Θα μας τρελλάνουνε μου φαίνεται...

Χαιρετώ όλους και καλώς σας βρήκα.
Δεν είμαι ιδιαίτερα ¨φίλη" του internet παρά μόνο για αναζήτηση πληροφοριών. Προτιμώ την άμεση... "παραδοσιακή" επικοινωνία. Αλλά εδώ-αναμφισβήτητα- υπάρχει ένα δείγμα της καλής χρήσης του.

Γενικά είμαι ένας μάλλον υπερευαίσθητος άνθρωπος χωρίς αυτό να φαίνεται εύκολα -κατά τα λεγόμενα δικών μου ανθρώπων. Κλαίω και εύκολα. Από μικρή. Επίσης έχω πολύ καλή μνήμη -δυστυχώς για την περίπτωση κακών αναμνήσεων! Είμαι κυκλοθυμική, μάλλον παρορμητική και πιθανώς κατά βάθος πάσχω και λιγάκι από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και γενικά με ένα σώμα που αντιδρά άμεσα σε ψυχικά ερεθίσματα. Χωρίς να σας κουράσω με τους λόγους, ταλαιπωρήθηκα από σύνδρομο πανικού για έξι μήνες προ 6ετίας, σε σημείο να μην κοιμάμαι γιατί νόμιζα ότι θα κατάπινα τη γλώσσα μου. Νύχτα σε εφημερεύοντα για το τίποτα... Απουσία από τη δουλειά λόγω ιλίγγων. Δεν ήξερα καν τί ήταν, το έψαξα, το ξεπέρασα. Πήγε να μου "επιτεθεί" κάποιες φορές, ίσως και πρόσφατα αλλά καμμία τύχη δεν του χάρισα.

Μία από τις καλύτερές μου φίλες είναι -σε σωστή πορεία πλέον-θεραπείας για μανιοκατάθλιψη. Ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, αλλά όλα καλά τώρα. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος του πατέρα της. Και κάποια προδιάθεση ίσως? Έτσι είπε ο γιατρός αν και δεν είχε κάποια τάση ποτέ, παρά μόνο μετά το συμβάν με τον πατέρα της... Είχα και μια πολύ σημαντική σχέση με ένα παιδί που πρέπει να έπασχε από μανιοκατάθλιψη, μου έκρυβε τα φάρμακα και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ, ό,τι κατάλαβα μόνη μου. Η ψυχολογία με ενδιαφέρει πολύ γιατί πιστεύω ότι η γνώση της είναι ταυτόσημη με την θέληση να γνωρίσεις και να σεβαστείς τους ανθρώπους. Πού θέλω να καταλήξω...

Βρέθηκα εδώ καθώς έψαχνα πληροφορίες για κάποιους πόνους που έχω και είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχοσωματικοί...

Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω αυτά που αισθάνομαι διαβάζοντας στο φόρουμ εδώ και 3 ώρες περίπου όσα γράφονται...

Χωρίς να θέλω να ακουστώ θρασύς και με όλο το σεβασμό στις περιπτώσεις παιδιών εδώ που η ζωή τους γίνεται δύσκολη έως κόλαση γιατί υπάρχει προδιάθεση σε παθολογικό πλέον επίπεδο (γιατρός δεν είμαι αλλά από όσα διαβάζω γενικά). Τα δύο άτομα που ανέφερα παραπάνω είναι καλά παιδιά. Γι' αυτό και αρρώστησε η ψυχούλα τους. Οι χοντρόπετσοι καλά κρατούν...

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της "χ" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και "εγκαθιστά" την κατάσταση?

Έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα μόνη μου, όπως είπα παραπάνω. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι κάλλιστα σε 5 χρόνια μπορεί και να καταρρεύσω από οτιδήποτε άλλο που ούτε που φαντάζομαι τώρα... Αλλά είμαστε μηχανές και αντιδρούμε στην χρήση. Μήπως να μην καταφεύγουμε στο "service" κατευθείαν?

Ένας φίλος μου με πήρε τηλέφωνο 1 τη νύχτα γιατί είχε πάθει πανικό και δεν ήξερε καν τί ήταν, τρομοκρατημένος... Το πάλεψε μόνος του και το κέρδισε. Ένας άλλος χρησιμοποιεί διάφορα "ελαφρά" φάρμακα μόνος του για τις έντονες μεταπτώσεις διάθεσης που έχει -ενώ πάντα αυτές οφείλονται σε πασιφανέστατους πρακτικούς λόγους ζωής! Και η πλειοψηφία των ανθρώπων που μιλάμε σε προσωπικό επίπεδο, όλο και κάτι αντιμετωπίζει, γιατί... μπορούμε να ζήσουμε υπέροχες στιγμές αλλά είναι μια ρεαλιστική και όχι απαισιόδοξη άποψη ότι... "μα είναι ζωή αυτή"? Ε μα πια, κυρίως δεν είναι...

Δεν προσπαθώ να ακουστώ... "δάσκαλος". Απλά να πω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ότι μεγάλο μέρος είναι στο χέρι μας. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και να είμαστε πάντα γεροί και δυνατοί. Κι όταν δεν είμαστε, να έχουμε το κουράγιο να το πολεμάμε.

Εχεις δικιο αλλα εχει να κανει με το ποσο δυνατος εισαι εκεινη την δυσκολη στιγμη. Διστυχως ολοι οι ανθρωποι δεν μπορουν να τα καταφερουν το ιδιο ευκολα. Εξαρταται και απο τις καταστασεις.

Quote:

---

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της \"χ\" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και \"εγκαθιστά\" την κατάσταση?

