κατάθλιψη: Είναι μόνιμη ή ξεθυμαίνει;

Γειά χαρά και πάλι σε όλους. Αυτή τη φορά έχω μια απορία που ή απάντηση της είναι πολύ σημαντική για μένα μιας και τις τελευταίες μέρες δεν κάνω τίποτα άλλο απ' το να ασχολούμε με τα ιδεοψυχαγκαστικά μου, την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού που παθαίνω κατά καιρούς. Ενώ πέρνω την αγωγή μου κανονικά συνέβη ένα γεγονός και κατά το γιατρό μου έκανα "ταύτηση" του γεγονότος αυτού με την κατάθλιψη που με έπιασε πέρσι το καλοκαίρι. Είναι πέντε μέρες τώρα που πάιρνω λεξοτανίλ (0.5 πρωί - μεσημέρι - βράδυ) και ζολόφτ (100mg την ημέρα). Το ζολόφτ το παίρνω εδώ και εννιά μήνες βέβαια. Και αναρωτιέμαι γιατί δεν μου φεύγει η άσχημη αυτή διάθεση και αισθάνομαι ότι τίποτα δεν έχει νόημα; Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι πνίγομαι και ότι τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί να μου φέρει την ίαση από την κατάθλιψη. Δεν είμαι τόσο χάλια όσο το καλοκαίρι του 2006, αλλά δεν είμαι και καλά όπως πριν από δύο εβδομάδες περίπου. Ο γιατρός είπε ότι κάνει χρόνο να ξεθυμάνει η "ταύτηση" αλλά θα το ξεπεράσω. Έχω ένα βαθύ φόβο ότι δεν ξέρω πώς θα είμαι στο μέλλον και αυτό με στενοχωρεί. Αν έχετε προσωπικές εμπειρίες ή γνωρίζετε κάτι που θα με βοηθήσει παρακαλώ πείτε μου.

Ευχαριστώ
Holyman

Μήπως θα χρειαζόταν αύξηση της δοσολογίας του αγχολυτικού ,ώστε να καταπολεμηθεί το άγχος που σε οδηγεί να κάνεις κακές σκέψεις?
Το ζολόφτ είναι καλό φάρμακο αλλά δεν ταιριάζουν όλα σε όλους τους ασθενής...
Συζήτησέ το με τον γιατρό σου...
Και μην ξεχνάς...Η κατάθλιψη θέλει χρόνο και υπομονή για να ιαθεί...ιδιαίτερα αν δεν την προλάβει κάποιος στα αρχικά στάδια γιατί μετά χρονίζει και μένει ριζωμένη στη ψυχοσύνθεση...

Holyman,
δεν λύνεται ποτέ εντελώς... Πάντα θα ελοχεύει. Όταν θα συμβαίνει κάτι άσχημο θα έρχεται αλλά όταν θα έχεις μάθει πως να τη χειρίζεσε θα φεύγει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πριν. Γενικά μην αφήνεις τον εαυτό σου να είναι \"άνετος\". Life begins where your comfort zone ends. Πίεσε τον εαυτό σου. Και βέβαια πάντα να παίζει καμιά γκομενίτσα. Το καλύτερο αντικαταθληπτικό.

Καλησπέρα

Θα συμφωνήσω ότι πρέπει να το συζητήσεις με τον γιατρό σου /
Αλλά
γράφεις
Αυτή τη φορά έχω μια απορία που ή απάντηση της είναι πολύ σημαντική για μένα μιας και τις τελευταίες μέρες δεν κάνω τίποτα άλλο απ\' το να ασχολούμε με τα ιδεοψυχαγκαστικά μου, την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού που παθαίνω κατά καιρούς.
Αυτό και μόνο ειναι ικανό να σε κάνει να αισθάνεσαι χάλια και έτσι δεν βοηθάς και τα φάρμακα να κάνουν την δουλειά τους.

