τελείωσα........!!!!

τελείωσα.....πίστεψα πως κάτι θα γινόταν κ τα πράγματα θα γινόντουσαν καλύτερα.....αλλά αντίθετα τα πράγματα χειροτερεύουν....η ζωή μου βουτάει όλο κ πιο πολύ στο σκοτάδι....δεν έχω τίποτα πια να περιμένω....τίποτα....δεν βλέπω τίποτα όμορφο πλέον....έχασα κ την μοναδική μου διέξοδο....πλέον δεν έχω τίποτα....δεν έχω απλά μέλλον....το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να μείνω για μια ακόμα φορά μέσα στο σπίτι....να κοιμάμαι να διαβάζω κ να βλέπω τηλεόραση......πάει το θέμα το έχασα κ αν μέχρι τότε δεν έχω πάρει χάπια ακόμα τότε θα είμαι τυχερή....!!!!!!!!!!!!!

ενταξει δεν εισαι το μονο ατομο που δεν θα βγει αποψε..και στην τελικη και στο σπιτι καλα ειναι γιατι εξω το κεφι δεν ειναι οπως παλια..:cool:

δεν μιλούσα για σήμερα το βράδυ μιλούσα γενικά.....

καλημερα Μινα!
εισαι μονο 20 χρονων!τι ειναι αυτο που σε κανει να νιωθεις ετσι?προς θεου!τι μπορει να εχεις προλαβει να ζησεις??
ξερεις η ζωη ειναι γεματη εκπληξεις!δεν εχει μονο ''στραβα'',εχει και τα καλα της,αλλα εισαι πολυ μικρη ακομη..αναρωτιεμαι εχεις τοσα προβληματα?τι?

Και τι εγινε ρε μινα αν χρειαστει να παρεις και χαπια. Τι νομιζεις οτι θα παθεις? Τα ιδια ελεγα κι εγω πριν μερικους μηνες. Για μενα πλεον τα πραματα ειναι ξεκαθαρα. Οπως υπαρχουν οι σωματικες ασθενειες, απο ενα πονοκεφαλο, μια ιωση εως καρκινο ετσι υπαρχουν και οι ψυχολογικες ασθενειες απο ενα απλο αγχος μια απλη καταθλιψη εως αυτο που λεμε τρελλα. Οπως στις σωματικες ασθενειες χρειαζεσαι φαρμακο ετσι και στις ψυχολογικες χρειαζεσαι καποιο φαρμακο. Δηστυχος σε τουτη δω την μπανανια που την λενε ελλαδα δεν μας ειχαν ψυχολογους στα σχολεια ωστε να μαθουμε τι εστι καλη ψυχολογια και τι πρεπει να κανουμε οταν δεν αισθανομαστε καλα. Βλεπεις στην ελλαδα το να εχεις μια ψυχολογικη διαταραχη θεωρηται ντροπη και ταμπου τετοιοι μαμελουκοι ειμαστε ακομα. Οταν βλεπεις στις ξενες ταινιες τον αλλον να πηγαινει σε ψυχολογο οταν εχει προβλημα δεν ειναι τυχαιο εκει τους εχουν μαθει απο μικρα παιδια οτι αυτο ειναι φυσιολογικο. Δεν ξερω που εχεις παει αλλα μην το αφηνεις πηγαινε πρωτα σε ψυχολογο και βλεπεις

καλημέρα....έχω πάει σε ψυχολόγο κ συνεχίζω κ πηγαίνω αλλά δεν βλέπω κάποια βελτίωση....όσο για τα προβλήματα που έχω εκτός από το γεγονός ότι έχασα τον άνθρωπο μου, τον άντρα που λάτρευα κ συνεχίζω να λατρεύω ζω με έναν άνθρωπο που λίγο θέλει η να μας σκοτώσει η να πάει στο ψυχιατρείο κ με μια γιαγιά 102 χρονών η οποία σιγά σιγά χάνει την επαφή με το περιβάλλον....δεν μπορώ να βγω έξω όταν θέλω εγώ ενώ όσο ήμουν με τον Γ μπορούσα δεν μπορώ να έχω τον προσωπικό μου χώρο να μείνω λίγο μόνη μου με τις σκέψεις μου γιατί η γιαγιά αλλά κ ο μπαμπάς εισβάλουν εκεί που κοιμάμαι όποτε γουστάρουν....έχω χάσει τον ύπνο μου την όρεξη μου για ζωή όλα......κ όχι στα 20 μου δεν έχω ζήσει πολλά για την ακρίβεια σχεδόν τίποτα.....γιατί όσο ήμουν με τον Γ ήμουν μέσα σε ένα σπίτι κ περίμενα....ή ήμουν μαζί του να τον φροντίζω κ να με φροντίζει....χωρις τρέλες χωρίς τίποτα........κ τώρα που προσπαθώ να κάνω κάτι μου απαγόρευσαν να τον βλέπω γιατί δουλεύει νύχα κ μπορούμε να βρισκόμαστε μόνο το βράδυ πράγμα που εμένα με ικανοποιεί πολύ....!!!!!!

