Ξεκινάω ψυχοθεραπεία (και δεν είμαι καλά)

Συμφορουμίτες όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο , αρχίζω ψυχοθεραπεία . Πιο συγκεκριμένα την Πέμπτη είναι η πρώτη συνεδρια.
Περίπου πριν 1 μήνα έκλεισα ραντεβού και τότε (παρόλο που ήθελα εδώ και πολλά χρόνια να κάνω θεραπεία), ενώ είχα καλη διαθεση και ήμουν σιγουρη για την αποφάση αρχισα σιγά σιγά να χειροτερεύω.
Αρχισα να εχω παλι πολλες ιδεοληψιες , πολυ περισσοτερες απο το συνηθισμενο, πολλους ψυχαναγκασμους που ευτυχως δεν εχουν αρχισει ακομα να με εμποδιζουν στην καθημερινοτητα μου , αλλα μερα με την μερα έχω λιγότερες αντιστάσεις.
Δεν μπορω να καταλάβω γιατι συμβαίνει αυτό ,ειδικά τώρα που η ζωή μου έχει βελτιώθει αρκετά. Πίστευα πως θα ένιωθα καλύτερα ξεροντας πως θα αρχισω θεραπεία , και τώρα εχω αρχίσει να αμφιβάλω.
Ειναι φυσιολογικό αυτο?

Καλή επιτυχία betelgeuse. Να ξέρεις οτι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι επίπονη καμιά φορά. Στο λέω εγώ που κάνω 2 μήνες και τώρα έχουν αρχίσει τα ψιλοζόρια. Όταν φεύγω από την ψυχολόγο νιώθω άλλες φορές χάλια και άλλες είμαι πολύ καλά. Παλεύεις με το υποοσυνείδητο αλλά μακροπρόθεσμα κατανοείς καλύτερα καταστάσεις και πράγματα που τα είχες βολέψει μέσα σου και είχες πεί "ΟΚ πέρασε" αλλά στην πραγματικότητα σε είχαν πειράξει πολύ.
Θα βρεθείς επιτέλους αντιμέτωπη με τον εαυτό σου αλλά και με όσα σου την δίνουν αλλά κάθε φορά θα βγαίνεις καλύτερη.

καλημερα . λυπαμαι που δυσκολευεσαι τοσο πολυ . σε γενικες γραμμες ολα τα ψυχολογικα προβληματα εχουν την υφεση κ τη εξαρση τους δηλ οπως λεμε κανουν τον κυκλο τους
κατ εμε δεν επρεπε να καθυστερησεις τοσο την θεραπεια για πολλους λογους. το οτι τωρα που η ζωη σου βελτιωθηκε κ παλι εχεις αυτα τα προβληματα δεν ειναι παραξενο..... βασικη αιτια των ιδεοψυχαναγκασμων δεν ειναι τα οποια προβληματα της ζωης οποτε ειναι λογικο να υπαρχει αυτη η αντιφαση .
ο ιδεοψυχαναγκασμος ειναι κατα πρωτον αρρωστια οπως ξερεις κ η ιδια υπαρχουν κ γενετικοι παραγοντες κ οχι μονον

Panicgirl μαλλον εχεις δικιο σε αυτο που λες , οτι εχω ισως βολεψει καποια πραγματα μεσα μου και υποκρινομουν οτι τα εχω ξεπερασει .Η αληθεια ειναι οτι τρομαζω στην σκεψη οτι θα πρεπει να μιλησω για πραγματα που δεν θελω.

wstyron , ναι ισχυει οτι η ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη ειναι κατα βαση γενετικο προβλημα , αλλα πιστευω οτι μπορεις μεσω της θεραπειας να το διαχειριστεις καλυτερα.
Οσο για το οτι αργησα να ξεκινησω θεραπεια το ξερω οτι ειναι λαθος , αλλα δεν γινοταν αλλιως (αφραγκια , αρνηση του προβληματος κλπ ).


Ευχαριστω και τους δυο για τις απαντησεις σας και ελπιζω στο καλυτερο.

