Κακοποίηση

Γειά σας θα ήθελα κι εγώ να σας πω κάτι δικό μου που ακόμα με πειράζει, όταν ήμουν 5 χρόνων κι έκανα παρέα με μια κοπέλα 1 χρόνο μικρότερη κι ο αδερφός της ήταν 9 χρόνων πήγαμε με την αδερφή μου εκεί για να παίξουμε κι ο αδερφός της ήθελε να παίξουμε τη μαμά τον πατέρα και τα παιδιά εκείνος είχε βάλει τσόντα στην τηλεόραση λογικα από dvd η βιντεοκασέτα που είχαν οι γονείς τους, πράγματα φυσικά που δεν τα καταλάβαινα τότε ούτε γι'αστείο μου προκαλούν αηδία και μόνο που τα γράφω δεν ήξερα καν τι είναι το φιλί κι εκείνος άρχισε να με φιλάει και μπήκε μέσα μου δεν ήταν κάποιος μεγάλος στο σπίτι σε κανέναν δεν είπα πότε τίποτα το κράταγα σαν ενοχή χωρίς να καταλαβαίνω. Όταν πέρασαν κάποια χρόνια και κατάλαβα ένιωσα πολύ άσχημα δεν ξέρω γιατί έπρεπε να το κάνει αυτό δεν ήξερα καν τι έκανε όταν ξαναπήγαινα ενώ δεν ήθελα βασικα με πίεζε η μάνα μου γιατί ήθελε να εχω μια φιλη μου είχε ζητήσει να βγάλω τα ρούχα μου και δεν το έκανα και έφυγα. Πολλές φορές ακόμα και τώρα στη ζωή μου για πολλά πράγματα θέλω να αντιδράσω έστω να μιλήσω αλλά φοβάμαι. Τώρα δεν κάνουμε πια παρέα με την κοπέλα γιατί απομακρύνθηκα. Έχουν καλή οικογενειακή δουλειά αυτός παντρεύτηκε και η γυναίκα του απέβαλε δύο φορές τώρα έχει ένα αγοράκι περίπου 1 χρόνων.

Ρωτα ενα δικηγορο,στο τι μπορεις να κανεις νομικα.

εσυ ησουν 5 και το αλλο παιδακι 9 ημαρτον ...στην συγεκριμενη περιπτωση το παιδι οταν ηταν 9 τι να καταλαβαινε προφανως ειδε το dvd και οπως ολοι ξερουμε τα παιδια οτι βλεπουν κανουν αυτοι που φταινε στη δεδομενη περιπτωση ειναι οι γονεις μα πως γινεται να αφηνουν τετοια dvd σε κοινη θεα ενω εχουν παιδια που μεγαλωνουν ...ποσο εισαι τωρα ?κατα την γνωμη μου μεγαλωνοντας και πλεον καταλαβες τι συνεβη θα πρεπε να το πεις στους γονεις σου για να σε βοηθησουν ψυχολογικα και θα ταν καλο να συναντησεις καποιο ψυχολογο...

Τα έχω πάρει με τους γονείς... Μα είναι δυνατόν να αφήνουν εκτεθειμένη μια τσόντα χωρίς να σκεφτούν οτι υπάρχει κίνδυνος για τα παιδια? Το παιδάκι ότι έβλεπε έκανε. Αυτοί που φταίνε είναι οι γονείς...

