Γιατι ποναει τοσο πολυ??????????????Γιατι??????????????????

Δεν ξερω καν γιατι σας γραφω δεν ξερω καν γιατι μπηκα εδω!Ξρω μονο οτι ποναω ποναω πολυ~!Δεν το αντεχω!Χωρισα πριν απο λιγες μερες απο σχεση ενος χρονου!Εχω καταθλιψη και αγχωδεις διαταραχες!Με στηριζε ηταν το λιμανακι μου, εγω τον πληγωσα, αυτος αλλαξε και χωρισαμε!Ποτε θα περαει ο πονος?Πως θα περασει??Εχω αυτο εχω και το προβλημα μου!δε μπορω να σταθω στα ποδια μου!Αντι να σκεφτω τα κακα για να το ξεπερασω σκεφτομαι μονο τα καλα!Αυτος ειναι καλα!Με μισει μαλλον!Με ειπε υποκτρητρια!Δε μπορω να σταθω στα ποδια μου!Εχω λυγισει!Θελω να παω σενα βουνο να τσιριξω!Γιατι καθε φορα ποναει τοσο πολυ!καθε φορα!γιατι??????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ???????????????????Πως θα σταθω στα ποδια μου!??κλαιω διαρκως!

Δεν αντεχω τη μοναξια!Δε μπορω!Εσφαλα αλλα δεν ειμαι τελεια!!!!!!!!!!!!!!!Πως θα περασει!!!!??????????????????

Να ξέρεις ότι στην φάση που περνάς, δεν είσαι μόνη σου. Υπάρχουν άπειροι άλλοι άνθρωποι που περνούν ή έχουν περάσει ακριβώς τα ίδια με σένα.

Παράδειγμα εγώ, πέρασα την ίδια φάση πριν κανα εξάμηνο, μετά από σχέση δεκαετίας...

Ο πόνος θα περάσει κάποια στιγμή, αυτό στο υπόσχομαι. Αλλά κατά τη γνώμη μου ότι και να σου πει κανείς ως συμβουλή, λίγο θα σε βοηθήσει.

Μπορείς να μην το σκέφτεσαι συνέχεια, να ασχολείσαι με πράγματα που σου αρέσουν, να ασχοληθείς με κάτι που έκανες πριν από αυτή τη σχέση ή με νέα χόμπυ. Μπορείς να βγεις με τους φίλους σου, ή να αναζητήσεις φίλους με τους οποίους χάθηκες λόγω της σχέσης.

Γενικά, μην μένεις μέσα στο σπίτι, βγες έξω, να σε φυσήξει ο αέρας, να ξελαμπικάρεις.

Αν έχεις χρόνο, κάνε κάπου εθελοντική εργασία, μπορεί να σε γεμίσει και να σου δώσει δύναμη.

Καλό κουράγιο.:)

Γτ χωρισατε?

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

Δεν ξερω καν γιατι σας γραφω δεν ξερω καν γιατι μπηκα εδω!Ξρω μονο οτι ποναω ποναω πολυ~!Δεν το αντεχω!Χωρισα πριν απο λιγες μερες απο σχεση ενος χρονου!Εχω καταθλιψη και αγχωδεις διαταραχες!Με στηριζε ηταν το λιμανακι μου, εγω τον πληγωσα, αυτος αλλαξε και χωρισαμε!Ποτε θα περαει ο πονος?Πως θα περασει??Εχω αυτο εχω και το προβλημα μου!δε μπορω να σταθω στα ποδια μου!Αντι να σκεφτω τα κακα για να το ξεπερασω σκεφτομαι μονο τα καλα!Αυτος ειναι καλα!Με μισει μαλλον!Με ειπε υποκτρητρια!Δε μπορω να σταθω στα ποδια μου!Εχω λυγισει!Θελω να παω σενα βουνο να τσιριξω!Γιατι καθε φορα ποναει τοσο πολυ!καθε φορα!

γιατι???????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ??????????Πως θα σταθω στα ποδια μου!??κλαιω διαρκως!