Παίρνω αφορμή από θέμα της Μίνας για να μιλήσω πιο γενικά.
Βαρέθηκα να βλέπω νέους ανθρώπους να κλαίνε και να γκρινιάζουν γιατί η ζωή τους είναι χάλια. Πιστεύω ότι αυτό είναι στάση ζωής και τίποτα παραπάνω.
Το καταλαβαίνω, θα στεναχωρεθούμε όταν τελειώνει μια σχέση, θα κλάψουμε, δεν θα έχουμε διάθεση να κάνουμε κάποια πράγματα για ένα μικρό διάστημα. Αλλά για ένα ΜΙΚΡΟ διάστημα!
Είναι δυνατόν όλη η ζωή μας να είναι εξαρτημένη από έναν άνθρωπο? Και αν λείψει αυτός να μην έχει κανένα νόημα η ζωή μας.
Να μην υπάρχουν άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν ή ακόμη καλύτερα μας ενθουσιάζουν στη ζωή? Οι σπουδές μας, η εργασία μας, κάποιο χόμπυ ή απασχόληση, κάποιο άθλημα, κάποιοι άλλοι άνθρωποι (φίλοι και παρέες π.χ.).
Αν ξεκινάμε να χτίζουμε έτσι τη ζωή μας, κάνουμε μεγάλο λάθος. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας στη μιζέρια και την εξάρτηση.
Καλό είναι λοιπόν να το πάρουμε χαμπάρι και να αρχίσουμε να βάζουμε κι άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή μας.
Αν πάλι, το πρόβλημα είναι παθολογικό, τότε οφείλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να γίνουμε καλά. Να επισκεφτούμε ψυχολόγο, ψυχίατρο, ό,τι τέλος πάντων είναι αναγκαίο, ώστε να ξεπεράσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Και από κει και πέρα, να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη ζωή.
Γιατί είναι ωραία η ζωή και όσο την αφήνουμε να περνάει χωρίς να τη χαιρόμαστε, εμείς και μόνο εμείς χάνουμε.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Παίρνω αφορμή από θέμα της Μίνας για να μιλήσω πιο γενικά.
Βαρέθηκα να βλέπω νέους ανθρώπους να κλαίνε και να γκρινιάζουν γιατί η ζωή τους είναι χάλια. Πιστεύω ότι αυτό είναι στάση ζωής και τίποτα παραπάνω.
Το καταλαβαίνω, θα στεναχωρεθούμε όταν τελειώνει μια σχέση, θα κλάψουμε, δεν θα έχουμε διάθεση να κάνουμε κάποια πράγματα για ένα μικρό διάστημα. Αλλά για ένα ΜΙΚΡΟ διάστημα!
Είναι δυνατόν όλη η ζωή μας να είναι εξαρτημένη από έναν άνθρωπο? Και αν λείψει αυτός να μην έχει κανένα νόημα η ζωή μας.
Να μην υπάρχουν άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν ή ακόμη καλύτερα μας ενθουσιάζουν στη ζωή? Οι σπουδές μας, η εργασία μας, κάποιο χόμπυ ή απασχόληση, κάποιο άθλημα, κάποιοι άλλοι άνθρωποι (φίλοι και παρέες π.χ.).
Αν ξεκινάμε να χτίζουμε έτσι τη ζωή μας, κάνουμε μεγάλο λάθος. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας στη μιζέρια και την εξάρτηση.
Καλό είναι λοιπόν να το πάρουμε χαμπάρι και να αρχίσουμε να βάζουμε κι άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή μας.
Αν πάλι, το πρόβλημα είναι παθολογικό, τότε οφείλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να γίνουμε καλά. Να επισκεφτούμε ψυχολόγο, ψυχίατρο, ό,τι τέλος πάντων είναι αναγκαίο, ώστε να ξεπεράσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Και από κει και πέρα, να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη ζωή.
Γιατί είναι ωραία η ζωή και όσο την αφήνουμε να περνάει χωρίς να τη χαιρόμαστε, εμείς και μόνο εμείς χάνουμε.

---

AGREE TOTALLY MARIA !!!!!!!

Κοριτσάκι θα συμφωνήσω και εγώ με την μαριαμ χωρις να θέλω να υποτιμήσω αυτά που νιώθεις και περνάς..
Είμαι 45 χρονών, μετράω τις ευθύνες , τις πληγές και τις απώλειες μου. Και δεν είναι λίγες, αλλά δεν τα παρατάω, δεν εγκαταλείπω..
Πόσο περισσοτερο εσύ που έχεις μια ζωή μπροστά σου.
Τίποτα δεν είναι εύκολο και θα ζήσεις πολλά ζόρια αλλά και πολλές χαρές.
Θρήνησε τις απώλειες σου και ξεπέρασε τες.Η ζωή μας δεν ξεκινάει ουτε τελειώνει σ' έναν άνθρωπο. Σε ένα άλλο post η void σου τα είπε πολυ καλά. Αν θες ξαναδιαβασε το.
Πάρε ανάσα βαθειά και συνέχισε το δρόμο σου, μην κάθεσαι και κλαις πάνω από το πτώμα μιας αγάπης που έφυγε, έχεις να ζησεις πολυ πιο όμορφες στιγμές φτάνει να το θελήσεις.