Το να κινηθώ νομικά είναι κάτι που δεν το θέλω γιατί η ζωή συνεχίζετε και δε σταματάει μόνο σε ένα άσχημο η σε ένα καλό η δίκη του είναι πολύ καλύτερη από τη δίκη μου και δεν θέλω να το ξέρουν μετά από τόσα χρόνια. Αν ξύνεις κι άλλες πληγές μαζεύεις κι αλλά άγχη, μέσα στα τόσα που έχει η ζωή και δεν ξεπερνάς πότε τίποτα κι ούτε θέλω να δείξω στον κόσμο τι έγινε με τον τρόπο αυτό γιατί μένει σαν στίγμα και σε δείχνουν από λύπηση η από οτιδήποτε άλλο ακόμα και μια σχέση σοβαρή να κανείς γιατί θα πρέπει να φοβάσαι να μην το μάθει; ο κόσμος μιλάει η γιατί να του το πεις; δε σε δέχονται όλοι οι άνθρωποι γι'αυτό που είσαι και πιο πολύ καμία φορά αυτοί που θες κοντά σου στους γονείς μου δεν εχω το θάρρος να το πω δεν τα πάμε τόσο καλά και με αυτούς έχουν κι αυτοί τα δικα τους και με τη σχέση που εχω εδώ και 5 χρόνια που τυχαίνει αυτόν που εχω να τον έχει βαφτίσει ο πατέρας του παιδιού εκείνου. Και γενικά ακόμα και σε ψυχολόγο ντρέπομαι να μιλήσω Εγώ είμαι 25. Φυσικά και καταλαβαίνω ότι οι γονείς πολλές φορές κάνουν λάθη και ότι τα παιδιά κάνουν ότι βλέπουν όμως και το παιδί μια παραπάνω αντίληψη την είχε από μένα που τότε με κάποιο τρόπο έδειξα ότι δεν καταλαβαίνω και δεν θέλω και είχε βρει το θάρρος να κάνει κάτι τέτοιο. Το παιδί αυτό είναι χρυσοχόος και όταν είχα μια σχέση με κάποιον άλλον πριν 9 χρόνια και πήγε να πάρει δαχτυλίδι από εκείνον για να μου ζητήσει να αρραβωνιαστουμε πρώτα το έμαθαν όλοι αλλά και στο σχολείο τότε από το παιδί εκείνο ότι αρραβωνιαζομαι και μου το είπαν οι γονείς μου φυσικά μ'εκείνον ήμασταν μόνο 4 μήνες μαζί και δεν είχαμε προχωρήσει και τον άφησα.

Μαριανθη μου γράφεις χωρις συνοχή , είσαι μπερδεμένη, μήπως τα πράγματα είναι λιγο διαφορετικά απ' ότι τα θυμάσαι μια και ήσουν σε πολυ πολυ μικρή ηλικία?
Ησασταν και τα δυο μικρα παιδιά. Λες ότι μπήκε μέσα σου???

Έτσι ήταν το θυμάμαι

Έβαλα τελείες και κόμματα για να βγαίνει κάποια άκρη. Ναι μπήκε μέσα μου κολπικά δεν ξέρω πως είχε την αντίληψη να το κάνει αυτό. Αλλά να μου πεις αν έβλεπε εκείνο κι άλλες φορές, την είχε ε και νομίζω ότι τα αγοράκια είναι πιο έξυπνα σε τέτοια θέματα γιατί αυτή είναι η φύση τους.

Η πρώιμη Ήβη στο αγόρι
Πρώιμη ήβη (εφηβεία) σε ένα αγόρι θεωρείται η εμφάνιση σημείων εφηβείας πριν την ηλικία των εννέα (9) ετών. Διαχωρίζουμε την κεντρική ή αληθή πρώιμη ήβη (εξαρτώμενη από αυξημένη δραστηριότητα του υποθάλαμου και της υπόφυσης) από την περιφερική ή ψευδή, με αυτόνομη έκκριση περιφερικών ορμονών από επινεφρίδια και γονάδες.Σ΄αυτές τις δύο περιπτώσεις, η αυξημένη έκκριση στεροιδών του φύλου προκαλεί επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, διεγείρει την εμφάνιση δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, ενώ προάγει συγχρόνως την οστική ωρίμανση. Κι επειδή οι επιφύσεις κλείνουν πρώιμα, τ’ αγόρια αυτά είναι ψηλά ως παιδιά, αλλά κοντά ως ενήλικες.

