Άγχος και γαστρεντερολογικά προβλήματα

Γεια σας! Με λένε Δάφνη και είμαι 25 ετών. Είμαι καινούργια και βρήκα πολύ ενδιαφέρον το site σας! Ελπίζω να μπορέσει κάποιος να μου δώσει ένα χέρι βοηθείας γιατί όσο κι αν το έχω προσπαθήσει εδώ και 2 χρόνια περίπου, μόνη μου δεν τα καταφέρνω δυστυχώς... Τι γίνεται όταν το άγχος χτυπάει κατευθείαν σε στομάχι και έντερο; Όταν πέρα από το κλασικό βάρος στο στήθος, αιθάνεσαι ότι πρέπει να έχεις πάντα κοντά σου μια τουαλέτα για παν ενδεχόμενο..; Επισκέφτηκα ψυχίατρο πριν από 2 χρόνια περίπου και μου είπε να παίρνω για ένα διάστημα τρία διαφορετικά χάπια την ημέρα. Είχα την αίσθηση ότι αυτός ο γιατρός με "ξεπέταξε" για να ξεμπερδεύει και αποφάσισα ότι δεν θα χαπακωθώ. Από τη λίστα με τα φάρμακα που μου έδωσε, αγόρασα μόνο ένα κουτάκι xanax και μέχρι σήμερα δεν πρέπει να έχω πάρει πάνω από 10-15 και αυτά μόνο σε φάσεις έντονου άγχους (και όντως μου πέρασε αυτόματα η αναγούλα και η ανησυχία). Οργανικό πρόβλημα πάντως δεν έχω, πέρα από λίγο ευερέθιστο έντερο ίσως. Κατάθλιψη δεν θα πρέπει να έχω αλλά είμαι σίγουρα στα πρόθυρα γιατί γενικά αποφεύγω δραστηριότητες εκτός σπιτιού και κυρίως με άτομα με τα οποία δε νιώθω άνετα... Δεν είμαι όλες τις μέρες έτσι. Είμαι με τα φεγγάρια μου. Συνήθως ό,τι παθαίνω, το παθαίνω βραδινές ώρες... Διάβασα κάπου εδώ μέσα ότι αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο. Υπάρχει κάποιος/ κάποια που να έχει περάσει παρόμοια κατάσταση; Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

Το οτί δεν έχεις οργανικό πρόβλημα το έχεις εξαντλήσει;

Π.χ. έχω μια φίλη που λόγω αλλεργίας παρακαλώ, είχε τέτοιο πρόβλημα.

Για αλλεργία είναι αλήθεια δεν ξέρω αν έχω... Έχω όμως π.χ. δυσανεξία σε ορισμένα φαγητά και προσπαθώ να τα αποφεύγω. Ξέρω ότι είναι ψυχοσωματικό το πρόβλημά μου γιατί πυροδοτείται πάντοτε όταν πρόκειται να κάνω κάτι που στάνταρ θα με αγχώσει, αλλά και όταν μου περνάνε άσχημες σκέψεις από το μυαλό (που τελευταία αυξάνονται συνεχώς...). Είναι ένας φαύλος κύκλος. Το ξέρω ότι είναι στο μυαλό μου, αλλά μάλλον δεν είμαι αρκετά έξυπνη ή δυνατή για να πω το ΣΤΟΠ επιτέλους... τι να πω...

Εγώ στην θέση σου θα επισκεπτόμουν πρώτα έναν πολύ καλό γαστρεντερολόγο. Μη νομίζεις, δεν είναι και οι γιατροί άσχετοι σχετικά με το πόσο η ψυχολογία παίζει ρόλο στην υγεία μας. Αφού λοιπόν έπαιρνα την συμβουλή του και έκανα ό,τι μου έλεγε, θα πήγαινα να δω κάποιον ψυχολόγο κυρίως για το ότι αποφεύγω δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Την λύση με τα φάρμακα προσωπικά την βρίσκω υπερβολική. Αλλά οι ειδικοί θα σου πουν περισσότερα.

