διαχείριση θυμού

υπάρχουν στο άμεσο οικογενειακό και γεωγραφικό μου περιβάλλον, τουλάχιστον δέκα συγκεκριμένα πρόσωπα που μόνο με την ιδέα τους αρχίζω να γριλίζω από οργή. Η σχέση μου μαζί τους πέρασε διάφορα στάδια, αρχικά εμπιστοσύνης, κατόπιν σύγκρουσης που προκάλεσε πολύ πόνο και τελικά αγιάτρευτη έχθρα και -οσο κι αν κολωνω να το ομολογησω- μίσος. Σίγουρα μεγάλο μέρος του θυμού πηγάζει από τον τρόπο που αισθάνομαι ότι με έχουν πληγώσει και προδώσει. Όμως και σε ενα επόμενο επίπεδο μου γεννούν μέσα μου απέχθεια για το ειδος τους, πιθανως ισοπεδωνω και τα καλα τους και δεν σταματώ να ονειρεύομαι ότι τους σφάζω, τους γκρεμίζω το σπίτι, τους πετάω με κλωτσιές έξω από την πόρτα.. Πέρα από τη σκληρότητα που περιγράφω και την κουβαλώ κάθε στιγμή μέσα μου σαν να έχω τσιμεντώσει τις ευαισθησίες μου, το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι πως όχι μόνο δεν τους σφάζω ή τους βρίζω, αλλά διατηρώ μια απίστευτα παθητική συμπεριφορά φόβου μπροστά τους. Το επιθετικότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους αποφεύγω, ενώ ακόμα και όταν βλέπω να αδικούμαι μπροστά στα μάτια μου, συνεχίζω να το βουλώνω. όσες φορες καταφερα να κανω κατι πιο ενεργητικό (να φωναξω) ένοιωσα αμέσως ενοχές και περισσότερο εκτεθειμένη στην πρόθεσή τους να με βλάψουν. Αν κάνω το τόσο δα, μεταφράζεται ως 100πλασιο από όσο είχα δικαίωμα. Δεν ξερω τι θελω να πω ή να ακουσω. Απλά εχω κουραστει να θελω να αλλαξω την παθητικοτητα μου και να μην μπορώ. Ο θυμός που εχω τώρα μπορεί να ανατινάξει ολόκληρη πόλη κι εγώ τον κρατάω μέσα μου. λέω πως όπου να ναι θα με εξολοθρεψει την ιδια. Ή θα με αλλοιώσει όπως ήδη έχει γίνει. Σκέφτομαι καμιά φορά πως αν έχανα τώρα τον πατέρα μου, δε θα μπορούσα να χύσω ούτε δάκρυ. Είναι ό,τι χειρότερο έχω νοιώσει ποτέ και θέλω να απαλαγώ...

ευχομαι να εκφερω σωστα τη γνωμη μου.καλα κανεις κ τους αποφευγεις θα ελεγα ομως οταν αυτοι παυουν να υπαρχουν στο οπτικο σου πεδιο να μην επιτρεπεις στον εαυτο σου να σε επιρρεαζη η υπαρξη τους τοσο! ..ισως δεν μπορουν να καταλαβουν οτι διαφερεις απο τα πλαισια τους κ να αναρωτιουνται πως προεκυψε αυτο.ισως να προσπαθουν ακομα να σε ενταξουν στα δικα τους πλαισια..να μην εισαι το μαυρο προβατο.να μην εισαι αλλιως
ματαιο να προσπαθεις να σε καταλαβουν,ματαιος κοπος!δεν προκειται να γινει εσυ εισαι αλλιως κι αυτοι ειναι αλλιωτικοι!απορουν πως τους\"ξεφυγες\"κ ισως σε αδικουν για να το εκλαβεις ως λαθος δικο σου που διαλεξες τα δικα σου νερα κ δεν ακολουθησες το ρευμα τους..νομιζουν οτι τους ανηκεις!εσυ ομως ανηκεις στον εαυτο σου anitak κ εχεις καθε ανθρωπινο δικαιωμα να μην βγεις καρμπον τους!ισα-ισα ειναι τιμη σου !
συγνωμη αν η καταχωρηση μοθυ ειναι αστοχη η ασχετη

καθολου αστοχη η καταχωρηση σου ιντερ. προφανώς έχεις καταλαβει πολύ καλά πώς αισθανομαι. Συμφωνώ και με αυτό που λες για την απόσταση. βοηθαει προσκαιρα. Στην ουσία του όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχτώ ότι όχι μόνο δεν έχω συγγενείς που να με αγκαλιαζουν ή εστω να αποτελουν μια σταθερα εκκινησης, αλλά οτι το κεφαλαιο αυτο στη ζωη μου μου προκαλει και αρνητική επίδραση. Αν δεν τους ειχα γνωρισει ποτέ θα τους ειχα μυθοποιησει στη φαντασια μου. αν τους εχανα πριν δοκιμαστει η αγαπη τους θα νομιζα οτι απλα δεν προλαβαν να μου την αποδειξουν. Τώρα δεν έχω βιώσει μόνο απόρριψη και εχθρα. έχω αντιμετωπίσει την οργανωμένη και συνομωσιακή τους προσπάθεια να με εξοντώσουν, να με βρασουν στο αγαπητο τους καζάνι, με τις οποιες τραγικες συνεπειες στη δικη μου ζωή και των παιδιών μου. πραγματα που ακομα και να καταφερω να ξεπερασω, δε νομιζω να ξεχασω ποτε.

Όπως είχε πει κι ο ίδιος μου ο πατέρας τους φίλους μας τους επιλέγουμε την οικογένεια μας όχι. Και το εφάρμοσα. Σ\' αυτόν.
Η μεγαλύτερη πουτ*να είναι η ανάγκη. Θα πρέπει α) να μπορείς να ξεκόψεις β) να συμβιβαστείς με λιγότερα απ\'όσα ίσως θα είχες.
Αν αυτό δεν γίνεται τότε απλά απομακρύνσου. Πάρε ότι είναι να πάρεις, δίνε όσα θέλεις να δώσεις. Κοίτα πρώτα τον εαυτό σου και τα παιδιά σου.

To na apomakruntheis einai mia polu kalh lush. Den einai pathitikh stash, einai apla allagh klimatos, parastasewn, anthrwpwn...den kserw kata poso einai dynato kati tetoio, den kserw poso xronwn eisai as poume...
Gi ayto pou eipes gia to oti kratas mesa sou tosh orgh...skepsou pragmatika na thn evgazes enantion aytwn twn anthrwpwn, poso kalo tha ekane telika?
Eipes oti aisthanesai asxhma gia ayta pou niwtheis an katalava kala? To ti kanoume, h to ti tha kaname an eixame thn eykairia kai to ti fantasiwnomaste, einai ksexwrista pragmata. H fantasia dinei mia tetoia dieksodo, sta pragmata pou den mporoume na kanoume...kai den peirazei kai toso na xoume tetoies skepseis!

Anitak,

ο θυμός είναι ένα καταστροφικό συναίσθημα και όταν δεν εκφράζεται υγιώς, ξέρεις μάλλον, πως στρέφεται προς τον εαυτό μας. Έτσι όπως καταλαβαίνω την κατάσταση υπάρχουν κάποιες στάσεις ουδετερότητας και ευπρέπειας που έχεις υιοθετήσει, που όμως βαθιά μέσα σου απορρίπτεις.

