Δεν ξέρω πώς θα περάσει

Γεια σας! Είμαι νέο μέλος στο φόρουμ και θα ήθελα να σας πω και εγώ το \"στόρυ\" μου...

Εδώ και κάμποσους μήνες πάσχω προφανώς από κάποιο είδος κατάθλιψης...το οποίο έχει να κάνει βασικά με την πλήρη απογοήτευση που νιώθω από τους γύρω μου...την σχεδόν πλήρη αδιαφορία για την ύπαρξή μου να το πω αλλιώς...
Το μεγαλύτερο χτύπημα από όλα ήταν η απώλεια(ως τα τώρα) της από το σχολείο κολλητής μου φίλης....έφταιγα, αλλά όχι και τόσο όσο ισχυρίζεται...ο τρόπος που με αντιμετωπίζει είναι πολύ σκληρός...Όσο για τους υπόλοιπους...νιώθω ότι κανείς δεν με θυμάται εκτός αν τον θυμηθώ εγώ...και πάλι δηλ...
Μία άλλη καλή μου φίλη(κάτι για το οποίο έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι) με την οποία αλληλοκαταλαβαινόμαστε για τα πάντα, δουλεύει ναι μεν πολύ και έχει ως εκ τούτου ελάχιστο χρόνο....της έχω πει σχεδόν 3 φορές τον τελευταίο μήνα να βγούμε και όλο δεν μπορεί...έχω να την δω σχεδόν 2 μήνες...
Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθώ να βγω μαζί της, γιατί θέλω να δω έναν δικό μου άνθρωπο να πω 5 κουβέντες...και ούτε αυτή δεν με θυμάται...Όσο για τους άλλους έεε ενταξει...μια από τα ίδια...
Η μόνη μου παρηγοριά είναι ο φίλος μου, τον οποίο υπεραγαπώ, αλλά δεν μπορώ να του εκφράσω το πόσο μονη νιώθω από πλευράς φιλίας με το ίδιο φύλο(γιατί ντρέπομαι και νιώθω ότι θα με λυπάται)...προσπαθώ να απαρνηθώ την έννοια της φιλίας μου μέσα μου σαν άμυνα...ασχέτως αν μέχρι πρότινος μου φαινόταν περίεργο να ακουω από άτομο να λέει ότι δεν πιστεύει στην φιλία....νιώθω ότι όλοι σχεδόν έχουν κάτι να κάνουν...έχουν παρέες κλπ...και εγώ χάνω τα καλύτερά μού χρόνια...
Με έχει πάρει πολύ από κάτω αυτή η κατάσταση...στον δικό μου ισχυρίζομαι ότι δεν θέλω να βγω...και καλά γιατί βαριέμαι...κοντεύω να σκάσω ψυχολογικά με αυτή την κατάσταση!Η σεξουαλική μου διάθεση έχει κάνει κατακόρυφη βουτιά στο κενό και η διάθεσή μου επίσης...πρόσφατα, κατάφερα να ξαναξεκινήσω γυμναστήριο...μήπως και νιώσω καλύτερα....αλλά η ευεξία που νιώθω κρατάει μόνο όσο κρατάει το γυμναστήριο.....όταν πάρω άλλη μία \"απόρριψη\" από κάποιον που δεν μπορεί να βγει μαζί μου, γιατί έχει κάτι άλλο να κάνει...αυτομάτως κλαίω ασταμάτητα κοκ.....

Πείτε μια κουβέντα βρε παιδιά...
Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση.....

Οι παρεες που αναπτυσει καποιος στην ζωη του ειναι πολυ λεπτο ζητημα...καποια στιγμη θα βρεις την παρεα που σου ταιριαζει...ισως να δημιουργηθει στην δουλεια...στην σχολη που θα σπουδασεις παντως θα δημιουργηθει.
Το οτι νοιωθεις οτι κανεις δεν σε θυμαται αν δεν το θυμηθεις εσυ μπορει να οφειλετε και σε καταθλιψη...δεν ξερω...και εγω σκεφτομαι πολλες φορες ετσι και οι παρεες μου ειναι ελαχιστες...αλλα οι φιλοι που εχω μετα απο τοσα χρονια ζωης ειναι πραγματικα αψογοι...ανθρωποι στους οποιους μπορεις να στηριχτεις.

