Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος

Printable View

18-05-2007, 03:15
e8

Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος

Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος !!
Αγωνίστηκε σε όλη της την ζωή.
Μας έδωσε μια όμορφη ζωή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα .
Εφυγε τραγικά.......
Οχι πριν μια εβδομάδα...όπως είπα...αλλά πριν ένα μήνα....είναι για μένα σαν μια μέρα πριν ......
Ετοιμαζόταν να πάρει την σύνταξή της, να ξεκουραστεί πιά...... δούλεψε πολύ....και περισσότερο από όσο άντεχε ...
Ενα αυτοκίνητο έτρεχε....πέρασε ξυστά από το πεζοδρόμιο που περπατάγαμε...
Ακούστηκε ένα τσάφφφφφφφ και εκεί...μπροστά στα μάτια μου ....έγινε κομμάτια ............
Το αυτοκίνητο χάθηκε...................
Ούτε καν σταμάτησε να δει τι έγινε.............
Ακούω το ουρλιαχτό μου ακόμα και τώρα........... εκείνη δεν πρόλαβε να πει λέξη......
Κλείνω τα μάτια μου και την βλέπω εκεί.....μέσα στο αίμα της.....
....................................
Μπαίνω εδώ και διαβάζοντας όλων σας τις ιστορίες προσπαθώ να ξεχάσω τα δικά μου ......
Να ξεχάσω την εικόνα της μητέρας μου στην άσφαλτο.....
Να ξεχάσω όλα τα άσχημα που η ζωή φύλαγε για μένα.....και δεν ήταν λίγα......προσπαθώ να κοιμηθώ......προσπαθώ να συνεχίσω .....προσπαθώ να ξεχάσω.....προσπαθώ να συνέλθω.....

Νάστε όλοι καλά........
18-05-2007, 03:37
husband

\"....Δάκρυσαν τα μάτια σου, δάκρυσα και εγώ....\"
Οι γονείς μας E8 μας φτιαχνουν τους ανθρώπους που είμαστε. Και στην μάνα σου εγώ θέλω να πώ ένα μπράβο, έστω και αν το μόνο που ξέρω από αυτήν είσαι εσύ.
(δεν βρίσκω λέξη για να βάλω εδώ, τόσο μικρές και τόσο λίγες φαίνονται όλες)
18-05-2007, 14:10
gramle

ειναι τραγικο....
κουραγιο
18-05-2007, 15:16
husband

Θα ήθελα να μπορούσα να εφραστώ όπως εφράζονται σε αυτό το post αλλά δεν μπορώ γιαυτό σου λέω να το διαβάσεις και να ξέρεις πως ότι γράφουν γράφτηκε ΚΑΙ για σένα και ας μην το γνώριζαν οι τότε γράφοντες
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1294

Quote:

Originally posted by nutcase
Ξέρεις κάποιος έλεγε, οτι πεθαμένοι είναι μόνο οι ξεχασμένοι.

Βαθιά μέσα σου θα ζεί για πάντα.

Quote:

Originally posted by Black Rose
Για την μανούλα σου..

Τον ήλιο της ζωής σου που πάντα και από παντού θα σε φροντίζει και θα σε αγαπάει..

Quote:

Originally posted by Black Rose
(έδώ ήταν ένα λουλούδι δεν μπορώ να το βάλω σορρυ)

Quote:

Originally posted by demi
Ηρεμία στην ψυχή της κ ότι καλύτερο σε σένα για να είναι κι εκείνη -μαζί με τους άλλους-χαμογελαστη...

