Είμαι 25. Υπάρχει μέλλον?
(συγγνωμη που το αναδημοσιευω ...το είχα κάνει και πριν λίγες μέρες (για τους τακτικούς) αλλά το έσβησα. θα θελα ειδικα γνωμες μεγαλυτερων)
Με δυο λόγια παδιά , είμαι 25 . εχω σταματησει να ζω απ'τα 21 . Γενικά η κατάθλιψη άρχισε να με επηρεαζει απ'τα 16 . Δεν εχω νοιωσει ευτυχια παρα μόνο 2 χρονακια (ΚΑΙ ΚΕΙ ΣΧΕΤΙΚΉ , ποτε πληρης ) οταν ημουν σε μια τρελοπαρεα στα σχολικα χρονια , μεχρι ο καθενας να παρει τον δρομο του
Για να καταλαβετε απο αριστειο στο γυμνασιο , εμεινα χρονια στο λυκειο , καπως ετσι μπορεις να περιγραψεις και ολη μου τη ζωη
Και δεν ημουν ποτε μοναχικος , ντροπαλος , αντικοινωνικος ή ανικανος στην επαφη με τους τους ανθρωπους . Ακριβς τ'αντιθετο Ημουν ενας απο σας Κι ομως παντα νοιαζομουν και " εφτιαχνα " τους αλλους , εμένα ποτέ
( ειχα επιχειρησει να ξαναγραψω την ιστορια μου πριν κανενα χρονο σε παρομοιο φορουμ ( ασχετα αν καταφερα να ανοιξω και να αντικρισω τα σχολια μετα απο 4 μηνες) και μου ειχαν απαντησει οτι ολο αυτο το κοινωνικο χαροπο παιδι το εφτιαξα εγω . Δεν ημουν ποτε αυτος , εγεινα καποιος αλλος γι αυτο και καποια στιγμη αυτο κατερευσε και σηκωσα πετσέτα)
Αυτο ομως δειχνει οτι πραγματικα ηθελα κατι πολυ , το προσπαθησα . Τωρα θα μου πεις δε πα να γα%&^#* ... μεχρι τα 21 ηταν ? Ε .... Μεχρι εκει αντεξα
Εδώ και 3 χρόνια δεν βγαινω απ'το σπίτι . Έχω κόψει κάθε επαφή με φιλους συγγενεις κτλ δεν δουλευω , δεν βγαινω , αποφευγω να αισθανομαι , αποφευγω να ζω
Δεν εχω κανει σχεση ,( και δε νομιζω να ειμαι ασχημος , αλλα έλα μου ντε ? ) και αυτός ειναι ο βασικοτερος λόγος της μιζεριας μου . Δεν εχω αγαπηθει δλδ δεν εχω νοιωσει τι θα πει αυτο .
Τον εαυτό μου ποτέ δεν τον αγάπησα και ούτε θα το κάνω , δεν ειχα ποτε μου ονειρα , ουτε μεγαλους στοχους , ζουσα τις στιγμες , το παρον . Δεν με νοιαζουν ουτε τα λεφτα ουτε η καριερα ουτε η νεανικη μου αυτονομια ( που και υγιειης νεος να ειναι καποιος στην Ελλάδα δεν θα φευγει πλέον απ'το σπιτι του αν δεν παντρευτει πριν τα 40 ) Τι κανω λοιπον εκτος απ'το να επιβιωνω σερναμενος μεσα στους 4 τοιχους ? Δεν με ενδιαφερει τιποτα , δεν ονειρευομαι τιποτα , δεν εχω τρελα με τιποτα
Σε κεινο το διαστημα 21 - 24 είχα αυτο (που αν πηγαινα σε γιατρους θα ελεγαν μειζων ) αλλά πλεον ειμαι πολυ καλυτερα . Πλεον ομως εχω εμποδια οπως η κοινωνικη επανενταξη ( 3 χρονια , αποκτας αγοραφοβιες , χαμηλη αυτοεκτιμηση μπλα μπλα ) , εργασια ? ανεπαγγελτος και απο που αρχιζουμε? Αξίζει να αρχισουμε ? Αξιζει τοση προσπαθεια? Γενικα αξιζει να ζουμε ? οκ βαλτε α προσωπο
_______________________________________________
Τις μεγαλες παρεες τις βαρεθηκα , καθε μερα εξω σε πλατειες , μαγαζια , στεκια , νυχτα ... Μετά το σχολείο δεν ήξερα , δεν κατάλαβα πως να συνεχίσω . Κανεις δεν υπηρχε για μενα , να βοηθησει οταν χρειαζομουν ωθηση ( γονεις καλοι ανθρωποι αλλά παθητικοι ρε παιδι μου , το μηλο κατω απ'τη μηλια ) .... Δουλεια στη χωρα του βυσματος δεν ...