Επέτρεψε μου να σου πω πως το τι κάνουν οι άλλοι είναι ένα θέμα και το τι διαδραματίζεται μέσα μας σε σχέση με αυτό είναι ένα άλλο. Νομίζω πως σε αυτούς τους ανθρώπους έχεις κάνει μια συναισθηματική επένδυση και εκ των υστέρων σε έχουν απογοητεύσει. Αλλά εκείνο που σε απογοητεύει περισσότερο είναι ο εαυτός σου και ο τρόπος που λειτουργείς απέναντι στο συναίσθημα της αγανάκτησης σου. Ξέρεις πολύ καλά πόσο διαφορετική συμπεριφορά θα είχε ένας άλλος άνθρωπος στη θέση σου. Κάποιοι δεν θα θύμωναν καθόλου και θα αδιαφορούσαν, κάποιοι θα εξέφραζαν τον θυμό τους ενημερώνοντας τους εμπλεκόμενους με το τι σκέφτονται για αυτούς και κάποιοι θα ανατίναζαν την πόλη. Εσύ θυμώνεις με τον εαυτό σου κυρίως που δεν υιοθετείς την στάση εκείνη που σε αντιπροσωπεύει περισσότερο. Άρα είναι δικό σου θέμα και ίσως θέμα χρόνου να το χειριστείς. Αργά ή γρήγορα θα συμβεί καθώς φαίνεται οτί μέσα σου το επεξεργάζεσαι. Το τι αποτέλεσμα θα προκύψει ίσως σε εκπλήξει τελικά, θετικά πάντα.

Να θυμάσαι οτί ο μη εκφρασμένος θυμός ενδοστρέφεται και γίνεται αρρώστια. Στη θέση σου για να το αποφύγω αυτό, θα ανατίναζα ακόμα και την πόλη. Φυσικά, μεγαλώνοντας δεν το κάνω πια, ίσως γιατί έχω αποδείξει στον εαυτό μου πως μπορώ, ίσως γιατί δεν θέλω να μπω πια στην διαδικασία να συγχυστώ τόσο πολύ και ίσως γιατί έχω κλείσει με τον κύκλο της διαχείρισης του θυμού μου.

Αν χρειαστεί μίλα με κάποιον ειδικό, θα σε βοηθούσε πολύ να ξεμπλέξεις αυτό το κουβάρι συναισθημάτων, που πίστεψέ με, δεν είναι τελικά τόσο μπερδεμένο.

Να θυμάσαι επίσης πως οι άνθρωποι αποκτούν την εξουσία πάνω μας που εμείς τους δίνουμε. Αναλόγως, οι άνθρωποι μας δίνουν την αξία που εμείς τους δίνουμε να καταλάβουν πως έχουμε.

anitak χαιρομαι που δεν αστοχησα οποτε συνεχιζω: αυτη η οργανωμενη συνομωσια ειναι οχι τοσο για να σε εξοντωσουν οσο για να σε τιμωρησουν να σε φερουν στα ακρα κ να γυρισεις ως η ασωτη κορη στο δρομο που σου εδειξαν.Ειναι κατι που το χω βιωσει με την μανα μου κ το λεω για πρωτη φορα(στο φορουμ το χω πει ιδιωτικα σε 3 ατομα) σε θρησκευτικο επιπεδο!ο,τι τραβαω στη ζωη μου ειναι επειδη δεν διαλεξα το δρομο της κι αν ακολουθησω αυτην την οδο η ζωη μου θα αλλαξει μαγικα!μοονο για εξορκισμο δεν με πηγε κι αυτο γιατι δεν το πιστευει η θρησκεια της!ειμαι το χαμενο προβατο βλεπεις...κ για να μπω στον ισιο δρομο με τιμωρει..
η μη αποδοιχη της διαφορετικης προσωπικοτητας και επιλογης ενος παιδιου ειναι ο λανθανων τροπος για να τον χωρεσουν στα πλαισια.Τα συναισθηματα που σου χαριζουν αντι για αγαπη ειναι ντροπη,ενοχες που οταν φτανουν στο Αμην εξελισσονται σε οργη..
ομως πρεπει να απαλλαγεις απο ολα αυτα !κατσε καποιες στιγμες βαλτα σε ταξη στο μυαλο σου και αν και ειναι δυσκολο αφου δεν δεχονται αυτη τη διαφορετικοτητα των επιλογων σου δεξου εσυ τη δικια τους!αν αστοχησα αυτη τη φορα ειναι γιατι το βιωνω σε καθαρα προσωπικο επιπεδο με την αλλοθρησκεια της μανας μου..Πιστευω σε αυτα που γαλουχηθηκα αλλα διαφωνω καθετα με τον χειρισμο της μανας μου..κι ισως αυτο με διωχνει πιο μακρια ακομα..απο αυτο που καποτε πιστευα κ πιστευω ακομα!η πιεση των γονιων ειναι κατι σα δραση-αντιδραση κι οταν το παιδι ακομα και αν ειναι 30-40 αν ειναι αντιδραστικος χαρακτηρας επιφερει ασχημες συνεπειες!οποια επιλογη μου ειναι λαθος!ο,τι κανω στη ζωη μου με ενοχοποιει αλλα...γιατι?γιατι δεν ειμαι η κορη που θα θελε και δεν παυει στιγμη να μου το δειχνει..στα 30 μου ειπα οτι δεν ειναι κι αυτη η μανα που εγω θα ηθελα!ξερεις ομως κατι?αν σκεφτεις οτι με τα μυαλα τους σου κανουν καλο(ασχετα με το τι γινεται μεσα σε εσενα) ισως δωσεις περιθωριο κατανοησης
στο ευχομαι

αυτά που λέτε όλοι είναι πολύ ορθά και πιθανότατα αποτελεσματικά. Απορώ με το πόσο περισσότερο και άξαφνα φορτισμένη έγινα ετούτες τις τελευταίες μέρες. Προσπαθώ να μην κατηγορώ άλλους για τα δικά μου προβλήματα, αλλά κάποιες στιγμές η αίσθηση του εγκλωβισμού που με διακατέχει, η αποθάρρυνσή μου ότι κάτι θα αλλάξει δραστικά, και η κατα καιρους αντιμετωπιση των προβληματων που βγαζουν τα παιδια, με τυφλώνουν. Το χειριστο ολων ειναι οτι ξεσπαω στα παιδια. οχι απευθειας. αλλα επειδη εξαντλειται η αντοχη μου στην προσπαθεια να αντεξω, χειριζομαι ολοενα και λιγοτερα αποτελεσματικα τα παιδαγωγικα θεματα. ενιοτε και εγκληματικα.

υλλομ και αλεξανδρε, πρακτικα δεν μπορω ακομη να απομακρυνθω. δυστυχως πρεπει να αισθανομαι και ευγνωμων που δε με πεταξανε στο δρομο. εκκρεμει εδω και καιρο μια δικαστικη αποφαση για διατροφη και επιμελεια, χωρις τις οποιες δεν προκειται να κουνησω ρουπι απο τα παιδια. ως τοτε ζουμε ολοι μαζι, μια ευτυχισμενη οικογενεια. εγω αντιπροσωπευομαι στο σχημα απο τη σκια μου. κι αυτο για λογους τυπικους το κανω μαλλον..

