apwleia gonea k paidia

Printable View

14-05-2007, 21:01
banik

apwleia gonea k paidia

geia xara se olous xreiazomai tin voitheia sas loipon prin 4 imeres xasame ton aderfo tou patera mou molis 39 etwn(na simeiwsw oti itan anapantexo k den epasxe apo kamia astheneia oste na to perimenoume) o opoios exei 2 koritsia 5 etwn xthes loipon irthe i wra na to poume sta paidia ta opoia to ena antedrase poly sygratimena k to allo me klamata.
thelw na sas rwtisw poia prepei na einai i stasi tis miteras k olwn mas apenanti tous k genika symvoules panw se auto to skliro thema ???
euxaristw ek twn proterwn:(:(:(
14-05-2007, 22:01
anitak

Quote:

Originally posted by banik
geia xara se olous xreiazomai tin voitheia sas loipon prin 4 imeres xasame ton aderfo tou patera mou molis 39 etwn(na simeiwsw oti itan anapantexo k den epasxe apo kamia astheneia oste na to perimenoume) o opoios exei 2 koritsia 5 etwn xthes loipon irthe i wra na to poume sta paidia ta opoia to ena antedrase poly sygratimena k to allo me klamata.
thelw na sas rwtisw poia prepei na einai i stasi tis miteras k olwn mas apenanti tous k genika symvoules panw se auto to skliro thema ???
euxaristw ek twn proterwn:(:(:(

προφανώς πρεπει να απευθυνθειτε σε καποιον ειδικο ψυχολογο ή κοιν. λειτουργό. Σε παρόμοια περίπτωση στο οικογενειακο μου περιβαλλον, η θλίψη αφέθηκε ελευθερη, πολύ κλαμα, πολλή αγκαλιά και μεγάλη υπομονή ώσπου να ξεπερασουν το σοκ που ενδεχεται να μεταμφιεστει σε ψυχοσωματικα και αλλα. επισης σημαντικο φανταζομαι να περνανε πολλες ωρες με οικεια τους προσωπα, ευχαριστα όσο γινεται εξω απο το βαρυ πενθος των μεγαλων [μια κουβεντα είναι..]
καλο κουράγιο
15-05-2007, 10:03
husband

Καλημέρα εύχομαι σε εσένα και την οικογένειά σου,

Εστω και αν είναι κοινότυπο και αυτονόητο θα σου έλεγα πως τα παιδιά ένα πράγμα χρειάζονται. Αγάπη. (Δώστε την σε αυτά τα παιδάκια τώρα σε βαθμό που σε ενήλικες θα φαινόταν υπερβολικό)

Επίσης ο κάθε γονιός προσφέρει απλόχερα στα παιδιά του αυτοεπιβεβαίωση. (Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να είναι πατέρας ξανά σε αυτή τη στιγμή για αυτά τα παιδάκια αλλά και ο θείος, και ο ξάδερφος, καί ο νονός, μπορούν μέσα από την δική τους προσωπικότητα να επιβεβαιώσουν σε αυτά τα παιδάκια πόσο σημαντικά και μοναδικά είναι).

Ακόμα θα σου έλεγα πως τα παιδιά θα το ξεπεράσουν όταν η μητέρα τους σταθεί καλίτερα στα πόδια της. (η μητέρα χρειάζεται την δική σας στήριξη ίσως περισότερο από ότι τα παιδάκια ώστε αυτά να στηριχτούν στο δικό τους φυσικό στήριγμα)

ΥΓ1 Το ότι αποφάσισα να σου γράψω σε ένα τόσο σκληρό θέμα και γνωρίζοντας πόσο μη ειδικός είμαι και μάλιστα σε τόσο ευαίσθητα θέματα το έκανα μόνο και μόνο γιατί νιώθω την ανάγκη σου για βοήθεια από όπου και αν προέρχεται αυτή. Συγχώρεσε προκαταβολικά την άγνοιά μου και κράτα ότι θετικό, αν βρίσκεις.
ΥΓ2 Η πρώτη πρόταση της ΑΝΙΤΑΚ είναι σημαντική και σίγουρα δεν έχετε τίποτα να χάσετε όσοι θέλετε να βοηθήσετε αν κάνετε μία, δύο επισκέψεις ψάχνοτνας να βρείτε ποιός ειδικός πραγματικά μπορεί να βοηθήσει. Και επειδή φαντάζομαι πόσο συνταραγμένη είναι η μητέρα για αυτό σου λέω να κάνει κάποιος από την οικογένεια κάποιες διερευνητικές επαφές ώστε να βρείτε τον κατάλληλο άνθρωπο - γιατρό που θα μπορέσει να στηρίξει και την μητέρα, και ο ίδιος ή άλλος ειδικός παιδοψυχολόγος, και τα παιδάκια.
15-05-2007, 13:57
Existir

