Soul in isolation....

Είμαι μέλος του φόρουμ εδω και 2μήνες περίπου και ποφάσισα να γραψω γτ έχω ερθει σε ενα τέλμα βασανιστικό...Από τον νοέμβριο,ταλαιπωρούμαι συνεχως...Η πρώτη μου επαφή με τα επέιγοντα εγινε τότε...Ξαφνικά στο γυμναστηριο νιώθω καψιμο στο στηθος και στο χερι αριστερά..Πανικοβάλλομαι,ο� � χτυποι της καρδιας μου αυξανονται κατακορυφα,εμφραγμα λεω..Υπεροξυγόνωση λεει ο γιατρός,μου κάνουν καρδιογραφημα,όλα καλά...Με παροτρυνουν να επισκεφτω γαστερντερολογο,μου χορηγουν xanax,εισαι αγχωτικη μου λένε...Ε από εκει και πέρα ξεκινάει ο γολγοθάς!Ο γαστρεντερολόγος μου βρηκε γαστροδω/δα,οισοφαγιτιδα,αγγειoδυσπ� �ασια στομαχου,ελικοβακτηριδιο του πυλωρου,μου χορηγει θεραπεία για το τελευταιο.Τους επόμενους μήνες συνεχιζα κανονικά την ζωούλα μου,παρέβλεπα τα πονάκια,δεν έκανα την θεραπεία φυσικά!Φεβρουάριο όπως έτρωγα λαγάνα,καθαρα δευτερα,νιωθω ότι μου καθεται στον λαιμό!Πανικός,ταχυκαρδια,γ� �ηγορες αναπνοες,ανοιγω την πορτα και βγαινω στην βροχή τρεχωντας,ενιωθα ότι πνιγομουν!!!Η θεία μου τρεχει πισω μου,με συνεφερει,μου προσφερει ενα xanax και τσουπ ηρεμώ..Στην συνεχεια με ταλαιπωρουν διαφορα πονάκια,στο στηθος,δυσκολευομαι στην καταποση,δυσκολευομαι να γυμναστω διοτι ποναει ο αυχενας μου και αλλα πολλά!Ενα μηνά μετά στα καλά του καθουμένου...σωριάζομαι σε καφετέρια..Δυσπνοια,ταχυκα� �δία,καμια αισθηση των άκρων μου,μουδιασμα στο κεφαλι,ξηροστομια,200ατομα μαζεμένα πάνω από το κεφάλι μου-να αναφερω ότι ζω σε επαρχιακή πόλη,αντιλαμβανεστε την ντροπή-με μεταφερει ασθενοφόρο στο νοσοκομείο,διαγνωση?Κρίση πανικού...Αποφασίζω να παώ σε ψυχολογο,με στέλνει σε ψυχιατρο,δεν μπορούσε να με αναλάβει στην κατασταση που ήμουν,μου χορηγει θεραπεία xanax και xadevil..Δεν την ακολουθησα ποτέ...Ένα μηνα μετα καταλήγω πάλι στα εκτακτα,με το γνωστό καψιμο στο στηθος,πάλι καρδιογραφημα,δεν βρισκουν τπτ,μου ειπαν να κανω επιτέλους την θεραπεία για το στομάχι και να πάρω κιλά-η καταποση ειχε γινει πλέον ενα μαρτυριο,δεν ετρωγα τπτ και παραλληλα ετρεχα στα γυμναστηρια.Έκανα την θεραπεία,βελτιωθηκε κάπως η καταποση,το καψιμο στο στηθος εντωμεταξυ είχε υποχωρησει,αλλά και πάλι δεν ήμουν καλά..Μπαίνει το καλοκαιράκι και μαζί του μου φέρνει πονοκεφάλους!!Μουδιασματα πότε δεξια πότε αριστερά,ασταθεια,ζάλη,τάσ� � για εμετούς,να νομιζω ότι θα σωριαστω-δεν εγινε ποτέ...Σφυριά να το χτυπάνε,τρέμουλο,ταχυκαρδί α....Βολτούλα και πάλι στα έκτακτα λοιπόν..Μου κάνουν αξονική εγκεφάλου,ακτινογραφία θώρακος,καρδιογραφημα τα πάντα!!!Δεν βρισκουν τπτ,μου ζητανε να γινει εισαγωγη για περαιτερω έλεγχο και το κάνω!Αιματολογικές,εξετάσε ις θυροειδή,νευρολογικές,όλα καθαρά!Κάνω και μια μαγνητική εγκεφάλου-η μητερα μου πέθανε το 2005 από ανεύρυσμα εγκεφάλου,δεξιας καρωτίδας-καθαρή και αυτή!!Μια κυστη βρεθηκε στην υπόφυση του εγκεφάλου,έκανα και εξετασεις σε ενδοκρινολόγο,δεν την πειράζουμε μιας και δεν ειναι υπαίτια για τους πονοκεφάλους και δεν επηρεαζει καμια ορμόνη της υπόφυσης-η κορτιζόλη βεβαια ανεβασμενη στο φουλ,αγχος μου λεει και η ενδοκρινολογος!Σταδιακά φεύγουν οι πονοκεφάλοι..Δεν ηρεμώ για πολύ όμως,μιας και επανερχεται δριμυτερος ο πόνος στο στηθος,στο χερι και τον ώμο..Πάω σε καρδιολογο,κανει καρδιογραφημα,υπερηχο,μου βρισκει μια μικρη διαφυγη μιτροειδους βαλβίδας-φυσημα κοινώς-για να σιγουρευτει για το αν ειναι αθωο ή όχι μου τοποθετεί holter!Το αποτέλεσμα?Όλα καλά και στην καρδιά μου λεει,μπορει ο πόνος να ειναι από μυες,στομαχι κτλ.Με παρετρυνε βεβαια να κόψω το κάπνισμα,κατι που δεν έχω κάνει ακόμα!Παράλληλα κάνω και το τεστ για το ελικοβακτηριδιο,αρνητικό αυτή τη φορά,καθώς και η βιοψία του στομάχου έσωσε την άσχημη εικόνα της γαστροσκόπης,περιμένω εντολή του γιατρού για το τι θα κάνουμε στην συνέχεια!Γραφω τωρα γτ πλέον εχω φτασει σε σημείο που πονάνε όλα μαζί!Κεφαλι,στηθος,χερι,πλα τη,μεση...Επιπλέον εχω φορτωθει ασχημο ύπνο με διακοπή ή ασχημα όνειρα,κλάμματα από το πουθενα,καμια όρεξη για έξω,ίσα που σέρνομαι για να πάω στην δουλειά...Έχω φτασει σε σημειο να παρακαλάω τον πόνο να φυγει κλαιγοντας...Να θέλω να φουνταρω για να σταματησουν όλα αυτα!Και παρόλο που έκλεισα ραντεβου και πάλι με τον ψυχιατρο,δεν μπορω να αποδεχτω ότι όλο αυτό προερχεται απο την ψυχολογία μου και μόνο καθαρά!!Νιωθω ότι κάτι κακό έχω και δεν μου το έχουν βρεί...Υποφέρω και δεν με καταλαβαίνει κανένας...Πονάω....