Σκοπός ειναι να μάθεις να σκέπτεσαι θετικά.
Αντι να περιμένεις τα χειρότερα και να συγκρίνεις το πότε και πως αισθανόσουν τον τάδε χρόνο ή τον τάδε μήνα, ζήσε το σήμερα και μην σε απασχολεί το τι θα γίνει αύριο.
Ετσι και αλλοιώς κανείς μας δεν το ξέρει και άδικα τρώμε την ζωη μας με αυτό.

Την κατάθλιψη όπως είπε και ο alexandros3 θα πρέπει να μάθεις να την χειρίζεσαι.
Αν είναι χρόνια δύσκολα φευγει τελείως , αλλά σιγουρα με τον καιρό γίνεσαι καλύτερα.
Να έχεις υπομονή, επιμονή και πίστη ότι θα τα καταφέρεις.
Να βγαίνεις και να περνάς καλά όσο μπορείς και να μην χάνεις το κουράγιο σου όταν η διάθεση σου δεν ειναι καλή.

Να μην σταματήσεις την αγωγή που σου δινουν ποτέ χωρίς την άδεια του γιατρου σου , όσο και να αισθάνεσαι καλά, όσο και να πεις βαρέθηκα , κουράστηκα , γιατί τα συμπτώματα ξανάρχονται.
Και δεν έρχονται μονο αυτά , έρχεται και η απαγοήτευση. Πάλι τα ίδια, τι ζωή ειναι αυτή, δεν θα γίνω ποτέ καλά και ξέρεις όλα αυτά που μας κάνουν και αισθανόμαστε χάλια.
Φαύλος κύκλος που δεν βγάζει πουθενά.
Κουράγιο και ειπαμε, υπομονή και επιμονή.

Έχω ξεπεράσει κατάθλιψη χωρίς να έχω για χρόνια κανένα σημάδι της. Μόνο φέτος για ένα μήνα μου επανήλθαν απαιδιόδοξες σκέψεις και επικριτικές για τον εαυτό μου αλλά το θεώρησα φυσιολογικό και το περίμενα με τις καταστάσεις στη ζωή μου τα τελευταία 2 χρόνια. Μόλις όμως ένιωσα πάλι ελπίδα και ότι τα όνειρά μου είναι εφικτά με μερικές αλλαγές μου πέρασε πάλι και αυτή η διάθεση.

Δε μπορώ να εξηγήσω πως το έκανα, πως κατάφερα να αποδεχτώ τον εαυτό μου, να τον δικαιολογήσω, να πάψω να νιώθω άσχημα για αυτόν, να νιώσω και πάλι ελπίδα, πως άλλαξα την οπτική μου γωνία. Θέλει χρόνο σίγουρα.

Και δεν είναι ότι απλά πέρασα κατάθλιψη στα 21 μου. Από παιδί μέχρι τα 18 μου ήμουνα το πιο απαισιόδοξο, μελαγχολικό άτομο που γνώριζα, με απόπειρες αυτοκτονίας, που δεν είχα ποτέ ούτε μια στιγμή ευτυχισμένη, ποτέ αγάπη και νόμιζα ότι απλά είναι ιδέα των άλλων και δεν υπάρχουν ως συναισθήματα.
Στα 18 μου που αγάπησα και ένιωσα τι σημαίνει ευτυχία για μένα άλλαξε όλη η θεώρηση του κόσμου που είχα. Ότι τα ένιωσα ήταν για μένα το μεγαλύτερο δώρο, η καθοριστικότερη εμπειρία στη ζωή μου, γιατί μετά ήξερα πια ότι υπάρχουν. Και μπορούσα να χειριστώ με άλλο αέρα τις μελαγχολικές μου σκέψεις.