Συμφωνώ με τα παιδιά, άφθονη αγάπη, και ένα πολύ γερό δίκτυο υποστήριξης στην οικογένεια του εκλιπόντα, ένας παιδοψυχολόγος για τα παιδιά αλλά και ένας ψυχολόγος για την μητέρα.

Αλίμονο, η κόρη μου είναι πεντέμιση, τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά σε αυτή την ηλικία, και είναι όλο συναίσθημα. Ας τους βοηθήσει ο Θεός ή όποιος Θεός τελος πάντων....

Τώρα τελευταία όλο και περισσότερο ακούω αιφνίδιους θανάτους στην ηλικία του παιδιού... Τι κρίμα και για τον ίδιον, τόσο νέος άνθρωπος...

Λένε πως το καλύτερο είναι να λες στα παιδιά την αλήθεια, και φαίνεται πως έτσι είναι.. Αναρωτιέμαι όμως, πως γίνεται να συμβιβαστεί κανείς με την σκληρότερη αλήθεια της ζωής, από τόσο μικρός...
15-05-2007, 15:13
banik

Quote:

επισης σημαντικο φανταζομαι να περνανε πολλες ωρες με οικεια τους προσωπα, ευχαριστα όσο γινεται εξω απο το βαρυ πενθος των μεγαλων

vasika auto ginete symfwnisame pws oso einai ta paidia mprosta ta klamata prepei na stamatisoun.

Quote:

Το ότι αποφάσισα να σου γράψω σε ένα τόσο σκληρό θέμα και γνωρίζοντας πόσο μη ειδικός είμαι και μάλιστα σε τόσο ευαίσθητα θέματα το έκανα μόνο και μόνο γιατί νιώθω την ανάγκη σου για βοήθεια από όπου και αν προέρχεται αυτή

kanena provlima ontws i anagki einai megali.
exoume erthei idi se epafi me paidopsyxologo apo tin prwti kiolas mera k tha to kanoume sigoura k stin synexeia.

Quote:

Λένε πως το καλύτερο είναι να λες στα παιδιά την αλήθεια

auto akrivws mas eipe k o paidopsyxologos oti prepei na poume akrivws tin alitheia sta paidia k auto kaname.
vasika to provlima einai oti i mia mikri einai olo nevra apo tin stigmi pou tis to eipame k leme pws einai kalytera na tin afisoume na xespasei etsi 2-3 meres alla meta prepei na ta valoume se seira dioti an synexisei etsi meta den tha akouei kanenan.
15-05-2007, 15:22
Existir

Quote:

Originally posted by banik
vasika to provlima einai oti i mia mikri einai olo nevra apo tin stigmi pou tis to eipame k leme pws einai kalytera na tin afisoume na xespasei etsi 2-3 meres alla meta prepei na ta valoume se seira dioti an synexisei etsi meta den tha akouei kanenan.

Banik,

εφόσον έχετε κοντά σας ψυχολόγο, θα σας κατευθύνει σωστά.

Αν και δεν είμαι ειδικός, αλλά μητέρα μόνον, έχω να σου πω πως ίσως με αυτό τον τρόπο το παιδί πενθεί, φυσικώ δικαίω, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Νομίζω οτί ο χρόνος του φυσιολογικού ή του μη φυσιολογικού καθορίζεται τόσο απο την ιδιοσυγκρασία του παιδιού όσο και απο την υποστήριξη που θα του παραχθεί. Εγώ νομίζω πως αρκεί να είστε στο πλάι του, παρέα με τον ψυχολόγο, κι όλα θα πάνε, τηρουμένων των αναλογιών, καλά.

