Θέλω να γίνω "κακός¨"

Γεια σας.

Θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω στο ακόλουθο θέμα. Το θέμα μου είναι οτι νιωθω οτι "παραέχω" κάποια χαρακτηριστικά που τα θεωρούμε θετικά σε μια προσωπικότητα. Σε μια παρέα είμαι "σημα κατατεθεν" των ανθρώπων που θέλουν βοήθεια. Είμαι απο αυτους που προσπαθουν να ακουσουν και να κατανοήσουν πραγματικά τους ανθρώπους και απο αυτους που δίνουν ουσιώδεις απαντήσεις και όχι επιφανειακες τύπου "Ελα μωρε κανε υπομονη θα περάσει". Επίσης, είμαι πολυ συμπονετικός, καλος listener, φιλικός και ειλικρινής με τους άλλους και οι πολυ απο τους λίγους φίλους μου μου έχουν ομολογήσει οτι ανατρέχουν σε εμένα οταν θέλουν μια εποικοδομητικη και "έξυπνη" συζήτηση. Απο την αλλη, κρατώ τις ισσοροπίες σε μια συζήτηση, εννόωντας οτι είμαι φιλικός και χαλαρός όπου χρειάζεται και σοβαρός όπου το απαιτούν οι συνθήκες. Όλα αυτά όμως σου προσδίδουν μια αξία και σου δημιουργούν μια εικόνα,όπως γίνεται με όλους. Το θέμα είναι, όμως, οτι αυτή η εικόνα δεν μου αρέσει. Μέχρι την ηλικία των 19-21, θεωρούσα σπουδαίο το να έχω αυτή τη προσωπικότητα, ειδικότερα βλέπωντας το επίπεδο εμπιστοσύνης που μου δίνουν οι φίλοι μου όταν έχουν προβλήματα, και πως παραγκόνιζαν πολλούς άλλους ανθρώπους για τη γνώμη μου, και πως αντιλαμβανόντουσαν το αίσθημα δικαιοσύνης που με διακατέχει. Ένιωθα κάπως υπερήφανος. Εδώ και 2 χρόνια όμως, δεν μου αρέσει η ίδια μου η προσωπικότητα. Δεν θέλω να είμαι τόσο καλος άνθρωπος. Δεν θέλω να είμαι ο άνθρωπος που τρέχουν όλοι για να πουν τα προβλήματα τους, ούτε θέλω να με εκτιμούν η/και να με θαυμαζουν για ολα τα παραπάνω. Γιατί ολα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αισθάνομαι οτι καλύπτουν η λειτουργούν εις βάρος άλλων χαρακτηριστικών που επίσης θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Γιατί ένας καλός, συμπονετικός, φιλεύσπλαχνος και άλλες @@ριες άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σε θέση να διεκδικήσει, και ένας ήρεμος, φιλικός και συνεσταλμένος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι επιθετικός και να έχει θάρρος. Η τουλάχιστον μπορεί, αλλα δεν τα έχω εγώ.

Τελευταία λοιπόν αρχίζω να αηδιαζω με την εικόνα μου αυτή. Άρχιζα να νιώθω οτι είναι πολυ "κοριτσίστικη" και πολύ "αγαθή" και "απαλή" για έναν άνδρα 22 χρονών. Θεωρώ οτι αξίζει να γίνω πιο επιθετικός, πιο αγενής, πιο ισχυρογνώμων, πιο διεκδητικός, πιο οξύθυμος, πιο εγωϊστής. Προσπαθώ να κάνω πιο πολύ παρέα με ανθρώπους που είναι κάπως έτσι, και μαζί με αυτούς, να κοροϊδέψω τους ανθρώπους που έιναι σαν και εμένα. Θέλω οι άλλοι να αμφιβάλουν για το ποιος πραγματικά είμαι και να μην λένε "α να ο φίλος που πάντα θα μπορω να στηρίζομαι πάνω του γιατι είναι πολυ καλος για να μου γυρίσει την πλάτη". Όσο και να προσπαθώ όμως, φαίνεται αστείο να προσπαθήσεις να αλλάξεις αυτό που είσαι, δηλαδή την ίδια σου την προσωπικότητα έτσι όπως εχει διαμορφωθεί απο την παιδεία και το DNA.
Περιμένω γνώμες για το τι στο καλο συμβαίνει.

Κατ'αρχας, ειναι πολυ πιθανο να εχεις επηρεαστει απο τα προτυπα που προβαλλονται παντου, τα οποια εμμεσως πλην σαφως παρουσιαζουν το θρασος, τον εγωκεντρισμο κλπ ως προσοντα, και μαλιστα απαραιτητα...Κι αντιστοιχως απαξιωνουν τα αντιθετα χαρακτηριστικα...
Η καλοσυνη, η δοτικοτητα , η ευγενεια κι ολα τα αναλογα δεν ειναι "κοριτσιστικα".Απλως ειναι θεμα επιλογης.Η παιδεια και το DNA, που αναφερεις, ναι μεν επηρεαζουν, αλλα η τελικη επιλογη ειναι καθαρα δικη μας.
Ισως, τουλαχιστον στη συγκεκριμενη περιοδο της ζωης σου, να εχεις κουραστει ή μπερδευτει ψυχικα και να αναζητας μια αμεση κι ευκολη λυση, οπως το να γινεις αυτο που περιγραφεις.Κι εμενα μου ειχε καθηλωθει αυτη η ιδεα στο μυαλο για παρα πολυ καιρο , και ταλαιπωρησα απιστευτα τον εαυτο μου προσπαθωντας να τον κανω ειρωνικοτερο κλπ, χωρις ποτε να το καταφερω.Σιγα σιγα καταλαβα οτι δεν ειναι αυτο ο,τι μου ελειπε, αλλα η αληθινη αυτογνωσια και απλοτητα.Οχι ενα "καλουπι" που θα ειναι βολικο για ολες τις περιστασεις...
Επισης, πολλες φορες τα δοτικα ατομα παρασυρονται και προσφερουν πιο πολλα απο οσα μπορουν, με αποτελεσμα κι οι αλλοι να νομιζουν οτι μπορουν να ζητανε πολλα απο αυτους.Γι'αυτο πρεπει να ζυγιζουμε καλα τι δινουμε και σε ποιον.Ουτε απο καταναγκασμο να το κανουμε, ουτε απο συνηθεια, ουτε για την αποδοχη των αλλων.Μονο απο καθαρη επιθυμια πρεπει να γινεται.
Με λιγα λογια, αντι να καταφυγεις στην "αναισθησια", να μαθεις να διαχειριζεσαι την ευαισθησια σου.Μπορει να ειναι ενας δυσκολος δρομος, που οι πιο πολλοι αποφευγουν, αλλα ανταμειβει αργα ή γρηγορα αυτους που τον διαλεγουν...