Αίτια πρώιμης ήβης στο αγόρι
Ενώ η ιδιοπαθής πρώιμη ήβη αποτελεί το 70% των περιπτώσεων κεντρικής πρώιμης ήβης στο κορίτσι, στο αγόρι συναντούμε πιο πολύ ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού συστήματος ως αιτίες κεντρικής πρώιμης ήβης, Η όλη θεραπευτική στρατηγική έγκειται στην αναστολή της εφηβείας, στην αποτροπή του τελικού κοντού αναστήματος (αυτό επιτυγχάνεται με διακοπή του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης, μέσω φαρμακευτικής, όπως λέγεται, «ιατρικής γοναδεκτομής».) Η βελτίωση του τελικού ύψους κυμαίνεται μέχρι 10 εκατοστά.
Πολύ συχνότερη όμως στο αγόρι είναι η περιφερειακή πρώιμη ή ψευδής ήβη, που οφείλεται σε αρρενοποιητικά επινεφριδιακά καρκινώματα, μπορεί δε, να προκαλέσει πρώιμη ήβη και αναστολή ανάπτυξης στο αγόρι. Το ίδιο πρόβλημα δημιουργούν καρκινώματα των όρχεων, που παράγουν την ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη ήδη πριν τον 5ο χρόνο ζωής.
Στα πλαίσια τέλος μη παθολογικών αποκλίσεων, αναφέρω την αθώα παροδική γυναικομαστία σε κάποια εισερχόμενα στην εφηβεία αγόρια, που δεν έχει καμιά παθολογική σημασία, αλλά μπορεί να δημιουργήσει κάποια ψυχολογική ανασφάλεια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει γονείς και έφηβο αγόρι στον παιδίατρο.
Επίσης κλινικά, χωρίς συνέπειες πρέπει να θεωρηθεί η πρώιμη αδρεναρχή, με πρώιμη εμφάνιση του εφηβαίου στο αγόρι πριν τα 9 χρόνια, με ή χωρίς τρίχωση μασχαλών. Άλλα σημεία εφηβείας δεν ανευρίσκονται. Τα παιδιά αυτά έχουν ελαφρά προχωρημένη οστική ηλικία, όμως η έναρξη της εφηβείας είναι φυσιολογική. Το τελικό ανάστημα επίσης θεωρείται φυσιολογικό.

καλα τωρα με ολο αυτο που διαβασα απ την θεματοθετρια μισω ακομα περισσοτερο τους αντρες

Αν και εχω ακούσει ότι τα αγόρια έχουν στύση ακόμα από την στιγμή που είναι μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους. Μπορεί μέχρι ενός σημείου όταν λίγο μεγαλώνουν να μην καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που συμβαίνει όμως όταν αρχίσουν και καταλαβαίνουν το θέμα είναι να μην το χρησιμοποιούν με λάθος τρόπο

ναι αλλα και παλι τι πραγμα 9 χρονο ηταν αυτος, εδω 17χρονα και δεν ξερουν κατα που πεφτει η τρυπα

Quote:

---

Originally Posted by HorriBell

καλα τωρα με ολο αυτο που διαβασα απ την θεματοθετρια μισω ακομα περισσοτερο τους αντρες

---

Είναι λάθος να μισείς τους άντρες μόνο αλλά και όλους τους άντρες... Δεν θα σε ωφελήσει σε τίποτα καλό!

Quote:

---

Originally Posted by HorriBell

ναι αλλα και παλι τι πραγμα 9 χρονο ηταν αυτος, εδω 17χρονα και δεν ξερουν κατα που πεφτει η τρυπα

---

Έλα ντε που να ξέρω

Μαριάνθη πως αισθάνεσαι σχετικά με το γεγονός και τι προβλήματα σου δημιούργησε? Επίσης όταν γινόταν το περιστατικό πως αισθανόσουν? Καταλάβαινες οτί είναι κακό? Γιατί δεν αντέδρασες θυμάσαι?

Παιδιά , αλλο να έχει στύση και άλλο να μπορει να εισχωρήσει στον κολπο μιας πεντάχρονης χωρις μάλιστα να δημιουργηθουν σωματικες βλάβες ορατες από τους γονεις..
Αλλά οκ να αποδεχτώ ότι έγινε κάτι στο περιπου, φυσικο να σε πληγώσει, να σου δημιουργήσει σύγχυση απιστευτη.
Γιατι δεν το είπες ποτε σεε κανέναν, στους γονεις σου, στον φιλο σου ακομα καλυτερα σε μια ψυχολογο...
Ή και στον ίδιο ....ν' απαλλαγεις απ' αυτο που σε βαράινει πουλακι μου