---

Προσωπικα για εμενα ηταν ανακουφιση μια ταμπελα...δεν μπορουσα να τα ριχνω ολα στον εαυτο μου και στην \"αδυναμια του\" να αντεπεξελθει στις καταστασεις...και φυσικα πηρα τα καταλληλα φαρμακα και ειμαι μια χαρα.
Αλλα εγω πιστευω ειμαι αρκετα \"βαρια\" περιπτωση...αλλα πιστευω οτι καποιος που υποφερει συνηθως το εχει ψαξει πολυ πριν παει σε ψυχολογο ή πριν παρει φαρμακα ειδικα εν Ελλαδι που ειναι λιγο \"ταμπου\" ολα αυτα που αρχιζουν απο \"ψυχο...\"
Χρειαζεται ανακουφιση και αυτο του προσφερει ο γιατρος ειτε με φαρμακα ειτε με καταλληλη ψυχοθεραπεια.
Οταν καποιος παιρνει μια ασπιρινη επειδη τον ποναει το κεφαλι του δεν το σκεφτεται και πολυ ή ενα αντιβιοτικο για τη γριππη...καπως ετσι ισχυει και εδω.
Φυσικα και ισχυει και εδω το \"μετρον αριστον\"...μην γινουμε και υπερκαταναλωτες αχρειαστων φαρμακων.

Μόλις διάβαζα το θέμα σου κι εύχομαι καλή δύναμη...
Ή μήπως \"σωστή δύναμη\"? Νομίζω ότι ακόμα και οι ευάλωτοι ή βασανισμένοι άνθρωποι αρκεί να συγκεντρωθούν σε ένα πράγμα κάθε φορά. Το οποίο όμως να είναι καθοριστικό για τη λύση... Όπως σε μια φουρτούνα, δεν κοιτάς όλο το καράβι. Από μία και σωστή κίνηση μπορεί να σωθείς κι ας μην είσαι ο πιο γενναίος καπετάνιος.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της \"χ\" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και \"εγκαθιστά\" την κατάσταση?

---

Προσωπικα για εμενα ηταν ανακουφιση μια ταμπελα...δεν μπορουσα να τα ριχνω ολα στον εαυτο μου και στην \"αδυναμια του\" να αντεπεξελθει στις καταστασεις...και φυσικα πηρα τα καταλληλα φαρμακα και ειμαι μια χαρα.
Αλλα εγω πιστευω ειμαι αρκετα \"βαρια\" περιπτωση...αλλα πιστευω οτι καποιος που υποφερει συνηθως το εχει ψαξει πολυ πριν παει σε ψυχολογο ή πριν παρει φαρμακα ειδικα εν Ελλαδι που ειναι λιγο \"ταμπου\" ολα αυτα που αρχιζουν απο \"ψυχο...\"
Χρειαζεται ανακουφιση και αυτο του προσφερει ο γιατρος ειτε με φαρμακα ειτε με καταλληλη ψυχοθεραπεια.
Οταν καποιος παιρνει μια ασπιρινη επειδη τον ποναει το κεφαλι του δεν το σκεφτεται και πολυ ή ενα αντιβιοτικο για τη γριππη...καπως ετσι ισχυει και εδω.
Φυσικα και ισχυει και εδω το \"μετρον αριστον\"...μην γινουμε και υπερκαταναλωτες αχρειαστων φαρμακων.

---

Το χρήσιμο για το καθένα... Αν εσένα σε βοήθησε δεν το συζητώ, σίγουρα. Τώρα που το λες, δεν είναι φοβερά εκνευριστικό αυτό το \"ταμπού\"? Κι όμως, όλοι αντιμετωπίζουν κάτι λίγο ή πολύ... Αν είμασταν πιο ανοιχτοί κι αυτό θα βοηθούσε...

Quote:

---

Originally posted by Smoky
Μόλις διάβαζα το θέμα σου κι εύχομαι καλή δύναμη...
Ή μήπως \"σωστή δύναμη\"? Νομίζω ότι ακόμα και οι ευάλωτοι ή βασανισμένοι άνθρωποι αρκεί να συγκεντρωθούν σε ένα πράγμα κάθε φορά. Το οποίο όμως να είναι καθοριστικό για τη λύση... Όπως σε μια φουρτούνα, δεν κοιτάς όλο το καράβι. Από μία και σωστή κίνηση μπορεί να σωθείς κι ας μην είσαι ο πιο γενναίος καπετάνιος.

---

Σόρυ, αυτό ήταν για την gramle

Είμαι κι εγώ υπέρ της άποψης σου σμοκυ οτι πρέπει να το πολεμάμε πρώτα μόνοι μας...αλλά σίγουρα εμείς δεν ξέρουμε τι είναι καλό για τον διπλανό μας.
Ο καθένας έχει εναν ξεχωριστό τρόπο να αντεπεξέρχεται στα προβλήματα του.

ο Χ μπορεί να καταπολεμήσει κάτι μόνος του, ο Ψ όχι...Ο καθένας είναι διαφορετικός...Γιατί ο καθενας πρέπει να αποδειξει ότι μπορεί να το παλέψει μόνος του και τί σημαινει αυτό?

Ξέρεις κανεναν π.χ. που να χει σχιζοφρένεια κ να το καταπολεμα μόνος του? Μήπως διπολική διαταραχή και να το καταπολεμα μόνος του? Και τί θα καταλαβει? Να βασανίζεται κανεις μόνος του είναι προτιμότερο?

Και στην τελική, καλύτερα δεν είναι να μοιραστεί το φόβο του, τα όποια προβλήματα του και να απαλύνει την ψυχή του? Πάλι μόνος του θα το κάνει, ακομα κι αν υπάρχει ενας ψυχίατρος ή καποιος ψυχολόγος εκεί κοντά του....