---

Ο πόνος καποια στιγμη θα περασει. Ειναι φυσιολογικο συναισθημα σε καθε χωρισμο. Αν εισαι σιγουρη οτι εχουν τελιωσει ολα, βιωσε τον πονο σου, θρηνησε την απωλεια σου και καποια στιγμη θα περασει.Κανε πραγματα που σου αρεσουν και δες ανθρωπους που αγαπας και σε αγαπουν. Σκεψου μηπως δεν σε ποναει τοσο το οτι σε αφησε ο συγκεκριμενος ανθρωπος, οσο η αναγκη σου για στηριξη και συντροφικοτητα που δεν ικανοποιειται πια...θα ικανοποιηθει ομως καποια αλλη στιγμη οταν εισαι ετοιμη, με καποιον αλλον. Ειναι φυσιολογικο να θελουμε πραγματα. Ομως κανεις δεν προκειται να μας δωσει κατι που δεν εχει σκοπο να δωσει..
Και εγω περασα την ιδια φαση πριν απο εξι μηνες, πολυ συντομη σχεση αλλα πολυ γεματη,....τον τελευταιο καιρο μπορω να σου πω οτι το πηρα αποφαση και αποφασισα να μην ποναω πια και να το προσπερασω, επικεντρωνοντας την προσοχη μου σε οσα και οσους αγαπω και με αγαπουν. Ολα θελουν το χρονο τους..:)

Το προβλημα μου ειναι οτι ειχε περασει κι αυτος καταθλιψη και την ξεπερασε βεβαια και με καταλαβειανε απολυτα σαυτο το κομματι!Ειμαι πεπισμενη οτι κανεις δε θα με δεχτει ετσι και δε θα με καταλαβει οπως αυτος!Αυτο με ποναει πιο πολυ!

Μεσα απο αυτον το προβλημα μου ελλατωνωτανε!Και τωρα παλι τα ιδια σκατα!

Γιατι ομως χωρισατε? Τι εγινε?

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

Το προβλημα μου ειναι οτι ειχε περασει κι αυτος καταθλιψη και την ξεπερασε βεβαια και με καταλαβειανε απολυτα σαυτο το κομματι!Ειμαι πεπισμενη οτι κανεις δε θα με δεχτει ετσι και δε θα με καταλαβει οπως αυτος!Αυτο με ποναει πιο πολυ!

---

Πιστεψε με...πολλοι θα σε καταλαβουν αν τους αφησεις. Αν οπως λες ειναι ο ανθρωπος της ζωης σου, αυτην την στιγμη θα σου κρατουσε το χερι.:) Σε ποναει περισσοτερο η αναγκη σου που δεν ικανοποιειται...δωσε λιγο χρονο στον εαυτο σου, δεν θα εισαι παντα ετσι χαλια!!

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

Ειμαι πεπισμενη οτι κανεις δε θα με δεχτει ετσι και δε θα με καταλαβει οπως αυτος!

---

Το προβλημα σου ειναι αυτο! Αφου σκεφτεσαι ετσι φυσικο ειναι να πονας και τοσο πολυ! Εντελως λαθος σκεψη! Αν σε καταλαβαινε τοσο πολυ θα ηταν διπλα σου τωρα! 100% θα βρεις αλλους ανθρωπους να σε καταλαβαινουν περισσοτερο, αν εχεις τα ματια σου ανοιχτα και σταματησεις να σκεφτεσαι ετσι! Προς το παρον επικεντρωσου στο να καταλαβαινεις εσυ τον εαυτο σου καλυτερα!

το πιστευετε οτι φοβαμαι να κοιμηθω γιατι φοβαμαι πως θα ξυπνησω?Νοιωθω τοσο μονη!Τοσο ομως!δεν εχω τιποτα. εκανα 5 φορε εμετο σημερα και ημουν ολη μερα στο κρεβατι!Δεν θελω να αναλυσω τα περι χωρισμου δεν εχουν σημασια πια!Σημασια εχει πως θα ζησω απο δω και περα!πως θα στηριξω τον εαυτο μου!ΠΟΝΑΩ ΠΟΝΑΩ ΠΟΝΑΩ

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ!αΓΑΠΗΣΑ ΕΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΑΩ ΚΙ ΕΜΕΝΑ!(ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ?)

πρεπει να κανεις το ιδιο..!!