φιλε sinestalmenos πιστευω οτι ολο αυτο που νιωθεις και θελεις να αλλαξεις θελεις να το κανεις γιατι νιωθεις οτι δεν παιρνεις τιποτα απο ολο αυτό έτσι δεν είναι ? ενοω οτι ολες οι συζητησεις που εχεις με τους αλλους και που τους βοηθας οκ δεν εχεις να κερδισεις κατι στην ουσια απλα μονο δινεις και δινεις και δινεις και ξαναδινεις λογικο ειναι οτι οταν μονο δινεις ε καποτε θα ξενερωσεις... νταξει τωρα θα μου πεις μερικες φορες μπορει να περνεις ολο και κατι απο τους αλλους αλλα γενικα δινεις πολύ περισότερα αρα στο τελος δεν σου φενεται οτι κατι πηρες να στο πω με ενα παραδειγμα για να το καταλαβεις πες οτι εισαι πολυ πλουσιος και κερνας συνεχεια καποιον ενα πανακριβο ποτο που κανει 1000ευρω το ατομο που συνεχεια το κερνας ειναι φτωχος και δεν εχει να σου δωσει, εχει να φανταστεις να σε κερασει μια φορα το χρονο μια πορτοκαλαδα των 2ευρω..... ε λογικο ειναι καπου να ξενερωνεις γιατι πλεον δεν περνεις αυτο που σου αξιζει... καταλαβενεις τι ενοώ ? επίσης στο υποσυνείδητο σου σιγουρα θα εχεις και αλλα πραγματα που σκευτεται το μυαλο σου οπως για παραδειγμα οτι οι κοπελες δεν θελουνε τα πολυ καλα παιδια κτλ αρα χανεις και απο την πλευρα των ερρωτικών.... επισης ξερεις το καλο παιδι ολοι δυστυχως το περνανε για μαλακα και οπως ειπα παραπανω δεν του δινουνε οτι του αξιζει

τωρα υπαρχει κατι ακομα το οποιο μπορει να το εχεις παρατηρησει και για αυτο να θελεις να αλλαξεις οταν εισαι το καλο παιδι σε μια παρεα (και συνηθως στην ηλικια σου οι παρεες ειναι ανωριμα τα περισοτερα ατομα ) καποιοι θα δουνε οτι εισαι καλο παιδι και θα σε κατηγορησουνε στις κοπελες της παρεας (η γενικα σε κοπελες) για να δειξουνε οτι αυτοι ειναι οι καλοι οι ανωτεροι κτλ... και αυτα τα ατομα που θα σε κατηγορησουνε μεσα τους θα ξερουνε οτι εισαι καλο παιδι και δεν θα κανεις φασαρια η οτι δεν θα πεσει ξυλο κτλ... οποτε μηπως τα σκευταισε αυτα συνειδητά η ασυνείδητα και θέλεις να αλλάξεις ? αυτα τα ειπα γιατι προσπαθω να σε κανω να καταλαβεις μερικους λογους που μπορει να εχεις ξενερωσει με αυτους τους λογους και για αυτο να θες να γινεις οχι τοσο καλος οσο εισαι τωρα...


(αν και προσωπικά απο προσωπική εμπειρία σου βάζω και στοίχημα αν θέλεις ότι είναι το πρόβλημα σου ότι δεν πέρνεις κάτι σαν αντάλαγμα και νομίζεις ότι κουράζεσε άδικα... αλλά ο θεός δίνει μισθό για τις καλές πράξεις μην το ξεχνάς αυτό χεχεχε)

Για τα ερωτικα να μη ρωτησω. Ξεραηλα ετσι? Λοιπον να γινεις και με τις ευχες μου. Ακου κ το κομματι να μπεις στο κλιμα, ετσι να γουσταρεις.

http://www.youtube.com/watch?v=l59CGTA571w

Αν θες και συμβουλες εδω ειμαι. Τοσο κοπο εκανα να φυγω απ τον καλο το δρομο που με ειχε η μανουλα μου. Μη παει χαμενη η πειρα.
Με το καλο δικε μου! Αερα καλο στην πρυμνη σου και αερα στα πανια σου! Fake it till you make it....Ο καλος καλο δεν εχει!

Αν εχεις υποψη σου ενα καλο βιβλιο, λεγεται η δομη των επιστημονικων επαναστασεων. Το χει γραμμενο ο Θωμας. Ειχε ερθει και στο ελλαδισταν πριν κατι χρονια, αλλα πεθανε προσφατα σχετικα, θεος χωρεστον. Εκει αναλυει πως γινεται η αλλαγη κοσμοθεωριας. Η βασικη ιδεα ειναι η αλλαγη παραδειγματος. Αυτο σου χρειαζεται. Διαβασε το και θα δεις οτι αξιζει.

αυτο το θεμα μοιαζει λιγο αστειο και νουμπιστικο. δε θελεις να γινεις κακος, απλα να σκληρυνεις, και να ξεψαρωσεις μη σε εκμεταλευονται. δε ξερεις τι παει να πει κακια, να κανεις πραγματα χωρις να υπολογιζεις τους αλλους, και να επικεντρωνεσαι μονο στα αρνητικα. να περιμενεις στην ουρα του σουπερ μαρκετ πχ ή της εφοριας, και να σκεφτεσαι ασχημα για οποιον βρεις μπροστα σου κοιτωντας τον λες και ειναι σκουπιδι. να εισαι μεστο λεωφορειο ή οπουδηποτε αλλου και να σιχαινεσαι τους παντες και να ξεχωριζεις, και να σε βλεπουνε κι αυτοι λες και εισαι χρυσαυγιτης ή εγκληματιας, γυρνωντας σου τη πλατη τους. να σου δινουν ακυρο τελικα ολοι γιατι φοβουνται μη παθουν ζημια, και να κανουν οτι δεν υπαρχεις. ναι το να εισαι κακος προσφερει καποιου ειδους ελευθερια, μεσω της αδιαφοριας. αδιαφορεις για τους συνανθρωπους σου, κανεις οτι σου ρθει. αλλα απο ενα σημειο και μετα αδιαφορουν κι εκεινοι, γιατι φαινεσαι εγωιστης, επικινδυνος, που δε νοιαζεται και δε μπορουν να τον αντεξουν ή και να τον παρουν σοβαρα. κι οντως ετσι ειναι, αφου η ωριμοτητα οπως λενε προϋποθετει να εχεις ενσυναισθηση, να μπαινεις δλδ στην θεση του αλλου, και να του φερεσαι οπως θα ηθελες να σου φερθει. στη περιπτωση σου, απλα γινε πιο επιλεκτικος, δεν αξιζουν ολοι τη καλοσυνη και το χρονο σου.

Quote:

---

Originally Posted by Raffaella

Με λιγα λογια, αντι να καταφυγεις στην "αναισθησια", να μαθεις να διαχειριζεσαι την ευαισθησια σου.Μπορει να ειναι ενας δυσκολος δρομος, που οι πιο πολλοι αποφευγουν, αλλα ανταμειβει αργα ή γρηγορα αυτους που τον διαλεγουν...

---

συμφωνω πολυ με αυτη την προταση....και νομιζω ειναι το καλυτερο γιατι κακα τα ψεμματα ειναι δυσκολο να γινεις πραγματικα κακος αμα δεν το χεις....
απλα πρεπει να απεγκλωβιστεις απο την εικονα του καλου παιδιου...παντα ετοιμου να προσφερει..που μπορει ναι μεν να εισαι εσυ..αλλα απο την στιγμη που εχει γινει πρεπει...καταντα φορτιο....
το χα κι εγω αυτο το προβλημα..πολυ εντονα παλια ,σε μικροτερο βαθμο τωρα...απλα προσπαθω να λεω και οχι..και να μην ειμαι παντα διαθεσιμη εκει τουλαχιστον που δεν αξιζει...η αληθεια ειναι πως μου πηρε χρονο και κοπο...και επιμονη προσπαθεια.....να παψω να ειμαι παντα χαμογελαστη και γλυκια και πολυ ευγενικη...μεχρι και τον τονο της φωνης μου αλλαξα...
αυτο βεβαια δεν θα αρεσει σε ολους....και μπορει να ακουσεις και αρνητικα σχολια...αλλα οποιος σε εκτιμα πραγματικα γιαυτο που εισαι και οχι γιαυτα που παντα δινεις....θα παραμεινει φιλος σου...

Η έννοια του "κακού", συνυφασμένη με τον τύπο του καταφερτζή, παρτάκια και ανάλγητου ελληνάρα, φοριέται πολύ τα τελευταία 15-20 χρόνια. Κατά τη γνώμη μου όμως δεν είναι ζητούμενο να καταντήσεις έτσι και πιστεύω πως ούτε εσύ θα το ήθελες κατά βάθος. Εχουμε συνδέσει τον καλό, συνετό και δίκαιο άνθρωπο με κάποιον που είναι εκεί ανά πάσα στιγμή γιά όποιον τον χρειάζεται, λέει ναι σε όλους και προσφέρεται να συνδράμει τους άλλους ανιδιοτελώς. Δεν είναι όμως έτσι...

