Από Φίλοι σε Σχέση!

Γειά σας παιδιά, πρώτη φορά εδώ, αλλά έχω διαβάσει αρκετά θέματα, έτσι πήρα το θάρρος να σας πώ και εγώ αυτό που με βασανίζει.

Η ιστορία μου (και το πρόβλημά μου...) έχει κάπως έτσι:
2 μήνες τώρα, έχω χάσει τον ύπνο μου, το κέφι μου, τον εαυτό μου. Αιτία μια κοπέλα που γνωριζόμασταν πολλά χρόνια πρίν (δεν κάναμε ποτέ όμως παρέα), και τα τελευταία 3-4 χρόνια μέσω κοινής φίλης αρχίσαμε να κάνουμε πολύ στενή παρέα (ώς φίλοι μόνο). Η κοπέλα λοιπόν αυτή, είχε μια σχέση 7 χρόνων, από την οποία ενώ δεν είχαν προβλήματα τα πρώτα χρόνια, τα τελευταία άρχισαν να δημιουργούνται λόγω του ότι αφενός η σχέση της ήταν σε άλλη πόλη και αφετέρου λόγω του ότι μετά από τόσα χρόνια σοβαρής σχέσης, ο άλλος απέφευγε και την δέσμευση και να προχωρήσουν σε κάτι πιό επίσημο.

Το περασμένο καλοκαίρι λοιπόν, η Νάντια χώρισε με το αγόρι της. Πέρασαν ολόκληρο καλοκαίρι χώρια μετά από τόσα χρόνια σχέσης. Φυσικά δεν την είχα ξαναδεί ποτέ την κοπέλα τόσο χάλια στο παρελθόν. Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη και πέρασε ολόκληρο το καλοκαίρι της μην μπορώντας να καταλάβει τι έγινε. Με τα πολλά, αμέσως μετά το καλοκαίρι, ο τύπος γύρισε και την έπεισε να ξαναπροσπαθήσουν, λέγοντάς της ότι θα επισημοποιήσουν την σχέση τους και ότι δεν αντέχει μακρυά της. Της ζήτησε κι όλας να κάνει τα χαρτιά της για να πάρει απόσπαση από την δουλειά της για να πάει να μείνουν μαζί. Έτσι, η Νάντια, τον πίστεψε και γύρισε... Όλο τον χειμώνα, θυμάμαι από την παρέα που κάναμε, μια ήταν καλά και μια χάλια. Θυμάμαι όλοι που της έλεγαν ότι δεν αξίζει αυτό που περνάει και να χωρίσει μια και καλή. Να βρεί κάποιον που να της αξίζει, τουλάχιστον να μην την κάνει χάλια, να μην υποφέρει. Εγώ θυμάμαι που της έλεγα (κόντρα σε όλους), κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου και τα συναισθήματά σου.

Με τα πολλά, ξανα ήρθε καλοκαίρι, εννοείται πώς δεν είχαν προχωρήσει ούτε μισό βήμα μπροστά και δεν φτάνει αυτό, αλλά όταν θέλησε να περάσει την άδειά της μαζί με τον άλλο, ο άλλος άρχισε να της λέει ότι είναι πιεσμένος με την δουλειά, και ότι με τα πολλά δεν ήθελε να είναι μαζί. Όπως ήταν λογικό, η κοπέλα για 2η φορά μόνη της, αλλά αποφασισμένη (μάλλον μπερδεμένη) να χωρίσει μια και καλή και αφού έβλεπε τον άλλον να αδιαφορεί, να μην ξανά ασχοληθεί μαζί του. (Φυσικά όσοι την ήξεραν, ήξεραν πως ο άλλος θα γυρίσει μετά το καλοκαίρι και θα την τουμπάρει πάλι).

Έτσι, τον Ιούλιο, αρχίσαμε να κάνουμε πολύ περισσότερη παρέα μαζί, αρχίσαμε να ερχόμαστε πιό κοντά, αρχίσαμε να νιώθουμε μια έλξη ο ένας για τον άλλον. Άν και σε κουβέντες που κάναμε οι δυό μας συζητούσαμε για τις σχέσεις μας, για το τι θέλουμε, δεν έκανα καμία κίνηση. Την έβλεπα όμως ότι ήθελε κάτι παραπάνω από εμένα. Μετά από μέρες που βρισκόμασταν, ήρθαμε κοντά και έκανα την κίνηση να την φιλήσω. Το θέλαμε τόσο πολύ τελικά και οι δύο. Από τότε, άν και μου τόνιζε ότι είναι μπερδεμένη ακόμη μετά από 7 χρόνια σχέση, βρισκόμασταν καθημερινά με την Νάντια, γελάγαμε, περνάγαμε ώρες ατελείωτες μαζί, κοιμόμασταν και ξυπνάγαμε μαζί σε κάθε ευκαιρία, πήγαμε ακόμη και διακοπές μαζί για λίγες μέρες. Την έβλεπα να είναι ξανά χαμογελαστή και χαρούμενη μαζί μου και εγώ μαζί της. Είχαμε απίστευτη χημεία μεταξύ μας σε όλους τους τομείς... Τέτοια, που πίστευα πώς ότι και να συμβεί εμείς οι 2 θα είμαστε μαζί για πολύ καιρό. Εγώ την ερωτεύθηκα στο δίμηνο. Εκείνη άρχισε να νιώθει συναισθήματα, αλλά δεν μπορούσε να τα εκδηλώσει, φοβόταν, προφανώς δεν είχε ξεπεράσει ακόμη τον πρώην της. Άν και με πείραζε, πίστευα πώς αργά ή γρήγορα θα "λυθεί". Η αλήθεια είναι πώς την έβλεπα ότι ώρες ώρες ήταν ασυγκράτητη. Της έλειπα τις ώρες που δεν ήμασταν μαζί.