έχω αποφοιτήσει από τη σχολή μου...αλλά με τους περισσότερους φίλους που έχω απο εκεί είμαστε ο ένας στην μία άκρη της Αθήνας και ο άλλος στην άλλη..

Ε τοτε δεν φταις εσυ...φταιει η αποσταση.Προσωπικα απο τους φιλους που εκανα στη σχολη δεν εχω κρατησει καμμια επαφη γιατι σπουδαζα στην επαρχια και μενω σε επαρχια.Οχι οτι δεν ηταν τοσο φιλοι μου αλλα βλεπεις υπαρχουν και οι τεχνικες δυσκολιες...ενα τηλεφωνημα αραια και που δεν αρκει για να συντηρησει την φλογα.
Δουλευεις? Ισως εκει μπορεις να αναπτυξεις τον κοινωνικο σου κυκλο.

όχι ακόμα δε δουλεύω αγαπητέ keep_walking μου...
το θέμα είναι όμως τώρα τι μπορώ να κάνω να ξεφύγω από τον φαύλο κύκλο?
όσο πάει μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να ανακτήσω την αισιοδοξία μου και να βρω κουράγιο...

Ναι φανταζομαι εχεις πολυ χρονο στην διαθεση σου και δεν εχεις καποια φιλη να ανταλαξεις δυο κουβεντες...πιστευω οτι ειναι ως ενα σημειο φυσιολογικο να εχεις τις μαυρες σου...απο την αλλη δεν ξερω ποσο μαυρες ειναι ωστε να σου προτεινα πας σε εναν ψυχολογο...
Τι μπορεις να κανεις?
Καπου διαβαζα σχετικα οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να το κυνηγας δηλαδη τηλεφωνο σε φιλη και αν σε αποριψει...παλι τηλεφωνο και παλι και παλι...και οσο και αν νοιωθεις απογοητευμενη...και νοιωθεις οτι γινεσαι φορτικη μην τα παρατησεις...καταπολεμα την υπερηφανεια και ξαναπροσπαθησε.

Τι σημαινει το Merit? κατι μου θυμιζει

merit:προσόν, πλεονέκτημα/αξία, αρετή, ικανότητα

δεν πιστεύω στους ψυχολόγους
αξίζει όμως να καταπολεμήσει κανείς την υπερηφάνεια του σε όλες τις περιπτώσεις?
αυτό που διάβασες σε τι ακριβώς εννοείς ότι αναφερόταν?

Στην καταπολεμηση του φαινομενου που περιγραφεις που δεν ειναι καθολου αγνωστο σε μενα το εψαχνα παλιοτερα...οταν ημουν μεγαλα διαστηματα της ζωης μου μονος μου χωρις καμμια παρεα...εκτος απο την οικογενεια μου.

κ το εφήρμοσες δηλαδή αυτό που μου είπες κ δούλεψε σε σενα?

Το εφαρμοσα λιγο γιατι ειμαι πολυ υπερηφανος:)...δεν ξερω επιασα δουλεια...αλλαξα λιγο εγω...κυλισε το νερο στο αυλακι απο μονο του και δεν αισθανομαι πλεον μονος.
Θα σου εδινα λινκ στον συμβουλατορα...αλλα δεν θυμαμαι που το διαβασα στο Internet σε βιβλιο δεν ξερω και φυσικα μπορει να λεει και βλακειες αλλα εμενα μου φαινεται οτι σωστα τα λεει.

θενκς για την συμβουλή πάντως...θα το δοκιμάσω κ γω να δω τα αποτελέσματα...

καμία άλλη καλή συμβουλή θυμάσαι?:):):)

Εμμμ οχι:)
Παντως ο τυπος το ανελυε ωραια τωρα που ερχεται στην μνημη μου...ελεγε διαφορα...νομιζεται οτι ειστε βαρετος και δεν σας θελουν για παρεα και κατι τετοια...μπορει να εχετε και δικιο αλλα αυτος δεν ειναι λογος να μη ζησετε και διαφορα αλλα που δεν εχω την ευφραδεια να τα περιγραψω...και τωρα που θυμαμαι καλυτερα νομιζω το διαβασα σε βιβλιο ενος α επιπεδου...μπορει και β:P

Μην ανησυχείς. Συμβαίνει σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Ειδικά στην Αθήνα είναι τόσο μεγάλες οι αποστάσεις που δυσκολευόμουνα όταν σπούδαζα να δω την κολλητή μου που έμενε σε άλλη περιοχή. Τελικά κανονίζαμε μία φορά την εβδομάδα να μείνει η μία στο σπίτι της άλλης.

