Η εθελοντική εργασία κάνει καλό ή κακό στην ψύχωση?

Υπαρχουν ψυχιατροι που ενθαρρυνουν τους ασθενεις τους ωστε να εργασθουν εθελοντικα (οταν δεν μπορουν να βρουν καποια "κανονικη" εγρασια) και μεσω αυτης της οδου να νιωσουν χρησιμοι, να ξεφυγουν απο τις σκεψεις της ψυχωσης και να βελτιωσουν την ψυχικη τους κατασταση γενικως.

Υπαρχουν ομως και ψυχιατροι που υποστηριζουν πως το να θελεις να εργασθεις εθελοντικα ειναι δειγμα χαμηλης αυτοεκτιμησης (αποκτας σκεψεις "δεν αξιζω να πληρωνομαι") και οτι ουσιαστικα δεν κανει καλο σε καποιον ασθενη με ψυχωση.

Ποια ειναι η δικη σας γνωμη?

Η εθελοντική εργασία πιστευω πως κάνει καλό είτε αντιμετωπίζεις κάποιο θέμα υγείας είτε όχι.

Δεν θεωρώ πως είναι δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμισης, αλλά ακριβώς το αντίθετο: το να βοηθά κάποιος ανθρώπους που έχουν ανάγκη ειδικότερα όταν ο ίδιος περνά επίσς προβλήματα είναι δείγμα καλού χαρακτήρα και ποιότητας.
Δεν χρειάζεται να μπεις στα βαθιά και να βρίσκεσαι κάπου ως εθελοντής ατελείωτες ώρες.
Ξεκίνα με μια παρτ-ταιμ απασχόληση.
Εμένα μου λείπει πολύ η Κιβωτός που ήμουν εθελόντρια για καιρό, αλλά έτσι όπως έχει γίνει πλέον η κατασταση πρέπει να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, οπότε που καιρός για εθελοντισμό.
Βρες αυτό που σου ταιριάζει και πήγαινε. Θα νιώσεις πολύ καλά...:)

Νομιζω πως ολοι θα συμφωνησουμε στη χρησιμοτητα του εθελοντισμου.
Ισως δεν το εθεσα σωστα το θεμα.

Δεν μιλω απαραιτητα για διαστηριοτητες οπως της Κιβωτου, που ειναι εξαιρετικες...
μιλω κυριως για το να εργασθεις καπου (σε εναν τυπικο καθημερινο εργοδοτη), ως αμισθος, για εργασιακη εμπειρια και μονο...

εκμεταλευση δλδ δεν μπορει να κανει καλο σε ενα νοημων ανθρωπο

Κοιτα Δημητρη... δεν ξερω κατα ποσο μπορει να θεωρηθει εκμεταλλευση οταν δεν υπαρχει αλλος τροπος να προσθεσεις στο βιογραφικο σου εγρασιακη εμπειρια ή οταν θελεις να ανοιξεις μια δικη σου επιχειρηση οποτε και θεωρεις σωστο να "μαθεις τη δουλειά" με αυτον τον τροπο, κοντα σε εναν επαγγελματία...

Παρ'ολ'αυτα η λεξη και μονο "εκμεταλλευση" εχει ενδιαφερον.

Η εργασια κανει καλο ειτε αυτη ειναι εθελοντικη. Ναι σε ενα ιδανικο κοσμο , ολοι θα επρεπε να πληρωνονταν για την προσφορα τους , αλλα αυτη τι στιγμη ως εχει η κατασταση ειδικα στην Ελλαδα απεχουμε πολυ απο αυτο. Η εργασια ειναι παραπανω απο το να σταθεις χρησιμος. Καμμια δουλεια δεν ειναι ευκολη και θα σε φερει πολλες φορες στα ορια σου. Θα μαθεις να διαχειριζεσαι καταστασεις , θα υπερβεις πολλες φορες τον εαυτο σου , θα αποκτησεις εμπειριες , θα κοινωνικοποιηθεις με τους υπολοιπους συναδερφους και θα γινεις ετοιμοπολεμος για την μετεπειτα ζωη ...με μια καλη εργασια ελπιζω...με πληρωμη:)

