αποτομη πτωση απο το ροζ συννεφακι....και επιπτωσεις

γεια σας...
δεν ξερω τι με οδηγισε να γραψω εδω...μαλλον αυτο το χάος που εχω στο μυαλο μου....
ειμαι 21 χρονων.. φοιτητρια...που στο 1ο ετος εζησα κατι πολυ τρελο και δυνατο... ημουν τοσο ερωτευμενη...μαλλον..τοσο ενθουσιασμενη...πετουσα πολυ ψηλα...αυτη την στιγμη κανω ενα φλασμπακ και βλεπω τον ευατο μου εκεινη την περιοδο...πως ηταν..πως χαμογελουσε...πως ενιωθε...μου λειπει ολο αυτο...δεν ξερω αν μου λειπει το ατομο που χαρη σε αυτον τα ζουσα ολα αυτα...η αν μου λειπει..αυτο που ημουν εγω οταν ημουν μαζι του.... τελος παντων...ο καιρος εχει περασει(περιπου 2 χρονια)....χωρισαμε...εγω εφυγα απο εκεινη την πολη...και συνεχισα ξανα απο την αρχη τις σπουδες μου μακρυα απο εκει....τον πρωτο καιρο ηταν ολα τοσο δυσκολα...προσπαθουσα να μην σκεφτομαι..προσπαθουσα να πατισω δυνατα και να σηκωθω μετα την πτωση...περασαν μηνες...περασε χρονος...κανενας αλλος δεν μπορουσε να με γεμησει...για καποιο λογο..εντελως αθελα μου...επεφταν ολοι σε συγκριση με τον τρελο ερωτα...με εκεινα τα τρελα συναισθηματα...και κανεις δεν ηταν ικανος να τα φτασει... ειχα τις περιπετειες μου....αλλα καμια δεν ηταν τοσο εντονη ωστε να με κρατησει...παντα εγω ημουν αυτη που εφευγα...και ο καιρος περνουσε...και φτασαμε σχεδον στα 2 χρονια ελευθεριας και μοναξιας,μαζι με τον φοβο της δεσμευσης.... και ξαφνικα μετα απο ολα αυτα...που προσπαθω να τα κανω οσο περισσοτερο πιο συνοπτικα μπορω...ηρθε ενα ατομο...απο εκει που δεν το περιμενα...επιασα τον εαυτο μου να τον κοιταει...βρεθηκαμε...η κουβεντα κυλισε κανονικα...συνεχισαμε με μια βολτουλα..και ξαφνικα με φιλησε...και αρχισε να μιλαει για ερωτες...σχεσεις κτλ κτλ...δεν λεω...ενιωθα ομορφα..και γλυκα...οση ωρα ημασταν μαζι...οταν ομως χωριστηκαμε...δεν ενιωθα τιποτα απολυτως..καθολου ενθουσιασμενη..καθολου χαζοερωτευμενη..ανιαρα συναισθηματα...χωρις καμια ουσια...δεν ξερω τι να κανω...ειναι λες και προσπαθω να πω στον εαυτο μου "περιμενε...μην την κοπανισεις...το ατομο φαινεται να αξιζει...δωσε μια ευκαιρια...ισως να ενθουσιαστεις με τον καιρο...".....και ερχεται τωρα στο μυαλο μου η μερα εκεινη πριν απο 2 χρονια....που με το πρωτο φιλι του αλλου...ειχα φυγει!!! ειχα πεταξει...δεν με ενδιεφερε τιποτα αλλο!! παρα μονο εκεινος!!! απο το πρωτο λεπτο απο το πρωτο δευτερολεπτο...ηταν σαν να ζουσα σε παραμυθι...αυτο "το στομαχι εχει δεθει κομπος","δεν νιωθω τα γονατα μου" δεν ξαναεμφανιστηκαν απο τοτε!!! αυτο πιστευω πως ειναι ερωτας!!!! και τωρα τι κανω???τον βαζω και αυτον με την υπολοιπη μαζα των αγοριων που περασαν η το παω δοκιμαστικα??? να φυγω?...περιμενοντας να ερθει κατι να με "γεμιζει"???περιμενοντας να ξαναγινει αυτο το ΚΛΙΚ???

Για ποιο λογο χωρισατε με τον πρωτο τυπο που αναφερεις?

