Ανασφάλεια στη σχέση

Καλημέρα!

Έχω σχέση από απόσταση εδώ και ένα χρόνο. Το γεγονός της απόστασης μας δημιουργεί ανασφάλειες όπως είναι φυσιολογικό, και στους δυο μας. Στην περίπτωση της κοπέλας μου της βγαίνει συνέχεια ένα πράγμα να μου ζητάει να της επιβεβαιώνω ότι την αγαπάω και ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Είναι σαφώς πιο συνειδητοποιημένη από μένα και ξέρει τι θέλει σε βαθμό που θα ήθελε να μείνει μαζί μου για πάντα. Εγώ από την άλλη δεν είμαι τόσο σίγουρος εννοώντας ότι δεν νιώθω τόσο σίγουρος να της επιβεβαιώνω ότι όλα θα είναι καλά για πάντα και αυτό με κάνει να νιώθω ενοχές εν μέρη ότι της τρώω το χρόνο ή ότι της λέω ψέματα κλπ. Και νιώθω γενικά ένα συναίσθημα ανασφάλειας σε φάση "τι κάνω σε αυτή τη σχέση αφου δεν ειμαι σίγουρος" κλπ κλπ

Κάνω καλά που νιώθω έτσι? Πως να το χειριστώ?

Ευχαριστώ

Να ξέρεις οτι τα λόγια που λες, την αλλη την κολάνε πάνω σου και δεν είναι δίκαιο για εκείνη.

Να μην λες ψέμματα. Να ξεκαθαρίσεις. Να της πεις ακριβώς αυτό που νιώθεις, για να μην πετάει στα σύννεφα.

Καλύτερα η αλήθεια, παρά τα παραμύθια.

Quote:

---

Originally Posted by kuxumuxu

Να ξέρεις οτι τα λόγια που λες, την αλλη την κολάνε πάνω σου και δεν είναι δίκαιο για εκείνη.

Να μην λες ψέμματα. Να ξεκαθαρίσεις. Να της πεις ακριβώς αυτό που νιώθεις, για να μην πετάει στα σύννεφα.

Καλύτερα η αλήθεια, παρά τα παραμύθια.

---

Δε λέω ψέματα στο ότι την αγαπάω και τη γουστάρω. Αλλά αν της πω ότι αυτό ισχύει για τωρα και δεν ξέρω πως θα ειμαι μετά δεν θα την κάνει να αρχίσει να με βλέπει διαφορετικα?

Πες της τότε, αυτό που νιώθεις. πές της, σ αγαπάω, αλλα μην με ρωτάς συνέχεια, μου δημιουργείς άγχος. Πες της σ αγαπώ, αλλά γιατί μου ζητάς αιώνιες υποσχέσεις? Ποιος ξέρει το μέλλον? Αφού ειμαστε μια χαρά, ζήσε το παρόν και μην σκέφτεσαι το μέλλον, πες της.

Μην αγχώνεσαι, θα δείξει ο καιρός πώς θα εξελιχθεί.

Βέβαια, εύλογο το ερώτημά σου για το αν θα σε βλέπει διαφορετικά, αλλά το θέμα είναι να νιώθεις καλά κι εσύ μέσα σου. Ξέρω γώ, έτσι νομίζω... Από την άλλη, μπορείς να συνεχίσεις σε αυτό το μοτίβο, αλλά χωρίς να νιώθεις ενοχές, γιατί στην τελική όλοι ξέρουμε ότι όταν οι ενήλικες λένε "για πάντα" εννοούν απλά για πολύ καιρό... Λες κι αυτή να μην το ξέρει? Απλά έχει πολλές ανασφάλειες...

Πάντως για να μην την αδικώ έχω και εγώ ανασφάλειες... κακά τα ψέμματα... εμένα η απόσταση μου προκαλεί ένα πράμα "τι κάνω σε αυτή τη φάση... αντί να βγω να κυνηγήσω και άλλα πράγματα κάθομαι και περιμένω πότε θα βρεθούμε" κλπ κλπ... αλλά ξέρω ότι είναι στο κεφάλι μου και δεν της τα βγάζω... σε φάση "ΟΚ αμα θες να κυνηγήσεις και αλλα πράγματα τι κάθεσαι εδώ?" ΜΟυ πήρε πολυ καιρό να το καταλάβω και να το δεχτώ... και όχι ακόμα πλήρως...

Ειναι και γαμω τα άτομα και εχει κάνει πολλά για τη σχέση.. πιο πολλά απο μένα...
Αλλά εγω το βλέπω σαν μια καλή σχέση και αυτή σαν κάτι παραπάνω μαλλον ή απλά έχει αγχωθεί λόγω της απόστασης και θέλει να την επιβεβαιώνω... και εγώ με αυτή την επιβεβαίωση δεν τα πάω καλά με τη συνείδησή μου... :-S

1. Γιατι αποσταση μιλαμε?
2. Πως τα ειδες αυτο τον χρονο που περασατε? Πώς κυλισε?
3. Καθε ποτε μιλατε και καθε ποτε βρισκεστε απο κοντα?
4. Τι προοπτικη υπαρχει να στε στο ιδιο μερος? πχ ειστε και οι 2 φοιτητες σε αλλες πολεις και στην αρχη των σπουδων?
5. Πως γνωριστηκατε και αν μπηκατε αμεσως σε αποσταση ή κανατε στο ιδιο μερος ενα αρχικο διαστημα?

Ειναι πολλες οι ερωτησεις αλλα αν τις απαντησεις θα μπω μετα κ στη ταμπακερα....το χω φαει με το κουταλι το θεμα της αποστασης και εχω αποκρυσταλλωσει τις αποψεις μου...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

1. Γιατι αποσταση μιλαμε?
2. Πως τα ειδες αυτο τον χρονο που περασατε? Πώς κυλισε?
3. Καθε ποτε μιλατε και καθε ποτε βρισκεστε απο κοντα?
4. Τι προοπτικη υπαρχει να στε στο ιδιο μερος? πχ ειστε και οι 2 φοιτητες σε αλλες πολεις και στην αρχη των σπουδων?
5. Πως γνωριστηκατε και αν μπηκατε αμεσως σε αποσταση ή κανατε στο ιδιο μερος ενα αρχικο διαστημα?

Ειναι πολλες οι ερωτησεις αλλα αν τις απαντησεις θα μπω μετα κ στη ταμπακερα....το χω φαει με το κουταλι το θεμα της αποστασης και εχω αποκρυσταλλωσει τις αποψεις μου...