Γενικά δεν εκδηλώνομαι και δεν δίνομαι τόσο γρήγορα, όμως με την κοπέλα αυτή, επειδή ήμασταν φίλοι αρκετά χρόνια, μου βγήκε πολύ γρήγορα, την ήξερα σαν άτομα και απλά μου άρεσε που την μάθαινα σιγά σιγά και σαν σχέση. Και εκείνη σαν φίλο, με ήξερε ότι δεν είμαι και τόσο των σχέσεων και γενικά για να κάνω σχέση και όχι απλά κάτι ευκαιριακό, πρέπει να αξίζει η κοπέλα.

Και έρχεται ο Σεπτέμβρης... 2 μήνες αφού είμαστε μαζί... Η κοπέλα μου λέει ότι μίλησε με τον άλλον και θα συναντηθούν για να δεί τι έχει να της πεί για το καλοκαίρι και να χωρίσουν και από κοντά. Βρέθηκαν και από εκείνη την μέρα, άρχισα να νιώθω ότι εμείς οι δύο θα το διαλύσουμε. Με την συμπεριφορά μου τις επόμενες ημέρες της έδειχνα πώς ενώ με πειράζει, προσπαθώ να ξεχάσω πράγματα που με πείραξαν, μόνο και μόνο επειδή την θέλω τόσο πολύ. Δεν ήθελα να την χάσω. Μετά από λίγες μέρες, και ενώ μου έδειχνε το ενδιαφέρον της για μένα, μου είπε ότι μίλησαν στο τηλέφωνο με τον άλλο και της είπε κάποια πράγματα που την μπέρδεψαν συναισθηματικά. Μου ζήτησε να χωρίσουμε, γιατί ήθελε να μείνει μόνη της και να σκεφτεί τι πραγματικά ήθελε. Μου έλεγε ότι ενώ νιώθει για μένα κάποια συναισθήματα, και ενώ η λογική της λέει να είναι μαζί μου, δεν μπορούσε να ξεχάσει τα 7 χρόνια με τον άλλο και τα συναισθήματα που είχε για εκείνον.

Από τότε, έκανα κινήσεις για να της δείξω πόσο την θέλω, πώς για εμένα αποτελεί προτεραιότητα και δεν θα την παράταγα όπως έκανε ο άλλος. Την έβλεπα ότι βασανιζόταν και με πείραζε πολύ που ξανά έγινε τόσο χάλια, ενώ όσο καιρό ήμασταν ήταν τέλεια. Συναντηθήκαμε τέλη Οκτωβρίου 2 φορές, περίπου ένα μήνα μετά από όταν χωρίσαμε και η έλξη μας ήταν πάλι δυνατή. Πιο παθιασμένα φιλιά από ποτέ, την έβλεπα και ένιωθα ότι με θέλει. Μου είπε ότι δεν έχει γυρίσει στον άλλον, αλλά έχουν κάποια επικοινωνία. Του είπε και για εμάς και ότι θα μπορούσε να είχε την ιδανική σχέση μαζί μου και εκείνος της απάντησε ότι δεν τον πειράζει που έκανε κάτι με κάποιον άλλον, αρκεί να ξαναγυρίσει. Επίσης μου είπε ότι δεν μπορεί να ξεχάσει αυτό που της έκανε το καλοκαίρι που την παράτησε, και ταυτόχρονα μου είπε ότι κανένας δεν της έχει δώσει αυτά που της έδωσα εγώ, με κανέναν δεν έχει νιώσει τέτοιο πάθος και ότι ξέρει πώς ήμουν ότι καλύτερο έχει βρεθεί στην ζωή της.

Παρόλα αυτά, εξαφανίστηκε, σαν να με διέγραψε από την ζωή της, δεν έχουμε καμιά επικοινωνία 2 εβδομάδες τώρα από όταν βρεθήκαμε τελευταία φορά, σαν να μην είχε γίνει ποτέ τίποτα. Και αυτό είναι που με πονάει, που με έχει κάνει να χάσω τον εαυτό μου. Συνέχεια σκέφτομαι ότι δεν γίνεται να λές και να δείχνεις ότι ο άλλος είναι τόσο σημαντικός για σένα και ότι ξέρεις πως δεν θα βρεθεί ποτέ ξανά κάποιος σαν εσένα και από την άλλη να τον αδειάζεις τόσο με την συμπεριφορά σου. Αυτό μου έχει γίνει πλέον εμμονή. Προσπαθώ να πώ στον εαυτό μου τι έδωσα και τι πήρα στο τέλος, και να τον πείσω ότι τελικά δεν άξιζε η κοπέλα, αλλά όσο το κάνω αυτό, τόσο περισσότερο πληγώνομαι και πονάω. Αναρωτιέμαι συνέχεια, ήταν τόσο ωραίο για να είναι αληθινό ρε γαμώτο? Δεν μπορεί να ήταν όλο αυτό ένα ΤΙΠΟΤΑ... Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω και πώς να βγώ από αυτό το αδιέξοδο που έχω μπεί...