Για να σε σέβονται, χρειάζεται να μάθεις να λες "όχι" εκεί που επιβάλλεται. Στις περιπτώσεις δηλαδή που προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν ή να σε χρησιμοποιήσουν σαν δεκανίκι. Το να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους δε σημαίνει να έχεις διαρκώς έναν ώμο να ακουμπήσουν και ένα λόγο παρηγοριάς. Συχνά νοιάζομαι σημαίνει γίνομαι σκληρός, θέτω τα όρια, γιατί μόνον έτσι βοηθάω κάποιους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και όλα αυτά μπορείς να τα εφαρμόσεις χωρίς να γίνεις θρασύς, επιθετικός και αναίσθητος. Η επιθετικότητα, σωματική ή φραστική, είναι ένδειξη αδυναμίας και όχι δύναμης, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.

Σέβομαι τους ανθρώπους που εκφράζουν αυτό που λέμε "ήρεμη δύναμη". Σταθεροί και συνεπείς με τις αρχές τους, σίγουροι για τον εαυτό τους, χωρίς κραυγές, απειλές και απαξιωτική για τους άλλους συμπεριφορά. Που επιβάλλουν την παρουσία τους χωρίς να προβάλλουν το εγώ τους...

Φιλε den_katalavainw... εχεις τρομερο δικιο σε πολλα απο αυτα που λες. Ουσιαστικα μεχρι τωρα ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ να δινω χωρις να περιμενω κατι αλλα σιγα-σιγα αυτο αλλαξε. Για τα αλλα δυο δεν νομιζω να ειναι ετσι. Θεωρω οτι (καποιες) κοπελες θελουν ενα τυπο ενα επιπεδο πιο πανω απο το επιπεδο του "κλασσικου Ελληναρα που τα ξυνει ολη μερα με φραπε,τσιγαρο και γυαλι στη καφετερια". Οσον αφορα τους φιλους, ολοι τους με σεβονται και δεν με περνουν για μαλακα και αυτο φαινεται απο το πως με υπολογιζουν και αντιμετωπιζουν και την "προταιρεοτητα" που μου δινουν σε διαφορους τομεις της κοινωνικης ζωης. Επισης απο τη φυση τους δεν φαινονται σαν τα ατομα που οντως θα με κατηγορησουν σε αλλους ανθρωπους. Τωρα φυσικα δεν γνωριζω και τι κανουν πισω απο την πλατη μου.
Βλεποντας τους φιλους μου ομως, βλεπω οτι κανενας τους δεν ειναι ετσι (τουλαχιστον απο αυτους που ξερω καλα). Ε γιατι λοιπον να ειμαι εγω ετσι? Ενας απο τους φιλους μου που ειμαστε μαζι κατι χρονια π.χ. ειναι πολυ οξυθυμος και επιθετικος και συχνα ανεβαζει τον τονο της φωνης του και εγω αρχιζω να γουσταρω αυτου του ιδους συμπεριφορά.

Ραφαελα δεν ξερω κατα ποσο εχω επηρεαστει απο τα προτυπα του περιβαλλοντος μου. Ολος μου ο κοινωνικος περιγυρος ειναι ο τυπικος μεσος ορος των ανθρωπων.
Μονο ενας ξαδερφος μου που μεγαλωσαμε μαζι ηταν λιγο "αλητης", αλλα τωρα τελευταια εχει αλλαξει και αυτος και πλεει στα δικα μου νερα. Οσον αφορα τη καλοσυνη, δοτικοτητα και ευγενεια, αυτα δεν εχουν φύλο. Έλα όμως που σε μια παρεα ανδρων και κοριτσιων, συναντας πιο πολλες κοπελες που ειναι ετσι παρα αγορια. Τουλαχιστον επιφανειακα. Ολο αυτο με κανει να αισθανομαι διαφορετικος απο τους υπόλοιπους φίλους μου. Η επιθετική συμπεριφορά (Ή η ιδεα αυτης)ειναι αυτη που με γοητεύει, και οχι το να βαλω ενα μέτρο στο ποσο δοτικος είμαι.
Η ίδια η καθαρή επιθυμια που λες, και ειναι πολυ σωστη, πρεπει οντως να ειναι προτεραιότητα οταν αποφασίζεις να βοηθήσεις κάποιον. Τωρα τελευταια ομως, η επιθυμια αυτη ολο και σβήνει και την αντικαθιστα ο "εγωϊσμος". Ολο και λιγοτερο λοιπον βοηθάω ανθρώπους και το αντιμετωπίζω σκέφτοντας "δεν πανε να μαμηθουν ολοι"..

@ΚΕΝΟ

Όντως με εκμεταλεύονται? Δεν θεωρω οτι με εκμεταλεύονται, και αυτο φαινεται απο 2 πράγματα:
1:το πως μου ζητανε κατι
2:Το οτι οταν μου ζητανε κατι, δεν θεωρουν και πληρη δεδομενο το οτι θα αποδεκτω να βοηθήσω, οσο δοτικος και αν ειμαι.
Αλλα πως μπορει να με "εκμεταλευονται" οι ανθρωποι που, οταν κανουν κατι παντα προσκαλουν και εμενα. Αν αυτοι οι ανθρωποι με λογαριαζουν τοσο και με θελουν στη παρεα τους θεωρω οτι με λογαριαζουν ως φιλο και οχι για να με εκμεταλευονται. Τουλαχιστον οχι συνειδητα.
Οσον αφορα τη περιγραφη που εδωσες για τον κακο, ε, πηγες στο αλλο άκρο. Εννοειται πως δεν θελω να γινω ετσι, δηλαδη δεν θέλω να μισω τους παντες και να με θεωρουν κακο και απληστο.

Αν ετσι όπως εισαι δε σε εκμεταλλεύονται αλλά εμπνέεις σεβασμό, σε κανουν παρεα και σε υπολογίζουν και συναμα διεκδικεις μεσα από το δικό σου τρόπο εγω δε θα λεγα ότι αντιμετωπιζεις ιδιαίτερο πρόβλημα. Και οι γυναικες αμα εισαι ηρεμος και καλός έχεις όμως και αυτα τα χαρακτηριστικα και σε θεωρουν υπευθυνο ατομο δε θα σου γυρισουν την πλατη. Μου φαινεται όμως πως έχεις αυτα τα χαρακτηριστικα γιατι διαφορετικα θα ησουν μονος και απλά θα σε θυμόνταν όποτε θα θελαν να σε εκμεταλλευτούν. Αυτο που θες ν αλλάξεις ειναι το ύφος συμπεριφορας που βγαζεις προς τα έξω, το ηρεμο και ευγενικό δλδ και το να κανεις πραγματα που δεν αρμοζουν σ' αυτο το υφος πχ να βρίσεις, να επιτεθεις, να κανεις την πλακα σου κλπ. Σωστα τα λέω?