Πήγες να κάνεις εξετάσεις προληπτικά;Μην τρελαίνεσαι πάντως,όλοι λίγο πολύ είμαστε με άγχος και κρίσεις πανικού κι όχι μόνο.Η κατάσταση στη χώρα,οι προσωπικές επιλογές δημιουργούν ψυχοσωματικά.Κι εγω έτσι Ειμαι,αλλά το άγχος έχει αρχίσει να σωματοποιείτε

Quote:

---

Originally Posted by μοιρα

Είμαι μέλος του φόρουμ εδω και 2μήνες περίπου και ποφάσισα να γραψω γτ έχω ερθει σε ενα τέλμα βασανιστικό...Από τον νοέμβριο,ταλαιπωρούμαι συνεχως...Η πρώτη μου επαφή με τα επέιγοντα εγινε τότε...Ξαφνικά στο γυμναστηριο νιώθω καψιμο στο στηθος και στο χερι αριστερά..Πανικοβάλλομαι, οι χτυποι της καρδιας μου αυξανονται κατακορυφα, εμφραγμα λεω..Υπεροξυγόνωση λεει ο γιατρός, μου κάνουν καρδιογραφημα, όλα καλά...Με παροτρυνουν να επισκεφτω γαστερντερολογο, μου χορηγουν xanax, εισαι αγχωτικη μου λένε... Ε από εκει και πέρα ξεκινάει ο γολγοθάς!Ο γαστρεντερολόγος μου βρηκε γαστροδω/δα, οισοφαγιτιδα, αγγειoδυσπλασια στομαχου, ελικοβακτηριδιο του πυλωρου, μου χορηγει θεραπεία για το τελευταιο. Τους επόμενους μήνες συνεχιζα κανονικά την ζωούλα μου, παρέβλεπα τα πονάκια, δεν έκανα την θεραπεία φυσικά! Φεβρουάριο όπως έτρωγα λαγάνα, καθαρα δευτερα , νιωθω ότι μου καθεται στον λαιμό! Πανικός, ταχυκαρδια, γρηγορες αναπνοες, ανοιγω την πορτα και βγαινω στην βροχή τρεχωντας, ενιωθα ότι πνιγομουν!!! Η θεία μου τρεχει πισω μου, με συνεφερει, μου προσφερει ενα xanax και τσουπ ηρεμώ.. Στην συνεχεια με ταλαιπωρουν διαφορα πονάκια, στο στηθος, δυσκολευομαι στην καταποση, δυσκολευομαι να γυμναστω διοτι ποναει ο αυχενας μου και αλλα πολλά!Ενα μηνά μετά στα καλά του καθουμένου... σωριάζομαι σε καφετέρια.. Δυσπνοια, ταχυκαρδία, καμια αισθηση των άκρων μου, μουδιασμα στο κεφαλι, ξηροστομια, 200ατομα μαζεμένα πάνω από το κεφάλι μου- να αναφερω ότι ζω σε επαρχιακή πόλη, αντιλαμβανεστε την ντροπή- με μεταφερει ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, διαγνωση? Κρίση πανικού... Αποφασίζω να παώ σε ψυχολογο, με στέλνει σε ψυχιατρο, δεν μπορούσε να με αναλάβει στην κατασταση που ήμουν, μου χορηγει θεραπεία xanax και xadevil..Δεν την ακολουθησα ποτέ... Ένα μηνα μετα καταλήγω πάλι στα εκτακτα, με το γνωστό καψιμο στο στηθος, πάλι καρδιογραφημα, δεν βρισκουν τπτ, μου ειπαν να κανω επιτέλους την θεραπεία για το στομάχι και να πάρω κιλά-η καταποση ειχε γινει πλέον ενα μαρτυριο, δεν ετρωγα τπτ και παραλληλα ετρεχα στα γυμναστηρια. Έκανα την θεραπεία, βελτιωθηκε κάπως η καταποση, το καψιμο στο στηθος εντωμεταξυ είχε υποχωρησει, αλλά και πάλι δεν ήμουν καλά..Μπαίνει το καλοκαιράκι και μαζί του μου φέρνει πονοκεφάλους!!Μουδιασματα πότε δεξια πότε αριστερά, ασταθεια, ζάλη,τάση για εμετούς, να νομιζω ότι θα σωριαστω -δεν εγινε ποτέ... Σφυριά να το χτυπάνε, τρέμουλο, ταχυκαρδία....Βολτούλα και πάλι στα έκτακτα λοιπόν.. Μου κάνουν αξονική εγκεφάλου, ακτινογραφία θώρακος, καρδιογραφημα τα πάντα!!!Δεν βρισκουν τπτ, μου ζητανε να γινει εισαγωγη για περαιτερω έλεγχο και το κάνω!Αιματολογικές, εξετάσεις θυροειδή, νευρολογικές, όλα καθαρά!Κάνω και μια μαγνητική εγκεφάλου-η μητερα μου πέθανε το 2005 από ανεύρυσμα εγκεφάλου, δεξιας καρωτίδας-καθαρή και αυτή!!Μια κυστη βρεθηκε στην υπόφυση του εγκεφάλου, έκανα και εξετασεις σε ενδοκρινολόγο, δεν την πειράζουμε μιας και δεν ειναι υπαίτια για τους πονοκεφάλους και δεν επηρεαζει καμια ορμόνη της υπόφυσης-η κορτιζόλη βεβαια ανεβασμενη στο φουλ, αγχος μου λεει και η ενδοκρινολογος! Σταδιακά φεύγουν οι πονοκεφάλοι..Δεν ηρεμώ για πολύ όμως, μιας και επανερχεται δριμυτερος ο πόνος στο στηθος, στο χερι και τον ώμο.. Πάω σε καρδιολογο, κανει καρδιογραφημα, υπερηχο, μου βρισκει μια μικρη διαφυγη μιτροειδους βαλβίδας -φυσημα κοινώς- για να σιγουρευτει για το αν ειναι αθωο ή όχι μου τοποθετεί holter! Το αποτέλεσμα? Όλα καλά και στην καρδιά μου λεει, μπορει ο πόνος να ειναι από μυες, στομαχι κτλ. Με παρετρυνε βεβαια να κόψω το κάπνισμα, κατι που δεν έχω κάνει ακόμα! Παράλληλα κάνω και το τεστ για το ελικοβακτηριδιο, αρνητικό αυτή τη φορά, καθώς και η βιοψία του στομάχου έσωσε την άσχημη εικόνα της γαστροσκόπης, περιμένω εντολή του γιατρού για το τι θα κάνουμε στην συνέχεια! Γραφω τωρα γτ πλέον εχω φτασει σε σημείο που πονάνε όλα μαζί! Κεφαλι, στηθος, χερι, πλατη, μεση... Επιπλέον εχω φορτωθει ασχημο ύπνο με διακοπή ή ασχημα όνειρα, κλάμματα από το πουθενα, καμια όρεξη για έξω, ίσα που σέρνομαι για να πάω στην δουλειά... Έχω φτασει σε σημειο να παρακαλάω τον πόνο να φυγει κλαιγοντας... Να θέλω να φουνταρω για να σταματησουν όλα αυτα! Και παρόλο που έκλεισα ραντεβου και πάλι με τον ψυχιατρο, δεν μπορω να αποδεχτω ότι όλο αυτό προερχεται απο την ψυχολογία μου και μόνο καθαρά!! Νιωθω ότι κάτι κακό έχω και δεν μου το έχουν βρεί... Υποφέρω και δεν με καταλαβαίνει κανένας... Πονάω....

---

Ελπίζω να φαίνεται τώρα :)
Τίποτα κακό δεν εχεις, εχεις κανει πιο πολλες εξετάσεις απο αυτες που εχει κανει ο παππους μου σε οοοοολη 85χρονη ζωη του.
Πολλοι σε καταλαβαίνουν, κι εδω μεσα κι εκει εξω..
Αλλα αναρωτιεμαι...Εκτός απο το μαραθωνιο του grey's anatomy, τι άλλο θα έγραφες; Πες ότι γραφεις εκθεση και το θεμα ειναι ελευθερο, με εναν περιορισμό: δεν θα αναφερθεις καθολου σε αρρωστιες, γιατρους και τα συναφη. Να δουμε βρε παιδι μου τη γενικη εικόνα (εσυ κυρίως να τη δεις).
Μεχρι να το κανεις αυτό, θα σου πω το εξης απλο: εχω κανει αυτα που εχεις κανει, τελικά εμπιστεύτηκα τον ψυχίατρο, ακολουθησα φαρμακευτικη αγωγη, εκανα ψυχοθεραπεία και εχω βρει μια ακρη τελος παντων. Αυτη ειναι η συνταγη (γι αλλους η επωδυνη λυση/γι αλλους η ανωδυνη), αντε να αφαιρεσεις το συστατικο 2 (φαρμακα).
Επίσης, πολλοί θεωρουν αχρηστη την παραπανω συνταγη και το ξεπερνουν μονοι τους. Όπως και να εχει, υπαρχουν λυσεις και τις εχουμε δοκιμασει πολλοι...