Αισθάνομαι θυμό και ενόχληση όταν τον βλέπω τυχαία, φόβο ότι θα μου ξανασυμβεί κι αυτή τη φορά θα είναι χειρότερο, ακόμα και το όνομα του να διαβάσω να ακούσω η να αναφέρω δυσκολεύομαι ακόμα κι αν το όνομα αυτό αφορά άλλους. Πάντα ήμουν κλειστή κι απομονομένη με κάποιο τρόπο σε σχέση με τα αλλά παιδια κάποιες φορές εχω εφιάλτες φοβόμουν να κάνω σχέσεις σ'αυτό βοήθησαν και άλλες επιθέσεις από αλλά αγόρια τότε και πιο μετά στη ζωή μου όπως και η τωρινή μου σχέση δυστυχώς. Να μην μπορώ να εμπιστευτώ τους άλλους να μην αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο προσπαθώ να τα ξεπερνάω όμως. Όταν γινόταν αισθανόμουν άβολα θυμάμαι ότι ήμουν στο πάτωμα ανάμεσα σε ένα καναπέ και μάλλον ένα κομοδίνο το ένα ψηλό και το άλλο ψηλό κι εγώ κάτω στη μέση ένιωθα ασφυκτικά σαν μωρό τώρα. θυμάμαι ότι είχα πει φοβάμαι. Δεν ήξερα ότι γενικά υπάρχει το σεξ το φιλί κι ότι δεν είναι μόνο ένα κακό παιχνίδι τα ανακάλυπτα σιγά σιγά πάντα θυμόμουν ότι κάτι έγινε χωρίς να θυμάμαι τα πάντα αργότερα ερχόταν όλα στο μυαλό μου.

Το βίντεο πρόσφατα ήρθε στο μυαλό μου τη μέρα εκείνη φορούσα παντελόνι με τιράντες που κουμπωναν και μια μπλούζα όμως δε μπορούσα να τις κουμπωσω προσπάθησε να τις κουμπωσει και νομίζω κουμπωθηκε η μια μόνο, όταν θα ερχόταν η μάνα μου να μας πάρει εμένα και την αδερφή μου μου λέει αυτός θα πεις γι'αυτό ότι πήγες τουαλέτα. Καταλάβαινα ότι είναι κακό αλλά δεν είχα σαν 5χρονη ιδιαίτερη προσωπικότητα να πω αυτό είναι λάθος ακόμα και αν το ένιωθα ήρθε στο μυαλό μου πιο πολύ σαν κάτι άσχημο σαν εκμετάλλευση της άγνοιας μου έγινε εκείνο με έναν πρώην μου και το έμαθαν όλοι από αυτόν ότι αρραβωνιαζομαι στα 17 με 22χρόνο δεν είχα σκοπό και χώρισα βέβαια αφού το έμαθαν πρώτα άλλοι και μετά εγώ μέχρι πριν το αισθανόμουν μόνο σαν κάτι ένοχο που έπρεπε να κρύβω και γενικά από μικρή φοβόμουν να πω τη γνώμη μου, ντρεπόμουν πολύ καμία φορά όταν είσαι μικρός πολύ και δεν έχεις αναπτύξει λίγο τη δική σου προσωπικότητα για να ξεχωρίζεις τα πράγματα και οι μεγαλύτεροι σου λένε αυτό πρέπει να κάνεις νομίζεις ότι είναι σωστό

Επίσης θυμάμαι ότι άλλη φορά πριν η μετά μάλλον πριν η αδερφή του μου μίλησε για κάτι που είδαν σε τέτοιο βίντεο και συγκεκριμένα για κάτι λόγια που είχαν ακούσει εκεί

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Παιδιά , αλλο να έχει στύση και άλλο να μπορει να εισχωρήσει στον κολπο μιας πεντάχρονης χωρις μάλιστα να δημιουργηθουν σωματικες βλάβες ορατες από τους γονεις..
Αλλά οκ να αποδεχτώ ότι έγινε κάτι στο περιπου, φυσικο να σε πληγώσει, να σου δημιουργήσει σύγχυση απιστευτη.
Γιατι δεν το είπες ποτε σεε κανέναν, στους γονεις σου, στον φιλο σου ακομα καλυτερα σε μια ψυχολογο...
Ή και στον ίδιο ....ν' απαλλαγεις απ' αυτο που σε βαράινει πουλακι μου