μαριαν σορρυ...πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει να μπερδευτώ με το όνομα σου:p

Εσείς που ισχυρίζεστε οτι είναι θέμα τρόπου σκέψης ή τοποθέτησης στα πράγματα είστε καταθλιπτικοί;Η είχατε περάσει κατάθλιψη παλιότερα; Κλινικά εννοώ.Όχι πχ. μια περίοδο απαισιοδοξίας ...

Quote:

---

Originally Posted by Θεολόγος

Εσείς που ισχυρίζεστε οτι είναι θέμα τρόπου σκέψης ή τοποθέτησης στα πράγματα είστε καταθλιπτικοί;Η είχατε περάσει κατάθλιψη παλιότερα; Κλινικά εννοώ.Όχι πχ. μια περίοδο απαισιοδοξίας ...

---

Εγώ προσωπικά βρέθηκα στα πρόθυρα της κατάθλιψης πριν αρκετά χρόνια. Αλλά ζήτησα ΑΜΕΣΩΣ βοήθεια και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.
Με το που ένιωσα ότι δεν είμαι καλά, ότι δεν είμαι πλέον ο εαυτός μου, ότι το μυαλό μου δεν δουλεύει πλέον καλά, έψαξα κατευθείαν για βοήθεια. Δεν άφησα να περάσει καιρός, γιατί δεν άντεχα να ζω τόσο άσχημα και να υποφέρω. Για κάποιο μικρό διάστημα, στην αρχή της ψυχοθεραπείας, πήρα αντικαταθλιπτικά.
Δεν μιλάω λοιπόν εκ του ασφαλούς ή έξω από το χορό.
Γι' αυτό το λόγο επιμένω ότι είναι θέμα επιλογής.
Εκτιμώ και αγαπώ τον εαυτό μου και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι μου για να έχω μια ποιότητα στη ζωή μου. Ευτυχώς, με βοηθάει σ' αυτό το πείσμα μου και η έμφυτη αισιοδοξία μου. Και η σιγουριά ότι θα τα καταφέρω, ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με νικήσει, αν μάλιστα φροντίσω να έχω δίπλα μου τους σωστούς συμμάχους.

Υ.Γ. Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι η δοκιμασία που πέρασα άξιζε τον κόπο, μιας και ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου. Να γνωρίσω τον εαυτό μου και κάποιες (ξεχασμένες) δυνατότητες μου μέσω της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Εγώ προσωπικά βρέθηκα στα πρόθυρα της κατάθλιψης πριν αρκετά χρόνια. Αλλά ζήτησα ΑΜΕΣΩΣ βοήθεια και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.
Με το που ένιωσα ότι δεν είμαι καλά, ότι δεν είμαι πλέον ο εαυτός μου, ότι το μυαλό μου δεν δουλεύει πλέον καλά, έψαξα κατευθείαν για βοήθεια. Δεν άφησα να περάσει καιρός, γιατί δεν άντεχα να ζω τόσο άσχημα και να υποφέρω. Για κάποιο μικρό διάστημα, στην αρχή της ψυχοθεραπείας, πήρα αντικαταθλιπτικά.
Δεν μιλάω λοιπόν εκ του ασφαλούς ή έξω από το χορό.
Γι' αυτό το λόγο επιμένω ότι είναι θέμα επιλογής.
Εκτιμώ και αγαπώ τον εαυτό μου και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι μου για να έχω μια ποιότητα στη ζωή μου. Ευτυχώς, με βοηθάει σ' αυτό το πείσμα μου και η έμφυτη αισιοδοξία μου. Και η σιγουριά ότι θα τα καταφέρω, ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με νικήσει, αν μάλιστα φροντίσω να έχω δίπλα μου τους σωστούς συμμάχους.

---

Αλλα σε τι ηλικια σου συνεβει?
Εμενα στα 16 αρχισε , και δεν ειχα ιδεα τι ειναι . Τωρα ειμαι 26 και αν νιωθω οτι πεφτω ή οτι αρχιζω να χανω τον ελεγχο ξερω τι πρεπει να κανω και πως να αντιδρασω . Τοτε ομως δεν ηξερα , δεν μπορουσα καν να καταλαβω τι συμβαινει , oυτε ειχα την οικονομικη δυνατοτητα να ζητησω βοηθεια .

Προσωπικη ευθυνη σιγουρα υπαρχει , οπως υπαρχει και περιθωριο αντιδρασης στην αρχη . Αν το αφησεις μπορει να φτασεις σε σημειο που να να μην μπορεις να παρεις αποφασεις και να αφεθεις τελειως . Αλλα το πως και ποτε θα αντιδρασεις ( δρασεις , ειναι μαλλον ο καταλληλοτερος ορος)εξαρταται απο πολλους παραγοντες . Οπως πχ αν συνυπαρχουν και αλλες ψυχικες ασθενειες μαζι , η ηλικια που εχεις , η σοβαροτητα της κατασταση ,το περιβαλλον στο οποιο ζεις. κ.α.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Υ.Γ. Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι η δοκιμασία που πέρασα άξιζε τον κόπο, μιας και ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου. Να γνωρίσω τον εαυτό μου και κάποιες (ξεχασμένες) δυνατότητες μου μέσω της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας.

