Κρίσεις πανικού, Αγοραφοβία - Αυτοτιμωρία

Ο ψυχολόγος που έβλεπα παλιότερα μου είχε πει κάτι που με είχε προβληματίσει πάρα πολύ. Ότι οι κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, αγοραφοβία κλπ που έχω είναι μια μορφή αυτοτιμωρίας που επιβάλω στον εαυτό μου. Σαν ιδέα μου κάνει απολύτως λογική, το να στερείς (εσύ, γιατί βέβαια δεν το κάνει κάποιος άλλος) στον εαυτό σου την δυνατότητα να χαρεί το οτιδήποτε και να τον εγκλωβίζεις μέσα σε μια μικρή ακτίνα διαβίωσης είναι προφανώς τιμωρίες. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να χωνέψει κανείς το γεγονός ότι σε αυτή την ταλαιπωρία (στέρηση της χαράς της ζωής) σε υποβάλει ίδιος σου ο εαυτός.
Θα ήθελα να άκουγα τις δικές σας απόψεις για αυτό (αν το έχετε σκεφτεί για σας ή το έχετε συζητήσει με κάποιον ψυχολόγο).

Quote:

---

Originally Posted by xart

Ο ψυχολόγος που έβλεπα παλιότερα μου είχε πει κάτι που με είχε προβληματίσει πάρα πολύ. Ότι οι κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, αγοραφοβία κλπ που έχω είναι μια μορφή αυτοτιμωρίας που επιβάλω στον εαυτό μου. Σαν ιδέα μου κάνει απολύτως λογική, το να στερείς (εσύ, γιατί βέβαια δεν το κάνει κάποιος άλλος) στον εαυτό σου την δυνατότητα να χαρεί το οτιδήποτε και να τον εγκλωβίζεις μέσα σε μια μικρή ακτίνα διαβίωσης είναι προφανώς τιμωρίες. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να χωνέψει κανείς το γεγονός ότι σε αυτή την ταλαιπωρία (στέρηση της χαράς της ζωής) σε υποβάλει ίδιος σου ο εαυτός.
Θα ήθελα να άκουγα τις δικές σας απόψεις για αυτό (αν το έχετε σκεφτεί για σας ή το έχετε συζητήσει με κάποιον ψυχολόγο).

---

Μόνο που το διάβασα εξοργίζομαι με αυτά που λέει ο ψυχολόγος.


> Ότι οι κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, αγοραφοβία κλπ που έχω είναι μια μορφή αυτοτιμωρίας που
> επιβάλω στον εαυτό μου.
> Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να χωνέψει κανείς το γεγονός ότι σε αυτή την ταλαιπωρία (στέρηση
> της χαράς της ζωής) σε υποβάλει ίδιος σου ο εαυτός.

Αν καθήσεις να το ψάξεις (θέλει όμως αρκετό και κυρίως με εξαιρετική σοβαρότητα και κόπο ψάξιμο), θα διαπιστώσεις ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της τιμωρίας των άλλων προς εσένα. Συγνώμη, δεν μπορώ να το αναλύσω θέλει πολύ χρόνο. Απλά δεν βλέπουμε τη σύνδεση του πώς γίνεται αυτή η τιμωρία. Και έτσι, οποιαδήποτε εξήγηση μπορεί να φανεί λογική.

Κρίσεις πανικού: Είναι ο κίνδυνος που αντιλαμβάνεται ο νους, -αλλά δεν τον καταλαβαίνει απαραίτητα η λογική για να δώσει μια λογική εξήγηση-. Ο νους είναι η λογική αλλά όχι μόνο.
Αγοραφοβία, κοινωνική φοβία: Είναι στην ουσία οι κρίσεις πανικού που αρχίζουν να διαμορφώνονται προς την αιτία.
Κατάθλιψη: Εντονότατη στενοχώρια. Που επίσης μπορεί να μην αντιλαμβάνεται η λογική για να δώσει μια λογική εξήγηση. Σε κάποιες περιπτώσεις η κατάθλιψη θα μπορούσε να είναι αυτοτιμωρία, αλλά αυτό θα διαρκούσε λίγο χρονικό διάστημα.