31 ετών είμαι και απλά έτσι μας βγήκε.. Και στους 2 μας... Μέχρι πρίν ζήσω αυτές τις τόσο έντονες στιγμές που ζήσαμε από κοινού με αυτή την κοπέλα, ακριβώς την ίδια άποψη είχα και εγώ. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ έλεγα, είδα όμως πώς δεν υπάρχει τελικά κανόνας και εάν για παράδειγμα δεν είχε εμφανιστεί στους 2 μήνες ο άλλος αλλά μετά από 1 χρόνο για παράδειγμα, η κοπέλα που την έκανε η σχέση μας να νιώθει τόσο πλήρης, μάλλον δεν θα του έδινε σημασία κι όλας. Από την άλλη έχω πληγωθεί ήδη πιό πολύ από ποτέ άλλοτε, οπότε δεν έχει νομίζω παραπάνω... Το θέμα είναι ότι αδυνατώ να προχωρήσω. Μου είναι πολύ πρόσφατο και έντονο όλο αυτό για να μπορέσω να ξεκολλήσω.

δε ξεπερασε τον αλλο, της καλυβες τα κενα, τις τρυπες, ησουν το καλο παιδι γενικως αλλα αυτη θελει κατι νεο! Ειναι σε αλλη φαση, δε θα γινει τιποτα, αν περασατε καλα κρατα αυτα και πορευσου, θα πονεσεις αλλα θα γιανεις! Ολα θελουν το χρονο τους, βεβαια το δυσκολο ειναι εσυ τι κανεις, απλα το αντιμετωπιζεις, δεν εχεις αλλη λυση! Και ισως βρεθει μπροστα σου κατι που θα σε ξελαμπεικαρει οταν οι παρωπιδες που φορας τωρα φυγουν λιγο απο το προσωπακι σου!

Ευχαριστώ mimikaki, τελικά σκληρή η πραγματικότητα. Ακριβώς αυτό σκέφτομαι και γώ τελικά... πώς το μόνο που έκανα ήταν ότι της κάλυπτα τα κενά και τις τρύπες που της άνοιξε ο άλλος. Και αυτές οι σκέψεις είναι τελικά που με κάνουν να νιώθω ακόμη χειρότερα, γιατί εάν ήταν να είμαι μια προσωρινή λύση που απλά θα της κάλυπτα για ένα μικρό διάστημα τα κενά, ούτε θα έμπαινα σε τέτοια διαδικασία, ούτε την φιλία θα χάλαγα (όχι ότι με νοιάζει αυτή τη στιγμή η φιλική σχέση που είχαμε προηγουμένως), αλλά το κυριότερο, αυτά που έδωσα και έβγαλα από μέσα μου για αυτή την κοπέλα, εάν ήξερα ότι δεν άξιζε να το κάνω από την αρχή, απλά δεν θα τα έδινα!

δε σου το ξεκαθαρισε απο την αρχη? να σου πει οτι δε πρεπει να περιμενεις κατι απο αυτην και να αρκεστεις στην τωρινη κατασταση? οκ ποτε δε ξερεις τι μπορει να συμβει αλλα παντα λες τι θες! Ειμαι σε μια περιεργη φαση, αν δεις την αναρτηση μου θα καταλαβεις, και εχω να πω πως το πιο καλο για να μη μπερδευονται τα πραγματα ειναι να ξεκαθαριζεις, να μη λες μεγαλα λογια και να αφηνεις το χρονο να δειχνει! εζησες τη στιγμη, παρε τα καλα απο αυτην και πορευσου! ολα για καποιο λογο γινοντε και τα λαθη ειναι για να γινοντε και να ξαναγινοντε αμα λαχει (εν τω μεταξυ στον εαυτο μου δεν μπορω να δωσω καμια απαντηση και στους αλλους παντα λεω αυτο που ειναι η κοινη λογικη, πως τα καταφερνω δε ξερω)! ευχομαι να σου φυγει, θα σου φυγει βασικα ειμαι σιγουρη!

φυσικά μου το ξεκαθάρισε από την αρχή! Ήξερα την κατάσταση από πρώτο χέρι μιας και τα λέγαμε από πρίν σαν φίλοι. Μου έλεγε πώς δεν ξέρει εάν θα της βγεί. Όμως... στην πορεία, ενώ τα έλεγε αυτά, βρισκόμασταν κάθε μέρα, πήγαμε μαζί διακοπές, και γενικά την έβλεπα να αρχίζει να "ξεκλειδώνει" και να αρχίζει να δίνει και εκείνη. Την έβλεπα ότι μέρα με την μέρα δενόταν όλο και περισσότερο. Εκεί ήταν που την πάτησα και εγώ και άρχισα να πιστεύω πώς οκ, με εμένα θα τον ξεπεράσει τον άλλον, γιατί της δίνω ότι της έλειπε. Και αυτή η "ψευδαίσθηση", με έκανε να θέλω να δίνω ακόμη περισσότερα και να μην κρατάω για εμένα, γιατί πίστευα πώς με όλα αυτά "χτίζουμε" για να αποκτήσουμε μια κανονική σχέση. Επίσης, επειδή την ήξερα σαν άτομο, ήξερα ότι και πέρσι που είχε μείνει μόνη, δεν έκανε απολύτως τίποτα με κανέναν γιατί δεν της έβγαινε. Έτσι, πίστεψα πώς με εμένα, αφού της βγήκε, θα προχωρήσει κι όλας κανονικά. (Έτσι είναι, συνήθως, μπορούμε να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις στους άλλους, γιατί ίσως δεν τις σκεφτόμαστε και δεν τις ξανασκεφτόμαστε όπως γίνεται με τα δικά μας προβλήματα που στο τέλος γιγαντώνονται στο μυαλό μας...)