Τώρα είμαι ένα αισιόδοξο άτομο, που του αρέσει που περνάνε τα χρόνια γιατί όσο μεγαλώνω γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και οδεύω σε αυτά που θέλω να είμαι. Ξέρω τι είναι αυτά που με κάνουν να νιώθω καλά. Δεν αφήνω να με πάιρνουν κάτω καταστάσεις. Αν νιώθω άσχημα με κάτι ή αλλάζω την οπτική μου γωνία προς αυτό ή προσπαθώ να αλλάξω το ίδιο ή το αφήνω.

Εμένα πάντως τα περισσότερα προβλήματα είχαν ως αιτία την απογοήτευση από τον εαυτό μου. Οπότε εστιάστηκα στο να καταπολεμήσω αυτό.

Πολύ αισιόδοξη η εμπειρία σου Αphelia και συμπνέει και με τη δική μου διάθεση. Είμαι λοιπόν καταθλιπτική. Ναι είμαι. Και τι σημαίνει αυτό? Χρόνια παιδεύομαι από την κατάθλιψη. Και νομίζω ότι την έχω μάθει πια. Μου είναι περισσότερο γνώριμη και από την ίδια μου τη μάνα. Δεν είναι πια ένα άγνωστο τέρας. Με ρίχνει και εγώ ξανασηκωνομαι. Τι άλλο μπορεί να μου κάνει? Κλαίω αλλά μετά γελάω. Οχι δεν μου στέρησε τα πάντα όπως πίστευα. Δεν σκίασε τον ήλιο όπως πίστευα. Δεν με ξέκανε όπως πίστευα. Με χτύπησε με όλη της τη δύναμη και εγώ χαστούκι μια φορά είχα φάει στη ζωή μου μικρή. Ημουν άμαθη, με βρηκε μπόσκα. Τώρα όμως την ξέρω. Ξέρω από που μου ηρθε. Πέρασε ο αιφνιδιασμός. Και είμαι εδώ και την περιμένω ανα πάσα στιγμή. Σαν να περιμένω την επίθεση της . Τώρα όμως όταν έρθει θα την καλοδεχθώ. Θα τη πω καλώς την, δεν θα κρυφτώ θα βγω μπροστά θα της πω χτύπα. Δικιά μου είσαι, εγώ σε έφερα εδώ εγώ και θα σε παρακαλέσω να φύγεις. Σιγά σιγά όταν εσύ νιώσεις έτοιμη, φύγε. Δεν έχω πια μεγάλες απαιτησεις απότον εαυτό μου. Είμαι καταθλιπτική. Δεν θα ξεφύγω σε μια μέρα. Θα υπομείνω όσο χρειαστεί. Αλλά δεν θα φοβάμαι. ΤΕΡΜΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά σήμερα νιώθω δυνατή. Μία μλερα ξανά με τον παλιό μου εαυτό, και δεν πηρα και τίποτα μην φανταστείτε. Νιώθω μέσα μου τους νευροδιαβιβατές να τρελαίνονατι. Εκί στους νευροδιαβιβαστές δν βρίσκεται η αιτία της κατάθλιψης. Τους νιώθω λοιπόν να μην ξέρουν τι τους γίνεται. Να αναρρωτιούνται \" τι πηρε αυτή σήμερα, καινούργιο φάρμακο?\" Ναι καινούργιο που το λένε ελπίδα , αγάπη για τη ζωή, αγάπη για τους αγαπημένους μου, δύναμη, θάρρος, όχι άλλο φόβο. Νιώθω σαν τους ερωτευμένους που φτερουγίζει η καρδιά τους. Ακολουθήστε. Πιστέψτε ότι εμείς είμαστε μεγαλύτερα τέρατα δυναμης από την κατάθλιψη. Φιλιά σε όλους

.....σαφως αντιμετωπιζεται η καταθλιψη απλα χρειαζεται μια εκ νεου ρυθμιση των φαρμακων και υποστηρικτικη ψυχοθεραπεια holyman!