Καλημέρα και από μένα betelguese. Εγώ μετά από ένα χρόνο ψυχοθεραπείας, για ένα μεγάλο διάστημα ήμουν εντελώς καλά. Μετά πάλι υποτροπίασα με νέους ψυχαναγκασμούς, που δεν είχα βιώσει στο παρελθόν. Αλλά βέβαια το χειρίστηκα καλύτερα σε βάθος χρόνου και με τρεις μόνο συνεδρίες επανήλθα σταδιακά. Σίγουρα η ψυχοθεραπεία δεν είναι η λύση, βοηθάει βέβαια πολύ, η λύση είναι μέσα μας και θέλει προσπάθεια. Εγώ πάντως στα καλά μου με βοηθάει πολύ να ονειρεύομαι καταστάσεις που ελπίζω να τις πραγματοποιήσω.Με βοηθάει επίσης η αλλαγή παραστάσεων που λένε, δηλ. να κάνω ένα μικρό ταξίδι ή να κάνω καινούριες γνωριμίες ή να συναντήσω καινούρια πράγματα, να έχω γενικά καινούριες εμπειρίες. Η ρουτίνα μερ. φορές οδηγεί σε κατάθλιψη και αυτή με τη σειρά της σε ψυχαναγκασμούς. Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η αλλαγή του τρόπου σκέψης, η αλλαγή μέσα μας. Σε αυτό θα βοηθήσει η δουλειά με τον ψυχολόγο.Και κάτι ακόμα: ο δικός μου ψυχολόγος μού είχε πει πως, όταν νιώθω την ανάγκη, θα αναζητώ καταφύγιο στους ψυχαναγκασμούς, σαν να μου έδωσε το ok., μέχρι ωσότου χτίσω έναν δυνατό εαυτό που δεν θα φοβάται να ριχτεί στη ζωή και να παλέψει με όλες τις αντιξοότητες. Στην ουσία οι ψυχαναγκασμοί ,σαν να μου έλεγε ,είναι μία απεγνωσμένη προσπάθεια αποφυγής να ζήσεις τη ζωή και τα προβλήματά της , δημιουργεί ένα τείχος που σε αποκόπτει από την πραγματικότητα.

Έχεις δοκιμάσει τη μέθοδο της εσωτερικής παρατήρησης (έχω γραψει γι αυτη σε παλιες αναρτησεις) η οποία αφορα την θεραπεια της ΙΨΔ (μεσω εκπαδευσης της ιδιας μας της σκεψης) ειναι αποτελεσματική και προσφερεται στα πλαισια της Γνωστικης Συμπεριφορικής μεθοδου ψυχολογιας?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Έχεις δοκιμάσει τη μέθοδο της εσωτερικής παρατήρησης (έχω γραψει γι αυτη σε παλιες αναρτησεις) η οποία αφορα την θεραπεια της ΙΨΔ (μεσω εκπαδευσης της ιδιας μας της σκεψης) ειναι αποτελεσματική και προσφερεται στα πλαισια της Γνωστικης Συμπεριφορικής μεθοδου ψυχολογιας?

---

Nαι εχω δοκιμασει διαφορες τεχνικες μονη μου και εσωτερικη παρατηρηση και εκθεση κ.α , και σε γενικες γραμμες υπηρχε μια βελτιωση. Απλα τωρα τελευταια καπου εχασα τον ελεγχο.....

Μεθαυριο εχω ραντεβου με την ψυχολογο και ελπιζω να πανε ολα καλα....

Quote:

---

Originally Posted by cina

Καλημέρα και από μένα betelguese. Εγώ μετά από ένα χρόνο ψυχοθεραπείας, για ένα μεγάλο διάστημα ήμουν εντελώς καλά. Μετά πάλι υποτροπίασα με νέους ψυχαναγκασμούς, που δεν είχα βιώσει στο παρελθόν. Αλλά βέβαια το χειρίστηκα καλύτερα σε βάθος χρόνου και με τρεις μόνο συνεδρίες επανήλθα σταδιακά. Σίγουρα η ψυχοθεραπεία δεν είναι η λύση, βοηθάει βέβαια πολύ, η λύση είναι μέσα μας και θέλει προσπάθεια. Εγώ πάντως στα καλά μου με βοηθάει πολύ να ονειρεύομαι καταστάσεις που ελπίζω να τις πραγματοποιήσω.Με βοηθάει επίσης η αλλαγή παραστάσεων που λένε, δηλ. να κάνω ένα μικρό ταξίδι ή να κάνω καινούριες γνωριμίες ή να συναντήσω καινούρια πράγματα, να έχω γενικά καινούριες εμπειρίες. Η ρουτίνα μερ. φορές οδηγεί σε κατάθλιψη και αυτή με τη σειρά της σε ψυχαναγκασμούς. Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η αλλαγή του τρόπου σκέψης, η αλλαγή μέσα μας. Σε αυτό θα βοηθήσει η δουλειά με τον ψυχολόγο.Και κάτι ακόμα: ο δικός μου ψυχολόγος μού είχε πει πως, όταν νιώθω την ανάγκη, θα αναζητώ καταφύγιο στους ψυχαναγκασμούς, σαν να μου έδωσε το ok., μέχρι ωσότου χτίσω έναν δυνατό εαυτό που δεν θα φοβάται να ριχτεί στη ζωή και να παλέψει με όλες τις αντιξοότητες. Στην ουσία οι ψυχαναγκασμοί ,σαν να μου έλεγε ,είναι μία απεγνωσμένη προσπάθεια αποφυγής να ζήσεις τη ζωή και τα προβλήματά της , δημιουργεί ένα τείχος που σε αποκόπτει από την πραγματικότητα.

---

cina ευχαριστω για την απαντηση σου.
Η αληθεια ειναι οτι τρομαζω λιγο στην σκεψη της θεραπειας . Δεν ξερω πως θα ειναι η διαδικασια ή πχ σε τι ερωτησεις θα πρεπει να απαντησω.
Εσενα σε δυσκολεψε καθολου το να μιλας για τις ιδεοληψιες ή τους καταναγκασμους?

Λοιπόν άκου το εξής παράδοξο, ο ψυχολόγος δεν μου ρώτησε καθόλου για το είδος των ψυχαναγκασμών, μου είπε πως αφού δεν είναι ένας συγκεκριμένος, αλλά εναλλάσσονται κατά διαστήματα, δεν έχει σημασία το περιεχόμενό τους. Βέβαια, αν ήθελα να μιλήσω , δεν με απέτρεπε, δεν ήταν όμως κάτι που μου το ζητούσε εκείνος. Εγώ είχα αναφερθεί σε μερικούς μόνο, σε αυτούς που αισθανόμουν άνετα να μιλήσω. Σημασία για κείνον είχε η αιτία, η βαθύτερη αιτία, και αυτό που μου προκάλεσε η ψυχοθεραπεία ήταν μία αναδόμηση του εαυτού,σαν να άφησα στην άκρη για λίγο τους ψυχαναγκασμούς και άρχισα να ασχολούμαι με τη βοήθειά του με άλλα προβλήματα της προσωπικής μου ζωής. Σιγά σιγά και ενώ οι ψυχαναγκασμοί πολλές φορές κορυφώνονταν σε ένταση, διαπίστωσα πως άρχιζε η σταδιακή βελτίωση.Το "θαύμα" είχε γίνει, η πόρτα ξεκλείδωσε και αντίκρυσα την πραγματικότητα της ζωής μου, αυτή που μάλλον απέφευγα να δω, θες από άγνοια, από φόβο, θες επειδή έτσι με βόλευε. Βέβαια οι ψυχαναγκασμοί δεν πέρασαν , αλλά η χαρά ήταν τόση μεγάλη και η ανακούφιση που είδα και κατάλαβα κάποια πράγματα, που δεν με ένοιαζε και τόσο αν είχα ή δεν είχα ψυχαναγκασμούς. Ξέρεις πολύ καλά betelguese πως δεν πρόκειται να πάθουμε τίποτα με μερικούς ψυχαναγκασμούς. Μας ρίχνουν για λίγο την ψυχολογία αλλά μετά επανερχόμαστε, αρκεί να έχουμε δει τί θέλουμε πραγματικά απ' τη ζωή μας, δηλ. να τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας. Η δική μου εμπειρία από την ψυχοθεραπεία με δίδαξε να αποφεύγω ανθρώπους που με ρίχνουν ψυχολογικά ή να τους βάζω όρια, να έχω εμπιστοσύνη στην δική μου άποψη και να την υποστηρίζω με τις πράξεις μου, να μην ψάχνω επιδοκιμασία και έγκριση από όλους, να ανέχομαι την αρνητική κριτική αλλά να μην καθηλώνομαι απ' αυτήν, να μην ψάχνω το τέλειο, και το κυριότερο να παίρνω "στα σοβαρά" ελάχιστα πράγματα στη ζωή μου.Για τα άλλα υπάρχει ο κάδος ανακύκλωσης.
Σου εύχομαι καλή αρχή, να ξέρεις πως έκανες μια πολύ καλή επιλογή που αποφάσισες να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία, εμπιστεύσου τον ψυχολόγο σου, και αν υπάρξουν στιγμές που αγχωθείς και επιστρέψουν οι ψυχαναγκασμοί μην φοβάσαι , είναι φυσιολογικό, η καλή ψυχοθεραπεία δημιουργεί τέτοιες εντάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