Εγω δεν θελω να κανω εθελοντικη εργασια προσωπικα , ημουν εργαζομενος για παρα πολλα χρονια . Το μονο που κανω τωρα ειναι αβαριες ισως για φιλους ,γνωστους κλπ. χωρις πληρωμη σχεδον παντα ,αλλα μετρον αριστον. Κανω και πολλα αλλα πραγματα και εχω φουλ 24ωρο. Ειναι δικη σου αποφαση το τι θα κανεις , αλλα ειδικα εαν κανεις τα πρωτα σου βηματα νομιζω θα οφελησει τα μεγιστα.

Εμένα ο γιατρός μου λέει συνέχεια να βρώ δουλειά, (πάντα για το καλό της υγείας μου) άλλα εγώ συνέχεια βρίσκω δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν δουλειές ενώ στην ουσία ούτε κάν ψάχνω...
Βασικά είχα δοκιμάσει στο παρελθόν (τηλεφωνικά κέντρα\πωλητής) άλλα δεν άντεξα πάνω απο δύο μέρες κυρίως λόγω φαρμάκου.
Εσείς ρε παιδιά πώς μπορείτε και δουλέυετε με τα φάρμακα; Kάπου αλλού διάβασα ότι μερικοί απο εσάς έχετε τελειώσει και σχολές. Πώς τα καταφέρατε με τα φάρμακα;

Quote:

---

Originally Posted by Richter

Εμένα ο γιατρός μου λέει συνέχεια να βρώ δουλειά, (πάντα για το καλό της υγείας μου) άλλα εγώ συνέχεια βρίσκω δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν δουλειές ενώ στην ουσία ούτε κάν ψάχνω...
Βασικά είχα δοκιμάσει στο παρελθόν (τηλεφωνικά κέντρα\πωλητής) άλλα δεν άντεξα πάνω απο δύο μέρες κυρίως λόγω φαρμάκου.
Εσείς ρε παιδιά πώς μπορείτε και δουλέυετε με τα φάρμακα; Kάπου αλλού διάβασα ότι μερικοί απο εσάς έχετε τελειώσει και σχολές. Πώς τα καταφέρατε με τα φάρμακα;

---

Richter... σε αυτου του τυπου τις εργασιες που αναφερεις (πωλητης/τηλεφωνικο κεντρο), περνας μια βασικη εκπαιδευση καποιων εβδομαδων που σου δινει τη δυνατοτητα να προσαρμοστεις. Που ακριβως ειχες προβλημα? Δεν αντεχες μετα τις δυο πρωτες μερες της εκπαιδευσης ή τις δυο πρωτες μερες μετα την ολοκληρωση της εκπαιδευσης, που επρεπε πλεον να αρχισεις να παραγεις?

Διαβασα λιγο τα post σου μιας και ειναι σχετικα λιγα και ειδα οτι παιρνεις risperdal. Επειδη το επαιρνα κι'εγω, δεν ειχα αισθανθει να μην μπορω να δουλεψω. Απλα κι'εγω δεν το κυνηγουσα. Και δε νομιζω οτι ευθυνοταν το risperdal γι'αυτο. Ευθυνοταν για αλλα πραγματα οπως την αυξηση της προλακτινης, με τα γνωστα αποτελεσματα στη λιμπιντο.

Γενικα δε νομιζω πως τα αντιψυχωσικα 2ης γενιας επηρεαζουν τη διαθεση καποιου να δουλεψει ή να διαβασει. Τουλαχιστον λιγο που το εχω ψαξει αυτες τις μερες, δεν εχω διαβασει για τετοιου τυπου "παρενεργειες". Αν καποιος γνωριζει κατι διαφορετικο, ας το μοιραστει μαζι μας, ισως με καποιο link για να διαβασουμε...