εκτος από την ψυχιατρική υποστήριξη που έχεις γιατι δεν αναζητάς και υποστήριξη μεσω ψυχοθεραπείας? Σίγουρα θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις καλύτερα, πολύπλευρα και πιο αποτελεσματικα ότι σε βασανίζει....

Πέρα απο κάποιους βιολογικους παράγοντες παιζουν ρόλο και η ψυχή σου, τα βιώματα σου....καπως πρέπει να μαζεύτηκαν ολα αυτά μεσα σου κ είναι μια πολύ καλη ευκαιρία να μιλήσεις καπου (δεν εννοω σε φίλο) για ολα αυτά και να τα λύσεις...

Δεν το πιστεύω ότι διαβάζω πως ενα γκομενακι, πάντα βοηθάει στην κατάθλιψη..Αλήθεια, πώς βοηθάει????????

Η καταθλιψη είναι πάθηση επεισοδιακή ( έρχεται κάνει τον κύκλο της και φεύγει). Οταν όμως βιώσεις μια φορά κατάθλιψη είναι πιθανό να εμφανιστεί ξανά σε κάποια φάση της ζωής σου. Ομως την επόμενη φορά θα ξέρεις για τι πρόκειται και θα το χειριστείς διαφορετικά. Αν αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά το πρώτο επεισόδιο κατάθλιψης μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες επανεμφάνισης και αν επανεμφανιστεί είναι πιο ήπια.

....αν υπαρχει κ ενα υποστηρικτικο πλαισιο ακομα καλυτερα στην αντιμετωπιση της!

Quote:

---

Originally posted by giota73
Πολύ αισιόδοξη η εμπειρία σου Αphelia και συμπνέει και με τη δική μου διάθεση. Είμαι λοιπόν καταθλιπτική. Ναι είμαι. Και τι σημαίνει αυτό? Χρόνια παιδεύομαι από την κατάθλιψη. Και νομίζω ότι την έχω μάθει πια. Μου είναι περισσότερο γνώριμη και από την ίδια μου τη μάνα. Δεν είναι πια ένα άγνωστο τέρας. Με ρίχνει και εγώ ξανασηκωνομαι. Τι άλλο μπορεί να μου κάνει? Κλαίω αλλά μετά γελάω. Οχι δεν μου στέρησε τα πάντα όπως πίστευα. Δεν σκίασε τον ήλιο όπως πίστευα. Δεν με ξέκανε όπως πίστευα. Με χτύπησε με όλη της τη δύναμη και εγώ χαστούκι μια φορά είχα φάει στη ζωή μου μικρή. Ημουν άμαθη, με βρηκε μπόσκα. Τώρα όμως την ξέρω. Ξέρω από που μου ηρθε. Πέρασε ο αιφνιδιασμός. Και είμαι εδώ και την περιμένω ανα πάσα στιγμή. Σαν να περιμένω την επίθεση της . Τώρα όμως όταν έρθει θα την καλοδεχθώ. Θα τη πω καλώς την, δεν θα κρυφτώ θα βγω μπροστά θα της πω χτύπα. Δικιά μου είσαι, εγώ σε έφερα εδώ εγώ και θα σε παρακαλέσω να φύγεις. Σιγά σιγά όταν εσύ νιώσεις έτοιμη, φύγε. Δεν έχω πια μεγάλες απαιτησεις απότον εαυτό μου. Είμαι καταθλιπτική. Δεν θα ξεφύγω σε μια μέρα. Θα υπομείνω όσο χρειαστεί. Αλλά δεν θα φοβάμαι. ΤΕΡΜΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά σήμερα νιώθω δυνατή. Μία μλερα ξανά με τον παλιό μου εαυτό, και δεν πηρα και τίποτα μην φανταστείτε. Νιώθω μέσα μου τους νευροδιαβιβατές να τρελαίνονατι. Εκί στους νευροδιαβιβαστές δν βρίσκεται η αιτία της κατάθλιψης. Τους νιώθω λοιπόν να μην ξέρουν τι τους γίνεται. Να αναρρωτιούνται \" τι πηρε αυτή σήμερα, καινούργιο φάρμακο?\" Ναι καινούργιο που το λένε ελπίδα , αγάπη για τη ζωή, αγάπη για τους αγαπημένους μου, δύναμη, θάρρος, όχι άλλο φόβο. Νιώθω σαν τους ερωτευμένους που φτερουγίζει η καρδιά τους. Ακολουθήστε. Πιστέψτε ότι εμείς είμαστε μεγαλύτερα τέρατα δυναμης από την κατάθλιψη. Φιλιά σε όλους