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

το πιστευετε οτι φοβαμαι να κοιμηθω γιατι φοβαμαι πως θα ξυπνησω?Νοιωθω τοσο μονη!Τοσο ομως!δεν εχω τιποτα. εκανα 5 φορε εμετο σημερα και ημουν ολη μερα στο κρεβατι!Δεν θελω να αναλυσω τα περι χωρισμου δεν εχουν σημασια πια!Σημασια εχει πως θα ζησω απο δω και περα!πως θα στηριξω τον εαυτο μου!ΠΟΝΑΩ ΠΟΝΑΩ ΠΟΝΑΩ

---

Όσο τραγικά δύσκολο, ακατόρθωτο, τρελο κι αν σου φαίνεται τώρα, θα μαθεις να στηρίζεις ΕΣΥ τον εαυτό σου και οχι ΕΣΥ μέσω καποιου ΑΛΛΟΥ.Αυτό ειναι το θέμα...

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ!αΓΑΠΗΣΑ ΕΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΑΩ ΚΙ ΕΜΕΝΑ!(ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ?)

---

οχι εγωιστικό...Υγιές...απόλυτα υγιές...δεν απαξιώνω τις ανθρωπινες σχέσεις ουτε την αγαπη για τον άλλον, αλλά η αγάπη για τον εαυτό μας πρεπει να ερχεται πρωτη.Δεν ειναι εγωισμός αυτό, είναι ΜΕ ΑΓΑΠΑΩ, ΜΕ ΦΡΟΝΤΙΖΩ, ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΩ και φυσικά ενα χερι βοηθειας καλοδεχουμενο παντα ειναι :)
άλλο να μας λειπει ο άλλος κι άλλο να μας λειπει το δεκανίκι.Σεβαστά και τα δυο, αλλά αν το δεκανίκι μας φυγει, τι θα κανουμε; ΕΕ, βηματακια μονοι μας...Σιγα σιγά..

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

πρεπει να κανεις το ιδιο..!!

---

Δηλαδή κανε αυτό με λιγα λόγια...

Δεν μας ειπες γιατι χωρισατε ομως,

αυτο που σου ειπε δεν ειναι καθολου εγωιστικο.! ειναι η αληθεια την οποια πρεπει να ακολουθησεις και εσυ. Δεν διαρκει τιποτα για παντα.! Εκανες λαθος οπως λες. Δεν θα σε κρεμασουν κιολας. Αν δεν καναμε λαθη δεν θα λεγομασταν ανθρωποι αλλα Θεοι. Ειμαστε φτιαγμενοι με προοπτικη να κανουμε και λαθη, οχι μονο σωσα. Αν τωρα αυτος σε εκρινε για ενα λαθος τοσο αυστηρα και οδηγηθηκατε στον χωρισμο απο αυτο, τελικα ισως και να μην σε καταλαβαινε οσο νομιζεις. Μετα απο καθε χωρισμο νοιωθεις οτι ο πονος και η απωλεια ειναι τοσο μεγαλη που δεν θα μπορεσεις να επιβιωσεις μονος σου. Δεν ειναι ετσι ομως!. Μονοι μας ερχομαστε στην ζωη και μονοι μας φευγουμε. Οχι τοσο ομορφο αυτο που λεω αλλα αληθινο. Αλλωστε εκει εξω υπαρχει καποιος που πραγματικα θα σε αγαπησει και θα ταιριαξεις. Ειναι τραγικα λαθος να προσπαθεις να βρεις την στηριξη στους αλλους. Εισαι δυνατη, οπως ο καθενας μας. Βρες την δυναμη μεσα σου. Και βγαινε εξω με ατομα που σε εκτιμουν και σε αγαπανε πραγματικα. Οι φιλοι υπαρχουν παντα και ας μην τους βλεπουμε. Αν περασει και αυτος καταθλιψη ειναι περισσοτερο αρνητικο σημαδι παρα θετικο. Δυο αρνητικες ψυχολογιες (η δικια του υποβοσκουσα αρνητικη) δεν πανε πουθενα!. Μονη σου ηρθες και μονη σου θα παλεψεις. Η ζωη ειναι εξω και σε περιμενει. Κυνηγα την. Τιποτα δεν θα σου ρθει απο μονο του!