Αλλά μην απογοητεύεσαι κιόλας. Περνάμε και κάποιες φάσεις της ζωής μας που τυχαίνουν αυτά. Εγώ ήμουν ευαίσθητη σε τέτοια θέματα και τώρα έχω φτάσει στο αντίθετο άκρο. Με το ζόρι θα πάρω τηλέφωνο τις φίλες μου. Με τη μία έχω να συναντηθώ μήνες γιατί έχει ανοίξει μαγαζί και η κοπέλα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για να τη δω πρέπει να πάω στο μαγαζί της αλλά είναι πολύ μακριά για μένα, δεν είναι εύκολο. Η άλλη παντρεύτηκε, έχει κάνει παιδί και μένει σε άλλη πόλη. Και η τρίτη με παίρνει για να βγούμε αλλά για διάφορους λόγους δεν έχω την όρεξη που είχα πέρυσι (τουλάχιστον τη βλέπω αυτή που και που). Έχω άλλες ασχολίες που με κρατάνε σπίτι. Μπορώ να πω ότι με καλύπτει κιόλας αυτή τη στιγμή η σχέση μου στα ζητήματα κοινωνικότητας και δε νιώθω να μου λείπει κάτι για να το αναζητήσω. Είναι η φάση μου. Το καλοκαίρι ίσως μου γυρίσει διαφορετικά.
Αλλά ευτυχώς δεν έχω πια τις ανασφάλειες που είχα μικρότερη, του στυλ αν με θέλουν για παρέα και τέτοια. Ένιωθα χάλια με την παραμικρή απόρριψη, ενώ τώρα σκέφτομαι ότι, σιγά το πράγμα, έτυχε να μη μπορεί ο άλλος αλλά ξέρω ότι θέλει την παρέα μου.
Πρόσεξε μόνο μη σταματήσεις τις προσπάθειες και μείνεις μόνη σου με το παράπονο. Γνωρίζω μια κοπέλα που όλο παραπονιέται ότι δε τη σκέφτεται κανένας και δεν την παίρνουν τηλέφωνο, αλλά αυτή δε παίρνει ποτέ τηλέφωνο λες και περιμένει μόνο από τους άλλους να της δείξουν το ενδιαφέρον. Ε, μία, δύο, τρεις την έχω πάρει τηλέφωνο, αλλά βρε παιδί μου περιμένω να με πάρει και αυτή καμιά φορά για να συνεχίσω.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Καπου διαβαζα σχετικα οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να το κυνηγας δηλαδη τηλεφωνο σε φιλη και αν σε αποριψει...παλι τηλεφωνο και παλι και παλι...και οσο και αν νοιωθεις απογοητευμενη...και νοιωθεις οτι γινεσαι φορτικη μην τα παρατησεις...καταπολεμα την υπερηφανεια και ξαναπροσπαθησε.

---

Δεν βλέπω σε τι μπορεί να οφελήσει το να παίρνεις ξανά και ξανά τηλέφωνο σε μία φίλη η οποία σε αποφεύγει.Τι φιλία είναι αυτή?Καλύτερα να ψάξεις να βρεις καινούριους φίλους παρά να παρακαλάς αυτούς που δεν ενδιαφέρονται.

Quote:

---

Δεν βλέπω σε τι μπορεί να οφελήσει το να παίρνεις ξανά και ξανά τηλέφωνο σε μία φίλη η οποία σε αποφεύγει.Τι φιλία είναι αυτή?Καλύτερα να ψάξεις να βρεις καινούριους φίλους παρά να παρακαλάς αυτούς που δεν ενδιαφέρονται.