Στατος - Ι5 (μεσον , κλικες , ρουφιανεματα , φασισμος ,εμπόριο όπλων, βοηθεια βομβαρδισμου της πατριδας ολων αυτων που τωρα τους θελουμε νεκρους ή χωμενους σε στρατοπεδα - φυλακες , Τσοχατζοπουλοι , Μεημαρακηδες τοτε)
Ξερεις το συναισθημα ολοι προχωρανε , εσυ μενεις πισω . Γενικά κουραστηκα να προσποιουμαι , να δινω και να μην παιρνω . Ηθελα και θελω " κατι δικο μου " κατι για μενα κατι πιο προσωπικο , πιο ουσιαστικο . Κατι να γεμιζει τις μπαταριες μου που ολο και αδειαζαν για χρονια Προσπαθησα νομιζω αλλά δεν ...
Ε το καθε μερα στους δρομους έγεινε 2 , 3 φορες τη βδομαδα ( και όχι Σουκου που βγαινει ο πολυς κοσμος ) ... μετά βδομάδα παρά βδομάδα μεχρι που δεν σηκωνεις τηλεφωνα , τους αφηνεις ολους απ' εξω και βυθυζεσαι ....
Σωματικα καταφερα να βαλω 30 κιλα σε 1,5 χρονο .... και αλλα 10 στο υπολοιπο. Δλδ +40
Φετος εχασα τα 25 , ναι ξερω ... μπραβο μου και απεκτησα σκληρυσνη κατα πλακας ( αυτο μου ριξε ενα καλό χαστουκι ( γιατι λεμε υγεια πανω απ'ολα .... ) όχι οτι δινω καρφί για τα σωματικα αλλά οντως σε κανει να τη δεις αλλιώς
δυστυχως σκληρυσνη , υποθυρεοειδισμος ( και αυτό διεγνώσθη φέτος ) , κατάθλιψη είναι συγκοινωνούντα , το ξέρω ...
Φρόντισαν να με εφοδιάσουν καταλλήλως βλεπετε ... και γω τους έκανα τη χάρη και αφέθηκα .... πφφφφφφ
Πηγα σε ψυχιατρο μονο για τη γραφειοκρατεια του στρατιωτικου . Μου δωσε 6 μηνες zoloft , τα πηρα , δε καταλαβα ουσιαστικη διαφορα .Οταν ξαναπηγα μετά απο 1 χρονο (είχε ηδη αρχιζει η δυσκολη περιοδος) μου γραψε πιο ισχυρα λεγοντας μου θυμαμαι "αργησαμε" .... Δεν τα πηρα ποτε . Με τα νευρολογικα το τελευταιο χρονο παιρνω μινιτραν για να κοιμαμαι (παντα ειχα θεματακι με τον υπνο)
Για να σπασω λιγο το γραπτό λόγο ...η ζωή μου λέξη προς λέξη...Το ατυχημα παρ'ολιγο να γινει κι αυτο (2 σπασμενοι σπόνδυλοι και 4 μηνες εσώκληστος γονέας και μαντεψ'τε ποιος κουβαλησε το βαρος , τις αναγκες και τα νευρα του ασθενη) , στη θεση του βαζω τη νευρολογικη λαλακια που με δερνει ... (ξεχασα να πω οτι τελειωσα το σχολειο με το φοβερο 11 και διαγωγη κοσμια και οχι -οτατη γιατι πλακωθηκα με καθηγητη, μου καναν συνελευσεις , ξερετε καθονται ολοι σε εναν κυκλο γυρω γυρω σαν Θεοι-κρητες (ετσι μου μιλουσε και ενας &^%#$ ανθυπας στο στρατο οταν μου παιρνε συνεντευξη αλλα και σ'ολη τη διαρκεια,ευτυχως ημουν ψυχραιμος και πηγα για αναβολη ... αλλιως ακομη στα στρατοδικια θα ετρεχα) και συ να απολογησαι στη μεση σε μια καρεκλα . Σηκωθηκα και βαραγα γροθιές στις σιδερενιες πορτες, αποτελεσμα, δυο σπασμενα δαχτυλα του χεριου) Καπως ετσι τελειωσα το σχολειο .... γενικα με την εξουσια δεν ...
http://www.youtube.com/watch?v=7hZcxwc8xko
Ο τιτλος προφυτικος ? Δε ξερω θα δειξει , εχω λιγα αποθεματα ακομη (νοιμιζω)
Αρκεί να καταλαβω , να αντιληφθω τι θελω . Τι σκατα πρεπει να κανω , Γνώμες ? Βοηθεια?