---

1. Στην αρχή 300 Km. Μετά 1200 Km και τώρα 500 Km
2. Δύσκολα λόγω της απόστασης αλλά κατα τ'αλλα όταν είμαστε μαζί τέλεια. Το έχουμε ανάγει λες και είμαστε πιτσιρίκια και περνάμε καλα, εξερευνούμε λέμε αστεία, Φιλαράκια φάση.
3. Μιλάμε κάθε μέρα και πολύ ώρα. Το κάθε πότε βρισκόμαστε εξαρτάται.. αλλες φορές κάθε 2 ή 3βδομάδες. Μια φορα έτυχε να κάνουμε 1 μήνα και 2 μήνες. Περάσαμε και μαζί και 2,5 μηνες όμως.
4. Εγω εργάζομαι σε άλλη πόλη. Αυτή όχι. Είμαστε απο άλλες πόλες εντελώς αλλά έχουμε μια κοινή βάση κάπου που παίζει έντονα να βρεθούμε εκει.
5. Γνωριστήκαμε τυχαία και μπήκαμε κατευθείαν στην απόσταση. Καθόλου στο ίδιο μέρος

Για πές...

Και για να γράψω και τις δικές μου τις ανασφάλειες... για να μη τα ρίχνω όλα αλλού.

Επειδή δεν είχα πολλές σχέσεις στη ζωή μου, ενώ η κοπελιά είχε πάρα πολλές, αυτό έχει δημιουργήσει ένα mindgame μέσα μου. Σε φάση: " ΟΚ αυτή έχει κάνει τόσα πολλά και εγώ όχι... και αυτό μου δημιουργεί την αίσθηση ότι θέλω να κάνω και εγώ κάτι τέτοιο. Οπότε να την αφήσω για να κάνω και εγώ και άλλα πράγματα. Αλλά αν την αφήσω ποιος μου λέει ότι όντως θα τρέξω πίσω από άλλες γυναίκες αφού ποτέ δεν το έκανα? Και έπειτα αξίζει να αφήσεις μια καλή σχέση για να κάνεις κάτι που δεν έκανες στα 20 και 23? Αντί να κάθεσαι σε μια σχέση από απόσταση γιατί δεν περνάς καλά απλά? Ποιός ξέρει που θα καταλήξει η σχέση?"

Βέβαια όλο αυτό το παιχνίδι συνήθως δεν το έχω όταν είμαστε μαζί αλλά μου βγαίνει από την ανασφάλεια της απόστασης.
Σημειώνω ότι φταίω εν μέρη στο ότι μπήκα σε μια διαδικασία να τη ρωτήσω για το παρελθόν της. Και λέω εν μέρη γιατί κάποια πράγματα μου τα είπε από μόνη της ή συνέχιζε να την προσεγγίζει πολύς κόσμος από τα παλιά (χωρίς να ανταποκρίνεται βεβαία - εννοείται) και αυτό μου δημιούργησε προσωπικές ανασφάλειες... προσπαθώ να μη τις βγάζω βέβαια γιατί είναι κάτι καθαρά στο μυαλό μου και δεν έχει να κάνει με τη σχέση μας.

Μάλλον έχω απωθημένα και η όλη φάση μου τα ξύπνησε... τι να πω.... είχα φτάσει καμιά φορά σε σημείο να τη ζηλεύω μέσα μου και να μειώνω τον εαυτό μου επειδή είναι συνειδητοποιημένη, με στόχους, που τους κηνυγάει να ξέρει να περνάει καλά ενώ εγώ πιο χύμα. Εϊχα κομπλεξ μεγάλο το οποίο βέβαια δεν το έδειχνα ποτέ γιατί τη γουστάρω πολύ και όλα αυτα δεν είχαν να κάνουν τίποτα με τη σχέση μας.

Κοίτα, είναι άλλο πράγμα οι προσωπικές ανασφάλειες (π.χ. η δική της 'σίγουρα με αγαπάς?' ή η δική σου 'να την αφήσω για να βρω κι άλλα? κι αν δεν το κάνω?') κι άλλο η γενική αλήθεια πως εγγυήσεις, 'πάντα' και 'ποτέ' δεν υπάρχουν στις σχέσεις. Υπάρχει το εδώ και τώρα, που αν είναι όμορφο, καλό είναι να το απολαμβάνουμε χωρίς άπειρες συζητήσεις γύρω από το αν θα κρατήσει για πάντα. Και γι' αυτό καλό είναι να μην επιβεβαιώνεις πράγματα αγχωτικά και ανυπόστατα.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Κοίτα, είναι άλλο πράγμα οι προσωπικές ανασφάλειες (π.χ. η δική της 'σίγουρα με αγαπάς?' ή η δική σου 'να την αφήσω για να βρω κι άλλα? κι αν δεν το κάνω?') κι άλλο η γενική αλήθεια πως εγγυήσεις, 'πάντα' και 'ποτέ' δεν υπάρχουν στις σχέσεις. Υπάρχει το εδώ και τώρα, που αν είναι όμορφο, καλό είναι να το απολαμβάνουμε χωρίς άπειρες συζητήσεις γύρω από το αν θα κρατήσει για πάντα. Και γι' αυτό καλό είναι να μην επιβεβαιώνεις πράγματα αγχωτικά και ανυπόστατα.

---

Ναι δε λέω... πάντως εγω έχω κάνει κακό πολύ στον εαυτό μου όσο είμαι μακριά...

Π.χ. μια φορά της έλεγα μια εμπερία ενός γνωστού μου (γύρω απο ερωτκα πράγματα) και την έλεγα πιο πολύ για το χαβαλέ. Και γυρνάει και μου λέει και αυτή την αντίστοιχη δική της.... καταήγοντας να μου λέει πως είχε πάει με κάποιον... οπότε εγώ πλέον χωρίς να το θέλω ξέρω κάτι απο το παρελθόν της ... που με την απόσταση γίνεται τερατώδες στο κεφάλι μου και το μεγενθύνω στο βαθμό που πρίν ανέφερα.... "κοίτα αυτή τι έκανε..πρέπει να κάνω και εω το ιδιο..."... μετά μου γυρνάει τούμπα πίσω σε μένα και σκέφτομαι γιατι πρέπει να ξέρω τέτοια πικάντικη λεπτομέρεια? Μου κάνει κακό... μήπως πρέπει να αλλάξω? να σταματήσω να είμαι αδιάκτριτος ή να κάνω ερωτήσεις στο κόσμο για τα προσωπικά του ?

Καταλαβαίνεις τι γίνεται?? γενικώς έχει ξεκινήσει ένα παιχνίδι στο κεφαλι μου που με τρελαίνε.... τρέχω να κρυφτώ πίσω απο τον εαυτό μου ουσιαστικά... αφού με ενοχλεί τοοοοσο πολύ κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να φταίω εγώ.... τι μπορεί να με ενοχλεί να ξέρω κάτι τέτοιο???