Βασικά και για το δικό σου θέμα, ξέρω πώς μπορεί να νιώθεις (ή τουλάχιστον κάπως μπορώ να καταλάβω). Δεν είσαι ούτε κακός άνθρωπος, ούτε επειδή έγινε αυτό που έγινε με τον φίλο σου πρέπει να σε κάνει να νιώθεις τόσο άσχημα, γιατί προφανώς νιώσατε και οι 2 την έλξη και από την άλλη, ίσως εκείνες τις μέρες να ένιωσες ότι σου γεμίζει κάποια κενά που σου είχαν δημιουργηθεί από το αγόρι σου. Το θέμα είναι ότι εσύ είσαι ξεκάθαρη και ξέρεις ότι ήταν μέχρι εκεί με τον φίλο. Οπότε, εγώ θα σου πρότεινα εφόσον θές να είσαι με το παιδί που ήσουν, να συζητήσετε, να του μιλήσεις, να του πείς όσα σε βαραίνουν (δεν χρειάζεται να πείς λεπτομέρειες που μπορεί να τον πληγώσουν περισσότερο) και από εκεί και πέρα, εφόσον ξέρει τι άτομο είσαι και θέλει να είστε μαζί, λογικά θα είστε. Εγώ προσωπικά κάτι τέτοιο θα έκανα.

δυστυχως ποι γυναικες ειμαστε λιγο απροβλεπτα οντα! Και εσυ δυστυχως πιστεψες σε ολο αυτο, και αυτη πιστεψε ειμαι σιγουρη απλα μεχρι εκει, οτι ζησατε τελειωσε, το μελλον κανεις δε το ξερει! θα δεις, κι αυτη ποναει περισσοτερο το πιστευω, αν ειναι ενταξει ατομο ποναει! Οσο για μενα τα λες πολυ ωραια, φυσικα ετσι εκανα, τη τεταρτη σκοπευω να του πω να ερθει να τον δω, να συζητησουμε! ποτε δε ξερεις τι θα γινει, οτι και να γινει θα παρω με θαρρος τις συννεπειες των πραξεων μου! φυσικα δε θα του πω τιποτα αλλα ολα κπμπλε! ευχομαι και οι δυο να βρουμε την προσωπικη ευτυχια η οποια βρισκεται στα απλα και οχι στα συνθετα που παντα νομιζουμε!

Εγώ θα πω τα δικα μου τα οποία είναι τα εξής αν γουστάρεισ σε γουστάρει αν δεν γουστάρεισ δεν γουστάρει αν γουστάρεισ πολύ είσαι μαλακάσ αν γουστάρεισ λίγο κάτι μπορεί να γίνει

Λες οτι εχετε μια βδομαδα να μιλησετε. Που ξερεις ομως τι κανει με τον αλλο? Και γενικα τι ειδους επικοινωνια ειχαν? Κ θα σου πω μετα τη γνωμη μου.

@ mimikaki: Το ξέρω πώς πονάει και εκείνη ακόμα, είναι πολύ ξεκάθαρο άτομο και πραγματικά γούσταρε όλο αυτό που είχαμε. Δεν υποκρινόταν (άλλο βέβαια που πλέον για να την βγάλω από το μυαλό μου προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην την σκέφτεται γιατί δεν άξιζε και έπαιξε μαζί μου, με εκμεταλλέυτηκε). Ξέρω όμως ότι δεν είναι έτσι και γι' αυτό πονάω όλο και περισσότερο αντί να ηρεμώ όσο περνάει ο καιρός. Αυτό που δεν αντέχεται σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να διώχνεις από την ζωή σου ένα άτομο που ξέρεις πώς σε όλους τους τομείς ήταν ότι καλύτερο σου έχει συμβεί. Που λές πώς με αυτόν θα μπορούσα να είχα την ιδανική σχέση. Δεν είναι μικρή και η κοπέλα, ίδια ηλικία έχουμε και ξέρει πώς δεν θα ξαναβρεί κάποιον που να την γεμίζει τόσο πολύ.

@ elis: sorry, δεν σε πιάνω τι θές να πείς...

@ kerasi: Έχουμε 2 εβδομάδες από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Μου είπε πώς έχουν μια σχετική επικοινωνία πού και πού. Ξέρω πώς ο άλλος από την στιγμή ειδικά που έμαθε για την σχέση της με εμένα από την κοπέλα, σίγουρα θα κάνει τα πάντα για να την ξανά κερδίσει.