---

Δεν βλεπω να απανατας στο ερωτημα...δλδ τι θα κανεις θα πιασεις ενα στο δρομο και θα του πεις...συγγνωμη θελεις να γινεις φιλος μου.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Καπου διαβαζα σχετικα οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να το κυνηγας δηλαδη τηλεφωνο σε φιλη και αν σε αποριψει...παλι τηλεφωνο και παλι και παλι...και οσο και αν νοιωθεις απογοητευμενη...και νοιωθεις οτι γινεσαι φορτικη μην τα παρατησεις...καταπολεμα την υπερηφανεια και ξαναπροσπαθησε.

---

Εδώ δεν είναι θέμα υπερηφάνειας.Είναι θέμα αυτοπροστασίας και ενσυνείδησης ότι η άλλη δε σε θέλει...Αχ,τα πέρασα κι εγώ αυτά τα χυλοπιτοειδή.

Δεν ειναι ακριβως χυλοπιτα να κυνηγας μια φιλη να βγειτε για καφε...εστω και με λιγο πιο πιεστικο τροπο...ισα-ισα που της δινεις σημασια και το εκτιμα φανταζομαι.
Ενταξει αν ειναι προχωρημενη περιπτωση δεν θα φτασεις και στα ακρα αλλα πρεπει να το κυνηγησεις.

Εεεεε,χμμμ.Έχω κυνηγήσει πολύ στη ζωή μου που λέω αν δε θέλει πάμε πιο κάτω...Εεεε,όχι.Κοίτα για εμένα είναι εγωιστικό και προσπαθώ να το προσπερνώ και να μην κολλώ στην οποιαδήποτε απόρριψη.Άσε που αισθάνομαι ενοχλητική...Καλύτερα ευχάριστη κι αδιάφορη παρά με το ζόρι επιθυμητή!!!!!!!!!!

To χω αισθανθει και γω αυτό που λες μεριτ..πέρασα ένα διάστημα που είχα μόνο μία φίλη που και αυτήν δεν την έβλεπα συχνά. Τώρα μπορώ να πω ότι ανοίχτηκα λιγάκι, γνώρισα και άλλα άτομα.....ξέρεις μερικές φορές αποκλείουμε και άτομα από τη ζωή μας(εγώ το έκανα) που θα μπορούσες να περάσεις καλά και να ανταλλάξεις απόψεις. Παλιότερα έβλεπα τη φιλία λίγο μαύρο- άσπρο, και απέκλεια μια έξοδο με άτομα που δεν τα ξέρω τόσο καλά....από δική μου ανασφάλεια ότι δεν θα περάσω καλά μαζί τους και δεν θα έχω τι να πω. Τώρα βλέπω και αυτές τις συναναστροφές πολύτιμες....ποτέ δεν ξέρεις πότε θα περάσεις καλά.....και όταν δεν μπορεί ο ένας παίρνω τηλέφωνο κάποιον άλλον. Έτσι απέφυγα να αισθάνομαι απόρριψη από την εν λόγω φίλη. Η πλάκα είναι ότι είχα να την δω περίπου 3-4 μήνες κάπου εκεί, και με παίρνει τηλέφωνο να βρεθούμε....χαχα λέω οκ ας βρεθούμε. Σαν να μην συνέβαινε τίποτα, προσπάθησε να μου δικαιολογηθεί με τη δουλειά ξέρετε, της είπα ότι εγώ όμως αυτό δεν το θεωρώ φιλία και τι μου λέει.... να ξέρεις είναι και το ότι δεν ταιριάζουν τα γούστα μας πολύ και εσύ θες να διασκεδάζεις διαφορετικά και γω δεν μπορώ...ναι οκ λέω αλλά ένα τηλέφωνο τι κάνεις είσαι καλά, τα νέα σου....είναι ένα ενδιαφέρον, δεν ζήτησα ποτέ να πάμε να χορέψουμε μαζί.
Και τελικά με αυτή τη συνάντηση κατάλαβα ότι δεν έφταιγα εγώ για το ότι δεν μου μιλούσε πια (γιατί σκεφόμουν μήπως έκανα κάτι). Το θέμα είναι των άλλων αν δεν μπορούν να σε δουν μέριτ, όχι δικό σου.