Quote:

Originally posted by olga_soul
Λένα μου αν είμουν με κάποιον τρόπο δίπλα στη μητέρα σου τώρα, θα της έλεγα ότι η κόρη της ουσιαστικά δεν έχει φύγει από κοντά της........
Αν και πιστεύοντας στην EVP επικοινωνία και στην αιώνια ψυχική σύνδεση οντοτήτων , θεωρώ ότι ήδη χωρίς να το έχεις καταλάβει της είπες χρόνια πολλά και το άκουσε.........;)
Μέσα από μεταφυσικά κανάλια πιστεύω βάση πολλών εμπειριών που έχουν καταγραφεί διαχρονικά, ότι υπάρχει πραγματική επικοινωνία των εγκόσμιων ψυχών με αυτών που μεταβαίνουν σε άλλη διάσταση μετά θάνατον..........
\'Ισως τελικά δεν είσαι τόσο πολύ μακριά της όσο πιστεύεις.....
Απλώς οι αισθήσεις σου μπορεί να μην τη φέρνουν πάντα κοντά σου........αλλά κατά βάθος είσαι κοντά της και είναι ακόμα κοντά σου!!!!!!!;)

Χρόνια πολλά μαμά της Λένας!!!:):) Εκεί που είσαι να περνάς καλά και ήσυχα, απολαμβάνοντας την επίγεια εξέλιξη των παιδιών σου που τόσο σε λατρεύουν...........
18-05-2007, 15:36
Existir

Καμμιά φορά όταν σκέφτομαι οτί μπορεί να μου συμβεί κάτι κακό το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι το παιδί μου και τι θα αισθανθεί.Και λεω στον εαυτό μου \"Οι γονείς ούτε να πεθάνουν δεν μπορούν\".

Πολύ σκληρό αυτό που σου συνέβη.

Να προσέχεις τον εαυτό σου σα να έχεις τη μαμά σου κοντά σου. Νομίζω οτί αυτό θα ήθελε αν ήταν εκεί.
18-05-2007, 15:59
gramle

Existir αυτο το λεει και η δικια μου η μανα! τι μου θυμισες τωρα \"ουτε να πεθανω εχω το δικαιωμα....\" ετσι λεει συνεχεια
18-05-2007, 15:59
gramle

πριν κανω κι εγω παιδι γελουσα με αυτη της την ατακα, τωρα την καταλαβαινω απολυτα....
18-05-2007, 16:10
Existir

Έτσι Γραμλ.

Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω άλλα λόγια. Ας είναι καλά ο/η e8.
Όσο γίνεται.
18-05-2007, 16:27
e8

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας , και για την συμπαράσταση σας,

Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο ....
Προσπαθώ...δεν τα καταφέρνω....
Στα μάτια μου ειναι συνεχώς αυτή η εικόνα.....
Την περιέγραψα με ελάχιστα λόγια για να μην σας ταράξω...
Ξέρω είναι πολύ νωρίς, ξέρω ο χρόνος θα γλυκάνει τον πόνο.

Μανούλα μου λείπεις....
Ξέρω ότι δεν ειμαι μικρό κοριτσάκι , είμαι ήδη και εγώ μητέρα ....
Σε παρακαλώ ....αν με ακούς....αν υπάρχει έστω και ένας τρόπος να είσαι κοντά μας....αν είναι δυνατόν να αγκαλιάσεις με την παρουσία σου κάποιον , αυτή να είναι η αδελφή μου, η άλλη σου κόρη.....που δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο από μένα.

Σας ευχαριστώ πολύ
18-05-2007, 16:34
gramle

Οσο μεγαλη και να εισαι, θα εισαι παντα το μικρο κοριτσακι της μανουλας σου....
23-05-2007, 15:59
lbp

Quote:

Originally posted by gramle
Existir αυτο το λεει και η δικια μου η μανα! τι μου θυμισες τωρα \"ουτε να πεθανω εχω το δικαιωμα....\" ετσι λεει συνεχεια