Ξέρω δηλαδή πώς αυτές τις 2 εβδομάδες που δεν έχουμε επικοινωνία, μπορεί τελικά και να γύρισε πίσω. Όμως... Η κοπέλα δεν ήταν σε θέση να συγχωρήσει αυτό που της έκανε ο άλλος το καλοκαίρι. Που την παράτησε, που μετά από τόσα χρόνια την άδειασε κανονικότατα και δεν ενδιαφερόταν και τελικά την οδήγησε να κάνει κάτι άλλο στην ζωή της. Τέλος, αντιλαμβάνομαι πώς το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν της έλειπα, εάν με σκεφτόταν, έστω ένα μήνυμα να δεί τι κάνω θα το έστελνε. Οπότε είναι σαν να μου λέει πώς δεν σε θέλω πια... Από την άλλη βέβαια, όσες φορές συναντηθήκαμε και την τελευταία πρίν 2 εβδομάδες, όλη την ώρα ήμασταν στα φιλιά και στις αγκαλιές και μάλιστα τα φιλιά της ήταν πιό παθιασμένα και από όταν ήμασταν μαζί. Με έκαναν να νιώσω πώς πραγματικά νοιώθει αισθήματα για μένα και ότι με θέλει. Πολύ μπέρδεμα,ε???

ntino μου τοτε απλα η κοπελα οσα καλα στοιχεια κι αν εχει δε ξερει ακριβως τι θελει, εγω ακριβως το ιδιο περναω στη φαση που ειμαι και μπορω να ταυτιστω, αλλα εγω ειμαι 24 και δε με νοιαζει τοοοσο αν μετα θα εχω αποκατασταση αμεση, ισως σκεφτεται πως με τον αλλον αντεξε 7 χρονια θα συνηθησει και μια ολοκληρη ζωη, δεν ειναι μονο η συνηθεια, για να γυρναει υπαρχουν ανολοκληρωτα συναισθηματα που αν εμενε μαζι σου αργοτερα θα εβγαιναν, αστην να κανει οτι θελει, εσυ μη σκεφτεσαι οτι ηταν κακη και τετοια, πες οτι ηταν μια εμπειρια στη ζωη σου και τελος! προχωρας, αυτο ειναι η ζωη, αυτο θα κανω κι εγω και αν οι πραξει η οι επιλογες μας καμια φορα μας πληγωνουν εμας η τους αλλους οκ δε πειραζει ειμαστε ανθρωποι και απο τα λαθη μας μαθαινουμε! αν θες βρες την και μιληστε απλα, ισως ξελαφρωσεις και δεν εισαι σε αυτο το αδιεξοδο βρε πουλακι μου!

Γειά σου βρε mimikaki! Έχεις δίκιο... σε όλα μπορώ να πώ! Το πρόβλημα βέβαια, είναι ότι δεν μπορώ να τα σκεφτώ όλα αυτά. Τα μόνα που υπάρχουν είναι ότι μου λείπει αφάνταστα και ότι θα έκανα τα πάντα για να ξανα είμαστε μαζί. Και χθές συζητώντας με την κολλητή της, η οποία είναι και πάρα πολύ καλή μου φίλη από παλιά, μου είπε ότι δεν έχει γυρίσει στον άλλο, απλά μιλάνε στο τηλέφωνο και εκείνος δεν μπορεί να δεχτεί ότι έκανε κάτι με κάποιον άλλο και ότι θα μπορούσε μαζί μου να έχει την ιδανική σχέση, με αποτέλεσμα να αρχίζει να την κουράζει. Εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν έχω καθόλου εγωισμό (ποτέ ξανά δεν με θυμάμαι από άλλες μου σχέσεις να μην έχω εγωισμό), ότι ακόμη και να έκανε κάτι με τον πρώην της ξανά, δεν θα με ενδιέφερε εάν μετά γύριζε και μπορούσαμε να ξανά είμαστε μαζί. Σε αντίθεση δηλαδή με εκείνον που υποτίθεται είχαν 7 χρόνια σχέση και θα μπορούσε να το παραβλέψει όλο αυτό επειδή είναι για εκείνον τόσο σημαντική (και δεν το κάνει), εγώ, θα μπορούσα όχι απλά να τα ξεχάσω όλα, αλλά να την βοηθήσω κι όλας να ξεκινήσουμε κάτι όμορφο από την αρχή μιας και έχουμε ήδη τις βάσεις. Και αναρωτιέμαι, για να μην έχω ίχνος εγωισμού με αυτή την κοπέλα, προφανώς τελικά σημαίνει πολλά, προφανώς είναι τόσο σημαντική στη ζωή μου που δεν μπορώ ούτε να φερθώ εγωιστικά, ούτε να θυμώσω ούτε τίποτα. Θα ήθελα να βρεθούμε και να της μιλήσω, να της τα πώ όλα αυτά, να δώ πώς είναι, τι κάνει, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πώς καλύτερα θα ήταν όταν και εάν ξεκαθαρίσει με το παρελθόν της, τότε να συναντηθούμε ώστε να μην την επηρεάσω κι άλλο και εγώ. Ελπίζω και εσύ να είσαι καλύτερα με το δικό σου θέμα!