δεν υπαρχει κατι συγκεκριμενο....κατι που μπορω να πω με σιγουρια....οσο πλησιαζε ο καιρος που θα εφευγα οριστικα απο εκεινη την πολη...τοσο πιο πολυ μαλωναμε...για ψιλοπραγματα...απο εκει που ηταν κατι σαν συγκατοικιση..ξαφνικα μια μερα ακουσε πως πρεπει να φυγω...στην αρχη ηταν αυτο το "θα ειμαι διπλα σου οπου και να πας.."...μετα ομως λιγο η ζηλια...λιγο η σκεψη της μεγαλης αποστασης...τα εκανε ολα χειροτερα...ξερω πως με αυτο το ατομο δεν υπαρχει περιπτωση να ειμαστε καποια στιγμη και παλι μαζι...ηταν κατι ομορφο που τελειωσε..δυστυχως..

Θα σου απαντήσω και στα ερωτήματα που θέτεις στο τέλος του αρχικού κειμένου, απλα θέλω να σε ρωτήσω λίγο για το παρελθόν.
Επομένως οι λόγοι τοι χωρισμού ποιοι είναι? Οτι έπρεπε να φύγεις απο το μέρος εκείνο? Άρα ήταν όλα τέλεια και φταίει η απόσταση?
Οταν λες ζήλεια τι εννοείς? Γιατί δεν υπήρχε ζήλεια και πριν?

απο την πρωτη στιγμη με εκεινο το ατομο ηταν σαν να ημασταν ενα...ας θιξω το θεμα ζηλεια...υπηρχαν καποιες φορες που χωριζομασταν για καποιες μερες...ειτε εγω πηγαινα να δω τους δικους μου..ειτε αυτος...ειτε λογω χριστουγεννων και πασχα...αυτες τις μερες...αν εγω καθυστερησουσα να απντησω στο τηλεφωνο η σε μηνυματα...εβρισκε καθε εξηγηση μου...απλα σαν δικαιολογια...γνωριζε πως πριν απο αυτον ειχα μια μεγαλη σχεση...η οποια σχεδον ειχε διαρκεια ολα τα σχολικα μου χρονια γυμνασιο και λυκειο...και ηταν απο το τοπο καταγωγης μου...συνεπως οσο εγω ημουν εκει...το κλιμα ηταν λιγο τσιτωμενο...ομως καθε φορα που ξαναβρισκομασταν...ολα ειχαν τελειωσει..καθε φορα που επιστρεφαμε και αντικριζε ο ενας τον αλλον..ολα ηταν ασημαντα...μεχρι το πρωινο που ξυπνησα και του μιλησα...επρεπε να φυγω...δεν γινοταν να μεινω εκει...του ηρθε πολυ αποτομο...τα ειχε χασει εκεινη την στιγμη...το μονο που ειπε.."εγω θα ειμαι διπλα σου...ευχομαι να ειναι για το καλο σου..."...οι μερες περνουσαν και οσο πλησιαζε η μερα που θα εφευγα οριστικα ...τοσο πιο εντονα γινοντουσαν τα πραγματα...νευρα για το τιποτα...και οι δυο γνωριζαμε πως θα ειναι δυσκολο να βρισκομαστε στο μελλον...αλλες πολεις...μεγαλες αποστασεις...διαφορετικοι τοποι καταγωγης...ολα μεταξυ τους αντιθετα...απο εκει που καθε μερα ημασταν μαζι ..ξαφνικα επρεπε να δεχτουμε αυτο το πραγμα..και την τελευταια βδομαδα πριν φυγω ξεσπασε...ειπε πως δεν μπορει να το δεχτει αυτο...πως του ειναι πολυ δυσκολο...πως μα αγαπαει και με αφηνει να φυγω...προσπαθησα να τον κανω να καταλαβει πως μπορει να φευγω ...αλλα θα κανω τα αδυνατα δυνατα να ειμαι εκει...να ερχεται αυτος...θα παλεψω για αυτη την σχεση...αλλα αυτος τα παρατησε...απογοητευτηκα...ξ ερω πως θα ηταν δυσκολο...αλλα που ειχε παει ολο εκεινο το τρελο?? δεν προσπαθησε...και αυτο με πληγωσε...μετα απο ενα χρονο εφτασε η μερα των γενεθλιων του...δεν ειχε βγει απο το μυαλο μου...τον πηρα τηλεφωνο...ειχε μεινει αφωνος...ακουσα την φωνη του και τα γονατα μου κοπηκαν...δεν με αφησε να του πω οσα ηθελα...ηταν κοφτος...με ρωτησε βασικα πραγματα και μου ειπε πως χαιρεται που ειμαι καλα..αυτα...δεν αντεξα..κλεισαμε το τηλεφωνο και ειχα τοσο πολλα να του πω...τοσα που ηθελα να ξερει..και ετσι του τα εγραψα...αλλα δεν πηρα απαντηση..και απο τοτε αυτο το ατομο εχει αρχισει να θολωνει στις σκεψεις μου...ακουω τα τραγουδια μας..και πλεον δεν πονανε τοσο...εχουμε χαθει!!... τελειωσε...και χρειαστηκε να περασει τοσος καιρος για να το καταλαβω...εκτος απο ολα τα ομορφα που περασαμε..μου αφησε και ενα μεγαλο κακο...να επιθυμω ξανα το τρελο,το διχως ορια, τον αναρχικο ερωτα που θα ερθει και θα με παρασυρει...και τιποτα αλλο να μην με καλυπτει...