Πολύ τραγικό δεν είνα αυτό; Για την ίδια; Να παίρνει όλο το βάρος πάνω της; Επίσης, e8, μην πτοείσαι.. Αυτό που σου συνέβη, είναι απ\'τ\'άγραφα και απορώ την ψυχραιμία με την οποία το αντιμετωπίζουν εδώ, λες και δεν έγινε τίποτα. Με το καλό να ηρεμήσει η ψυχούλα της μητέρας σου, και εννοείται, θα ζει μέσα σου. Όσο γι\'αυτό που σου συνέβη, δεν υπάρχουν λόγια.
23-05-2007, 16:15
maria210800

ε8 αυτο δεν προκειται να ξεχαστει ποτε.ειναι απο τις εικονες που μενουν βαθεια χαραγμενες μεσα μας.το μονο που μπορεις να κανεις για να απαλυνεις τον πονο σου ειναι να θυμασαι με αγαπη την μανα σου και τις ωραιες στιγμες που περασατε μαζι.ειναι τραγικο αυτο που εγινε.υπαρχουν πολλοι ασυνειδητοι στους δρομους.κοιτα να δεις αυτος δηλαδη δεν ειναι δολοφονος?και ομως ακομα κυκλοφορει ελευθερος....κουραγιο κουκλιτσα μου και θα σου σταθουμε διπλα σου.φιλακια
24-05-2007, 12:27
e8

Σας ευχαριστώ για την κατανόηση παιδιά, νάστε πάντα καλά.

Πονάω πολύ,δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο.

Σκέφτομαι αυτόν τον παλιάνθρωπο που ούτε καν σταμάτησε !!
Σκέφτομαι όλους αυτούς που με αδιαφορία παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια και αναγκάζουν τους πεζους να κατεβαίνουν στο ρείθρο του πεζοδρομίου με άσχημα αποτελέσματα πολλες φορές.
Σκέφτομαι ότι έτυχε και ήταν εκείνη στην έξω πλευρα.......

Εφιάλτης οι σκέψεις ....οι εικόνες στο μυαλό μου......πονάω πολύ.....
Μου λείπει η μανούλα μου.....όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ τι έγινε πονάω βαθειά στην ψυχή μου.....

σας ευχαριστώ
24-05-2007, 14:22
anitak

Quote:

Originally posted by e8
Σκέφτομαι ότι έτυχε και ήταν εκείνη στην έξω πλευρα.......

Εφιάλτης οι σκέψεις ....οι εικόνες στο μυαλό μου......πονάω πολύ.....
Μου λείπει η μανούλα μου.....όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ τι έγινε πονάω βαθειά στην ψυχή μου.....

σας ευχαριστώ

έλα, μην το κανεις αυτο. Προσπάθησε όσο γίνεται να μην το σκέφτεσαι λογικά. θα τρελαθεις ετσι. Αφήσου στον πόνο σου και στην αγάπη σου για εκείνη. Άλλωστε τόσα πράγματα στην καθημερινότητά μας κρέμονται από μία κλωστή και ξεγελιόμαστε ότι ελέγχουμε έστω και το περιβάλλον μας. Ας μειώνουμε τις πιθανότητες να συμβεί το κακό, όσο γίνεται, τουλάχιστον.
και πώς να μη σου λείπει...
24-05-2007, 19:46
Existir

Quote:

Originally posted by anitak
Άλλωστε τόσα πράγματα στην καθημερινότητά μας κρέμονται από μία κλωστή και ξεγελιόμαστε ότι ελέγχουμε έστω και το περιβάλλον μας. Ας μειώνουμε τις πιθανότητες να συμβεί το κακό, όσο γίνεται, τουλάχιστον.
και πώς να μη σου λείπει...