Ακριβως αυτο μας εφαγε!2 ατομα με αρνητικες ψυχολογιες!Εγω στο τελος εφτασα να βαζω στην ακρη τα δικα μου και να ασχολουμαι μονο με τα δικα του!Γιατι ενοιωθα τυψεις που τον πληγωσα!οταν ομως τα ξαναβρηκαμε εγω αλλαξα!Ηταν επιλογη του να τα ξαναβρει μαζι μου παρολο που τον πληγωσα σωστα??Στο τελος μου ειπε ποτε δε σε συγχωρησα που με πληγωσες αρα δεν μπορεσε να το ξεπρασει ποτε!Τοτε γιατι τα ξαναβρηκε μαζι μου?Για να κοροιδευομαστε??Δεν ηταν αρκετα ωριμος να καταλαβει??Η φευγω η μενω και προσπαθω!δεν υπαρχει κατι ενδιαμεσο!Την πρωτη φορα που χωρισαμε τον πληγωσα γιατι αυτος ειχε πεσει με τα μουτρα πανω μου τρελα ερωτευμενος κι εγω ημουν πιο χαλαρη!Κι οταν ξαφνικα του ειπα δεν ειμαι ερωτευμενη κι ευτυχισμενη!Ολα αλλαξαν!Χωρισαμε την πρωτη φορα, ομως δεν αντεχα μακρυα μου!Τον αγαπουσα παρα πολυ!παρολο που δεν ημουν ερωτευμενη!Κι ετσι προσπαθησα πολυ να τα ξαναβρουμε και τα ξαναβρηκαμε!Ομως αυτος δεν ηταν οπως παλια!Κοιτουσε πιο πολυ τον εαυτο του!Ειχε βαλει ενα πλεγμα γυρω του και αντιδρουσε με το παραμικρο!λες και ηθελε να με κανει να πονεσω για οτι του εκανα(που τοθ ειπα δλδ την αληθεια, ειναι τοσο κακο αυτο που εκανα πια?)Αυτος πονεσε πολυ γιατι νομιζε πως ειμαι ερωτευμενη (στην αρχη) !Ομως ηταν επιλογη του να τα ξαναβρουμε, δεν τον αναγκασε κανενας!Εκανα τα παντα για να τα ξαναβρουμε και να του δειξω ποσο πολυ τον αγαπαω και δεν μπορω χωρις αυτον!Ομως δεν ηταν πια ο ιδιος!Φυσικα και καποιος αλλαζει οταν πληγωνεταο!ομως ας επελεγε να μην τα ξαναβρουμε!

κούκλα μου ξέρω ότι αυτό που περνάς είναι αβάσταχτο....εγώ το περνάω σχεδόν 1,5 μήνα τώρα...2,5 χρόνια ήταν ο άνθρωπος μου ήταν το στήριγμά μου ήταν τα πάντα για μένα...έκανα όμως ένα μεγάλο λάθος...έφτασα στο σημείο να αγαπήσω εκείνον περισσότερο από εμένα...άφησα τη ζωή μου για να ακολουθήσω τη δική του...το αποτέλεσμα ένιωσε τόσο πολύ πιεσμένος που απλά έφυγε...ο πόνος που βίωσα ήταν απερίγραπτα μεγάλος αλλά έχω να σου πω ότι ζω κανονικά ότι αναπνέω κανονικά ότι όλα είναι κανονικά άσχετα με το αν αυτός δεν είναι πλέον εδώ...πρόσεχε δεν λέω ότι δεν πονάω ότι δεν μου λείπει αλλά ξέρεις τι ανακάλυψα????ότι αυτό που με ενοχλεί κ με πονάει περισσότερο είναι το γεγονός ότι μου λείπει αυτό που ήταν εκείνος για μένα δηλαδή η αγκαλιά μου το πρωί, το τηλέφωνο που θα με έπαιρνε κ γενικά η παρουσία του...δεν λέω ότι ο ίδιος δεν μου λείπει αλλά όσο περνάει ο καιρός νιώθω όλο κ καλύτερα...η συμβουλή μου βίωσε τον πόνο σου μόνο έτσι θα καταφέρεις να νιώσεις καλύτερα κανένα πένθος δεν διαρκεί για πάντα...καμία καταιγίδα δεν διαρκεί για πάντα κάποια στιγμή βγαίνει ο ήλιος....αα κ κάτι άλλο αν κάτσεις να κοιτάξεις γύρω σου προσεχτικά θα δεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε κ θα σε αγαπάνε ότι κ αν γίνει...κ μιλάω για τους γονείς σου...χωρίς εκείνον μπορείς να ζήσεις για φαντάσου να έχανες αυτούς...κ μην ξεχνάς ότι τα καλύτερα έρχονται όσο κ αν δεν το πιστεύεις τώρα....κάνε λίγη υπομονή δώσε στον εαυτό σου το χρόνο του να κλείσει τις πληγές του κ θα δεις θα χαμογελάσεις ξανά...κ που ξέρεις στην επόμενη γωνιά μπορεί να σε περιμένει η ευτυχία γιατί να χάσεις την ευκαιρία?????