Σχεδον ολοι συγκλινουμαι στο ιδιο πραγμα: Στο να ειμαι πιο επιλεκτικος στο που βοηθάω, και να μην ειμαι δοτικος παντου, και οταν βοηθάω να το κάνω επειδη θέλω και οχι επειδή πρέπει.
Κοιτάξτε, αυτό πραγματικά θα ίσχυε αν ένιωθα οτι με εκμεταλεύονται και αν ένοιωθα οτι βοηθώ πιο πολυ απο οτι πρέπει.
Η αλλαγή που βλέπω και με παραξενευει, ειναι οτι η επιθετική και αλλαζονική συμπεριφορά δεν είναι μια συμπεριφορά που θα με "προστατευσει" και θα με κανει να εχω το "καλουπι" που θέλω, η θα με κανει να ξεφυγω απο το να ειμαι τοσο καλος, αλλά είναι μια συμπεριφορά που με γοητεύει πραγματικά μέσα μου. Αρχίζω να είμαι πιο επιθετικός με τους γνωστούς μου, και πιο σκληρός με τους ξένους επειδή με σαγηνεύει αυτη η προσωπικότητα, και οχι για να "ξεφυγω" οπως λετε. Και δεν θα το ελεγα αν αυτο κραταγε 2 μηνες, αλλα κρατα 2 χρόνια.
Αρχίζω και μιλάω σε ανθρώπους με "τραχύτητα" και παγωμαρα, στο ηλεκτρικό αρχίζω να κατακρίνω κάποιους πιο επιθετικά αν κάνουν κάτι που ενοχλούν εμενα και τους γύρω, στη σχολή μιλω στους καθηγητες με μια καποια επιθετικοτητα οταν αρνουνται να αποδεχθουν τα επιχειρηματα μου και αμφισβητώ αυτά που λένε συχνα. Συχνά αμφισβητώ τη φύση των μαθημάτων λέγοντας στους καθηγητες οτι τα μαθήματα ειναι επιφανειακά και ουτοπικά και δεν ταιριάζουν στο κλάδο διοικησης επιχειρησεων και οι καθηγητες αφου τα μασάνε μετά συμφωνούν σε εναν βαθμό, και κάνουν μόκο. Και μου αρέσει που περνάω τη δική μου άποψη έτσι επιθετικά σε μια ολοκληρη ταξη και βουλώνω και τον καθηγητή που είναι 20 χρόνια μεγαλύτερος μου. Γιατί έτσι δείχνω οτι γνωρίζω καλύτερα και δεν κοιμάμαι οπως πολλοι μαθητές αλλα πιο πολύ το οτι είμαι πολυ πιο καλύτερος απο ολα τα άλλα παιδιά. Στις ομαδικές εργασίες είμαι πιο ανταγωνιστικός απέναντι στους άλλους και προσπαθω να τα πηγαίνω καλύτερα. Ακόμα και όταν μου ζητούν βοήθεια, για καποια εργασια η καποια ασκηση, τους γραφω στα παπουτσια μου και σκεφτομαι οτι εγω αξιζω να παρω βαθμο και αυτοι οχι γιατι τα εξυναν αντι να διαβαζουν. Σε μια συζήτηση γίνομαι πιο ισχυρογνώμων και γίνομαι πιο επιθετικός (στα πλαισια της συζήτησης) για να γίνει αυτό που θέλω η να περάσει η άποψη μου. Στις γυναίκες αναπτύσω μια ισχνή, ας πουμε "φαλοκρατική", συμπεριφορά. Στο διαχειρηστή της πολυκατοικίας εκφράζω την οποια αντίθεση εχω για τα κοινόχρηστα με επίσης μεγαλύτερη διεκδητικοτητα, η μάλλον, με μεγαλύτερη αγένεια και γκρίνια. Και πολυ γούσταρα που άρχισα να τον αντιμετωπίζω ετσι γιατι έσωσα κάποια απο τα χρήματα μου στο μερίδιο που μου αναλογεί στα κοινοχρηστα. Δηλαδη εκανα κατι που ειναι καλο για την τσεπη μου (επιτελους) και οχι για την "πολυκατοικια".(και καλα). Το χειρότερο είναι, οτι βλέπω σημάδια ρατσισμού. Ενω παλιά δεν είχα πρόβλημα με τους, ας πούμε, παχύσαρκους, τώρα δεν θα διστάσω να βρίσω κάποιον για τα κιλά του, αν έρθω σε κόντρα με αυτόν (ναι το εχω κάνει...). Το ίδιο ισχύει και στη παρέα μου, σε κάποιο εστιατόριο, η σε γήπεδο και όπου μαζευόμαστε αφου πλέον δεν έχω πρόβλημα να κοροϊδευω τους "περιεργους" που περπατουν στο δρόμο η αυτους που φαίνονται γκέϊ αν το κάνει έστω και 1-2 μέλη της παρέας μου.
Ολα τα παραπάνω λοιπον τα λέω γιατι είναι πάντα χρήσιμο να φαίρνουμε παραδείγματα αληθινής ζωής απο το να αμπελοφιλοσοφούμε απλά. Ολο αυτό είναι και οι λόγοι που με κάνουν να εχω αυτη τη ανησυχία.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αν ετσι όπως εισαι δε σε εκμεταλλεύονται αλλά εμπνέεις σεβασμό, σε κανουν παρεα και σε υπολογίζουν και συναμα διεκδικεις μεσα από το δικό σου τρόπο εγω δε θα λεγα ότι αντιμετωπιζεις ιδιαίτερο πρόβλημα. Και οι γυναικες αμα εισαι ηρεμος και καλός έχεις όμως και αυτα τα χαρακτηριστικα και σε θεωρουν υπευθυνο ατομο δε θα σου γυρισουν την πλατη. Μου φαινεται όμως πως έχεις αυτα τα χαρακτηριστικα γιατι διαφορετικα θα ησουν μονος και απλά θα σε θυμόνταν όποτε θα θελαν να σε εκμεταλλευτούν. Αυτο που θες ν αλλάξεις ειναι το ύφος συμπεριφορας που βγαζεις προς τα έξω, το ηρεμο και ευγενικό δλδ και το να κανεις πραγματα που δεν αρμοζουν σ' αυτο το υφος πχ να βρίσεις, να επιτεθεις, να κανεις την πλακα σου κλπ. Σωστα τα λέω?

---

Κοίταξε, είναι σαν να λες οτι υποσυνείδητα ανέπτυξα αυτη τη προσωπικότητα για να αποκτήσω φίλους. Ειτε εννοεις αυτο ειτε οχι, εγω θα σου πω το εξής:
Μεγάλωσα με αυτά τα χαρακτηριστικά. Τα ανέπτυξα απο μικρό παιδί και το οφείλω και στους γονείς μου που, τους θεωρώ λίγο "ξεχωριστούς," υπο μια άλλη έννοια. Απο μικρος είχα πολλούς φίλους και είχα μια πολύ κοινωνική ζωή. Ποτέ δεν ένοιωσα την ανάγκη να αναπτύξω μια άλλη προσωπικότητα η κάτι τέτοιο, πάντα ήμουν ο εαυτός μου. Στο κείμενο παραπάνω μιλώ αναλυτικά.

Synestalmene, κάπου σε έχασα. Στο αρχικό σου ποστ γράφεις οτι θέλεις να γίνεις κακός. Στο τελευταίο γράφεις οτι είσαι κακός εδώ και 2 χρόνια. Τι από τα δύο ισχύει τελικά?

Οπως και να χει, η συμπεριφορά που περιγράφεις οτι έχεις υιοθετήσει τον τελευταίο καιρό, είναι η στάση ενός ανθρώπου που θέλει να περνά το δικό του ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή όχι, που θέλει να κερδίζει πάντα ανεξάρτητα αν είναι σωστό ή όχι, που θεωρεί κατώτερους τους συνανθρώποπυς του επειδή ο ίδιος είναι πιό "μάγκας" και που χλευάζει όσους θεωρεί πως έχουν κάποιο χαρακτηριστικό που δεν του "κάθεται" καλά. Ακριβώς δηλαδή ο τύπος του ελληνάρα, που επιβιώνει μιά χαρά σε μιά κοινωνία σε παρακμή, όπου ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του. Αν προσπάθησες πολύ να γίνεις αυτό το ανθρωποειδές, σε πληροφορώ οτι είσαι σε καλό δρόμο...:)

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Synestalmene, κάπου σε έχασα. Στο αρχικό σου ποστ γράφεις οτι θέλεις να γίνεις κακός. Στο τελευταίο γράφεις οτι είσαι κακός εδώ και 2 χρόνια. Τι από τα δύο ισχύει τελικά?