Μαλιστα. Επομενως εσυ εισαι που εφυγες πρωτη απ τη σχεση αυτη. Τι σε οδηγησε λοιπον στο να παρεις την αποφαση που ανακοινωσες εκεινο το πρωινο?

ζαχμπι , δν βλεπω καποιο προβλημα στην ιστορια σου.
Θελεις να ερωτευτεις , αλλα δεν ερωτευεσαι και αυτο ειναι απολυτα φυσιολογικο.Ο ερωτας δεν ερχεται κατα παραγγελια , δεν γινεται να αποφασισεις ποτε θα σου συμβει.
Συνεχισε την ζωη σου , φροντισε να περνας καλα , να φλερταρεις χωρις να περιμενεις αγωνιωδως το κατι παραπανω .

Μην μπαινεις στην διαδικασια να σκεφτεσαι οτι πχ εισαι δυο χρονια μονη κλπ κλπ. Κανε απλα οτι σου βγαινει...

betelgeuse πολυ σωστα ολα αυτα... αλλα εχω αρχισει να σκεφτομαι και δεν ξερω αν ισχυει...πως τα γειωνω ολα και ολους...γιατι βαθια πισω στο μυαλο μου....εχω εκεινο το "μοντελο" του ανθρωπου που μοιαζει με τον τρελο εκεινο ερωτα... οσο για την αποφαση kerasi...επρεπε να φυγω...υπηρχαν σοβαροι λογοι...που για πολυ λιγο ειχα σκεφτει να τα παρατησω ολα ...γνωριζοντας οτι θα επηρεασουν αρνητικα την συνεχεια..αλλα οταν ειδα οτι ο αλλος ειχε παρατησει τα οπλα...συνηλθα...και σκεφτηκα πρωτα τον εαυτο μου..και μετα τα συναισθηματα μου..αν περνουσε μονο απο το χερι μου...και μπορουσα να συντηρισω τον εαυτο μου ....ισως να ειχα μεινει και εκει..αλλα αυτο ηταν σχεδον αδυνατο...ηξερα πως το να φυγω..θα ηταν καλο για το μελλον μου...και ολα ειναι πολυ καλυτερα απο τοτε...εκτος απο τον ερωτικο τομεα!!!!

Θες να γινεις πιο συγκεκριμενη μηπως και καταλαβουμε καλυτερα?
Λες λοιπον οτι παει μια χαρα η σχεση, ειναι ο ερωτας της ζωης σου κλπ και ενα πρωι τον σουταρεις. Γιατι αποφασισες να διακοψεις εναν τοσο μεγαλο ερωτα?