Δεν είναι ότι δεν είχα διάθεση αγαπητέ Angele απλά αισθανόμουν μία έντονη κόπωση...

Ναι, καταλαβα.
Η αληθεια ειναι οτι οσο επαιρνα risperdal δεν δουλευα, οποτε δεν ξερω αν θα αισθανομουν κι'εγω την ιδια κοπωση...

Δεν μου φαίνεσαι για ασθενής... Μήπως είσαι κάποιος κρυφογιατρός; :D

Να'σαι καλα ρε Richter.
Ειναι οτι καλυτερο εχω ακουσει απο αγνωστο ατομο, ever. :)

Λες να ημουν γιατρος και να καρφωνομουν τοσο εντονα?
Και καποια στιγμη θα φωναξω τη μανα μου, τον πατερα μου και την αδερφη μου, να το διαβασουν αυτο, μπας και αναθεωρησουν καμια αποψη περι του ατομου μου...

Μια λογικη εξηγηση παντως για να μην σου μεινει η απορια ειναι πως επαθα το πρωτο ψυχωσικο στα 31 μου.
Και αυτο απο μονο του ειναι αξιοπεριεργο, γιατι συνηθως αυτα ξεκινουν σε πολυ πιο μικρη ηλικια, οπως μου εξηγουσε μια εξαιρετικη ψυχιατρος.
Εκτος αν παιρνεις ουσιες/ναρκωτικα, πραγμα που δεν εχω κανει ποτέ.

Eγώ το έπαθα στα 21 μου.

Πάντως πρέπει να είσαι απο τους ελαφρά άρρωστους και ασυμπτωματικούς.
Έτσι είμαι εγώ.
Κάνω λάθος;

Quote:

---

Originally Posted by Richter

Eγώ το έπαθα στα 21 μου.

Πάντως πρέπει να είσαι απο τους ελαφρά άρρωστους και ασυμπτωματικούς.
Έτσι είμαι εγώ.
Κάνω λάθος;

---

Νομιζω πως δεν κανεις λαθος.
Αλλα εβαλα τη λεξη νομιζω, οχι τυχαια καθως μεχρι στιγμης εκανα σαν προβατο οτι μου ελεγε ενας γιατρος που μου ειχε επιβληθει απο το περιβαλλον μου, οποτε δεν εχω ακουσει πολλες διαφορετικες αποψεις.

Ποτε δεν ειχα ψαξει σοβαρα το θεμα της ψυχωσης, και αποφασισα τις τελευταιες μερες να το δω σοβαρα.

Και γι'αυτο εχω ξεκινησει και εναν... μαραθωνιο πληροφορησης του εαυτου μου, με διαφορους τροπους, ενας απο αυτους και τουτο δω το forum, στο οποιο οδηγουν πολλα αποτελεσματα του google.

Οι γιατροί είναι επιστήμονες,καλά θα κανουμε να τους ακούμε...
Τώρα το τι θα διαβάζεις απ'το internet και το υιοθετείς,είναι θέμα κριτικής σκέψης για εμένα...
Στο internet ανοίγει μία σελίδα ο καθένας και μπορεί να γράφει ότι μαλακία του κατέβει! (sorry για την έκφραση)

Και εγω αισθανομαι εντονη κοπωση απο τα φαρμακα. Και η ψυχωση απο μονη της δεν ειναι παιξε - γελασε επηρεαζει πολλους τομεις. Ακομα ενας κανονας ειναι οτι οσο μικροτερος εκδηλωσεις αυτη την ασθενεια τοσο χειροτερα.

Αλλος κανονας ειναι οτι κανεις δεν ειναι ιδιος. Αλλοι ειναι πιο βαρια , αλλοι πιο ελαφρια , αλλοι εχουν υποστηρικτικο περιβαλλον αλλοι οχι , αλλοι ετσι...αλλοι αλλιως.