Καταλαβες τι εννοω?

Quote:

---

Originally Posted by tingerbell

Μου κάνει κακό... μήπως πρέπει να αλλάξω? να σταματήσω να είμαι αδιάκτριτος ή να κάνω ερωτήσεις στο κόσμο για τα προσωπικά του ?

---

Όχι... απλά να σταματήσεις να δίνεις αξία στην ποσότητα :)

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι για κάποιο λόγο νιώθεις άβολα και ίσως ότι μειονεκτείς όταν γίνονται τέτοιες αναφορές. Προφανώς αυτό το κάτι που σε ενοχλεί είναι στον εαυτό σου. Σκέψου λοιπόν καταρχήν αν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου / τις σχέσεις σου και τις ως τώρα επιλογές σου. Όχι συγκριτικά με κάποιον άλλον ή την κοπέλα σου... εσύ με τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Όχι... απλά να σταματήσεις να δίνεις αξία στην ποσότητα :)

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι για κάποιο λόγο νιώθεις άβολα και ίσως ότι μειονεκτείς όταν γίνονται τέτοιες αναφορές. Προφανώς αυτό το κάτι που σε ενοχλεί είναι στον εαυτό σου. Σκέψου λοιπόν καταρχήν αν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου / τις σχέσεις σου και τις ως τώρα επιλογές σου. Όχι συγκριτικά με κάποιον άλλον ή την κοπέλα σου... εσύ με τον εαυτό σου.

---

Πολύ σωστά τα λες.! Και να ισχύει ότ νιώθω άβολα και κάτι με ενοχλεί με τον εαυτό... το ότι ποτέ δεν είχα σχέση κανονική πράγμα που με οδηγεί να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους - και στη συγκεκριμένη περίπτωση με την κοπέλα μου. Το ξέρω ότι η σύγκριση μονο καλό δεν κάνει γιατί απλά "you can't compare in a world of individuals". Αλλα δυστυχώς είναι πέρα απο τις δυνάμεις μου... δεν μπορώ να το ελέγξω καθόλου και ζω έτσι σχεδόν 6 μήνες τώρα. . Αν και απ'οτι κατάλαβα πάντα έτσι ήμουν, με αρνητική σκέψη, απλά τώρα βρήκε ένα τρόπο να εδραιωθεί.

Συνοπτικά και για να σου απαντήσω δεν είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου.

α) γιατί με κυνηγάει αυτό το φάντασμα της σχέσης που με κάνει να νιώθω μειονεκτικά και
β) σκέφτομαι αρνητικά

:-(

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. .

---

Και tbh .... θα θελα να ξερα αν έλεγα εγώ κάτι τέτοιο πως θα ένιωθε εκείνη.... :-\

Κακά τα ψέματα .. νιώθω κόμπλεξ... :-)

Χμ... ναι, νιώθεις μειονεκτικά, αλλά έτσι όπως τα διαβάζω, δεν βλέπω κάποια ρεαλιστική διαφορά στα... επίπεδα των ανασφαλειών σας :p Λες για την κοπέλα σου ότι είναι συνειδητοποιημένη, ξέρει τι θέλει, το κυνηγάει, έχει στόχους, περνάει καλά κλπ. Όοομως, αυτή δεν είναι που ζητά επιβεβαίωση και διαβεβαίωση ότι δεν θα τελειώσει ποτέ? Το ότι το κάνει αυτό και ταυτόχρονα δηλώνει τόσο σίγουρη για το ότι θέλει να είναι μαζί σου για πάντα (πράγμα που εσένα σε κάνει να νιώθεις ενοχές κι ανεπαρκής), καθόλου δεν δείχνει 'συνειδητοποιημένο' άτομο, επί της ουσίας. Είναι χμ... πως να το πω... σαν καλοστημένη διαφήμιση, σαν μια ωραία βιτρίνα. Δεν λέω, μπορεί πράγματι εσύ να είσαι πιο ανασφαλής, αλλά νομίζω ότι την εξιδανικεύεις λίγο και ο θαυμασμός σε κάνει να υποτιμάς την αρνητική πλευρά της 'βεβαιότητας' που έχει για το μέλλον μαζί σου.

Τώρα, για την 'κανονική' σχέση που δεν είχες, τι εννοείς? Τι νιώθεις να σου λείπει, πώς θα ήθελες να είναι τα πράγματα? Και ποιες είναι μερικές από τις 'αρνητικές σκέψεις' που κάνεις?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Χμ... ναι, νιώθεις μειονεκτικά, αλλά έτσι όπως τα διαβάζω, δεν βλέπω κάποια ρεαλιστική διαφορά στα... επίπεδα των ανασφαλειών σας :p Λες για την κοπέλα σου ότι είναι συνειδητοποιημένη, ξέρει τι θέλει, το κυνηγάει, έχει στόχους, περνάει καλά κλπ. Όοομως, αυτή δεν είναι που ζητά επιβεβαίωση και διαβεβαίωση ότι δεν θα τελειώσει ποτέ? Το ότι το κάνει αυτό και ταυτόχρονα δηλώνει τόσο σίγουρη για το ότι θέλει να είναι μαζί σου για πάντα (πράγμα που εσένα σε κάνει να νιώθεις ενοχές κι ανεπαρκής), καθόλου δεν δείχνει 'συνειδητοποιημένο' άτομο, επί της ουσίας. Είναι χμ... πως να το πω... σαν καλοστημένη διαφήμιση, σαν μια ωραία βιτρίνα. Δεν λέω, μπορεί πράγματι εσύ να είσαι πιο ανασφαλής, αλλά νομίζω ότι την εξιδανικεύεις λίγο και ο θαυμασμός σε κάνει να υποτιμάς την αρνητική πλευρά της 'βεβαιότητας' που έχει για το μέλλον μαζί σου.

Τώρα, για την 'κανονική' σχέση που δεν είχες, τι εννοείς? Τι νιώθεις να σου λείπει, πώς θα ήθελες να είναι τα πράγματα? Και ποιες είναι μερικές από τις 'αρνητικές σκέψεις' που κάνεις?

---

Κατ'αρχήν σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου!

