Δυσπνοια - φοβια

Γεια σας ειμαι καινουργια εδω αν και αρκετο καιρο παρακολουθω το φορουμ.αποφασισα να γραψω και εγω κατι που με απασχολει εδω και 1 μηνα περιπου.ειμαι 23 και εδω και 2 χρονια μετα απο καποιες δυσκολες φασεις τις ζωης μου αρχισαν η καταθλιψη και οι αγχωδεις διαταραχες.αυτο που με βασανιζει και θελω και την δικια σας γνωμη ειναι η εντονη δυσπνοια.αρνουμε να βγω εξω και να κανω το οτιδηποτε γιατι φοβαμαι πως θα σταματησει η αναπνοη μου.αυτο που με φοβιζει περισσοτερο ειναι πως αν νιωσω πιεσμενη η φοβιθω αρκετα νιωθω μια πιεση στην μυτη σταματαω την αναπνοη μου και αρχιζω να πανικοβαλομαι γιατι δεν μπορω να καταλαβω αν το προκαλω η γινεται μονο του αν εχω κατι.μεχρι και στον υπνο μου νιωθω πιεση στο λαιμο και μου σταματαει η αναπνοη.κατεβαινα τις σκαλες του σπιτιου ενιωσα να πιεζομαι ενιωθα πως δεν μπορουσα να παρω ολοκληρωμενη ανασα ενιωσα αυτη την πιεση στην μυτη μου κοπηκε η ανασα και γυρισα πανικοβλημενη πισω.εκανα πανω απο μια ωρα για να συνελθω απο το σοκ.ολη μερα ασχολουμε με το πως αναπνεω εχω σταματησει να ζω επειδη μου χει γινει εμμονη ιδεα.παρεπιπτωντος εχω κατι ενοχλησεις στο στομαχι και νομιζω οτι κατι γινεται με αυτο και κατι πονους αραια και που στα νεφρα.καποιες αλλες νιωθω να χανω τις αισθησεις μου σαν να κοβεται η λειτουργια του εγκεφαλου χωρις ομως να πεφτω και εχω εντονα μουδιασματα η νιωθω να παραλυουν τα νευρα μου.δεν ξερω πια τι να κανω νιωθω μονη μου και απελπισμενη καθως απο τους δικους μου ανθρωπους δεν περνω καμια προσοχη και με περνουν στο ψιλο.εχω επισκεφτει πνευμονολογο και ολα οκ.εγω ομως συνεχιζω καθημερινα να εχω αυτο το αισθημα οτι δεν γεμιζουν τα πνευμονια μου.μια απαντηση ισως ηταν σωτηρια για μενα και με καθυσηχαζε εστω...

κοριτσακι μην ανησυχεις ...απ οτι καταλαβαινω μαλλον κανεις ψιλοπανικους...και ναι εμεις τα προκαλουμε αυτα...το καλοκαιρι παθαινα μικρους πανικους(γιατι εχω δει τον πατερα μου να παθαινει βαρβατο πανικο και λιποθυμησε απ το φοβο του-κι ομως δεν επαθε τιποτα).ενιωθα οτι δε μπορω να γεμισω τα πνευμονια μου με αερα...ξερω ειναι λιγο τρομακτικο...οπως αποδειχτηκε εχω χρονια αγχωδη διαταραχη(κοινως αγχωνομαι με το παραμικρο).εκανα μια ελαφρια θεραπεια και ολα καλα.οι πανικοι εφυγαν και ο φοβος.το καταλαβαινεις και μονη σου βασικα γιατι οπως λες και εσυ φοβασαι για το τι ΘΑ σου συμβει(πριν καν συμβει)!το μυαλο μας εχει τη δυνατοτητα να δημιουργει τρελλα πραγματα.μην ανησυχεις.η καλυτερη σκεψη εκεινη τη στιγμη οπως ειπε κ η γιατρος μου ''αφου ξερεις οτι δε θα παθεις τιποτα το αγνοεις επιδεικτικα'' .κοινως ''αι παρατας μας που θα με καθηλωσεις παλι...αθτη τη δουλεια θα κανουμε''


επισης για τις εμμονες (επειδη ειχα κ εγω μου ειχε πει μια κοπελα καποτε-πολυ σωστα) "αν η σκεψη μπει στο μυαλο και φωλιασει και κανει και αυγα δυσκολα θα φυγει''