Το οτί αποφεύγεις άτομα με τα οποία δεν αισθάνεσαι καλά είναι ό,τι πιο υγιές υπάρχει.;)

Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με κανένα δείκτη ευφυΐας.
:)

Σ\'ευχαριστώ πολύ που με καθησυχάζεις (έσκασα χαμόγελο τώρα ;))!

Θα ξαναπάω σε γαστρεντερολόγο και μάλιστα σύντομα, αυτό είναι σίγουρο.

Για τα χάπια, θα συμφωνήσω. Η αλήθεια είναι ότι έχω τρομερές τύψεις και γι\'αυτά τα λίγα χάπια που έχω \"αναγκαστεί\" να πάρω μέχρι σήμερα σε στιγμές αδυναμίας... Κάποιοι από τους δικούς μου που ξέρουν τι τρέχει λένε να απενοχοποιηθώ και ότι τα χάπια είναι για να μας βοηθάνε (και ότι σιγά τα πολλά χάπια που πήρα!) ενώ κάποιοι άλλοι (που πάλι το καλό μου θέλουν βέβαια...) με κάνουν να νιώθω τόσο αδύναμη και χαζή που νομίζω ότι έχω την ανάγκη των χαπιών. Και υπονοούν ότι δεν μπορώ να είμαι μια ζωή με το \"δεκανίκι\". (Δίκιο έχουν και οι μεν και οι δε, αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι δεν βγαίνω έξω αν δεν έχω στη τσάντα μου 1 xanax, που ξέρω ότι δεν θα χρησιμοποιήσω αλλά θα το έχω just in case...)

Όταν είμαι στα καλά μου, αυτομουτζώνομαι... Είμαι πολύ αισιόδοξη και θεωρώ ότι έχω υπάρξει πολύ τυχερή στη ζωή μου σε όλους τους τομείς. Σκέφτομαι ότι υπερβάλλω και ότι αυτό που έχω δεν είναι κάτι που δεν αντιμετωπίζεται.
Όταν δεν είμαι στα καλά μου, όμως... Αλλάζει ο τρόπος σκέψης μου. Τα πάντα μαυρίζουν και σκέφτομαι ότι δε με νοιάζει, ας χαπακώνομαι μια ζωή αν είναι να είμαι εγώ καλά! Είμαι κακομαθημένη μάλλον και αρκετά φοβιτσιάρα επίσης...

Αυτά...

Να δεις λοιπόν έναν γαστρεντερολόγο που θα σου δώσει την ακαδημαική του συμβουλή και θα σε κάνει να νιώσεις ασφαλής και ταυτόχρονα δες έναν ψυχολόγο, για να κουβεντιάσεις όλες σου τις ανησυχίες.

:)

Όλοι έχουμε τα προβλήματάκια μας. Δεν είσαι η μόνη.

Αυτό ακριβώς που μου λες θα κάνω. Μετά το πατατράκ με τον ψυχίατρο, καλύτερα να δω τι έχει να μου πει και η \"άλλη πλευρά\", αυτή του ψυχολόγου δηλαδή... Γιατί είναι κρίμα να σκέφτομαι χάπια σ\'αυτήν την ηλικία.

Να ρωτήσω και κάτι άλλο; Η φίλη σου που αναφέρεις, τι ακριβώς πρόβλημα είχε; Το είχε συνέχεια ή γινόταν πιο έντονο όταν αγχωνόταν; Και σε τι γιατρό πήγε και ανακάλυψε ότι επρόκειτο για αλλεργία; (πάμε σε αλλεργιολόγους για το στομάχι; :-s)

Πάντως ο γαστρεντερολόγος μου μού είπε ότι προκαλείται σχεδόν σίγουρα από άγχος, λόγω του ότι δεν ξυπνάω π.χ. το βράδυ με πόνους ή αναγούλες και λόγω του ότι δεν μιλάμε τόσο για οξύ και συνεχή πόνο όσο για έντονη ενόχληση που την έχω on and off και απλώς με εμποδίζει να λειτουργήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος.

Ουφ...