Όσον αφορά τη δική της ανασφάλεια υποθέτω ότι είναι απλα πολύ ερωτευμένη και η απόσταση της δημιουργεί να θέλει συνεχεια επιβεβαίωση. Υποθέτω ότι νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της αλλά όχι τόσο για μένα. Ίσως γιατί προσπάθησε περισσότερο στη σχέση ενώ εγώ λιγο λιγότερο, φοβάται μη με χάσει ( το λέει η ίδια) κ.α. Λέει ότι ειναι συνειδητοποιημένα μαζί μου, ζητάει πράγματα απο τη σχέση, αν μαλώνουμε τα βάζουμε στην άκρη και επικεντρωνόμαστε στο να τα πάμε καλά, κάνει όνειρα για μας και δέιχνει πολυ ειλικρηνης. Απο την άλλη αγχώνεται όταν βγαίνω έξω μόνος μου και υπάρχουν κοπέλες τριγύρω, βλέπει όνειρα διάφορα. Σε γενικές γραμμές όλα καλα αλλά δεν ξέρω... μήπως είναι απλά κάτι γυναικείο να ζητάει απλά επιβεβαίωση?

Απο τη δική μου πλευρά όταν πρωτοξεκινήσαμε να βλεπόμαστε ακόμα την έπαιρνε τηλέφωνο ο πρώην (βέβαια δεν το σήκωνε ποτε εννοειται), μετά άρχισε να παίρνει ένας άλλος (πάλι δεν το σήκωνε) και όλο αυτό το πράγμα ήρθε και έκατσε μαζί με την απόσταση ως εξής: αυτή την κυνηγάνε, τρέχουν πισω της και ασχολείται μόνο με αυτούς που επιμένουν (κατα τα λεγόμενα της). Εγώ δεν έτρεξα ήρθε μόνη της. Καλό, δε λέω, αλλα κοιτώντας πίσω ποτέ δεν έτρεχα και έτσι δεν είχα επιτυχίες. Όλες αυτές οι σκέψεις με έκαναν να εξιδανικεύω τους άλλους και να μειώνω τον εαυτό μου πάρα πολύ έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου ότι ποτέ δεν είχα σχέση.

Δηλαδή το train of thoughts πήγαινε ως εξής: μου έλεγε για παλιούς έρωτες (τις πιο πολλές φορές χωρίς να ρωτάω) σε φάση '"είχα μεγάλη σχέση πολλά χρόνια, μετά έκανα αυτό, μετά εκείνο μετά το άλλο". Εγώ απο μέσα μου σκεφτόμουν "εγώ έκανα λιγότερα πράγματα άρα εγώ δεν είμα τόσο καλός σε αυτό τον τομέα. Ποτέ δεν κυνηγούσα ερχόταν απο μόνα τους. άρα δεν μπορώ να είμαι περήφανος ότι έπιασα έναν στόχο όπως αυτοί που την κηνυγούσαν και επέμεναν (όπως έλεγε)". Αυτές έιναι οι αρνητικές σκέψεις που κάνω.

Ξέρω ότι ακούγονται άκυρα όλα αυτά αλλά σου λέω αυτό που νιώθω. Και εν τέλει αντί να κοιτάξω πως θα κάνω πιο καλή τη σχέση μου επικεντρονομαι σε όλα τα αρνητικα του παρελθόντος.

Για την τελευταία ερώτηση που μου έγραψες νιώθω ένα κενό για τό ότι δεν είχα και εγω μεγάλη σχέση πιο μικρός και επειδή ποτέ δεν ασολούμουν με το θλεμα όσο θα έπρεπε. Αυτό λειτουργεί σα σκελετός στη ντουλάπα και όποτε ακούω ανθρώπους γύρω μου να είναι διαφορετικοί (ποσο μάλλον αυτή) αρχίζει η αρνητικίλα....

(Πολλά έγραψα.. :-P )

Αν της τα έλεγα όλα αυτά θα ήταν αχημο? Δηλαή ότι όλα αυτά που μου έχεις πει κλπ κλπ με κάνουν να νιώθω ανασφάλεια θα ήταν άσχημο? Θα τις δημιουργούσε τύψεις και ενοχές πιστεύεις?

Καλά το ότι αυτή έχει κάνει τις σχέσεις της και έρχεται μετά και σου λέει για πάντα μαζί
και τέτοιες μπούρδες δεν είναι και πολύ δίκαιο (αφού ξέρει απ'την εμπειρία της ότι αυτά δεν υπάρχουν)

Δεν ξέρω αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ βαριά αυτή η σχέση (λόγω απόστασης και μόνο).
Δε σου λέω βγες έξω και κυνήγα (αφού λες ότι δεν είναι του χαρακτήρα σου), απλά μην
καταπιέζεσαι, αν δουλέψει θα δουλέψει. Εσύ να είσαι ανοιχτός σε όλα.

Όσον αφορά τις συγκρίσεις με τους άλλους, το ότι επιμένανε δεν λέει κάτι για την αξία τους,
ίσως μάλιστα το ότι αυτή ήρθε σε σένα χωρίς εσύ να το κυνηγήσεις να δείχνει ότι είσαι ο
καλύτερος στα μάτια της. Το σημαντικό είναι να μην κάνεις συγκρίσεις γιατί πάντα θα υπάρχει
κάποιος εξυπνότερος (Einstein), ομορφότερος (Brad Pitt), γρηγορότερος (Usain Bolt)...
αν μετρούσαν μόνο αυτά, τότε κανένας δεν θα τα έφτιαχνε με κανένα!

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Καλά το ότι αυτή έχει κάνει τις σχέσεις της και έρχεται μετά και σου λέει για πάντα μαζί
και τέτοιες μπούρδες δεν είναι και πολύ δίκαιο (αφού ξέρει απ'την εμπειρία της ότι αυτά δεν υπάρχουν)

Δεν ξέρω αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ βαριά αυτή η σχέση (λόγω απόστασης και μόνο).
Δε σου λέω βγες έξω και κυνήγα (αφού λες ότι δεν είναι του χαρακτήρα σου), απλά μην
καταπιέζεσαι, αν δουλέψει θα δουλέψει. Εσύ να είσαι ανοιχτός σε όλα.

Όσον αφορά τις συγκρίσεις με τους άλλους, το ότι επιμένανε δεν λέει κάτι για την αξία τους,
ίσως μάλιστα το ότι αυτή ήρθε σε σένα χωρίς εσύ να το κυνηγήσεις να δείχνει ότι είσαι ο
καλύτερος στα μάτια της. Το σημαντικό είναι να μην κάνεις συγκρίσεις γιατί πάντα θα υπάρχει
κάποιος εξυπνότερος (Einstein), ομορφότερος (Brad Pitt), γρηγορότερος (Usain Bolt)...
αν μετρούσαν μόνο αυτά, τότε κανένας δεν θα τα έφτιαχνε με κανένα!