εισαι τοοοσο ερωτευμενος, ειναι ομορφο ολο αυτο, δωστης λιγο χρονο και αυτη θα δει τι θα κανει, βεβαια το οτι επιλεγει τον φιλο της ο οποιος δε τη συνχωρει τοτε τι να πω! Γιατι του το ειπε? Δε μπορω να καταλαβω ακριβως πως σκεφτεται, ειναι σε φαση εντελως απροσδιορισμενη και απλα γυρναει στα ιδια, σιγουρα κατι θα της προσφερε και εκεινος που της λειπει αλλα αν ολα τα αλλα μπορει να τα βρει σε σενα δε ξερω γιατι επιμενει, αυτο πρεπει να το συζητησεις μαζι της, η ισως βαθια μεσα σου να ξερεις τις απαντησεις εφοσον ταν κολλητη σου και απλα να εθελοτυφλεις! οσο για μενα ειμαι σε περιεργη φαση, χωρισα εχθες και θεωρητικα ειμαι ελευθερη, με τον φιλο μου συνεχειζουμε κανονικα, δε ξερω ομως αν μου αρεσει για σχεση η αν ταιριαζουμε! Προς το παρον περναω καλα και προσπαθω να ξεχασω τα 4 χρονια με το αγορι μου γιατι οταν τα σκεφτομαι στεναχωριεμαι πολυ!

Καλησπέρα παιδιά και πάλι μετά από καιρό!
Να σας πώ ότι μετά από ένα μήνα από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ, έχουν γίνει διάφορα με την κοπέλα.

Έχουμε βρεθεί 3-4 φορές και έχουμε μιλήσει αμέτρητες ώρες. Η κοπέλα, δεν έχει γυρίσει στον πρώην της και πρός μεγάλη μου έκπληξη, ύστερα από κάποιες βραδιές που βρεθήκαμε και μας βγήκε ένα πολύ έντονο πάθος, μου είπε πώς πλέον νιώθει ότι μαζί μπορούμε να συνεχίσουμε, απλά δεν νιώθει ακόμη έτοιμη. Μου είπε όλα όσα της βγάζω πλέον και ότι με τον πρώην πλέον δεν θα μπορούσε να ξανακάνει κάτι, αλλά θέλει να ηρεμήσει, να τα βρεί με τον εαυτό της, έτσι ώστε να μπορεί να δώσει σε μένα και να μπορούμε να έχουμε μια φυσιολογική σχέση.

Το θέμα μου, είναι πλέον ότι εφόσον μετά από όλες τις συναντήσεις που είχαμε τον τελευταίο καιρό (προχθές η τελευταία), αυτό που μας βγαίνει είναι το έντονο πάθος, δεν μπορούμε να συγκρατηθούμε, της βγάζω ασφάλεια και νιώθει όμορφα με αυτό και γενικά όσο είναι μαζί μου είναι καλά, χαρούμενη και χαμογελάει, παρόλα αυτά, μου ζητάει ακόμη χρόνο γιατί δεν είναι καλά και εγώ πλέον αρχίζω να νιώθω αρκετά μπερδεμένος. Οκ, καταλαβαίνω το πρώτο διάστημα να συμβαίνει αυτό που ίσως είχε ελπίδες να τα ξανα βρεί με τον πρώην της, αλλά πλέον που έχει καταλάβει ότι θέλει να είναι μαζί μου και πλέον έχει αρχίσει και νιώθει όλα αυτά που μας βγαίνουν όσο είμαστε μαζί, δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που την εμποδίζει να ξεκινήσουμε και πάλι σιγά σιγά να βγαίνουμε και να περνάμε χρόνο μαζί.

Μου λέει το τελευταίο διάστημα ότι μόλις νιώσει καλά, θα με αναζητήσει, θα θέλει να είμαστε μαζί και να μπορεί να μου δώσει όλα όσα έχει μέσα της. Προχθές που βρεθήκαμε τελευταία φορά, ήμασταν μες στα μέλια σαν ερωτευμένοι στον πρώτο τους καιρό, και ξαφνικά μόλις της έστειλε ο πρώην της μήνυμα και άρχισε να την παίρνει τηλέφωνο, άλλαξε εντελώς και η διάθεσή της και γενικά άρχισε να γίνεται αρνητική. Έτσι, μου ζήτησε να την αφήσω να ηρεμήσει, έτσι ώστε μόλις νιώσει απαλλαγμένη, να μπορεί να αφεθεί και να απολαύσει τις στιγμές μας.

Δεν ξέρω πλέον τι είναι καλύτερο να κάνω... Από την μια, την θέλω τόσο πολύ που βλέποντας ότι πλέον θέλει εμένα, απλά θέλει να μπορούμε να είμαστε φυσιολογικά μαζί, σκέφτομαι οκ, να της δώσω κι άλλο χρόνο να ηρεμήσει. Από την άλλη όμως, αρχίζω και εκνευρίζομαι... Δεν μπορεί ενώ έχει καταλάβει ότι θέλει εμένα, ότι την καλύπτω σε όλους τους τομείς και ότι είναι ευτυχισμένη μαζί μου, να μη μου δίνει την ευκαιρία να προσπαθήσουμε τώρα να περάσουμε έστω δειλά δειλά λίγο χρόνο μαζί. Έχω βρεθεί πλέον σε δίλλημα γιατί από την μια θέλω να περιμένω γιατί ξέρω ότι θα είμαστε μαζί, αλλά από την άλλη με φθείρει πλέον ψυχολογικά όλη αυτή η αναμονή. Λές και δεν την νοιάζω δηλαδή. Εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου??? Θα περιμένατε εφόσον ξέρετε ότι σας θέλει ή πλέον θα φεύγατε??? Είμαι τόσο μπερδεμένος....