Επειδή στο λόγο σου φαίνεται ότι το πρόβλημα σου πηγάζει από εξωτερικούς παράγοντες( με απορρίπτουν κλπ) καλό θα ήταν να μην απορρίψεις εσύ εσένα και να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να περάσει καλά και χωρίς αυτά τα άτομα, γιατί πραγματικά το αξίζεις κιεσύ και όλοι μας. Στην αρχή μπορεί να χρειαστεί να ζοριστείς και λίγο, εγώ πάντως επειδή έχω βρεθεί στη θέση σου...προσπάθησα πολύ στην αρχή με τηλέφωνα αλλά ένιωσα ότι γίνομαι και ενοχλητική οπότε το είδα εγωιστικά και σταμάτησα πια να ασχολούμαι.

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ-->σταμάτησες να ασχολείσαι με την εν λόγω φίλη ή γενικά με τους περισσότερους?

με την εν λόγω :)
με τους υπόλοιπους επιδιώκω να βγαίνω και βλέπω ανταπόκριση

βασικά έχω και ένα άλλο \"κόλλημα\" είμαι λίγο ντροπαλή στο να αρχίσω να δείχνω σε κάποιους που μέχρι πρότινος δεν συνήθιζα να βγαίνω μαζί τους σε τακτά χρονικά διαστήματα, ότι θέλω να βγαίνουμε συχνά...γιατί νομίζω ότι θα αρχίσουν να σκέφτονται σε στυλ, \"μα καλά άλλη παρέα δεν έχει, πώς και έτσι ξαφνικά...\" δεν ξέρω αν με πιάνεις...

ναι φυσικά και σε καταλαβαίνω...κιεγώ έτσι σκεφτόμουν και έτυχε να βγω με άτομα που δεν τα ξαναείδα μετά γιατί δεν ήθελα γιατί δεν έτυχε γιατί ένιωθα όπως είπες, όποτε σταμάτησα.

Δεν εννοώ να βγεις και στο δρόμο να ψάχνεις φίλους keep.Αλλά δεν πιστεύω ότι αν χάσεις αυτούς που είχες μέχρι τώρα δεν μπορεί να βρεις άλλους.Αλλωστε δεν θα ήταν και πραγματικοί φίλοι για να εξαφανιστούν.Ακόμα και στο γυμναστήριο που πηγαίνει η merit μπορεί να γνωρίσει άτομα ή αν πιάσει κάποια δουλειά.
Απλώς θεωρώ ότι φιλία με το ζόρι δεν γίνεται.

Ναι αλλά ρε παιδιά, όσο να \'ναι, άλλο πράγμα είναι οι άνθρωποι τους οποίους ξέρεις επί σειρά ετών και άλλο το να ψάξεις καινούριος....και το ότι θα βρεις κάποιον καινούριο, δεν σημαίνει ότι θα είναι κατά αναγκη κάτι που θα σου ταιριάζει απόλυτα.....μπορεί να είναι ένα καλό γνωστιλίκι....πάντως δύσκολο να γίνει κάτι σαν αυτούς που σε ξέρουν από παλιά....

Για να μην μιλήσω ότι σε αυτές τις ηλικίες και όσο περνάνε τα χρόνια, αρχίζουν οι άνθρωποι και αφοσιώνονται πιο πολύ στις σχέσεις τους...άλλοι παντρεύονται κλπ...οπότε δεν είναι και τόσο εύκολο να τους προσεγγίσεις όσο θα ήθελες πραγματικά....

Τελικά ξέρετε και κάτι άλλο? Ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω το σκεπτικό μερικών μερικών, που έβαζαν τις σχέσεις τους πάνω από τους φίλους τους...κι όμως τώρα, που έχω διπλα μου το κατάλληλο άτομο, σκέφτομαι να αρχίζω να το εφαρμόζω και εγώ....ποιος ο λόγος να σκωτίζομαι για τους άλλους, που σε θυμούνται όταν και αυτοί έχουν τις μαύρες τους? Τουλάχιστον ο φίλος μου είναι εκεί για μένα υπό όλες τις συνθήκες...όπως και εγώ για αυτόν...

