Θάνατος....

Ποίος μπορεί να απαντήσει άραγε σ αυτό? Τι γίνεται όταν πεθαίνουμε? Με πιάνει ταχυκαρδία κ άγχος όταν σκέφτομαι τι θα γίνει. Το μόνο σίγουρο ότι θα συμβεί σε όλους κ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα να το αποφύγεις τίποτα να το αποτρέψεις. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχει παράδεισος κ θα πάμε εκεί. Μήπως η θρησκεία κ όλα αυτά είναι ένα παραμύθι? Δεν ξέρω αν γίνονται θαύματα γιατί τότε δεν θα υπέφεραν καλοί άνθρωποι . Κ όταν ρωτάς ένα παπά γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους πχ όταν αρρωσταίνουν απαντάει για να δοκιμαστεί η πίστη τους. Γιατί όμως πχ στον καρκίνο δοκιμάζονται οι άνθρωποι αλλά πόσοι γίνονται καλά? 1 στους 10? Κ αν. Μα δοκιμάστηκε η πίστη τους γιατί δεν έγιναν καλά? Αφού προσευχήθηκαν στον θεό πίστεψαν όσο ποτέ.... Κ όταν αρρωσταίνουν παιδάκια 2-3 χρονών που δεν έχουν ακούσει καν για τον θεό κ βασανίζονται χρόνια ολόκληρα? Όταν στην Ασία στην Αφρική δεν έχουν να φάνε δεν έχουν γονείς δεν έχουν μια κουβερτούλα για να μην κρυώνουν που είναι ο θεός? Γιατί δεν κάνει ένα θαύμα για να αποτρέψει όλα αυτά κ να μην βασανίζονται αθώες ψυχούλες...
Κ για να επανέλθω πιστεύω ότι όταν πεθαίνεις δεν γίνεται κάτι απλά παύεις να υπάρχεις όπως δεν υπήρχες κ πριν. Θα θελα όμως να πιστέψω πολύ σε κάτι διαφορετικό γιατί τρέμω στην ιδέα ότι θα προχωράει ο κόσμος κ δεν θα υπάρχω... Εσείς τι νομίζετε ρε παιδιά?

Α κ αυτό που λένε όλοι να ζεις τη ζωή σου όσο καλύτερα μπορείς να χαίρεσαι την κάθε σου στιγμή σαν να ναι τελευταία κτλκτλ... Η ζωή είναι πολύ μικρή... Σέ ένα μήνα κλείνω τα 27 κ ούτε εγώ ξέρω πως πέρασαν 27 ολόκληρα χρόνια απλά κύλησαν σαν νερό. Έτσι λοιπόν όταν φτάσω στα 80 - αν με αξιώσει ο θεός να ζήσω τόσο - θα έχω φτάσει στο τέλος της ζωής μου κ δεν θα το έχω καταλάβει καν... Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω? ...

Ελπίδα η ζωή αρχίζει μετά το θάνατο ..... είπε κάποιος ..... είμoυνα στη σκέψη του Θεού .... είμαι κάτω από τα μάτια του Θεού .... ταξιδέυω για να φτάσω στην αγκαλιά του Θεού .... όποιος βέβαια το θέλει .... όποιος δεν το θέλει, υπάρχουν και αλλού αγκαλιές .... :)

το τι υπαρχει μετα θανατο δεν μπορουμε να το γνωριζουμε...ποιος πηγε και ηρθε για να μας πει τι γινεται? το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να ζουμε τη ζωη μας ως εχει με την οποιαδηποτε δυσκολια ή ευτυχια...

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

αν δεν υπαρχει παραδειςο κ κολαση αλλα το τελος, ποιος λογος να αγχωνεσαι;
αν υπαρχει παραδειοσς και κολαση, υπαρχει και το μανιουαλ καλης χρησης, η ΚΑινη Διαθηκη, μελετας ,υπακουεις και πας παραδεισο αρα και παλι τι αγχωνεσαι;;;αν μετα το θανατο η ψυχη σου παει σε αλλο σωμα τι αγχωνεσαι; μην ειναι σε παπιας η καμιας χοντρης κοτας; τι αγχωνεσαι καλεεεεε;

εγω φοβαμαι και τρεμω τον πονο οχι το τελος.