συμπερασμα¨1.σταματας τουσ ακυρους γιατρους(τζαμπα δινεις λεφτα αφου δε σου βρηκε τπτ ο πνευμονολογος).2.αγνοεις τον πανικο.λεσ..οκ και να ρθει χεστηκαμε δε θα παθω τιποτα.3.συνεχισε την ζωη σου κανονικα.αν δεις οτι επιμενει καλο θα ηταν να δεις καποια ψυχολογο.αλλα οπως ειδα κ εγω...τα πνευμονακια μας μια χαρα αναπνεουν...εμεις αλλα νομιζουμε¨:o

Quote:

---

Originally Posted by Lilith

Γεια σας ειμαι καινουργια εδω αν και αρκετο καιρο παρακολουθω το φορουμ.αποφασισα να γραψω και εγω κατι που με απασχολει εδω και 1 μηνα περιπου.ειμαι 23 και εδω και 2 χρονια μετα απο καποιες δυσκολες φασεις τις ζωης μου αρχισαν η καταθλιψη και οι αγχωδεις διαταραχες.

εγω ομως συνεχιζω καθημερινα να εχω αυτο το αισθημα οτι δεν γεμιζουν τα πνευμονια μου.μια απαντηση ισως ηταν σωτηρια για μενα και με καθυσηχαζε εστω...

---

Lilith οταν πριν απο ενα 10μηνο επαθα εντονη αγχωδη διαταραχη ενα απο τα συμπτωματα που ειχα ηταν οτι δεν μου εφτανε ο αερας που ανεπνεα. Ενω ανεπνεα κανονικα ενιωθα οτι ο αερας στα πνευμονια μου δεν μου εφτανε (μια αισθηση επερχομενου πνιγμου). Τελικα αφου επισκευτικα ψυχιατρο και αρχισα αγωγη για αγχωδη διαταραχη και καταθλιψη το συμπτωμα αυτο καθως και αλλα που ειχα περιοριστικαν εως σταματησαν να με βασανιζουν. Σκεψου οτι ισως μια επισκεψη/συζητηση με εναν ψυχιατρο/ψυχολογο θα μπορουσε να σε βοηθησει. Μην το αφηνεις γιατι εσυ υποφερεις.

απολυτο δικιο.οπως βλεπεις lilith ολοι τα ιδια συμπτωματα εχουμε με το αγχος.αλλα μη πανικοβαλλεσαι.ισως σε βοηθησει αυτο.

http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=1616

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας.ανακουφιζομαι αρκετα που δεν ειμαι μονη μου τελικα σε ολο αυτο.εχω περασει πολυ πιο δυσκολη φαση καταθλιψης και κρισεις πανικου απλα εχω μια ευαισθησια σε οτι εχει να κανει με την αναπνοη και με τρελαινει εως με φοβιζει ολο αυτο..εσεις την φαση δεν μου φτανει το οξυγονο πως την αντιμετωπιζατε την στιγμη που συνεβαινε?πως την ξεπερασατε επειτα?εκανα 6μηνες ψυχοθεραπεια πριν 1 χρονο με βοηθησε αρκετα με τις κρισεις.αλλα γενικα εχω μια μονιμη φοβια οτι κατι θα παθω.εχω επισκευτει και ψυχιατρο αρνηθικα κατηγορηματικα τα χαπια, με επεισε στις βαλεριανες αλλα δεν ειδα καποια διαφορα..

να σου πω εμενα οταν με επιασε αυτο το πραγμα με την αναπνοη ετυχε μερικες μερες μετα να επισκευτω ψυχιατρο (ειχα περασει παθολογους, γαστρεντερολογους, ορυλα κτλ.) Μεσα στις πρωτες ερωτησεις του ηταν και αν ειναι ωρες που αισθανομαι οτι δεν μου φτανει ο αερας. Του ειπα ναι και με ξεκινησε με αγχολυτικα καθως ειχα παθει καραμπινατη αγχωδη διαταραχη. Κι εγω στην αρχη αρνιομουν να παρω τα χαπια ελεγα αφου με ποναει το εντερο δεν εχω ψυχολογικο προβλημα. Τελος παντων μετα απο μερες πηρα αγχωλυτικο και υποχωρισαν πολλα απο τα συμπτωματα μου. Μετα απο τοσους μηνες που περασαν αυτο που μπορω να σου πω ειναι οτι αμα καταλαβαινεις οτι αυτο που ζεις δεν παλευεται αλλιως εμπιστευσου τον ψυχιατρο σου και ξεκινα αγωγη με αγχολυτικα. Μη θεωρεις οτι εχεις τρελαθει και τετοια τα αγχολυτικα ειναι το πρωτο βημα για να σταματησει ο ψυχολογικος σου κατηφορος, να μπορεσεις να πατησεις καπου ωστε να παρεις τ' απανω σου. Οσο για τις βαλεριανες , σπαθοχορτο τα ειχα δοκιμασει αλλα στην περιπτωση μου με βοηθησαν τα αγχολυτικα. Εγω εχω παντα υποψιν μου αυτο που μου ειπε ο ψυχιατρος στην δευτερη επισκεψη μου...Μου ειπε θελεις να υποφερεις? Του ειπα οχι... ε λοιπον αν δεν θελεις να υποφερεις ξεκινα κανονικα την αγωγη σου...

