...
Printable View
...
τί έφαγες το μεσημέρι;Quote:
Originally posted by Esotericism88
...
-Φέρε και άλλη κανάτα....Σου λέω φέρε και άλλη.Πες του να φερει επιτέλους..
......
-Τέλειωσαν τα τσιγάρα..
-Φέρε ..(λεφτά)
-Άσε πληρώνω εγώ...
-Όχι αγοράκι εγώ ,εγώ..
Σηκώθηκα και παραπατούσα..Πήγα μέχρι το περιπτερο..
-Ένα Ασσος Ιντερνασιοναλ.
-\"Τσιγαραααα\" είπε με βραχνή φωνή η περιπτερού περιπαιχτικά.Το κεφαλι μου όντευε να πέσει στο πεζοδρόμιο.Κοίταξα την περιπτερού και άρχισα να γελάω.Μου έδωσε τα ρέστα και έφυγα.Πήγα στο μαγαζί..Το ποτήρι γεμάτο..Απέναντι η φίλη μου συνηθισμένη κρασοκανάτα δεν είχε καταλάβει και πολλά.Πιες ένα ποτήρι ακόμα αργά αργά δε θα σε πειράξει τώρα είπε..
....
-Στο βιβλίο του Coelio που λες διαβασα ότι...
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει άρχισα να γελάω δυνατά.Απο το απέντι τραπέζι ρίχναν κλεφτιές ματιές.Σκύψε με το κεφάλι στο τραπέζι ,μου είπε...ΕίχΑ χάσει την επαφή με το περιβάλλον.Παντελώς αδύνατον να ελεγξω οτιδήποτε έκανα.Ένα βήμα πριν τη λιποθυμία..
-Ξέρασε τα όλα μου έλεγε μια φωνή...για αυτο μεθάμε..
Μα δεν έκρυψα ποτε κάτι για να το πω τώρα...Απλά είχα γίνει πολυ επιθετικός..
Στο κεφάλι μου απλά ένα γαμώτο ,ένα ανάποδο γαμώτο.Μια δυνατή μπουνιά στο τραπέζι.Κάτι ήθελα να σπάσω.Πριόνισε τα δεσμά σου έλεγε μια φωνούλα απέξω..Δεν τα καταφέρα 18 ολοκληρα χρόνια...πάντα δεμένος...Εξάλλου όταν ήμουν μικρός δενόμουν και μόνος μου στη κυριολεξία..
Πάντα μου έλειπαν απο γύρω μου οι άνθρωποι.Χωρίς κανένα αδερφό και χωρίς κανένα ξαδέρφι και χρόνια χωρίς φιλίες. Οι συγγενείς κάτι ελάχιστα πουρά που δεν καταδέχονται να συζητήσουν..Ένα μπερδεμα πάνω στο μεθύσι μια παραζάλη. Μέχρι πέρσυ δεν είχα καμια φιλία για χρόνια.Στο σχολείο πήγαινα χωρίς να έχω κλείσει μάτι χωρίς τσάντα πολλές φορές.Στο φροντηστήριο όταν τέλειωνε πήγαινα στην ταράτσα για να ετιμαστώ να αυτοκτονήσω.Κάτι πάντα με κρατούσε.Η έσχατη ελπίδα πως κάτι δεν είχα δοκιμάσει πως κάποιο δρόμο δεν είχα πάρει..
Οποιος φοράει τη θλίψη στέμμα
ίσως ποτέ του δεν θα μάθει
τι δρόμο ανοίγει ένα βλέμμα
τι μέλι κρύβει το αγκάθι.
Άπλά βυθιζόμουν όλο και πιο βαθιά στη θλίψη.....
Ϋστερα μια αποτυχημένη σχέση..το μόνο καλό ήταν οτι καταφερα να ξεπεράσω την απέραντη κοινωνική μου φοβία και το μούδιασμα και τρέμουλο μπροστά σε άλλους ανθρώπους...Ϋστερα απο καιρο δεν άντεχα άλλο αυτη τη σχέση...Δεν ήταν και το πιο φυσιολογικό άτομο ,αλλά με τέτοια χάλια τι να περιμένω και εγώ..¨Οχι δεν έχω απαιτήσεις..Αλλά πάντα εγώ να έκανα την πρώτη κίνηση για αγκαλία ,για φιλί και τίποτα απολύτως να δεν ήταν αμοιβαιο.Να προσπαθούσα να κάνω πραγματα μαζί της που ήταν ονειρά της και να μου φέρεται με το χειρότερο και σκληρότερο τρόπο.Έφυγα αλλα δεν την ένοιαξε καθόλου.Καμια επικοινωνία...Οταν ήθελε να φύγει απο μια ηλίθια παρεξήγηση έκανα τα πάντα για να δείξω οτι την θέλω και δεν ήμουν ψεύτικος...αλλά δεν πείστηκε..Απλα δεν θα με ήθελε..Μετά απο δυο μήνες έδωσα το τέλος και δεν την πείραξε εξάλλου και πολυ...