Να πω επίσης ότι θα χαιρόμουν να ακούσω και τις εμπειρίες και συμβουλές άλλων που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα! (Θα πάω και στους ειδικούς, μην ξεχνιόμαστε, αλλά μέχρι να πάω, θέλω να δω αν είναι συχνό φαινόμενο και τι έχουν κάνει για να το ξεπεράσουν όσοι έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση!)

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους/ όλες!

:)

ΥΓ: Επειδή είμαι καινούργια, αν το θέμα έχει ξανασυζητηθεί να με συγχωρείτε, αλλά με ένα quick search δεν είδα κάτι παρεμφερές. Αν υπάρχει, ποιο είναι το link;
Και πάλι ευχαριστώ! :)

Quote:

---

Originally posted by Daphne1982

Πάντως ο γαστρεντερολόγος μου μού είπε ότι προκαλείται σχεδόν σίγουρα από άγχος, λόγω του ότι δεν ξυπνάω π.χ. το βράδυ με πόνους ή αναγούλες και λόγω του ότι δεν μιλάμε τόσο για οξύ και συνεχή πόνο όσο για έντονη ενόχληση που την έχω on and off και απλώς με εμποδίζει να λειτουργήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος.

---

Daphne1982,
πράγματι, όταν συμβαίνει αυτό που περιγράφεις παραπάνω ως on/off, τότε οι συντριπτικές πιθανότητες είναι οι ενοχλήσεις που αισθάνεσαι να είναι ψυχοσωματικές.
Οπως ακριβώς δηλαδή σου είπε ο γιατρός σου.
Απευθύνσου σε έναν ψυχολόγο της περιοχής σου για να δουλέψεις ψυχοθεραπευτικά το πρόβλημα που αντιμετώπιζεις.
Καλή πορεία σου εύχομαι.

ΥΓ. καλώς ήλθες στο e-psychology.gr

Quote:

---

Originally posted by dodoni

Καλή πορεία σου εύχομαι.

ΥΓ. καλώς ήλθες στο e-psychology.gr

---

Καλώς σας βρήκα! :)

Γεια σου Δαφνη! Μια φιλη μου περναει τα ιδια μ\' εσενα. Αυτο την εχει κανει να μην πολυβγαινει απο το σπιτι και οταν ειναι εξω πινει μονο λιγο νερο ποτε φαγητο.

Ειναι δυσκολη φαση, ειναι και στο εξωτερικο για σπουδες και δεν εχει πολλους φιλους εκει.
Ειχε κανει εξετασεις και ολα καλα της βγηκαν οποτε μαλλον ειναι ψυχοσωματικο.
Στην αρχη νομιζε οτι παθαινει δηλητηριαση κ τετοια.

Και εγω οταν αγχωθω πολυ θα με πιασει να τρεξω στην τουαλετα (καποιες φορες). Συνηθως με πιανουν αλλα πραγματα βεβαια αλλα ο καθενα εχει τα δικα του ζορια..
Κοιταξε το αρχικα σε καποιο καλο γιατρο κ πηγαινε κ σε κανεναν ομοιπαθητικο να δεις αν θελεις τι εχει να σου πει και εκεινος.

Είναι κάπως αστείο όταν μας χτυπάει το άγχος σε αυτό το θέμα. Το έχω υποστεί λίγες φορές συνολικά στη ζωή μου (ξέρω όμως ότι την έχω αυτή την ευαισθησία στο έντερό μου όταν αγχώνομαι) και τις περισσότερες φορές ήταν όταν πήγαινα κάποια εκδρομή. Έχω περάσει ολόκληρη ημερήσια εκδρομή με το σχολείο μέσα σε τουαλέτες. Έβγαινα από τη μία και πήγαινα στην άλλη. Γενικά έχω παρατηρήσει ότι αγχώνομαι ιδιαίτερα όταν είναι να ταξιδέψω, ακόμα κι αν κάνω το συγκεκριμένο ταξίδι μια φορά την εβδομάδα και θα έπρεπε να το είχα συνηθίσει.