---

Πολύ ενθαρρυντικά τα μηνύματά σας κορίτσια,ιδίως το δικό σου γιώτα,αλλα πραγματικά το θεωρώ πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τόσο ψύχραιμα!εγώ νιώθω τόσο άσχημα που δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα και η σκέψη μόνο του ότι ένα χαπάκι μπορεί να με κάνει καλά με ανακουφίζει.\'Οχι μόνο δεν σκέφτομαι τους νευροδιαβιβαστές αλλά θέλω να κοιμάμαι με την ελπίδα οτι μόλις ξυπνήσω θα περάσουν όλα...πώς τα καταφέρνετε και τα βλέπετε έτσι με χιούμορ?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Δεν το πιστεύω ότι διαβάζω πως ενα γκομενακι, πάντα βοηθάει στην κατάθλιψη..Αλήθεια, πώς βοηθάει????????

---

Δεν βαλτώνεις.
Αλλά τι να σου εξηγήσω ρε Σοφία αφού είσαι γυναίκα :D

Τέλος πάντων ανεξαρτήτως φύλου, ο έρωτας ΞΥΠΝΑΕΙ. Τώρα τι ξυπνάει εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση αλλά ξυπνάει!

Το βασικό χαρακτηριστικό της κατάθλιψης, κοιτάζοντας το απ\'έξω, είναι η αδράνεια. Τουλάχιστον εγώ δεν ήμουνα ποτέ σε μια σχέση και να ήμουνα και αδρανής. Ο έρωτας είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό λοιπόν! Βάζει μπρος τις μηχανές ;)
Κι ότι κάρβουνο έχεις, καις.

αλεξανδρε θα συμφωνησω -αν και γυναίκα, να μη σε χ..-

απλά έρωτας και γκομενάκι ενδεχεται να ειναι ασυμβατες εννοιες..

Quote:

---

Originally posted by anitak
1. αλεξανδρε θα συμφωνησω -αν και γυναίκα, να μη σε χ..-

2. απλά έρωτας και γκομενάκι ενδεχεται να ειναι ασυμβατες εννοιες..

---

1. οχι γυναικα. γκομενακι! http://homepage.eircom.net/~bray/em/msperv-l.gif

2. δυσκολες εννοιες.

Καψούρα τότε... έρωτας είναι κάτι άλλο.

Ε, χμ, γκουχ γκουχ,
Δηλαδή ποιός πιστεύει ότι αυτό που λεει ο Alexandros δεν ισχύει?

Δε συμφωνώ με την άποψη του Αλέξανδρου. Όσες φορές έχω νιώσει κατάθλιψη ή ροπή προς κατάθλιψη ήμουν μέσα σε σχέση. Και δε μπορώ να φανταστώ καν να μπορώ να ενθουσιαστώ με κάποιον ενώ είμαι ήδη σε κατάθλιψη και ας πούμε δεν είχα σχέση γιατί τότε δεν έχω κανέναν ενδιαφέρον για τη ζωή, ούτε να βγαίνω έξω από το σπίτι, ούτε να παρατηρώ ανθρώπους γύρω μου. Εδώ με δυσκολία ενθουσιάζομαι με άντρες και να είμαι μια χαρά. Πρέπει να με πιάσει η όρεξη.
Ίσως κάποιοι να μπορούν, αλλά δε θα γενίκευα μια τέτοια άποψη.