:) Έτσι ακριβώς...
28-05-2007, 23:12
husband

Φίλη E8,
Δεν ξέρω αν έπρεπε να το γράψω ή όχι αλλά τουλάχιστον ένας οδηγός έχει εδώ και 4 μέρες που το διπλοσκέφτεται και το όταν και το πώς παρκάρει στο πεζοδρόμιο.
ΥΓ ακόμα λέξεις για να σου εκφράσω την (συμπαράσταση???) στο πόνο σου δεν βρίσκω. Μόνο ευχομαι κάθε μέρα να απαλύνουν τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις και να κυριαρχήσουν τα καλά, τα όμορφα.
30-05-2007, 01:27
e8

Σε ευχαριστώ πολύ.
Προσπαθώ αλλά είναι δύσκολο, πονάω .......
Πονάω πολύ , μου λειπει, έχω εφιάλτες .........
Κάποτε ίσως καταφέρω και κοιμηθώ χωρις αυτές τις εικόνες ....
--------
Μας έλειψες να το ξέρεις !!
Δεν μας γράφεις πια τα νέα σου !!
Να εισαι πάντα καλά και σε ευχαριστώ για όλα.
05-06-2007, 02:23
husband

ΣΥΓΝΩΜΗ.
05-06-2007, 02:30
Alterego

Ειναι φορες που νιωθω τοσο μικρος απεναντι στον αλλο..ετσι και τωρα,μπροστα στο μεγαλειο της δυναμης σου υποκλινομαι.Οι ανθρωποι σε τετοιες στιγμες μοιαζουν τοσο δυνατοι που ουτε οι ιδιοι το αντιλαμβανονται.Θα ερθει εκεινη η λυτρωτικη ημερα που καρτερας για να λυτρωθεις απο τις βαναυσες σκεψεις σου και ηρεμη να κλεισεις τα ματια σου να κοιμηθεις,να ξεκουρασεις την ψυχη σου,το εχει αναγκη.Εχε πιστη,μπορεις;Μπορεις...Εχε πιστη..Καλη δυναμη και να ξερεις πως δεν εισαι μονη σε αυτο.Ολοι θελουν με κοπο και πεισμα να ειναι εκει κοντα σου.Τα λογια μοιαζουν φτωχα το ξερω,μα ειναι ενας τροπος κι αυτος.Πιστη λοιπον...
05-06-2007, 21:58
e8

husband

Σε ευχαριστώ , αλλά οσο και να ειναι αληθινό αυτό που μου έγραψες,οσο και να καταλαβαίνω την καλή σου πρόθεση με πόνεσε πολύ και ξέρεις γιατί ?
Γιατί την δική μου υπέροχη μητέρα, την ΠΑΤΗΣΕ κυριολεκτικά , ένα αυτοκίνητο !!! Εκεί μπροστά στα μάτια μου !!!
Ουτε καν σταμάτησε..........

Φυσικά η ζωη συνεχίζει τον δρόμο της..... φυσικά θα την ακολουθήσω......ολοι αυτό κάνουμε.........ομως ο πόνος είναι μεγάλος.....

Alterego
Βάλσαμο πραγματικά τα λόγια σου....
Σε ευχαριστώ....ειναι παρήγορο να ξέρω ότι το μοιράζομαι μαζί σας, ότι θα θέλατε να με βοηθήσετε και το κάνετε πιστέψτε με με αυτά τα λόγια σας.

Δεν ξέρω πότε θάρθει η νύχτα που θα καταφέρω να κοιμηθώ ήρεμη, δεν ξέρω πότε θα σταματήσουν οι σκέψεις να με βασανίζουν, δεν ξέρω πότε θα πάψω να αισθάνομαι ένοχη που ήταν εκείνη στην έξω πλευρά του δρόμου..........................

Δεν ξέρω πόσο κακό ειναι για την ψυχή μου, αλλά δεν μπορώ καν να αισθανθώ μίσος για τον άγνωστο αυτό που έκανε το κακό και έφυγε......λες και δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα....