Μηνα μου σου ετσειλα προσωπικο μηνυμα!

Αυτο; τωρα ειναι φανταρος!θα απολυθει σε ενα μηνα!Κι εγω μπαινοβγαινω στο σπιτι του στο δωματιο του εκει που κανω μαθημα την αδερφη του!Να τη σταματησω δε μπορω γιατι ειμαι οικονομικα σκατα!Ασε που φοβαμαι μην το ξερει και η μανα του!Οως θα τα αντεξεω ολα αυτα???σας λεω ημουν καλυτερα με την υγεια μου και ξαφνικα χειροτερεψα!εχω πολυ αγχος και συνεχεια και σημειο λιποθυμιας!Ιποφερω απο καταθλιψη και αγχωδεις διαταραχες!θα παω στο γιατρο μου την Πεμπτη πως θαντεξω ως τοτε?Προσπαθω να βρω κατι ναμε κρατησει αλλα δεν εχω καν ορεξη να κανω τιποτα!Ουτε να δουλεψω εχω ορεξη!!!Πως θα τον ξεπερασω μπαινοβγαινοντας στο στπιτι του?

Τι του κανες κ τον πληγωσες τοσο πολυ ρε τζιντζερ?Τι εγινε εκει που σα σταν ολα μια χαρα?

Την πρωτη φορα?σας ειπα

Τι δηλαδη?

Απλα του ειπα οτι δεν ενοιωθα ερωτευμενη, την αληθεια δλδ !ομως δεν αντεχα μακρυα του και ετσι τα ξαναβρηκαμε τον αγαπω παρα πολυ παρα πολυ ομως και θεωρησα οτι η αγαπη ειναι πιο σημαντικη απο τον ερωτα!Ηταν επιλογη του να τα αξανβρει μαζι μου, ομως δεν ηταν οπως πριν, καυγαδιζαμε συνεχεια γαιτι αυτος οντας πληγωμενος εβγαζε τρελη αντιδραση!Δεν ηταν δοτικος οπως πριν κι ετσι αρχισα η κατρακιλα και μετα απο ενα καυγα μου ειπε τελος!Απο μηνυμα κιολας ουτε καν απο το τηλ ουτε καν απο κοντα!Εγω δεν απαντησα ποτε!μεχρι που κατι εγινα και τον πηρα τηλ!Ειχε μπει κρυφα στο λογαριασμο μου στο φεις και ειδε οοοοοοοοοολλλλλλλλλλλεεεε εεεεςςςςςςςς μου τις συνομιλιες οπου με τις φιλες μου μιλουσα για τις ανασφαλειες μου γιαυτη τη σχεση!Κι ετσι με ειπε υποκριτρια!οτι αλλα ελεγα σε αυτον και αλλα αλλου!Αυτος φυσικα δεν παραδεχτηκε ποτε οτι μπηκε στο λογαριασμο μου!ξερω ομως οτι απομνημονευσε τον κωδικο!

και ως αποτελεσμα μεχει παρει εμενα η κατρακυλα!και δε μπορω να συνελθω!κατηγορω στνεχεια τον εαυτο μου για ολα!