Ισως να εχεις και δικιο...ποιος θελει να ταλαιπωρειται και ποσο μαλλον απο κατι που του στερει να χαρει την ζωη..εχω και κατι αλλο που με ταλαιπωρει μαζι με την δυσπνοια ανεβαζω θερμοκρασιες εκει που μπορει κατι να παω να κανω αρχιζω και καιγομαι να ψηνομαι λες και ειμαι στην ερημο και ας εχει μιον παγωνια..και οταν ζεσταινομαι με πιανει ιλιγγος και χανω την ισοροπια μου..νιωθω σαν αρρωστη οταν συμβαινει σαν να παθαινω θερμοπληξια και θα μου συμβει το χειροτερο..πρεπει να κατσω χαλαρα αρκετη ωρα και να με χτυπαει παγωμενος αερας για να συνελθω.συνοδευεται μμε δυσπνοια η χωρις..μονο που σαν εμμονη δεν το εχω..και ας συμβαινει αρκετα συχνα.ειναι και αυτο κατι ψυχοσωματικο?εχει καποιος/α κατι αντιστοιχω?

Quote:

---

Originally Posted by Lilith

Ισως να εχεις και δικιο...ποιος θελει να ταλαιπωρειται και ποσο μαλλον απο κατι που του στερει να χαρει την ζωη..εχω και κατι αλλο που με ταλαιπωρει μαζι με την δυσπνοια ανεβαζω θερμοκρασιες εκει που μπορει κατι να παω να κανω αρχιζω και καιγομαι να ψηνομαι λες και ειμαι στην ερημο και ας εχει μιον παγωνια..και οταν ζεσταινομαι με πιανει ιλιγγος και χανω την ισοροπια μου..νιωθω σαν αρρωστη οταν συμβαινει σαν να παθαινω θερμοπληξια και θα μου συμβει το χειροτερο..πρεπει να κατσω χαλαρα αρκετη ωρα και να με χτυπαει παγωμενος αερας για να συνελθω.συνοδευεται μμε δυσπνοια η χωρις..μονο που σαν εμμονη δεν το εχω..και ας συμβαινει αρκετα συχνα.ειναι και αυτο κατι ψυχοσωματικο?εχει καποιος/α κατι αντιστοιχω?

---

εχω ακριβως οτι εχεις το παλευω ολι μερα με νυχια και με δοντια..κανε παντος και προληπτικα καποιες εξετασεις για να σου φιγει ι ιδεα να ηρεμισεις..εγω ενω ξερω οτι ειμαι καλα νιωθω παλι δυσπνοια κομπο στο λαιμο και εφιδρωση

Lilith και εγώ ανεβάζω θερμοκρασία,κρισούλες πανικού είναι άλλες φορές έχουν όλα τα συμπτώματα,άλλες φορές είναι τόσο ήπια τα συμπτώματα που μπορεί να τα αγνοείς σε σχέση με τα πιο δυνατά,και να μην το παίρνεις καν χαμπάρι.Ε και εγώ τώρα έχω μια ώρα από την ώρα που έχω γυρίσει από την δουλειά και έχω μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στο χέρι.Ε τι να κάνω.Το έχω,το αγνοώ.Θα φύγει.
Εγώ στις μεγάλες μου κρίσεις είχα ζαλάδα,ανεβασμένη θερμοκρασία,δύσπνοια,ταχυκ αρδία και τρεμούλιασμα.Τα μυρμηγκιάσματα ας πούμε τα έχω σε άλλη ώρα.