Σας έχω ανάγκη, να το ξέρετε..
Σας ευχαριστώ
05-06-2007, 23:02
epanastatis

καποιες στιγμες δεν εχεις τι να πεις στον πονο του αλλου.εγω δεν εχω να σου πω πολλα.μονο οτι ο θεος να ειναι μαζι σου και να σε προστατευει στην ζωη σου σε οτιδηποτε περνας.
10-06-2007, 14:30
ex_hus

Quote:

Originally posted by e8

Δεν ξέρω πόσο κακό ειναι για την ψυχή μου, αλλά δεν μπορώ καν να αισθανθώ μίσος για τον άγνωστο αυτό που έκανε το κακό και έφυγε......λες και δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα....

Με κίνδυνο η αδαημοσύνη μου να γίνει αιτία για κακό παρά καλό (ξανά) νιώθω την ανάγκη να σου γράψω.
Και εγώ δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ξέρω όμως ότι στα συναισθήματα δεν υπάρχει καλό η κακό. Απλά υπάρχουν. Ασε αν θες το μίσος σου να βγεί. Βρίσε τον, ευχήσου ότι πιο μαύρο σου έρθει, εκτόνωσέ το. Και να ξέρεις οι ευχές πραγματοποιούνται ΜΟΝΟ από τον ΘΕΟ (την μοίρα, τους ανθρώπους ανάλογα με τα πιστεύω του καθενός).
Δεν θές να εκφραστείς έτσι? Όχι ακόμα? Δεν θα σου κάνει καλό? Μη το κάνεις λοιπόν. Γράψε ένα γράμμα σε καμια εφημερίδα και ζήτα του να κάνει κάτι καλό. Να επανορθώσει το ξέρω ότι είναι αδύνατο. Αλλά ζήτα του κάτι καλό. Ζήτα του να γίνει δωρητής οργάνων ας πούμε. Ετσι για σένα. Για να νιώσεις ΕΣΥ καλά. Ε πίστεψέ με. Θα το διαβάσει. Οτι του ζητήσεις θα το κάνει. ΚΑι ας μη το μάθεις εσύ ποτέ.
Να σε αντιγράψω λίγο? ΑΓΩΝΙΣΟΥ, ΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ.
Φιλικότατα
13-06-2007, 18:44
e8

Καλησπέρα
Ευχαριστώ που κάνετε τον κόπο και μου απαντάτε.

Προσπαθώ...
Οι νύχτες μου δύσκολες, ο φόβος του εφιάλτη με κρατά μακριά απο το κρεββάτι.
Πολλές φορές σκέπτομαι να γράψω κάτι εδώ, να πω πόσο μου λείπει, μα στο τέλος κρατιέμαι γιατί όλοι έχετε τόσα προβλήματα που το θεωρώ υπερβολικό να γράψω για κάτι που έτσι και αλλοιώς δεν μπορει να αλλάξει πια.
Αστε που φοβάμαι μήπως κάποιος μου απαντήσει ότι είμαι υπερβολική και έτσι σταματώ και τα κρατάω μέσα μου.
Ερχονται στιγμές που πνίγομαι όμως.
Πνίγομαι με το άδικο που συνέβη.
Με παίρνει το παράπονο που ήρθαν έτσι τραγικά τα πράγματα .
Φοβάμαι ότι η κατάθλιψη που τόσα χρόνια θεραπεύω με τόσο κόπο, δυσκολίες και φάρμακα θα γυρίσει πιο δυνατή.
Πάνω που ειχα καταφέρει να την εξασθενήσω σε υπερβολικό βαθμό.
13-06-2007, 18:52
e8

epanastati
σε ευχαριστώ
Πιστεύω ο Θεός να δώσει γαλήνη στην ψυχή μου.

ex_hus
Δεν αισθάνομαι να θέλω να βρίσω ή να ευχηθώ κάτι κακό γιαυτόν. δεν τον ξέρω, δεν θα τον μάθω ποτέ. Δεν αισθάνομαι μίσος, ίσως γιατί γενικά είναι ένα ανύπαρκτο συναίσθημα αυτό σε μένα.
Να του γράψω ?? χμμμμμ
Δεν θέλω να του μιλήσω ποτέ , ούτε και με αυτό τον τρόπο.
Αν έχει συνείδηση, θα έχει ήδη αφυπνιστει. Δεν χρειάζεται εμένα να το κάνω. Αν πάλι δεν έχει, άδικα θα προσπαθήσω.
Σε ευχαριστώ
14-06-2007, 16:16
apostoliad