Η υποκρισια σου που εγκειται? Και τι αντιδραση εβγαζε? Πρακτικα εννοω.

εεε...δεν ειναι και λιγο να πεις σε καποιον πως δεν εισαι ερωτευμενη μαζι του....
εσυ βεβαια το εκανες..και μπραβο σου για την ειλικρινεια σου..αλλα να τωρα που υπαρχει και το φυσικο επακολουθο....
ειδικα αν αυτος ειναι ερωτευμενος μαζι σου...πρεπει να πληγωθηκε πολυ...θα μου πεις υπαρχει αγαπη..αλλα κι απο την αλλη στον καθενα μας αξιζει να τον ερωτευτουν...ειναι ενα δωρο που καλο ειναι να μη το στερει κανεις απο τον εαυτο του....
θα σου πω κατι...με καθε επιφυλαξη..και χωρις να θελω να σε κρινω..ειλικρινα...σε οσα εχεις γραψει ως τωρα...το ζουμι ειναι ..μου λειπει γιατι μου εδινε αυτο..γιατι μου καλυπτε εκεινο..κλπ
στον ερωτα..σου λειπουν τα ματια ,τα χερια ,το κορμι..η μυρωδια...τα παντα..η υπαρξη ολη...τοσο που το δικο σου εγω γιαυτο το χρονικο διαστημα του πονου εκμηδενιζεται....δεν υπαρχει το ποιος θα βρεθει να με καταλαβαινει τωρα ..γιατι απλουστατα...δεν υπαρχει ιχνος αλλου αρσενικου πανω στον πλανητη...αυτα βεβαια για τον ερωτα κι οσο κραταει το πενθος του...
αλλα εσυ δεν εισαι ερωτευμενη οπως λες...μηπως λοιπον ειναι καλυτερα να ηρεμησεις και να περιμενεις ωσπου να βρεις καποιον να τον ερωτευτεις πραγματικα?
το δυσκολο δεν ειναι να κανεις μια σχεση και τελικα να αγαπηθεις...το δυσκολο ειναι να ερωτευτεις και να σε ερωτευτουν αμοιβαια....

Οπως ειπα και παρα πολλες φορες ηταν επιλογη του να τα ξαναβρουμε!Δεν τον αναγκασα!Σε μερικες σχεσεις η αγαπη ειναι πιο σημαντικη απο τον ερωτα!ναι δεν ειμαι ερωτευμενη!Ομως η αγαπη που υπηρχε ητν πολυ δυνατη!Μας ενωσε κατι κοινο!Κι ετσι μειναμε μαζι!Δε θελω να βρω κανεναν γιατι στη φαση που ειμαι πιστευα οτι μονο αυτος μπορει να με καταλαβει!Αλλα ειναι ευκολο οταν μοιραζεσαι με καποιον ενα χρονο απο τη ζωη σου και ξαφνικα χανεται???Ο ερωτας καποτε φευγει και μενει η αγαπη!

καταρχην..το ηταν επιλογη του δεν σημαινει απολυτως τιποτα...ηταν επιλογη του τοτε..επαψε να ειναι επιλογη του στην πορεια του χρονου....
και ειναι φυσικο ενας ανθρωπος ερωτευμενος να προσπαθησει να δωσει χρονο στον εαυτο του για να διαχειριστει και να αντιμετωπισει μια αληθεια που προφανως τον πονεσε πολυ...ισως θα ηταν πιο τιμιο να ειναι απο την αρχη ξεκαθαρος αλλα αυτο προυποθετει οτι θα ειχε ξεκαθαρισει και τα πραγματα μεσα του.....

σου ξαναλεω..δεν εχω καμμια διαθεση να σε κρινω...αλλα προσεξε παλι τι γραφεις...γιατι ηταν ο μονος που μπορει να ΜΕ καταλαβει......κι αν καποια στιγμη επαυε πια να σε καταλαβαινει...τι θα ηταν αυτο που θα εμενε..να θες απο αυτον...?