---

Ξωτικό σ ευχαριστω για το πρωινο γελιο :D

Αγχώνομαι γιατί δεν είμαι σίγουρη ούτε εγώ ούτε κανένας για το τι γίνεται. Κ λες αφού δεν υπάρχει κόλαση κ παράδεισος αλλά το τέλος τι αγχώνεσαι.... Για το τέλος??? Λέω εγώ... Δηλαδή αν σου πει κάποιος αύριο είναι το τέλος του κόσμου δεν θα αγχωθείς??? Αλλά κ να υπάρχει μάνιουαλ καλής θέλησης για να πας στον παράδεισο πρέπει να γίνεις κ άγιος κ γω δεν θεωρώ ούτε ότι είμαι καλός άνθρωπος καν. Να πάει η ψυχή μου σε άλλο σώμα δεν νομίζω αφού ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Άσε νομίζω ότι θα μου γίνει έμμονη ιδέα κ θα παθαίνω κρίσεις.... Από τη μία σκέφτομαι πόσο άδικη είναι η ζωή πως δεν μπορείς να κάνεις πάντα αυτό που θες... Αλλά από την άλλη το 75 % του πληθυσμού της Γης ζουν εξαθλιωμένοι χωρίς να έχουν να φάνε.... Οπότε πόσο τυχεροί είμαστε εμείς κ πόσο ευγνώμονες τελικά?

Υπάρχει και η Ανάσταση, οπότε δεν υπάρχει κανενας λόγος να αγχώνεσαι. Η ουσια της χριστιανικης θρησκειας ειναι η πίστη, χωρις εσυ ο ιδιος να εχεις δει ή ζησει κατι το αποδεχεσαι ως αληθινο.
Αλλα αυτο που δεν καταλαβα ειναι πως και σου ρθε να ανοιξεις τετοιο θεμα. Μήπως σε απασχολεί κάτι?
εκτος κι αν ειναι απλα η μνημη θανατου που καποιες στιγμες ερχεται εντονα στη σκεψη μας χωρις απαραιτητα να συμβει κατι που να την προκαλέσει κι αυτο ειναι φυσιολογικό.

Δεν ξέρω μου έχει κολλήσει αυτή η ιδέα τώρα τελευταία. Αλλά είναι τρομακτικό ότι θα σταματήσουμε να υπάρχουμε δεν είναι??? Ίσως επειδή έχω βιώσει κ το θάνατο της μητέρας μου που πέθανε σε μικρή ηλικία ίσως γιατί δεν χαίρομαι τη ζωή μου όσο θα ήθελα... Δεν ξέρω αν θυμάστε την ιστορία μου. Τελικά κατάφερα να μαζέψω λεφτά για να φύγω από το σπίτι μου όπως σχεδίαζα αλλά βρήκε ο άλλος το πιν απο την κάρτα μου κ σήκωσε όλα τα λεφτά που είχα 3000 κ τα έφαγε... μπορείτε να φανταστείτε που.... Κ σκέφτομαι τώρα ότι δεν θα φύγω ποτέ από αυτό το γάμο... Δεν ξέρω μερικές φορές ο θάνατος μου φαίνεται σαν λύτρωση αλλά δεν το κάνω επειδή φοβάμαι. Προσπαθώ να βρίσκω λόγους για να ζω να δω ότι είναι ωραία η ζωή γι αυτό έγραψα παραπάνω ότι πρέπει να είμαστε ευγνόμωνες για κάποια πράγματα. Βέβαια δεν ξέρω σε ποιον αλλά είμαι υγιής έχω όλα τα απαραίτητα αγαθά για να ζήσω ίσως το μόνο που μου λείπει τελικά είναι η αγάπη. Δυστυχώς μια ζωή ακούω πόσο άχρηστη χαζή είμαι κτλ κτλ κ έχω κλειστεί τόσο στον εαυτό μου που δε μιλάω σε κανέναν. Μόνο αν είμαι τετ α τετ με κάποιον θα μιλήσω κ αν... Όταν είμαι σε μεγάλη παρέα δεν βγάζω άχνα πιστεύοντας ότι θα πω κάτι χαζό ή λάθος κ θα γελάσουν μαζί μου κ θα με κρίνουν. Συγνώμη όλα τόσα μπερδεμένα στο μυαλό μου κάτι πάω να γράψω άλλα γράφω....

Το ότι ο θάνατος είναι λύτρωση να μην το ξαναπείς! Ποιοί είμαστε εμείς για να προκαλέσουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχει πάντα ελπίδα!Περνάω και εγώ δύσκολα αλλά το πιστεύω. Είναι μικρά, καθημερινά πράγματα αυτά που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε. Δύο λεπτά μιλάω με τα παιδάκια της ξαδέρφης μου και νιώθω να αλλάζει όλη μου η διάθεση. Αναλογίσου λίγο πόσα ωραία πράγματα υπάρχουν γύρω μας και που μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε.