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Πολύ ενθαρρυντικά τα μηνύματά σας κορίτσια,ιδίως το δικό σου γιώτα,αλλα πραγματικά το θεωρώ πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τόσο ψύχραιμα!εγώ νιώθω τόσο άσχημα που δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα και η σκέψη μόνο του ότι ένα χαπάκι μπορεί να με κάνει καλά με ανακουφίζει.\'Οχι μόνο δεν σκέφτομαι τους νευροδιαβιβαστές αλλά θέλω να κοιμάμαι με την ελπίδα οτι μόλις ξυπνήσω θα περάσουν όλα...πώς τα καταφέρνετε και τα βλέπετε έτσι με χιούμορ?

---

Να πω την αλήθεια εγώ καταλαβαίνω γιατί με έπιασε κατάθλιψη. Φυσικά την πρώτη φορά δεν το κατάλαβα αμέσως αλλά κάποια στιγμή ανακάλυψα τις αιτίες. Γενικά όταν νιώθω άσχημα ψάχνω να βρω τι φταίει. Υπάρχουν μέρες που μπορεί να με έχει επηρεάσει ένα όνειρο, άλλες που νιώθω κουρασμένη από τα προβλήματα των άλλων που επωμίζομαι. Αλλά αν δε μπορώ να δω αμέσως την αιτία, την ψάχνω (ακόμα και αθέλητα, δε μπορώ να σταματήσω το μυαλό μου).
Ψάχνοντας ανακαλύπτω πολλά, πράγματα που ίσως να μην τα περίμενα κιόλας να τα βρω.
Έχω καταλάβει τι είναι σημαντικά για μένα ώστε να νιώθω καλά, πως να είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου.

Και πάλι δεν συμφωνώ με τον αλέξανδρο...ο ίδιος μπορεί να το βλέπει ή να το ζει έτσι...Ομως αυτή η άποψη δεν σημαινει ότι μπορεί να υιοθετηθεί απο όλους μας....

Προσωπικά έπεσα σε κατάθλιψη μέσα σε σχέση και ενω ήμουν πολύ ερωτευμενη.....

Εκτος σχέσης πάλι, όντας καταθλιπτική δεν μπορω να ενθουσιαστώ με τίποτα, ούτε με κάποιον άντρα...άλλωστε αυτό μου συμβαίνει πολύ σπάνια και υπο Κ.Σ. πίεσης και θερμοκρασίας:))

Ναι... σε μένα έτσι συμβαίνει. Βέβαια ποτέ μα ποτέ δεν έχει ξεκινήσει κάτι όταν εγώ είμαι στα μαύρα χάλια της κατάθλιψης. Πάντα ξεκινά κάτι όταν είμαι έξω από το βούρκο. Αλλά άπαξ και ξεκινήσει τότε όντως πέρνουν μπροστά οι μηχανές... για καλό ή κακό.
Το έχω ξαναπεί ότι έρωτα έχω αισθανθεί μόνο μία φορά, την πρώτη. Οι επόμενες ήταν κάτι άλλο. Μπορεί να ήταν πιο έντονες, πιο άγριες ακόμα και πιο βαθειές αλλά η αίσθηση της γαλήνης, της χαράς και του ξέρουμε που πατάμε που πηγαίνουμε κι είμαστε χαρούμενοι, ήταν την πρώτη φορά. Δεν αδικώ προηγούμενες σχέσεις αλλά έρωτας δεν ήταν. Ήταν άλλα πράγματα τα οποία έχουν κι αυτά την αξία τους.

Εγώ νομίζω ότι με τον έρωτα δεν ξέρεις που πας (τουλάχιστον εγώ...) αλλά πως έχει σκληρές πλευρές....είναι ρίσκο....