Όσο για τη δύναμη, δεν είναι σταθερή αξία...ερχεται και φεύγει...Μια ζωή δεν είμαστε το ίδιο δυνατοι, το ίδιο σταθεροι, το ίδιο ανθεκτικοι....

και φυσικα μπορούμε να τα καταφέρουμε, αλλά αν κανουμε ότι δεν τρεχει τίποτα και ειμαστε συνέχεια στο \"έλα μωρε....αλλοι τόσοι ανθρωποι υποφέρουν\" φυσικα και δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε....

για μένα o σκοπός (εν προκειμένω να είμαστε λειτουργικοί και να ζαύμε μια <νορμάλ>ζωή αγιάζει τα μέσα(απο μόνοι μας ή με βοήθεια ειδικού)

αυτο με το μόνοι μας...εχω βαρεθεί να το ακούω...οκ, την άλλη φορά που θα δώ εναν άρρωστο θα του πω να μην πάει πουθενα...να δείξει πώς μπορεί και μόνος του!

Αν καποιος μου ζητήσει βοήθεια, θα του πώ το ίδιο...Μόνος σου θα του πω, μπορείς!!!!

Quote:

---

Ξέρεις κανεναν π.χ. που να χει σχιζοφρένεια κ να το καταπολεμα μόνος του?

---

Ναι υπαρχουν πολλοι που προσπαθουν να την καταπολεμησουν μονοι τους και η καταληξη δεν ειναι καθολου καλη...για αυτο η σχιζοφρενεια εχει ασχημες στατιστικες καταληξης.
Εγω προσωπικα χωρις να θελω να γινω μελοδραματικος αλλα μαλλον δεν θα ημουνα ζωντανος.

Keep εκει ακριβώς ήθελα να καταλήξω....

Το ξερω Sofia εγω συμφωνω μαζι σου:)

Και εγω σου λεω αντε και τα καταφερνεις ποιος ο λογος να πολεμας κατι αν μπορεις να παρεις βοηθεια απο καπου και να φτασεις ποιο γρηγορα....ποιος ο λογος να πας κολυμποντας οταν μπορεις να πεταξεις ,,για να πεις οτι τα καταφερες μονος σου δεν αξιζει να μαχεσαι συνεχεια πρεπει να ζεις συγχρονως

Πολυ σωστα Mazang!!!!

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Όσο για τη δύναμη, δεν είναι σταθερή αξία...ερχεται και φεύγει...Μια ζωή δεν είμαστε το ίδιο δυνατοι, το ίδιο σταθεροι, το ίδιο ανθεκτικοι....

---

το ιδιο ανθρωποι

Όλες οι απόψεις δεκτές και ο τρόπος δράσης σε οτιδήποτε είναι σαν το ρούχο, άλλο νούμερο για τον καθένα... ο οδηγός είναι η αποτελεσματικότητα σε κάθε περίπτωση.
Νομίζω όμως ότι τόνισα σε ποιές περιπτώσεις αναφέρομαι, για όνομα αν υποστήριζα ότι αντιμετωπίζουμε την σχιζοφρένεια και την αυτοκτονία με βιβλία και καραμέλες για το λαιμό.

Επειδή όμως υπάρχουν και πολύ πιο ελαφριές περιπτώσεις, που έχω δει να χειροτερεύουν από λήψη φαρμάκων κατά βούληση και για ψύλλου πήδημα, έχοντας εμμονή να αποδείξουν ότι από \"κάτι\" πάσχουν επειδή διάβασαν 5 άρθρα και δεν τα φίλτραραν... γίνεται κάτι σαν να παίρνεις depon προληπτικά και μετά όταν -και αν- το έχεις ανάγκη δεν σε πιάνει.
Και για καμμία άλλη περίπτωση δεν μπορώ να μιλήσω γιατί δεν είμαι γιατρός...

Να ξαναπώ ότι σέβομαι απόλυτα το προσωπικό θέμα του καθενός, έχω ζήσει από πολύ κοντά βαριά περιστατικά σε δικούς μου ανθρώπους και δεν αποκλείω -όπως κανείς δεν μπορεί- την περίπτωση να πέσω και να μη μπορώ να ανέβω με τίποτα και τότε τί γίνεται... και με συχωρείτε αν έθιξα κάποιον.

Δεν υποστηρίζω το να είμαστε υπεράνθρωποι. Ούτε και είναι επιβεβλημένο. Υποστηρίζω το να μην υποτιμάμε τις δυνάμεις μας πριν τις δοκιμάσουμε. Ούτε το να ζητάς βοήθεια είναι κακό, ούτε όμως και το να επιδιώκεις αυτάρκεια αν σε παίρνει είναι.

Κι από την άλλη, δεν είναι θράσσος να τρέχω να ψάχνω ηρεμιστικά για τα ψυχοσωματικά πονάκια μου ενώ δεν μου χαλάνε πια και τη ζωή, όταν κάποιος άνθρωπος τα έχει πραγματικά ανάγκη γιατί διαλύεται -πέραν των δυνάμεών του- και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο να προχωράει χωρίς αυτά?

\"...Οση και να ναι η δυναμη μου θελω ενα ανθρωπο μαζι μου..\"
Ποιος εχει τετοια επιμονη αληθεια;

Smoky, διαφωνώ κι έχω διαφωνήσει με όλους εκεινους που σπεύδουν να συνταγογραφήσουν σχεδόν μόνοι τους, ως άλλοι γιατροι...

Εξίσου όμως διαφωνώ και με την άποψη που βλέπω να επικρατεί από άλλους πολλους που λεει \"θα το αντιμετωπίσω μόνος μου\" Είναι τελικα τοσο δύσκολο να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να τα κανουμε ολα μόνοι μας?Οχι παντα?