---

Eδω εχεις δικιο , η καταθλιψη μπορει να σε κανει να αναθεωρησεις πολλα πραγματα και να αλλαξεις φιλοσοφια ζωης και ναι κατα καποιον τροπο αξιζει τον κοπο .Και το πιο βασικο σου μαθαινει οτι εσυ πρεπει να αναλαβεις την "κηδεμονια" του εαυτου σου γιατι κανεις αλλος δεν θα το κανει.


Υ.Γ. Σε αυτα που ειπες για το θεμα της Μινας συμφωνω απολυτα.

Μινα μ σορρυ κιολας αλλα διαβαζοντας τον τιτλο προτου διαβασω το θεμα νομισα οτι προκειται περι οργασμου λολ (ο πεινασμενος καρβελια ονειρευεται):o
οντοπικ τωρα θα συμφωνησω με το ποστ της marian_m μην εξαρτασαι τοσο απ τον (εκαστοτε) γκομενο κ βασιζεις τα παντα εκει γτ οταν θα χαλασει η σχεση τοτε γκρεμιζονται ολα κ νιωθεις οτι εφτασες σε πληρη αποτελματωση

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

.
Προσωπικη ευθυνη σιγουρα υπαρχει , οπως υπαρχει και περιθωριο αντιδρασης στην αρχη . Αν το αφησεις μπορει να φτασεις σε σημειο που να να μην μπορεις να παρεις αποφασεις και να αφεθεις τελειως . Αλλα το πως και ποτε θα αντιδρασεις ( δρασεις , ειναι μαλλον ο καταλληλοτερος ορος)εξαρταται απο πολλους παραγοντες . Οπως πχ αν συνυπαρχουν και αλλες ψυχικες ασθενειες μαζι , η ηλικια που εχεις , η σοβαροτητα της κατασταση ,το περιβαλλον στο οποιο ζεις. κ.α..

---

Ακριβως αυτα πιστευω κι εγω. Ομως μη ξεχναμε οτι η καταθλιψη ειναι υπουλη ασθενεια. Εξελισεται αργα και μπορει να το παρεις χαμπαρι μετα απο πολλα χρονια. Αυτο επαθα εγω.Και αυτο θελω να τονισω στην mina και σε οποιον αλλον. Οσο πιο νωρις το ψαξεις τοσο καλυτερα. Σιγουρα ετσι οπως τα γραφει η mina υπαρχει θεμα με το οικογενιακο της περιβαλλον το οποιο την επηρεαζει αρνητικα. Και για να μπορεσει να το αντιμετωπισει πιθανως χρειαζεται καποια θεραπεια ισως μια αγωγη με φαρμακα για καποιο χρονο αυτο μπορει να το "δει" ενας ψυχιατρος. Ας παρουμε παραδειγμα εμενα. Εχω μια μανα για την οποια τρεχουμε πανω απο 20 χρονια με τα ψυχολογικα της. Παραλληλα προ διμηνου ο πατερας μου εκανε εγχειρηση μπαι πας μετα απο εμφραγμα. Κι εκει που ειπα ενταξει τον σωσαμε τον γερο προχθες ανακαλυψαμε στον γαστρεντερολογο οτι εχει καρκινο στο στομαχι. Ελπιζουμε να ειναι αντιμετωπισιμος γιατι ειναι μονο σε ενα τμημα του στομαχιου. Βεβαια στον πατερα και την μανα ειπα ψεμματα οτι ειναι ενα μεγαλο ελκος που πιθανς θελει εγχειρηση. Αλλου ομως θελω να καταληξω. Εδω και καποιους μηνες περνω αγωγη για καταθλιψη η οποια με εχει βοηθησει να κρατηθω σε αυτες τις δυσκολιες. Αλλιως θα με ειχε παρει κι εμενα απο κατω και μετα τι? Η mina αισθανεται εγκλωβισμενη και ανυπερασπιστη. Πριν απο 10 χρονια θα μπορουσα να της πω κι εγω "ελα μωρε σιγα το πραγμα βγες λιγο εξω πιες κανα καφε με καποιον φιλο κι ενταξει". Ομως σε πολλες περιπτωσεις αυτο δεν φτανει. Αν ξεπερασεις καποιο οριο ψυχολογικης κουρασης χρειαζεσε αλλου ειδους βοηθεια και αυτην την δινουν οι ψυχολογοι/ψυχιατροι.
Υ.Γ. Ορισμενοι νομιζουν οτι καταθλιψη ειναι αν δε σε γουσταρει η γκομενα η ο γκομενος που θελεις η αμα χωρισεις. Τετοια εχουμε περασει ολοι αλλοι κλαψανε αλλοι σουρωσανε 5,6 φορες και σιγα σιγα ξαναπηραν τα απανω τους. Υπαρχουν ομως καταστασεις καταθλιψης οι οποιες σε συνθλιβουν κυριολεκτικα και δεν μπορει να σε "σωσει" ουτε το κλαμα ουτε το πιοτο.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Ακριβως αυτα πιστευω κι εγω. Ομως μη ξεχναμε οτι η καταθλιψη ειναι υπουλη ασθενεια. Εξελισεται αργα και μπορει να το παρεις χαμπαρι μετα απο πολλα χρονια. Αυτο επαθα εγω.Και αυτο θελω να τονισω στην mina και σε οποιον αλλον. Οσο πιο νωρις το ψαξεις τοσο καλυτερα. Σιγουρα ετσι οπως τα γραφει η mina υπαρχει θεμα με το οικογενιακο της περιβαλλον το οποιο την επηρεαζει αρνητικα. Και για να μπορεσει να το αντιμετωπισει πιθανως χρειαζεται καποια θεραπεια ισως μια αγωγη με φαρμακα για καποιο χρονο αυτο μπορει να το "δει" ενας ψυχιατρος. Ας παρουμε παραδειγμα εμενα. Εχω μια μανα για την οποια τρεχουμε πανω απο 20 χρονια με τα ψυχολογικα της. Παραλληλα προ διμηνου ο πατερας μου εκανε εγχειρηση μπαι πας μετα απο εμφραγμα. Κι εκει που ειπα ενταξει τον σωσαμε τον γερο προχθες ανακαλυψαμε στον γαστρεντερολογο οτι εχει καρκινο στο στομαχι. Ελπιζουμε να ειναι αντιμετωπισιμος γιατι ειναι μονο σε ενα τμημα του στομαχιου. Βεβαια στον πατερα και την μανα ειπα ψεμματα οτι ειναι ενα μεγαλο ελκος που πιθανς θελει εγχειρηση. Αλλου ομως θελω να καταληξω. Εδω και καποιους μηνες περνω αγωγη για καταθλιψη η οποια με εχει βοηθησει να κρατηθω σε αυτες τις δυσκολιες. Αλλιως θα με ειχε παρει κι εμενα απο κατω και μετα τι? Η mina αισθανεται εγκλωβισμενη και ανυπερασπιστη. Πριν απο 10 χρονια θα μπορουσα να της πω κι εγω "ελα μωρε σιγα το πραγμα βγες λιγο εξω πιες κανα καφε με καποιον φιλο κι ενταξει". Ομως σε πολλες περιπτωσεις αυτο δεν φτανει. Αν ξεπερασεις καποιο οριο ψυχολογικης κουρασης χρειαζεσε αλλου ειδους βοηθεια και αυτην την δινουν οι ψυχολογοι/ψυχιατροι.
Υ.Γ. Ορισμενοι νομιζουν οτι καταθλιψη ειναι αν δε σε γουσταρει η γκομενα η ο γκομενος που θελεις η αμα χωρισεις. Τετοια εχουμε περασει ολοι αλλοι κλαψανε αλλοι σουρωσανε 5,6 φορες και σιγα σιγα ξαναπηραν τα απανω τους. Υπαρχουν ομως καταστασεις καταθλιψης οι οποιες σε συνθλιβουν κυριολεκτικα και δεν μπορει να σε "σωσει" ουτε το κλαμα ουτε το πιοτο.