---

Ναι αλλά επίσης η ανατομία ενός 9χρόνου ταιριάζει με μιας 5χρονης και δεν έχει αναπτυχθεί σωστά ακόμα όπως είναι ένας 20χρονος 30χρονος κτλ αυτό που θυμάμαι ήταν ότι με φιλούσε ήμουν γυμνή από κάτω όπως και αυτός ήταν πάνω μου θυμάμαι ότι ένιωθα λίγο πόνο και λογικα σκέφτηκα ότι θα ήταν μέσα μου θυμάμαι αυτό το σκηνικό τη συγκεκριμένη στιγμή αν υπήρχε κάτι περίεργο αίμα πχ δεν το έμαθα ποτέ κι ούτε είχα τη λογική να κοιτάξω κάτω θεωρούσα ντροπή αυτή την περιοχή για να μπορέσω να το πω κάποια στιγμή και φυσικά δεν το μετανοιώσα που δε μίλησα κάποιοι άνθρωποι κοιτάν μόνο τον εαυτό τους στον ίδιο είχα σκεφτεί κάποια στιγμή να το πω αλλά άλλαξα γνώμη τι να έλεγα γιατί το έκανες αυτό; κι επιπλέον ντρέπομαι να μιλήσω ακόμα και σε ψυχολόγο όταν η ζωή προχωράει και μαζεύονται κι αλλά το πιο σημαντικό είναι να κοιτάς τώρα τι γίνετε κι όταν υπάρχει ένα κακό στη ζωή σου το πιο πιθανό είναι να υπάρχουν κι αλλά

δεν το εχω ξανακουσει αυτο το πραγμα!!!!!!!!!!!!!!!!ειναι φρικη!!!

ακουσε με να σου πω κατι, μην φοβασαι γιατι υπαρχει περιπτωση απο το σοκ και την συγχιση οπως σου λενε και τα αλλα κοριτσια, να εχει μπει μες στο μυαλο σου αυτη η ιστορια μεγαλοποιημενη επειδη σε τρομαξε! γιατι δεν κανεις μια ψυχαναλυση να σε βοηθησει να θυμηθεις καλυτερα και να νιωσεις πιο αναλαφρη?

Όντως μπορεί να τρόμαξες τόσο πολύ που να σοκαρίστηκες και να σου προκάλεσε συγχυση...

Δεν είναι μεγαλοποιημενη ιστορία καθόλου ήταν αυτό ακριβώς ξέρω τι λέω

Γιατί δεν πας σε έναν ψυχολόγο?

Κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να μιλάς χωρίς να βλέπεις τον άλλο και ειδικά κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει λίγο καλά. Το να μιλήσω αμέσως μου προκαλεί άγχος και γενικά ντρέπομαι και προσπαθώ γι'αυτό. Δεν ξέρω γιατί το εχω αυτό. Απλά ήθελα να το πω κάπου αν και έχουν περάσει χρόνια πια κι εχω ζήσει κι αλλά. Πιστεύετε αυτό μπορεί να λεχθεί βιασμός, κακοποίηση η κάτι παραπλήσιο;

Και εγώ θα σου πρότεινα να αναζητήσεις την βοήθεια κάποιου ειδικού.

Πάντως να μην βάζεις ταμπέλες στα γεγονότα, γιατί μοιάζουν ακόμα πιο δυσβάσταχτα. Η λέξη βιασμός είναι πολύ βαριά και προτείνω να μην υποβάλεις τον εαυτό σου σε δύσκολες καταστάσεις.

Αισθάνομαι ότι ήταν μια μορφή βιασμού χωρίς φυσικά να θέλω να κρίνω άσχημα το παιδί γιατί και οι γονείς κάνουν σοβαρά λάθη κάποιες φορές χωρίς καν να το φαντάζονται. Όμως κάποια πράγματα που έκανε, που είπε που βρήκε το θάρρος να κάνει έχοντας αυτή την αντίληψη και ειδικά, το μη λες τίποτα πες ότι πηγές τουαλέτα κι αργότερα όταν πια 21 χρόνων εκείνος είχε ανακατευτεί με κάποιο τρόπο στη ζωή μου με ενόχλησαν. Βέβαια τα εχω βγάλει πια αυτα με κάποιο τρόπο από το μυαλό μου δεν κινούν τη ζωή μου αυτα. Απλά έζησα με την ενοχή αυτή σαν παιδάκι και στο κάτω κάτω εγώ πηγα εκεί για να παίξω κι όχι για να κάνει ότι έκανε