Χα! πολύ μου άρεσε το \"αλλοθρησκεία\" ίντερ. φυσικα και οι δικοι μου το ιδιο χαλι. μεχρι να γινει παπας ο πατερας μου κατι γινοταν. τωρα, την εχει χασει τελειως τη μπαλλα. ειναι βλεπεις ο ποιμενας που μετρα καθε μερα τα προβατα μη του ξεφυγει κανενα. Τη φρίκη από την συνειδησιακή μου σύγκρουση και την επίθεση του μεσαιωνισμού τους την πέρασα πέρσι. Πάρα πολύ ευτυχώς, έτυχε να γνωρίσω δυο πολύ πολύ καλούς ιερωμένους που αντιπροσωπεύουν για μένα τη σωστή χριστιανική αγάπη. έτσι έλυσα το συνειδησιακό μου και κατάφερα να αντιμετωπίζω τους γέρους μου ως γραφικούς. τους εύρισκα πολλά ελαφρυντικά γι αυτό και επαψαν σταδιακα να με επηρρεαζουν οσο στην αρχη. Εκείνο που με τρελλαίνει αφόρητα όμως, είναι το ότι διαδίδουν -στην πολύ μικρή κοινωνία που ζω- οτι εγω ευθυνομαι για τη μεταξυ μας ψυχρανση. Δηλ. όφειλα να χαμογελώ κάθε φορά που τους βλέπω, να τους εύχομαι στις γιορτές, να θέλω να φάμε μαζί μια κυριακή, να ρωτάω για την υγεία τους, να μοιράζομαι τις χαρές και τις λύπες τους, να καμαρώνω το νέο τους σπίτι που χτίζουν μακριά από μένα να μη με βλέπουν, όταν από αυτούς έχω εισπράξει μόνο αυτό, που επιγραμματικά έθεσαν στο δικαστήριο :\" η κόρη μας είναι ακατάλληλη μητέρα και θέλουμε εφόσον χωρίζει να φύγει από το σπίτι μας όπου θα μείνουν με την αμεριστη ηθικη μας συμπαρασταση ο σύζυγος με τα παιδια \". Και πάλι, ακούγεται πολύ ήπιο και πολιτισμένο μπροστά στην πραγματική τους στάση...

Θες να πεις οτί δεν υποστηρίζουν την κόρη τους και υποστηρίζουν τον άνδρα σου;

Quote:

---

Originally posted by Existir
Θες να πεις οτί δεν υποστηρίζουν την κόρη τους και υποστηρίζουν τον άνδρα σου;

---

ναι, φυσικά

Αδιανόητο.

Επειδή ήθελες να χωρίσεις;

Προφανώς επειδή δεν ταιριάζει με την ηθική τους. κάποτε που ειχα ορεξη, βρηκα κι αλλα βαθυτερα αιτια, αλλα δε με νοιαζει πια. να παψουν να με ενοχλουν γινεται; [ή καλύτερα να παψω να τους φοβαμαι..]

Να πάψουν να ενοχλούν δεν γίνεται γιατί είναι κομμάτι της ζωής σου κι όσο αυτό το, σημαντικό κατά φαινόμενα, κομμάτι δεν θέλει να ταιριάξει με τα υπόλοιπα κομμάτια, θα σε ενοχλεί, έτσι δεν είναι;

Προσπάθησε να βρεις εκείνον τον δρόμο που θα τους φέρεις πιο κοντά σου. Γονείς σου είναι, θα υπάρχει αυτός ο δρόμος.

Να τους φοβάσαι; Τι εννοείς; Είσαι ήδη μητέρα και φοβάσαι τους γονείς σου;

Και μια ερώτηση ακόμα: όταν σε ρώτησα αν υποστηρίζουν τον άνδρα σου και όχι εσένα, μου απάντησες \"ναι, φυσικά\". Τι εννοούσες με το \"φυσικά\"; Δεν είναι λίγο \"αφύσικο\" να απαντάς \"φυσικά\" σε κάτι που είναι τόσο ενάντια στην φύση των πραγμάτων;

Quote:

---

Originally posted by Existir


Να τους φοβάσαι; Τι εννοείς; Είσαι ήδη μητέρα και φοβάσαι τους γονείς σου;

Και μια ερώτηση ακόμα: όταν σε ρώτησα αν υποστηρίζουν τον άνδρα σου και όχι εσένα, μου απάντησες \"ναι, φυσικά\". Τι εννοούσες με το \"φυσικά\"; Δεν είναι λίγο \"αφύσικο\" να απαντάς \"φυσικά\" σε κάτι που είναι τόσο ενάντια στην φύση των πραγμάτων;

---

ναι τους φοβαμαι. ο,τι και να κανουν πια δεν θα εκπλαγώ. περισσοτερο φοβαμαι τον αντρα μου. τωρα γιατί και πώς, κι εγώ δεν ξερω να σου πω ακριβώς. Κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τα παιδιά. Να, για παραδειγμα, όταν επιστρεψαμε απο το δικαστηριο, ειπε στο γιο μας που ειναι 8 χρονων οτι η μαμα με πηγε σε δικαστηριο για να με διωξει απο το σπιτι και ενω η δικαστης ειπε να τα φτιαξουμε, η μαμα και η δικηγορος της αρνηθηκαν [!!!!!] Χάνω συνεχώς έδαφος στη σχεση μου με το παιδι. ειναι τρομερα οργισμενος μαζι μου και δεν κρυβει καθολου την απεχθεια του.

Το φυσικα, το θεωρησα ευκολα εννοουμενο απο οσα ειχα πει. Ναι, ηξερα εξ αρχης οτι δε θα ενστερνιζονταν ποτε την αποφαση μου. θεωρουσα πιθανοτερο να κρατησουν σταση ουδετεροτητας (φευ, ο πατηρ μου \"κρατουσε σημειωσεις\" με ασχημες συμπεριφορες μου σε περιπτωση που χρειαζοταν στο δικαστηριο...). Τίποτα φυσικό. Αλλα και μεγαλώσαμε έτσι. Είχα ακουσει το γερο μου να λεει οτι αν καποιο παιδι του παψει να ειναι χριστιανός, τοτε παυει να ναι και παιδι του..

Γαμώτο, τώρα είναι που ευχόμουν να είμαι και λεσβία από πάνω!

Άρα η Αχίλλειος πτέρνα είναι το παιδί; Εκεί πατάνε όλοι; Διότι αν ο πατέρας σου είναι φανατισμένος Χριστιανός το σίγουρο είναι οτί δύσκολα θα τον κάνεις να καταλάβει μια πράξη ελευθερίας.

Δύσκολος ο αγώνας που έχεις να δώσεις Ανίτα. Τον έχω δώσει όμως. Με το παιδί προσπάθησε να διατηρήσεις την σχέση σου, παραμένοντας μητέρα και εξηγώντας του την αλήθεια. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ενστικτωδώς ποιος ψεύδεται και ποιος όχι.