Εγω σε γενικες γραμμες εφαγα μια δεκαετια σχεδον και βαλε εντονης φρικης. Τωρα μπορω να πω οτι ειμαι ΟΚ.

Quote:

---

Originally Posted by Richter

Οι γιατροί είναι επιστήμονες,καλά θα κανουμε να τους ακούμε...
Τώρα το τι θα διαβάζεις απ'το internet και το υιοθετείς,είναι θέμα κριτικής σκέψης για εμένα...
Στο internet ανοίγει μία σελίδα ο καθένας και μπορεί να γράφει ότι μαλακία του κατέβει! (sorry για την έκφραση)

---

Υπαρχουν εγκυρες πηγες. Υπαρχουν καποια site τα οποια ειναι το Α και το Ω. Απο κει αλλωστε ενημερωνονται και οι γιατροι , οι οποιοι πολλες φορες τυχαινει να εχουν και ιστοσελιδες στο διαδικτυο και αυτοι....αλλα καλυτερα να μην εμπιστευεσαι ολους τους γιατρους.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Εγω σε γενικες γραμμες εφαγα μια δεκαετια σχεδον και βαλε εντονης φρικης. Τωρα μπορω να πω οτι ειμαι ΟΚ.

---

Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "φρίκη" απλά εγώ αισθάνομαι έντονη απογοήτευση ότι πάσχω απο κάποια ασθένεια που μάλλον δεν θα γίνω ποτέ τελείως καλά
Και υπογραμίζω ειδικά αυτή την έκφραση γιατί αυτό είναι ειδικά που με πειράζει και όχι η ταλαιπωρία που πέρασα. Την έχω ήδη ξεπεράσει και ξεχάσει....

Quote:

---

Originally Posted by Richter

Οι γιατροί είναι επιστήμονες,καλά θα κανουμε να τους ακούμε...
Τώρα το τι θα διαβάζεις απ'το internet και το υιοθετείς,είναι θέμα κριτικής σκέψης για εμένα...
Στο internet ανοίγει μία σελίδα ο καθένας και μπορεί να γράφει ότι μαλακία του κατέβει! (sorry για την έκφραση)

---

Ειναι πολυ ευκολο να ξεχωρισεις ποια στοιχεια ειναι επισημα στο internet και ποια οχι.
Εξαλλου απο το 1996 μπαινω στο internet (με ταχυτητα fax ξεκινησα, 14.400), πιστευω την εχω την εμπειρια.

Επισης εχω αρχισει και επισκεπτομαι ψυχιατρους, παιρνω αποψεις, συζητω αποριες, συλλεγω στοιχεια.
Θα συνεχισω να το κανω για οσο δεν νιωθω οτι αυτο μου προκαλει φθορα και μεχρι να παρω ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα ερωτηματικα μου.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

.αλλα καλυτερα να μην εμπιστευεσαι ολους τους γιατρους.

---

Σαφώς και δεν εμπιστέυομαι όλους τους γιατρούς,όπως δεν εμπιστέυομαι και όλες τις κλινικές,γι'αυτό άνοιξα και thread για την ψυχιατρική κλινική Γαλήνη,για να προειδοποίησω κόσμο.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Εγω σε γενικες γραμμες εφαγα μια δεκαετια σχεδον και βαλε εντονης φρικης. Τωρα μπορω να πω οτι ειμαι ΟΚ.

---

Αγαπητε περιπατητη σου ευχομαι να μην ξανανιωσεις ποτέ φρικη.
Ασχετο, αλλα απο χθες που εξερευνω το forum, σχεδον σε ολα τα θεματα πεφτω πανω σου... :D

Πήρα το risperdal πρίν μία ώρα και αισθάνομαι λίγη κούραση,πάω να τη πέσω, τα λέμε κάποια άλλη ημέρα ίσως άυριο.
Καληνύχτα...