θα σου κανω καποιες ερωτησεις για να σου πω τι θα γινει: η κοπελα ποσο χρονων ειναι? ειναι αντικειμενικα ομορφη? με τι ασχολειται? εσυ με τι ασχολεισαι? ο πρωην ειναι ωραιο παληκαρι? με τι ασχολειται? το ξερω οτι ειμαι κυνικη... :)

Η κοπελα ειναι ακομα κολλημενη με τον πρωην της.
Και απο την στιγμη που προφανως δεν μπορει μονη της να ξεκαθαρισει την κατασταση , ξεκαθαρισε εσυ.

Α και να προσεχουμε λιγο τις εκφρασεις που χρησιμοποιουμε σε αυτη το φορουμ

Quote:

---

Originally Posted by Ntinos

Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη

---

Αλλο ασχημος χωρισμος και μεγαλη στενοχωρια και αλλο βαρια καταθλιψη.
Η καταθλιψη ειναι νοσος.

kalopisti: Δεν είσαι κυνική, απλά δεν νομίζω ότι έχουν και ιδιαίτερη σχέση με το θέμα τέτοιες πληροφορίες... Οκ, όμορφος εγώ, όμορφη και η κοπέλα, μέτριος ο πρώην (αντικειμενικά πάντα μιλάω), δημόσιο δουλεύει η κοπέλα, εγώ έχω τη δική μου δουλειά.

betelgeuse:Καταρχάς, όταν αναφέρθηκα στην "βαθιά κατάθλιψη", εννοούσα την νόσο στην βαριά της μορφή. Αυτή με τις σκέψεις αυτοκτονίας, με την διαρκή θλίψη λόγω της έμμονης σκέψης κλπ.

Όσο για αυτό που λές, ναι δυστυχώς το ξέρω και έχεις δίκιο. Η κοπέλα είναι κολλημένη με τον πρώην της, και όσο κοντά κι άν ερχόμαστε κάθε φορά που βρισκόμαστε, όσο κι άν νιώθει πάθος, έλξη, όμορφα όσο είμαστε μαζί και όσο κι άν έχει καταλάβει ότι μαζί μου είναι πραγματικά ευτυχισμένη ενώ με τον πρώην της δεν είναι πιά, δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει μέσα της και στην τελική να πάρει μια απόφαση για τον εαυτό της και να πεί αφού τα βλέπω όλα αυτά, άς προσπαθήσω να πάω παρακάτω. Εγώ αυτό που συνέχισα να κάνω μέχρι ακόμη και χθές, είναι να την κάνω αισιόδοξη, να της δείχνω πόσο την θέλω να είναι καλά ακόμη κι άν δεν είμαστε μαζί, να την στηρίζω και να της δείχνω ότι την νιώθω και την καταλαβαίνω και γενικά να της δείχνω ότι είμαι εκεί, για αυτήν. Απλά δεν ξέρω από τη στιγμή που όλα αυτά τα βλέπει και τα νιώθει από εμένα και της αρέσουν, αλλά λίγο εάν μείνει μόνη πάλι σαν να φεύγω εγώ από τη σκέψη της, εάν θα καταφέρει κάποια στιγμή να με αφήσει να μπώ στην καθημερινότητά της και στην ζωή της πάλι και να αρχίσει πάλι να νιώθει γεμάτη όλες τις ώρες. Εγώ αυτό επιδιώκω.. Την θέλω και θέλω να είμαστε μαζί. Και έχει καταλάβει ότι μαζί μπορούμε να είμαστε και καλά και φυσιολογικά και πλέον να ηρεμήσει, απλά δεν ξέρω τι άλλο και πώς να το κάνω. Ταυτόχρονα, επειδή βλέπω ότι ο άλλος την ταλαιπωρεί με την συνεχή του επιμονή (κι ας της λέει ότι δεν μπορεί να της συγχωρήσει ότι έχει νιώσει για κάποιον άλλον όμορφα και δεν θέλει να είναι ξανά μαζί), εγώ προσπαθώ να μην την 'πνίξω', της αφήνω άφθονο χώρο και ούτε την πιέζω, ούτε επιδιώκω συχνή επαφή. Απλά θέλω να της θυμίζω ότι την θέλω να είναι χαμογελαστή. Δεν ξέρω ποιά η άποψη σου πάνω στη συμπεριφορά μου και τι εννοούσες προτείνοντάς μου να ξεκαθαρίσω εγώ. Σκέψου ότι χθές κι όλας, της έριξα μια 'μπιχτή', του στύλ ότι οκ, δεν τρέχει τίποτα και δεν έχω πρόβλημα, πλέον ξέρω ότι δεν με θές και δεν θα μπορείς να με ξαναδείς όπως πρίν. Και εκείνη αυτό που μου είπε είναι ότι ποτέ δεν μου έχει πεί κάτι τέτοιο, ενώ αντιθέτως μου λέει συνέχεια πώς θέλει να νιώσει καλά για να μπορεί να αφεθεί σε μένα.