Άσχετα, αν και κακά τα ψέμματα,άλλο πράγμα η φιλία με το ίδιο φύλο και άλλο με το αντίθετο...Δεν ξέρω, ένα μπάχαλο κυριαρχει στο μυαλό μου...
Δεν ξέρω πώς πρέπει να δράσω ΠΡΑΚΤΙΚΑ και αυτό με κάνει και πέφτω ακόμα πιο πολύ...

Να σου πω για τις φιλιες....εγω οταν αρωστησα σχεδον ολοι οι φιλοι μου ξεκοψαν και μιλαμε για παιδικους φιλους.
Μονο δυο ατομα μου συμπαρασταθηκαν εκτος απο την οικογενεια...και δεν ηταν καν παιδικοι.
Τα πολλα χρονια μερικες φορες δεν σημαινουν τιποτα...ναι φυσικα αν ειναι παιδικοι φιλοι εχουν μεγαλη βαρυτητα σε ολους αλλα δεν ερχονται τα πραγματα οπως τα θελουμε.

Τώρα Μέριτ που διάβασα το πόστ σου κάτι θύμησε από εμένα.Χαχα.Είναι θέμα φιλιών και το πως πλασσάρεις τον εαυτό σου.Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν έχουν τον χρόνο και τη διάθεση να ακούσουν και προτιμούν να συζητούν πιο λάιτ θέματα.Θυμάμαι μια συμμαθήτριά μου να μου λέει ήταν καλή κοπέλα αλλά συνεχώς μου έκανε την καρδιά μαύρη γιατί είχε προβλήματα και έτσι την ξεφορτώθηκα...Χαχα...
Λοιπόν ψάχνοντας θα βρεις το άτομο.Αν δε συμβιβάζεσαι με κάτι επιφανειακό θα ψάξεις νομίζω αρκετά και να έχεις την υπομονή να φας αρκετές χυλόπιτες...Και αυτές που έχουν φίλες λένε ότι έχουν.Και σκατά.Τι συζητούν;\"Πω,πήγα και αγόρασα κάτι τέλοια μιουλ παπούτσια από τα Χαραλάς.Σου λέω θα βγω το βράδυ με τον Νίκο και θέλω να είμαι Θεά!\"

Μερικές φορές είναι καλό να έχεις κοινά ενδιαφέροντα. Κάτι που σ\' αρέσει και τους αρέσει, όπως ένα άθλημα, ο χορός, κάτι κοινό. Έτσι μπορείς να συζητήσεις γι\' αυτά. Γιατί να συζητάς συνέχεια ψυχοψαχτικά γίνεται κουραστικό έως επικίνδυνο.

Mα βρε παιδιά μου, δεν είπα εγώ πουθενά ότι θέλω να μιλάω ψυχοψακτικά συνέχεια με τους φίλους μου...Την παρέα τους επιζητώ και τίποτα άλλο...ούτως ή άλλως δεν θεωρώ ότι πέρα από την κοινωνικοποίησή μου, μου λείπει κάτι άλλο στη ζωή μου αυτόν τον καιρό!
Και επίσης κοινά ενδιαφέροντα αν μη τι άλλο πάντα είχα με τις φίλες μου!

Και τότε αυτές γιατί σε αποφεύγουν;;;Με κάνεις να απορώ...Αν με τις φίλες έχεις πράγματα να πεις τότε γιατί δεν έχεις;;

μέριτ, δε θ αναλύσω πως οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλάζουν και οι ισορροπίες μεταξύ τους και το είδος της φιλίας χωρίς να φταίει κανένας.
Θα σου πω το εξής. Οι άνθρωποι δένονται μέσα από κοινά ενδιαφέροντα και βιώματα. Λοιπόν, το γυμναστήριο καλή κίνηση. Η δουλειά επίσης. Κάνε μια πρόταση για κάτι ενδιαφέρον, πχ μια συναυλία, ένα έργο που θες να δείς. Κάνε πρόταση σε πολλές, να πάτε πχ παρέα από το γυμναστήριο. Στο στυλ, ρε κορίτσια, δε βρίσκω κανέναν που να θέλει να δει το έργο αυτό, δεν πάμε παρέα κανα βράδυ? Απόρριψη δε θα φας. Μετά, ή που θα περάσετε καλά και θα ξανακανονίσετε, ή που όχι, οπότε οι κοπέλες δεν είναι μελλοντικές φίλες.

