τιποτα σημαντικο ζω μοναχα εν λευκω...........

ειναι το μονο κομαμτι που με εκφραζει και με περιγραφει ακριβως...δεν αντεχω αλλο ρε γαμωτο νιω8ω οτι ο χρονος περνα και εγω ειμαι ενας απλος 8εατης του....εχω κανει προσπα8ειες να αλλαξω αλλα και παλι να επιστρεφω στα ιδια...κουραστηκα ρε γαμωτο...κ αυτο ειναι το χειροτερο απ ολα...ειναι σαν να βλεπεις ενα φως απο μακρια,να προσπα8εις να το πλησιασεις και εκει που παει να σε φωτισει που νιω8εις οτι καταφερες να παρεισ λιγο απο τη λαμψη του,ξαφνικα σβηνει...και το σκοταδι τοτε φανταζει πιο επιβλητικο..8α το ξαναψαξεις μονο που αυτην την φορα μοιαζει πιο αχνο,πλεον το ξερεις ειναι υπουλο,8α σε προδωσει αν το πλησιασεις,και παρολο που το ξερεις 8α το κανεις 8α λαμψει για λιγο παλι για να σου δειξει πως ειναι να βλεπεις,απλα για να δεις ποσο ελκυστικο ειναι..κ μετα παλι 8α χα8ει,8α μεινεις παλι σκοταδι αυτο που τα δεχεται ολα απο σενα,δεν ειναι απαιτητικο,ειναι εκει παντοτε,ξερει οτι 8α επιστρεψεις και περιμενει υπομονετικα...αλλα ειναι βαρετο δεν 8α σ αρεσει,δεν 8α μπορεσεις να συμφιλιω8εις μαζι του.το φως ειναι σαγηνευτικο 8α σε παρεσυρει με τις δυναμεις του,ακομα κ αν σου φαιρεται τοσο σκληρα,ακομα κ αν πλεον ειναι τοσο αχνο που μονο εσυ μπορεις να το δεις...8α ελπιζεις πως καποια μερα 8α το κανεις δικο σου κ αν ακομη το μονο που εχει μεινει ειναι μια μικρη σπι8α,τοσο αμυδρη,τοσο απομακρη....αυτη 8α αναζητεις εστω και ματαια.......:(:(:(

Μπορει η ζωη σου να μην ειναι οπως θα ηθελες ή μπορει να ειναι οκ αλλα να μην παιρνεις χαρα! Ολα παλευοντε αν τα βαλεις σε μια σειρα. Τι πιστευεις δε σ αφηνει να νιωσεις πληροτητα?

ναι ισχυει η ζωη μου δεν ειναι οπως 8α 8ελα να ειναι.
1.εχω σοβαρα οικογενειακα και οικονομικα προβληματα.ολοι ειναι κυριολεκτικα στον κοσμο τους
2.ειχα πα8ει κριση πανικοθ η οποια μοθ αφησε πολλα ψυχολογικα καταλοιπα και αισ8ηματα ανικοτητασ και αναξιοτητας κυριως στο επικοινωνιακο κομματι.
3.ειμαι ανεργη.εκανα καποιες προσπα8ειες να βρω δουλεια αλλα τιποτα.και εκτος κ απο αυτο φοβαμαι τη δουλεια λογω των πανικων και των αισ8ηματων αναξιοτητας που ανεφερα
4.εχω φιλους,οι οποιοι ειναι στον κοσμο τους απο την αποψη οτι ο κα8ενας εχει τη ζωη του και δεν κα8εται να ασχολη8ει μαζι του με αποτελεσμα να μη βγαινω συχνα.παλαιοτερα το απεφευγα λογω των πανικων τωρα που εχουν μειω8εει τα συμπτωματα εχουν αλλαξει οι συν8ηκες.
5.εχω να κανω σχεση πολυ καιρο γεγονος που επιβεβαιωνει την ανικοτητα μου.οσους γνωριζω καταληγει στο σεξουαλικο.
Αυτα ειναι λιγο πολυ αυτα ποθ με εφεραν ως εδωωωω...εχω κανει προσπα8ειες αρκετες για ολα.πηρα το πτυχιο μου και ας ειμαι χαλια ψυχολογικα.κ απο αυτο δεν πηρα χαρα κα8ολου.τι να το κανω το κωλοχαρτο οταν η συναισ8ηματικη ζωη μου ειναι ετσι..:confused:

Απο αυτα που περιγραφεις θα λεγα οτι εχεις σημαδια καταθλιψης, οχι σε μεγαλο βαθμο, καποια απο αυτα τα ειχα κι εγω οταν ορισμενα πραγματα μου φταιγανε και με ειχε πιασει μια αδρανεια, ενα συναισθηματικο ρολερ κοστερ κλπ. Στα πλαισια του νορμαλ βεβαια και οχι για μεγαλο διαστημα. Μια πρωτη σκεψη ειναι να τα δεις ενα ενα. Ξερεις συχνα οταν ο οργανισμος εχει να αντιμετωπισει καποιες καταστασεις, σε πιανει μια αδρανεια προκειμενου να αποφυγεις να ερθεις αντιμετωπος με τα ζητηματα και τις εκκρεμοτητες που ζητουν λυσεις. Και αυτη η αδρανεια μπορει να κρατησει για καιρο και να συνοδευεται και απο αλλες εκφανεις, διατροφικες διαταραχες, αυπνια κλπ. Παντως μη νομιζεις οτι τα προβληματα που λες ειναι τιποτα πρωτοτυπα ή οτι τα χεις μονο εσυ. Στα πλαισια του φυσιολογικου κ ανθρωπινου ειναι. Δε λες κ τιποτα σοκαριστικο δηλαδη. Μ αρεσε ομως το αρχικο κειμενο, τα περιγραφεις πολυ γλαφυρα. Νομιζα οτι ειναι copy paste απο αλλου κειμενου. Αμα θες να σου πω μια γνωμη για το καθενα.

Γεια σου μελινα! Εγω απο τη μερια μου το μονο που μπορω να σου πω, επειδη περναω κι εγω πολυ δυσκολη φαση, ειναι οτι υπαρχουν κι αλλοι που βρισκονται στη δικη σου,ισως και χειροτερη κατασταση. Δεν ξερω αν αυτο μπορει να σε ανακουφισει εστω και λιγο. Επισης να σου πω οτι κακως θεωρεις τον εαυτο σου ανικανο. Ειπες οτι πηρες το πτυχιο σου παρ'ολα τα ψυχολογικα προβληματα που αντιμετωπιζεις, αυτο λοιπον το θεωρεις λιγο? Ισα ισα εγω θα ελεγα οτι ειναι μεγαλο κατορθωμα!! Και μπορει τωρα να σου φαινεται απλα ενα κωλοχαρτο, ομως αυριο αυτο το κωλοχαρτο μπορει να αποτελεσει το εισιτηριο σου για μια καινουρια διαδρομη στη ζωη σου. Γι'αυτο λοιπον, προσπαθησε να μην τα βλεπεις ολα τοσο μαυρα, και αυτα βεβαια τα λεω και για μενα που αυτη την περιοδο ολα τα βλεπω μαυρα, ομως σιγουρα δεν ειναι ετσι, φτανει να μπορεσουμε να το πιστεψουμε αυτο!

kerasi,ετσι ακριβως ειναι οπως το λες...το ζητημα ειναι οταν σε πιασει αυτη η αδρανεια πως ξεφευγεις απο αυτην:confused: εχω κανει αλη8εια άρκετες προσπα8ειες και νιω8ω οτι αυτο ποτε δεν 8α αλλαξει..οπως γραφω και πανω πανω εχει απομεινει αυτη η σπι8α αλλα αξιζει να παλεψεις για αυτην?εχω προσπα8ησει να σκεφτω με πολλους τροπους για να ξεφυγω αλλα και παλι καταληγω εδω.εσενα τι σου συνεβη και πως το ξεπερασεσ?
VanGogh,εχω προσπα8ησει να κοροιδεψβ τον εαυτο μου σε πολλες φασεις.το πτυχιο το πηρα διοτι αυτο που επρεπε να κανω ηταν διαβασμα και αποδοση.δεν ειχε να κανει με το επικοινωνιακο κομματι που εγκειται το προβλημα.και χωρις επικοινωνια οχι δουλεια,οχι σχεση,οχι διαπροσωπικη ζωη.δλδ κατα8λιψη:(

Αρα μελινα μου, αφου αναγνωριζεις οτι το προβλημα βρισκεται στο επικοινωνιακο κομματι του εαυτου σου θα μπορουσες, ισως και με τη βοηθεια καποιου ειδικου, να το δουλεψεις και να βρεις λυσεις. Αν και θα μπορουσα να σου πω οτι καποιοι τα πηγαινουν καλυτερα στον τομεα της επικοινωνιας απο καποιους αλλους, χωρις αυτο να σημαινει οτι υπαρχει καποιο προβλημα.

