δεν ξερω τι τιτλο να βαλω

απο μικρη ενιωθα ασχημα για μενα για το πως ειμαι σαν χαρακτηρας επισης ειχα και ενα θεμα με τα κιλα μου....οποτε ακουγα κατι ασχημο για μενα ποτε δεν αντιδρουσα απλα το βουλωνα και μεσα μου ενιωθα πολυ ασχημα παντα πιστευα πως δεν μου αξιζει τιποτα , οτι γινοταν το χρεωνα σε μενα γιατι εμενα θεωρουσα ως προβλημα και τους αλλους μια χαρα ...γενικα μαρεσουν τα πιο ηρεμα πραγματα καμια σχεση με αυτη την τρελα κ την ζωντανια των συνομιλικων μου αυτη την περιεργεια που θελουν ολα να τα βιωσουν καθε μερα ξεφρενο παρτυ ναι το ξερω δεν ειναι λογικο στην ηλικια που ειμαι να μην εχω την διαθεση να γλεντοκοπω συνεχεια ...απλα θελω την ησυχια μου (ξενερωτη)...οι φιλες μου πιο κοινωνικες χρονια φιλες αλλα μια ζωη να κρυβομαι πισω απο κεινες πρωτοβουλιες μηδεν μια ζωη να κρυβομαι πισω απο τους αλλους ...οπως καταλαβατε δεν ειμαι κ πολυ κοινωνικο ατομο ποτε δεν επιδιωκα να γνωρισω καινουριους ανθρωπους κ οταν αυτο συνεβαινε απλα εγω το απεφευγα,εβρισκα καποια δικαιολογια και απλα δεν πηγαινα γιατι οποτε τυχαινε κατι τετοιο εμενα απλα με επιανε μια μουγκαμαρα με επιανε ενας κομπος στο λαιμο και εκεινη την στιγμη ηθελα απλα να ανοιξει η γη κ να με καταπιει οποτε ...πιστευω πως ειμαι ενας βαρετος ανθρωπος που απλα δεν εχει τιποτα να προσφερει στον αλλον αυτοεκτιμηση μηδεν απο ανεκαθεν ...παντα σιχαινομουν τον εαυτο μου ...οτι κακο μου συμβαινει στην ζωη μου ποτε δεν το χρεωνω στον αλλον το χρεωνω σε μενα γιατι πιστευω πως εγω φταιω γιατι ειμαι ετσι οπως ειμαι...γενικα δεν ξερω γιατι μεσα μου νιωθω οτι δεν αισθανομαι πολλες φορες πραγματα , καταστασεις ,ατομα που με νοιαζονται στη ζωη απλα δεν με αγγιζουν κ αυτο με κανει εναν κακο ανθρωπο .... απλα εχω παραιτηθει πλεον απο τα παντα και δεν εχω καμια ορεξη να κανω το οτιδηποτε ...δεν αντεχω αλλο να αισθανομαι συνεχεια οτι μεσα μου βραζω δεν παει αλλο ...απλα θελω να απομακρυνθω απο ολους κ απο ολα να με αφησουν ησυχη ναι η πληρης παραιτηση απο ολα ...γινονται πραγματα που εγω απλα τα παιρνω ως επιβεβαιωση οτι δεν αξιζω τιποτα που επιβεβαιωνουν αυτα που πιστευω για μενα ...νιωθω οτι ειμαι αχρηστη φοβαμαι παρα πολυ ...δεν ξερω πως ξεκινησα να τα νιωθω ολα αυτα για μενα παντως πανε χρονια που με βασανιζουν και δεν αντεχω αλλο ...προτιμω να κλειστω τελειως στον εαυτο μου κ να νιωθω ασφαλης ...

Μπορείς να βαλεις τον εναλλακτικο τιτλο :

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ ! ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ????

τα κιλα δεν ειναι παντα κατι αρνητικο για να νιωθεις ασχημα. ο περισσοτερος κοσμος βεβαια θελει οντως διαστασεις μοντελου, αλλα δε γινεται να ειμαστε ολοι ιδιοι λες και βγηκαμε απ'το εργοστασιο. τουλαχιστον αυτοι στερουνται το φαγητο και διατηρουνται ετσι. και προτιμω μια κοπελα με οσα επιπλεον κιλα θελει, αρκει να μη το παρακανει και κινδυνευει η υγεια της, παρα μια κοκαλιαρα που φοβασαι να την αγγιξεις μη σπασει.