Και κάτι τελευταίο: πολλές φορές σε εναν τρίτο είναι δύσκολο να ξέρει αν ο ανθρωπος που παρατηρεί ή που είναι κοντα του υποφέρει κ πόσο. Μάλιστα, κάποιες φορές δεν θέλει να δει....Ο καθενας μόνος του το ξέρει...

Ενταξει ρε παιδια ο smoky θελει να πει πως μερικες φορες οι ανθρωποι προκαταβαλονται και ενω δεν εχουν κατι σοβαρο πιεζουν τον εαυτο τους να χειροτερεψει ισως για να τραβηξουν την προσοχη, να τους λυπηθουν, να ειναι καποιος κοντα τους.

το καταλαβαμε:)κι αυτό ακομα όμως είναι σαν να φωνάζει κάποιος \"βοήθεια, κοιττα κι εμενα\"....κάτι δείχνει....

οχι ομως να χαπακωνεσαι γι\' αυτο...

σε καμια περίπτωση....πόσες φορές εχω γράψει ότι ειναι προτιμότερο να παει καποιος πρώτα σε ψυχολογο κι οχι απευθείας σε ψυχίατρο?????????Αλλα κάποιοι επιμένουν πως θελουν να δοκιμασουν μόνο χάπια...να τελειωνουν...κι αυτο λεει παλι κατι...

Και οχι, δεν ειμαι εναντια φυσικα σε καθε ειδους φαρμακευτικη αγωγή όταν ομως κρινεται απαραίτητη

Παιδιά, δεν \"προπαγανδίζω\" το να μη ζητάμε βοήθεια... Ειδικά όταν είναι φανερό (και όπως είπατε πολύ σωστά αυτό το ξέρει καθένας για τον εαυτό του) ότι η συμπαράσταση ενός φίλου δεν αρκεί πια ή τα σημάδια δείχνουν ότι πρόκειται για ένα επεισόδιο που στην τελική μπορεί να βάζει σε κίνδυνο και την ίδια τη ζωή.

Ούτε όμως είναι σωστό να μιλάνε για \"βοήθεια\" και \"ψυχολόγους\" και να ξεστομίζουν τόσο εύκολα το όνομα οποιασδήποτε διαταραχής -για την οποία υπάρχουν άτομα που έχουν φτύσει αίμα και δυσκολεύτηκαν να την αποδεχτούν και να την αντιμετωπίσουν όσο κάποιοι άλλοι την έκαναν καραμέλα. Για τον καθένα το πρόβλημά του είναι μεγάλο αλλά και η ικανότητα αξιολόγησης του προβλήματος είναι μια μορφή αυτοσεβασμού -και σεβασμού γενικότερα.
Για να μην παρεξηγηθώ και πάλι, θα φέρω ένα παράδειγμα μιας φίλης, η οποία είναι παχουλούλα γιατί πολύ απλά απολαμβάνει τις τροφές που της αρέσουν χωρίς να πάσχει από κάποια διατροφική διαταραχή και κάθε φορά που είναι να πάει π.χ. σε ένα γάμο και δεν της κάνει το ρούχο -έλα μου όμως που είναι και κοκέτα- βουϊζουν τα τηλέφωνα της παρέας με κλάμα και \"κατάθλιψη θα πάθω\" και \"δεν αντέχω\" και την επόμενη μέρα όλα μέλι-γάλα γιατί πραγματικά είναι μια χαρούμενη κατά τ\' άλλα και φυσιολογική κοπέλα. Απλά δεν κάνει δίαιτα, πώς το λένε. Έχει τα κιλάκια της, ούτε καν \"υπέρβαρη\".

Εκτός από αυτή την κατηγορία λοιπόν, είναι και η άλλη. Εγώ π.χ. έχω περάσει λίγο απ\' όλα θεωρώ αλλά προσπαθώ να βοηθάω τον εαυτό μου βάζοντάς τα όσο γίνεται κάτω από το πρίσμα της λογικής. Ή ένας φίλος, ο οποίος έχει καταλήξει με κάποια μορφή κατάθλιψης επειδή είναι 44 και δεν έχει κάνει οικογένεια και τον πρήζουν όλοι μέρα-νύχτα, από το σπίτι μέχρι το γραφείο -αφού πια δεν ξέρει για ποιόν είναι σημαντική η οικογένεια που θα κάνει -αν κάνει- τελικά.

Εδώ δεν μιλάω για υπεράνθρωπη δύναμη... Απλά λίγο για την ικανότητα σωστής εστίασης και αξιολόγησης στα πλαίσια αντίδρασης... Αντίδρασης σε τί? Στο τριπάκι που πάνε να μας βάλουν... Άλλος μένει σε υπόγειο και ξυπνάει και βλέπει πεζοδρόμιο, άλλος δουλεύει 16 ώρες και δεν μπορεί να ζήσει με τα λεφτά που παίρνει, άλλος είναι στο περιθώριο του κοινωνικού του κύκλου γιατί \"δεν παντρεύτηκε\" γιατί \"είναι χωρισμένος\" γιατί χίλιες δυο άλλες μπούρδες, άλλος δεν κοιμάται καλά γιατί κάτω από το σπίτι του περνάει μια λεωφόρος αυτοκίνητα και αναρίθμητα τέτοια μπορώ να γράψω...

Και μετά έρχεται το οποιοδήποτε περιοδικό, που ανάμεσα σε σελίδες με εικόνες \"ιδανικής ζωής\", έρχεται να σου πει ότι έχεις \"κατάθλιψη\"... Και να το ψάξεις... Και το προζάκ είναι ελαφρύ... Και κανένα ηρεμιστικό ε? Δεν βλάπτει... Κι εσύ απλά έχεις να πας διακοπές 3 χρόνια ο άνθρωπος... Και πού να φορτώσεις μπαταρία? Και γιατί να είσαι \"καλά\" δηλαδή?