Οπως και να χει, η συμπεριφορά που περιγράφεις οτι έχεις υιοθετήσει τον τελευταίο καιρό, είναι η στάση ενός ανθρώπου που θέλει να περνά το δικό του ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή όχι, που θέλει να κερδίζει πάντα ανεξάρτητα αν είναι σωστό ή όχι, που θεωρεί κατώτερους τους συνανθρώποπυς του επειδή ο ίδιος είναι πιό "μάγκας" και που χλευάζει όσους θεωρεί πως έχουν κάποιο χαρακτηριστικό που δεν του "κάθεται" καλά. Ακριβώς δηλαδή ο τύπος του ελληνάρα, που επιβιώνει μιά χαρά σε μιά κοινωνία σε παρακμή, όπου ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του. Αν προσπάθησες πολύ να γίνεις αυτό το ανθρωποειδές, σε πληροφορώ οτι είσαι σε καλό δρόμο...:)

---

Δεν λεω οτι θελω να γινω κακος. Το κακος το εβαλα σε εισαγωγικα δεν το εννοω. Κανενας δεν θελει να γινει κακος. Και δεν εχω αλλαξει 2 χρονια πριν. Απλα εχω αρχισει να νιωθω ετσι 2 χρόνια τώρα.

θα πασ στρατο κ θα ξεπσαρωσεισ ηρεμησε ακομα φοιτητησ εισαι μη βιαζεσαι στο στρατο θεσ δε θεσ θα ξεψαρωσεισ αλλιωσ παει σε φαγανε

εεε...τοτε με οσα λες συνεσταλμενε...που αποτι φαινεται δεν εισαι καθολου συνεσταλμενος.....απλα σου βγαινει στην επιφανεια ο πραγματικος σου εαυτος....χαλαρωσε και απολαυσε το.....
εκτος απο γκει και παχυσαρκους πρεπει ωστοσο να βαλεις κι αλλους στην γκαμα του νεοαποκτηθεντος ρατσισμου σου....τους συνεσταλμενους ισως....:)

Μπήκα στον κόπο και ξαναδιάβασα τα μηνυματα σου. Το δικο μου συμπέρασμα μεσα από τη δική μου εμπείρία είναι πως εισαι ενα ισορροπημένο άτομο. Δεν εντοπίζω καμιά ιδιαίτερη δυσκολία στη ζωη σου. Εχεις την ικανότητα να επιλέγεις Απλά διερωτάσε αν καποιες οψεις της συμπεριφορας σου θα ταν καλύτερα να ταν αλλιώς επειδή σου δημιουργηθηκε η εντύπωση ότι αυτος ο αλλιωτικος τροπος συμπεριφορας θα σε γεμίζει, με μορφη συμπεριφορας την οποία μεσα από το δικο σου τροπο σκέψης έχεις ήδη κρίνει ως σωστή. Ο χαρακτηρας σου ειναι τετοιος που σου παρεχει την ευχερεια, αμα επιλέγεις να συμπεριφερεσαι αλλιώς, ευκολα να το κανεις αυτο πράξη, δεν εχει δλδ στοιχεια αποτρεπτικα στο να ενεργεις αλλιώς πχ αναστολες, φοβίες και τετοια. Απ εκει και περα εξαρταται πόσο θα σε γεμιζει τοτε και ποσο λειτουργική θα σου ειναι μια αλλιωτικη συμπεριφορα και πόσο θα ειναι αποδεκτη από τους άλλους κι αν αυτη αρμόζει με το γενικο πλαίσιο χαρακτηρα που εχεις. Το πως το πετυγχαίνεις ειναι μεσα από τη συνεχη ασκηση/εκθεση σ αυτο που θες ώστε να εξοικειωθεις μαζι του.

Quote:

---

Originally Posted by O_Synestalmenos

Δεν λεω οτι θελω να γινω κακος. Το κακος το εβαλα σε εισαγωγικα δεν το εννοω. Κανενας δεν θελει να γινει κακος. Και δεν εχω αλλαξει 2 χρονια πριν. Απλα εχω αρχισει να νιωθω ετσι 2 χρόνια τώρα.

---

OK, κατάλαβα. Προσωπική μου άποψη είναι να ακολουθήσεις το πρότυπο συμπεριφοράς που συνάγεται από τις αρχές σου και την ιδιοσυγκρασία σου και όχι το πρότυπο που εξυπηρετεί καλύτερα την τοποθέτησή σου απέναντι στους άλλους. Είσαι αυτό που είσαι επειδή το επιλέγεις εσύ με βάση αυτό που θεωρείς σωστό και με βάση την επιλογή σου αυτή καθορίζεται η συμπεριφορά σου απέναντι στους άλλους. Αυτό λέγεται "αυτοπροσδιορισμός". Οταν όμως προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου με μόνο σκοπό να εισπράττεις την επιδοκιμασία, το θαυμασμό και την αναγνώριση των άλλων, πέφτεις στην παγίδα του ετεροπροσδιορισμού και καταλήγεις στο να μην ξέρεις ποιός είσαι πραγματικά...

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

OK, κατάλαβα. Προσωπική μου άποψη είναι να ακολουθήσεις το πρότυπο συμπεριφοράς που συνάγεται από τις αρχές σου και την ιδιοσυγκρασία σου και όχι το πρότυπο που εξυπηρετεί καλύτερα την τοποθέτησή σου απέναντι στους άλλους. Είσαι αυτό που είσαι επειδή το επιλέγεις εσύ με βάση αυτό που θεωρείς σωστό και με βάση την επιλογή σου αυτή καθορίζεται η συμπεριφορά σου απέναντι στους άλλους. Αυτό λέγεται "αυτοπροσδιορισμός". Οταν όμως προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου με μόνο σκοπό να εισπράττεις την επιδοκιμασία, το θαυμασμό και την αναγνώριση των άλλων, πέφτεις στην παγίδα του ετεροπροσδιορισμού και καταλήγεις στο να μην ξέρεις ποιός είσαι πραγματικά...

---

Το προτυπο συμπεριφορας που συναγεται απο την αρχη και ιδιοσυγκρασια μου ειναι το προτυπο που ειχα πάντα στη ζωη μου. Αυτο ειναι ενα γεγονος που το παιρνω ως δεδομενο,γιατι γνωριζω καλα ποτε δρω με βαση τη δικη μου προσωπικοτητα και ποτε αλλαζω για τους αλλους.
Το αναδυομενο προτυπο συμπεριφορας ειναι ομως ενα νεο προτυπο που με ελκυει, και δεν μπορω να πως πως και απο που εχει τις βασεις καθως ποτε δεν ειχα ως ιδανικους τετοιους ανθρωπους. Αυτα που εγραψα στο τελευταιο μακροστενο μηνυμα μου ομως μου δειχνουν μια τρομακτικη αλλαγη συμπεριφορας που το ζω καθως 2 χρονια πριν ποτε δεν θα μπορουσα να διανοηθω να ακολουθησω αυτη τη συμπεριφορα.

φιλε γεια σου!
τι ειναι αυτο που σε κανει να πιστευεις οτι με το να γινεις κακος αυτοματος θα εισαι και περισσοτερο αντρας??
ο αντρας φαινεται ακριβως στα χαρακτηριστικα που περιγραφεις..
καποιος ανθρωπος ευθεις και ειλικρινης στον οποιο μπορεις ανα πασα στιγμη να στηριχτεις επανω του ισον καποιος αντρας που τιμαει τα παντελονια που φοραει..
το μονο που ισως θα πρεπει να προσεξεις περισσοτερο κατα την επιφυλακτικη μου αποψη ειναι ο,τι γινεται να μην συνεπαγεται με εκμεταλευση...εκει απλα πρεπει να θεσεις ορια ως προς τον προσωπικο σου χωρο και οχι να γινεις κακος..
με εκτιμηση..