---

τα πράγματα για μένα είναι κάπως έτσι όπως τα περιγράφεις.....δεν είναι μόνο ο χωρισμός γιατί τον έχω ξαναπεράσει κ σηκώθηκα μπορεί να μου πήρε αρκετό καιρό αλλά σηκώθηκα το λάθος μου τότε είναι ότι με σήκωσε αυτός ο άνθρωπος που για τον χ λόγο με είχε πληγώσει στο παρελθόν.....απλά εκεί που λέω έλα είσαι δυνατή μπορείς όλα καλά κ νιώθω καλά εκεί έρχεται η πραγματικότητα του σπιτιού να με κάνει κουρέλι.....νιώθω φυλακισμένη....ο ψυχολόγος δεν κάνει τίποτα....ίσως φταίει το ότι είναι ακόμα η αρχή αλλά δεν βλέπω βελτίωση....ξέρει κανένας κάποιον φτηνό ψυχίατρο μήπως με τα χάπια βρω την υγειά μου?????ευχαριστώ πολύ όλους...!!!!!

mina επειδη κι εγω τωρα τα μαθαινω ο ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει π.χ. μπορει να σου πει διαφορους τροπους ωστε να μη βιδωνεσαι απο μια μαλακια που μπορει να σου πεταξει ο πατερας σου η πως να μη "σπαστεις" οταν θα σε "ενοχλησει" η γιαγια σου. Το προβλημα σου το ζω κι εγω με τη μανα μου "να περιμενεις ποτε θα σου πεταξει καμια μαλακια και θα σε χαλασει" η να μη θες να πας στο σπιτι γιατι κατι θα συμβει και θα σου ανεβει η πιεση. Αυτα που σου συμβαινουν πιστευω να τα εχεις αναφερει στον ψυχολογο χωρις φοβο και χωρις παθος. Απο κει και περα αν αυτος ειναι σοβαρος (που σηνυθως ειναι) θα κρινει αν θα πρεπει να βοηθηθεις με φαρμακα. Εγω ας πουμε φροντισα να βρω ψυχιατρο που κανει και ψυχοθεραπεια. Και να σου πω και την δικια μου αληθεια αυτο που κανουμε σαν ψυχοθεραπεια δεν μου λεει και πολλα. Τελικα πιστευω οτι ειχε δικιο ο πρωτος μου ψυχιατρος στο εξωτερικο ο οποιος επεμενε οτι δεν χρειαζομαι ψυχοθεραπεια αλλα αγωγη με φαρμακα για μια περιοδο. Δεν μπορω να κρινω τον ψυχολογο σου αλλα η καλυτερη λυση για μενα ειναι να βρεις ψυχιατρο/ψυχολογο, υπαρχουν και τετοιοι.