Ελπιδοφορο οτι δεν ειμαι μονη και καποιος με καταλαβαινει επιτελους.ισως βεβαια σας το ξεκινησα και λαθος το θεμα μαλλον επρεπε να το πιασω απο κει που ειχε ξεκινησει αλλα για την ωρα καιγομουνα να αναφερω το θεμα δυσπνοια.ολα ξεκινησαν απο χρηση η/υ εξαρτηση ειχα φτασει σε σημειο να μην θελω να φαω να μην θελω να παω wc εφτασα σε σημειο να παιζω με ενα avatar δεν εβγαινα καθολου κυριολεκτικα να χτυπαω 48ωρα χωρις υπνο μπορει και παραπανω επι ενα 8μηνο σερι μεχρι που αρχισα να κλαιω παρολαυτα να μην ξεκολαω απο το pc μεχρι που λυγισα πηγα να χασω τις αισθησεις μου ειχα μια αισθηση οτι ετρεχε υγρο απο το κουτελο μου μου ειχε μουδιασει ολη μου η αριστερη μερια και περισσοτερο το χερι και ολα ξαφνικα εγιναν slowmotion πανικοβληθηκα νομιζα οτι επαθα εγκεφαλικο.επειτα ιλιγγος επι αρκετο καιρο ολα πηγαιναν σε αργη κινηση μαζι με μενα.και απο κει και περα αρχισε το μαρτυριο μου.γυρισα ολους τους γιατρους με βρηκαν κομπλε..μεχρι που εφτασα στην δυσπνοια..δεν βρεθηκε ουτε ενας να μου πει με απλα λογια τι ακριβως επαθα ισως τωρα να μην ειχα αυτο το μαρτυριο.αντιμετωπιστηκα με αδιαφορια η σαν να ημουν εξωγηινος...

Εμ...ελπίζω να μην παίζεις άλλο πια...Έχεις πάει σε ψυχολόγο?

Ναι εχω παει..οπως ειπα πιο πανω εχω κανει ψυχοθεραπεια κατι μηνες.. :) και ο ψυχολογος οπως και ψυχιατρο που επισκευτηκα μου ειπε οτι δεν ειχε καμια σχεση ο υπολογιστης αλλα ενα περιστατικο με την μητερα μου που εχει επηρεασει την ζωη ολων μας μεχρι τωρα.μετα τις εξετασεις μου μαγνητικες,εγκεφαλογραφημ� � και οτι αλλο μπορειται να φανταστητε διαγνωστηκε κρισεις πανικου και αγχωδη διαταραχη..το μονο προβλημα που ισως παιζει ρολο ειναι ενα προβληματακι με χρονια ρινιτιδα.αλλα οπως μου ειπε ο πνευμονολογος δεν εχει καμια σχεση με την δυσπνοια τωρα..

Ισως θα επρεπε να ανοιξω καινουριο θεμα αλλα θα την κανω εδω την ερωτηση μου..κατα την γνωμη σας η χρηση η/υ σε παρα πολλες ωρες θα μπορουσε να δημιουργησει μια αγχωδη διαταραχη και κρισεις πανικου η μηπως ειναι οι σκεψεις μας που μπορει να δημιουργησουν μια αγχωδη κατασταση ασχετως με το τι κανουμε?

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Καταφερα αρκετα να το καταπολεμισω απο τοτε αλλα υπαρχουν μερες που χαιρομουν τοσο πολυ λογο παρεας ξεχναγα κρισεις πανικου και οτιδηποτε αλλο αλλα μου εμενε μια κοπωση και εντονα μουδιασματα σαν να παραλυουν οι μυες και βασταω κοντρα δλδ σφιγγομαι και μια συνεχη εμμονη οτι κατι θα παθω...με ανησυχει αν εχω κατι και πιο πολυ με τρωει οτι προκαλεσα κατι εγω στον εαυτο μου..να πω την αληθεια θελω να αποφυγω την αγωγη.. Γενικα τα φαρμακα δεν τα μπορω..