Quote:

---

Originally Posted by secretly

φιλε γεια σου!
τι ειναι αυτο που σε κανει να πιστευεις οτι με το να γινεις κακος αυτοματος θα εισαι και περισσοτερο αντρας??
ο αντρας φαινεται ακριβως στα χαρακτηριστικα που περιγραφεις..
καποιος ανθρωπος ευθεις και ειλικρινης στον οποιο μπορεις ανα πασα στιγμη να στηριχτεις επανω του ισον καποιος αντρας που τιμαει τα παντελονια που φοραει..
το μονο που ισως θα πρεπει να προσεξεις περισσοτερο κατα την επιφυλακτικη μου αποψη ειναι ο,τι γινεται να μην συνεπαγεται με εκμεταλευση...εκει απλα πρεπει να θεσεις ορια ως προς τον προσωπικο σου χωρο και οχι να γινεις κακος..
με εκτιμηση..

---

Αγαπητε Secretly
Δε ξερω αν γινεται να συνδεσουμε το επιπεδο "ανδροτητας" με κατι τετοιο. Προσωπικα νιωθω ανδρας οπως και να ειμαι.
Επαναλαμβανω οτι, ενω εχεις δικιο με την εκμεταλευση, αυτος που νιωθει οτι εκμεταλευετε πρεπει απλα να θεσει καποιο οριο στο ποιους και ποσο βοηθαει, και να κρατησει τον πολυ καλο του εαυτο για αυτους που μετρανε για αυτον. Ενας τετοιος ανθρωπος θα παραμεινει ευγενικος και καλος, απλα θα βοηθαει λιγοτερο.
Εγω μιλαω για ενα διαφορετικο επιπεδο.
Η αγενεια, η επιθετικότητα και η-ενος σημειου- αλαζονεία ειναι πλέον μια φιλοσοφία ζωης για μένα που αναδυθηκε απο το πουθενά. Εδω δεν τιθεται απλα ενα θεμα εκμεταλλευσης, το οποιο πρεπει να προσεχω να μην πεσω θυμα, εδω τιθεται θεμα αλλαγης ολοκληρης συμπεριφορας. Απλα αρχιζω να νιωθω οτι αυτη ειναι η σταση συμπεριφορας που πρεπει να κρατω απεναντι στη κοινωνια, και αυτο οχι λογω καποιον τραυματικων εμπειριων,(π.χ. το να νιωθω οτι βοηθαω πολυ και στο τελος δεν εχω ανταλλαγμα, γιατι για εμενα καποτε ενα απλο "ευχαριστω" ηταν μεγαλο ανταλλαγμα) απλα αυτη η σταση με κανει να αισθανομαι καλυτερα με τον εαυτο μου!!
Ουτε θεωρω οτι με αυτη τη σταση θα κατακτησω πραγματα που δεν εχω, γιατι οτι θελω να εχω, μπορω να το αποκτησω χωρις πρόβλήμα ετσι οπως ειμαι.

εδω βλεπω καποιον ανθρωπο που πιθανον να εχει κολακευτει στο παρελθον με τετοιου ειδους συμπεριφορες (εστω και υποσυνειδητα)και θελει να τις ταυτισει με χαρακτηρα του..
δεν μπορει να ξυπνησες καποιο πρωι και να ειπες απο εδω και περα θελω να ειμαι επιθετικος αγενης κτλ γιατι ετσι μου αρεσω...
φυσικα παιζει πολυ σημαντικο ρολο η ηλικια σου..ποσο χρονων εισαι?μηπως ακομη διαμορφωνεις την προσωπικοτητα σου?
κι επετρεψε μου να σε ρωτησω?αν υπαρχει πατερας στο σπιτι ανηκουν σε εκεινον χαρακτηριστικα που περιεγραψες?η εκεινα που ειχες ως τωρα?

Quote:

---

Originally Posted by secretly

εδω βλεπω καποιον ανθρωπο που πιθανον να εχει κολακευτει στο παρελθον με τετοιου ειδους συμπεριφορες (εστω και υποσυνειδητα)και θελει να τις ταυτισει με χαρακτηρα του..
δεν μπορει να ξυπνησες καποιο πρωι και να ειπες απο εδω και περα θελω να ειμαι επιθετικος αγενης κτλ γιατι ετσι μου αρεσω...
φυσικα παιζει πολυ σημαντικο ρολο η ηλικια σου..ποσο χρονων εισαι?μηπως ακομη διαμορφωνεις την προσωπικοτητα σου?
κι επετρεψε μου να σε ρωτησω?αν υπαρχει πατερας στο σπιτι ανηκουν σε εκεινον χαρακτηριστικα που περιεγραψες?η εκεινα που ειχες ως τωρα?

---

Καταρχην συγνωμη που δεν απαντω γρηγορα οπως πρωτα γατι τις τελευταιες μερες εχω προβλημα με το ιντερνετ. (Ιδιαιτερα οταν πεφτει ενω γραφω κατι).
Κοιτα Secretly, φυσικα και δεν ξυπνησα ενα πρωινο και ειπα να αλλαξω ετσι για πλακα. Αν δεις τα προηγουμενα γραφομενα μου, λεω οτι αυτη η συμπεριφορα "αναδυεται" τα τελευταια 2 χρονια.
Ειμαι 22 αρα την εχω ηδη διαμορφωσει (υποτιθεται)
Ζω μονος μου. Ξερω γιατι αναφερεις τον πατερα, πολλοι δινουν σημασια στην εικονα του πατερα για το παιδι. Ετσι εχω διαβασει αλλα δεν ειμαι σιγουρος. Ο πατερας μου δεν εχει τετοιο χαρακτηρα. Καμια σχέση. Εχει και αυτος τη συμπεριφορα που εχω εγω (τη καλη). Μαλιστα, χαρη στο πατερα μου ειμαι εως ενα βαθμο αυτο που ειμαι τωρα, γιατι ειναι ενας ανθρωπος πολυ εξυπνος, και πολυ μορφωμένος, και στη ζωη του εχει διαβάσει πολυ φιλοσοφία, γράφει πολυ, αρα οπως καταλαβαίνεις, με εχει επηρεασει πολύ. Ειναι αληθεια οτι οι περισσοτεροι φιλοι μου δεν εχουν την συμπεριφορα μου σε τετοιο βαθμό, εκτος απο 2-3 κοπελιες, και αυτο καπως με ενοχλει. Οπως εχω γραψει, εκλαμβανω αυτη τη συμπεριφορα ως πολυ "κοριτσιστικη", οσο φυσικα και αν διαφωνουμε όλοι. Ας αναφερω εναν φιλο μου, που ειμαστε και χρονια φιλοι, και εχει μια οξυθυμη και επιθετικη συμπεριφορα, και αντιμετωπιζει τους αλλους πολυ "επιφανειακα", και τη συμπεριφορα του αρχιζω να τη γουστάρω, ενω παλια δεν τη γουσταρα. Απλα μου αρεσει ο τροπος που αντιμετωπιζει τα πραγματα.
Πιστευω οτι τοσο καιρο που επικεντρωνομουν σε μια "ανθρωποκεντρικη" σταση επισκιασα αλλες "αξιες" που ξαφνικα αναδυονται ως ιδανικες για μένα, όπως η επιθετική διεκδητικότητα (που πιστευω οτι αξιζει να χρησιμοποιεις ιδιαιτερα σε τετοια εποχή), ο "συντηρητισμός" (ημουν και πιστευω ακομα ειμαι ενας ανθρωπος πολυ φιλελευθερος, που εχει δεχθει ατομα με ιδιαιτεροτητες όπως διαφορετικη σεξουαλικη προτιμηση, ακραιες ιδεολογικες-πολιτικες αντιληψεις (προς ολες τις μεριες) κλπ κλπ) και τωρα γίνομαι πιο ρατσιστής απεναντι σε συγκεκριμένες ομάδες) μέχρι και την εκπομπή φόβου προς κάποιους ανθρώπους.
Το αν εχω κολακευτει στο παρελθον δεν το ξερω γιατι δεν το θυμαμαι.