Μας έχουν επιβάλλει συνθήκες ζωής μη συμβατές με την ανθρώπινη φύση... Και μετά απορούν και μελετάνε...
Επίσης... Είμαστε στο 2007 και τόσοι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι απλά από την έλλειψη αποδοχής -\"δεν είσαι σαν εμένα\" βασικά που συντηρούνται από δυστυχώς πολλά τσιμεντωμένα μυαλά. Παράδειγμα: η ζωή του μικρού μου αδελφού ΕΞΑΡΤΗΘΗΚΕ από μια ηλίθια δασκάλα που τον προσέβαλλε μπροστά σε όλη την τάξη στα 8 του... Την συνέχεια ούτε που τη φανταζότανε κανείς μας μετά τη σχολική φοβία που έπαθε... Αν θέλετε το συζητάμε κάποια στιγμή...

Αυτό εννοώ \"μόνοι μας\" φίλοι μου... Μια οχύρωση, μια πίστη στον εαυτό μας, ένα μυαλό καθαρό να διακρίνει... Είναι μια άσκηση ζωής αυτό και όχι πεισματική καταδίκη όπως με παρεξηγήσατε.

Για να μη γίνεται το μικρό πρόβλημα μεγάλο και το μεγάλο μεγαλύτερο... Μιλάω για τον μέσο άνθρωπο, που πλέον όλοι κουβαλάμε και το \"κατιτίς μας\".

Δεν κατακρίνω τον ασθενή που υποφέρει και σαφώς πρέπει να αναζητήσει ιατρική βοήθεια για να μην χάνει άλλο τη ζωή του, πράγμα που σέβομαι και πραγματικά νοιώθω ανίκανη μπροστά στους ανθρώπους που παλεύουν με τέτοια εμπόδια, όταν εγώ για κάτι πολύ μικρότερο μπορεί να χάσω τη μπάλα.

Ποιος θα κρινει ομως ποιο ειναι ασημαντο προβλημα και ποιο οχι.Αμφιβαλλεις οτι κατι που ειναι ασημαντο και αστειο για σενα μπορει να ειναι ολοκληρος γολγοθας για τον αλλο και τουμπαλιν?
Αν το μηνυμα σου στοχευει στους υποχονδριους...δεν νομιζω να καταφερεις πολλα πραγματα...χωρις να θελω να διαφωνησω στις γενικες γραμμες μαζι σου...δεν διαφωνουμε και τοσο και εγω ειμαι της αποψης οσο το δυνατον λιγοτερα φαρμακα...αλλα αυτο θα το κρινει ο καθενας.

Το μήνυμά μου κυρίως στοχεύει στο να θίξω τις ρημάδες τις συνθήκες ζωής, που αφού μας \"κάψουν\" πλακώνουν τα media ανάλογα με το ποιό θέμα είναι της μόδας να... μας \"αλείψουν λάδι\". Και νομίζω ότι εκεί οφείλεται το ότι σχεδόν το 98% του πληθυσμού εμφανίζει άτυπη κατάθλιψη και διάφορες νευρώσεις όπως κι εκεί εστιάζω όταν λέω \"προσπαθώ μόνος μου\". Οι υποχόνδριοι που λες, πιστεύω ότι χρειάζονται βοήθεια... Αναφέρομαι σε ανθρώπους που -ακόμα- μπορούν να γλιτώσουν το επόμενο σκαλοπάτι. Ανάμεσα σε αυτούς είμαι κι εγώ και μπορώ να ξέρω πόσο θα με σώζει το \"καθαρό λογικό μυαλό\" ίσως...

Αλλά αυτό που λες, το ποιός κρίνει πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα, δεν νομιμοποιεί άτομα που φέρνουν τον κατακλυσμό γιατί \"έσπασε το νύχι\"? Έχω συνάδελφο που δεν φχαριστιέται την έξοδό του το Σάββατο το βράδυ γιατί το αμάξι του δεν μπαίνει \"μπροστά\" στο μπουζουξίδικο!!! Μιλάμε για μαυρίλα -αν τον ρωτήσεις... Αυτό το άτομο -ή παρόμοια- τώρα, θα του αναγνωρίσουμε το \"Γολγοθά\"? Θα φταίει η διαταραχή αν πάθει κατάθλιψη γιατί δεν μπορεί να αγοράσει τζιπ Cayenne? Δεν πρέπει να κάνει λίγη προσπάθεια αυτοβελτίωσης? Να δει καθαρά? ...και δεν είναι θράσσος απένταντι στο παληκάρι που ταλαιπωρείται από τα 13 του γιατί το γεννάει το πετσί του πριν συνειδητοποιήσει οτιδήποτε κι ενώ έχει όλη τη θέληση να ζήσει και να χαρεί τα πιο απλά πράγματα? Εγώ κάτι τέτοιους φίλε μου, και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, δεν μπορώ να τους συμμεριστώ και να τους δικαιολογήσω... Και δεν είμαι αναίσθητη... Ούτε μυγάκι δεν αφήνω να πνιγεί στο ποτό μου βασικά... Αλλά την αχαριστία και την κλάψα...

[quote]Originally posted by Smoky
Αναφέρομαι σε ανθρώπους που -ακόμα- μπορούν να γλιτώσουν το επόμενο σκαλοπάτι. Ανάμεσα σε αυτούς είμαι κι εγώ και μπορώ να ξέρω πόσο θα με σώζει το \"καθαρό λογικό μυαλό\" ίσως...