Αν επιτρέπεται, τι σε έκανε να θες να φύγεις απο αυτόν τον γάμο;

Quote:

---

Originally posted by anitak
υπάρχουν στο άμεσο οικογενειακό και γεωγραφικό μου περιβάλλον, τουλάχιστον δέκα συγκεκριμένα πρόσωπα που μόνο με την ιδέα τους αρχίζω να γριλίζω από οργή. Η σχέση μου μαζί τους πέρασε διάφορα στάδια, αρχικά εμπιστοσύνης, κατόπιν σύγκρουσης που προκάλεσε πολύ πόνο και τελικά αγιάτρευτη έχθρα και -οσο κι αν κολωνω να το ομολογησω- μίσος. Σίγουρα μεγάλο μέρος του θυμού πηγάζει από τον τρόπο που αισθάνομαι ότι με έχουν πληγώσει και προδώσει. Όμως και σε ενα επόμενο επίπεδο μου γεννούν μέσα μου απέχθεια για το ειδος τους, πιθανως ισοπεδωνω και τα καλα τους και δεν σταματώ να ονειρεύομαι ότι τους σφάζω, τους γκρεμίζω το σπίτι, τους πετάω με κλωτσιές έξω από την πόρτα.. Πέρα από τη σκληρότητα που περιγράφω και την κουβαλώ κάθε στιγμή μέσα μου σαν να έχω τσιμεντώσει τις ευαισθησίες μου, το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι πως όχι μόνο δεν τους σφάζω ή τους βρίζω, αλλά διατηρώ μια απίστευτα παθητική συμπεριφορά φόβου μπροστά τους. Το επιθετικότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους αποφεύγω, ενώ ακόμα και όταν βλέπω να αδικούμαι μπροστά στα μάτια μου, συνεχίζω να το βουλώνω. όσες φορες καταφερα να κανω κατι πιο ενεργητικό (να φωναξω) ένοιωσα αμέσως ενοχές και περισσότερο εκτεθειμένη στην πρόθεσή τους να με βλάψουν. Αν κάνω το τόσο δα, μεταφράζεται ως 100πλασιο από όσο είχα δικαίωμα. Δεν ξερω τι θελω να πω ή να ακουσω. Απλά εχω κουραστει να θελω να αλλαξω την παθητικοτητα μου και να μην μπορώ. Ο θυμός που εχω τώρα μπορεί να ανατινάξει ολόκληρη πόλη κι εγώ τον κρατάω μέσα μου. λέω πως όπου να ναι θα με εξολοθρεψει την ιδια. Ή θα με αλλοιώσει όπως ήδη έχει γίνει. Σκέφτομαι καμιά φορά πως αν έχανα τώρα τον πατέρα μου, δε θα μπορούσα να χύσω ούτε δάκρυ. Είναι ό,τι χειρότερο έχω νοιώσει ποτέ και θέλω να απαλαγώ...

---

Ο τρόπος του θυμού σου με εξέφρασε απόλυτα σε όλα του τα επίπεδα.Οραματίζομαι να τους σφάζω αλλά μένω στις απειλές.Γιατί εγώ είμαι πιο μπροστά από εσένα.Το έχω ρίξει σε απειλές.Το έλεγα στον παλιό μου ψυχίατρο \"Γιατρέ θα τον σκοτώσω τον τύπο και θα πάω μέσα.Αλλά θα αθωωθώ.\"και μου έλεγε ο καριόλης ο ψυχίατρος \"Ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να το κάνεις.Μόνο απειλείς.\"Και με ισοπέδωνε.Ναι δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω χωρίς τύψεις.Γι\'αυτό προτιμώ να αδιαφορώ.Δεν γεννηθήκαμε Αννίτα μου όλοι φονιάδες.Άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι τη χάρη.Κι επειδή όπως λες σε φθείρει ψυχικά φρόντιζε να αντιμετωπίζεις τους μικρούς σου θυμούς καθημερινά πριν γίνουν μεγάλοι και σε πνίξουν!!!!!!!
Με κατανόηση η σούπερ φαντασιωτικά εκδικητική.......

Quote:

---

Originally posted by Existir

Αν επιτρέπεται, τι σε έκανε να θες να φύγεις απο αυτόν τον γάμο;

---

..άραγε!

κοντευουν δυο χρονια που προσπαθω να φυγω, έτσι ξεχασα ή αποφευγω να θυμαμαι τους λογους. Σίγουρα είχαμε απομακρυνθει πολυ, μα τα χειροτερα ηταν οσα εγιναν μεσα στη διετια αυτη. Η αντιμετώπισή μου ως ιδιοκτησιας που δεν εχει το δικαιωμα της ανεξαρτησιας. μπλιαχ!

αλήθεια κάσσι; συγγενης ο υποψηφιος θυμας;
μια ομορφη και ναρκισσιστικη ερμηνεια μου, ειναι οτι μας χαρακτηριζει εν γενει η παθητικοτητα, οχι αναγκαστικα εκ γενετης, εγω μαλλον εκπαιδευτηκα σε αυτο, και ο θυμός μας που εκφραζεται σε τριτους δεν ειναι παρα η πιεση που εμεις δεχομαστε να μας ασκουν οι αλλοι. ως παθητικα οντα δε θα σκοτωσουμε ποτε (;) αν και ειμαστε ικανοι να βλαψουμε ανεπανορθωτα τον εαυτο μας. Και ενώ το ξερω οτι ισχυει αυτό -με τη λογική- γεννιούνται ενοχές κάθε στιγμή που πιστευω ότι εχω δικιο. με το συναισθημα, δικιο εχουν οι αλλοι. να λοιπον γιατι τα παιρνω κι εγω. που αλλου θα εβρισκαν τετοιο υποτακτικο και τον πετανε στα σκουπιδια..
συνεπώς, δεν αρκει η επανασταση. Ο λαος (εγω) πρεπει να εκπαιδευτει να μην εχει αρχοντες.

Quote:

---

Originally posted by anitak

Quote:

---

Originally posted by Existir

Αν επιτρέπεται, τι σε έκανε να θες να φύγεις απο αυτόν τον γάμο;

---

..άραγε!

κοντευουν δυο χρονια που προσπαθω να φυγω, έτσι ξεχασα ή αποφευγω να θυμαμαι τους λογους. Σίγουρα είχαμε απομακρυνθει πολυ, μα τα χειροτερα ηταν οσα εγιναν μεσα στη διετια αυτη. Η αντιμετώπισή μου ως ιδιοκτησιας που δεν εχει το δικαιωμα της ανεξαρτησιας. μπλιαχ!

αλήθεια κάσσι; συγγενης ο υποψηφιος θυμας;
μια ομορφη και ναρκισσιστικη ερμηνεια μου, ειναι οτι μας χαρακτηριζει εν γενει η παθητικοτητα, οχι αναγκαστικα εκ γενετης, εγω μαλλον εκπαιδευτηκα σε αυτο, και ο θυμός μας που εκφραζεται σε τριτους δεν ειναι παρα η πιεση που εμεις δεχομαστε να μας ασκουν οι αλλοι. ως παθητικα οντα δε θα σκοτωσουμε ποτε (;) αν και ειμαστε ικανοι να βλαψουμε ανεπανορθωτα τον εαυτο μας. Και ενώ το ξερω οτι ισχυει αυτό -με τη λογική- γεννιούνται ενοχές κάθε στιγμή που πιστευω ότι εχω δικιο. με το συναισθημα, δικιο εχουν οι αλλοι. να λοιπον γιατι τα παιρνω κι εγω. που αλλου θα εβρισκαν τετοιο υποτακτικο και τον πετανε στα σκουπιδια..
συνεπώς, δεν αρκει η επανασταση. Ο λαος (εγω) πρεπει να εκπαιδευτει να μην εχει αρχοντες.