φιλε το να θες να εισαι ποιο μαχημος,ποιο επιθετικος σε θεματα διεκδικησης,ποιο δραστηριος με περισσοτερες πρωτοβουλιες,δεν βρισκω οτι σου κανει κακο..αν μπορεις φυσικα να συνδιασεις ολα αυτα με εναν ανθρωπο που δεν κανει κακο στους γυρω του απλα αποδεξου τον χαρακτηρα σου και συνεχισε..
εισαι ανθρωπος που θελει να ξεχωριζει και να εχει δικη σου προσωπικοτητα και οχι να ειναι ιδιος με τον πατερα του
απλα ψαχνεις για εσενα κατι ποιο δυναμικο και διαφορετικο..και φανταζομαι οτι θα σε διακατεχει μεγαλη ενεργεια..αξιοποιησε την δημιουργικα

Μακάρι να σφάλω αλλά εγώ διακρίνω στενή προσκόλληση και φροντίδα στην εικόνα σου και όχι στην ουσία σου. Ίσως δε, δεν είμαι βέβαιος, μένουν και ίχνη ναρκισσισμού πίσω από τα λόγια σου. Να γίνεις επιθυμείς επιθετικός, αλλά ως προς τι;;; Στις συναναστροφές σου με την παρέα σου;;; Στα φλερτ σου;;; Στο περιβάλλον της εργασίας ή του σχολείου;;; Ή μήπως επιθετικός ως προς τον εαυτό σου για να ξεκινήσεις τον αγώνα να τον κατακτήσεις;;;

Να κατακτήσεις, δηλαδή, τον εαυτό σου. Γιατί προς στιγμήν τον χάνεις, εννοώ τον εαυτό σου, και σου το λέω αυτό υπεύθυνα και επώνυμα, με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τα εσωτερικά σου αποθέματα. Γνώριζε πως την εμπάθεια ποτέ και κανείς δεν την επαίνεσαι. Πάντοτε ήταν και πάντοτε θα είναι κατακριταία, εννοώ η εμπάθεια. Να παρέμβω στο εσωτερικό μου για να καλλιεργήσω την εμπάθεια, και κάθε αντίθετο της ευγένειας και της μειλίχιας διάθεσης, σήμερα πρώτη φορά το ακούω στα 45 βιολογικά χρόνια μου και 2100 περίπου πνευματικά μου χρόνια. Εγώ διακρίνω πως έχεις πολύ σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα. Έχεις πρόβλημα ταυτότητας. Έχεις μειωμένη αυτοεκτίμηση αλλά παράλληλα και σφαλερή-πλανεμένη αυτοσυνειδησία. Είσαι εγκλωβισμένος στην εικόνα-φαινόμενο του εαυτού σου αλλά αγνοείς την ίδια την ουσία του εαυτού σου, την ουσία σου δηλαδή, το είναι σου. Συνεπώς ολόκληρος ο αυτοπροσδιορισμός σου είναι προϊόν της εικόνας και όχι της ουσίας σου.

Οραματίζεσαι με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο το φαίνεσθαι και αδιαφορείς παντελώς για την εσωτερική ισορροπία και την μετριοπάθεια, μετριοπάθεια με την έννοια της εσωτερικής χαλιναγώγησης των παθών.

Μπορώ να σου γράψω 10 σελίδες ακόμη για τον εαυτό σου. Θεωρείς πως έχει νόημα να το κάνω;;;




ΥΓ. Φιλικά όλα τα παραπάνω, πρέπει να το σημειώσω αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Μακάρι να σφάλω αλλά εγώ διακρίνω στενή προσκόλληση και φροντίδα στην εικόνα σου και όχι στην ουσία σου. Ίσως δε, δεν είμαι βέβαιος, μένουν και ίχνη ναρκισσισμού πίσω από τα λόγια σου. Να γίνεις επιθυμείς επιθετικός, αλλά ως προς τι;;; Στις συναναστροφές σου με την παρέα σου;;; Στα φλερτ σου;;; Στο περιβάλλον της εργασίας ή του σχολείου;;; Ή μήπως επιθετικός ως προς τον εαυτό σου για να ξεκινήσεις τον αγώνα να τον κατακτήσεις;;;

Να κατακτήσεις, δηλαδή, τον εαυτό σου. Γιατί προς στιγμήν τον χάνεις, εννοώ τον εαυτό σου, και σου το λέω αυτό υπεύθυνα και επώνυμα, με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τα εσωτερικά σου αποθέματα. Γνώριζε πως την εμπάθεια ποτέ και κανείς δεν την επαίνεσαι. Πάντοτε ήταν και πάντοτε θα είναι κατακριταία, εννοώ η εμπάθεια. Να παρέμβω στο εσωτερικό μου για να καλλιεργήσω την εμπάθεια, και κάθε αντίθετο της ευγένειας και της μειλίχιας διάθεσης, σήμερα πρώτη φορά το ακούω στα 45 βιολογικά χρόνια μου και 2100 περίπου πνευματικά μου χρόνια. Εγώ διακρίνω πως έχεις πολύ σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα. Έχεις πρόβλημα ταυτότητας. Έχεις μειωμένη αυτοεκτίμηση αλλά παράλληλα και σφαλερή-πλανεμένη αυτοσυνειδησία. Είσαι εγκλωβισμένος στην εικόνα-φαινόμενο του εαυτού σου αλλά αγνοείς την ίδια την ουσία του εαυτού σου, την ουσία σου δηλαδή, το είναι σου. Συνεπώς ολόκληρος ο αυτοπροσδιορισμός σου είναι προϊόν της εικόνας και όχι της ουσίας σου.

Οραματίζεσαι με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο το φαίνεσθαι και αδιαφορείς παντελώς για την εσωτερική ισορροπία και την μετριοπάθεια, μετριοπάθεια με την έννοια της εσωτερικής χαλιναγώγησης των παθών.

Μπορώ να σου γράψω 10 σελίδες ακόμη για τον εαυτό σου. Θεωρείς πως έχει νόημα να το κάνω;;;




ΥΓ. Φιλικά όλα τα παραπάνω, πρέπει να το σημειώσω αυτό.

---

Δηλαδη εννοεις οτι εχω δημιουργησει μια καποια εικονα του εαυτου μου και προσπαθω με καποιο τροπο να τη φτάσω?
Τι εννοεις να κατακτησω τον εαυτο μου?
Τι εννοεις λεγοντας οτι εχω σφαλερή-πλανεμένη αυτοσυνειδησία?
Αν μου στειλεις και σε προσωπικο μηνυμα για να νιωθω πιο ανετα να σου απαντησω ακομα καλυτερα

[QUOTE=O_Synestalmenos;409123]

Quote:

---

Δηλαδη εννοεις οτι εχω δημιουργησει μια καποια εικονα του εαυτου μου και προσπαθω με καποιο τροπο να τη φτάσω?