Δείξετε υπομονή. :)
15-05-2007, 22:41
emily:)

Ημουν πρωτη γυμνασιου οταν εχασα τον παππου μου. Και ειχα νευρα με ολον τον κοσμο.Νευριαζα με τους παντες και τα παντα..Εγω που ημουν λιγο πιο μεγαλη και καταλαβαινα οτι δεν μου φταινε οι γυρω μου...Οχι το παιδακι...Ειναι απολυτα φυσιολογικη η αντιδραση της και αφηστε τη να ξεσπασει...Ξερεις ειναι σαν να λες, τι αδικη που ειναι η ζωη..Ειναι μπαμπας της...Εγω τοτε με τον παππου μου ειχα κλαψει λιγο.Και ολοι ελεγαν τι σκληρο παιδι...Εγω ομως με τον παππου μου ειχαμε τεραστιο δεσιμο.Τον λατρευα..Νευρα ειχα, παρα πολλα νευρα.Και ξερεις γιατι?Γιατι δεν ηθελα να δειξω αδυναμη.Δεν ηθελα να το πιστεψω.Νομιζα πως μου λενε ψεματα.Οτι το κανουν για να με στεναχωρισουν.Δεν ηθελα να καταλαβω.Ποσο μαλλον η μικρη...Δεν σκεφτεται ισως την ενδειξη αδυναμιας.Αλλα νομιζω πως δεν θελει να το πιστεψει και ειναι πολυ φυσιολογικο...Αγαπη να δειξετε και κατανοηση...Αν εχετε διπλα σας ψυχολογο αυτος θα σας πει τι να κανετε με ολα....Και μια φιλη μου ειχε χασει τον μπαμπα της οταν ηταν πρωτη δημοτικου....Και ακομα και τωρα την ακουω να λεει \"γιατι σε εμας?γιατι τον δικο μου τον μπαμπα?\"Δεν ξερω τι να της απαντησω...Αλλα μπορω να την ακουσω...Την μικρουλα αφηστε τη να εξωτερικευσει με οποιον τροπο εχει το τι νιωθει...
16-05-2007, 00:55
Sorrow

basika banik den exw na pw kati pou den exei idh ypothei...sigoura xriazonte parakolouthish apo kapio eidiko...kai sigoura prepei na dimiourgisete gyro tous ena kyklo pou na niwthoun pragmatikh asfaleia kai thalporh...

Epishs kati pou prepei na prosexei h mhtera einai to ena to paidi to opoio opos eipes antedrase sigkrathmena...afto tha mporouse na einai terastio provlima...se mia toso athoa hlikia to logiko einai h antidrash tou enos paidiou...pou xespase se klamata gt afto eprepe na kanei...to paidi pou den to ekane...idh exei arxisei na krataei mesa tou disaresta apothemata...kai kalo einai na tou perasete sto mialo pws den einai kako na bgazoume exw afto pou niwthoume...gt mazeye mazeye afto to apothema kapia mera tha gyrisei enantion tou...

Eyxome ta kalhtera se afta ta 2 atyxa paidia...

Me ektimish Sorrow...
16-05-2007, 01:05
interappted

κι εμενα εχει πεθανει μολις στα 26 ο αντρας μου στις 1 φεβρουαριου2006 .Ο γιος μου ηταν μολις τρισημιση

νομιζω οτι χωρις τη βοηθεια του παιδοψυχιατρου δεν θα καταφερνα απολυτως τιποτα!
16-05-2007, 10:36
banik

Quote:

se mia toso athoa hlikia to logiko einai h antidrash tou enos paidiou...pou xespase se klamata gt afto eprepe na kanei...to paidi pou den to ekane...idh exei arxisei na krataei mesa tou disaresta apothemata

auto prosexame k emeis apo tin arxi k isws na thelei megali prosoxi
apo tin prwti stigmi tis eipame pws an tin apasxolei i stenaxwrei
kati na mas to leei,an oxi se emas tote stin mitera tis
na simeiwsw pws eipame k stis 2 na kanoune mia zwgrafia isws etsi
katalavoume kati parapanw an oxi emeis tote kapoios eidikos!!!
16-05-2007, 11:42
interappted

να το ξαναπω μονο και μονο κ μονο γιατι εδω και εναμιση περιπου χρονο τα περναω???
παιδοψυχιατρος!η μονη λυση..δεν ειναι κακο να παει το παιδι εκει δεν χωραει η εννοια του μη αναστρεψιμου θανατου στο μυαλουδακι τους!εδω δεν χωραει στο δικο μας
πηγα στο κεντρο του ικα παιδοψυχιατρικης κ βρεθηκαν 1 κοινωνικη λειτουργος κι ενας παιδοψυχιατρος σαν απο μηχανης θεοι κ μας βοηθησαν τοσο....που ειλικρινα δεν εχω λογια!
18-05-2007, 00:58
Alkmeon