αφου εχεις φιλες ομως δε πρεπει να ανησυχεις τοσο, ακομα κι αν δεν εισαι η πιο ομιλητικη της παρεας. αν τις ειχες χασει, και δεν ειχες κανεναν στο κοσμο για σενα, τοτε μονο να προβληματιζοσουν. για σκεψου να εισαι ολη μερα κλεισμενη σπιτι, να μην εχεις που να πας, ουτε εναν ανθρωπο να μιλησεις, και χωρις δουλεια για να υπαρχουν λεφτα να ξεκινησεις καμια δραστηριοτητα αν ηθελες.

τελος αν εισαι Αθηνα και τα νιωθεις αυτα, ειναι δικαιολογημενα. ουτε αχρηστη εισαι επειδη δε νιωθεις τωρα καλα, με ενεργεια κι ορεξη για νεα πραγματα. σε ορισμενους φταιει κι ο καιρος ακομα που πλησιαζει το φθινοπωρο και παθαινουν μια μελαγχολια. σκεψου στο παρελθον με τι αισθανοσουν ομορφα κι ανετα, και κυνηγησε το. δεν ταιριαζουμε ολοι σε ολα τα περιβαλλοντα και τις καταστασεις.

Κοπελια μια χαρα εισαι κ δν υστερεις σε τπτ εναντι των συνομηλικων σου. Απλα ισως εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση κ αρνητικη γενικοτερη θεωρηση του εαυτου σου. Γι αυτο μπαινεις στο τρυπακι της συγκρισης κ νιωθεις ανεπαρκης, κατι που φυσικα ειναι εντελως υποκειμενικο. Σε πρωτη φαση προσπαθησε να απεμπλακεις απο το τρυπακι της συγκρισης κ σε δευτερη να επικεντρωθεις στα θετικα στοιχεια του χαρακτηρα σου (ναι, εχεις!) κ να τα αξιοποιησεις προς οφελος σου. Η αποδοχη ειναι το μισο βημα για την "ιαση".

Γεια σου. Τα περισσοτερα απο οσα εχεις γραψει θα μπορουσα ανετα να τα εχω γραψει κι εγω. Κι εγω ποτε δε γουσταρα "τα τρελλα παρτυ", τους δηθεν μαγκες τυπους ανθρωπων (συνηθως κακιστα αντιγραφα καποιου ηθοποιου , μοντελου) κοινως ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ. Οι φιλοι μου ηταν παντα μετρημενοι ,ομως προσεξε, οι φιλοι μου αυτοι παραμενουν ακομα φιλοι μου εδω και 30 τοσα χρονια. Θα στο πω αλλιως οπως μου το ειπε τις προαλλες η ψυχολογος μου "εισαι ποιοτηκα επιλεκτικος ανθρωπος και αυτο ειναι παρα πολυ καλο". Το να σε αρεσει η ηρεμια η να μη μιλας πολυ οταν το θεμα που συζηταν ειναι γελοιο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ.
Απο την αλλη μερια τωρα υπαρχουν μερικα πραγματα που θα πρεπει πιστευω να "διορθωσεις"΄. Εγω τα "διορθωνω" με την βοηθεια ψυχολογου. Δηλαδη οταν γραφεις "ακουγα κατι ασχημο για μενα ποτε δεν αντιδρουσα απλα το βουλωνα και μεσα μου ενιωθα πολυ ασχημα παντα πιστευα πως δεν μου αξιζει τιποτα" η "...παντα σιχαινομουν τον εαυτο μου ...οτι κακο μου συμβαινει στην ζωη μου ποτε δεν το χρεωνω στον αλλον το χρεωνω σε μενα γιατι πιστευω πως εγω φταιω γιατι ειμαι ετσι οπως ειμαι..." ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ. Αυτο σου κανει κακο που δουλευει μεσα σου και ειτε εκδηλωνεται σαν εντονο αγχος ειτε ως φοβος για ζωη ειτε ως σωματικος πονος. Εγω αυτα τα πραγματα προσπαθω να τα διορθωσω με τη βοηθεια ψυχιατρου/ψυχολογου γιατι αργησα πολυ να αντιληφθω οτι με κατατρωγαν απο μεσα μου. Π.χ καποιος με προσεβαλε κι ελεγα απο μεσα μου δεν γαμιεται , ΟΧΙ οταν σε προσβαλουν και οταν εχεις δικιο θα πρεπει να αντιδρας. Αυτα απο μενα και κοιταξε αν χρειαστεις βοηθεια ψυχολογου να σηκωθεις να πας θα σε"εκπαιδευσει" πως να βαζεις πολλους και πολλα στην θεση τους. Και να δεις ποσο πιο καλα θα αισθανεσαι.