Quote:

---

Originally Posted by ΕΛΠΙΔΑ85

Δυστυχώς μια ζωή ακούω πόσο άχρηστη χαζή είμαι κτλ κτλ κ έχω κλειστεί τόσο στον εαυτό μου που δε μιλάω σε κανέναν. Μόνο αν είμαι τετ α τετ με κάποιον θα μιλήσω κ αν... Όταν είμαι σε μεγάλη παρέα δεν βγάζω άχνα πιστεύοντας ότι θα πω κάτι χαζό ή λάθος κ θα γελάσουν μαζί μου κ θα με κρίνουν. Συγνώμη όλα τόσα μπερδεμένα στο μυαλό μου κάτι πάω να γράψω άλλα γράφω....

---

Σου έκαναν ζημια δλδ. Δυστυχως φαινεται πως δεν διέθετες μεσα σου τις καταλληλες αντιστασεις ούτε το καταλληλο επίπεδο αυτογνωσίας γι αυτο όσα σου υπέβαλλαν σε διαμόρφωσαν. Δεν γνωρισες καν τον πραγματικό σου εαυτό. Μπορει να ειχες (και σιγουρα ακομα μεσα σου εχεις ) πολλές δυνατοτητες/ικανοτητες. Ποτε σου όμως δεν αφησες τον εαυτο σου ελευθερο για να γινουν πράξη. Αυτα που ακουες τελικά σε κατεύθυναν.
Το μονο που μπορεις να κανεις στο εξης (δεν ξερω και τι ηλικια εχεις) ειναι να κανεις την υπερβαση, να ξεκινησεις να αφηνεις τον εαυτο σου ελευθερο εστω δηλα δηλα. Στην αρχή θα γελανε αρκετα ή θα σε κοιτανε με ανοικτο στομα, στην πορεια όμως, σου το εγγυωμαι ότι, αυτη η σταση τους θα αρχισει να χανεται. Αφηνοντας τον ευατο σου ελευθερο, ξεμπλοκαροντας δλδ, θα βλεπεις τη ζωη σου να αλλάζει προς το καλύτερο.
Πανω στη συγχυση και την απογοητευση η οποια πηγαζει απ όλα αυτα ανοιγεις τετοια θεματα εδω. Ίσως να θελες να πεις κατι αλλο, όμως λόγω των καταστασεων αυτων που μολυναν τη σκεψη σου δεν κατορθωσες να εκφραστεις ακριβως όπως ηθελες και ειπες κατι άλλο. Ασε τον εαυτο σου ελευθερο λοιπον, ετσι θα τον γνωρισεις καλύτερα και τοτε θα εχεις βασιμες ελπίδες για αλλαγη.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δεν γνωρισες καν τον πραγματικό σου εαυτό.

---

Υπάρχει έστω και ένας που τον γνώρισε;;;

Ένας ψαλμός, από του Δαϋίδ το ψαλτήρι, λέει: <<Από τα κρυφία μου προφύλαξε με, Κύριε>>.

Τον εαυτό τον γνωρίζουμε κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Υπάρχει έστω και ένας που τον γνώρισε;;;

Ένας ψαλμός, από του Δαϋίδ το ψαλτήρι, λέει: <<Από τα κρυφία μου προφύλαξε με, Κύριε>>.

Τον εαυτό τον γνωρίζουμε κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας.

---

Τον γνωριζουμε εφόσον τον αφησουμε ελευθερο να εκφραστει και να πράξει στη ζωη. Αυτο οδηγει στην αυτογνωσία. Οταν ο ανθρωπος κλειστει στον εαυτο του, όπως η Ελπίδα85, πως θα τον γνωρισει? Το αν θα προφυλαχθει από τα "κρυφία" του εξαρταται από το αν και πόσο καλλιεργησε μεσα του το χαρισμα της διακρισης.