Κι όμως...
Έχω αισθανθεί πως είναι να είσαι με μια κοπέλα και να είσαι καλά. Όμορφα. Ήρεμα. Χαλαρά. Να σε γεμίζει. Εκεί ξέρω που πάω. Δεν έχει σημασία αν θα φτάσω αλλά ξέρω. Να βγαίνει όμορφα, ανεμπόδιστα, πηγαία... να χαίρεσαι!
Αυτό λέω εγώ έρωτα.
Πολλοί άνθρωποι είναι με κάποιον για να είναι με κάποιον. Και πολλοί άνθρωποι παραμυθιάζονται. Αυτό δεν είναι έρωτας. Το θέμα με μένα είναι ότι ξυπνάω τον έρωτα αλλά είναι πια δύσκολο να μου τον ξυπνήσουν!
Ακόμα και στο σεξουαλικό ισχύει αυτό. Δε ξέρω. Τον τελευταίο καιρό βγαίνω με μια κοπέλα μεγαλύτερη σε ηλικία από ότι εγώ. Αλλά αισθάνομαί ήρεμος, ωραία, χαλαρός. Και το μόνο που τα \"χαλάει\" είναι η ηλικία... έλα ντε που εγώ αισθάνομαι ωραία...
Την είδα σε ένα πάρτι κι απλά τη \"χτύπησα\". Υπήρχαν πολλές κοπέλες μέσα εκεί. Εκείνη με τράβηξε... Και μετά λένε για ένστικτο κι αν υπάρχει. Ασφαλώς υπάρχει.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα κάνουν καλύτερη δουλειά μόνο κάνουμε παράλληλα και ψυχοθεραπεία. Διοαφορετικά, μόλις τα σταματήσουμε και βρούμε μια δυσκολη στιγμή, ξαναπέφτουμε. Ενώ με την ψ/θ βρίσκεις τα αίτια, αναλύεις τα βιώματα και βοηθιέσαι, υποστηρίζεσαι.

Δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά μια πολύ κοντινή μου φίλη παλεύει με την κατάθλιψη (και κάποια περιστατικά μανίας κάποιες περιόδους) χρόνια. Τα πρώτα 2 χρόνια η κατάσταση ήταν χάλια, διαλύθηκε όλη της η ζωή... Μετά ισορρόπησε για 1 χρόνο και ξαφνικά... Κάθεται η φάση και πέφτει χειρότερα κι από την πρώτη. Ταλαιπωρήθηκε αρκετό διάστημα με δοσολογίες και τύπους φαρμάκων.

Εδώ και 3 χρόνια είναι πάρα πολύ καλά, χρειάστηκαν όμως και κάποιες μικρές ρυθμίσεις ενδιάμεσα. Ξέρω ότι παρακολουθείται και από ψυχίατρο και από ψυχολόγο μία φορά την εβδομάδα, αλλά όλα είναι πολύ καλά, να \'ναι καλά η κοπέλα... Έχει όμως επικοινωνία για το παραμικρό με τους γιατρούς της, αμέσως συζητάει αλλαγές που παρατηρεί όπως εσύ, χαμηλή δράση από κάτι, δυσφορία από κάτι άλλο, ώστε να βρίσκεται σε όσο το δυνατό πιο ιδανικό σημείο.

Συχνά μου λέει ότι έχει τον φόβο μήπως... Μήπως \"κάτι\". Και μήπως τότε δεν τα ξανακαταφέρει, όταν ζορίζεται με τη δουλειά ή με κάτι προσωπικό... Είναι κάτι που θα υπάρχει νομίζω αλλά παράλληλα εξασφαλίζει και την γνώση έγκαιρης αντιμετώπισης και την ετοιμότητα καλύτερης αντίδρασης, γιατί πλέον είναι κάτι γνωστό. Να μην φοβάσαι. Εύχομαι να πηγαίνουν τα πράγματα όπως τα θες.