---

Ανίτα τα είπες ωραία.Δεν νομίζω πως οι παθητικοί δεν σκοτώνουν αλλά αυτοί που είναι καλοί στο βάθος.(Τα σιγανά ποταμάκια άλλωστε να φοβάσαι.Αυτοί που είναι παθητικοί.Θυμάσαι ένα έργο που λεγόταν Διαχείρηση θυμού ή κάτι τέτοιο με τον Τζακ Νίκολσον;Θυμάμαι κάτι του έλεγε και με έκανε να καταλάβω ότι η ηρεμία μπορεί πολλές φορές να κρύβει ένα ηφαίστειο που βράζει έτοιμο να εκραγεί....)Πού θα βρεθεί άλλος μαλάκας σαν κι εμέ;Είναι η απορία μου.....Για να μη φαίνεται η καλοσύνη και η αφέλειά μου την πασπαλίζω με κιλά κακίας αλλά σπάω καμιά φορά.Κοίτα να σε σκοτώσω δεν μπορώ αλλά μπορώ να σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα όταν μου δοθεί η ευκαιρία.Δεν πιστεύω με τίποτα ότι είμαι παθητική.Οι παθητικοί υπομένουν.Εγώ φεύγω.Δεν μπορώ να σε αντιμετωπίσω λόγω καταστάσεων αλλά δεν σε υπομένω για πολύ....Το θύμα όχι δεν θα ήταν συγγενής.Ήταν ένας τύπος κολλημένος μαζί μου-μάλλον ψυχωτικά κολλημενος-που με είχε ταράξει στις φάρσες,στις απειλές και όταν ήμασταν στο ίδιο μέρος μου είχε κάνει τη ζωή κόλαση.Ε,δεν άντεχα η κακομοίρα.Δεν ήθελα να με βρουν σε σακούλα κι είπα να τον βάλω εγώ πρώτη...χαχα......

Quote:

---

Originally posted by anitak
. που αλλου θα εβρισκαν τετοιο υποτακτικο και τον πετανε στα σκουπιδια..
συνεπώς, δεν αρκει η επανασταση. Ο λαος (εγω) πρεπει να εκπαιδευτει να μην εχει αρχοντες.

---

Να και η αιτία του θυμού σου.

Αν δεν μίλαγες με τέτοια λόγια για τον εαυτό σου, δεν θα είχες φαντασιώσεις φόνων.


Γιατί να μην βάλεις εσένα στην θέση των αρχόντων; Γιατί να μη δώσεις μια φορά στον εαυτό σου τα σκήπτρα των αρχόντων; Αναρωτιέμαι...

Για φαντασιώσου το λιγάκι πως εσύ είσαι ο Άρχοντας...

Quote:

---

Originally posted by Existir

Quote:

---

Originally posted by anitak
. που αλλου θα εβρισκαν τετοιο υποτακτικο και τον πετανε στα σκουπιδια..
συνεπώς, δεν αρκει η επανασταση. Ο λαος (εγω) πρεπει να εκπαιδευτει να μην εχει αρχοντες.

---

Να και η αιτία του θυμού σου.

Αν δεν μίλαγες με τέτοια λόγια για τον εαυτό σου, δεν θα είχες φαντασιώσεις φόνων.


Γιατί να μην βάλεις εσένα στην θέση των αρχόντων; Γιατί να μη δώσεις μια φορά στον εαυτό σου τα σκήπτρα των αρχόντων; Αναρωτιέμαι...

Για φαντασιώσου το λιγάκι πως εσύ είσαι ο Άρχοντας...

---

[align=center]Ναταλια, γραφεις! http://homepage.eircom.net/~bray/em/mssmile4.gif[/align]

Quote:

---

Originally posted by Existir

Να και η αιτία του θυμού σου.

Αν δεν μίλαγες με τέτοια λόγια για τον εαυτό σου, δεν θα είχες φαντασιώσεις φόνων.


Γιατί να μην βάλεις εσένα στην θέση των αρχόντων; Γιατί να μη δώσεις μια φορά στον εαυτό σου τα σκήπτρα των αρχόντων; Αναρωτιέμαι...

Για φαντασιώσου το λιγάκι πως εσύ είσαι ο Άρχοντας...

---

νομιζω οτι τα παω καλα σε αυτο... ειναι ομως πολυ λεπτη η εννοια του αρχοντα. Ονομάζω έτσι τους σημαντικούς άλλους που ολοι εχουμε. Πρεπει -και το χω κανει σε μεγαλο βαθμο- να τους αντικαταστησω απο αλλους \"αλλους\"! Είναι ωραίο να τα καταφερνεις και μονη. σε μενα ομως υπαρχει ο κινδυνος να χασω την οποια ανθρωπια μου. δηλαδη γινομαι σκληροτερη. Σκοπος μου ειναι να μπορώ καί χωρις άλλους σε περιπτωση αναγκης. θελω να με εχουν και να εχω αναγκη καποιον.

Merci, kanena. Να σαι καλά. Ό,τι μπορώ, κάνω (σκέφτομα).

Ανίτα, αν και δεν πιάνω τι ακριβώς έχεις στο μυαλό σου, έχω να σου πω το εξής: δεν ήταν όλοι οι άρχοντες της ιστορίας πάντα σκληροί. Ίσα ίσα που κάποιοι απο αυτούς ήταν γενναιόδωροι και μακρόθυμοι. Όσο για την ανάγκη που έχεις να σε έχουν ανάγκη και να τους έχεις ανάγκη, είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και διάδραση. Όμως δεν θα πρέπει αυτό να γίνεται με όρους ανθρωπιάς; Τι νόημα έχει αλλιώς; Μήπως φοβάσαι να μείνεις μόνη και \"ένας εναντίον όλων\"; Κανείς δεν είπε οτί είναι εύκολο. Σε φοβίζει αυτό γιατί έχεις την αίσθηση οτί θα χάσεις την ανθρωπινη πλευρά σου εκείνη που μετουσιώνεται μέσα απο τις ανθρώπινες σχέσεις. Αλλά όπως είπες κι εσύ, οι άνθρωποι δεν χάνονται ποτέ όταν εσύ ξέρεις να διατηρήσεις την ανθρωπιά σου ακέραιη. Μπορεί να υπάρχει ένα διάστημα που θα το περάσεις ως ερημίτισσα, όμως στο βάθος αυτού του δρόμου, υπάρχει η σοφία, η ανακτημένη δύναμη και η συνάντηση με τους σημαντικούς Άλλους, εκείνους που θα γίνουν σημαντικοί όχι εξ\'αιτίας του ρόλου τους, αλλά εξ\'αιτίας της ουσίας τους.

