήσω να τα βγάλω από μέσα μου σε κάποιον που δεν θα με κριτικάρει. έστω και για λίγο να νιώσω καλύτερα.

---

Εγώ θα σου πρότεινα να το ψάξεις λίγο περισσότερο για δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη, και να μην το καθυστερήσεις.Αν βρείς κάποιον ψυχολόγο θα νιώσεις καλύτερα απ' την πρώτη συνεδρία. ::)

Θα συμφωνησω με την Μαρια.
Μπορεις να ψαξεις για δωρεαν υποστηριξη. Θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα το να μιλησεις με καποιον ειδικο

axi100 τον εαυτό μου τον βάζω κάτω και τον χτυπάω.Δυσκολεύομαι να βρω κάτι καλό. Πάντα σκέφτομαι όλα τα αρνητικά. Συνέχεια σκέφτομαι και σκέφτομαι.Απλά θέλω μια στιγμή ηρεμίας

Δουλεύεις κάπου ή σπουδάζεις?

ada εγω πηγα σε ψυχολογο μου λεγε οτι δεν πρεπει να σκεφτομαι μονο τα αρνητικα που πιστευω για μενα να σκεφτομαι τα καλα που πιστευω πως εχω και να μην σκεφτομαι το τι θα πουνε οι αλλοι...να σταματησω να στηριζομαι στους αλλους και να βρω την δυναμη απο μενα την ιδια και να προσπαθησω να δεχτω τον εαυτο μου βεβαια μου εθεσε και ως πιθανο αιτιο για την συμπεριφορα μου απωλειες ανθρωπων που εχω στην ζωη μου...εμενα προσωπικα δεν μου ειπε κατι που δεν ηξερα

Τέλειωσα τις σπουδές μου και ψάχνω για δουλειά. Δεν έχω βρει κάτι, είναι δύσκολα τα πράγματα. άλλος ένας λόγος που είμαι πολύ αγχωμένη αυτήν την περίοδο. Βέβαια αυτό ισχύει για του περισσότερους Δύσκολοι καιροί

Φίλους, παρέες έχεις?

agnwstos όλα αυτά που λες είναι σωστά τα έχω διαβάσει, το θέμα είναι πως να τα εφαρμόσω στην πράξη. Πως να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι?????

mariafil έχω μια μικρή παρέα που βγαίνω μαζί τους αλλά δεν τους έχω πει ποτέ κάτι. μπροστά τους προσπαθώ να δείχνω ένα άλλο πρόσωπο. Αλλά δυσκολεύομαι να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Αν με καλέσουν να βγω με άγνωστη παρέα βρίσκω δικαιολογία και το αποφεύγω δεν νιώθω άνετα

Quote:

---

Originally Posted by ADA8

mariafil έχω μια μικρή παρέα που βγαίνω μαζί τους αλλά δεν τους έχω πει ποτέ κάτι. μπροστά τους προσπαθώ να δείχνω ένα άλλο πρόσωπο. Αλλά δυσκολεύομαι να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Αν με καλέσουν να βγω με άγνωστη παρέα βρίσκω δικαιολογία και το αποφεύγω δεν νιώθω άνετα

---

Γτ σε δυσκολεύει αυτό?

http://www.medinfo.gr/?cat_id=453&page=1

Quote:

---

Originally Posted by ADA8

mariafil έχω μια μικρή παρέα που βγαίνω μαζί τους αλλά δεν τους έχω πει ποτέ κάτι. μπροστά τους προσπαθώ να δείχνω ένα άλλο πρόσωπο. Αλλά δυσκολεύομαι να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Αν με καλέσουν να βγω με άγνωστη παρέα βρίσκω δικαιολογία και το αποφεύγω δεν νιώθω άνετα

---

χαχα καλα πλακα κανεις και γω το κανω αυτο και μαλιστα πολλα χρονια και επειδη αυτο το κολλημα το χω αρκετα χρονια τωρα πια εχει διογκωθει στο κεφαλι μου ....και δεν το εχω πει σε κανεναν γιατι ξερω πως θα το θεωρησουν χαζο και ενω οντως ειναι χαζο και ομως το κανω...

Με δυσκολεύει γιατί πάντα σκέφτομαι θα με συμπαθήσουν θα περάσουν καλά τι θα συζητήσουμε με αποτέλεσμα να αγχώνομαι τόσο πολύ και τελικά κάθομαι σπίτι μου .εκεί νιώθω προστατευμένη. Μια απλή έξοδο και το μυαλό μου την μετατρέπει σε κάτι φοβερό!!

alucard ευχαριστώ πολύ

agnwstos έχεις δίκιο είναι χαζό μικρά απλά πράγματα που έχουν κολλήσει και διογκωθεί στα κεφάλια μας

Quote:

---

Originally Posted by ADA8

Με δυσκολεύει γιατί πάντα σκέφτομαι θα με συμπαθήσουν θα περάσουν καλά τι θα συζητήσουμε με αποτέλεσμα να αγχώνομαι τόσο πολύ και τελικά κάθομαι σπίτι μου .εκεί νιώθω προστατευμένη. Μια απλή έξοδο και το μυαλό μου την μετατρέπει σε κάτι φοβερό!!

---

Δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι αυτό.
Είσαι και 24 οπότε αυτό είναι μια μεταβατική ηλικία απ' την εφηβεία στην ενηλικίωση οπότε ίσως δεν έχουν κατασταλάξει κάποια πράγματα μέσα σου για να νιώθεις σίγουρη με τον εαυτό σου.Και αυτό ίσως σε δυσκολεύει και στην γνωριμία με καινούργια άτομα.

Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι αλλά δυστυχώς είναι ο τρόπος με τον οποίο έχω μάθει να λειτουργώ.
Και πάλι ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να συμμετέχουν στην κουβέντα. Πάω για ύπνο(ελπίζω ήρεμο)
Καληνύχτα σε όλους

Όταν ήμουν μικρή, πάντα με ένοιαζαν οι άλλοι. Οι συγγενείς μου, οι δάσκαλοι, ο σύντροφος, οι καθηγητές, η γειτονιά κλπ. Ακόμα και άγνωστοι άνθρωποι στο δρόμο. Πώς να με βλέπουν, αν είναι περήφανοι για μένα, αν θα τους κάνω να αισθάνονται καλά ή αν θα τους ντροπιάζω, πώς θα φανώ.

Μετά από κάποια χρόνια, δεν ξέρω πώς, κατάλαβα ότι κανένας δεν έχει σημασία περισσότερη από ότι εγώ. Πάνω από όλα εγώ θέλω να νιώθω καλά και να κοιμάμαι ήσυχη το βράδυ, όλα τα υπόλοιπα είναι παρελκόμενα.

Οι άλλοι πάντα θα βρίσκουν λάθη και στραβά πάνω σου, αλλά γιατί να σε νοιάξει? Σε όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.

Πάνω από όλα είσαι εσύ και είσαι μόνη σου για πάντα. Οι άλλοι μπορούν απλά να σε επηρεάσουν όσο τους το επιτρέπεις εσύ.