Για μενα Μαριανθη με οσα λες...ειναι σαφες οτι ειναι βιασμος.....
γιατι αυτο που ουσιαστικα για σενα εχει σημασια...ειναι οτι υπεστεις μια πραξη βιας.....ασχετο απο ποιον και κατω απο ποιες συνθηκες....
δηλαδη αν ενα 9χρονο....εκανε φονο...τι θα λεγαμε....ειναι 9...δεν ηξερε ...δεν το ηθελε?
φυσικα τα ελαφρυντικα θα υπηρχαν αλλα για το ιδιο.....για το θυμα δεν αλλαζει τιποτα ή για αυτο καθε αυτο το γεγονος....

οπως σου ειπαν και οι αλλοι...ειναι καλο να το μοιραστεις αυτο με καποιον...να το βγαλεις επιτελους απο μεσα σου..και να του δωσεις την σωστη θεση και διαστασεις....
οσο παραμενει κρυμμενο και ενοχικο....θα σε πηγαινει πισω νομιζω σε πολλα...και ειναι κριμα....

και να προσθεσω..οτι ενα αγορι 9 ετων..ειναι βεβαια παιδι.....και κατα ουσιαν και στα δικα μας τα ματια...αλλα στα ματια και την αντιληψη ενος 5χρονου...ειναι καποιος μεγαλυτερος.....ας μη ξεχναμε πως βλεπαμε εμεις τον κοσμο σε αυτη την ηλικια....

Επίσης σαν μικρή που ήμουν κάποιες φορές που έκανα κάποιες εξετάσεις απλές αίματος ούρων φοβόμουν να μην καταλάβει κανείς αυτό που έγινε

Όσον αφορά για την ψυχοθεραπεία εχω πάει σε γιατρούς αλλά δεν με βοήθησαν για άλλα πράγματα. Βέβαια σε αυτό βοηθάει και ο χαρακτήρας εγώ είμαι κλειστή ας πούμε. Ας πούμε αυτή τη στιγμή μπορεί να μην είμαι καλά και να θέλω να του μιλήσω δεν γίνεται όμως. Επίσης αν είσαι εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση και αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι για να ξεφύγεις είναι μια οικονομική άνεση, μια δουλειά, ένα σπίτι άλλο η άλλη σχέση ο ψυχολόγος δεν θα σου τα βρει απλά θα σε κορόιδεψει με χάπια. Εγώ είχα μιλήσει για άλλα αλλά δεν ένιωθα ολοκληρωμένη όμως στην αρχή δήθεν χαιρόμουν νόμιζα ότι θα τα έλυνα όλα όμως αργότερα από το άγχος ότι θα πήγαινα για να μιλήσω έκανα εμετό και το σταμάτησα. Άλλο να μιλάς με κάποιο γνωστό βγαίνουν πιο εύκολα τα λόγια κι άλλο να πας και κατευθείαν να πρέπει να μιλήσεις σε έναν άγνωστο

Quote:

---

Επίσης αν είσαι εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση και αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι για να ξεφύγεις είναι μια οικονομική άνεση, μια δουλειά, ένα σπίτι άλλο η άλλη σχέση ο ψυχολόγος δεν θα σου τα βρει απλά θα σε κορόιδεψει με χάπια.

---

Αν πιστεύεις οτι αποκτώντας τα παραπάνω, θα επιλυθεί το πρόβλημα, τότε μήπως βασανίζεσαι από άλλα προβλήματα (ίσως πιο επίκαιρα) αλλά ξεσπάς στο συγκεκριμένο γεγονός της ζωής σου, ώστε να αποδώσεις τις ευθύνες κάπου; στο λέω μήπως και αυτό σε βοηθήσει να δεις τι φταίει, αν φταίει κάτι άλλο. Τα πράγματα είναι ωραία ναι μεν που αναφέρεις, αλλά δεν επουλώνουν μία τραυματική εμπειρία ...άρα ή μετατοπίζεις τα προβλήματα φορτώνοντας άδικα παραπάνω τον εαυτό σου ή αναζητάς παρηγοριά σε λάθος πράγματα...ή αυτή κατά βάση δεν είναι πολύ τραυματική.