Μμμ, τι λες;

Quote:

---

Originally posted by anitak

Quote:

---

Originally posted by Existir

Να και η αιτία του θυμού σου.

Αν δεν μίλαγες με τέτοια λόγια για τον εαυτό σου, δεν θα είχες φαντασιώσεις φόνων.


Γιατί να μην βάλεις εσένα στην θέση των αρχόντων; Γιατί να μη δώσεις μια φορά στον εαυτό σου τα σκήπτρα των αρχόντων; Αναρωτιέμαι...

Για φαντασιώσου το λιγάκι πως εσύ είσαι ο Άρχοντας...

---

1. ειναι ομως πολυ λεπτη η εννοια του αρχοντα. Ονομάζω έτσι τους σημαντικούς άλλους που ολοι εχουμε.

2. Είναι ωραίο να τα καταφερνεις και μονη. σε μενα ομως υπαρχει ο κινδυνος να χασω την οποια ανθρωπια μου. δηλαδη γινομαι σκληροτερη.

3. Σκοπος μου ειναι να μπορώ καί χωρις άλλους σε περιπτωση αναγκης.

4. θελω να με εχουν και να εχω αναγκη καποιον.

---

1. Ρε αμιτα (ιμε απιθανος στα καλαμπουργια!) κ μονο που ονομαζις τις Σημαντικες Αλλες οσ \"αρχοντεντες\" ινε ενδιχτικο. Αφτο σου λεη η ασιχτιρ! Κι Εγω εχο Σιμαντικες Αλες μα ινε ι κικι, ι κακα κι ουτο καθεξις. Βλεπις τι διαφορα;

2. Δλδ;;;;; Πως ΑΚΡΙΒΩΣ θα χασεις τιν ανθροπια σου αν γινεις ανεξαρτητη;;;; Μιπος κανις \"ιπερνιαξιμο\";

3. Αφτο τορα δεν ερχεται σε αντιφασι με το μολις προηγουμενο;; http://homepage.eircom.net/~bray/em/mswhat.gif

4. Κι αφτο με τι σιρα του δεν ερχετε σε αντιφασι με το μολις προηγουμενο;;

υγ δε μπορο εσας τις φελολογες! http://homepage.eircom.net/~bray/em/msooh.gif

aman re kanenas!
τολμησα να κανω εναν παραλληλισμο. όσο εγώ είμαι ο λαος τοσο οι αλλοι ειναι αρχοντες. ξέρεις, στις παραβολες χρησιμοποιουμε μερος της σημασιας και οχι ολοκληρες εννοιες! μα τι να ξερεις συ απο ερμηνευτική....

\"συνεπώς, δεν αρκει η επανασταση. Ο λαος (εγω) πρεπει να εκπαιδευτει να μην εχει αρχοντες.\"

μη φανταστει κανεις οτι γινομαι και χιτλερ.. όμως δυσκολευομαι οταν γινομαι σκληρη να μπω στη θεση του αλλου. όλων των \"αλλων\". αυτο το θεωρω προβλημα.

εξιστιρ, σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον που εχεις δειξει. Ναι, τελικα ο κυκλος μου γινεται ολο και πιο πολυ ασχετος με τον οικογενειακο. χανεται φυσικα η ψευδαισθηση της ασφαλειας τύπου \"το αιμα νερο δε γινεται\", αλλα το οφελος ειναι θεορατο: δημιουργουνται σχεσης πραγματικες που δε σε νοιαζει μονο τι προσφερει ο αλλος, μα εισαι σε διαρκή εγρήγορση για το τί προσφερεις εσύ.

Quote:

---

Originally posted by anitak
δημιουργουνται σχεσης πραγματικες που δε σε νοιαζει μονο τι προσφερει ο αλλος, μα εισαι σε διαρκή εγρήγορση για το τί προσφερεις εσύ.

---

Ανίτα ο παλιός μου γιατρός μου έλεγε ο αλτρουισμός είναι ένας μύθος.Δεν υπάρχει αλτρουισμός.Δίνεις και περιμένεις να πάρεις.Και αυτό είναι και το σωστό.Αν οι πράξεις σου δεν έχουν αναγνώριση πώς θα τροφοδοτήσεις τις μπαταρίες του εαυτού σου;;Η σχέση λέγεται έτσι γιατί θέλει αμοιβαίο πάρε-δώσε αλλιώς θα αποτελούταν από ένα άτομο.Για εμένα η πιο σημαντική θεωρία στη ζωή μου και αυτή που φαίνεται να κινεί τα νήματα είναι αυτή της δράσης-αντίδρασης......

εχω χασει πολλα επεισοδια στο θεμα!εξεπλαγην!(για να πω κ εγω μια ηχηρη ελληνικη λεξη!)

ενα καταλαβα οτι οταν οι γονεις προσπαθουν να κανουν το καλο για το παιδι τους χωρις να ξερουν ουσιαστκα ποιο ειναι το καλο του..ειναι καταστροφικοι!βαρια ξεραρια λεξη δεν σεβονται τιποτα κ εκατο χρονωνω να γινει το παιδι τους παραμονο την επαναφορα του στο δικο τους καλο δρομο!ο οποιος για το παιδι μπορει να ειναι και καταστροφικος!
κι εκει ξυπναει ο Τσε μεσα μου!η μανα μου με αποκαλει κακτο κ ετσι μου ρχεται να την τσιμπισω!!!!με τα αγκαθια μου!κλεινω την πορτα του δωματιου μου!ντιπ σεβασμος λες κ εχω ταμπελα open απο εξω!τρεμω κ μιλαει...η απομακρυνση σου απο το Θεο...
ολοι οσοι μεγαλωσαμε anitak ανεξαρτητου θρησκειας κοντα σε θρησκοληπτους γονεις βγηκαμε ΕΝΟΧΙΚΟΙ!με το θελω κοντρα στο πρεπει.2 δυναμεις εξισου δυνατες να συγκρουονται μεσα σου κι υποσεινηδητα να γεμιζεις ενοχες...που πληγωνεις το Θεο μιας κ δεν ξεφευγεις ευκολα απο αυτο που γαλουχηθηκες!εκει κατα τη γνωμη μου ειναι η ριζα του να εισαι ενοχικος!

Κι εμένα Ιωάννα οι γονείς θρησκόληπτοι.Ταιριάζουμε σε ένα ακόμα σημείο.Προσπαθώ να βρω αν κοινό πάνω κάτω παρελθόν φταίει για τη συγκεκριμένη διαταραχή....

γεννιεσαι με την προδιαθεση κι απο κει και περα αν το οικ.περιβαλλον ειναι ευφορο κλιμα καταληγεις αρρωστος ψυχικα.ετσι απλα κ κατανοητα

Quote:

---

Originally posted by interappted
που πληγωνεις το Θεο μιας κ δεν ξεφευγεις ευκολα απο αυτο που γαλουχηθηκες!εκει κατα τη γνωμη μου ειναι η ριζα του να εισαι ενοχικος!