κοριτσακι μου γιατι ταλαιπωρεισαι...η γιατρος μου ειπε''ακυρωσε το μονη σου αφου ξερεις οτι εσυ το προκαλεις.μη τρεχεις σε γιατρους.εγω ενιωθα οτι παρελυαν τα ποδια μου και ετρεχα σε ορθοπαιδικους τζαμπα.μεχρι που πηγα στη ψυχιατρο μου εκανα αγωγη για κανα μηνα και ολα τελειωσαν.το καταλαβαινω να μη θες φαρμακα.αλλα αν ταλαιπωρεισαι πολυ ξανασκεψου το...ειναι κριμα να χανουμε την ποιοτητα της ζωης μας...

Quote:

---

Originally Posted by LIA1975

.αλλα αν ταλαιπωρεισαι πολυ ξανασκεψου το...ειναι κριμα να χανουμε την ποιοτητα της ζωης μας...

---

Lilith η παραπανω προταση λεει παρα πολλα.Εισαι μονο 23. Με το να το βασανιζεις δεν κανεις τιποτα παραπανω απο το να χειροτερευεις την ποιοτητα της ζωης σου. Γιατι να το κανεις? Δεν θελεις να εισαι καλα? Πιστευω οτι θελεις να εισαι καλα. Απο την στιγμη που δεν σου βρισκουν κατι σωματικο θα πρεπει να το ψαξεις ψυχολογικα. Ειμαστε χιλιαδες με παρομοια προβληματα. Δεν ειμαστε τρελοι απλα εχουμε καποια προβληματα που η πηγη τους βρισκεται στην ψυχολογια μας. Οπως πας ας πουμε στον ορυλα αμα σε ποναει το αυτι ετσι πας και στον ψυχολογο η ψυχιατρο οταν σε ποναει κατι ψυχικο.

Εχω σκεφτει να παω..αλλα πως να το κανω που τρεμω στην ιδεα να βγω εξω απο το σπιτι?δεν ξερω τι μεχει πιασει.με το που παω να κανω ενα βημα εξω απο την πορτα αρχιζω να σφιγγομαι νιωθω να σφιγγουν τα πνευμονια μου νιωθω να μου τελειωνει ο αερας πανικοβαλομαι με πιανει δυσπνοια κοβεται η αναπνοη μου την νιωθω να σταματαει..οντως υποφερω αλλα ταυτοχρονα το θεωρω και ηλιθιο.γενικα μπορω να αντιμετωπισω την κατασταση.αλλα αυτη η δυσπνοια το οτι δεν μπορω να παω εξω ουτε για αστειο...δεν ξερω τι να κανω πια..

Αρνουμε να παρω χαπια και να κανω οποιαδηποτε αγωγη...΄μαλλον μαρεσει να τααλαιπωρουμε κατα καποιο τροπο..απλα θελω να το ξεπερασω μονη μου αυτο..ξεκινησα ψυχοθεραπεια και ισως βοηθησει αρκετα.το ερωτημα μου ειναι περι του θεματος δυσπνοια.τι ακριβως συμβαινει και δεν μπορουμε να παρουμε ανασα (η εστω νομιζουμε?) γιατι γινεται καθημερινα ακομα και εαν δεν το σκεφτομαι?εχω φτασει σε σημειο να χασμουριεμαι ολη μερα και να μην μπορω καποιες φορες ποναω κιολας.υπαρχει περιπτωση να μου κανει κακο?δεν υπαρχει στιγμη εδω και ενα μηνα που να μπορεσα να παρω αυτη την τελεια βαθια ανασα ανακουφησης.ποσο θα το θελα ...

Lilith ηδη εκανες ενα καλο πρωτο βημα ξεκινησες ψυχοθεραπεια. Θελει χρονο και υπομονη. Οσο για το θεμα της δυσπνοιας εχω καταληξει οτι φται και το αγχος εστω και αν νομιζεις οτι δεν το σκεφτεσε (λειτουργει υπογεια). Καθοτι εγω κανω και φαρμακευτικη αγωγη παρατηρω οτι οταν παιρνω αγχολυτικα περιοριζονται διαφορα προβληματα μου και μεταξυ αυτων και η δυσπνοια.