Ένα πυροτέχνημα ήταν που έσβησε και χάθηκε για πάντα...Ένας φάρος σκοτεινός...Ένας γολγοθάς που δεν μπόρεσα να ανέβω..
Οι γονεις μου που άθελα συνέβαλαν στην αντικοινωνικότητα μου προσπάθησαν βλέποντας την μίζερη κατασταση τους να μην γίνω ίδιος..η μάνα μου βέβαια..Αυτό σε ηλικία πολύ μικρή βέβαια..Αλλά πουθενά δεν μπορούσα να ταιριάξω¨Ετρεφα μίσος προς όλους.¨Ηθελα να με προσέξουν.Και αυτο το καταφερνα μέσω της βίας.Πάντα έφευγα ενω είχα τσακωθει με όλους και τους είχα χτυπήσει.Και που δεν με πήγαν..Αλλά τίποτα δεν μου έκανε..Η κοινωνική μου δειλεία με έκανε να βάζω τα κλάματα τότε..Στο σπίτι τσακωμοι και δυστυχία..Και για όλα έφτεγα εγώ...\"Κολόπαιδο καλύτερα να είχα υιοθετήσει ένα άλλο παιδί παρά να έκανα εσένα\"
\"Πέτα το έξω το απο σπίτι\".
Ξύλο και τα παρεμφερή.
Πόσες φορές ετιμάστηκε όταν ήμουν 5 χρονών η μάνα μου για φύγει να πάει και καλά σε μοναστήρι να ξεφύγει απο το μεταμορφωμένο διάολο εμένα..
\"Αν πεθάνω εξαιτίας σου θα είναι\"
Κλάμα αυτή κλάμα και εγώ...
\"Θα σε κλείσουμε σε ύδριμα δεν σε αντέχω\"..
Η μάνα μου ήταν τελείως αποκομένη απο συγγενείς και είχε μηδενικες φιλίες ακόμα και σήμερα.Σίγουρα πέρασε γερή καταθλιψη με ξέσπασμα απάνω μου..
Εγώ δεν ήθελα να είναι έτσι .Εγω εφτεγα για όλα πιστευα.Προσπαθούσα να μην κάνω λάθη να μη στενοχωριέται αλλά δεν τα καταφερνα.Προσπαθούσα να μην λέω λέξη και να κλείνομαι στο δωμάτιο μου με τις ώρες για να μην κάνω θόρυβο και ενοχληθεί.Για να το καταφέρω δενόμουν κιόλας..Στο σχολείο πάντα μονος..Η φοβία μου δεν μου επετρεπε να κάνω τίποτα.Για να προσεγγίσω τους άλλους ζοριστικα πολύ.Χτυπιομουν στο τείχο να μην φοβάμαι την άλλη μέρα.Φωναζα αλλά τίποτα..
Είχα στερηθεί φοβερά την υπαρξη άλλων ανθρώπων.Έκανα τα πάντα να βρω μια λύση σε αυτό με λάθος επιλογές.....
Τελως πάντων καταφερα να ξεπεράσω σε σημαντικό βαθμό όλα μου τα ψυχοσωματικά προβλήματα που επι έτη με βάραιναν καθημερινά(πονοκέφαλοι,ημι κρανίες,πονοι στα μάτια ,ταχυκαρδίες κτλ κτλ) και να προσπαθήσω να δω τι υπάρχει πιο έξω απο μένα..Ενιωθα πάντα τόσο ξενος απο όλα.
...........
Και πάνω στο τρελό μου μεθύσι σκεφτόμουν όλα αυτά...¨Ολα αυτα σε μια μονο στιμή...1000 λέξεις σε μια μονο στιγμή..Ένα μπερδεμένο κουβάρι,μια θολή εικόνα..¨Εβλεπα πως πλέον δεν έψαχνα για γρήγορες λύσεις \"μπαλώματα\"..πως είχα πάρει τον σωστό δρόμο.Αλλά πρέπει να τον ακολουθήσω.Να αποκτήσω ό,τι πάντα μου έλειπε. Ειχα αλλάξει ολοκληρωτικά τροπο ζωής.Προσπαθούσα σιγά σιγά να ανοίγω νέους δρόμους,να μην περιμένω να ανοιχτούν..Είχα υπομονή.