Δεν εχω τιποτα σοφο να γράψω, απλα να σου πω οτι δεν εισαι η μονη...Το μηνυμα σου εχει πολλή ενταση, διαβαζω την αγωνια σου...
Αυτά ειναι τα δεδομενα. Ξεκινα απο καπου.Συντομα.:cool:

Προφανώς δεν εμφνίζεται όλο το μνμ..Έχω κάνει τα πάντα,αξονική-μαγνητική εγκεφάλου,υπερηχο και holter καρδιας,εξετέσεις θυροειδή,ορμονολογικές,αιμ ατος,ούρων,δεν βρίσκουν τπτ...Και αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι πως όλα αυτ τα έντονα σωματικά που νιώθω προέρχονται από την ψυχή μου...

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Ελπίζω να φαίνεται τώρα :)
Τίποτα κακό δεν εχεις, εχεις κανει πιο πολλες εξετάσεις απο αυτες που εχει κανει ο παππους μου σε οοοοολη 85χρονη ζωη του.
Πολλοι σε καταλαβαίνουν, κι εδω μεσα κι εκει εξω..
Αλλα αναρωτιεμαι...Εκτός απο το μαραθωνιο του grey's anatomy, τι άλλο θα έγραφες; Πες ότι γραφεις εκθεση και το θεμα ειναι ελευθερο, με εναν περιορισμό: δεν θα αναφερθεις καθολου σε αρρωστιες, γιατρους και τα συναφη. Να δουμε βρε παιδι μου τη γενικη εικόνα (εσυ κυρίως να τη δεις).
Μεχρι να το κανεις αυτό, θα σου πω το εξης απλο: εχω κανει αυτα που εχεις κανει, τελικά εμπιστεύτηκα τον ψυχίατρο, ακολουθησα φαρμακευτικη αγωγη, εκανα ψυχοθεραπεία και εχω βρει μια ακρη τελος παντων. Αυτη ειναι η συνταγη (γι αλλους η επωδυνη λυση/γι αλλους η ανωδυνη), αντε να αφαιρεσεις το συστατικο 2 (φαρμακα).
Επίσης, πολλοί θεωρουν αχρηστη την παραπανω συνταγη και το ξεπερνουν μονοι τους. Όπως και να εχει, υπαρχουν λυσεις και τις εχουμε δοκιμασει πολλοι...

Δεν εχω τιποτα σοφο να γράψω, απλα να σου πω οτι δεν εισαι η μονη...Το μηνυμα σου εχει πολλή ενταση, διαβαζω την αγωνια σου...
Αυτά ειναι τα δεδομενα. Ξεκινα απο καπου.Συντομα.:cool:

---

Χαχαχαχαχαχα..'Εχεις δίκιο,αλλά νομίζω πως περιγράφω καθαρά τα σωματικά συμπτώματα γτ δεν θέλω να θυμάμαι..Έχω περάσει δυσκολες καταστασεις τα τελυταία δέκα χρόνια-ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας μου στοίχισε πολύ- και δυστυχώς νιώθω πλέον σαν να ήμουν ένας εξωτερικός παρατηρητής τους...Ίσως και για αυτό είμαι πλέον σε αυτή την κατάσταση..Δεν μπορώ να αποδεχτώ απλώς αυτό.Ότι όλα προέρχονται από την ψυχή,η οποία προφανώς βαράει καμπανάκι για να με αφυπνήσει και να μου πει ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ...Ξεπέρασε το πρελθόν,ζήσε το πάρον και φτιάξε το μέλλον σου...

Είμαι μέλος του φόρουμ εδω και 2μήνες περίπου και ποφάσισα να γραψω γτ έχω ερθει σε ενα τέλμα βασανιστικό...Από τον νοέμβριο,ταλαιπωρούμαι συνεχως...Η πρώτη μου επαφή με τα επέιγοντα εγινε τότε...Ξαφνικά στο γυμναστηριο νιώθω καψιμο στο στηθος και στο χερι αριστερά..Πανικοβάλλομαι, οι χτυποι της καρδιας μου αυξανονται κατακορυφα, εμφραγμα λεω..Υπεροξυγόνωση λεει ο γιατρός, μου κάνουν καρδιογραφημα, όλα καλά...Με παροτρυνουν να επισκεφτω γαστερντερολογο, μου χορηγουν xanax, εισαι αγχωτικη μου λένε... Ε από εκει και πέρα ξεκινάει ο γολγοθάς!Ο γαστρεντερολόγος μου βρηκε γαστροδω/δα, οισοφαγιτιδα, αγγειoδυσπλασια στομαχου, ελικοβακτηριδιο του πυλωρου, μου χορηγει θεραπεία για το τελευταιο. Τους επόμενους μήνες συνεχιζα κανονικά την ζωούλα μου, παρέβλεπα τα πονάκια, δεν έκανα την θεραπεία φυσικά! Φεβρουάριο όπως έτρωγα λαγάνα, καθαρα δευτερα , νιωθω ότι μου καθεται στον λαιμό! Πανικός, ταχυκαρδια, γρηγορες αναπνοες, ανοιγω την πορτα και βγαινω στην βροχή τρεχωντας, ενιωθα ότι πνιγομουν!!! Η θεία μου τρεχει πισω μου, με συνεφερει, μου προσφερει ενα xanax και τσουπ ηρεμώ.. Στην συνεχεια με ταλαιπωρουν διαφορα πονάκια, στο στηθος, δυσκολευομαι στην καταποση, δυσκολευομαι να γυμναστω διοτι ποναει ο αυχενας μου και αλλα πολλά!Ενα μηνά μετά στα καλά του καθουμένου... σωριάζομαι σε καφετέρια.. Δυσπνοια, ταχυκαρδία, καμια αισθηση των άκρων μου, μουδιασμα στο κεφαλι, ξηροστομια, 200ατομα μαζεμένα πάνω από το κεφάλι μου- να αναφερω ότι ζω σε επαρχιακή πόλη, αντιλαμβανεστε την ντροπή- με μεταφερει ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, διαγνωση? Κρίση πανικού... Αποφασίζω να παώ σε ψυχολογο, με στέλνει σε ψυχιατρο, δεν μπορούσε να με αναλάβει στην κατασταση που ήμουν, μου χορηγει θεραπεία xanax και xadevil..Δεν την ακολουθησα ποτέ... Ένα μηνα μετα καταλήγω πάλι στα εκτακτα, με το γνωστό καψιμο στο στηθος, πάλι καρδιογραφημα, δεν βρισκουν τπτ, μου ειπαν να κανω επιτέλους την θεραπεία για το στομάχι και να πάρω κιλά-η καταποση ειχε γινει πλέον ενα μαρτυριο, δεν ετρωγα τπτ και παραλληλα ετρεχα στα γυμναστηρια. Έκανα την θεραπεία, βελτιωθηκε κάπως η καταποση, το καψιμο στο στηθος εντωμεταξυ είχε υποχωρησει, αλλά και πάλι δεν ήμουν καλά..Μπαίνει το καλοκαιράκι και μαζί του μου φέρνει πονοκεφάλους!!Μουδιασματα πότε δεξια πότε αριστερά, ασταθεια, ζάλη,τάση για εμετούς, να νομιζω ότι θα σωριαστω -δεν εγινε ποτέ... Σφυριά να το χτυπάνε, τρέμουλο, ταχυκαρδία....Βολτούλα και πάλι στα έκτακτα λοιπόν.. Μου κάνουν αξονική εγκεφάλου, ακτινογραφία θώρακος, καρδιογραφημα τα πάντα!!!Δεν βρισκουν τπτ, μου ζητανε να γινει εισαγωγη για περαιτερω έλεγχο και το κάνω!Αιματολογικές, εξετάσεις θυροειδή, νευρολογικές, όλα καθαρά!Κάνω και μια μαγνητική εγκεφάλου-η μητερα μου πέθανε το 2005 από ανεύρυσμα εγκεφάλου, δεξιας καρωτίδας-καθαρή και αυτή!!Μια κυστη βρεθηκε στην υπόφυση του εγκεφάλου, έκανα και εξετασεις σε ενδοκρινολόγο, δεν την πειράζουμε μιας και δεν ειναι υπαίτια για τους πονοκεφάλους και δεν επηρεαζει καμια ορμόνη της υπόφυσης-η κορτιζόλη βεβαια ανεβασμενη στο φουλ, αγχος μου λεει και η ενδοκρινολογος! Σταδιακά φεύγουν οι πονοκεφάλοι..Δεν ηρεμώ για πολύ όμως, μιας και επανερχεται δριμυτερος ο πόνος στο στηθος, στο χερι και τον ώμο.. Πάω σε καρδιολογο, κανει καρδιογραφημα, υπερηχο, μου βρισκει μια μικρη διαφυγη μιτροειδους βαλβίδας -φυσημα κοινώς- για να σιγουρευτει για το αν ειναι αθωο ή όχι μου τοποθετεί holter! Το αποτέλεσμα? Όλα καλά και στην καρδιά μου λεει, μπορει ο πόνος να ειναι από μυες, στομαχι κτλ. Με παρετρυνε βεβαια να κόψω το κάπνισμα, κατι που δεν έχω κάνει ακόμα! Παράλληλα κάνω και το τεστ για το ελικοβακτηριδιο, αρνητικό αυτή τη φορά, καθώς και η βιοψία του στομάχου έσωσε την άσχημη εικόνα της γαστροσκόπης, περιμένω εντολή του γιατρού για το τι θα κάνουμε στην συνέχεια! Γραφω τωρα γτ πλέον εχω φτασει σε σημείο που πονάνε όλα μαζί! Κεφαλι, στηθος, χερι, πλατη, μεση... Επιπλέον εχω φορτωθει ασχημο ύπνο με διακοπή ή ασχημα όνειρα, κλάμματα από το πουθενα, καμια όρεξη για έξω, ίσα που σέρνομαι για να πάω στην δουλειά... Έχω φτασει σε σημειο να παρακαλάω τον πόνο να φυγει κλαιγοντας... Να θέλω να φουνταρω για να σταματησουν όλα αυτα! Και παρόλο που έκλεισα ραντεβου και πάλι με τον ψυχιατρο, δεν μπορω να αποδεχτω ότι όλο αυτό προερχεται απο την ψυχολογία μου και μόνο καθαρά!! Νιωθω ότι κάτι κακό έχω και δεν μου το έχουν βρεί... Υποφέρω και δεν με καταλαβαίνει κανένας... Πονάω....