Quote:

Originally posted by e8
Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος !!
Αγωνίστηκε σε όλη της την ζωή.
Μας έδωσε μια όμορφη ζωή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα .
Εφυγε τραγικά.......
Οχι πριν μια εβδομάδα...όπως είπα...αλλά πριν ένα μήνα....είναι για μένα σαν μια μέρα πριν ......
Ετοιμαζόταν να πάρει την σύνταξή της, να ξεκουραστεί πιά...... δούλεψε πολύ....και περισσότερο από όσο άντεχε ...
Ενα αυτοκίνητο έτρεχε....πέρασε ξυστά από το πεζοδρόμιο που περπατάγαμε...
Ακούστηκε ένα τσάφφφφφφφ και εκεί...μπροστά στα μάτια μου ....έγινε κομμάτια ............
Το αυτοκίνητο χάθηκε...................
Ούτε καν σταμάτησε να δει τι έγινε.............
Ακούω το ουρλιαχτό μου ακόμα και τώρα........... εκείνη δεν πρόλαβε να πει λέξη......
Κλείνω τα μάτια μου και την βλέπω εκεί.....μέσα στο αίμα της.....
....................................
Μπαίνω εδώ και διαβάζοντας όλων σας τις ιστορίες προσπαθώ να ξεχάσω τα δικά μου ......
Να ξεχάσω την εικόνα της μητέρας μου στην άσφαλτο.....
Να ξεχάσω όλα τα άσχημα που η ζωή φύλαγε για μένα.....και δεν ήταν λίγα......προσπαθώ να κοιμηθώ......προσπαθώ να συνεχίσω .....προσπαθώ να ξεχάσω.....προσπαθώ να συνέλθω.....

Νάστε όλοι καλά........
14-06-2007, 16:21
apostoliad

πιστεύω οτι η μητέρα σου θα είναι πάντα κοντά σου και θα σε προστατεύει.
Εχοντας εμπειρία στα μεταφυσικά σου λέω οτι σιγουρα βρίσκεται σε εναν πιο γαλήνιο κόσμο απο τον δικόμας. Απλα το συμβολαίο της ζωής της έληξε απότομα. Εκείνη θα είναι πιο ευτυχισμένη αν εσύ καταλάβεις και μειώσεις τον πόνο σου, η μητέρα σου θέλει να σε βλέπει χαρούμενη . Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. κουράγιο !!!!!
14-06-2007, 16:28
gramle

Quote:

Originally posted by e8
Καλησπέρα
Ευχαριστώ που κάνετε τον κόπο και μου απαντάτε.

Προσπαθώ...
Οι νύχτες μου δύσκολες, ο φόβος του εφιάλτη με κρατά μακριά απο το κρεββάτι.
Πολλές φορές σκέπτομαι να γράψω κάτι εδώ, να πω πόσο μου λείπει, μα στο τέλος κρατιέμαι γιατί όλοι έχετε τόσα προβλήματα που το θεωρώ υπερβολικό να γράψω για κάτι που έτσι και αλλοιώς δεν μπορει να αλλάξει πια.
Αστε που φοβάμαι μήπως κάποιος μου απαντήσει ότι είμαι υπερβολική και έτσι σταματώ και τα κρατάω μέσα μου.
Ερχονται στιγμές που πνίγομαι όμως.
Πνίγομαι με το άδικο που συνέβη.
Με παίρνει το παράπονο που ήρθαν έτσι τραγικά τα πράγματα .
Φοβάμαι ότι η κατάθλιψη που τόσα χρόνια θεραπεύω με τόσο κόπο, δυσκολίες και φάρμακα θα γυρίσει πιο δυνατή.
Πάνω που ειχα καταφέρει να την εξασθενήσω σε υπερβολικό βαθμό.