Αφιονισμένος...σαν να μου είχαν δώσει κυνίνο...απλά χανόμουν....και ένα άγχος...¨Εχω πάρει το σωστό το δρόμο;
Θα μου πείτε ποιος είναι ο σωστος σου δρόμος;Ειναι ο δρομος να αποκτήσω υγειης δραστηριότητες.Ειναι πολλά σχετικά βιβλία με μεθοδους ώστε να πάρω την απαραίτητη γνώση να αλλάξω την άσχημη μου ενεργεια που μεταδίδω.Είναι η έρευση τρόπων ουσιαστικοτερης επικοινωνίας με συνανθρώπους ...είναι η καταργηση των ατέλειωτων ωρών μπροστά στον υπολογιστή.. ειναι..είναι...
Και κρατώντας με καλά ενω παραπατούσα φύγαμε απο το\" ναό\" ζαλισμένοι και οι δύο..Και όμως οδηγησα σε αυτην την παραζάλη ένα ποδήλατο μέσα στα σκοτάδια για να πάω σπίτι και μου φαινόταν τόσο αλληγορικό..Ο δρόμος μου ήταν αδιάβατος...και έπρεπε να τον διαβώ..Μια θλίψη πλέον διαχυτη...Γιατι ρε γαμώτο να έχω μείνει τόσο πίσω;Γιατι να μην μπορώ να λειτουργήσω όπως όλοι;Τέλος πάντων οι δυσκολίες μου δεν ήταν μονο αυτες που περιέγραψα..
Η διαθεση μου πάντως πλέον έχω καταφέρει να την κάνω με ορθό τρόπο σκέψης ανεβασμένη παρόλες τις δυστυχίες μου απλα δεν μπορώ να το εκφράσω προς τα εξώ...Δηλαδή τις περισσότερες στιγμές νιώθω ευχαριστα πλέον πλην ότι κάτι πάει λάθος..
Δεν ξέρω νιώθω οτι περιπλανιέμαι στο άγνωστο...
Το προβλημα μου ειναι ότι πάντα κάτι λειπει.Σαν να έχεις μια μασεράτι και να την πας με 10Km/h..Νιώθω σαν να μην μπορώ να τρέξω..Να μην μπορώ να αξιοποιησω όσα μπορώ να πάρω απο τους γύρω μου.
τι ωραια που τα εχεις γραψει.με συγκινησες με τον τροπο που τα εγραψες και για ολα αυτα που εχεις περασει.ειναι καλο το οτι συνηδητοποιεις τι γινετε γιατι ισως ετσι μπορεσεις να το καταπολεμησεις καλυτερα.κανε την αρχη και μετα θα ειναι ολα πιο ευκολα.μακαρι να μπορουσα να σε βοηθουσα καπως.απο που εισαι?
Γεια σου Άννυ !
Σίγουρα έχω περάσει περισσότερα αν και ειναι περιττό να τα αναφέρω.Και ειμαι απο Αθήνα.Οπως και να \'χει σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.Ήταν ένας ακόμη \"σπινθίρας\" που μου έδωσε ώθηση για να πάω μπροστα
Αν σε βοηθάει το να μιλάς για αυτά που έχεις περάσει μπορείς να μας αναφέρεις κι άλλα,να τα βγάλεις από μέσα σου για να νιώσεις καλύτερα.Τίποτα δεν είναι περιττό.Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε είναι να σε ακούσουμε (να σε διαβάσουμε μάλλον).Quote:
Originally posted by Esotericism88
Σίγουρα έχω περάσει περισσότερα αν και ειναι περιττό να τα αναφέρω.