φυσικα και δεν ειναι κανενας χωρισμος ευκολος..και ειμαι σιγουρη οτι πονας...αλλα καλο θα ειναι να ξεκαθαρισεις γιατι ακριβως πονας...για τον εαυτο σου ή για εκεινον...αν και νομιζω οτι το εχεις ξεκαθαρισει....

σιγουρα ο ερωτας καποια στιγμη φευγει...αλλα οχι οπως το φανταζεσε...παντα αφηνει κατι πισω πολυ ζεστο και οικειο..προυποθεση ομως ειναι να εχει υπαρξει κιολας.....
επισης αν τον αγαπας πραγματικα οπως λες..και μαλιστα με δυνατη αγαπη θα ευχοσουν να τον ερωτευτουν οπως πραγματικα το αξιζει ο καθε ανθρωπος εστω και για μια και μοναδικη φορα στην ζωη του....
αληθεια εισαι εντελως σιγουρη οτι δεν εισαι ερωτευμενη μαζι του και δεν το χεις καν καταλαβει?

πως θα τον ξεπερασω ρε παιδια??νοιωθω απειρες τυψεις οτι τον πληγωσα και τοση μοναξια!!ηταν κομματι μου και δεν αντεχω να ειμαι μακρυα του και να μη μιλαμε και πανω απολα δεν αντεχω να με θεωρει "υποκριτρια" κατι που δεν ειμαΙ!!!Νοιωθω οτι θα μεινω για παντα μονη!οσο ασχημα και να μου μιλαει καταλαβαινω πως ειναι ποληγωμενος!και τον δικαιολογω!

Ακριβως επειδη τον αγαπησες, πρωτα του το ειπες??? Ουτως η αλλως ο ερωτας, ειναι περαστικο συναισθημα αν και ιδιαιτερα εντονο.... Δηλαδη, του ειπες οτι δεν εισαι ερωτευμενη μαζι του... αυτο ηταν μονο σαν φραση??? Δεν του ειπες επειτα οτι τον αγαπας???

φυσικα και του ειπα οτι τον αγαπαω!

παιδια ειμαι πολυ χαλια η ψυχικη μου υγεια παει απο το κακο στο χειροτερο!Απο τις ελαχιστες προσπαθειες που εκανα να επικοινωνισω μαζι του λεγοντας του οτι τον αγαπαω αυτος με χαρακτηρισε υποκριτρια ειπε οτι επειξα μαζι του. μου ειπε να παω να γαμηθω, με ιπε σαπια και αλλα πολλα που δεν θελω ναναφερω!Σημερα ακυρωσα το μαθημα με την αδεφη τπυ (που της κανω Αγγλικα) γτ δεν αντεχα ναπαω!εχω αναγκη τα λεφτα αλλα δεν το αντεχω!και σα να μη φτανουν ολα αυτα ζητησα απο την κολλητη μου να τον σβησει απο το φεις κι αυτη αρνηθηκε κρατωντας μια ουδετερη σταση!Σημειωτεον δεν ειχαν ποτε σχεση μεσα απο μενα τον γνωρισε και σενα χρονο βρεθηκαμε ολο ιμαζι 7 φορες!με αποτελεσμα να μαλωσω μαζι της!Χθες πηγα να κανω κακο στον εαυτο μου!Σημερα παλι τα ιδια θελω!Δεν αντεχω παω απο το κακο στο χειορτερο!Ο χρονος δεν ειναι ο καλυτερος γιατρος!

Πως να βοηθησω τον εαυτο μου!!Εχω φτασει σε σημειο να κατηγορω τον εαυτο μου και να πιστευω οτι εγω φταιω για ολα γιατι τον πληγωσα την πρωτη φορα!Τι να κανω ρε παιδια???????//Αυτος με βριζει κι εγω τον αγαπαω?ξερετε ποσο επωδυνο ειναι?????????????????

Quote:

---

Originally Posted by gingertania

...Ο χρονος δεν ειναι ο καλυτερος γιατρος!

---

Όχι, από μόνος του δέν είναι, χρειάζεται να κάνεις πράματα, να απασχολήσαι

Τάνια, η Σουέλ έχει δίκιο. Αυτό που σου λείπει περισσότερο δεν είναι ο άνθρωπος αυτός, αλλά το γεγονός οτι σου κάλυπτε μιά ανάγκη. Δε σου λείπει τόσο πολύ η σχέση, όσο το δεκανίκι.