Το πρώτο βήμα είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Μετά όλα θα έρθουν. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και @ρχίδι@ η ζωή!

Εσύ είσαι αυτό που είσαι. Και σε όποιον αρέσει! :)

Ξέρεις πόσα άτομα γνωρίζω που δεν τους αρέσουν τα κλαμπ και τέτοια και προτιμούν πιο ήρεμες καταστάσεις; Ή άλλα που με το να βγαίνουν 1-2 φορές το μήνα είναι υπεραρκετό γι' αυτούς; Δεν είσαι ξενέρωτη επειδή θες την ησυχία σου. Νιώθεις έτσι γιατί συναναστρέφεσαι, φαντάζομαι, με άτομα που είναι το αντίθετο από εσένα. Σε μια παρέα όπου όλοι θέλουν να διασκεδάζουν συνεχώς και εσύ θες απλά μια βόλτα, μια ταινία είναι λογικό να νιώθεις η παράξενη της παρέας. Ίσως πρέπει να αρχίσεις να ψάχνεις για καινούρια άτομα που να έχετε περισσότερα κοινά.

Καταλαμβαίνω αυτά που νιώθεις και αρκετά από αυτά που γράφεις τα σκέφτομαι και γω. Άχρηστη δεν είσαι και το ξέρεις. Δεν σε γνωρίζω προσωπικά και θα πεις ότι δεν έχει βάση αυτό που λέω. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα για κάποιον ότι είναι άχρηστος. Ακόμα και να χει χίλια δυο ελλατώματα, ένα θετικό θα το χει. Όλοι έχουμε έστω και ένα. Όμως σκέφτεσαι τόσο αρνητικά που δεν μπορείς να τα δεις.

γιατι να μην μπορω να αισθανομαι κατι για ανθρωπους που με νοιαζονται ?γιατι να νιωθω συνεχεια αυτη την αποσταση συναισθηματικα ακομα κ για ανθρωπους που μου δειχνουν πως με αγαπουν ειμαι κακια το ξερω ειναι αδικο για τους αλλους αλλα αυτο που δεν νιωθω με κανει να νιωθω ασχημα δεν υπαρχει λογικη ειναι παραλογο ...γιατι να μην αφηνω τον εαυτο μου να τσαλακωνεται ακομα κ σε ατομα που γνωριζω χρονια κ ξερω πως νοιαζονται για μενα?τοσα χρονια τα ιδια ερωτηματα ...γιατι μια ζωη να μαι συγκρατημενη ....ψαχνω τοσα χρονια να βρω την απαντηση μεσα μου γιατι να μαι ετσι κ απαντηση δεν παιρνω...μονο ενα περιεργο πραγμα οταν ειμαι σε σχεση εκει σε αυτον τον ανθρωπο τα δινω ολα εκει τσαλακωνομαι εκει αισθανομαι δεν με νοιαζει τιποτα ...δεν υπαρχει λογικη εξηγηση