Θα ήθελα όμως να πω τη γνώμη μου για κάτι που διάβασα στο συγκεκριμένο θέμα αλλά έχει τύχει να το διαβάσω και αλλού.
Δε πιστεύω ότι η δύναμη έχει σχέση με το να ξεπεράσεις κάτι, αλλά στο να το παλέψεις. Αν δεν έχουμε βρει τον τρόπο όσο δυνατοί κι αν είμαστε είναι σα να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.
Ας πούμε ότι θέλουμε να διασχίσουμε έναν λαβύρινθο και να βγούμε από την έξοδο. Η δύναμη δε θα μας βοηθήσει να βρούμε το σωστό μονοπάτι, αλλά να αντέξουμε τις απογοητεύσεις όταν συνειδητοποιήσουμε ότι τόση ώρα ακολουθούσαμε το λάθος και να προσπαθήσουμε πάλι από την αρχή, θα μας βοηθήσει να κάνουμε άλλο ένα βήμα κόντρα στον άνεμο που λυσσομανάει πάνω μας και προσπαθεί να μας ρίξει. Στο τέλος από την επιμονή μας θα βρούμε το κατάλληλο μονοπάτι. Αυτό όμως το μονοπάτι είναι διαφορετικό για τον καθένα μας. Άλλοι ίσως το βρουν πιο εύκολα μέσα από τη δική τους ανασκόπηση, άλλοι χρειάζονται τη βοήθεια κάποιου άλλου. Η δύναμη απλά κρύβεται στην απόφαση να το καταπολεμήσεις και να προσπαθήσεις.

Ούτε η εξυπνάδα παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτά τα θέματα. Η ικανότητα της κρίσης και της ανάλυσης σίγουρα βοηθάει αλλά δε παίζει τον καθοριστικό ρόλο. Αν ήταν έτσι τότε οι πιο έξυπνοι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιβάλλονται στα συναισθήματά και στα ένστικτά τους, δε θα τους επηρέαζε τίποτα, δε θα φοβόντουσαν, δε θα στενοχωριόντουσαν. Ε, δε γίνεται αυτό γιατί είναι διαφορετικοί οι μηχανισμοί. Νομίζω ότι έχει να κάνει περισσότερο με τη συναισθηματική μας ευφυία, η ικανότητά μας να διαζειριζόμαστε καλύτερα αυτές τις καταστάσεις.

Παθαινα κατι παρομοιο πρωτου ξεκινησω θεραπεια. Δεν προλαβαινα να βγω απο το σπιτι και μετα το δευτερο τετραγωνο ξαναεπεστρεφα τουαλετα. Το δικο μου προβλημα σιγουρα ψυχολογικο και ειναι δυσκολο. Οταν δεν εχεις τουαλετα κοντα αγχωνεσαι, πανικοβαλλεσαι και το σκεφτεσαι ακομη παραπανω. Δεν ξερω αν λυθηκε το προβλημα γιατι μετα τη θεραπεια αυτο σταματησε διοτι σταματησε το αγχος. Αν επανελθει το αγχος μπορει να επανελθει κι αυτο. Δεν ειμαι σιγουρη, αλλα νομιζω το ελεγχεις με το προγραμμα. Τι εννοω: Βαλε προγραμμα στην τουαλετα σου και πηγαινε συγκεκριμενη ωρα (π.χ. πρωινη). Αυτο εμενα με καθησυχαζε καπως γιατι ηξερα πως τελειωσα μ αυτο το θεμα και δεν με προβληματιζε τοσο. Καπως ετσι το σκεφτεσαι. Σιγουρα ομως και μ αυτη τη λυση εχεις καμια φορα και τα δυσαρεστα, οπως αν τυχει μια μερα να μην πας λογω καποιας υποχρεωσης, τοτε η μερα παει χαμενη. Δυσκολευεσαι να πας αλλη ωρα κι αυτο σε αγχωνει, σιγουρα ομως δε συγκρινεται μ\' αυτο που περνας τωρα. Ρωτησε και τον ψυχολογο σου ομως. Σε γιατρους εχω ρωτησει για το συγκεκριμενο προγραμμα που αναφερω και το εγκρινουν πολλοι. Λενε πως ειναι καλο και για την υγεια, αν εχεις προγραμμα στην τουαλετα και το τηρουν ηδη αρκετοι ανθρωποι, ακομη κι εδω στο site κι ας ντρεπονται να το πουν :p