Πόσων χρονων εισαι Xart? Αυτα που περιγραφεις μπορει να ναι αποτελεσμα φοβίας, διαστρεβλωμενης σκεψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης, κι αυτα με τη σειρα τους να εχουν τη ριζα τους σε ασχημα βιωματα στη ζωη σου, όπως το λέει ο Τζον11 τιμωριας των αλλων προς εσενα, απο χρονια πριν με επιπλήξεις, φορτωμα ενοχών και ελέγχων σε σενα. Εσυ να τιμωρήσεις τον ευατο σου για τι?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτα που περιγραφεις μπορει να ναι αποτελεσμα φοβίας, διαστρεβλωμενης σκεψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης, κι αυτα με τη σειρα τους να εχουν τη ριζα τους σε ασχημα βιωματα στη ζωη σου, όπως το λέει ο Τζον11 τιμωριας των αλλων προς εσενα, απο χρονια πριν με επιπλήξεις, φορτωμα ενοχών και ελέγχων σε σενα. Εσυ να τιμωρήσεις τον ευατο σου για τι?

---

Μην με μπλέκεις εμένα σε αυτά που λες εσύ, αυτά που λες φυσικά και δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτά που έχω πει...

John νομίζω ότι βλέπεις τα πράγματα αποκλειστικά από την δική σου οπτική γωνία. Προφανώς μπορεί κάποιος να παθαίνει κρίσεις πανικού επειδή τον "πνίγουν" κάποιοι άλλοι (άνθρωποι ή καταστάσεις) αλλά μπορεί εξίσου να πνίγεται και από τον ίδιο του τον εαυτό. Αρκετοί άνθρωποι είναι οι αυστηρότεροι κριτές του εαυτού τους.

ioanni2 είμαι στην 5η δεκαετία της ζωής μου... Για να απαντήσω στην ερώτησή σου "Εσυ να τιμωρήσεις τον ευατο σου για τι?" θα έλεγα ότι μάλλον εκεί βρίσκεται ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ψυχικού μυστηρίου που προσπαθώ να εξιχνιάσω και προφανώς η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε μόνο μία.
Θα μπορούσα να πω ότι "πιθανόν" να τιμωρώ το εαυτό μου επειδή δεν είμαι αυτό που θα ήθελα να είμαι και δεν έγινα αυτό που θα ήθελα να γίνω. Ίσως να απαντούσα ότι τιμωρώ τον εαυτό μου επειδή δεν είμαι τέλειος όπως φαντάστηκα στην παιδική μου ηλικία ότι θα έπρεπε να είμαι. Ίσως επειδή δεν βρίσκω την δύναμη να αυτοκτονήσω να σπρώχνω τον εαυτό μου σε ένα "άλλου τύπου" θάνατο... δεν ξέρω! Είναι πολύ "βαριά" όλα τούτα. Δεν είναι πράγματα που παραδέχεται κανείς εύκολα.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Κρίσεις πανικού: Είναι ο κίνδυνος που αντιλαμβάνεται ο νους, -αλλά δεν τον καταλαβαίνει απαραίτητα η λογική για να δώσει μια λογική εξήγηση-. Ο νους είναι η λογική αλλά όχι μόνο.
Αγοραφοβία, κοινωνική φοβία: Είναι στην ουσία οι κρίσεις πανικού που αρχίζουν να διαμορφώνονται προς την αιτία.
Κατάθλιψη: Εντονότατη στενοχώρια. Που επίσης μπορεί να μην αντιλαμβάνεται η λογική για να δώσει μια λογική εξήγηση. Σε κάποιες περιπτώσεις η κατάθλιψη θα μπορούσε να είναι αυτοτιμωρία, αλλά αυτό θα διαρκούσε λίγο χρονικό διάστημα.

---

Από ποιο λεξικό τα πήρες?

Έχεις αυτοεγκλωβιστεί μέσω της υπερανάλυσης στην οποία συνεχώς κατατρύχεσαι σε ένα ατέρμονο κυκεώνα!
Σύμφωνα με την xart, βλέπεις τα πράγματα αποκλειστικά από την δική σου οπτική γωνία.
Σίγουρα δεν πρέπει να σε μπλέκω σ΄αυτα που λέω. Απευθύνεσαι σε απόλυτο ύφος και όχι ως έκφραση άποψης.

Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι η εντός εισαγωγικών "διάγνωση" αφορά συγκεκριμένα την δική μου περίπτωση, όχι τον οποιοδήποτε υποφέρει από κρίσεις πανικού κλπ.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Από ποιο λεξικό τα πήρες?

---

Έχει έξυπνα άτομα το forum.

Poly kalos psychologos (pragmatika)

Quote:

---

Originally Posted by christos78

Poly kalos psychologos (pragmatika)

---

πόση ώρα το σκεφτόσουν πριν το γραψεις?