cina ευχαριστω για την απαντηση σου.
Η αληθεια ειναι οτι τρομαζω λιγο στην σκεψη της θεραπειας . Δεν ξερω πως θα ειναι η διαδικασια ή πχ σε τι ερωτησεις θα πρεπει να απαντησω.
Εσενα σε δυσκολεψε καθολου το να μιλας για τις ιδεοληψιες ή τους καταναγκασμους?

---

Γεια σου !!

Ο ψυχολογος betelgeuse δεν ειναι "ανακριτης" ψυχων : ) Ενα πραγμα που σεβονται καταρχην ειναι, να εισαι,και να νιωθεις εσυ ανετα. Το τι θα συζητησεις και τι οχι αυτο εχει να κανει μονο με σενα Δεν θα σε πιεσει να απαντησεις σε ερωτησεις που δεν θελεις ποτε .
Οποτε μην αγχωνεσαι καθολου πηγαινε χαλαρα ,και ολα θα πανε καλα !! : )

betelgeuse, Από αυτα τα πολύ ωραια που σου λεει η cina κραταω το ότι η ψυχοθεραπεία είναι μια αναδόμηση του εαυτού μας και ότι η μέσω της βελτίωση επέρχεται σταδιακά. Απ ότι ειδα σε αλλα μηνυματα σου ειχες δοκιμάσει διαφορες μεθοδους (και μονη και με τη βοήθεια ειδικού) αλλά δεν ειδες ουσιαστικο αποτελεσμα. Σίγουρα οι ειδικοί που ειδες δεν ήταν όλοι τους άχρηστοι! Για τη μεθοδο της εσωτερικής παρατηρησης την οποια σου προτεινα, την εχω δοκιμάσει, κι οσες φορες εβαλα πρώτα πείσμα και θέληση (τονιζω αυτα τα δυο και για το δικη σου περιπτωση) διαπιστωνα αποτελεσματα.

Εχεις γραψει κι αλλες φορες για το θεμα από πολύ παλια. Πιστευω ότι οι γενεσιουργες αιτίες του προβληματος ΙΨΔ που αντιμετωπίζεις πάνε πίσω πολύ παλια στη ζωη σου, ίσως από παιδακι(?), το προβλημα "τροφοδοτήθηκε" κάμποσο όλα αυτα τα χρονια, ειτε απο αρνητικα βιώματα είτε μεσα από την ίδια τη σκέψη σου, εχει ριζώσει μεσα σου. Κι οσο πιο πολύ ριζωνει ενα πρόβλημα τόσο πιο δύσκολο είναι να το ξεπερασει κανεις. Συναμα νεα αρνητικα ερεθισματα, αφου ο τροπος σκέψης και αντιμετωπισης καταστασεων δεν εχει ουσιαστικα αλλάξει, τροφοδοτουν συνεχως το πρόβλημα, αρα το μεγαλόνουν. Η αλλαγη αυτου του τροπου συμπεριφορας και σκεψης μεσα από τα θετικα αποτελεσματα της αλλαγης αυτης στη ζωη του ατομου και κατα συνεπεια στον ψυχικο του κοσμο αποτελει τροχοπέδη σε περιατερω οξυνση του προβληματος και συναμα το γεμισμα της σκεψης με θετικες εμπειριες συμβαλλει στη μειωση της συχνοτητας και της εντασης των ψυχαναγκασμων. Αποτελει τροπον τινα μεθοδο επίλυσης του, όπως και η εκλογίκευση των σκέψεων. Βεβαια δεν ξερω ποια ειναι η αιτια της ΙΨΔ σε σενα πχ φοβος, τραυματικα βιωματα κλπ.