σου γραφω με σκοπο να σε κανω να αισθανθεις καλυτερα.περασα ενα διαστημα παρομοιο με το δικο σου προβλημα.με το που εβγαινα απο το σπιτι με επιανε το στομαχι μου και ειχα ταση για εμετο.καθολη την διαρκεια που ημουν εξω ενιωθα ετσι και ηθελα να γυρισω σπιτι μου.με αποτελεσμα να μην πολυβγαινω ή να βγαινω για λιγο και να γυριζω.οπου πηγαινα ηθελα να εχω μια τουαλετα οχι για τον δικο σου λογο αλλα για να μπορω να κανω εμετο.επισης δεν ετρωγα ποτε εξω.δεν υπηρχε λογος να αγχωθω..εναν καφε να πηγαινα θα το παθαινα.ηταν ανυποφερτο.
και τωρα λεω οτι γραφω για να αισθανθεις καλυτερα γιατι ολα αυτα τα ξεπερασα μονη μου,δεν πηγα ποτε σε ψυχολογο και δεν πηρα ποτε χαπια.ειμαι σχεδον ολη μερα εξω,εννοειται τρωω εξω και γενικα εχω γινει ο παλιος μου εαυτος.και αυτο γιατι αρχισα να βγαινω παρα τα οσα ενιωθα.να βγαινω συχνα ομως.τον πρωτο καιρο δεν ημουν καλα,ειχα συνεχεια το νου μου στο που μπορω να κανω εμετο αν χρειαστει και γενικα πονουσε καπως το στομαχι κτλ.μετα σιγα σιγα αυτο κρατουσε για κανα τεταρτο και μετα ημουν ηρεμη..και τωρα πια δεν κραταει καθολου.ειναι ολα στο μυαλο μας,αυτο πρεπει να καταλαβουμε και πως οσο ασχημα και να νιωθουμε δεν θα μας συμβει κανενα κακο.βγες και αν δεν εισαι καλα μη φυγεις αμεσως..προσπαθησε να ηρεμησεις και πες στον εαυτο σου οτι σε λιγο θα εισαι καλα.οτι ειναι μην το αφηνεις να μπαινει απο πανω σου.θα το νικησεις.και μην λες οτι δεν εισαι δυνατη.εισαι.

Κατ\'αρχάς σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις, όντως με καθησυχάζετε...

Quote:

---

Originally posted by margo44
Κοιταξε το αρχικα σε καποιο καλο γιατρο κ πηγαινε κ σε κανεναν ομοιπαθητικο να δεις αν θελεις τι εχει να σου πει και εκεινος.

---

Επειδή είμαι τελείως άσχετη με αυτά, ποια είναι ακριβώς η δουλειά του ομοιοπαθητικού; Έχεις κάποιον καλό να μου προτείνεις;

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Δε πιστεύω ότι η δύναμη έχει σχέση με το να ξεπεράσεις κάτι, αλλά στο να το παλέψεις. Αν δεν έχουμε βρει τον τρόπο όσο δυνατοί κι αν είμαστε είναι σα να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.

---

Έχεις απόλυτο δίκιο...

Quote:

---

Originally posted by Wintertimes
Βαλε προγραμμα στην τουαλετα σου και πηγαινε συγκεκριμενη ωρα (π.χ. πρωινη). Αυτο εμενα με καθησυχαζε καπως γιατι ηξερα πως τελειωσα μ αυτο το θεμα και δεν με προβληματιζε τοσο.

---

Μακάρι να μπορούσα να το κάνω αυτό... Από μικρή πήγαινα 2-3 φορές στην τουαλέτα καθημερινά (μερικές φορές και παραπάνω!) Είναι κληρονομικό το φαινόμενο βλέπεις και δεν σώζομαι με τίποτα!