θα αλλαζα σχολη...θα αλλαζα πολη..θα εφευγα απο εκει που ημουν....δεν του ειπα εγω να χωρισουμε...εγω του ειπα πως πρεπει να φυγω απο εκει...πως θελω να ειμαστε μαζι...να δοκιμασουμε την σχεση εξ αποστασεως...να το παλεψουμε..στην αρχη ηταν μαζι μου..."εγω θα ειμαι διπλα σου"....αλλα οσο πλησιαζε η ημερομηνια που θα μετακομιζα...τοσο χειροτερα γινοντουσαν τα πραγματα...ωσπου λιγο πριν φυγω...μου δηλωσε πως δεν μπορει...δεν το αντεχει να ειμαι μακρυα του...πως προτιμα να με αφησει να προχωρησω οχι μονο σε θεματα σπουδων αλλα και ερωτικων...μου δηλωσε να ειμαστε ΜΑΖΙ μεχρι που να φυγω..αλλα μολις εφευγα ολα θα τελειωναν..εγω δεν μπορουσα να το δεχτω αυτο...δεν το ηθελα ετσι...γιατι τα παρατουσε?? γιατι δεν ηθελε να προσπαθησει λιγο??? κι αν βλεπαμε πως δεν παει...τοτε να το κοβαμε... ειπαμε το ΤΕΛΟΣ μια βδομαδα πριν φυγω..κι αυτο γιατι δεν μπορουσα να δεχτω το "να περναμε καλα και ομορφα μεχρι την τελευταια μας μερα"...με πονουσε πολυ...αλλα προσπαθησα να κρατησω τις αποστασεις μεχρι εκεινη την κυριακη...εφτασε η μερα...ημουν με την βαλιτσα στο χερι...στα κτελ...πηγαινα να κοψω εισητηριο...μεχρι που ακουσα την φωνη του...ειχε ενημερωθει απο καποιους κοινους γνωστους που ειχαμε την ωρα που θα εφευγα..και ηταν εκει...με φιλησε...μου ειπε να προσεχω..οτι με αγαπαει πολυ...τον ρωτησα αν αλλαξε γνωμη...αν ηθελε να ειμαστε μαζι...αλλα οχι..απλως ειχε ερθει να με δει για τελευταια φορα..και οντως..ηταν η τελευταια φορα που τον ειδα...(μου θυμιζεις την ιστορια και με γυρνας πισω...)....πλεον το θεμα μου ειναι αυτο που ανεφερα στον χρηστη betelgeuse...δεν ξερω γιατι τα εγραψα ολα αυτα,..

Τον ρωτησες για ποιους λογους δεν επιθυμει να το πατε δοκιμαστικα και βλεπουμε? Ή λιγο αργοτερα, τον ρωτησες γτ κυριε εφοσον λες σ αγαπω και θα ειμαι παντα διπλα σου κλπ, γιατι εξαφανιστηκες κ δεν προσπαθεις? Τι απαντησεις σου εδωσε αν τον ρωτησες? (ειτε στο κτελ ειτε αλλη στγμη).
Και μεχρι σημερα τι επικοινωνια εχετε μετα τον αποχωρισμο στο κτελ?

τον ρωτησα...και απο ολα αυτα που ειπε ακρη δεν εβγαλα...λιγο το οτι δεν ειναι τοσο ουτοπικο οσο το λεω...λιγο το "εδω καθε μερα μαζι ημασταν και ακρη δεν βγαζαμε τωρα τελευταια"... δεν ξερω...15 μερες μετα την ημερα στα κτελ ειχα γενεθλια...μου εγραψε μειλ..ουτε τηλεφωνο δεν ειχε το θαρρος να παρει...τις κλασσικες ευχες που ακουσα και στο τελος...εκει με επιασε ο εγωισμος μου...απαντησα κρυα..ξαναμιλησαμε μετα απο 2 μηνες ..οταν τον πηρα εγω να μαθω απλως τι κανει..πως ειναι...κρυα πραγματα και εκει...περασε ενας χρονος...ηρθαν τα δικα του γενεθλια...του εστειλα ενα μηνυμα...απλο λιτο και συντομο...που εκλεινε με την λεξη...σ αγαπω...τυπικες απαντησεις...λες και μιλουσε σε μια κοινη φιλη...και το περασμενο καλοκαιρι ηταν η τελευταια φορα που ασχοληθηκα μαζι του...λιγο το ποτο..λιγο η μουσικη...λιγο ξανα αυτη στην επιφανεια αυτη η ιστορια..εστειλα μηνυμα...παραδοθηκα..μα απαντηση δεν πηρα...φτανει!!...πρεπει να το παρω αποφαση...οτι εγινε,εγινε....ας το ορισω ως παροδικο και ας προσπαθησω να παω παρακατω...ισως και αυτος αυτο να εκανε...απλα δεν ξερω ολο αυτο κατα ποσο με εχει επηρεασει...τι ειναι αυτο που θελω??γιατι παντα κατι με χαλαει σε οποιονδηποτε αλλο??? τι ψαχνω?? ενα αντιγραφο απο αυτον?? με ρωταω...και ξεκαθαρες απαντησεις δεν μου δινω!!παντως το μονο σιγουρο ειναι πως εχει αφησει πανω μου δικια του πινελια...και το βλεπω...