Νιωθω πως ότι ειναι να πω το έχω πει,το έχω βγάλει προς τα έξω δηλαδή..γενικά και όχι σε αυτο το φορουμ
εχεις περασει πολλα παρα πολλα και το μονο που φαινεται ειναι οτι θελειςνα τα αφησεις πισω.η ερωτηση που πρεπει να κανεις στον εαυτο σου ειναι η εξης:μπορω να τα αφησω ολα πισω και να αλλαξω την ζωη μου χωρις να λακισω;πρεπει να γεμισεις τον εαυτο σου ελπιδες και να του δωσεις κινητρα.πρεπει να απαλλαγεις απο τους δαιμονες που κρυβεις μεσα σου και σε τυρρανανε πρεπει να μεινεις μακρια απο το ποτο γιατι δυστηχως μια φορα μας κανει να αισθανομαστε καλα και δεκα μας γεμιζει τυψεις και μας φερνει στο μυαλο τους εφιαλτες που νομιζουμε οτι εχουμε αφησει πισω.πρεπει να αρχισεις να μιλας και να αρχισεις να μοιραζεσαι τα προβληματα σου χωρις να ντρεπεσαι και να ξερεις οτι οσοι σεβαστουν το προβλημα σου και οσοι σταθουν διπλα σου αυτοι θα ειναι αξιοι να λεγονται φιλοι σου.πρεπει να διωξεις τον εαυτο που σου κληρωδοτησαν οι στεναχωριες και να βγαλεις απο μεσα σου αυτο το παιδι που δεν βγηκε ποτε.εχεις περασει πραγματικα δυσκολα προσπαθησε και εμεις μαζι σου
Μαρία
Ακριβώς αυτό ,την απαγκιστρωση επιδιώκω.Απλά προσπαθώ να παραμείνω σε αυτό το τρόπο σκέψης,τον δημιουργικό.Οσο περνάει ο καιρός φαίνεται όλο και πιο ευκολο και αν απογοητεύομαι ύστερα απο λίγο βλέπω τους καρπούς απο τις προσπαθειες μου(μηδαμινά πραγματα για πολλους από εσάς ίσως) και παίρνω κουράγιο και συνεχίζω.Απλά καταφερα να βρω κάποιο στόχο και όραμα.Τουλάχιστον έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον μου για τη ζωη.
Δεν μπορώ να περιμένω πλεον απο τους άλλους κάτι πλέον,γιατι τα τωρινά προβληματα μου δεν γίνεται πλέον να ξεπεραστουν με την κατανόηση κάποιων άλλων.Δεν σημαίνει πως πιστεύω οτι τα ξέρω όλα απλά η βοηθεια που παιρνω απο τους άλλους ειναι ζώντας κάποια πράγματα μαζί τους και ρωτώντας για πραγματα που δεν γνωρίζω και θέλω μάθω,οπως και αυτοί μαθαίνουν απο μένα.Έχω άτομα να μιλήσω ευτυχως και δεν μπορώ να πω οτι δεν έχω φιλιες.
εσο εχεις χομπυ;να ψαξεις μεσα σου να δεις τι εχεις χασει και τι θα ηθελες να κανεις και να αρχισεις να ασχολεισαι.εισαι ανθρωπος,ψυχη.πρεπει να καταλαβεις οτι δεν εισαι σκουπιδι οτι εισαι μια οντοτητα με θεληση και οτι εχεις πολυ μεγαλη ψυχη μεσα σου.πρεπει να συγχωρεσεις οσους σε πικραναν στο παρελθον αν θες να κανεις μια καινουρια αρχη.ποτε δεν θα κανεις ενα νεο μελλον αν δεν καταφερεις να ηρεμησεις με το παρελθον σου.ακουσε με.ξερω καλα τι σου λεω.θυμαμαι την μανα μου να λεει οτι προσπαθουσε να με ριξει και οτι δεν τα καταφερε.θυμαμαι να τρωω πολυ ξυλο γιατι απλα ημουν παιδι.θυμαμαι να μου λενε ψεματα θυμαμαι παρα παρα πολλα.αλλα τα συγχωρεσα και νομιζω οτι κατι καταφερνω σιγα σιγα
Εχω καθαρίσει τον ευατό μου απο μίσοι ,έχθρες...Ακόμη και για την πολυ υπερβολικα αυταρχική πρωην κοπέλα μου προσευχομαι να ειναι καλά και για πολλους άλλους.Οτι ανέφερα ηταν απλα για να γίνω κατανοητος απο τους αναγνώστες του φορουμ.
Ισως έχω μια τάση να αθωωνω όλους αλλά nevermind.
εσο εχεις χομπυ;να ψαξεις μεσα σου να δεις τι εχεις χασει και τι θα ηθελες να κανεις και να αρχισεις να ασχολεισαι.εισαι ανθρωπος,ψυχη.πρεπει να καταλαβεις οτι δεν εισαι σκουπιδι οτι εισαι μια οντοτητα με θεληση και οτι εχεις πολυ μεγαλη ψυχη μεσα σου.