Xart, δεν πρεπει να ξεχνας οτι η ψυχολογια ειναι κατα μεγαλος μερος μια φιλοσοφια, υπαρχουν διαφορες τασεις και ρευματα και διαφορετικοι ψυχολογοι μπορουν να εχουν διαφορετικες αποψεις. Γι αυτο προσωπικα προτιμω τους ψυχιατρους. Το οτι στο ειπε αυτο ενας ψυχολογος δεν σημαινει οτι ισχυει. Αυτο που θελω να πω ειναι να μην πιανεσαι απ τα λογια του/της για να σχηματισεις ολοκληρη την κοσμοθεωρια για τον εαυτο σου και τα προβληματα που εχεις. Η θεωρια οτι ολα ειναι αποτελεσμα αυτοτιμωριας εχει μια πολυ φρουδικη λογικη που προσωπικα με ξενιζει.. Παραειναι ευκολη και απλοική εξηγηση. Παιζουν τοσα πολλα ρολο στις ψυχικες ασθενειες σε οργανικο επιπεδο, δεν μπορουμε ολα να τα ελεχξουμε, ουτε μπορουμε με την "θεληση" να τα δημιουργησουμε ή να τα καταργήσουμε.

Εχω περιεργεια για το τι εννοει ο John11. Μην μας πετας απλα δυο λογια και μετα μας αφηνεις με την περιεργεια. Θελουμε να μαθουμε!

Quote:

---

Originally Posted by xart

ioanni2 είμαι στην 5η δεκαετία της ζωής μου... Για να απαντήσω στην ερώτησή σου "Εσυ να τιμωρήσεις τον ευατο σου για τι?" θα έλεγα ότι μάλλον εκεί βρίσκεται ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ψυχικού μυστηρίου που προσπαθώ να εξιχνιάσω και προφανώς η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε μόνο μία.
Θα μπορούσα να πω ότι "πιθανόν" να τιμωρώ το εαυτό μου επειδή δεν είμαι αυτό που θα ήθελα να είμαι και δεν έγινα αυτό που θα ήθελα να γίνω. Ίσως να απαντούσα ότι τιμωρώ τον εαυτό μου επειδή δεν είμαι τέλειος όπως φαντάστηκα στην παιδική μου ηλικία ότι θα έπρεπε να είμαι. Ίσως επειδή δεν βρίσκω την δύναμη να αυτοκτονήσω να σπρώχνω τον εαυτό μου σε ένα "άλλου τύπου" θάνατο... δεν ξέρω! Είναι πολύ "βαριά" όλα τούτα. Δεν είναι πράγματα που παραδέχεται κανείς εύκολα.

---

Σύμφωνα με τον ποιητή> αν δεν έκανες τη ζωή που ήθελες, τουλάχιστο μην την εξευτελίζεις.
Είναι οι φοβίες, οι αναστολές, μη διεκδίκηση, απογοήτευση κι αναβολή που κραταν σε αδρανεια και το ότι δεν ειχες καποιο να σου πει ενα καλό λόγο να σε ενθαρρύνει, φαινεσαι σαν από πάντα μελαγχολικος χαρακτηρας, κι αν ειχες αυτη την ενθαρρυνση θα σε βοηθουσε πολύ στη ζωη σου, κι ενας συνδυασμος όλων αυτων με επιπολαιες αποφασεις, ίσως επειδη δεν ειχες κανενα να σε συμβουλεψει, που προκαλεσαν λάθη.
Όπως είχες ονειρα στα παιδικα σου χρόνια, απ την άλλη είχες και τα καταλληλα αρνητικα βιωματα, καταλληλα από την αποψη ότι αυτα σου προκάλεσαν τη λάθος ψυχολογια η οποία με τη σειρα της ήταν η αιτια τα ονειρα να μην πραγματοποιηθουν ποτέ. Και δεν μπορεσες να τα ξεπερασεις εγκαιρα ώστε να μπορεσεις να δημιουργησεις αυτα που ηθελες. Τωρα το λες τιμωρία. Τιμωρία για ποιο πράγμα? γι αυτα που δεν εκανες τα οποια καποτε ονειρευοσουν? τιμωρια που δεν ξεπερασες τα ψυχολογικα που ηταν η αιτια του κακου? Έχεις δουλεια και οικογενεια φιλε?
Κάποιοι στοχοι έστω λίγοι (αφου στην ηλικια που εισαι οι στοχοι που μπορει να εχει το άτομο ειναι περιορισμενοι και δυσκολα πραγματοποιήσιμοι) που ειναι πραγματοποιησιμοι επεδίωξε τους, ακομα κι αν ειναι δευτερευουσας κι ασημαντης αξιας. Θα ναι μια χαρα, μια ηθικη ικανοποίηση, μια νικη στη ζωη σου. Κι απ την αλλη υπαρχουν σιγουρα καποια πραγματα στην καθημερινοτητα σου που σε γεμίζουν και νοιωθεις ωραια αμα τα κανεις. Αυξησε το χρονο που τους αφιερωνεις και τη σημασία. Μ αυτα θα νοιωθεις καπως καλύτερα σίγουρα.