Quote:

---

Χαχαχαχαχαχα..'Εχεις δίκιο,αλλά νομίζω πως περιγράφω καθαρά τα σωματικά συμπτώματα γτ δεν θέλω να θυμάμαι..Έχω περάσει δυσκολες καταστασεις τα τελυταία δέκα χρόνια-ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας μου στοίχισε πολύ- και δυστυχώς νιώθω πλέον σαν να ήμουν ένας εξωτερικός παρατηρητής τους...Ίσως και για αυτό είμαι πλέον σε αυτή την κατάσταση..Δεν μπορώ να αποδεχτώ απλώς αυτό.Ότι όλα προέρχονται από την ψυχή,η οποία προφανώς βαράει καμπανάκι για να με αφυπνήσει και να μου πει ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ...Ξεπέρασε το πρελθόν,ζήσε το πάρον και φτιάξε το μέλλον σου...

---

Εφόσον λοιπόν έχεις δώσει ήδη απο μόνη σου μια απάντηση στο "γιατί συμβαίνουν όλα αυτα", μπορείς να ξεκινήσεις να δουλεύεις αυτό το θέμα. Περισσότερο δεν μπορώ να μιλήσω για το θεμα της απώλειάς σου, γιατί δεν το έχω ζήσει, οποτε.. Μπορω όμως να σου πω ως τριτη, ότι ειναι ενα γεγονός που σε αλλάζει-μιλάω με καθε επιφύλαξη και φόβο, μπορω να πω, μηπως παρεξηγηθώ. Αυτην την αλλαγή την εχω δει στους πιο κοντινους μου ανθρώπους.Την απώλεια τους δεν μπορούσα να την κατανοησω/μοιραστω. Κατανούσα οτι πονάνε όμως.Και πως όταν ο πόνος μαλάκωνε, δεν ηταν πια οι ίδιοι.Καποιο πέρασαν και αυτο που περνάς εσύ και μάλιστα αρκετά χρόνια μετα..Συνήθως μενουμε εξωτερικοι παρατηρητες σε καταστάσεις που δεν θελουμε ή δεν αντεχουμε να συμμετέχουμε/αντιμετωπίσουμε. Μένουμε στάσιμοι ή πάμε κι ένα βημα πίσω.Φυσιολογικά ειναι όλα αυτά. Επειδη ομως δεν μπορουμε να το κανουμε για παντα αυτό, κατι μας ταρακουνάει, μας σκουντάει να κανουμε κατι.Εε, το δικό σου το καμπανάκι ειναι το σωμα σου που κατι θέλει να σου πει...

Σε αρκετους ανθρώπους αυτή η αφύπνιση που αναφέρεις ηρθε εκ των εσω.Καποιοι τα κατάφεραν έτσι, μόνοι τους.Κάποιοι βοηθήθηκαν απο φίλους/συντρόφους/συγγενεις και καποιοι απο ειδικους-ψυχιάτρους/ψυχολόγους.
Μεχρι στιγμής έχουμε 3 εναλλακτικές λοιπόν (καλό μου ακουγεται αυτό:cool:)..Έχεις καποιους κοντινούς ανθρώπους, δικούς σου, με τους οποίους μπορείς να μοιραστείς αυτά που νιώθεις και αυτά που σκέφτεσαι;Είναι μια αρχή.
Επίσης, νομίζω έγραψες ότι εργάζεσαι, άρα μπορείς να ξεκινησεις συνεδρίες με καποιον ψυχολόγο.
Αλλά το βασικότερο όλων ειναι πραγματικα να αποδεχτεις ότι όλα αυτά προέρχονται απο την ψυχή σου. Είναι τα "ανείπωτα", ό,τι δεν μπορουμε να κλείσουμε σε λέξεις, ουτε καν σε συναισθηματα...
Χρειάζεσαι ένα πλάνο για αρχή. Ξεκίνα απο καπου..Ψυχίατρο, φίλο..Κάπου, κατι..Ο, τι δεν σου κανει, θα το αφηνεις και θα δοκιμάζεις κατι άλλο.Δεν υπαρχει περίπτωση να μην βοηθηθείς.
Καλό το σεντόνι που έγραψα, ελπίζω κατι να σου φανει χρήσιμο.Ή εστω παρηγορητικό:)

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Εφόσον λοιπόν έχεις δώσει ήδη απο μόνη σου μια απάντηση στο "γιατί συμβαίνουν όλα αυτα", μπορείς να ξεκινήσεις να δουλεύεις αυτό το θέμα. Περισσότερο δεν μπορώ να μιλήσω για το θεμα της απώλειάς σου, γιατί δεν το έχω ζήσει, οποτε.. Μπορω όμως να σου πω ως τριτη, ότι ειναι ενα γεγονός που σε αλλάζει-μιλάω με καθε επιφύλαξη και φόβο, μπορω να πω, μηπως παρεξηγηθώ. Αυτην την αλλαγή την εχω δει στους πιο κοντινους μου ανθρώπους.Την απώλεια τους δεν μπορούσα να την κατανοησω/μοιραστω. Κατανούσα οτι πονάνε όμως.Και πως όταν ο πόνος μαλάκωνε, δεν ηταν πια οι ίδιοι.Καποιο πέρασαν και αυτο που περνάς εσύ και μάλιστα αρκετά χρόνια μετα..Συνήθως μενουμε εξωτερικοι παρατηρητες σε καταστάσεις που δεν θελουμε ή δεν αντεχουμε να συμμετέχουμε/αντιμετωπίσουμε. Μένουμε στάσιμοι ή πάμε κι ένα βημα πίσω.Φυσιολογικά ειναι όλα αυτά. Επειδη ομως δεν μπορουμε να το κανουμε για παντα αυτό, κατι μας ταρακουνάει, μας σκουντάει να κανουμε κατι.Εε, το δικό σου το καμπανάκι ειναι το σωμα σου που κατι θέλει να σου πει...