Η εσωστρέφεια, ίσως και κάποια ατολμία, είναι στοιχεία που πιθανότατα βρίσκονται και στα γονίδια ορισμένων ατόμων.Άρα το να τα πολεμάς είναι σαν να πολεμάς τη φύση σου.Η συστολή από μόνη της δεν είναι βλαβερή, αρκεί να μην υπερβαίνει κάποια όρια, αλλά πολλές από τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου δείχνουν πως τα έχεις υπερβεί.Αυτή την αίσθηση του να μην αντιδράς ποτέ και να βράζεις εσωτερικά τη γνωρίζω όσο δε φαντάζεσαι.Απορώ πώς δεν έσκασα στην κυριολεξία, αφού μια ζωή αυτό εφάρμοζα, εκτός από τους γονείς μου, όπου δεν δίσταζα καθόλου γιατί ήξερα την αποδοχή τους.Τα άτομα με υπερβολική διστακτικότητα την έχουν, νομίζω, όχι μόνο γιατί "νιώθουν άχρηστα, σε αντίθεση με τους άλλους", αλλά υπάρχει ένας ουσιαστικότερος λόγος, που συνήθως δεν τον σκέφτεται κανείς:φοβούνται μην εμπλακούν σε καταστάσεις έντασης(είτε αυτή αφορά τσακωμούς, είτε διασκέδαση κλπ), διότι κατά βάθος γνωρίζουν πως δεν τους αφορούν και πως ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βγάλει η συναναστροφή με άτομα που δεν υπολογίζουν σχεδόν τίποτα πριν πράξουν και πριν μιλήσουν.Κι εδώ να σου δώσω και μια εναλλακτική συμβουλή για καταστάσεις που σε προσβάλλουν κλπ:δεν είναι ανάγκη να απαντήσεις.Το θέμα είναι να είσαι μέσα σου γαλήνια, είτε σε επαινούν, είτε σε απαξιώνουν.Αν το πετύχεις αυτό εσωτερικά, μπορείς και μέσω της σιωπής να αμύνεσαι, γιατί θα δείχνεις την περιφρόνησή σου για τα άσχημα σχόλια.Γενικώς απόφευγε πρόσωπα και καταστάσεις, αν δεν είσαι βέβαιη πως σου ταιριάζουν.Όσο για το ότι μόνο σε μια σχέση λύνεσαι τελείως, αυτό είναι λογικό, ιδίως αν έχεις βρει το κατάλληλο άτομο, γιατί νιώθεις πως έχεις επιτέλους έναν άξιο αποδέκτη όλων αυτών των συναισθημάτων που μάλλον η συμπεριφορά κάποιων δε σε άφησε να εκφράσεις νωρίτερα.Και εισπράττεις κιόλας τα αντίστοιχα από τον άλλο.Ανέφερες ακόμη για το συναισθηματικό "μάγκωμα" που παθαίνεις με όσους ξέρεις πως σε αγαπάνε.Άλλο ένα θέμα που βιώνω μια ζωή, και οφείλεται(ανάλογα την περίπτωση) σε κάποιον από τους παρακάτω λόγους:είτε αμφιβάλλω για το αν η αγάπη αυτή είναι απόλυτα ειλικρινής(ή είναι μόνο ενθουσιασμός κι εξωστρέφεια), ή ο τρόπος που μου την εκφράζουν πιο πολύ με ενοχλεί παρά με ευχαριστεί(γιατί υπερβάλλουν ή επαναλαμβάνουν τα ίδια ή μου προτείνουν πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν).Εάν σου αρέσουν ασχολίες όπως διάβασμα, μουσική κλπ, δε θα δυσκολευτείς να βρεις ηρεμία και ενδιαφέρον, χωρίς απαραίτητα την παρέα άλλων.Να δίνεις πάντα χρόνο στον εαυτό σου, όσον θέλει για να επεξεργάζεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και να ηρεμεί από αυτά.Τότε θα μπορείς να σκέφτεσαι καθαρότερα ποιες πρωτοβουλίες σε συμφέρουν.Και μη φοβάσαι ούτε τη σιωπή σου, γιατί πολλές φορές διδάσκει πολύ περισσότερα από τα λόγια, μιας και βοηθά να παρατηρείς, να αισθάνεσαι και να σκέφτεσαι.Να θυμάσαι πάντα πως η τάση για ηρεμία και ασφάλεια είναι φυσιολογικό στοιχείο κάθε ηλικίας ανεξαιρέτως, αντίθετα το να ρίχνεται κανείς σε όποια εμπειρία βρεθεί μπροστά του δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά, διότι έτσι κινδυνεύει συχνά και το σώμα κι η ψυχή.Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξα πάνω-κάτω για αυτή την απάντηση που, όπως εσύ,πάντα έψαχνα, μα ποτέ δεν έβρισκα.

Quote:

---

Originally Posted by Raffaella

Η εσωστρέφεια, ίσως και κάποια ατολμία, είναι στοιχεία που πιθανότατα βρίσκονται και στα γονίδια ορισμένων ατόμων.Άρα το να τα πολεμάς είναι σαν να πολεμάς τη φύση σου.Η συστολή από μόνη της δεν είναι βλαβερή, αρκεί να μην υπερβαίνει κάποια όρια, αλλά πολλές από τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου δείχνουν πως τα έχεις υπερβεί.Αυτή την αίσθηση του να μην αντιδράς ποτέ και να βράζεις εσωτερικά τη γνωρίζω όσο δε φαντάζεσαι.Απορώ πώς δεν έσκασα στην κυριολεξία, αφού μια ζωή αυτό εφάρμοζα, εκτός από τους γονείς μου, όπου δεν δίσταζα καθόλου γιατί ήξερα την αποδοχή τους.Τα άτομα με υπερβολική διστακτικότητα την έχουν, νομίζω, όχι μόνο γιατί "νιώθουν άχρηστα, σε αντίθεση με τους άλλους", αλλά υπάρχει ένας ουσιαστικότερος λόγος, που συνήθως δεν τον σκέφτεται κανείς:φοβούνται μην εμπλακούν σε καταστάσεις έντασης(είτε αυτή αφορά τσακωμούς, είτε διασκέδαση κλπ), διότι κατά βάθος γνωρίζουν πως δεν τους αφορούν και πως ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βγάλει η συναναστροφή με άτομα που δεν υπολογίζουν σχεδόν τίποτα πριν πράξουν και πριν μιλήσουν.Κι εδώ να σου δώσω και μια εναλλακτική συμβουλή για καταστάσεις που σε προσβάλλουν κλπ:δεν είναι ανάγκη να απαντήσεις.Το θέμα είναι να είσαι μέσα σου γαλήνια, είτε σε επαινούν, είτε σε απαξιώνουν.Αν το πετύχεις αυτό εσωτερικά, μπορείς και μέσω της σιωπής να αμύνεσαι, γιατί θα δείχνεις την περιφρόνησή σου για τα άσχημα σχόλια.Γενικώς απόφευγε πρόσωπα και καταστάσεις, αν δεν είσαι βέβαιη πως σου ταιριάζουν.Όσο για το ότι μόνο σε μια σχέση λύνεσαι τελείως, αυτό είναι λογικό, ιδίως αν έχεις βρει το κατάλληλο άτομο, γιατί νιώθεις πως έχεις επιτέλους έναν άξιο αποδέκτη όλων αυτών των συναισθημάτων που μάλλον η συμπεριφορά κάποιων δε σε άφησε να εκφράσεις νωρίτερα.Και εισπράττεις κιόλας τα αντίστοιχα από τον άλλο.Ανέφερες ακόμη για το συναισθηματικό "μάγκωμα" που παθαίνεις με όσους ξέρεις πως σε αγαπάνε.Άλλο ένα θέμα που βιώνω μια ζωή, και οφείλεται(ανάλογα την περίπτωση) σε κάποιον από τους παρακάτω λόγους:είτε αμφιβάλλω για το αν η αγάπη αυτή είναι απόλυτα ειλικρινής(ή είναι μόνο ενθουσιασμός κι εξωστρέφεια), ή ο τρόπος που μου την εκφράζουν πιο πολύ με ενοχλεί παρά με ευχαριστεί(γιατί υπερβάλλουν ή επαναλαμβάνουν τα ίδια ή μου προτείνουν πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν).Εάν σου αρέσουν ασχολίες όπως διάβασμα, μουσική κλπ, δε θα δυσκολευτείς να βρεις ηρεμία και ενδιαφέρον, χωρίς απαραίτητα την παρέα άλλων.Να δίνεις πάντα χρόνο στον εαυτό σου, όσον θέλει για να επεξεργάζεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και να ηρεμεί από αυτά.Τότε θα μπορείς να σκέφτεσαι καθαρότερα ποιες πρωτοβουλίες σε συμφέρουν.Και μη φοβάσαι ούτε τη σιωπή σου, γιατί πολλές φορές διδάσκει πολύ περισσότερα από τα λόγια, μιας και βοηθά να παρατηρείς, να αισθάνεσαι και να σκέφτεσαι.Να θυμάσαι πάντα πως η τάση για ηρεμία και ασφάλεια είναι φυσιολογικό στοιχείο κάθε ηλικίας ανεξαιρέτως, αντίθετα το να ρίχνεται κανείς σε όποια εμπειρία βρεθεί μπροστά του δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά, διότι έτσι κινδυνεύει συχνά και το σώμα κι η ψυχή.Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξα πάνω-κάτω για αυτή την απάντηση που, όπως εσύ,πάντα έψαχνα, μα ποτέ δεν έβρισκα.

---

σε ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σου με βοηθησες αρκετα βασικα μου παρεθεσες καποιες απαντησεις που εδωσες τελικα στον εαυτο σου κ με βαλες σε σκεψεις η αληθεια ειναι οτι με ηρεμησες καπως ...σε αυτες τις απαντησεις εφτασες μονη σου η σε βοηθησε καποιος ψυχολογος ?ποσο χρονων εισαι παρεπιπτοντως?

Σου έχω στείλει προσωπικό μήνυμα.