ακουγεται απλο αλλα δεν ειναι ετσι...δημιουργη8ηκαν πολλα συνακολου8α επειτα ααπο αυτο.απλα 8εωρω οτι η βαση του ειναι το επικοινωνιακο που ξεκινησε απο εναν πανικο που ειχα.σε ειδικο εχω παει αλλα δεν ειδα αποτελεσμα φαρμακευτικη αγωγη βεβαια δεν εχω παρει,

Για να το λες ετσι θα ειναι. Απλα εγω θεωρησα απο τα γραφομενα σου οτι εκει βρισκεται το προβλημα που αντιμετωπιζεις αλλά απ'οτι καταλαβαινω ειναι πολυ πιο πολυπλοκο. Οσο για τον ειδικο που ειπες οτι επισκεφθηκες αλλα δεν ειδες αποτελεσμα, ισως να μην επεσες στον καταλληλο... συμβαινει αυτο. Ισως αν εκανες μια δευτερη προσπαθεια? Δεν ξερω... απλα μια σκεψη κανω...

σωωστα υπο8ετεις VanGogh,ειδικα σημερα μ εχει παρει τελειως απο κατω...νιω8ω οτι δεν μπορω δεν αντεχω αλλο...ολα ξεκινησαν σαν μια κριση πανικου που μετα πηρε αλλη τροπη το ζητημα.αν ειναι να εχω μια τετοια ζωη τι σκατα να την κανω..να φοβαμαι να βγω εξω να φοβαμαι να ζησωωω...να παει στα κομματια δεν 8ελω.εχω κανει πολλες προσπα8ειεσ εχω κουραστει και αποτελεσμα δε βλεπω.ενα διαστημα λιγο καλυτερευσης οπου φουντωνουν οι ελπιδες και μετα παλι στα ιδια.κ τοτε ειναι που ερχεται η χειροτερη απογοητευση λες τουλαχιστον την εκανα την γ...ενη την προσπα8εια και δεν ειδα τιποτα.δεν μπορωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω:(

Σε καταλαβαινω καλη μου μελινα για τον τροπο που αισθανεσαι, ειναι λογια και σκεψεις που κι εγω εχω κανει πολλες φορες. Ομως, πιστεψε με, δεν ειναι ετσι πραγματικα... Αυτα ειναι τα παιχνιδια που κανει το μυαλο μας λογω των αρνητικων σκεψεων και πεποιθησεων. Δεν μπορει να μην υπαρχουν τροποι αλλαγης και λυσεις σε αυτα που αντιμετωπιζεις. Απλα, ακομη δεν τους εχεις ανακαλυψει. Γι'αυτο λοιπον, σε παρακαλω, δωσε κουραγιο στον εαυτο σου και προσπαθησε να βρεις αυτη τη λυση που θα ξαναφερει το φως μεσα στη ψυχουλα σου. Μη παραδωσεις τα οπλα, δεν σου αξιζει κατι τετοιο... Αντιθετως, σου αξιζει ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ πραγματικα και να βιωσεις ολες αυτες τις μικρες χαρες που κρυβει το ταξιδι της επιγειας ζωης. Και μπορεις/μπορουμε να τα καταφερουμε, εστω κι αν δεν το πιστευουμε.Το "πως" μη με ρωτησεις, δεν το ξερω,το ψαχνω ακομη αλλά εχω μια βαθεια αισθηση οτι μπορουμε. Και αυτα σου τα γραφει καποιος που αυτη τη στιγμη περναει μια παρομοια κατασταση με τη δικη σου, ισως και χειροτερη...
Κουραγιο μελινα μου!

VanGogh,καταρχην σ ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου και για το αισιοδοξο μηνυμα σου αλλα εχω απογοητευτει ρε γαμωτο:( ενω 8ελω να προσπα8ησω οσεσ φορεσ το εχω κανει δεν ειχα αποτελεσμα...εσυ τι αντιμετωπιζεις??και ποσο καιρο εισαι ετσι?