---

Θα σταθώ λίγο σε αυτό για τους ανθρώπούς που επιμένουνε...
Σίγουρα απο την πλευρα της κοπέλας ειναι κολακευτικό το να έχει κάποιον να την κυνηγάει... αλλα για να κάνω και το δικηγόρο του διαβόλου λίγο αυτό δεν υποτίθεται ότι κάνουν οι άντρες? Εννοώ να κυνηγάνε?? Οπως και να το κάνουμε βέβαια ο καθένας με το χαρακτήρα του...

Εν τέλει πιστεύεις ότι θα ήταν "καλό" να το πούμε και έτσι να της τα μεταφλερω όλα αυτά? Θα τη γεμίσουν τύψεις ότι μου δημιούργησε ανασφάλειες?

Μήπως τελικά το πρόβλημα μου είναι ότι απλά σκέφτομαι αρνητικά?

Το πρόβλημα είναι ότι τα υπεραναλύεις... :) Και ότι σκέφτεσαι συνεχώς πώς θα κατευνάσεις τις δικές της ανασφάλειες και πώς δεν θα δημιουργήσεις κι άλλες, ενώ οι δικές σου βολτάρουν ανενόχλητες και γιγαντώνονται! :p

Ένα σχόλιο στα περί έρωτος κι επιβεβαίωσης: είναι γεγονός ότι ο έρωτας εξ' αποστάσεως φουντώνει κάποιες ανασφάλειες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ζητούν επιβεβαίωση είναι απλά πολύ ερωτευμένοι...

Δεν ακούγονται άκυρα αυτά που λες, αλλά συνεχίζεις να δίνεις αξία στην 'ποσότητα'. Να σε ρωτήσω κάτι? Δεν 'κυνηγούσες' όπως λες, γιατί? Επειδή δεν μπορούσες (πχ λόγω συστολής) ή επειδή δεν ήθελες (πχ θεωρούσες ότι δεν αξίζει να κυνηγάς)?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Το πρόβλημα είναι ότι τα υπεραναλύεις... :) Και ότι σκέφτεσαι συνεχώς πώς θα κατευνάσεις τις δικές της ανασφάλειες και πώς δεν θα δημιουργήσεις κι άλλες, ενώ οι δικές σου βολτάρουν ανενόχλητες και γιγαντώνονται! :p

Ένα σχόλιο στα περί έρωτος κι επιβεβαίωσης: είναι γεγονός ότι ο έρωτας εξ' αποστάσεως φουντώνει κάποιες ανασφάλειες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ζητούν επιβεβαίωση είναι απλά πολύ ερωτευμένοι...

Δεν ακούγονται άκυρα αυτά που λες, αλλά συνεχίζεις να δίνεις αξία στην 'ποσότητα'. Να σε ρωτήσω κάτι? Δεν 'κυνηγούσες' όπως λες, γιατί? Επειδή δεν μπορούσες (πχ λόγω συστολής) ή επειδή δεν ήθελες (πχ θεωρούσες ότι δεν αξίζει να κυνηγάς)?

---

Στην αρχή απλά δεν μπορούσα όπως έιπες... πάρα πολύ συστολή... μετά ήμουν σε φάση "αμα είναι να ρθει θα ρθει" και μετά απλα αρχισα να παραιτούμαι..σαν να έλεγα στο εαυτό μου "αφου δεν κάνεις τίποτα, τι το σκέφτεσαι?". Μετα άρχισα να το προσπαθώ αλλα πολύ επιφανειακά οπότε δεν είχα αποτέλεσματα ....Μετα άρχισα να κάνω πράγματα αλλά κυρίως επειδή απλά τύχαιναν ή ερχόταν απο μόνα τους... και εν τέλει ήρθαν κάποια πράγματα απο μόνα τους αλλα τίποτα ολοκληρωμένο και σταθερό.. και έτσι έμεινα με αυτό το "κενό" ας το πούμε και έτσι... ότι δεν κυνηγούσα όσο θα ήθελα και ότι δεν είχα κάτι ολοκληρωμένο..

Btw μια φορά της το είπα .. με ενοχλεί να τα ξέρω όλα αυτά.. και μου είπε ότι όντως ήταν λάθος...
Και χθες πάλι το ανέφερα και στεναχωρέθηκε πάρα πολύ και σκέφτηκα μήπως έκανα λάθος...

Αλλά μετά το σκέφτηκα ως εξής ο καθένας με τις δικές του ανασφάλειες... αυτή με την επιβεβαίωση και εγώ με το να νιώθω κομπλεξικά με αυτά που ήξερα...

Όντως πάντως το υπεραναλύω... γιατι την σκέψη παραπάνω την πήγα πολύ παραπέρα μετα... δλδ: αυτή εχει ανασφάλειες για το τώρα ενω για κάτι που ουσιαστικά δεν με αφορά...

Πάντως μου φαίνεται ότι η δική μου ανασφάλεια πηγάζει καθαρά απο μένα, έτσι δεν είναι?????

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Το πρόβλημα είναι ότι τα υπεραναλύεις... :) Και ότι σκέφτεσαι συνεχώς πώς θα κατευνάσεις τις δικές της ανασφάλειες και πώς δεν θα δημιουργήσεις κι άλλες, ενώ οι δικές σου βολτάρουν ανενόχλητες και γιγαντώνονται! :p

Ένα σχόλιο στα περί έρωτος κι επιβεβαίωσης: είναι γεγονός ότι ο έρωτας εξ' αποστάσεως φουντώνει κάποιες ανασφάλειες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ζητούν επιβεβαίωση είναι απλά πολύ ερωτευμένοι...

Δεν ακούγονται άκυρα αυτά που λες, αλλά συνεχίζεις να δίνεις αξία στην 'ποσότητα'. Να σε ρωτήσω κάτι? Δεν 'κυνηγούσες' όπως λες, γιατί? Επειδή δεν μπορούσες (πχ λόγω συστολής) ή επειδή δεν ήθελες (πχ θεωρούσες ότι δεν αξίζει να κυνηγάς)?

---

Στην αρχή απλά δεν μπορούσα όπως έιπες... πάρα πολύ συστολή... μετά ήμουν σε φάση "αμα είναι να ρθει θα ρθει" και μετά απλα αρχισα να παραιτούμαι..σαν να έλεγα στο εαυτό μου "αφου δεν κάνεις τίποτα, τι το σκέφτεσαι?". Μετα άρχισα να το προσπαθώ αλλα πολύ επιφανειακά οπότε δεν είχα αποτέλεσματα ....Μετα άρχισα να κάνω πράγματα αλλά κυρίως επειδή απλά τύχαιναν ή ερχόταν απο μόνα τους... και εν τέλει ήρθαν κάποια πράγματα απο μόνα τους αλλα τίποτα ολοκληρωμένο και σταθερό.. και έτσι έμεινα με αυτό το "κενό" ας το πούμε και έτσι... ότι δεν κυνηγούσα όσο θα ήθελα και ότι δεν είχα κάτι ολοκληρωμένο..