γιατί να μην σταματάει ο πόνος????γιατί να θέλει τόσο πολύ καιρό???? αφού λένε πως ο έρωτας με έρωτα περνάει....γιατί εγώ δεν μπορώ να ηρεμήσω????γιατί στον ύπνο μου βλέπω κ ξαναβλέπω το ίδιο πράγμα????αυτόν τον άντρα να μου λέει δεν πάει άλλο τελειώσαμε....!!!!!!κ πάντα ξυπνάω με την ίδια άσχημη διάθεση....γιατί όλοι γυρνάνε κ αυτός δεν γυρνάει????γιατί όλοι έχουν αυτήν την ευκαιρία κ εγώ όχι????θα μου πεις ωραία γύρισε κ????αφού εμπιστοσύνη δεν του έχεις κ πάντα θα σε τρώει γιατί να μπεις σε αυτήν την διαδικασία??????έλα ντε γιατί θέλω τόσο πολύ να μπω??????

Με τον εαυτό σου δεν τα χεις καλά

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

γιατί να μην σταματάει ο πόνος????γιατί να θέλει τόσο πολύ καιρό???? αφού λένε πως ο έρωτας με έρωτα περνάει....γιατί εγώ δεν μπορώ να ηρεμήσω????γιατί στον ύπνο μου βλέπω κ ξαναβλέπω το ίδιο πράγμα????αυτόν τον άντρα να μου λέει δεν πάει άλλο τελειώσαμε....!!!!!!κ πάντα ξυπνάω με την ίδια άσχημη διάθεση....γιατί όλοι γυρνάνε κ αυτός δεν γυρνάει????γιατί όλοι έχουν αυτήν την ευκαιρία κ εγώ όχι????θα μου πεις ωραία γύρισε κ????αφού εμπιστοσύνη δεν του έχεις κ πάντα θα σε τρώει γιατί να μπεις σε αυτήν την διαδικασία??????έλα ντε γιατί θέλω τόσο πολύ να μπω??????

---

mina για να καταλαβω καλυτερα το προβλημα ειναι οτι ησουνα με καποιον , σε χωρισε, μετα ξαναγυρισε και τωρα σε ξαναχωρισε? Αν , λεω αν, ειναι ετσι τοτε τοτε ο τυπος εχει καταλαβει την "αδυναμια" που του εχεις και την εκμεταλευεται (προκειται για Μαλακα με το Μ κεφαλαιο). Απο την αλλη σου εχει μεινει το "γαμοτο" γιατι αυτος να με κανει οτι θελει κι εγω να τρεχω απο πισω του. Κοινως εχεις φαει "κολλημα" και κοιτα να ξεκολλησεις (θελει τον χρονο του αλλα γινεται). Αυτη τη στιγμη αυτο που κανεις ειναι να χτυπας το κεφαλι σου στον τοιχο και απο την μια να πονας και απο την αλλη να σ αρεσει...
Αν ειναι ετσι θα συμφωνησω με την marian_m που σου γραφει "Βαρέθηκα να βλέπω νέους ανθρώπους να κλαίνε και να γκρινιάζουν γιατί η ζωή τους είναι χάλια. Πιστεύω ότι αυτό είναι στάση ζωής και τίποτα παραπάνω.Το καταλαβαίνω, θα στεναχωρεθούμε όταν τελειώνει μια σχέση, θα κλάψουμε, δεν θα έχουμε διάθεση να κάνουμε κάποια πράγματα για ένα μικρό διάστημα. Αλλά για ένα ΜΙΚΡΟ διάστημα!Είναι δυνατόν όλη η ζωή μας να είναι εξαρτημένη από έναν άνθρωπο? Και αν λείψει αυτός να μην έχει κανένα νόημα η ζωή μας.Να μην υπάρχουν άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν ή ακόμη καλύτερα μας ενθουσιάζουν στη ζωή? Οι σπουδές μας, η εργασία μας, κάποιο χόμπυ ή απασχόληση, κάποιο άθλημα, κάποιοι άλλοι άνθρωποι (φίλοι και παρέες π.χ.).
Αν ξεκινάμε να χτίζουμε έτσι τη ζωή μας, κάνουμε μεγάλο λάθος. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας στη μιζέρια και την εξάρτηση"
Λοιπον μιας και πας σε ψυχολογο να του τα πεις ολα και να του ζητησεις να σου δωσει πιθανες λυσεις (αυτο κανω εγω οταν ψαχνω ενα προβλημα)