Δεν χρειαζεται να μ'ευχαριστεις Μελινα μου! Αλλωστε εχω βοηθηθει κι εγω πολλες φορες απο αλλα παιδια εδω μεσα, που θεωρω καθηκον μου οποτε και οταν μπορω να κανω το ιδιο. Εγω εχω διαγνωσθει με μια διαταραχη της προσωπικοτητας που λεγεται οριακη και συνεπακολουθο αυτης της διαταραχης ειναι πολλες φορες η καταθλιψη. Τα δικα μου προβληματα ξεκινησαν γυρω στα 20 μου χρονια με ψυχαναγκαστικες διαταραχες... αστα... μπερδεμα μεγαλο :)
Σε καταλαβαινω οτι πολλες φορες κυριαρχει μεσα σου η απογοητευση και η παραιτηση. Νιωθεις οτι δεν εχεις δυναμεις να συνεχιζεις να αγωνιζεσαι για κατι που τελικα δεν βλεπεις να υπαρχει θετικο αποτελεσμα. Ομως εκει ειναι που πρεπει να παλεψεις με αυτες τις σκεψεις σου και να πεισεις τον εαυτο σου οτι δεν θα το βαλεις κατω και θα συνεχισεις τον αγωνα σου για οσο χρειαστει. Και πιστεψε με, θα δεις οτι εκει που θα νιωθεις οτι εχεις φτασει στα ορια σου και δεν αντεχεις αλλο, κατι θα γινεται μεσα σου και ενα αχνο φως θα φωτιζει αμυδρα τη ψυχουλα σου και θα σου δινει τη δυναμη να ξαναριχτεις στη παλη με τους σκοτεινους σου φοβους. Ειναι απειρη η δυναμη του ανθρωπινου νου, φτανει να το πιστεψουμε. Και να σκεφτεσαι οτι δεν εισαι μονη σου, υπαρχουν πολλοι αλλοι σαν εσενα που παλευουν καθημερινα με παρομοιες καταστασεις με τη δικη σου. Θα το διαπιστωσεις και μονη σου, διαβαζοντας το φορουμ. Κουραγιο και παλι μελινα μου και οτι χρειαστεις εδω ειμαστε! :)

αυτο το αχνο φως υπαρχει,και 8ελω να ξαναπροσπα8ησω αλλα υπαρχει και αυτη η διαδοχικη εναλλαγη του απο το σκοταδι που ειναι περισσοτερη επωδυνη απο οτι ηταν πριν σκετο το σκοταδι..γιατι ενω παω να κανω κατι χανονται ολαααα....κ αυτο με ποναει πιο πολυ.δεν ξερω αν ειναι εγωισμος δεν ξερω τι ειναι αλλα ρε γαμωτο πιστευω οτι ολοι εχουμε μεριδιο στην ευτυχια.ειναι αδικο αυτο που μας συμβαινει.ολα τα χρονια προσπα8ω για το καλυτερο και ειλικρινα εχω αντιμετωπισει πολυ δυσκολες οικογενειακες καταστασεις.δεν τα παρατησα,τωρα βρισκομαι στο σταδιο αυτο.{ειχα παει σ ψυχιατρο τις προαλλες ,ο οποιος παρεπιπτοντως ηταν στην κοσμαρα του,σε δημοσιιο τομεα κα8ςσ τα οικονομικα δεν βοη8ουν και μ ειπε οτι ισως παασχω απο διαταραχη προσωπικοτηας αλλα πρεπει να σε βλεπω 3 μηνες για να βγαλω ασφαλες συμπερασμα.δεν ξαναπηγα γεγονος που δηλψνει οτι μαλλον ειχε δικιο λοοολ.εσυ ακολου8εις καποια φαρμακευτικη αγωγη η αντιμετωπιζετε με ψυχο8εραπεια?}

πρεπει να δεις καποιον ειδικο. κ γω ετσι ξεκινησα κ μετα μου βγηκαν αλλα στη φορα. καλυτερα να το προλαβεις οσο ειναι νωρις...

τι εννοεις??πως ξεκινησε σε σενα και τι σου βγηκε στη φορααααα?

απο καταθλιψη αρχισε ηπιας μορφης οπου με οδηγησε στο να αυτοτραυματιζομαι οπου οδηγησε σε αποπειρες αυτοκτονιας οπου οδηγησε τελικα σε αμετρητες νοσηλειες σε ψυχιατρικα νοσοκομεια. μετα μου ειπαν οτι πασχω απο οριακη διαταραχη προσωπικοτητας, αλλοι απο ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη. με εχουν μπερδεψει. τωρα απλα παιρνω φαρμακα κ κανω ψυχοθεραπεια 2 φορες την εβδομαδα. αλλα δεν νομιζω πως θα ξεφυγω ευκολα απαυτη τη κατασταση γιατι ειμαι ετσι απτα 15 κ τωρα ειμαι 22 κ ανα καιρους ξαναπεφτω κ κανω αποπειρες που κ που.