Σε αρκετους ανθρώπους αυτή η αφύπνιση που αναφέρεις ηρθε εκ των εσω.Καποιοι τα κατάφεραν έτσι, μόνοι τους.Κάποιοι βοηθήθηκαν απο φίλους/συντρόφους/συγγενεις και καποιοι απο ειδικους-ψυχιάτρους/ψυχολόγους.
Μεχρι στιγμής έχουμε 3 εναλλακτικές λοιπόν (καλό μου ακουγεται αυτό:cool:)..Έχεις καποιους κοντινούς ανθρώπους, δικούς σου, με τους οποίους μπορείς να μοιραστείς αυτά που νιώθεις και αυτά που σκέφτεσαι;Είναι μια αρχή.
Επίσης, νομίζω έγραψες ότι εργάζεσαι, άρα μπορείς να ξεκινησεις συνεδρίες με καποιον ψυχολόγο.
Αλλά το βασικότερο όλων ειναι πραγματικα να αποδεχτεις ότι όλα αυτά προέρχονται απο την ψυχή σου. Είναι τα "ανείπωτα", ό,τι δεν μπορουμε να κλείσουμε σε λέξεις, ουτε καν σε συναισθηματα...
Χρειάζεσαι ένα πλάνο για αρχή. Ξεκίνα απο καπου..Ψυχίατρο, φίλο..Κάπου, κατι..Ο, τι δεν σου κανει, θα το αφηνεις και θα δοκιμάζεις κατι άλλο.Δεν υπαρχει περίπτωση να μην βοηθηθείς.
Καλό το σεντόνι που έγραψα, ελπίζω κατι να σου φανει χρήσιμο.Ή εστω παρηγορητικό:)

---

Όλοι μου οι κοντινοί έχουν εξαντληθεί,ειδικά το αγόρι μου που τα ακούει όλα νυχθημερόν...Ο πατέρας μου δε στην κοσμάρα του,παντελης αδιαφορία..Θεωρεί πως όλα τα εχω εξετάσει και πως ειναι ψυχολογικό καθαρά!Η συμβουλή του δε??Μην γράφεις τπτ...Θα μπορούσα να γινω σαν αυτόν όμως??Μπα...Εγώ έχω πάρει τον χαρακτηρα της μαμάς,δυστυχώς!Γενικά δεν τα πηγαίναμε και ποτέ καλα,είμαι όμως αναγκασμένη να ζω μαζί του ένεκα των καιρων!!Όσο για την δουλειά??5μηνη σύμβαση είναι,και να καταλαβεις δουλεύω 2μήνες και δεν έχω παρει σεντ :( Έκλεισα και πάλι ραντεβού με τον ψυχίατρο την τετάρτη,μετα από προτροπή των οικείων...Και αυτή την φορά λέω να ακολούθησω την θεραπεία..'Οσο και αν δεν μπορώ να το αποδεχτώ όλο αυτό...Σε ευχαριστώ πολύ που προθυμοποιήθηκες να απαντήσεις Σουέλ...Όντως με παρηγόρησες...Στιγμιαία έστω και διαβάζοντας σε... :o Έχεις περάσει και εσύ τέτοιες καταστάσεις ?

Quote:

---

Originally Posted by μοιρα

Όλοι μου οι κοντινοί έχουν εξαντληθεί,ειδικά το αγόρι μου που τα ακούει όλα νυχθημερόν...Ο πατέρας μου δε στην κοσμάρα του,παντελης αδιαφορία..Θεωρεί πως όλα τα εχω εξετάσει και πως ειναι ψυχολογικό καθαρά!Η συμβουλή του δε??Μην γράφεις τπτ...Θα μπορούσα να γινω σαν αυτόν όμως??Μπα...Εγώ έχω πάρει τον χαρακτηρα της μαμάς,δυστυχώς!Γενικά δεν τα πηγαίναμε και ποτέ καλα,είμαι όμως αναγκασμένη να ζω μαζί του ένεκα των καιρων!!Όσο για την δουλειά??5μηνη σύμβαση είναι,και να καταλαβεις δουλεύω 2μήνες και δεν έχω παρει σεντ :( Έκλεισα και πάλι ραντεβού με τον ψυχίατρο την τετάρτη,μετα από προτροπή των οικείων...Και αυτή την φορά λέω να ακολούθησω την θεραπεία..'Οσο και αν δεν μπορώ να το αποδεχτώ όλο αυτό...Σε ευχαριστώ πολύ που προθυμοποιήθηκες να απαντήσεις Σουέλ...Όντως με παρηγόρησες...Στιγμιαία έστω και διαβάζοντας σε... :o Έχεις περάσει και εσύ τέτοιες καταστάσεις ?

---

Ο πατέρας σου δεν εχει αδικο. Ουτε το αγόρι σου. Φυσικά και τους εξαντλουμε με ολα αυτα, τους διαλύουμε, λες και δεν μας φτάνει το κακο που κανουμε στον εαυτο μας, θελουμε να χαλασουμε και τις σχεσεις μας..Ειναι πολύ δυσκολα τα πργματα...Δεν εχουμε καμια κακη προθεση και ειμαστε και πεπεισμενοι ότι δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...Ξερεις τι πρεπει να κανεις εδω; Να σταματησεις να μιλας για τα συμπτωματα σου και να συζητησεις με τον άλλον αυτά που σου προκαλουν τα συμπτωματα. Βεβαια, πρεπει να ξερεις και ποια ειναι τα "αυτα":p.Σε αρχικο σταδιο, προσπαθησε -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ- να βρεις κατι που μπορεις να κανεις με τον άλλον για να νιωσεις λιγο καλυτερα. Βρες το λιγοτερο δυσκολο για σενα και κανε το με το φίλο σου.
Να πας στον ψυχίατρο, ειναι το πρωτο βημα. Ανάλογα με το τι θα σου πει, βλεποντας και κανοντας..Και μην του αραδιασεις μονο τα συμπτωματά σου. Οπωσδηποτε μιλα του και για τις σκεψεις σου, για τη μητερα σου και για ό,τι άλλο πιστευεις οτι πρέπει. Αυριο το βραδυ, γραψε σε ενα χαρτι καποιες σκεψεις σου και παρτο μαζι σου.
Γλυκια μου, δεν τα εχω περασει όλα αυτά.Ακομα τα περναω...Απλα τον τελευταιο χρονο έχω βρει μια ακρη σχετικα με το τι μου συνέβη, γιατι μου συνεβη και τι πρεπει να κανω για να μην μου συμβαινει πια:cool:

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Ο πατέρας σου δεν εχει αδικο. Ουτε το αγόρι σου. Φυσικά και τους εξαντλουμε με ολα αυτα, τους διαλύουμε, λες και δεν μας φτάνει το κακο που κανουμε στον εαυτο μας, θελουμε να χαλασουμε και τις σχεσεις μας..Ειναι πολύ δυσκολα τα πργματα...Δεν εχουμε καμια κακη προθεση και ειμαστε και πεπεισμενοι ότι δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...Ξερεις τι πρεπει να κανεις εδω; Να σταματησεις να μιλας για τα συμπτωματα σου και να συζητησεις με τον άλλον αυτά που σου προκαλουν τα συμπτωματα. Βεβαια, πρεπει να ξερεις και ποια ειναι τα "αυτα":p.Σε αρχικο σταδιο, προσπαθησε -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ- να βρεις κατι που μπορεις να κανεις με τον άλλον για να νιωσεις λιγο καλυτερα. Βρες το λιγοτερο δυσκολο για σενα και κανε το με το φίλο σου.
Να πας στον ψυχίατρο, ειναι το πρωτο βημα. Ανάλογα με το τι θα σου πει, βλεποντας και κανοντας..Και μην του αραδιασεις μονο τα συμπτωματά σου. Οπωσδηποτε μιλα του και για τις σκεψεις σου, για τη μητερα σου και για ό,τι άλλο πιστευεις οτι πρέπει. Αυριο το βραδυ, γραψε σε ενα χαρτι καποιες σκεψεις σου και παρτο μαζι σου.
Γλυκια μου, δεν τα εχω περασει όλα αυτά.Ακομα τα περναω...Απλα τον τελευταιο χρονο έχω βρει μια ακρη σχετικα με το τι μου συνέβη, γιατι μου συνεβη και τι πρεπει να κανω για να μην μου συμβαινει πια:cool:

---

Την άκρη την ξερω και εγώ..Απλώς παραμένω σε μια αδράνεια...Γενικά...Και επαναπαυομαι,ταλαιπωρόντα� � την ψυχή μου..Καταφευγω πάντα σε εύκολες λύσεις,όλα μου τα χρόνια το έκανα αυτό,με αποτέλεσμα να εχω φτάσει 30 και να παραμένω στασιμη..Και να κατηγορώ τον στενο μου οικογενειακό κύκλο για όλα μου τα δεινά..Που όντως φέρει πολλές ευθύνες και για το ''σκασιμο'' της μητέρας μου και για την δική μου πορεία από την γεννηση μου..Το θέμα όμως είναι,τι έκανα εγω για όλο αυτό??Τίποτα απολύτως..Μπορεί ο πατέρας μου να αρνηθηκε να μου δώσει τα χρήματα για τον γιατρό-όπως και αν περιμενα από αυτον στήριξη για όλες τις ιατρικές εξετάσεις,ακόμα θα ήμουν στο περίμενε-εγώ όμως αύριο θα πάω..Γτ και σήμερα περασα όλη μου την μέρα με πόνο στην δεξιά πλευρά του κεφαλιού και δεν μπορω να ζω άλλο έτσι,δεν θα προχωρήσω χωρίς την βοήθεια του ειδικού..Και των χαπακίων φυσικά :p Όλοι μπορούμε να την βρόυμε την άκρη..Έχουμε απεριόριστη δύναμη μέσα μας...Και σε ευχαριστώ πολύ γτ μου το υπενθύμισες!!Η ψυχή μου σε ευγνομωνεί αγαπητή Σεούλ... :)

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Ο πατέρας σου δεν εχει αδικο. Ουτε το αγόρι σου. Φυσικά και τους εξαντλουμε με ολα αυτα, τους διαλύουμε, λες και δεν μας φτάνει το κακο που κανουμε στον εαυτο μας, θελουμε να χαλασουμε και τις σχεσεις μας..Ειναι πολύ δυσκολα τα πργματα...Δεν εχουμε καμια κακη προθεση και ειμαστε και πεπεισμενοι ότι δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...Ξερεις τι πρεπει να κανεις εδω; Να σταματησεις να μιλας για τα συμπτωματα σου και να συζητησεις με τον άλλον αυτά που σου προκαλουν τα συμπτωματα. Βεβαια, πρεπει να ξερεις και ποια ειναι τα "αυτα":p.Σε αρχικο σταδιο, προσπαθησε -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ- να βρεις κατι που μπορεις να κανεις με τον άλλον για να νιωσεις λιγο καλυτερα. Βρες το λιγοτερο δυσκολο για σενα και κανε το με το φίλο σου.
Να πας στον ψυχίατρο, ειναι το πρωτο βημα. Ανάλογα με το τι θα σου πει, βλεποντας και κανοντας..Και μην του αραδιασεις μονο τα συμπτωματά σου. Οπωσδηποτε μιλα του και για τις σκεψεις σου, για τη μητερα σου και για ό,τι άλλο πιστευεις οτι πρέπει. Αυριο το βραδυ, γραψε σε ενα χαρτι καποιες σκεψεις σου και παρτο μαζι σου.
Γλυκια μου, δεν τα εχω περασει όλα αυτά.Ακομα τα περναω...Απλα τον τελευταιο χρονο έχω βρει μια ακρη σχετικα με το τι μου συνέβη, γιατι μου συνεβη και τι πρεπει να κανω για να μην μου συμβαινει πια:cool:

---

Την άκρη την ξερω και εγώ.. Απλώς παραμένω σε μια αδράνεια... Γενικά... Και επαναπαυομαι,ταλαιπωρόντα� � την ψυχή μου.. Καταφευγω πάντα σε εύκολες λύσεις,όλα μου τα χρόνια το έκανα αυτό,με αποτέλεσμα να εχω φτάσει 30 και να παραμένω στασιμη.. Και να κατηγορώ τον στενο μου οικογενειακό κύκλο για όλα μου τα δεινά.. Που όντως φέρει πολλές ευθύνες και για το ''σκασιμο'' της μητέρας μου και για την δική μου πορεία από την γεννηση μου.. Όπως και η μητερα μου φερει πολλές ευθύνες ως προς την διαμόρφωση του χαρακτήρα μου... Το θέμα όμως είναι, τι έκανα εγω για όλο αυτό? ? Τίποτα απολύτως. . Μπορεί ο πατέρας μου να αρνηθηκε να μου δώσει τα χρήματα για τον γιατρό- όπως και αν περιμενα από αυτον στήριξη για όλες τις ιατρικές εξετάσεις, ακόμα θα ήμουν στο περίμενε- εγώ όμως αύριο θα πάω.. Γτ και σήμερα περασα όλη μου την μέρα με πόνο στην δεξιά πλευρά του κεφαλιού και δεν μπορω να ζω άλλο έτσι, δεν θα προχωρήσω χωρίς την βοήθεια του ειδικού.. Και των χαπακίων φυσικά :p Όλοι μπορούμε να την βρόυμε την άκρη.. Έχουμε απεριόριστη δύναμη μέσα μας... Και σε ευχαριστώ πολύ γτ μου το υπενθύμισες!! Η ψυχή μου σε ευγνομωνεί αγαπητή Σουέλ... :)

Βάζε κενα μετά απο τα σημεια στίξης ;)

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Βάζε κενα μετά απο τα σημεια στίξης ;)

---

Πάλι δεν το εμφανίζει ?