κοίτα είχαμε μια ιστορία πριν από 4 χρόνια....απλά κίνησε ο ένας το ενδιαφέρον του άλλου από την πρώτη ματιά....είχε κ είχα αυτό το κάτι....μετά από 2 εβδομάδες χωρίσαμε κακήν κακώς....με βρίσιμο κ πολλά παρακάλια από την μεριά μου....τον παρακάλεσα πάρα πολύ τότε....είχα πέσει πολύ χαμηλά τον κυνηγούσα για κανένα 2 μηνο μετά από 2 μήνες που σταμάτησα να προσπαθώ έκανε μια εμφάνιση με κάτι μηνύματα κ κάτι αναπάντητες αλλά για λίγο....μετά εξαφανίστηκε από τη ζωή μου....κ έτσι ξαφνικά 6 μήνες αφού είχα χωρίσει από τον τότε σύντροφό μου κ ήμουν στα πατώματα τσουπ να τος κ εμφανίστηκε μπροστά μου....τελείως τυχαία....κ μετά από εκεί αφού δεν τον είχα δει για 2 εβδομάδες τσουπ να τος πάλι μπροστά μου στο γυμναστήριο που πήγα για να γραφτεί μια φίλη μου....κ έτσι ξεκίνησε το κυνηγητό....αφού βεβαιώθηκα πως χώρισε την τότε κοπέλα του είπα να προσπαθήσω...κ έτσι ξανα ήμασταν μαζί....τότε βέβαια όλοι ήταν εναντίων μας αλλά εμείς εκεί....ώσπου κάποια στιγμή κανείς δεν πίστευε ότι ξαναχωρίζαμε ποτέ....ήμασταν ένα ζευγάρι που πολλοί ζήλευαν....αλλά όπως φαίνεται όλα γίνονται...!!!!!!αυτή είναι η ιστορία μου...ααα κ κάτι άλλο ο κόσμος μου δεν διαλήθηκε μόνο από τον χωρισμό μου απλά ήρθε σε μια από τις χειρότερες περιόδους τις ζωής μου...τότε που όλα μου πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο κ η κατάθλιψη μου είχε ξαναχτυπήσει την πόρτα....!!!!!!!

Μινα ολα αυτα που γραφεις καλα κανεις και τα γραφεις. Βοηθαμε οσο μπορουμε εσενα και παραλληλα μας βοηθας. Ομως αφου πας σε ψυχολογο πιστευω να του τα αναφερεις ολα ετσι ακριβως οπως τα γραφεις. Χωρις να κρυβεις τιποτα και χωρις να υπερβαλεις. Ετσι θα μπορεσει να βγαλει νοημα για το ποσο εχεις καταθλιψη. Αν χρειαστει και σε πιασει κλαψε μπροστα του, βγαλτα ολα, μη ντρεπεσε αυτη ειναι η δουλια του. Εγω 45 χρονων γαιδουρι οταν ειχα φτασει στο αμην και πηγα σε ψυχιατρο με επιασε ενας κομπος κι αρχισα να κλαιω. Ο ανθρωπος με αφησε να κλαψω οσο θελω γι αυτον ηταν θετικο γιατι εκτονονομουν. Κι αν δεν εχεις ρωτησει τον ψυχολογο σου ρωτα τον αν χρειαζεσε αγωγη απο ψυχιατρο. Οσο για τον τυπο που τα ειχες πιστευω οτι προκειται για Μαλακα με το Μ κεφαλαιο. Θα το πληρωσει καποια στιγμη στη ζωη του. Ομως το θεμα εισαι εσυ. Πιστευω σιγα σιγα να ξαναβρεις τις δυναμεις σου (με βοηθεια αν χρειαστει) και να δεις πως μετα απο καιρο θα τα θυμασαι και θα γελας. Θα λες γι αυτον με ειχε παρει απο κατω. Η ζωη ειναι μια και μικρη και πρεπει να ψαχνουμε τις χαρες της (στα γραφω εσενα για να τα ακουω εγω). Σημερα πεθανε ενας συγχωριανος μου ετσι ξαφνικα στα 47 του σε εναν γαμο ενω χορευε.Οταν συμβαινουν κατι τετοια καταλαβαινεις την αξια της ζωης και οτι πρεπει να την χερεσαι οσο γινεται (στα γραφω εσενα για να τα ακουω εγω το ξαναλεω).

ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σου....όσο για τον ψυχολόγο έχω κλάψει κ μάλιστα πολύ....κ με έχει ρωτήσει αν θα ήθελα να με φέρει σε επαφή με έναν ψυχίατρο για να μου γράψει φαρμακευτική αγωγή....εγώ είπα ναι αν κ τα φοβάμαι....αυτή τη στιγμή που γράφω νιώθω πάρα πολύ καλά σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου...νιώθω πιο ανάλαφρη πιο σίγουρη για μένα...ελπίζω να συνεχιστεί αυτό κ κάθε μέρα να νιώθω κ καλύτερα....να μπορώ να σηκώνομαι κ να χαμογελάω κ όχι αυτή τη φορά για εκείνον αλλά για μένα....ελπίζω αυτό που νιώθω να μην είναι περαστικό....!!!!!!κ πάλι σε ευχαριστώ πάρα πολύ...!!!!

Μήνα αυθύποβολη δεν έχεις τίποτα

τρολ μπορει !!!!!