τον αυτοτραυματισμο εχω σκεφτει πολλες φορες κ εγω οπως και την αυτοκτονια κυριως οταν ειμαι εντελως χαλια ειναι κατι το οποιο το βλεπω σαν λυση,οταν βλεπω οτι τιποτα δεν αλλαζει αλλα ταυτοχρονα και σαν αρνηση για να προσπα8ησω γιατι ειναι σαν να εχω συνειδητοποιησει οτι τιποτα δεν 8α αλλαξει οσο κ αν προσπα8ησω.και γι αυτο ειναι ματαιο να προσπα8ησω.απο τη μια σκεφτομαι ετσι,αλλα απο την αλλη ερχεται η γ...μενη η ελπιδα που μ λεει προσπα8ησε η ζωη ειναι μπροστα αλλα ειναι σαν να αυτοεμποδιζομαι να το κανω.ειναι γενικα κατι σαν μια φαση του ολα η του τιποτα.για διαταραχη προσωπικοτητας αλλα δεν οχι για οριακη,μου εκανε νυξη ενας ψυχιατρος,αλλα δεν ηταν σιγουρος μου ανεφερε κατι για φαρμακα και του ειπα δεν 8ελω φαρμακευτικη αγωγη και δεν ξαναπηγα.αλλα αλλες φορες σκεφτομαι να παρω αμα δω οτι ισως καλυτερεψω αλλα τα φοβαμαι.εσυ ειδες καποια βελτιωση:confused:

Καλησπερα και παλι μελινα! Αυτη η "γ...μενη ελπιδα" που αναφερεις ειναι η πηγη που θα σε ωθει στο να κανεις προσπαθειες για να βρεις τις λυσεις στα προβληματα σου. Αλλωστε αυτη η ελπιδα, που πολλες φορες νιωθουμε οτι εχει χαθει, μας κραταει στη ζωη για να συνεχισουμε να παλευουμε με ο,τι αντιμετωπιζουμε, ειτε ψυχολογικα ειτε σωματικα προβληματα. Για την ερωτηση σου αν κανω καποια θεραπεια να σου πω οτι ειχα σταματησει εδω και καιρο και τα φαρμακα και τις ψυχοθεραπειες αλλά εδω και λιγες εβδομαδες λογω καποιων γεγονοτων ξαναεπεσα, αναγκαστηκα να ξεκινησω και παλι φαρμακευτικη αγωγη. Η αληθεια ειναι οτι με στεναχωρει και μενα αυτη η κατασταση, οτι και παλι πρεπει να παρω φαρμακα αλλά δυστυχως δεν γινεται αλλιως. Ως προς τον φοβο που λες πως εχεις για τα ψυχοφαρμακα, θα σου ελεγα καλα κανεις και τον εχεις αλλά αν χρειαστει να παρεις για να ανακουφιστεις απο καποια συμπτωματα μη φοβηθεις να το κανεις. Φτανει να τα χρειαζεσαι πραγματικα. Ειναι και αυτα ενα μεσο, ενα στηριγμα για να σε ωθησουν να μπορεσεις να συνεχισεις τη παλη. Γνωμη μου θα ηταν, αν νιωθεις πως δε μπορεις να τα βγαλεις μονη σου περα, να επισκεφθεις και παλι εναν ειδικο και να δεις τι θα σου πει. Και μην ξεχνας, δεν εισαι μονη σου... Ειμαστε πολλοι ομοιοπαθεις εδω μεσα... :)

το σιγουρο ειναι οτι αν δεν επαιρνα φαρμακα δεν θα ζουσα τωρα, οποτε δεν το μετανιωνω. μονο οταν με πιασει κ λεω οτι θα τα κοψω παντα ξανακυλαω...

Μελινακι σε καταλαβαινω απολυτα..πιστεψε με ματια μου ολο
αυτο θα περασει κ ια βγεις πιο δυνατη.εχω περασει απο ολα αυτα τα σταδια
που περιγραφεις.εχω φτασει πατο εχω ξανασταθει στα ποδια μου κ παλι απο την αρχη.παιρνω αντικαταθλιπτικο απο τα 20 μου κ ειμαι 29.εμενα αυτο που με τρελαινει ειναι το αγχος
κ οι πανικοι.δεν εχω ταξιδεψει ποτε να φανταστεισ κ αυτο με ριχνει πολυ
αλλα δεν το βαζω κατω.κ εσυ μην το βαζεισ κατω.