---

Σέβομαι τη πηγή αυτή της ενοχής αλλά να πω ότι δεν είναι αποκλειστικά από εκεί. Πολλά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ενοχικό. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μεγάλωσα χωρίς να έχω πατέρα με είχε κάνει επί μακρώθεν πολύ ενοχικό. Ότι φταίω εγώ δηλαδή. Και θρησκόληπτοί δεν ήταν καθόλου οι δικοί μου. Το αντίθετο, σχεδόν άθεοι. Το χειρότερο όλων για μένα είναι οι ενοχές. Και δεν ξεπερνιούνται εύκολα δυστυχώς.

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Σέβομαι τη πηγή αυτή της ενοχής αλλά να πω ότι δεν είναι αποκλειστικά από εκεί. Πολλά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ενοχικό. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μεγάλωσα χωρίς να έχω πατέρα με είχε κάνει επί μακρώθεν πολύ ενοχικό. Ότι φταίω εγώ δηλαδή. Και θρησκόληπτοί δεν ήταν καθόλου οι δικοί μου. Το αντίθετο, σχεδόν άθεοι. Το χειρότερο όλων για μένα είναι οι ενοχές. Και δεν ξεπερνιούνται εύκολα δυστυχώς.

---

πώς συνδέεις την απουσία του πατέρα σου με τις ενοχές;
και οι αθεοι θρησκοληπτοι ειναι. εννοω οτι δεν εχει σημασια σε τι ειναι δογματικοι οι γονεις. Όταν η ιδεολογια μπαινει πανω απο την αγαπη, τοτε υπαρχουν μονο απαιτησεις και απαιτησεις και απαιτήσεις... αν το παιδι δεν ανταποκριθει σε αυτες, διακυβευεται η αγαπη των γονιων. Και φυσικά πακέτο και οι ενοχές. Βλέπεις, σου περνανε απο πολυ μικρό ότι \"εσυ φταις που δε σ\' αγαπάμε, ενώ εμείς θέλαμε τόσο πολύ\"
Θεέ μου, τί εγκλήματα. Είναι να μη θέλω να ......

Quote:

---

πώς συνδέεις την απουσία του πατέρα σου με τις ενοχές;

---

Το είπα. Ότι έφταιγα εγώ που δεν ήταν εδώ.

Quote:

---

και οι αθεοι θρησκοληπτοι ειναι. εννοω οτι δεν εχει σημασια σε τι ειναι δογματικοι οι γονεις. Όταν η ιδεολογια μπαινει πανω απο την αγαπη, τοτε υπαρχουν μονο απαιτησεις και απαιτησεις και απαιτήσεις... αν το παιδι δεν ανταποκριθει σε αυτες, διακυβευεται η αγαπη των γονιων. Και φυσικά πακέτο και οι ενοχές. Βλέπεις, σου περνανε απο πολυ μικρό ότι \"εσυ φταις που δε σ\' αγαπάμε, ενώ εμείς θέλαμε τόσο πολύ\"
Θεέ μου, τί εγκλήματα. Είναι να μη θέλω να ......

---

Καμία σχέση...

O.k. ...μιλούσα σαφώς για τα δικά μου βιώματα!
αλλα επιμενω να μην καταλαβαινω πως σου περασε η ιδεα οτι φταις εσυ για αυτο;;

Έτσι συμβαίνει.... δυστυχώς. Όταν έχεις ανώριμο έστω κι έναν από τους γονείς και κατηγορεί τον άλλο... Τότε εσύ δεν θέλεις να τον δεις γιατί αγαπάς αυτόν που σε μεγαλώνει και σ\' αγαπά και δεν θέλεις να τον κακολογούν. Τότε ο άλλος λέει ότι εσύ δεν τον θες.... και εξαφανίζεται και άρα... φταις εσύ!

Μετά του αλλάζεις τα πρέκια βέβαια.

Του αλλάζεις τα πρέκια... δεν μπορείς να κάνεις και πάρα πολλά. Απλά ότι μπορείς ψυχολογικά και νομικά. Και κυρίως κοιτάς να μη τιμωρείς τον εαυτό σου. Αχ μπαμπά είμαι τόσο δυστυχισμένος! Έλα και σώσε με! Μ\' αγαπάς έτσι????!!!

Λάθος πρακτική. Απλά του γαμάς τα πρέκια βάζοντας δικηγόρους (φιλαράκια σου) να τον χορεύουν αυτόν και το σόι του στο ταψί.

Παράλληλα δεν ξεχνάς και να ζεις.

Είναι πολύ βαρύ, πάρα πολύ βαρύ να αισθάνεσαι αυτή την αίσθηση της εγκατάλειψης. Κάποιος πρέπει να πληρώσει. Οπότε γίνεσαι η πύρινη ρομφαία της εκδίκησης μέχρι να μη μείνει τίποτα. Το \"υπεράνω\" το αφήνεις στην άκρη για κάποια επόμενη... μετεμψύχωση!

Δεν είναι ακριβώς \"υγιές\" αλλά το γουστάρεις. Βασικά δεν έχεις άλλη επιλογή από το να τον κάνεις να ματώσει. Κι έχεις και τη μάνα σου να λέει ότι θέλεις παιδάκι μου ότι νομίζεις εσύ!
Χααχα. Πλάκα έχει.
Τον ματώνεις λοιπόν εκεί που τον πονάει. Οικονομικά και κοινωνικά. Πληρώνει που σε εγκατέλειψε. (δίνεις και κάτι στη μανούλα σου να πάρει κανένα φορεματάκι που σε μεγάλωσε κάνοντας δύο δουλειές ενώ ο άλλος ο μαλάκας γενοβολούσε και κέρναγε μαλακίες αριστερά και δεξιά).

Και κάποια στιγμή θα φτύσεις στον τάφο του και θα ηρεμήσεις. (ουπς! δεν έπρεπε να το πω αυτό! κακό παιδί!)

Anitak τραβάς μεγάλο ζόρι οπως πολλοί εδώ μέσα.
Μιλάς με κάποιον ψυχολόγο ?
Η οργή πολλές φορές είναι δικαιολογημένη και καλό είναι να την βγάζείς, όμως εσύ δεν μπορείς να το κάνεις.
Γιατί άραγε? ????
Μήπως θα πρέπεί να μιλάς με την πηγή του θυμού σου ώστε να διοχετεύεις μέρος απο αυτόν εκεί?Συχρονώς αναλύωντας τα αίτια και με την άποψη των άλλων θα εξηγείς την κατάστασή σου και θα αξιολογείς σωστότερα την στάσή σου.


Υ.Γ. Όταν λέω να μιλάς δεν εννοώ με υποκριτική ηρεμία άλλα όπως νιώθεις και γι΄ αυτά που σ΄ ενοχλούν.

Quote:

---

Originally posted by alexandros3

Quote:

---

Originally posted by interappted
που πληγωνεις το Θεο μιας κ δεν ξεφευγεις ευκολα απο αυτο που γαλουχηθηκες!εκει κατα τη γνωμη μου ειναι η ριζα του να εισαι ενοχικος!

---

Σέβομαι τη πηγή αυτή της ενοχής αλλά να πω ότι δεν είναι αποκλειστικά από εκεί. Πολλά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ενοχικό. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μεγάλωσα χωρίς να έχω πατέρα με είχε κάνει επί μακρώθεν πολύ ενοχικό. Ότι φταίω εγώ δηλαδή. Και θρησκόληπτοί δεν ήταν καθόλου οι δικοί μου. Το αντίθετο, σχεδόν άθεοι. Το χειρότερο όλων για μένα είναι οι ενοχές. Και δεν ξεπερνιούνται εύκολα δυστυχώς.