Quote:

---

Originally posted by αννυ
τον πρωτο καιρο δεν ημουν καλα,ειχα συνεχεια το νου μου στο που μπορω να κανω εμετο αν χρειαστει και γενικα πονουσε καπως το στομαχι κτλ.μετα σιγα σιγα αυτο κρατουσε για κανα τεταρτο και μετα ημουν ηρεμη..και τωρα πια δεν κραταει καθολου.

---

Πρέπει να έχεις πολύ θάρρος, Άννυ μου... Μόνο που το σκέφτομαι αυτό το σχέδιο, με λούζει κρύος ιδρώτας!

Πάντως, για να ξεκαθαρίσω κάτι, από αναγούλες και ευερέθιστο έντερο δεν πάσχω πάντα όταν είμαι έξω. Μόνο όταν δεν είμαι με συγγενείς ή με κολλητούς μου, π.χ. μερικές φορές όταν είμαι με το αγόρι μου ή με ανθρώπους που θεωρώ ότι πρέπει να πάρω την \"έγκρισή\" τους (βλ. πεθερικά, αφεντικά) ή έστω και με ανθρώπους που δε γνωρίζω καλά και δεν θα ένιωθα άνετα να κάνω εμετό μπροστά τους!!! (Αυτό με την τουαλέτα μπορώ να το ελέγξω ως ένα βαθμό, απλώς όταν διαμαρτύρεται το έντερο και δεν μπορώ να κάνω κάτι γι\'αυτό, με χτυπάει αμέσως στο στομάχι, εξ ου και οι τάσεις για εμετό...)

Διάβασα κάπου στο φόρουμ το εξής:
\"Το πιό διαδεδομένο ψυχολογικό μοντέλο για την ερμηνεία του πανικού και της αγοραφοβίας είναι η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία\"
Δεν είμαι ειδικός, αλλά νομίζω ότι είναι ό,τι πρέπει για την περίπτωσή μου. Εσείς τι πιστεύετε; Πού πρέπει να απευθυνθώ για τέτοιου είδους θεραπεία;

(Συγγνώμη αν σας κούρασα!)

δαφνουλα γεια.δυστηχως το αγχος χτυπαει αμεσως στο στομαχι και στα εντερα.εγω δυστηχως εχω παρομοιω προβλημα και οταν το επαθα νομιζα οτι ειχα μεγαλο προβλημα και ετρεχα στα νοσοκομεια.βασικα μπορει να σου εχει δημιουργησει προβλημα δυσανεξιας οπως προανεφεραν καποια ατομα παραπανω τα οποια συνηθως ειναι η λακτοζη και ολα τα λαχανικα και πολλα φρουτα.η δικη μου διαγνωση ηταν σπαστικη κολλιτιδα και με ενα σιροπι η ενα χαπι οχι αγχους αλλα για το φαγητο λιγο πριν φας κατι απο αυτα που προανεφερα ειμαι ηδη πολυ καλυτερα.επισης τα οσπρια αντενδεικνυται σε τετοιες καταστασεις.καλα αποτελεσματα

καλησπερα .διαβασα το προβλημα σου και ειδα οτι καπου σχετιζεται και με το δικο μου.Εχω και εγω προβλημα με το εντερο και το στομαχι.. μην σου πω γενικος με ολα τα οργανα στην κοιλιακη χωρα .ξεκινησε πρωτα με το εντερο κ μετα ολα τα αλλα.ΟΙ πονοι δεν ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ειδικα στισ αρχες που δεν πιστευα με τιποτα οτι μπορει να ειναι το αγχος .ουτε φυσικα ακομα το πιστευω εντελος αλλα προσπαθω.εχω παει σε πολλουσ γαστρεντερολογους κ οι περισοοτεροι μου λενε για ευερεθιστο εντερο κ σοματοποιηση του αγχους..αυτο που θα ηθελα να σε συμβουλεψω οπως σου λενε και τα παιδια πηγαινε σε εναν γιατρο καλο και οχι σε πολλους διοτι εβαλαν και αυτοι το χερακι τουσ να παθω καταθλιψη και να πιστευω οτι εχω σοβαρη ασθενεια στο εντερο.δυστυχος καπιοι γιατροι βρισκουν ανθρωπους σαν εμας να εκμεταλευτουν οικονομικα .