Φιλαρακι αυτο το λογο θα σε πω και αλλο πια κανενα....nice guys finish last....!

kerasi, μ' αρέσεις.. με έφτιαξες φιλαράκι! Κάπως έτσι το πιστεύω κ εγώ....

sosta ksigithikes dino man

twra an thes tin alitheia to na eisai thima ke na thimatopoieis allous gia na pareis pisw to katurimeno sou aima ine aksiagaphto?to goustareis?

giati afto kanei i tsoupra sou opws ke ta pio pola thilika

o prwhn klasikh periptwsh karkinou alla efoson goustarei astin na kaei mia ke kalh tha xei fash

Φιλαρα, απο τα 3 ατομα της ιστοριας, ποιος πιστευεις ειναι ο πιο κερδισμενος?

Και οι 3 στο τέλος νομίζω κάτι θα έχουμε κερδίσει και κάτι θα έχουμε χάσει..

Ναι, αλλα ο πιο κερδισμενος ποιος ειναι?

Δεν ξέρω kerasi μου, για πές μου εσύ. Και από ποιά άποψη εννοείς κερδισμένος? Εγώ σίγουρα είμαι χαμένος γιατί βασανίζομαι, το ίδιο και η κοπέλα που βασανίζεται και δεν μπορεί να πάρει την απόφαση να προχωρήσει μπροστά, όσο κι άν με θέλει και μου λέει συνέχεια πώς όταν νιώσει μέσα της απελευθερωμένη σε μένα θα τρέξει. Όσο για τον άλλο, δεν με απασχολεί κάν...

Εγω νομιζω οτι ο πιο κερδισμενος ειναι ο πρωην και στη θεση εκεινου επρεπε να εισαι. Να μπορεις να την επηρεαζεις τοσο πολυ τη γκομενα ενω εχουν γινει διαφορα. Ειναι εντυπωσιακο ετσι? μη το αρνηθεις. Εξηγειται ομως. Αντε πιο μετα να σε γραψω κ τι προτεινω αλλα τωρα δε διορθωνεται. Επρεπε να το χειριστεις πολυ εξυπνα. Τεσπα, τουλαχιστον να μαθεις για επομενη φορα. Και ο αλλος δεν την ταλαιπωρει, γουσταρει η γκομενα, μη μπερδευεσαι.

Έχεις δίκιο στο ότι την επηρεάζει απόλυτα, και είναι φυσιολογικό μετά από 7 χρόνια. Εάν όμως την επηρέαζε μόνο εκείνος και εγώ πέρναγα στο ντούκου, σίγουρα θα είχε γυρίσει πρό πολλού εκεί. Από συζητήσεις και με την ίδια, αλλά και από διάφορα που μου έχει πεί η κολλητή της πάντως, η κοπέλα ήδη φεύγει από εκεί και πλησιάζει πρός τα εδώ. Της έχει δηλώσει πλέον πώς ότι κι άν πάς να ξεκινήσεις, εγώ θα στο διαλύω. Πλέον η κοπέλα απλά χρειάζεται χρόνο για να τον ξεπεράσει κ να μην την επηρεάζει πιά ώστε να μπορεί να συνεχίσει με εκείνον που γουστάρει και την κάνει να νιώθει τόσο ξεχωριστά, με εμένα δηλαδή (χθεσινά της λόγια). Ίσως να μου πείς ότι παραμυθιάζομαι κι όλας και ίσως να έχεις και δίκιο, όμως δεν βρίσκεις μια λογική σε αυτό που σου λέω?

Εγώ αυτό που πλέον αποφάσισα να κάνω θα σου πώ ποιό είναι και μου λές και σύ τη γνώμη σου. Αφού ξέρω την κοπέλα σε τι φάση βρίσκεται, έχω δεί πώς έχει νιώσει μαζί μου και εάν τελικά με όντως με γουστάρει, κρατάω αυτό που μου λέει τόσο καιρό ότι μόλις νιώσει καλά από όλη αυτή την άσχημη φάση και μπορεί να ξανά βρεί τον εαυτό της μόνο εμένα θα ψάξει και συνεχίζω κάπως έτσι. Πλέον δεν έχει νόημα ούτε να την πιέζω ούτε να κάνω πράγματα, ούτε να επιδιώκω να την ψάξω. Τα έχω κάνει όλα και πλέον αυτό που νομίζω είναι το σωστό, είναι να την αφήσω μόνη της να τα δεί όλα αυτά μόλις καθαρίσει το μυαλό της. Και άσε τον άλλον να την κουράζει, να την φθείρει και να την κατηγορεί για τα πάντα. Σίγουρα έτσι δεν την κερδίζεις μια γυναίκα.

Επίσης, νομίζω πώς η κοπέλα του έδωσε την ευκαιρία να είναι μαζί, αλλά εκείνος δεν την άρπαξε... Δεν το χειρίστηκε σωστά. Όταν θές μια κοπέλα και έχεις ζήσει 7 χρόνια μαζί της, και βλέπεις ότι σου συγχωρεί τα πάντα, αφήνεις τους εγωισμούς και κάνεις αυτό που πραγματικά θές για να είστε μαζί. Αλλιώς δεν αξίζει να είσαι με την κοπέλα αυτή. Και η κοπέλα αργά ή γρήγορα θα πάει εκεί που της δίνουν, που την κάνουν να νιώθει πραγματικά όμορφα και ασφαλής. (Πές μου εάν διαφωνείς σε όλα αυτά, και πού, έτσι ώστε να με βοηθήσεις γιατί σίγουρα εγώ τα βλέπω κι όλας επηρεασμένος)