---

Αυτό δεν είναι κατά βάση κακό. Σημασία έχει ποιόν χαρακτήρα προσδίδουμε στην εικόνα αυτή, ποιά χαρακτηριστικά. Εξάλλου κι εμείς να μην πλάσουμε μία εικόνα για το
πως θα θέλαμε να είμαστε, η εικόνα αυτή υπάρχει, υπάρχει στον νοητό μας κόσμο και είναι ο Ανώτερος Εαυτός. Βέβαια θέλει πολύ δουλειά μέσα μας για να ανακαλύψουμε
και προσεγγίσουμε την εικόνα του Ανώτερου Εαυτού και κατόπιν να την υλοποιήσουμε στο φυσικό μας μέρος, στον χαρακτήρα μας δηλαδή.
Εσύ σύμφωνα με όσα μέχρι τώρα έγραψες, αν καταλαβαίνω σωστά και δεν παρανοώ, έχεις επιθυμία και προσπαθείς διακαώς να υλοποιήσεις μία ξένη εικόνα μέσα σου,
και όχι την εικόνα του Ανώτερου Εαυτού σου. Θα έλεγα μάλιστα πως η εικόνα με την οποία πειραματίζεσαι είναι κατώτερου εαυτού και όχι καλής ποιότητας.

Quote:

---

Τι εννοεις να κατακτησω τον εαυτο μου?

---

Εννοώ να τον γνωρίσεις και να τον κατευθύνεις εσύ, και όχι να κατευθύνεσαι από τα πάθη και την κάθε εμπάθεια που ενεργούν μέσα του. Μέσα σου δηλαδή.
Να αποκαταστήσεις την εσωτερική σου ισορροπία. Να γίνεις εσύ, να γίνεις ο εαυτός σου, αλλά όχι να εγκαταστήσεις μέσα σου έναν εαυτό του οποίου χαρακτηριστικά
είδες δεξιά και αριστερά σε άλλους και σε σαγήνευσαν και είπες, α πόσο ωραία είναι αυτά, για να γίνω κι εγώ έτσι.

Quote:

---

Τι εννοεις λεγοντας οτι εχω σφαλερή-πλανεμένη αυτοσυνειδησία?

---

Αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο και αφορά όλους μας. Επέτρεψέ μου όμως να το θίξω άλλη φορά. Πρέπει να οργανώσω τις σκέψεις μου για να αναφερθώ σχετικά,
και η στιγμή αυτή δεν είναι η κατάλληλη.

Αυτό:

Quote:

---

Αν μου στειλεις και σε προσωπικο μηνυμα για να νιωθω πιο ανετα να σου απαντησω ακομα καλυτερα

---

το είδα μετά που δημοσίευσα την απάντηση πιο πάνω. Εντάξει, ας συνεχίσουμε τον διάλογο σε προσωπικά μηνύματα.

Να κόψεις τις πολλές "φλωριές" και τα άσκοπα γλυκόλογα σε κάθε τυχαία γκομενίτσα, που σκάει μπροστά σου, και, ναι, γίνε "κωλοπαιδάρας" απέναντι σε καθένα που πάει να σε θίξει.

Quote:

---

Originally Posted by O_Synestalmenos

Γεια σας.

Θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω στο ακόλουθο θέμα. Το θέμα μου είναι οτι νιωθω οτι "παραέχω" κάποια χαρακτηριστικά που τα θεωρούμε θετικά σε μια προσωπικότητα. Σε μια παρέα είμαι "σημα κατατεθεν" των ανθρώπων που θέλουν βοήθεια. Είμαι απο αυτους που προσπαθουν να ακουσουν και να κατανοήσουν πραγματικά τους ανθρώπους και απο αυτους που δίνουν ουσιώδεις απαντήσεις και όχι επιφανειακες τύπου "Ελα μωρε κανε υπομονη θα περάσει". Επίσης, είμαι πολυ συμπονετικός, καλος listener, φιλικός και ειλικρινής με τους άλλους και οι πολυ απο τους λίγους φίλους μου μου έχουν ομολογήσει οτι ανατρέχουν σε εμένα οταν θέλουν μια εποικοδομητικη και "έξυπνη" συζήτηση. Απο την αλλη, κρατώ τις ισσοροπίες σε μια συζήτηση, εννόωντας οτι είμαι φιλικός και χαλαρός όπου χρειάζεται και σοβαρός όπου το απαιτούν οι συνθήκες. Όλα αυτά όμως σου προσδίδουν μια αξία και σου δημιουργούν μια εικόνα,όπως γίνεται με όλους. Το θέμα είναι, όμως, οτι αυτή η εικόνα δεν μου αρέσει. Μέχρι την ηλικία των 19-21, θεωρούσα σπουδαίο το να έχω αυτή τη προσωπικότητα, ειδικότερα βλέπωντας το επίπεδο εμπιστοσύνης που μου δίνουν οι φίλοι μου όταν έχουν προβλήματα, και πως παραγκόνιζαν πολλούς άλλους ανθρώπους για τη γνώμη μου, και πως αντιλαμβανόντουσαν το αίσθημα δικαιοσύνης που με διακατέχει. Ένιωθα κάπως υπερήφανος. Εδώ και 2 χρόνια όμως, δεν μου αρέσει η ίδια μου η προσωπικότητα. Δεν θέλω να είμαι τόσο καλος άνθρωπος. Δεν θέλω να είμαι ο άνθρωπος που τρέχουν όλοι για να πουν τα προβλήματα τους, ούτε θέλω να με εκτιμούν η/και να με θαυμαζουν για ολα τα παραπάνω. Γιατί ολα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αισθάνομαι οτι καλύπτουν η λειτουργούν εις βάρος άλλων χαρακτηριστικών που επίσης θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Γιατί ένας καλός, συμπονετικός, φιλεύσπλαχνος και άλλες @@ριες άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σε θέση να διεκδικήσει, και ένας ήρεμος, φιλικός και συνεσταλμένος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι επιθετικός και να έχει θάρρος. Η τουλάχιστον μπορεί, αλλα δεν τα έχω εγώ.

Τελευταία λοιπόν αρχίζω να αηδιαζω με την εικόνα μου αυτή. Άρχιζα να νιώθω οτι είναι πολυ "κοριτσίστικη" και πολύ "αγαθή" και "απαλή" για έναν άνδρα 22 χρονών. Θεωρώ οτι αξίζει να γίνω πιο επιθετικός, πιο αγενής, πιο ισχυρογνώμων, πιο διεκδητικός, πιο οξύθυμος, πιο εγωϊστής. Προσπαθώ να κάνω πιο πολύ παρέα με ανθρώπους που είναι κάπως έτσι, και μαζί με αυτούς, να κοροϊδέψω τους ανθρώπους που έιναι σαν και εμένα. Θέλω οι άλλοι να αμφιβάλουν για το ποιος πραγματικά είμαι και να μην λένε "α να ο φίλος που πάντα θα μπορω να στηρίζομαι πάνω του γιατι είναι πολυ καλος για να μου γυρίσει την πλάτη". Όσο και να προσπαθώ όμως, φαίνεται αστείο να προσπαθήσεις να αλλάξεις αυτό που είσαι, δηλαδή την ίδια σου την προσωπικότητα έτσι όπως εχει διαμορφωθεί απο την παιδεία και το DNA.
Περιμένω γνώμες για το τι στο καλο συμβαίνει.

---

αυτήν την εικόνα την έχεις εσύ για τον εαυτό σου
δεν είμαστε και σίγουροι ότι ισχύει
διότι να ξέρεις ότι είμαστε αυτό που βλέπουν οι άλλοι κι όχι αυτό που νομίζουμε
από εκεί και πέρα τι σχέση έχει η καλοσύνη με τη μαλακία??????????
το να διεκδικείς πράγματα για τον εαυτό σου και να βάζεις στους άλλους τα όριά σου δε σημαίνει ότι δεν είσαι καλός άνθρωπος
ίσα-ίσα που βοηθάς και τους άλλους να στρώσουν χαρακτήρα με αυτόν τον τρόπο
ούτε το να αφήνεις να σε παραγκωνίζουν οι άλλοι είναι δείγμα καλοσύνης
δείγμα συστολής και δειλίας είναι