Σόρυ, ΔΕΝ μπορώ να ξέρω ήθελα να γράψω μιας και ήδη έχω ενδείξεις για κατάθλιψη -ίσως μελλοντικά-, αγοραφοβία -την παλέψαμε-, πανικό -τον παλέψαμε-, φοβία οδήγησης -καινούριος και συναρπαστικός αντικαταστάτης του απλού πανικού αυτόν ακόμα τον γνωρίζουμε, άντε να δούμε πώς θα τον πατάξουμε...

Αναφέρεις ότι οι συνθήκες ζωής είναι αυτές που ευθύνονται για το 98% του πληθυσμου εμφανίζουν άτυπη κατάθλιψη....και διάφορες νευρώσεις...Μαζί σου, θές να σου πώ κι αλλους παράγοντες? κληρονομικότητα, γενετικοι παράγοντες, οικογενειακο περιβαλλον ..κλπ..ολα αυτά για την κατάθλιψη...αφού λοιπόν βρήκαμε τα αίτια τί αλλαζει? το 98% (ενδεικτικο νούμερο που το δανειζομαι απο σενα) είναι ακομα έτσι:καταθλιπτικο...


Στη συνέχεια λες \" Αναφέρομαι σε ανθρώπους που -ακόμα- μπορούν να γλιτώσουν το επόμενο σκαλοπάτι. Ανάμεσα σε αυτούς είμαι κι εγώ και μπορώ να ξέρω πόσο θα με σώζει το \"καθαρό λογικό μυαλό\" ίσως...\" Πιστεύεις ότι το καθαρό λογικό μυαλο θα σε σώζει ΠΑΝΤΑ και θα ναι παντα λογικο? Το παντα δεν υπάρχει...δυστυχώς ή ευτυχώς, όλα μεταβαλλονται... Και το μυαλο έχει δικαιωμα να κουραστεί και να στο δηλώσει με 1002 τρόπους...ακου το μόνο, όταν κουράζεται...

Φιλικα

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Αναφέρεις ότι οι συνθήκες ζωής είναι αυτές που ευθύνονται για το 98% του πληθυσμου εμφανίζουν άτυπη κατάθλιψη....και διάφορες νευρώσεις...Μαζί σου, θές να σου πώ κι αλλους παράγοντες? κληρονομικότητα, γενετικοι παράγοντες, οικογενειακο περιβαλλον ..κλπ..ολα αυτά για την κατάθλιψη...αφού λοιπόν βρήκαμε τα αίτια τί αλλαζει? το 98% (ενδεικτικο νούμερο που το δανειζομαι απο σενα) είναι ακομα έτσι:καταθλιπτικο...


Στη συνέχεια λες \" Αναφέρομαι σε ανθρώπους που -ακόμα- μπορούν να γλιτώσουν το επόμενο σκαλοπάτι. Ανάμεσα σε αυτούς είμαι κι εγώ και μπορώ να ξέρω πόσο θα με σώζει το \"καθαρό λογικό μυαλό\" ίσως...\" Πιστεύεις ότι το καθαρό λογικό μυαλο θα σε σώζει ΠΑΝΤΑ και θα ναι παντα λογικο? Το παντα δεν υπάρχει...δυστυχώς ή ευτυχώς, όλα μεταβαλλονται... Και το μυαλο έχει δικαιωμα να κουραστεί και να στο δηλώσει με 1002 τρόπους...ακου το μόνο, όταν κουράζεται...

Φιλικα

---

Σοφία μου,το διόρθωσα παρακάτω... ΔΕΝ μπορώ να ξέρω πόσο θα με σώζει το καθαρό λογικό μυαλό ήθελα να γράψω, δυστυχώς, μόνο την προσπάθεια να το διατηρώ έτσι μπορώ να υποστηρίξω και να το μεταδίδω σαν μήνυμα από τον φίλο που θα με συμβουλευτεί, μέχρι έναν άγνωστο, σαν κάτι θετικό -πιστεύω. Τί θα γίνει με τον καθένα μας, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει φυσικά... Μόνο να προσπαθούμε μπορούμε.

Στους παράγοντες που αναφέρεις, γενετικούς, κληρονομικούς, οικογενειακούς (τραυματικούς γενικότερα), εκεί είναι η ομάδα που πλέον όπως πολύ σωστά έχεις πει κι εσύ επιβάλλεται η γνώμη του ειδικού.
Και η έκταση του προβλήματος που βιώνει ένας άνθρωπος νομίζω διαφοροποιείται αισθητά... σε σχέση με κάποιους άλλους -κι εγώ μέσα σ\' αυτούς- που πνιγόμαστε ίσως σε μια κουταλιά νερό χωρίς να κάνουμε τον κόπο να το αξιολογήσουμε λογικά και πρακτικά.

Και επαναλαμβάνω, είναι θράσσος αυτό απέναντι στους ανθρώπους που περνάνε πολύ πιο δύσκολα λόγω των παραγόντων που ανέφερες και δίνουν πολλές φορές και καλύτερη μάχη με τα μισά πυρομαχικά τελικά...

Τα αίτια που μου λες και τί καταλάβαμε που τα βρήκαμε... Αν εντοπίσω κάποια που οφείλονται σε κοινωνικές παγίδες (που κάργα μας έχουνε στημένες) ίσως διευκολύνω λίγο τη θέση μου, ίσως διακρίνω πού ξεκινά το δικό μου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρόβλημα, οπότε το δρομολογήσω και πιο σωστά είτε αυτό λέγεται \"μόνος μου\" είτε με μια επίσκεψη σε έναν ειδικό. Αλλά στο σωστό μονοπάτι. Κατά τ\'άλλα ναι, καλά τα λες, δεν είναι και το πιο ενθαρρυντικό ποσοστό...