Btw μια φορά της το είπα .. με ενοχλεί να τα ξέρω όλα αυτά.. και μου είπε ότι όντως ήταν λάθος...
Και χθες πάλι το ανέφερα και στεναχωρέθηκε πάρα πολύ και σκέφτηκα μήπως έκανα λάθος...

Αλλά μετά το σκέφτηκα ως εξής ο καθένας με τις δικές του ανασφάλειες... αυτή με την επιβεβαίωση και εγώ με το να νιώθω κομπλεξικά με αυτά που ήξερα...

Όντως πάντως το υπεραναλύω... γιατι την σκέψη παραπάνω την πήγα πολύ παραπέρα μετα... δλδ: αυτή εχει ανασφάλειες για το τώρα ενω για κάτι που ουσιαστικά δεν με αφορά...

Πάντως μου φαίνεται ότι η δική μου ανασφάλεια πηγάζει καθαρά απο μένα, έτσι δεν είναι?????

Πιστεύεις θα ηταν εγωιστικό να σκεφτώ ότι αυτές οι σκέψεις με κάνουν αυτόματα να σκέφτομαι σαν κακός άνθρωπος?

Σόρι αλλά αυτό το συλλογισμό δεν τον έπιασα...τι πάει να πει 'σκέφτεσαι σαν κακός άνθρωπος'?

Η ανασφάλεια σου σαφώς και πηγάζει από εσένα, αλλά μιας και εδώ μιλάμε για σχέση μεταξύ δύο, συχνά βάζει κι ο άλλος το χεράκι του κι εντείνει τις ανασφάλειες. :p Εγώ θα έλεγα να ασχοληθεί ο καθένας σας με το δικό του κομμάτι των ανασφαλειών. Κι επίσης, αν σκέφτεσαι ότι κάτι έχασες στη ζωή σου λόγω συστολής ή λόγω παραίτησης ή παθητικότητας, σκέψου αν αυτό που έχεις τώρα είναι (ή θα μπορούσε να είναι) επιλογή σου.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Σόρι αλλά αυτό το συλλογισμό δεν τον έπιασα...τι πάει να πει 'σκέφτεσαι σαν κακός άνθρωπος'?

Η ανασφάλεια σου σαφώς και πηγάζει από εσένα, αλλά μιας και εδώ μιλάμε για σχέση μεταξύ δύο, συχνά βάζει κι ο άλλος το χεράκι του κι εντείνει τις ανασφάλειες. :p Εγώ θα έλεγα να ασχοληθεί ο καθένας σας με το δικό του κομμάτι των ανασφαλειών. Κι επίσης, αν σκέφτεσαι ότι κάτι έχασες στη ζωή σου λόγω συστολής ή λόγω παραίτησης ή παθητικότητας, σκέψου αν αυτό που έχεις τώρα είναι (ή θα μπορούσε να είναι) επιλογή σου.

---

Τι θα έλεγες αν σου έλεγα πως απλά νιώθω ότι απλα βρέθηκε στο δρόμο μου?? Σαν να το λέμε "με παρεσειρε η ζωή" ένα πράγμα.... ακογεται λίγο μοιρολατρικο ξέρω αλλά μερικές φορές τον έρωτα δεν τον ελέγχεις.. απλά ειναι εκει...

Στέκει?

Επίσης ... το γεγονός ότι σκέφτομαι έτσι για αυτή ("κοίτα τι έχει κάνει στο παρελθόν της" - ζήλια ή φθόνος) , σημαίνει μήπως ότι δεν την αγαπάω?

Οκ βρέθηκε στο δρόμο σου... αλλά αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο σου, θα μπορούσες να το είχες διαλέξει? Αν ναι, μην κάθεσαι να βασανίζεσαι με σκέψεις. Εκτός αν θεωρείς ότι η σχέση σου αποτελεί εμπόδιο σε άλλα πράγματα που θα ήθελες να κάνεις. Συνήθως το εμπόδιο είναι στο μυαλό μας, αλλά αν πράγματι νιώθεις ότι σε περιορίζει, εσύ είσαι ο μόνος αρμόδιος να σταθμίσει το κόστος και το όφελος. Αλήθεια, μήπως θα ήθελες να σταματήσεις τη σχέση γιατί το να πεις 'τέρμα' θα είναι μια επιλογή, ενώ τώρα νιώθεις ότι σε παρασέρνει η ζωή? Το λέω αυτό, γιατί το γεγονός ότι σκέφτεσαι πράγματα που δεν επηρεάζουν άμεσα το παρόν (όπως το παρελθόν της), δεν δείχνει ότι δεν την αγαπάς... ίσως δείχνει ότι ψάχνεις τρόπο να κινητοποιηθείς για να πάρεις αποφάσεις, σκαλίζοντας διάφορα πράγματα που όμως όπως είπαμε δεν έχουν άμεση σχέση με το εδώ και τώρα. Υπάρχει μια παροιμία που λέει 'τόσο η γίδα κακοπέφτει όσο πιο βαθιά σκαλίζει'... :)

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Οκ βρέθηκε στο δρόμο σου... αλλά αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο σου, θα μπορούσες να το είχες διαλέξει? Αν ναι, μην κάθεσαι να βασανίζεσαι με σκέψεις. Εκτός αν θεωρείς ότι η σχέση σου αποτελεί εμπόδιο σε άλλα πράγματα που θα ήθελες να κάνεις. Συνήθως το εμπόδιο είναι στο μυαλό μας, αλλά αν πράγματι νιώθεις ότι σε περιορίζει, εσύ είσαι ο μόνος αρμόδιος να σταθμίσει το κόστος και το όφελος. Αλήθεια, μήπως θα ήθελες να σταματήσεις τη σχέση γιατί το να πεις 'τέρμα' θα είναι μια επιλογή, ενώ τώρα νιώθεις ότι σε παρασέρνει η ζωή? Το λέω αυτό, γιατί το γεγονός ότι σκέφτεσαι πράγματα που δεν επηρεάζουν άμεσα το παρόν (όπως το παρελθόν της), δεν δείχνει ότι δεν την αγαπάς... ίσως δείχνει ότι ψάχνεις τρόπο να κινητοποιηθείς για να πάρεις αποφάσεις, σκαλίζοντας διάφορα πράγματα που όμως όπως είπαμε δεν έχουν άμεση σχέση με το εδώ και τώρα. Υπάρχει μια παροιμία που λέει 'τόσο η γίδα κακοπέφτει όσο πιο βαθιά σκαλίζει'... :)

---

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση σου!!