Quote:

---

Originally Posted by ζαχμπι

betelgeuse πολυ σωστα ολα αυτα... αλλα εχω αρχισει να σκεφτομαι και δεν ξερω αν ισχυει...πως τα γειωνω ολα και ολους...γιατι βαθια πισω στο μυαλο μου....εχω εκεινο το "μοντελο" του ανθρωπου που μοιαζει με τον τρελο εκεινο ερωτα...

---

Aρα μιλαμε για εξιδανικευση του πρωην .
Εχω περασει και εγω τετοια φαση σε πιο μικρη ηλικια , μαλιστα ειχα κανει και την μαλακια να κανω σχεση με καποιον που του εμοιαζε εμφανισιακα.
Προσπαθησε να δεις τον πρωην σου αντικειμενικα, σκεψου αν οντως ηταν ολα τοσο καλα και τελεια και σκεψου πως θα ειχε εξελιχθει η σχεση σας αν παραμενατε μαζι.
Πιστευεις πως θα ηταν καλυτερη η ζωη σου αν ειχες μεινει μαζι του?

Με τη φραση ''οτι δεν ειναι τοσο ουτοπικο οσο το λεω'' δεν καταλαβαινω τι θες να πεις.
Η αλλη απαντηση οτι μα εδω ειμαστε μαζι και ακρη δε βρισκουμε, μαλωνουμε κλπ το τελευταιο διαστημα, υποτιθεται οτι η ενταση δημιουργηθηκε λογω της προοπτικης της αποστασης, πριν ηταν ολα αψογα. Σωστα? Αρα δεν εχει βαση γτ αν δεν υπηρχε η προοπτικη να φυγεις δε θα μαλωνατε. Μηπως εννοουσε κατι αλλο και συνεπεσε με την μετακινηση σου?
Και ενα τελευταιο ερωτημα, εμαθες αν εχει αλλη γκομενα?

betelgeuse δεν ξερω ποσο ευκολο ειναι ολο αυτο...μετα απο καιρο πεφτεις στην παγιδα να κρατας μονο τα ομορφα και τα ωραια..και τα ασχημα να μην υπαρχουν..για καποιο λογο τα ξεχνας...οποτε ειναι σαν να μενουν μονο γλυκες και ομορφες αναμνησεις....και ψιλομελαγχολεις...προσπαθω να μην πιαστω εντελως σε αυτη την παγιδα...αν και με εχει παρει ξοφαλτσα...kerasi εχω μαθει πολυ λιγα πραγματα γιαυτον απο τοτε...οτι ειναι καλα...οτι πετυχε εκει που ηθελε,...και πως ακομα κυκλοφορει μονος του...(αυτα μου τα μετεφεραν το καλοκαιρακι)..τωρα δεν ξερω τι κανει...δεν ξερω αν ζει η αν πεθανε...ηταν ο τυπος...που τα μαζευε και ξεσπουσε στο τελος... και στο καβγα του χωρισμου που ειχαν αναψει τα αιματα...ελεγε ενα σωρο κοτσανες..που εγω δεν τα υπολογιζα καθολου...του στυλ...ειχες πει πως θα αργουσες μονο μια ωριτσα και εσυ ηρθες μετα απο 2..και γω σαν μαλακας σε περιμενα να φαμε...

Μαλιστα. Αρα δεν ειναι ολα τοσο τελεια στον ανθρωπο αυτο οσο θες να τα παρουσιαζεις.
Στο αρχικο σου προβληματισμο τωρα, το νιωθεις αυτο επειδη ακομη δεν εχεις ξεπερασει. Οταν ξεπερασεις θα εισαι σαν καινουργια!
Μην κανεις αλλη σχεση γτ δεν εισαι ετοιμη. Φλερταρε ομως για να γινει και η σχετκη εσωτερικη αναζωογονηση/αναδομηση.

σας ευχαριστω πααααρα πολυ για ολα...τακτοποιησα προς το παρον ολα αυτα που με απασχολουσαν...και θα συνεχισουν να με απασχολουν...αλλα πολυ λιγοτερο απο οσο πριν....σας ευχομαι ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με υγεια και ενα σωρο επιτυχιες!!!!!

Μας επεισες...