Ο ψυχολογος που θα δεις οσο καλος κι αν θεωρείται (θα πρεπει εσυ να τον βρισκεις καταλληλο για σενα) σημασία έχει ότι αναλογα με το μεγεθος του προβληματος αναλογη θα ειναι και η προσπαθεια που θα καταβαλεις, θα χρειαστεις πολλή θεληση και πεισμα αν τα πραγματα για σενα ειναι τοσο δύσκολα. Ο ψυχολογος θα σου δειξει τον τροπο, ο τροπος ειναι για όλους ο ίδιος ειτε πολύ μικρο ειναι το προβλημα ειτε τεραστιο, απ εκει και περα ο αγωνας ειναι δικη υπόθεση του καθενος, κι αν το προβλημα ειναι εντονο και βαθια ριζωμενο ο αγωνας θα ειναι πολύ δυσκολος. Η βελτιωση θα ερχεται σταδιακα και στην πορεια θα υπαρχοιυν σκαμπανεβασματα. Τη βελτιωση θα την καταλαβεις αμα ξεκινησεις να εφαρμοζεις τη μεθοδο που θα σου δειξει ο ψυχολογος και ήδη περασει αρκετος καιρος όταν θα διαπιστωνεις ότι η ενταση και συχνοτητα των ψυχαναγκασμων ειναι μιρκοτερη σε σχεση με πιο παλια.

Κραταω απ αυτα που σου ειπα, το βαθια ριζωμενο προβλημα (πηγες και σε αλλους ειδικους και δεν εγινε μεγαλη διαφορα) και το αναλογο του πεισμα και θεληση που χρειαζεται εκ μερους σου, αλλιως και παλι δε θα γινει τιποτα.

Παιδια σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.
Σημερα το πρωι ειχα ραντεβου , η αληθεια ειναι απογοητευτηκα λιγο αλλα οκ θα δω τι θα γινει στην πορεια.

Και εγώ την πρώτη φορά που είχα παει σε ψυχολόγο απογοητεύτηκαν λίγο αλλά την δεύτερη πήγε καλύτερα

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Παιδια σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.
Σημερα το πρωι ειχα ραντεβου , η αληθεια ειναι απογοητευτηκα λιγο αλλα οκ θα δω τι θα γινει στην πορεια.

---

γιατι betelgeuse ??

Σοφτ σου εστειλα πμ.

μπετελ μου ισως ειναι απο την προδιαθεση σου...ολα θα πανε καλά..καθε τι το καινούριο μας κανει να νιωθουμε αβολα..με τον καιρο θα μπεις στο θεραπευτικο σταδιο κ θα παρεις οτι καλύτερο μπορει να σου δωσει η θεραπεια ...καλη συνέχεια γλυκο μου μπετελακι

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Παιδια σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.
Σημερα το πρωι ειχα ραντεβου , η αληθεια ειναι απογοητευτηκα λιγο αλλα οκ θα δω τι θα γινει στην πορεια.

---

Σε ευχαριστω και εσενα Ηλι για την συμπαρασταση ...
Εχεις δικιο , πρεπει να προσαρμοστω στις αλλαγες , που θα παει θα τα καταφερω .

κανω 5 χρονια ψυχοθεραπεια κ ειμαι 22. μην ανυσυχεις. παλευεται!

Quote:

---

Originally Posted by irenek1990

κανω 5 χρονια ψυχοθεραπεια κ ειμαι 22. μην ανυσυχεις. παλευεται!

---

Πόση βελτίωση ειδες αυτα τα πεντε χρόνια?
... εισαι σε ηλικια που το ατομο αφομειώνει πιο εύκολα, αρα ειναι πιο ευκολη η διαδικασία της αλλαγής.