Ποτε να μην ξανασκεφτεις ετσι. Εμεις ειμαστε εδωγια να λεμε οτι εχουμε μεσα μας αλλά και για να ακουμε.
Αυτο που εζησες ηταν παρα πολυ ασχημο. Ποιος θα σε κρινει οτι εισαι υπερβολικη? να τα βγαζεις απο μεσα σου. Ειναι το μοναδικο που θα σε κανει να νιωσεις λιγο καλυτερα.
Κουραγιο, ολοι ειμαστε μαζι σου
14-06-2007, 16:32
Tass

Είμαστε εδώ και σε ακούμε και μέσα από την καρδιά μας σου ευχόμαστε να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να περάσεις και αυτή την μέρα και την επόμενη και την επόμενη..

Είμαστε εδώ κι ας μην μας βλέπεις. Η σκέψη μας είναι εκείνη που μας ενώνει μαζί σου.
19-06-2007, 22:51
Lenaki

Quote:

Originally posted by e8
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση παιδιά, νάστε πάντα καλά.

Πονάω πολύ,δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο.

Σκέφτομαι αυτόν τον παλιάνθρωπο που ούτε καν σταμάτησε !!
Σκέφτομαι όλους αυτούς που με αδιαφορία παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια και αναγκάζουν τους πεζους να κατεβαίνουν στο ρείθρο του πεζοδρομίου με άσχημα αποτελέσματα πολλες φορές.
Σκέφτομαι ότι έτυχε και ήταν εκείνη στην έξω πλευρα.......

Εφιάλτης οι σκέψεις ....οι εικόνες στο μυαλό μου......πονάω πολύ.....
Μου λείπει η μανούλα μου.....όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ τι έγινε πονάω βαθειά στην ψυχή μου.....

σας ευχαριστώ

Ήταν οι τελευταίες στιγμές, εκείνες που βρισκόταν σε ένα δικό της κόσμο. Δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον...Της κρατούσα το χέρι...Κάποια στιγμή το ακούμπησα απαλά στο μάγουλό μου και ψιθύρισα σχεδόν από μέσα μου \"Μανούλα μου λείπεις..\"...Ένιωσα το χέρι της να συσπάται και ασυναίσθητα έστρεψα το κεφάλι μου προς το πρόσωπό της. Αντίκρυσα τα μάτια της ανοικτά να με κοιτάζουν με αυτή τη γλύκα που δε συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο...Και την άκουσα να λέει \"..Και θα σου λείψω κι άλλο κοριτσάκι μου...σ\'αγαπώ και είμαι εδώ, πάντα...\" Μου χαμογέλασε γλυκά και έκλεισε ξανά τα μάτια της...

Καταλαβαίνω πώς νιώθεις e8... Καταλαβαίνω ΑΚΡΙΒΩΣ.
Πονάει,ναι... Έχουν περάσει από τότε ένας χρόνος και τέσσερις μήνες...Κι ακόμη νιώθω εκείνο τον απίστευτα δυνατό πόνο. Και όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο βασανιστικός, πιο οξύς...Είναι μόνιμος και αδιαπραγμάτευτος ο θάνατος...

Δεν ξέρω αν έχουν κάποια συνοχή αυτά που γράφω...δεν είναι πολύ ξεκάθαρο το μυαλό μου αυτή τη στιγμή και τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια μου...

Δε θα σου πω \"υπομονή\"...Θα σου ευχηθώ από τα βάθη της ψυχής μου να τη ΝΙΩΘΕΙΣ γιατί είναι δίπλα σου. Και θα είναι πάντα. Ο φύλακας άγγελός σου...η μανούλα σου.