Quote:

---

Originally Posted by *Ghost*

Το οτι στο ειπε αυτο ενας ψυχολογος δεν σημαινει οτι ισχυει. Αυτο που θελω να πω ειναι να μην πιανεσαι απ τα λογια του/της για να σχηματισεις ολοκληρη την κοσμοθεωρια για τον εαυτο σου και τα προβληματα που εχεις.

---

OK φυσικά και δεν ισχύει απλά επειδή το είπε και στο πρώτο άκουσμα με ξένισε κιόλας. Απλά βρίσκω μια λογική σε αυτή την "ιστορία" και ήθελα να δω τις δικές σας απόψεις για το θέμα αυτό (γενικά όχι φυσικά για την δική μου περίπτωση).

ioanni δεν έχω δουλειά ούτε έχω κάνει δική μου οικογένεια.

Αυτό που σου ειπε ο ψυχολόγος περί αυτοτιμωρίας μην το εκλαμβάνεις ότι κυριολεκτικά αυτό εννοούσε. Μπορεί να χρησιμοποίησε τετοια έκφραση ως έναυσμα, να σε κεντρίσει να ξεμπλοκαριστείς απ' αυτα που σε κρατουν σ' αυτη την άσχημη ψυχολογια. Επιπλέον μ' αυτό ίσως να θελε να σε παρακινησει να κανεις μια ενδοσκόπηση, να ανακαλύψεις το πρόβλημα ως αυτο εχει μεσα σου, να το κατανοήσεις, να βρεις τις συνεπειες του στη ζωη σου και το πως θα ταν χωρις αυτο η ζωη σου, με απώτερο σκοπό να ξεμπλοκαριστεις από τις φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, τελειομανία κλπ που σε κρατανε δέσμιο, δλδ να απελευθερωθεις από αυτα και να προχωρησεις στη ζωη σου. Επειδή οι ψυχολόγοι ξέρουν ότι ο καθενας έχει θετικα και δυναμεις μεσα του τα οποια η ασχημη ψυχολογία κρατει δεσμια, τα οποια αμα ξεμπλοκαριστουν απο την ασχημη ψυχολογία θα προχωρησει το ατομο μπροστα στη ζωη του.
Ξανακανες ψυχοθεραπεια στο παρελθον?
Σπουδασες? εκανες καποια δουλεια? ειχες σχεσεις στο παρελθον?

καλημερα xart και καλημερα και στους υπολοιπους...

Εγω δεν συμφωνω με την θεωρια οτι οι κρισεις πανικου και η καταθλιψη ειναι μια μορφη αυτοτιμωριας.Θα ελεγα μαλιστα το αντιθετο.
Πιστευω ομως οτι ναι,εμεις οι ιδιοι επιβαλλουμε στον εαυτο μας αυτη την κατασταση,γτ μαθαμε να λειτουργουμε με αυτον τον τροπο..για πολλους απο εμας ειναι μια σταση ασυνειδητη,κατι σαν τροπος ζωης...
Ολα αρχιζουν να "σκανε" οταν κατι μεσα μας κινητοποιειται προς την αλλαγη..

ioanni2 έχω καλές σπουδές και καλή προϋπηρεσία. Απλά η ανεργία στην παρούσα φάση με την κρίση με κάνει εξαιρετικά απαισιόδοξο αφού δεν υπάρχουν δουλειές ούτε για δείγμα! Είμαι σε σχέση 14 χρόνια τώρα.

Φωτεινή δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς. Ότι μας έγιναν συνήθεια τα "ψυχολογικά" μας και αυτό δυσκολεύει την απαλλαγή μας από αυτά ή ότι τα συμπτώματα σκάνε (πες το και μεγεθύνονται) όταν γίνονται αλλαγές στη ζωή μας. Θα ήθελα να μου το διευκρινίσεις σε παρακαλώ. Εγώ πιστεύω ότι ισχύουν και τα δύο.

ναι αυτο εννοω οτι μας εχουνε γινει δευτερο πετσι τα ψυχολογικα μας κι οτι μολις αρχισουμε να το νιωθουμε οτι κατι πρεπει να κανουμε για να απαλλαγουμε,τοτε σκανε τα συμπτωματα..βλεπε κρισεις,καταθλιψη κτλ..
η συνηθεια μας κραταει δεμενους με τα θεματακια μας κι ετσι η κινηση που πρεπει να γινει,φανταζει δυσκολη κι εμεις παλευουμε αναμεσα στο "βολεμα" και το "ξεβολεμα"..