Quote:

---

Originally Posted by angelos

Αγαπητε περιπατητη σου ευχομαι να μην ξανανιωσεις ποτέ φρικη.
Ασχετο, αλλα απο χθες που εξερευνω το forum, σχεδον σε ολα τα θεματα πεφτω πανω σου... :D

---

εχμ 11000 και βαλε μηνυματα + οτι ο κοσμος ηταν λιγος παλια + οτι δεν μπαιναν πολλα παιδια με ψυχωση....δεν με εκπλησσει:p

Διαβασε το γιατι "οι σχιζοφρενεις δεν γραφουν στο φορουμ" .... ενα απο τα αγαπημενα μου νηματα....παλευα να βρω ομοιοπαθεις και πληροφοριες και εγω.

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BF%CF%85%CE%BD

Νατο το βρηκα ελπιζω να βγαινει.

Σ'ευχαριστω για το link, διαβασα και τις 12 σελιδες, με εμφαση φυσικα στα δικα σου posts.
Αν και θα βγω τελειως off-topic, δεν αντεχω να μην σου κανω την παρακατω ερωτηση...

Ειδα οτι την εψαχνες πολυ με τα φαρμακα. Συνεχιζεις ακομα και σημερα να κανεις το ιδιο?

Πιστευεις οτι κυριως τα φαρμακα θα σου προσφερουν μια αλφα ποιοτητα ζωης ή μια εργασια, μια συντροφος, η επικοινωνια με φιλους και μερικες υλιστικες απολαυσεις ειναι πιο αποτελεσματικη μεθοδος? Ισως θα μου πεις οτι ειναι ο συνδιασμος και των δυο. Αλλα σε τι ποσοστο, αναλογικα (κατα την αποψη σου)?

Quote:

---

Originally Posted by angelos

Σ'ευχαριστω για το link, διαβασα και τις 12 σελιδες, με εμφαση φυσικα στα δικα σου posts.
Αν και θα βγω τελειως off-topic, δεν αντεχω να μην σου κανω την παρακατω ερωτηση...

Ειδα οτι την εψαχνες πολυ με τα φαρμακα. Συνεχιζεις ακομα και σημερα να κανεις το ιδιο?

Πιστευεις οτι κυριως τα φαρμακα θα σου προσφερουν μια αλφα ποιοτητα ζωης ή μια εργασια, μια συντροφος, η επικοινωνια με φιλους και μερικες υλιστικες απολαυσεις ειναι πιο αποτελεσματικη μεθοδος? Ισως θα μου πεις οτι ειναι ο συνδιασμος και των δυο. Αλλα σε τι ποσοστο, αναλογικα (κατα την αποψη σου)?

---

Παιρνω σταθερα μια φαρμακευτικη αγωγη. Αυτο που μου προσφερει ειναι ποιοτητα ζωης. Φυσικα θελω καλυτερη ποιοτητα ζωης και φυσικα εχω βρει μια φαρμακευτικη αγωγη που να μου ταιριαζει , γιατι ειναι αργη , χρονοβορα και εξαιρετικα επιπονη διαδικασια.
Το να μη παρω φαρμακα , ειναι μια απιστευτη κολαση που ισως δεν θα μπορουσα να διασχισω ζωντανος.
Τελος παντων δεν εχουμε απαντησεις σε μερικα ερωτηματα. Εαν εκεινο και εαν το αλλο , και εαν δεν ειναι σωματικο , και εαν ειναι καθαρα ψυχολογικο και εαν αλλαζε εκεινο και εαν γινοταν αυτο....υποθεσεις παμπολλες και ποτε δεν ξερεις , παιρνεις ενα δρομο ,οποιον νομιζεις ποιον σωστο και τον διαβαινεις.

Εγω νομιζω οτι τα καταφερνω αρκετα καλα και ειμαι ελαφρια περιπτωση , γιατι μαλλον ειναι ψυχολογικο το προβλημα , γιατι δεν ειχα και ευκολη ζωη....ισως.