Έχω την αίσθηση πάντως ότι η σύγχρονα διαμορφωμένη ζωή είναι φάκα... Και μετά μας ζητάνε και τα ρέστα, κατάλαβες...
...λες να έχω μανία καταδίωξης ?:)

Θα θελες να μου πεις πιο είναι το σωστό μονοπάτι για σένα?

Εγώ πάλι πιστεύω πως η σύγχρονα διαμορφωμένη ζωή είναι μία φάκα, η παλαιότερη διαμορφωμένη ζωή ήταν μία άλλη φάκα....το θέμα πάντα λοιπόν είναι εμεις πώς ανταποκρινόμαστε σε κάθε είδους φάκα...

Έχεις απόλυτο δίκιο Sofia... Προκλήσεις και φάκες, πάντα θα υπάρχουν. Κοίτα για τη σύγχρονη ζωή, για να μην το κουράσω κιόλας κι αρχίσω και μουρμουράω πράγματα γνωστά, νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικός παράγοντας ο βιασμός της φύσης μας... Η απομάκρυνση από τη φύση. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αν το πρωί που ξυπνούσα έβλεπα την θάλασσα, ή το βουνό, κι ας έμενα σε ένα σπίτι 5Χ5 θα ένοιωθα πολύ καλύτερα. Π.χ. στις βόρειες χώρες, αποδίδεται μεγάλο ποσοστό αυτοκτονιών στην έλλειψη ηλιοφάνειας. Ε, γυρνώντας από ένα γραφείο και 9 ώρες μέσα σε συνθετικά υλικά και πλήθος πεδίων (ανεμιστήρες pc, καλώδια, στατικός ηλεκτρισμός κάργα και η λίστα δεν έχει τέλος...)... ε, μπορώ να σου πω ότι είμαι καρακαταθλιπτική κανονικότατα! Όρεξη 0. Ατονία. Τα πάντα... Όχι κούραση. Απλά 0. Όποτε ζορίζομαι να πιω ένα καφεδάκι στην πλατεία της Ν.Σμύρνης να λιαστώ (αν κουνήσω το κορμί μου) τα βλέπω με άλλο μάτι, σημαντικά...

Όταν δω ότι θα κλαίω κάτω από τον ήλιο, θα σημάνει ότι πρέπει να την ψάξω αλλοιώς (το έχω δει από άτομο που είχα σχέση, με πολύ σοβαρό πρόβλημα, μέσα στην παραλία και την τρελλή χαρά, γυαλιά ηλίου και το δάκρυ ποτάμι... δεν ήξερα τί να κάνω... έπρεπε να φύγουμε? έπρεπε να μείνουμε? άσε...)

Οπότε το σωστό μονοπάτι το βλέπω σαν προσπάθεια αντικειμενικής αξιολόγησης των δεδομένων. Ούτε να παραβλέπω τα σημάδια, ούτε να πιάνομαι κορόιδο του εαυτού μου ή του οποιουδήποτε -το κατά δύναμιν εννοείται.

Και όσο αυτό το μυαλό μπορεί να ανταποκριθεί όπως πολύ σωστά είπες... Γιατί καλά τα λέω αλλά μια μέρα μπορεί να με πιάσει ο \"Χ\" δικός μου άνθρωπος και να μου πει... \"έχεις πάρει χαμπάρι ότι δεν πας καλά\"? Και να πρέπει να με τρέχουνε!

Και τονίζω ξανά, ότι το σκεπτικό μου απευθύνεται στην ομάδα των ατόμων που έχουν την αντίληψη της ψυχικής διαταραχής και γνωρίζουν ότι αν δεν προσπαθήσουν μπορεί να αποκτήσουν και την ίδια την διαταραχή. Όπως κάποια παιδιά εδώ ανταλλάσσουν εμπειρίες για φαρμακευτικές αγωγές, έτσι κι εμείς οι υπόλοιποι για τρόπους δράσης -ακόμα-δεν είναι κακό.

Κατά βάση όμως είμαστε σε κοντινό καζάνι όλοι... Γι\' αυτό όμως τονίζω συνέχεια ότι πρέπει να μπορούμε να δούμε αυτόν που \"ζεσταίνεται\" περισσότερο και να το σεβόμαστε. Όχι χαιρέκακα, \"α εγώ έχω μικρότερο πρόβλημα\" αλλά πιο πολύ σαν \"κοίτα προσπάθεια! κι εγώ φέρνω την καταστροφή γι\'αυτό (οτιδήποτε), ντροπή μου δηλαδή\".

Και είμαι και πολύ οπαδός του όλα στο μυαλό μας είναι και αποδεδειγμένα το μυαλό έχει απίστευτες δυνατότητες που πολλές φορές μαλθακώνουμε και παραβλέπουμε...

Όπως πολύ σωστά είπε κι ένα παιδί πιο πάνω \"με βοήθεια ή χωρίς, το θέμα είναι να θες\".

Παράδειγμα για το πώς λειτουργώ... Και εννοείται αν κάποιος έχει βρει κάποιο... κολπάκι, να το πει να το πει, πολλές φορές στα πιο απλά πράγματα δεν πάει το μυαλό μας κι αν μας τα πει κάποιος μας ανάβει ένα φωτάκι...

Μετά από άλλα, αντιμετωπίζω φοβία οδήγησης, πράγμα το οποίο έχει επιμείνει αρκετά. Έχω βρει λίγες πληροφορίες σχετικά -γιατί συνήθως αποδίδεται σε μετατραυματικά σοκ ατυχήματος που δεν είχα ποτέ.