επειδή είμαι καινούρια στο φόρουμ δεν ξέρω την προιστορία που αναφέρεις.
αν κατάλαβα καλά μάζευες χρήματα για να φύγεις από ένα γάμο
αυτό που μου φαίνεται παράξενο είναι πως είναι δυνατόν να αφήσεις πρόσβαση σε αυτά τα λεφτά σε αυτόν από τον οποίο προσπαθείς να ξεφύγεις
ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω
έχω ένα λογαριασμό κρυφό
εφόσον το ξέρω μόνο εγώ ο άλλος πως να το μάθει???????
περίεργο
από εκεί και πέρα δεν το ξέραμε να πεθάνουμε επειδή υπάρχει ένας μαλάκας στη ζωή μας
του δίνουμε σουτ και πάει από εκεί που'ρθε
α,ρε θύματα που βρίσκουν μερικοί και κάνουν τους παλληκαράδες
ακόμη κι αν σε απειλεί υπάρχει διαδικασία
φεύγοντας από το σπίτι περνάμε από την αστυνομία
καταθέτουμε ασφαλιστικά μέτρα στον εισαγγελέα ώστε αν μας πλησιάσει έστω και 100 μέτρα να βρει το μπελά του
και από εκεί και πέρα υπάρχουν ένα σωρό οργανισμοί υπερ των γυναικών που θα μας δώσουν τα φώτα τους δωρεάν
οπότε μάλλον χρησιμοποιείς δικαιολογίες διότι βαριέσε να κουνηθείς
αν έχω καταλάβει κάτι λάθος αγνόησε τα προ γραφόμενα

τώρα σχετικά με το θάνατο
τι απορία έχεις
είπε ο Επίκτητος:<<τι αγωνιείς άνθρωπε για το που θα βρεθείς μετά το θάνατο??????????εκεί που ήσουν και πριν γεννηθείς θα πας.>>
από εκεί και πέρα εγώ πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος θα πάει εκεί που πιστεύει

Quote:

---

Originally Posted by lilly64

...... από εκεί και πέρα εγώ πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος θα πάει εκεί που πιστεύει

---

... αν ονειρευομαι μετα θανατο να βρεθω σε παλάτι από χρυσαφι και χαρέμια θα πραγματοποιηθεί δλδ?... μεχρι τοτε δλδ απλά θα πιστευω σ΄αυτο ώστε να γινει? ....

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

... αν ονειρευομαι μετα θανατο να βρεθω σε παλάτι από χρυσαφι και χαρέμια θα πραγματοποιηθεί δλδ?... μεχρι τοτε δλδ απλά θα πιστευω σ΄αυτο ώστε να γινει? ....

---

δεν μπορώ να ξέρω αν θα πας σε χρυσό παλάτι
στο κάτω-κάτω όλα θέμα πίστης είναι
τι να σου πω τώρα???
ότι ξέρω που θα πας?????
δεν ξέρω
κανείς δεν ξέρει
πάνω σε ενδείξεις και πεποιθήσεις βασίζεται η ζωή μας
εγώ εξέφρασα την προσωπική μου άποψη
ναι αυτό πιστεύω
οτι ο κάθε άνθρωπος θα πάει εκεί που πιστεύει

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

ωχ, αν ειναι πως λεει η lilly64, ioannis, τοτε κανε τα κουμαντα σου και εχει στο 2 επι 1 σου οταν ερθει η ωρα μπολικα γυαλιστικα χρυσου. δεν παλευεται χρυσο παλατι σε χρωμα μπρουτζου. χιχι

---

πω-πω
αυτό είναι θρίλερ
σιγά μην κάνουμε τα δουλικά και στον άλλο κόσμο
εγώ πάντως θέλω διαμέρισμα ευάερο,ευήλιο με τζαμαρίες γύρω γύρω
τεράστιες βεράντες
και κάπου στον 100ο όροφο για να έχω θέα
όχι μεγάλο
κάτι σε στούντιο
πολλά βιβλία και ένα λάπτοπ
αυτά

όταν πεθαίνουμε δεν χανόμαστε...όλο το σύμπαν είναι πλασμένο από τα ίδια βασικά υλικά...πρωτόνια, ηλεκτρόνια,νετρόνια και τις υποδιαιρέσεις τους...αν μπορούσαμε να δούμε σε ένα τέτοιο επίπεδο θα βλέπαμε τα πάντα ως ένα κοχλάζον ρευστό αποτελούμενο από τα βασικά συστατικά. Άρα όταν πεθαίνουμε δεν χανόμαστε απλά αλλάζουμε μορφή...άλλωστε η ενέργεια(=μάζα)
δεν μπορεί να χαθεί ούτε να δημιουργηθεί (αρχή lavoisier).Μπορεί όταν πεθαίνουμε να μεταβαίνουμε στην τέταρτη την πραγματική διάσταση...το ανθρώπινο σώμα καμπυλώνει τον χώρο-χρόνο
τόσο περίπλοκα όσο περίπλοκο είναι και το ίδιο τον σύμπαν...οπότε παίζουν πολλά...το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν χανόμαστε.