Καταρχην σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας!αλλα βρε παιδια αρχιζω και ανησυχω...εχω κλεισει 1μηνα ξαπλωμενη και σηκωνομαι μονο για τα απαραιτητα επειδη δεν μπορω να παρω βαθυα ανασα.και οταν μου συμβαινει ενω ειμαι ορθια αρχιζω και ζαλιζομαι και μου κοβετε κυριολεκτικα η ανασα σαν φοβιτσιαρα με αυτα ξαπλωνω αμεσως και μου περνει πολυ χρονο να συνελθω..αυτο συμβαινει ακομα και οταν μπορει να σκεφτομαι και ασχετα πραγματα.νιωθω σαν να μου εχει σφυξη καποιος τα πνευμονια και εισπεω μισα.εχω περασει πολλες κρισεις αλλα δεν μου εμενε ολη μερα και οταν μου αποσπουσε κατι την προσοχη ξεφευγα ενω τωρα τπτ.εχω παει ηδη σε πνευμονολογο και περυσι περασα και απο καρδιολογο.υπαρχει κατι αλλο που πρεπει να κοιταξω πριν συμβιβαστω στο ψυχολογικο επιπεδο?εχω κουραστει πραγματικα...

γεια σου lilith!!ολα αυτα που περιγραφεισ τα εχς περασει κ εγω κ ειμαι 26 χρονων!!περισυ τετοια εποχη ξεκινησαν οι ζαλαδεσ κ η δυσπνοια,ειχα φρικαρει τοσο πολυ γτ δεν μπορουσα ουτε να δουλεψω.πγα σε ωρυλα κ μου ειπε οτι μαλλον ηταν λαβυρινθοσ,ξεκινησα αγωγη κ ως δια μαγιας τα συμπτωματα περασαν!!επισι ειχα δυσπνοια,τηυμαμαι ενα ωραδυ δεν κοιμηθηκα καν γτ ημουν σιγουρη πωσ πεθαινω,εκλαιγα γτ δεν μπορουσα να παρω ανασα,ειχα πανικοβληθει αλλα δεν ξυπναγα κανεναν να ζητησω βοηθεια!οταν ξημερωσε πηγα στο νοσοκομειο διπλα απο το σπιτι μου(με ξερουν ολοι οι γιατροι οπωσ φανταζεσαι γτ ολο κ απο κατι υποτιθεται πως πασχω) με ειδε καρδιολογος κ μου ειπε κοψε τον καφε,οποτε 4 χρονια τωρα πινω ντεκαφ κ μς=ειωσε το τσιαγρο!!το βασικοτερο απεβαλλε το αγχος.ολα αυτα που εχεις δε τα φανταζεσαι αλλα τα δημιουργεις η ιδια!!!αρα εσυ μπορεις κ να τα σταματησεις.οσο για φαρμακευτικη αγωγη κ εγω ειμαι κατα των φαρμακων κ ευτυχως κ η γιατρος που με παρακολουθει κ απλα στην χειροτερη των περιπτωσεων μου ειπε να παιρνω μισο ζαναξ που ειναι αγχολυτικο και δεν εθιζει.οταν λειπω εχω να βγω κ να κανω κατι που δεν ειναι στην καθημερινη μου ρουτινα αρα με αγχωνει παιρνω μισο κ ολα οκ!!κ στα λεει αυτα ενας ανθρωπος που σιχαινεται τα χαπια λογω τραυματικης εμπειριας που εζησα σαν παιδι στο σπιτι μου απο στενο μου οικογενιακο προσωπο!!οποτε συζητα το με τη γιατρο σου κ δες τι θα σου προτεινει επαυτου!!!

Lilith, είναι προσωπική σου επιλογή το αν θα πάρεις φάρμακα ή όχι.Το σίγουρο είναι πως κάτι βασανίζει την ψυχή σου.Το σώμα δεν στέλνει αυτά τα μηνύματα επί του κάπνισε.Έχεις άγχος σίγουρα και αυτό μετατρέπεται σε ψυχοσωματικά προφανώς.Μπορείς να πας και να κάνεις όλες τις εξετάσεις που θες για να διαβεβαιωθείς πως δεν είναι κάτι παθολογικό.
Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ η διαφραγματική αναπνοή,θέλει χρόνο επίμονη και υπομονή αλλά πίστεψε με αξίζει το κόπο.
Ξαπλώνεις αναπαυτικά κάπου βάζεις το ένα χέρι στο στήθος και το άλλο στην κοιλιά για αρχή.Παίρνεις σιγανή αναπνοή από την μύτη και βλέπεις πιο χέρι σηκώνεται.Αν σηκώνεται το χέρι στο στήθος τότε αναπνέεις λάθος.Προσπάθησε να φουσκώνει η κοιλιά σου και μετά να νιώθεις το κάτω μέρος του θώρακα να ανοίγει.Θέλει δουλειά όμως.Και θέλει και προσπάθεια.Εισπνοή από την μύτη αργά και εκπνοή το ίδιο αντίστροφα.Όταν θα αγχώνεσαι θα προσπαθείς να αναπνέεις έτσι.
Εγώ έχω κανά μήνα που το κάνω και κατά την διάρκεια της ημέρας όταν αγχώνομαι το κάνω σχεδόν αυτόματα πια.
Θέλει χαλάρωση και να εκπαιδεύσεις το υποσυνείδητο σου