Ισως σου φαίνεται σκληρό αυτό, αλλά εαν το αποδεχτείς, μπορεί να σε λυτρώσει από τον πόνο. Δε θα σε λυτρώσει βέβαια από την ανάγκη να σταθείς στα πόδια σου και να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου η ίδια. Οι περισσότεροι προσπαθούμε να κρύψουμε τους φόβους μας κάτω από το χαλί, είτε το χαλί είναι μιά σχέση, είτε το να δουλεύουμε διαρκώς για να μη σκεφτόμαστε, είτε το να καταφεύγουμε σε ουσίες. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποια στιγμή αναγκαζόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε.

Οι φόβοι είναι σαν τα τερατάκια. Οσο αναβάλλουμε την ώρα που θα αναμετρηθούμε μαζί τους, τόσο αυτά μεγαλώνουν. Οταν όμως κερδίζουμε τη μάχη, βγαίνουμε πιό δυνατοί και πιό σίγουροι για τον εαυτό μας.
Είναι όμορφο να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου...:)

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Τάνια, η Σουέλ έχει δίκιο. Αυτό που σου λείπει περισσότερο δεν είναι ο άνθρωπος αυτός, αλλά το γεγονός οτι σου κάλυπτε μιά ανάγκη. Δε σου λείπει τόσο πολύ η σχέση, όσο το δεκανίκι.

Ισως σου φαίνεται σκληρό αυτό, αλλά εαν το αποδεχτείς, μπορεί να σε λυτρώσει από τον πόνο. Δε θα σε λυτρώσει βέβαια από την ανάγκη να σταθείς στα πόδια σου και να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου η ίδια. Οι περισσότεροι προσπαθούμε να κρύψουμε τους φόβους μας κάτω από το χαλί, είτε το χαλί είναι μιά σχέση, είτε το να δουλεύουμε διαρκώς για να μη σκεφτόμαστε, είτε το να καταφεύγουμε σε ουσίες. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποια στιγμή αναγκαζόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε.

Οι φόβοι είναι σαν τα τερατάκια. Οσο αναβάλλουμε την ώρα που θα αναμετρηθούμε μαζί τους, τόσο αυτά μεγαλώνουν. Οταν όμως κερδίζουμε τη μάχη, βγαίνουμε πιό δυνατοί και πιό σίγουροι για τον εαυτό μας.
Είναι όμορφο να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου...:)

---

Απο τα πιο ομορφα και ανθρωπινα ποστ στο φορουμ :)

Εμπελεκονται πολλοι ανθρωποι στην ιστορια!για να τον ξεπερασω πρεπει να φυγω μακρυα του σωστα???Ομως πως θα το κανω αφου κανω ιδιατερα στην αδερφη του στο δωματιο το υ πο υ ειναι γεματο αναμνησεις???????????????Αν δεν υπηρχε αυτο θα ειχαλιτρωθει απο μεγαλο μερος του πονου!Και πως να της πω οτι θα σταματησω το παιιδι?τι να της πω???Και πως να το συνεχισω!κανω κι ενα αλλο κοριτσακι που οι μαμαδες ειναι φιλες!θα βγει η χειροτερη φημη για μενα εδω που μενω καθως η οικογενεια του ειναι πολυ γνωστη!Πειτε μου σας παρακαλω τι να κανω??Ειμαισ ε αδιεξξξξξοδο οποτε παω γιξα μαθημα φευγω κλαμμενη και κανω εμετο!

Εννοείται ότι πρέπει να σταματήσεις για το καλό σου. Λες να μην βρεθεί άλλος δάσκαλος/καθηγητής?

Για το καλό σου, φύγε. Τρέχοντας. Όπως βλέπεις αντιδρά και ο οργανισμός σου άσχημα. Λέει κάτι δεν πάει καλά και κάνει εμετο. Άλλαξέ το λοιπόν!

θα σταματησω πηγα σημερα γιαμαθημα και κλαιω ολη μερα!Απλα η μανα ξερει και μπορει να με ξεφτυλισει !