Quote:

---

Originally Posted by μοιρα

Την άκρη την ξερω και εγώ.. Απλώς παραμένω σε μια αδράνεια... Γενικά... Και επαναπαυομαι, ταλαιπωρόντας την ψυχή μου... Καταφευγω πάντα σε εύκολες λύσεις, όλα μου τα χρόνια το έκανα αυτό, με αποτέλεσμα να εχω φτάσει 30 και να παραμένω στασιμη.. Και να κατηγορώ τον στενο μου οικογενειακό κύκλο για όλα μου τα δεινά.. Που όντως φέρει πολλές ευθύνες και για το ''σκασιμο'' της μητέρας μου και για την δική μου πορεία από την γεννηση μου.. Όπως και η μητερα μου φερει πολλές ευθύνες ως προς την διαμόρφωση του χαρακτήρα μου... Το θέμα όμως είναι, τι έκανα εγω για όλο αυτό? ? Τίποτα απολύτως. . Μπορεί ο πατέρας μου να αρνηθηκε να μου δώσει τα χρήματα για τον γιατρό- όπως και αν περιμενα από αυτον στήριξη για όλες τις ιατρικές εξετάσεις, ακόμα θα ήμουν στο περίμενε- εγώ όμως αύριο θα πάω.. Γτ και σήμερα περασα όλη μου την μέρα με πόνο στην δεξιά πλευρά του κεφαλιού και δεν μπορω να ζω άλλο έτσι, δεν θα προχωρήσω χωρίς την βοήθεια του ειδικού.. Και των χαπακίων φυσικά :p Όλοι μπορούμε να την βρόυμε την άκρη.. Έχουμε απεριόριστη δύναμη μέσα μας... Και σε ευχαριστώ πολύ γτ μου το υπενθύμισες!! Η ψυχή μου σε ευγνομωνεί αγαπητή Σουέλ... :)

---

Τωρα;;
οκ ειναι

Αυτην την διαδικασια ακολουθησα κι εγω. Πρωτα κατηγορησα την οικογένεια, μετα εμενα και μετα...Μετά πηρε φωτια ο κ@λος μου γιατι επρεπε να σταματησω να κατηγορω και να κανω κατι...Κι έχασα πολλά χρονια με το να αυτομαστιγώνομαι απο τη μια και να κλαψουριζω απο την αλλη, αχ ατιμη κοινωνια, βαχ ειμαι αχρηστη, αχ βαχ κανω λαθη κ.λ.π.
Ναι, ευθυνες υπαρχουν. Ναι, ισως βοηθαει να τις καταλογισουμε. Ισως...Εγω παντως δεν πιστευω οτι κερδιζεις και πολλά. Κερδος ειναι μεχρι το σημειο που απενοχοποιουμαστε για καποια πραγματα, οχι μόνο επειδη ξαλαφρωνουμε, αλλα επειδη τοτε μπορουμε να προχωρησουμε.
Ήδη εκανες ενα βημα στο θεμα με το γιατρο, που εξασφαλισες τα χρηματα για σενα. Δεν εχει σημασια που ο πατερας σου δεν σου τα εδωσε, αλλα που ΕΣΥ τα καταφερες για να προσφερεις κατι στον εαυτο σου.

Quote:

---

Την άκρη την ξερω και εγώ.. Απλώς παραμένω σε μια αδράνεια... Γενικά... Και επαναπαυομαι, ταλαιπωρόντας την ψυχή μου... Καταφευγω πάντα σε εύκολες λύσεις, όλα μου τα χρόνια το έκανα αυτό, με αποτέλεσμα να εχω φτάσει 30 και να παραμένω στασιμη..

---

Ακριβως τα ιδια σκεφτομουν. Και καπου στα 30-31 επισης, ξυπνησα.:)
Ολα καλα θα πανε, θα δεις...

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Αυτην την διαδικασια ακολουθησα κι εγω. Πρωτα κατηγορησα την οικογένεια, μετα εμενα και μετα...Μετά πηρε φωτια ο κ@λος μου γιατι επρεπε να σταματησω να κατηγορω και να κανω κατι...Κι έχασα πολλά χρονια με το να αυτομαστιγώνομαι απο τη μια και να κλαψουριζω απο την αλλη, αχ ατιμη κοινωνια, βαχ ειμαι αχρηστη, αχ βαχ κανω λαθη κ.λ.π.
Ναι, ευθυνες υπαρχουν. Ναι, ισως βοηθαει να τις καταλογισουμε. Ισως...Εγω παντως δεν πιστευω οτι κερδιζεις και πολλά. Κερδος ειναι μεχρι το σημειο που απενοχοποιουμαστε για καποια πραγματα, οχι μόνο επειδη ξαλαφρωνουμε, αλλα επειδη τοτε μπορουμε να προχωρησουμε.
Ήδη εκανες ενα βημα στο θεμα με το γιατρο, που εξασφαλισες τα χρηματα για σενα. Δεν εχει σημασια που ο πατερας σου δεν σου τα εδωσε, αλλα που ΕΣΥ τα καταφερες για να προσφερεις κατι στον εαυτο σου.


Ακριβως τα ιδια σκεφτομουν. Και καπου στα 30-31 επισης, ξυπνησα.:)
Ολα καλα θα πανε, θα δεις...

---

Τελικά το μετέφερα το ραντεβού με τον γιατρο για Δευτερα... Βλέπεις δεν ειχα εξασφαλίσει τα χρήματα, αν και ο πατέρας μου αποφασισε να μ τα δωσει όταν ειχα ηδη ακυρώσει το ραντεβού.. Τελικά μπορέι να μν έκανα και τόσο καλά! Εδώ και 2μέρες βλέπω στον μεσημεριανό μου ύπνο σοκολάτα.. Την τρωω λαίμαργα και ξυπνάω,τι το θελα λοιπόν και διάβασα ονειροκρίτη? Δεν ειναι καλό όνειρο, μεχρι και σοβαρη αρρωστεια λεει ότι δείχνει! Έχω και τον πονοκέφαλο εδώ και 2μέρες στα δεξιά του κεφαλιού και γυρω από το μάτι,δεν με αφήνει να ηρεμήσω! Και εκεί που τα λέμε ωραία Σεούλ μου και συμφωνώ μαζί σου οι πόνοι με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.. Εχθές το βράδυ ξυπνησα με μουδιασμένα χερια και πονοκέφαλο.. Και έκλαιγα και έλεγα στο αγόρι μου πως κάτι κακό μου συμβαίνει, έχω κάτι παθολογικό..Φαύλος κύκλος είναι όλα και δεν μπορώ να τα αντεξω... Και πάλι πίσω στην μιζέρια λοιπόν...

Αν σου πω εγω τι ονειρα εβλεπα και ακομα βλεπω και πως ερμηνεύονται, θα φριξεις..Θα ειχα πεθανει κι εγω και η οικογενειά μου καμια δεκαρια φορές..Ποτε δεν τα πιστευα τα ονειρα, αλλα επειδη μερικα ειναι πολυ ασχημα, ειχα ρωτησει τι σημαινουν...Όταν εκανα ψυχοθεραπεια, ειχα μιλησει μερικες φορες για τα ονειρα που βλεπω, πώς λειτουργουν, για τους συμβολισμους κ.λ.π και δεν εχει καμια σχεση φυσικα με αυτα που λεει ο ονειροκριτης..Δεν το γνωριζω το θεμα καθολου, απλα απο τοτε που συζητησα για ενα ονειρο που εβλεπα πολύ συχνα, δεν το ξαναειδα ποτε για πολλα χρόνια, μεχρι...προχθες :mad::mad::mad: Το δικο σου ειναι κι απλο. Κατα τη διαρκεια του υπμου δεν πεφτει τα σακχαρό μας νομίζω;;Λογικο ειναι να βλεπεις σοκολατα.:p

Quote:

---

Και εκεί που τα λέμε ωραία Σεούλ μου και συμφωνώ μαζί σου οι πόνοι με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.. Εχθές το βράδυ ξυπνησα με μουδιασμένα χερια και πονοκέφαλο.. Και έκλαιγα και έλεγα στο αγόρι μου πως κάτι κακό μου συμβαίνει, έχω κάτι παθολογικό..Φαύλος κύκλος είναι όλα και δεν μπορώ να τα αντεξω... Και πάλι πίσω στην μιζέρια λοιπόν...

---

Σου μιλάω πολύ ειλικρινα, τα εχω περάσει αυτά..Πονοκεφαλο για 4 ή 5 εικοσιτετραωρα..What the f@ck;; Μια μερα ειχα παρει 6 ντεπόν..Τραγικα παραγματα..
Τιποτα δεν εχεις. Θα κανεις υπομονη να περασει το σ/κ και να πας στο γιατρο. Λιγες μερες εμειναν, θα περάσουν..Όσο για τα χρήματα και τον πατερα σου, δεν ξερω τι να πω..Αν δηλαδη πρεπει να "απαιτεις" απο αυτον μερικα πράγματα -εστω χρηματα- ή οχι...
Ίσως τελικά ειναι πιο σημαντικό να γινεις καλά σύντομα, και όχι τόσο το πώς θα καταφερεις να εξασφαλισεις τα μεσα -γιατρος/φαρμακα/ψυχοθεραπεια..Και φρόντισε να κανεις αυτες τις μερες μερικα πραγματα που σου αρεσουν και σε χαλαρωνουν. Κατι θα υπαρχει..