Σου εστειλα και γω

δεν θελω να με βρισετε ...ειμαι χρονια φιλη με καποιες κοπελες..... εδω κ αρκετο καιρο δεν τους μιλαω η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν ενιωθα ιδιαιτερα ανετα με αυτες οχι δεν φταινε εκεινες εγω ειμαι περιεργη παραξενη αχαριστη βαλτε οτι επιθετο θελετε...ειναι σε αγνοια δεν τους εχω πει γιατι εχω χαθει... μου εχουν σταθει σε δυσκολες καταστασεις με αγαπανε το ξερω απλα εγω δεν νιωθω το ιδιο δεν ξερω γιατι ...νομιζω πως θελω να ξεκοψω τελειως απο κεινες ετσι μενω μονη μου το ξερω αλλα το προτιμω απο το να τις κοροιδευω ειναι αδικο για κεινες δεν ξερω τι ανθρωπος ειμαι νιωθω οτι πιεζομαι σε αυτη την φιλια ...ομως πως να τους το πω αυτο ? φοβαμαι ...αρκετα ασχημα νιωθω για τον εαυτο μου ...

Quote:

---

Originally Posted by agnwstos

δεν θελω να με βρισετε ...ειμαι χρονια φιλη με καποιες κοπελες..... εδω κ αρκετο καιρο δεν τους μιλαω η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν ενιωθα ιδιαιτερα ανετα με αυτες οχι δεν φταινε εκεινες εγω ειμαι περιεργη παραξενη αχαριστη βαλτε οτι επιθετο θελετε...ειναι σε αγνοια δεν τους εχω πει γιατι εχω χαθει... μου εχουν σταθει σε δυσκολες καταστασεις με αγαπανε το ξερω απλα εγω δεν νιωθω το ιδιο δεν ξερω γιατι ...νομιζω πως θελω να ξεκοψω τελειως απο κεινες ετσι μενω μονη μου το ξερω αλλα το προτιμω απο το να τις κοροιδευω ειναι αδικο για κεινες δεν ξερω τι ανθρωπος ειμαι νιωθω οτι πιεζομαι σε αυτη την φιλια ...ομως πως να τους το πω αυτο ? φοβαμαι ...αρκετα ασχημα νιωθω για τον εαυτο μου ...

---

Μηπως φοβασαι πως εχουν σχηματισει οι φιλες σου μια εικονα για σενα που δεν ειναι η πραγματικη, και δεν θες την επαφη μαζι τους για να μην αναγκαζεσαι να διατηρεις αυτη την ψευτικη εικονα;Ισως εχεις αναγκη να μαθεις τον εαυτο σου για να συναναστρεφεσαι με αλλους, γιατι αν δεν ξερεις ποια εισαι και τι θελεις ακριβως, ειναι λογικο να νιωθεις αβολα με αλλους...

Και γω θα διακινδυνεύσω την ίδια μαντεψιά με την ραφαέλλα. Απ'την στιγμή που λες ότι νομίζεις ότι δεν θες να είσαι μαζί τους, εμένα μου δημιουργείται η εντύπωση ότι νιώθεις άσχημα γιατί πιστεύεις ότι οι άλλες νιώθουν άσχημα. Μήπως αυτά είναι λόγια που σου βάζει ο "κακός" σου εαυτός; Πχ "Είμαι άχρηστη άρα είμαι βάρος στους άλλους. Επίσης, προσποιούμαι και νιώθω χειρότερα ή δεν νιώθω καθόλου. Λύση: να απομονωθώ από τους άλλους για πάντα".

Αν η απάντηση είναι ναι, τότε το να παρατήσεις τις φίλες σου είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Πριν προβείς σε αυτή την πράξη, υπάρχουν 1000000 πράγματα που μπορείς να κάνεις όπως το να πας σε ένα ψυχολόγο. Είναι προφανές ότι αυτή η αίσθηση μειονεκτικότητας που σου δημιουργήθηκε όταν ήσουνα παιδί φταίει για όλα. Πίστεψε με όμως, μπορεί να διορθωθεί (με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου)!

Τα παραπάνω βασίζονται στην δικιά μου περίπτωση γιατί και γω έχω περίπου το ίδιο πρόβλημα με σένα.

Ισχυει βεβαια και το οτι δεν νιωθουμε με ολους το ιδιο μειονεκτικα ή αβολα...Συνηθως με οσους ταιριαζουμε νιωθουμε σε καθε περιπτωση αρκετα ανετα, ακομη κι αν δεν εχουμε βρει ακομη τελειως τον εαυτο μας...