.....οπως τα γραφεις ειναι!
18-05-2007, 22:08
interappted

Alkmeon τα βιωνω τοσο εντονα εδω κι εναμιση χρονο...που οταν ακουω οτι μπορει τα παιδια να βοηθηθουν μονο απο το οικογενειακο περιβαλλον...δλδ απο που να παρει δυναμη ο γιος μου?απο μενα?που δεν μπορω να το χωνεψω?που το φυσαω κ δεν κρυωνει?απο την γιαγια του (τη μανα του αντρα μου)?που ειναι κουρελι?απο μενα που επειδη του μοοιαζει πολυ καποιες φορες τον βλεπω κ...τα χανω?για αυτο υπαρχουν ειδικοι..για να βοηθησουν τις ψυχουλες τους..να βιωσουν την απωλεια οσο πιο χαλαρα γινεται..να δωσουν συμβουλες στον απομειναντα γονεα...να ειναι εκει στα πολυ δυσκολα!
01-10-2012, 03:54
nikiii

Το ότι επιλέξατε ψυχολογο στην περίπτωση αυτή ήταν σωστό
21-01-2014, 16:16
nefelirene

Εδώ και 5μήνες που χάσαμε τον μπαμπά της 6χρονης κόρης μου έχουμε κάποια βοήθεια απο παιδοψυχολόγο
δυστυχώς όμως θα ήθελα να βλέπει την μικρή περισσότερο μόνη της και οχι σε ομάδα γιατι νομίζω οτι έτσι θα εκφράζοταν καλύτερα.
Επίσης είναι τρομέρα "απαιτητική " σε αγκαλίες τις οποίες πάντα απολάμβανε ,είναι ενα παιδί που έχει μεγαλώσει με το μότο του παιδιάτρου μας
" απο αγάπη δεν παίθανε ποτέ κανένας" που σημαίνει ατελειώτες εκδηλώσεις αγάπης και φιλιά και χάδια
όμως αυτό ειναι διαφορετικο ασφυκτικό σε σημείο που νοιώθω οτι προσπαθεί να μου κόψει την αναπνοή ...
και ενώ υποτίθεται οτι κάποιες στιγμές οι δύο μας είμαστε ενωμένες μετά ξεκινάει αυτό το ουρλιαχτό και αυτή η προσπάθεια
επιβολής του ισχυρότερου.
Φοβάμαι οτι το παιδί μου δεν θα καταφέρει να ισορροπήσει και δεν ξέρω πως διαφορετικά να το βοηθήσω..
22-01-2014, 00:43
1-555-Confide

Nefelirene, αν εσύ φοβάσαι ότι το παιδί σου δεν θα καταφέρει να ισορροπήσει, μήπως αυτό σου τον φόβο τον μεταφέρεις έστω και μη λεκτικά και στο παιδί?
Γιατί και τα μη λεκτικά μηνύματα παραμένουν μηνύματα για το παιδί, τα διαβάζει, βλέπει τις εκφράσεις σου, ζει τον τρόπο που κινείσαι, νιώθει μέσα στο περιβάλλον του πολλά.
Ο ασφυκτικός τρόπος αγκαλιάσματος πιστεύω πως είναι προσωρινός και πως το παιδί σου και συ μαζί θα το ξεπεράσετε, δε θα ξεπεράσεις τον άνθρωπό σου, αλλά θα συνεχίσεις να ζεις,
και συν τω χρόνω και συ και η κορούλα σου θα βρείτε τις ποθητές ισορροπίες. Το ασφυκτικό αγκάλιασμα μπορεί να σημαίνει αρκετά. Μανουλα σ'αγαπάω,
φοβάμαι μη φύγεις και συ, λυπάμαι γιατί είσαι λυπημένη, θα με αγαπάς για πάντα μαμά?, μαμά είμαι εδώ, όλα αυτά ή και μερικά μπορεί να ισχύουν και το παιδί σου
καθώς δεν έχει την ικανότητα ενός ενήλικα να τα βρει μέσα του και να τα μεταφράσει σε λόγο, σου τα λέει με τον πλέον άμεσο, σωματικό του τρόπο.