Το μονο που σκεφτομαι ειναι να γινω καλα και να ζησω φυσιολογικα.ο τροπος που αναπνεω πλεον πηγαινει αναλογα με την διαθεση μου και το ποσο μπορει να αποβαλω αυτη την εμμονη με το να ασχολουμαι συνεχως ποτε θα παρω βαθυα ανασα και πια θα ειναι η επομενη.ειναι πραγματικα κουραστικο και αρκετα συχνα με πανικοβαλει τοσο που νιωθω οτι βιωνω το θανατο μου.θα ηθελα να πω σε αυτους που περνανε κατι αντιστοιχο μην το βαλουν κατω και να το παλεψουν οσο πιο πολυ μπορουν.αυτες οι εμμονες οσο μενουν μεσα μας μας τρωνε και δεν μας αφηνουν να ζησουμε.εχω 3 μηνες μπορει και παραπανω που νιωθω οτι θα σταματησω να αναπνεω και δεν μπορω να κρυψω πως ακομα υποφερω και εχω εντονη την σκεψη οι εχω κατι παθολογικο κιομως ειμαι ακομα εδω και προσπαθω και παλευω!ειλικρινα θελω αυτα τα χριστουγεννα που ερχονται να τα απολαυσω χωρις φοβους και προβληματα παρολο που δεν διανυω και την καλυτερη περιοδο της ζωης μου και ομως θα προσπαθησω να το νικησω μεχρι κοκαλο και ελπιζω να τα καταφερω!.
panicgirl πολυ βοηθητικη αυτη η τεχνικη!

ναι και εγω τα ιδια!συνεχεια βαθιες ανασες και χασμουριτα με αποτελεσμα να με ποναει ο θώρακας!να νομιζω πως θα ανεβω ενα οροφο και πως θα πεσω κατω εδω και ενα χρονο περιπου εχω παει παντου σε πνευμονολογο σε παθολογο γαστρεντερολογο ( γτ ειχα προβλημα με το στομαχι μου οντως αλλα μπορω να πω πως μ αφησε αρκετα κουσουρια η ολη πιεση) ειλικρινα πρεπει να μαθουμε να παλεύουμε και να μην λυγιζουμε αν ειμαστε σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση δεν πρεπει να το παιζουμε περηφανοι αν μας δωσουν καποια αγχωλιτικα αλλα να το δεχτουμε αρκει να μην το αφηνουμε στον κοκορα και αρκει για μενα οταν εισαι σε νεαρη ηλικια να μην ειναι εξαρτιοσιογονα αλλα ελαφρια! και να φευγουμε απο οτι μας ενοχλει!!!!!!το αγχος ειναι μια ιδεα..όσο ευκολα ερχεται τοσο ευκολα φευγει!

Quote:

---

Originally Posted by liaki!!

το αγχος ειναι μια ιδεα..όσο ευκολα ερχεται τοσο ευκολα φευγει!

---

εχεις δικιο!ολα μια ιδεα ειναι οπως τα λες ολα το μυαλο μας τα προκαλει.
Εγω να δεις απο χασμουρητο αλλο τπτα δεν κανω και κατι αλλο ολη μερα χασμουριεμαι εμενα δεν με ποναει ο θωρακας πλεον αλλα το ενοχλητικο ειναι πως μου κοβετε το χασμουρητο ακομα και αν θελω να φτερνιστο μου κοβετε πριν καλα καλα γινει, η βαθυα εισπνοη μου ειναι μιση αν δεν μου αρεσει κατι που βιωνω συγκεκριμενες στιγμες μου κοβετε η αναπνοη και γενικοτερα ζω ενα δραμα αλλα καταβαλω προσπαθειες να το ξεπερασω δεν θα αφησω ενα αγχος να με νικησει εγω θα το νικησω με τον οποιοδηποτε τροπο!