---

το γεγονος οτι μεγαλωσες χωρις πατερα(δεν ξερω καν αν ξερεις οτι κι ο γιος μου χωρις πατερα μεγαλωνει)δεν σε εκανε υποσεινηδητα η οχι να εχεις μια οργη προς το Θεο η σε οτι τελος παντων υπαρχει?βλεπω το γιο μου 4,5 χρονων αν και δεν του ειπα πραγματα τυπου ο καλος θεουλης πηρε το μπαμπα κι αλλα τετοια να βγαζει οργη απο τωρα για τον Θεο!να μου λεει οτι αν ειναι τοσο καλος να τον αναστησει και ειναι μωρο ακομα
το οτι εισαι κι εσυ ενοχικος με κανει να αναρωτιεμαι αν πισω απο ολα αυτα παλι κρυβεται το Υπερτατο Ον..που φερεται αρκετα συχνα αδικα..που σε κανει να εχεις αρνητικα συναισθηματα για την υπαρξη του κ να καταληγεις σε ενοχες που εσυ δεν βλεπεις τοσο καλο το Θεο που ολοι λενε γυρω σου..μπορει να ξεφευγω αλλα πισω κι απο τους γονεις νομιζω οτι υπαρχει η σχεση με τον πλαστη μας!τουλαχιστον για μενα

Quote:

---

Originally posted by interappted

Quote:

---

Originally posted by alexandros3

Quote:

---

Originally posted by interappted
που πληγωνεις το Θεο μιας κ δεν ξεφευγεις ευκολα απο αυτο που γαλουχηθηκες!εκει κατα τη γνωμη μου ειναι η ριζα του να εισαι ενοχικος!

---

Σέβομαι τη πηγή αυτή της ενοχής αλλά να πω ότι δεν είναι αποκλειστικά από εκεί. Πολλά πράγματα μπορούν να σε κάνουν ενοχικό. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μεγάλωσα χωρίς να έχω πατέρα με είχε κάνει επί μακρώθεν πολύ ενοχικό. Ότι φταίω εγώ δηλαδή. Και θρησκόληπτοί δεν ήταν καθόλου οι δικοί μου. Το αντίθετο, σχεδόν άθεοι. Το χειρότερο όλων για μένα είναι οι ενοχές. Και δεν ξεπερνιούνται εύκολα δυστυχώς.

---

το γεγονος οτι μεγαλωσες χωρις πατερα(δεν ξερω καν αν ξερεις οτι κι ο γιος μου χωρις πατερα μεγαλωνει)δεν σε εκανε υποσεινηδητα η οχι να εχεις μια οργη προς το Θεο η σε οτι τελος παντων υπαρχει?βλεπω το γιο μου 4,5 χρονων αν και δεν του ειπα πραγματα τυπου ο καλος θεουλης πηρε το μπαμπα κι αλλα τετοια να βγαζει οργη απο τωρα για τον Θεο!να μου λεει οτι αν ειναι τοσο καλος να τον αναστησει και ειναι μωρο ακομα
το οτι εισαι κι εσυ ενοχικος με κανει να αναρωτιεμαι αν πισω απο ολα αυτα παλι κρυβεται το Υπερτατο Ον..που φερεται αρκετα συχνα αδικα..που σε κανει να εχεις αρνητικα συναισθηματα για την υπαρξη του κ να καταληγεις σε ενοχες που εσυ δεν βλεπεις τοσο καλο το Θεο που ολοι λενε γυρω σου..μπορει να ξεφευγω αλλα πισω κι απο τους γονεις νομιζω οτι υπαρχει η σχεση με τον πλαστη μας!τουλαχιστον για μενα

---

Όχι interappted μου :) Και σου εύχομαι κάθε καλή τύχη σχετικά με κάτι που διάβασα σε ένα άλλο thread.

Για να απαντήσω, όχι. Δεν βγάζω οργή για τον Θεό, αν υπάρχει ή όχι. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, εδώ στη Γη.

σε ευχαριστω καταρχην για την ευχη..μαλλον εκρινα εξ ιδιων
εχει κλονιστει τοσο η πιστη μου που τον βλεπω να ξεπροβαλλει πισω απο ολα μου τα προβληματα πχ
πισω απο την οργη που βλεπω για την μανα μου ειναι η οργη για το Θεο..εχω τοσες ενοχες που δεν τον βλεπω τοσο καλο οσο καποτε..

anitak...σημερα πηρα ακομα μια επιβεβαιωση οτι οσο και να τσατιζομαι με την μανα μου δεν προκειται να χαμπαριασει τπτ οπως ακριβως μου ειπε ο δρ μου δεν διαθετει καν τα καταλληλα ρανταρ για να πιασει τα μυνηματα μου ειναι αλλου για αλλου
κ που?μα στο να κανει το καλο μου που ουσιαστικα με κανει να συγκραταω το χερι μου μη φαει καμια αναστροφη...anitak ασε την οργη σου..δεν...δεν..τους φτανει μεχρι εκει ειναι ΕΠΕ!
δεν φταινε που δεν αντιλλαμβανονται καποια πραγματα..φορανε παροπιδες.δεξια ,αριστερα τι εχει δεν...
θα νευριαζες με εναν κινεζο που δεν θα καταλαβαινε τα ελληνικα σου?οχι ε ουτε με ανθρωπους που η αντιληψη σου κ η αντιληψη τους ειναι εληνικα κ κινεζικα..

Για το Θεό: νομίζω πως αποτελει θέμα για το οποίο μπορει να προβληματιστει μόνο ένας υπεύθυνος ενήλικος άνθρωπος, που εχει λυσει τα κομπλεξικα του.

Αλέξανδρε ειναι πολύ σκληρό αυτό που περιέγραψες και με βοηθαει παρα πολυ να ξερω πως νοιωθει ενα παιδι που μεγαλωσε σε τετοια οικογενεια. Εμένα ο σύζυγος με απειλούσε πολύ καιρό ότι θα εξαφανιστεί από τα παιδια αν τον αναγκάσω να χωρίσουμε, αφού πρώτα τους έλεγε όοολη την αλήθεια, πως δλδ φταιει η κακουργα η μανα σας... [συνοδευτική φαντασίωση: ορθια σούβλα]

Ίντερ, καταλαβαίνω τί λες. Όμως σε περιπτώσεις όπως αυτες των σεβασμιων μαναδων μας, δε νομιζω οτι ζηταμε και καμια τρομερη παραχωρηση/κατανοηση/συμπαθεια. Εγώ τουλάχιστον, είχα την ελάχιστη απαιτηση, με καταλαβαινει δε με καταλαβαινει, να ειναι πανω απο ολα μανα ρε πουστη μου! να μη ψαχνει με τη λογικη. να υποφερω και να θελει να με ελαφρωσει, να με βλαπτει καποιος και να τον μισει. Τόσο εξεζητημενο είναι πια; [συν. φαντ.: το αγαπημένο της σκρίνιο γυαλιά καρφιά...]