Quote:

---

Originally Posted by elis

τρολ μπορει !!!!!

---

λολ τι σε πιασε εσενα κ ολους τους βγαζεις τρολ βρε??:p

γύρισε...είναι στην αθήνα....ελπίζω να ξαναφύγει σύντομα...!!!!!!!μακριά μου να πάει πολύ πολύ μακριά μου....!!!!!!!

Τρολ θανατου

Quote:

---

Originally Posted by elis

Τρολ θανατου

---

?????????????????????????????????????????

πάλι έκανε την εμφάνιση του....αυτή τη φορά με ένα τραγούδι στο οποίο από πάνω έγραφε αφιερωμένο!! σε ποιόν μπορεί να πηγαίνει????τι μπορεί να γίνεται???γιατί το κάνει αυτό???????το τραγούδι ήταν το έλα να δεις του μαζωνάκη.....!!!!

Quote:

---

Originally Posted by mina@@

πάλι έκανε την εμφάνιση του....αυτή τη φορά με ένα τραγούδι στο οποίο από πάνω έγραφε αφιερωμένο!! σε ποιόν μπορεί να πηγαίνει????τι μπορεί να γίνεται???γιατί το κάνει αυτό???????το τραγούδι ήταν το έλα να δεις του μαζωνάκη.....!!!!

---

αχ μινα μου!!!!διαβασα ολη την προηγουμενη προβολη!!!σε καταλαβαινω κ σε νιωθω απιστευτα!!!!!εχω περασει κατι πανομοιοτυπο!!!!!ιστορια με πολλα κοινα σημεια..εγω θα σου πω καποια πραγματα,οχι συμβουλεσ κλπ...δεν ειμαι σε θεση να δωσω γιατι εχω κανει πολλα πολλα λαθη στη ζωη μου...πριν 4 χρονια γνωρισα ενα παιδι μετα απο πολυ κυνηγητο εκανα κατι μαζι του,τον ερωτευτηκα τρελα κ αφεθηκα..ακομα κ σημερα το πιστευω οτι ειναι πολυ καλο παιδι..αυτο ομωσ δεν σημαινει οτι ολα τα καλα παιδια εχουν την προθεση να σε χειριστουν σωστα...ο μπαμπασ μου με καρκινο,εγω ανεργη ,οι φιλες μου να μου χουν εναντιωθει κ γω εκει..ΘΕΟ!!Να ερχεται, να φευγει,να διεκδικει,να ζηλευει,ποθ ειμαι με ποιον..γτ μοθ εστειλε μνμ ο ταδε κλπ...να μην με αφηνει να ξεπερασω την κατασταση μεχρι που ενα πρωι εκανε αναρτηση στο fcb οτι ειναι σε σχεση...απροκαλυπτα και χωρισ ιχνος ενδοιασμου,ντροπης για το πωσ μπορει να νιωθω..ποτε δ ζητησα το λογο κ ποτε μα ποτε δεν τον ενοχλησα ξανα...εκεινος βεβαια γυρναγε κ με μνμ κ με τυχαιεσ συναντησεις κ γενικα οποτε του δινοταν η ευκαιρια με διεκδικουσε ξανα...εγω φυσικα κ του τα εκοψα ολα,επεσε στα ματια μου πολυ...αλλα ο θεος βλεπει,κ να εισαι σιγοιυρη γιαυτο...η ζωη κανει κυκλους..κ η επομενη κοπελα τον πληγωσε με τη σειρα της!!!!!!
να ξεριεις,η χειροτερη εκδικηση για τετοιους ανθρωπους ειναι η αδιαφορια!!!δεν σου αξιζει ενα ανθρωπος που γυρναει κ φευγει για να καλυψει κενα,εγω κ ματαιοδοξια!!!!κ μαλιστα οταν ξερει τις δυσκολιες της ζωης σου....τετοιοι τυποι ειναι αναδροι- το λιγοτερο- και αντλουν δυναμη απο τη δικη μας δυναμη...ναι...εισαι δυνατη κ αυτο πρεπει να πιστεψεις!!!!!σε σενα κ μονο..εμενα ειχε το θρασος να μου στειλει κ συλλυπητηριο μνμ οταν εμαθε για τον μπαμπα μου κ παραλληλα να προσπαθει να δει αν τον παιρνει να με ξαναριξει..που ακομα κ τοτε δ σεβαστηκε το πενθοσ μου!!!!
εγω δεν εχω τολμησει να παω σε ψυχολογο...φοβαμαι,αν κ ξερω οτι τον χρειαζομαι...
μου φερες στο μυαλο μοθ πολυ εντονα δικεσ μνου εικονες γιαυτο σου εγραψα,να εισααι καλα!!!!!!!

ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου....έχουν γίνει πάρα πολλά από τότε που έγραψα εδώ...τώρα είμαι κομμάτια...με μόνη διέξοδο τον ύπνο...λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου....ξέρω ότι είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο....

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Quote:

---

Originally Posted by elis

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης....

---

τι εννοείς????

Quote:

---

Originally Posted by elis

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.;

---

??
το ειρωνικο σχολιο με βαση τι εγινε?

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.