Αυτή η πρόταση πιστευω πως εκφράζει την ακατανίκητη επιθυμία μου. Προσπαθώ και γίνομαι πολυπράγμων ώστε να ξεφύγω απο το πρόβλημα που είχα παλαιότερα ,να ασχολούμε με 1 πράγμα μόνο.Και τα καταφέρνω.
Ομως ειμαι ακόμα στο ψάξιμο για τα hobby μου.Ψάχνω ,ρωτάω μαθαίνω για αθλητικές και όχι μονο δραστηριότητες ώστε να βρω τι μου ταιριάζει.Νιώθω μια προτίμιση για μερικά πράγματα που ηθελα να κάνω πάντα αλλα δεν τα έκανα και ακόμα προσπαθώ να μάθω τι υπάρχει και τι μου ταιριάζει καλύτερα.
τοτε σου ευχομαι ολοψυχα να τα καταφερεις και απο αυτην σου την προσπαθεια να βγεις πιο δυνατος.εισαι σε πολυ καλο δρομο πιστευω και να ξερεις το εξης:θα βρεθουν πολλοι ακομα που θα σε πληγωσουν αλλα να μην χασεις την αυτοεκτιμηση σου και τα κεκτημενα σου γιατι αυτα θα ειναι τα μονα σου εφοδια για το μελλον που ισως καποτε να μην τολμουσες να σκεφτεις.να σκεφτεσαι οτι εισαι ψυχη και οτι κανενας δεν σε ξερει καλυτερα απο τον εαυτο σου και τοτε θα δεις τεραστια αλλαγη.να θωρακισεις τον εαυτο σου απο μικροψυχους που θα βρεθουν στον δρομο σου με σκοπο να σε κακολογησουν να σε κανουν να νιωσεις χαλια και που θα σε γεμισουν ψεματα τυψεις και ενοχες.καλα κανεις και ασχολεισαι με πολλα πραγματα καλα κανεις και προσπαθει να γεμισεις την ζωη σου με πραγματα που ηθελες να κανεις και τα ειχες παραμελλησει.καλα κανεις και αποφασισες να γινεις ΕΣΥ.
Σε ευχαριστώ Μαρία για την απάντηση και την υποστήριξη..
Αυτα τα λόγια πρέπει να τα έχω πάντα μέσα στο μυαλό μου.
να σαι καλα εσυ θα ηθελα να μαθαινω νεα σου.καλο κουραγιο
εισαι πολυ γοητευτικος γραπτως. Σιγουρα θα πανε ολα καλα και θα βγεις μεγαλος νικητης. [οπως διαβλεπω εγώ...] Κρατησε με νυχια και με δοντια τη γοητεια σου και τη δυναμη να συγχωρεις. Ειναι ενα οπλο, το τελευταιο, ακρως δυσευρετο. σε ταξιδευει μαλιστα στα ονειρα ολου του κοσμου.
φιλια..
[ποσο εισαι;]
Είμαι 18. Μακάρι να ήμουν γοητευτίκος και προς τα έξω. Μια συνεχής αποτυχία!
Νevertheless, η συγχωρεση όντως βοηθάει τον ίδιο άνθρωπο που συγχωρεί.Τα αρνητικά συναισθήματα και προς τους άλλους επηρεάζουν και εμάς αρνητικά. Μίσοι ,ζήλειες που οι άλλοι ειναι χαρούμενοι.Πιστευω πως αν κάποιος αλλάξει αυτά τα συναισθηματα αυτόματα μπαίνει σε άλλους ρυθμούς σαφώς καλύτερους.
Σε μια συζήτηση που είχα με μια ψυχολόγο μου είχε πει να έφτιαχνα τις σχεσεις με την οικογένεια επειδή είμαστε πολύ απομακρυσμένοι.Εγώ δεν πιστευω πως κάτι τετοιο ειναι εφικτό.Θα ήταν μια συνεχής φασαρία.Μπορεί να λυπάμε πολύ να βλέπω σε άσχημη κατασταση τη μάνα μου πολλές φορές, αλλά κάνει κάποια βήματα ακόμα και τώρα απο μόνη της. Σϊγουρα δεν ειναι ευχάριστο να μην έχεις ούτε μια φιλια για μια 20ετία όπως η μάνα μου.Αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι ,ούτε εγώ.Έχει παγιωμένες θέσεις.Αν είχα αρκετες γνωριμίες έτσι μονο θα καταφερνα.Και απο τη στιγμή που δεν έχω καταλήξει στα δικά μου σιγά μην μπορέσω να κάνω κάτι.