Επίσης αναφέρεις τα χάπια που σου έδωσε ο ψυχολόγος; το λες κυριολεκτικά ή παραδειγματικά;

Για το περιστατικό που περιγράφεις δεν μπορώ όσο και ακούγεται περίεργο να καταδικάσω το αγοράκι. Δεν πιστεύω στα 9 του χρόνια να ήθελε συνειδητά να σου κάνει κακό και να σε βιάσει. Αυτό δεν αναιρεί την πράξη, αλλά αν το δεις οτί η πρόθεση του ήταν καθαρά λόγω μίας παρέκκλισις από τη φυσιολογική συμπεριφορά, ίσως αυτό να σε ανακουφίσει αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Το θέμα είναι εσύ τώρα να είσαι καλά με τη ζωή σου και να προχωρήσεις, κατανοώντας οτι δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, αλλά μπορείς να μην αφήνεις να σου ορίζει το παρόν και μέλλον. Εύχομαι να πάνε όλα καλύτερα στη ζωή σου από εδώ και πέρα.

Ναι υπάρχουν προβλήματα επίκαιρα (όπως η σχέση που εχω) αφού η ζωή δεν σταματά σε ηλικία 5 χρόνων κι όσο προχωρά και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε υπάρχουν κι άλλα. Δεν αποδίδω κάπου ευθύνες αυτό έγινε και δεν αλλάζει και έζησα με αυτό όλη την παιδική μου ηλικία. Όπως γράφω και πιο πριν δεν αδικώ κανέναν. Ας μη θεωρούμε όμως τα παιδάκια αγγελάκια μέχρι εκεί που είναι μωρά είναι καλά. Ξέρετε εγώ τι τράβηξα γιατί ήμουν κάπως ήσυχη από παιδάκια δημοτικού και γυμνασίου; εντάξει φυσικά αυτό έχει σχέση και με την διαπαιδαγώγηση τους. Χάπια ναι εχω πάρει σε μια στιγμή της ζωής μου που δεν ήθελα να νιώθω τίποτα και να κοιμάμαι μόνο. Όσον αφορά τους ψυχολόγους κι εγώ θα το πρότεινα σε άλλους απλά εγώ δεν βοηθήθηκα όσο θα ήθελα. Εγώ δεν βρίσκω και το θάρρος να μιλήσω φυσικά άλλοι που το έχουν ίσως να τους βοηθούσε περισσότερο

Μαριάνθη μου είχα και γω μία παρόμοια εμπειρία στην ίδια ηλικία μόνο που ευτυχώς δεν έγινε ολοκληρωμένα..
καταλαβαίνω ότι ντρέπεσαι φρικτά γιαυτό που σου συνέβη, ωστόσο σκέψου πως δεν έχεις καμία απολύτως ευθύνη. Τα χρόνια πέρασαν αλλά οι πληγές έμειναν και απότι φαίνεται δουλεύουν ακόμα μέσα σου και σε δυσκολεύουν ακόμα και στην καθημερινότητα. Είναι πολύ βαρύς ο σταυρός που σηκώνεις και είσαι μόνη σε όλο αυτό! Δεν έχει σημασία πως το αντιμετώπισα εγώ (το παρόμοιο που μου συνέβει) ο καθένας βρίσκει μέσα του τις λύσεις και τον τρόπο του, ενημερωτικά απλά σου λέω πως λόγω των σπουδών μου αναγκάστηκα και έκανα κάποιες συνεδρείες με έναν προσωποκεντρικό θεραπευτή και ένωσα πολύ καλύτερα!
Απόσα γράφεις καταλαβαίνω ότι νιώθεις κάπως εγκλωβισμένη και ότι όλο αυτό είναι πολύ φρέσκο μέσα σου.
Αναρωτιέμαι ωστόσο πως το διαχειρίζεσαι όλο αυτό και τι επιπλέον συναισθήματα σου βγαίνουν.

Μαριάνθη άλλαξες όνομα?έγινες Νίκη?