Ναι η αλήθεια είναι ότι ένιωσα έντονα ότι με παρέσυρε η ζωή ... όλα έγιναν απο μόνα τους και μάλλον πάντα έτσι ήμουν στη ζωή μου ...απλά περίμενα πράγματα να έρθουν και πολλές φορές ερχόταν... αλλά απο μόνος μου δεν κυνήγησα τίποτα... και γι'αυτο με συνέκρινα με άλλα άτομα όπως για εκείνους του πρώην που μου έλεγε ότι επέμεναν και σκεφτόμουν "εγω τι έχω κάνει? γιατί δεν ήμουν ετσι και εγώ..? ισως τωρα να μην είχα τέτοιες σκέψεις..." αλλά τελικά ακόμα και να χώριζα πάλι θα τις έκανα αυτές τις σκέψεις...ποια θα ήταν η διαφορά? αφού το πρόβλημα το έχω εγω... απλά η σχέση έτσι όπως είναι μου εντείνει τις ανασφάλειες που είχα απο πριν σωστά?? Έχω μια τέτοια ανασφάλεια η οποία βρίσκει έδαφος να ανθίσει σε αυτή τη σχέση για κάποιο λόγο...
Η αλήθεια ειναι ότι η όλη ιδέα με το όλο mindgame που έχω ειναι ότι η απόσταση με δυσκολεύει και το μυαλό μου δημιουργεί διάφορες σκέψεις έτσι ώστε να βρεί εύκολη αφορμή και να πει ότι δεν μπορώ εδώ.... η απόσταση δημιουργεί ανασφάλειες σε όλους τους ανθρώπους .. στην αρχή δεν μπορούσα καν να ελέγξω όλη αυτή την παραίσθηση και αλήθεια ειναι ότι ακόμα συνεχίζεται αλλά ελφρώς λιγότερο και με λιγότερη συχνότητα.

Συγκεκριμένα ένα παράδειγμα που είχα ακούσει απο έναν φοιτητή ψυχολογίας: όταν παίζει μπάλα και βλέπει ότι χάνει χωρίς να βάζει τον καλύτερό του εαυτό, απλα το μυαλό του δημιουργεί την ιδέα ότι το παιχνίδι δεν ειναι σημαντικό και δεν έγινε τίποτα ... αντίστοιχα και εδώ νομίζω... η απόσταση δημιουργεί ένα τέτοιο πράγμα στο μυαλό... " ε αφού ειναι μακριά η σχέση δεν ειναι καλή και δεν έχω κάνει τίποτα οπότε πρέπει να φύγω να κάνω και άλλα πράγματα"

Αυτό παιχνίδι μάλλον γίνεται... απλά ειναι δυνατότερο απο μένα και δεν το ελέγχω πλήρως ακόμα...

Και επίσης πιστεύεις ότι για να κλείσει η υπερανάλυση μια καλή προσέγγιση είναι να πεις: "ή κάτσε και σταμάτα τη γκρίνια, ή φύγε και πάμε για άλλα..." ???

ε στην τελική... κάπως έτσι... Αλλιώς δεν βγαίνει άκρη :)

Quote:

---

Originally Posted by marina38

ε στην τελική... κάπως έτσι... Αλλιώς δεν βγαίνει άκρη :)

---

πλάκα πλάκα... :D :D

Και καλυτερα να σχετιζεσαι με ατομο που μενει στο ιδιο μερος με σενα. Αν ειναι δυνατον να πηγαινεις με τα ποδια σπιτι της. Εχεις βεβαια κ το θεμα της ανασφαλειας αλλα λαβε υποψη για την επομενη φορα, οσο κ αν σου κακοφαινεται.

Αααα, σιγά μην είναι και στον από πάνω όροφο βρε κεράσι :p Είδα που έγραφες και στο άλλο θέμα να είναι το πολύ 10 χλμ η απόσταση.... αν τα 10 είναι μίλια πειράζει? :p (με συμφέρει καλύτερα όπως καταλαβαίνεις, χαχαχ)

Λες για μιλια επειδη εσυ εισαι μαρινα στη θαλασσα ε? Ενταξει για σενα να τ αφησω 10 μιλια. Αφου ξερεις δε σου χαλαω χατηρι. Εδω ο φιλος μιλαει για αθηνα-θεσνικη. Αφου δε βγαινει. Αμα ειναι περπατητο ακομα καλυτερα.

Χιχι ααα ευχαριστώ κεράσι!! :D Λέω για μίλια γιατί υπολόγισα την απόσταση από το σπίτι μου μέχρι τη θάλασσα! :p

Τώρα, ναι καλό το περπάτημα (εξαρτάται κι από τις αντοχές του καθενός!...), αλλά άμα χρειάζεται και μετρό - ηλεκτρικός - τραμ, τι να κάνουμε, και πάλι οκ!

Άρχισε να πέφτει ειρωνία ή μου φαίνεται?? :-p

Καμμια ειρωνεια φιλαρακι. Το θεμα σου ειναι η ζηλεια, ανασφαλεια κλπ αλλα σε λεω, η σχεση εξ αποστασεως δεν εχει καλο τελος. Ειναι σκληρο αλλα ειναι η αδιαψευστη αληθεια που επιβεβαιωνεται καθημερινα. Παρτο ετσι στο μυαλο σου για να το δεχτεις πιο ευκολα. Ειναι πολυ ειδικες οι προυποθεσεις για να κρατησει κ εν προκειμενω δε συντρεχουν.
Για τις ανασφαλειες σου απανταει πιο πανω η υποπλοιαρχος μαρινα.

Καλημέρα..!!!