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Αν σου πω εγω τι ονειρα εβλεπα και ακομα βλεπω και πως ερμηνεύονται, θα φριξεις..Θα ειχα πεθανει κι εγω και η οικογενειά μου καμια δεκαρια φορές..Ποτε δεν τα πιστευα τα ονειρα, αλλα επειδη μερικα ειναι πολυ ασχημα, ειχα ρωτησει τι σημαινουν...Όταν εκανα ψυχοθεραπεια, ειχα μιλησει μερικες φορες για τα ονειρα που βλεπω, πώς λειτουργουν, για τους συμβολισμους κ.λ.π και δεν εχει καμια σχεση φυσικα με αυτα που λεει ο ονειροκριτης..Δεν το γνωριζω το θεμα καθολου, απλα απο τοτε που συζητησα για ενα ονειρο που εβλεπα πολύ συχνα, δεν το ξαναειδα ποτε για πολλα χρόνια, μεχρι...προχθες :mad::mad::mad: Το δικο σου ειναι κι απλο. Κατα τη διαρκεια του υπμου δεν πεφτει τα σακχαρό μας νομίζω;;Λογικο ειναι να βλεπεις σοκολατα.:p

Σου μιλάω πολύ ειλικρινα, τα εχω περάσει αυτά..Πονοκεφαλο για 4 ή 5 εικοσιτετραωρα..What the f@ck;; Μια μερα ειχα παρει 6 ντεπόν..Τραγικα παραγματα..
Τιποτα δεν εχεις. Θα κανεις υπομονη να περασει το σ/κ και να πας στο γιατρο. Λιγες μερες εμειναν, θα περάσουν..Όσο για τα χρήματα και τον πατερα σου, δεν ξερω τι να πω..Αν δηλαδη πρεπει να "απαιτεις" απο αυτον μερικα πράγματα -εστω χρηματα- ή οχι...
Ίσως τελικά ειναι πιο σημαντικό να γινεις καλά σύντομα, και όχι τόσο το πώς θα καταφερεις να εξασφαλισεις τα μεσα -γιατρος/φαρμακα/ψυχοθεραπεια..Και φρόντισε να κανεις αυτες τις μερες μερικα πραγματα που σου αρεσουν και σε χαλαρωνουν. Κατι θα υπαρχει..

---

Να απαιτήσω?? Από κανέναν δεν θέλω να απαιτώ... Τους αφήνω όλους να με προσαρμόζουν στα δικά τους δεδομένα και όταν πλέον αντιλαμβάνομαι πως κάτι δεν μου κολλάει ειναι αργά...Και προσπαθώντας να το αλλάξω γίνομαι η κακία της παρέας.. Δεν έχει νόημα να υπεραναλύω Σουέλ μου, να κουράζω και εσένα...Και όπως είμαι γενικά σήμερα, δεν πρόκειται να ανακάμψω...Θα με φάνε οι πόνοι μου,μαζί τους θα κάνω παρέα!!Γιατί όπως προανεφερα,μου αρεσει οι άλλοι να με φερνουν στα δικά τους δεδομένα, οποτε τα καλυτερα φιλαράκια μου θα γίνουν οι καλοί μου πόνοι...Θα βρεθεί η άκρη...Δεν πτοούμαι ακόμα...

Quote:

---

Originally Posted by μοιρα

Να απαιτήσω?? Από κανέναν δεν θέλω να απαιτώ... Τους αφήνω όλους να με προσαρμόζουν στα δικά τους δεδομένα και όταν πλέον αντιλαμβάνομαι πως κάτι δεν μου κολλάει ειναι αργά...Και προσπαθώντας να το αλλάξω γίνομαι η κακία της παρέας.. Δεν έχει νόημα να υπεραναλύω Σουέλ μου, να κουράζω και εσένα...Και όπως είμαι γενικά σήμερα, δεν πρόκειται να ανακάμψω...Θα με φάνε οι πόνοι μου,μαζί τους θα κάνω παρέα!!Γιατί όπως προανεφερα,μου αρεσει οι άλλοι να με φερνουν στα δικά τους δεδομένα, οποτε τα καλυτερα φιλαράκια μου θα γίνουν οι καλοί μου πόνοι...Θα βρεθεί η άκρη...Δεν πτοούμαι ακόμα...

---

άλλαξέ το αυτο, ειναι το χειροτερο απο όλα, γιατι ειναι παραπλανητικο και απο ενα σημειο και μετα, ξεχνας τι πραγματικα θελεις και ποια εισαι..
δεν με κουραζεις καθολου, σε νιωθω πραγματικα, τα εχω ζησει..με τους πονους πολυ ευκολα θα εξοικειωθεις..μετα τον πρωτο καιρο, οντως, θα τους συνηθισεις, θα ειναι ενα κομματι σου, η καθημερινότητά σου..εγω εζησα ετσι πολλά χρόνια..κι ακομα δηλαδη, στανταρ τις μισες μερες θα με βασανιζει ενας πονος, συχνα δε πολυ εντονος..
το θεμα ειναι, με τι κοστος στην ποιοτητα ζωης σου θα "αφεθεις" σε αυτους τους πονους..
μοιρα, καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα απο οσα νομιζεις, περισσότερα κι απο πολλους που εχουν δουλεψει για καιρο με τα δικα τους θεματα..Σαν να κοιτας το βυθο μιας πεντακαθαρης θαλασσας, αλλα για να πιασεις το θησαυρο, πρεπει να βουτηξεις. τα βλεπεις ολα καθαρα, αλλα εισαι λιγο μακρια.εισαι ομως στο κατάλληλο σημειο.

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

άλλαξέ το αυτο, ειναι το χειροτερο απο όλα, γιατι ειναι παραπλανητικο και απο ενα σημειο και μετα, ξεχνας τι πραγματικα θελεις και ποια εισαι..
δεν με κουραζεις καθολου, σε νιωθω πραγματικα, τα εχω ζησει..με τους πονους πολυ ευκολα θα εξοικειωθεις..μετα τον πρωτο καιρο, οντως, θα τους συνηθισεις, θα ειναι ενα κομματι σου, η καθημερινότητά σου..εγω εζησα ετσι πολλά χρόνια..κι ακομα δηλαδη, στανταρ τις μισες μερες θα με βασανιζει ενας πονος, συχνα δε πολυ εντονος..
το θεμα ειναι, με τι κοστος στην ποιοτητα ζωης σου θα "αφεθεις" σε αυτους τους πονους..
μοιρα, καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα απο οσα νομιζεις, περισσότερα κι απο πολλους που εχουν δουλεψει για καιρο με τα δικα τους θεματα..Σαν να κοιτας το βυθο μιας πεντακαθαρης θαλασσας, αλλα για να πιασεις το θησαυρο, πρεπει να βουτηξεις. τα βλεπεις ολα καθαρα, αλλα εισαι λιγο μακρια.εισαι ομως στο κατάλληλο σημειο.

---

Σε ευχαριστώ ειλικρινά μεσα από την καρδιά μου για την υποστηριξή σου, πραγματικά με έχεις συγκινήσει .. :o Αποφάσισα σήμερα να πάω παραλία, με καλούς φίλους κατι που είχα καιρό πολύ να το κάνω... Τα αποτελέσματα του εγχειρήματος μου θα τα μάθεις ... :p Ελπίζω να κάνω καλά, δεν θέλω να τους χαλάσω το κλίμα... Όλο το βρίσκω το σημείο Σεούλ μου, αλλά ξαφνικά το χάνω και πάλι.. Που θα πάει θα την βρώ την άκρη..