Ναι ήθελα να κάνω αλλαγή ονόματος. Είχα κάποιους λόγους

Δεν ορίζει πια τη ζωή μου αυτό με κάποιο τρόπο. Έκανα προσπάθειες να μην το σκέφτομαι. Αισθάνομαι πιο καλά. Όμως κάπου μέσα μου υπάρχει. Τα συναισθήματα τα εχω αναφέρει απλά αν θα κάνω παιδί κάποια στιγμή στη ζωή μου θα το προσέχω περισσότερο. Σε εσένα τι ηλικίας ήταν;

Quote:

---

Originally Posted by nikiii

Ναι ήθελα να κάνω αλλαγή ονόματος. Είχα κάποιους λόγους

---

Νο problem, απλα να ξέρουμε πως θα σε λέμε:p

Ίσως γι'αυτό μου είναι δύσκολο να μιλάω για μένα όταν εχω απέναντι μου τον άλλον γιατί συνέβει στην αρχή της ζωής μου κι έμαθα να κρύβομαι. Επίσης βλέπω τους άντρες πιο καχύποπτα και γενικά τους ανθρώπους. Όμως προσπαθώ να μην το αισθάνομαι αυτό. Είχα κι άλλες πιέσεις τέτοιου είδους αργότερα στη ζωή μου από αγοράκια και άντρες με άσχημο τρόπο χωρίς να προχωρήσουν αλλά αυτό ήταν διαφορετικό

πρώτη φορά, μετά απο χρόνια διαβάζω ολόκληρο ποστ κ η αλήθεια είναι οτι το διαβάζω για να δω πως αισθάνθηκε κ κάποιος άλλος που έχει υποστεί κάτι τέτοιο. εγω, πλέον στα 30 μου δεν έχω κάνει τόσο μεγάλους διαχωρισμούς στο ''τι'' συνέβη τότε, ούτε έχω αποβάλλει την ενοχή που νιώθω - ντροπή. το μόνο που έχω καταφέρει είναι στο να δικαιολογήσω την μετέπειτα συνέχεια για να προσδιορίσω τη μη φυσιολογική ζωή για την ηλικία μου τότε. μετά απο χρόνια θεραπείες (ψυχοθεραπείες κ φαρμακευτικές αγωγές), μπόρεσα απλά, να διαχωρίσω παρελθόν - παρόν κ μέλλον. δεν πιστεύω πως οτι στο καλό κ αν κάνεις θα μπορεσεις ολοκληρωτικά να το αποβάλλεις, παρα μόνο υπάρχει περίπτωση να συμφιλιωθείς μ' αυτό κ να μάθεις να ζεις χωρίς να καταριέσαι τον εαυτό σου που υπάρχεις. σίγουρα ένας ψυχολόγος που θα σου ταιριάξει κ θα κερδίσει την εμπιστοσύνη σου, θα σε κάνει να δεις πως δεν είναι τραγικό να μοιράζεσαι το τι σου συνέβη κ οτι οι ευθύνες δεν βαραίνουν ποτε ένα 5χρονο παιδί. ξέρω πολύ καλά οτι συμπεριφορές ανθρωπων - καταστάσεων, σου φερνουν στο μυαλο εναν πονο αβασταχτο που διαπερνά όλο το κορμί σου κ αισθάνεσαι την ψυχή σου να αιμορραγεί, χωρίς να έχεις την δυνατότητα να αντικρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό κ να πάρεις ανάσα. προσωπικά ένα πράγμα ψάχνω όλα αυτά τα χρόνια, να νιώσω ανακούφιση απ' το βάρος που κουβαλώ κ να πάψω να μισώ ανθρωπινες συμπεριφορές (ακόμα κ μυρωδιές - τοποθεσίες) που με στέλνουν στην ίδια μου την κολαση. ένα πράγμα μπορώ να περιγράψω σαν αντίδοτο, να αισθανθείς αποδοχή κ σεβασμό για το άτομό σου. υπομονή κ δύναμη γιατί χρειάζεται χρόνο να διαχειριστείς όλα όσα αισθάνεσαι.

Επανέρχομαι στο θέμα για τον 9χρόνο να πω κάτι που έμαθα σήμερα. Γνώριζα ότι τον χρόνο που πέρασε έχασε τον παππού του και πρόσφατα την γιαγιά του. Αυτό που έμαθα είναι ότι χώρισε με την γυναίκα του γιατί αυτός έχει γκόμενα κι ότι και η μάνα του απατά τον πατέρα του. Μέχρι που ζούσαν οι παππούδες όλα καλά και τίποτα δεν είχε ακουστεί γι'αυτούς.