Ούτε αναγνωρίζει κανείς την εθελοντική εργασία (εδώ δεν αναγνωρίζεται καλά καλά η προϋπηρεσία, πολλές φορές) ούτε υπήρχε περίπτωση να οφελεί σε κάτι, πέρα από αυτούς που τη διοργανώνουν και εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη, και αν συμβαίνει και αυτό. Γτ πολλές φορές είναι πράγματα ανούσια και βλακώδη αυτά που κάνουν. Απλώς ψάχνουν έναν τρόπο να καταστρέφουν τον χρόνο και των "τρελών", όπως και των υπόλοιπων ανθρώπων, δεσμεύοντάς τους σε βλακείες, οι οποίες απλώς δεν μπορούν και να πληρώνονται γτ ποιος θα πλήρωνε έναν άχρηστο τρελό για ο,τιδήποτε; Κανείς, απλούστατα. Οι "υγιείς" (κανείς δεν είναι, όπως λένε οι γιατροί τελικά) πληρώνονται και δουλεύουν κανονικά, οι "άρρωστοι" "απασχολούνται" σε βλακείες για να χάνουν την ώρα τους και να λέμε ότι κάτι κάνουν και ότι "τι καλοί που είναι (οι καραγκιόζηδες) που ασχολούνται μαζί τους και τους 'βοηθάνε'". Στην πραγματικότητα, οι "τρελοί" είναι καμένα χαρτιά για όλους. Ας το πάρουμε χαμπάρι μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε με τις φαντασιώσεις ότι "θα γίνουμε καλά (κάποτε)".

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Στην πραγματικότητα, οι "τρελοί" είναι καμένα χαρτιά για όλους. Ας το πάρουμε χαμπάρι μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε με τις φαντασιώσεις ότι "θα γίνουμε καλά (κάποτε)".

---

Παρ'όλο που μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω χαμηλή αυτοπεποιήθηση,σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι είμαι "καμένο χαρτι" και θα σε συμβούλευα να μην αισθανθείς ποτέ έτσι στη ζωή σου,επειδή σου έτυχε μία ασθένεια του μυαλού.
Τώρα όσο για τις φαντασιώσεις που λές ο άνθρωπος όσο ζεί ελπίζει σε κάτι καλύτερο, αυτό του δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει με αισιοδοξία τη ζωή του.
Ε.. είπαμε όχι και να μήν κάνουμε και κάποια όνειρα για τη ζωή μας.
Όχι και έτσι βρε Elafi.

Δεν είναι τι αισθάνεσαι και βλακείες, είναι τι είσαι και ποια η θέση σου στην κοινωνία. Πιο καμένο χαρτί από τους "τρελούς" στον κόσμο δεν υπάρχει, ίσως. Όσο για τις φαντασιώσεις και τις ελπίδες, αυτό είναι που τρώει και καταστρέφει τους ανθρώπους τελικά. Και στην τελική, με τα φάρμακα οι "τρελοί" ούτε ονειρεύονται ούτε πραγματοποιούν τίποτα, ποτέ ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Δεν είναι τι αισθάνεσαι και βλακείες, είναι τι είσαι και ποια η θέση σου στην κοινωνία. Πιο καμένο χαρτί από τους "τρελούς" στον κόσμο δεν υπάρχει, ίσως. Όσο για τις φαντασιώσεις και τις ελπίδες, αυτό είναι που τρώει και καταστρέφει τους ανθρώπους τελικά. Και στην τελική, με τα φάρμακα οι "τρελοί" ούτε ονειρεύονται ούτε πραγματοποιούν τίποτα, ποτέ ξανά.

---

Eγώ πάντως δεν αισθάνομαι έτσι για το εαυτό μου.

Καλό για σένα, ο καθένας όμως είναι μόνος του με τον εαυτό του και έχει τα δικά του προβλήματα και πεποιθήσεις. Και οι περισσότεροι μάλλον έτσι αισθάνονται.