Ξαναγυρνάω στο ίδιο post μετά από πολύ καιρό και αυτό γιατί πριν από δύο μέρες είχαμε μια κουβέντα που κάπως άνοιξε το τοπίο...όταν πρωτοξεκίνησε το Post είχε να κάνει με το ότι με άγχωνε που μου ζητούσε συνέχεια να της επιβεβαιώσω ότι θα είμαστε πάντα μαζί και λοιπά...
Όπως και να το κάνουμε όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανασφάλειες... άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο... η απόσταση λοιπόν στη σχέση είναι ο καλύτερος καταλύτης για να βγάλει τις ανασφάλειες στην επιφάνεια... έτσι, αν αυτή είχε 5 ανασφάλειες εγώ είχα 10 (ας πούμε)... Από μέρους μου όταν ξεκίνησε η απόσταση, άρχισα να έχω αμφιβολίες του στυλ "γιατί το κάνω αυτό... γιατί μπαίνω σε κάτι τόσο δύσκολο...". Οπότε το μυαλό μου άρχισε να παίζει παιχνίδια του στύλ "κοίτα αυτή τι έχει κάνει στη ζωή της...πόσες σχέσεις είχε...εσύ δεν τα έχεις κάνει... πρέπει να χωρίσεις για να κάνεις και εσύ κάτι τέτοιο". Κοινώς το μυαλό μου έψαχνε μια αφορμή για να χωρίσει (ακούγεται άκυρο παιδιά αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να σε ξεγελάει το μυαλό καμιά φορά) και δεν επικεντρωνόταν απλά στο ότι δεν ήθελα να έχω τέτοια σχέση... αυτή η σκέψη όμως άρχισε να εδραιώνεται δραματικά.. πολύ δραματικά ... σε φάση που είχα χάσει την αυτοεκτίμηση μου και άρχισα να κάνω πολύ εσφαλμένες σκέψεις!! π.χ. "αυτή έκανε πολλά πράγματα ----> εγώ όχι ---> άρα εγώ δεν είμαι καλός"
ή "οι πιο λογικοί άνθρωποι θα χαλούσαν τη σχέση από απόσταση ---> εγώ όχι ---> άρα εγώ δεν είμαι καλός σαν τους άλλους και είμαι αδύνατος γιατί φοβάμαι να χάσω την κοπέλα μου". Οπότε η ψυχολογία ήταν στο ναδίρ και άρχισα να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλους και να λέω "γιατί αυτοί περνάνε καλα και εγώ όχι...?"
Και τέτοιες λοιπές "όμορφες" σκέψεις... :-) Αυτό το πράγμα πήγε για περίπου 2,5-3 μήνες και μου καταρράκωσε τη σκέψη, την ακεραιότητα, την κρίση και το λογικό... έτσι όταν μπορέσαμε να είμαστε τελικά μαζί για κάποιο πολύ εύλογο χρονικό διάστημα εμένα αυτά τα "δαιμόνια" δεν με είχαν αφήσει καθόλου με αποτέλεσμα όταν μαλώναμε για το παραμικρό και ήξερα ότι έφταιγα να συνέχιζα να σκέφτομαι στο ίδιο μοτίβο.. εγώ "έφταιγα ---> άρα δεν είμαι καλός" κλπ κλπ κλπ αυτή η εσωτερική διαμάχη όμως που ήδη με βάραινε, επιβαρυνόταν επιπλέον και απο τις δικές τις ανασφάλειες συν τους μικροτσακωμους (που στην τελική όλα τα ζευγάρια έχουν - εμείς είμαστε και καλά και περνάνε πολύ όμορφα μαζί) με αποτέλεσμα να έχω ένα βάρος που δεν σηκωνόταν πλέον ... οπότε μετά ήρθε ένας γερός τσακωμός που μας κράτησε λίγο μακριά πάλι (ευτυχώς όχι πολύ .. διορθώθηκε).
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ακόμη έχω μερικά τέτοια "δαιμόνια".. σαν αν τρέφεται από αυτά το "εγώ" μου ... σαν αν ειναι καταστροφικό από μονό του... σαν να ήθελε να πονάει για να νιώσει σημαντικό... Πήγα και σε ψυχολόγο αλλά δεν έγιναν και πολλά... άσε που μου τα έτρωγε κανονικά...
Για να επιστρέψω στην αρχική αφορμή του post, το ότι συζητήσαμε κάποια πράγματα, μου είπε ότι είχε καταλάβει ότι όταν γίνεται το παραμικρό εγώ το σκέφτομαι ιδιαίτερα και το υπεραναλύω, πράγμα που οδηγεί σε αρνητικά αποτελέσματα όπως αυτά που περιγράφω πιο πάνω.. και το γεγονός ότι μου ζητούσε συνέχεια επιβεβαίωση να είμαστε πάντα μαζί (κάτι που εγώ επίσης το έβλεπα βαρύ από του - whaever) οφειλόταν απλά στο ότι φοβόταν να μη ξαναγίνουν τα ίδια πράγματα που έγιναν όταν άρχισα να καταρρέω και απομακρυνθήκαμε ξανά, δηλαδή από την υπερανάλυση μου χαλάσω τη σχέση μας...
Άρα αρχίζω μου φαίνεται πως ότι αρνητικό στη σχέση μας γυρνάει πάνω μου είναι επειδή το προκάλεσα με την υπερανάλυση...
Εν κατακλείδι πιστεύω τελικά ότι αυτή η σχέση λειτούργησε σαν καθρέφτης για το τι κουβαλούσα μέσα μου... το ότι δηλαδή είχα απωθημένο (?) με τις σχέσεις, βρήκε τροφή εδώ, υπετράφηκε όμως και έσκασε στο τέλος....

Η εύλογη ερώτηση βέβαια που ακολουθεί είναι "τι σκοπεύετε να κάνετε τώρα...?". Η ανεργία τη "διώχνει" στο εξωτερικό προς το παρόν αρα πρέπει να πάρω την απόφαση να δω αν θα πάω και εγώ, γιατι αλλιώς δεν υπάρχει κάποια άλλη λύση. Η υπερανάλυση συνεχίζεται βέβαια στο στυλ "να πάω... να μη πάω... είναι για μένα αυτό δεν ειναι..?" Κάπως έτσι... και έτσι βλέπω ότι απο το ένα "δαιμόνι" πάω στο "άλλο"... :-)

Αυτά τα λίγα.... :-)
Περιμένω μια γνώμη σας! :-)

Ρε φιλαράκι, σωστοί και εύλογοι οι προβληματισμοί σου. Γιατί δε τα φτιάχνεις με κάποια που να μένετε κοντά να σταματήσει αυτός ο ατέρμων προβληματισμός? Οι σχέσεις είναι να περνάς καλά, αμα γίνοντε πρελούδιο για ψυχολογικά δεν έχει νόημα. Χώρισε φιλικά και κοίτα να βρεις ένα γκομενάκι με το οποίο να χετε προοπτική για να μην είσαι αιθεροβάμων. Εδώ κόντεψα να πάθω ιδψ εγώ που σε διάβασα, οχι εσύ που τα σκέφτεσαι και βαυκαλίζεσαι. Kαι πάω και στοίχημα οτι με τέτοιο στρες, η ερωτική σας ζωή έχει πιάσει πατο. Το πολύ το κύριε ελέησον, το βαριέται κ ο παπάς!