Και δώσε χρόνο στην πολυάσχολη φιλη σου. Μπορεί να περνάει φάση. έχε κατανόηση.

Επίσης να σου πω πως στα 20 είχα τουλάχιστον 6-7 κολλητές/ούς. Σκατά κολλητές. Η ζωή μας πήγε τη μια αποδω, την άλλη αποκεί. Μια ουσιαστικά έμεινε που την έχω σαν αδερφή.

Αλλά υπάρχουνε παρέες, χαβαλέ, με ψιλο-γνωστές, ψιλο-φίλες. Ε τι να κάνουμε, τα προβλήματα τα λέω σε μία, με τις άλλες μόνο χαβαλέ.

Περίεργο ον ο άνθρωπος

Τόσοι και τόσες σε αυτό το forum εδώ μέσα μπήκαν και βρήκαν κουράγιο στο πρόβλημά τους γιατί βρήκαν τον Άνθρωπο. (δεν είναι λάθος το κεφαλαίο Α) Τον άνθρωπο που θα ακούσει και θα μιλήσει έξω από τα στερεότυπα και τις νόρμες. Τον άνθρωπου που θα σου κάνει καλό μόνο και μόνο με την παρέα του, με τα λόγια του. Με την ευαισθησία του. Με το \"σε καταλαβαίνω ρε\" του

Και βλέπεις και την άλλη πλευρά. Ο merit νιώθει την απόριψη από τους ανθρώπους. Ψάχνει τρόπο για το αυτονόητο. Να κάνει παρέα, να κάνει φίλους. Να μιλήσει, να ακούσει, να δώσει, να πάρει. Και όμως. Η καθημερινή ζωή που ζούμε του το στερεί.

Περίεργο ον ο άνθρωπος

Και σε γενικές γραμμές οι ισχυρές φιλίες σφυριλατούνται σε μη συνηθισμένες καταστάσεις. Για παράδειγμα μακρυά από το σπίτι για σπουδές ή κάτι άλλο όπως ένας δύσκολος εργασιακός χώρος.... εκεί να δεις φιλίες...
Νομίζω μερικές φορές ότι τα έχουμε όλα γι\' αυτό δεν έχουμε ο ένας τον άλλο. Take a walk on the wildside που λέει κι ο φίλτατος Reed. Έπειτα οικογένεια όσο δεμένη και να \'ναι κάνει κακό το πολύ δέσιμο... ακόμα και το πολύ δέσιμο με τον άνθρωπο σου αν αυτό αποκλείει την κοινωνική ζωή. Γενικά νομίζω ότι θέλει προσπάθεια όταν τα έχεις όλα γιατί τελικά θα μείνεις με τίποτα.
Ένας καλός μπούσουλας, ίσως, θα ήταν να αρχίζεις κάνοντας πράγματα που σ\' αρέσουν και προσκαλώντας φίλους σ\' αυτά, όπως είπε και η Τίνα. Έτσι κι εσύ θα φχαριστηθείς αφού το θέλεις και οι φίλοι σου θα γνωρίσουν κάτι που ίσως τους είναι καινούργιο.
Ζούμε σε μία μεγάλη πόλη, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να κάνουμε από τα πιο κουφά έως τα πιο συναρπαστικά. Για παράδειγμα δεν καταλαβαίνω γιατί να πάω με την κοπέλα μου για σινεμά, άλλη μία φορά και να μην πάμε στο πλανητάριο. Γιατί να πάμε πάλι και πάλι σε κάποιο μπαράκι κι όχι μόνοι μας με μια κουβέρτα και το αμάξι στη Πάρνηθα. Δηλαδή... ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά. Το συμβατικό κουράζει.
Δες τι μπορείς να κάνεις και \'συ για τις φίλες σου. Ask not what your country can do for you :D
Χίλια πράγματα, αρκεί να τα σκεφτόμαστε λίγο διαφορετικά κι αν μη τι άλλο ένα πράγμα που τυρανάει πολλούς εδώ πέρα είναι η υπέρ του δέοντως σκέψη. Ας κάνει αυτή τη δουλειά της για λίγο κι ας πάρουν μετά μπρος τα πόδια!