Κατ\' αρχάς έχω την εντύπωση ότι είναι εκδήλωση του πανικού και της αγοραφοβίας που ήδη έχω καταπολεμήσει με μεγάλη επιτυχία. Και τσουπ, βγήκε εδώ. Είναι μεγάλο θέμα γιατί έχωαυτοκίνητο -και λατρεία στα αυτοκίνητα και την οδήγηση- και δεν μπορώ να ταξιδέψω! Καλό ε??? :P

Σε τελευταίο ταξίδι κατάλαβα καλά ότι είμαι ψιλοεπικίνδυνη, μην πάρω στο λαιμό μου και κανέναν άνθρωπο ε?
Ξηροστομία, κόμπος, ταχυπαλμία, ταραχή, αίσθηση ότι το όχημα γλιστράει, τρέμουλο, ίλιγγος, κατά τα γνωστά... Μου συμβαίνει όμως κατά βάση στην Εθνική Οδό (καμμιά φορά σε μικρό βαθμό και αλλού αλλά πιστεύω είναι επειδή έχει συμβεί στα ταξίδια και μου καρφώθηκε), οπότε λέω... Αφού δεν ταξιδεύω συχνά και αφού κάθε μέρα βλέπω μόνο την οθόνη του pc στη δουλειά άντε και το μπροστινό αμάξι στο μισό μέτρο στην κίνηση... Ε τί περιμένω...

Τα πήρα λοιπόν με τη σειρά...

Τσέκαρα μάτια στον οφθαλμίατρο γιατί έχω μυωπία μήπως άλλαξε κάτι, μπα. Τσέκαρα αυτιά σε ΩΡΛ γιατί έχω ιστορικό με ωτίτιδες, τίποτα καμμιά φλεγμονή που να φέρνει ιλίγγους, μπα.
Οπότε κανονίζω με ένα... γενναίο φίλο να κάνουμε κοντινά ταξιδάκια μαζί, που ξέρει το θέμα και νοιώθω άνετα να μην έχουμε... εκπλήξεις και να το παλέψω... Να σου πω την αλήθεια βέβαια μου φαίνεται πολύ δύσκολο, τραβάει καιρό... Αλλά πιστεύω θα το τσακίσω, όπως τα άλλα, τί στο καλό...

περι συνθηκων: (έπρεπε να ξέρεις και το επαγγελμα μου...χεχε), οντως το περιβάλλον συνηγορεί στην ασχημη διαθεση μας, την επιτεινει, αλλα και πάλι (θα μιλήσω για μενα) όπου και αν πηγαινα η κακή διαθεση ή ή καταθλιψη ήταν μαζί μου...Δεν καθιστά παράγοντα για μια πιο ομορφη ζωή το μολισμενο και προβληματικο περιβαλλον, καθε αλλο...το ξέρω ΠΑΡΑ πολυ καλα...προκαλει (αποδεδειγμενα πλεον) προβλήματα στην υγεια, και μάλιστα σοβαρότατα όμως αν δεν εχω ενα περιβάλλον φυσικο που μου δίνει μια ποιότητα ζωής, ας φτιαξω εγω ενα περιβάλλον που θα το αντεξω....και στη συνεχεια που θα το κανω ομορφο και θα το αγαπησω.....Εγώ πρώτα....ας ξεκινήσω απο εμενα... το περιβάλλον στο σπίτι μου, να βρω μια διαδρομή που μ αρεσει κ να την κανω συχνα, να περπατήσω σε ενα πάρκο (στο Αλσος της Ν.Σμύρνης...) να ηρεμίσω....μπορώ να βρώ τρόπους....αν μαθω μαζί με το άσχημο να βλεπω και το όμορφο:) Κι αν βλεπω μόνο το ασχημο, καποιο λογο θα έχω....κάτι θα με πειράζει μεσα μου που με κολλαει στο ασχημο κ δεν θα μ αφήνει να δω το όμορφο....

Περι μονοπατιού
Ξέρεις οι ανθρωποι που έχουν καποιες διεγνωσμένες ψυχικες διαταραχες (οπως βλεπω και σε αυτο το φορουμ) πιο σοβαρές ισως (πχ σχιζοφρενεια), μπορει πιο εύκολα να αποδεχτουν το προβλημα τους και να καταφύγουν είτε σε φαρμακευτικη αγωγή είτε σε ψυχολογο....Μ αυτο τον τρόπο μπορει να αποβάλλουν κ πιο εύκολα συμπεριφορες που τους μπλοκαρουν...Οι υπολοιποι, όντας πιο \"καλα\", το αποδεχονται δυσκολοτερα και αντιστέκονται περισσοτερο στην βοηθεια απο ειδικο.Καποιος είπε το θεμα ειναι \"αν θες, με βοηθεια ή χωρίς\" αλλα το θεμα είναι \"να αποδεχτεις οτι δεν μπορεις μόνος σου, ακομα κι αν θες\". Χρειαζεσαι τη βοηθεια τη ρημαδα...κλαταρες, ρεταρεις, κουράστηκες....
Ειναι τελικα πολύ δύσκολο να μπουμε στο 2? Σε δυαδικη σχέση ερωτική, φιλική, πόσο μαλλον θεραπευτικη.........?

Περι φοβίας: Smoky, μπραβο σου που τα καταφερες με την αγοραφοβια, που την καταπολεμησες με μεγάλη επιτυχια...:))
Αλλά όπως βλεπεις τώρα έχεις κάποια άλλη φοβία...Μάλλον κάτι θέλει να σου πει το σώμα σου κ η ψυχή σου,ε? Πιστεύεις ότι ειναι τυχαιο που μετά τη μία φοβία, βγήκε μια αλλη στην επιφάνεια? Εγω θα έλεγα να ακους με μεγαλυτερη αγαπη τον εαυτο σου και τί θελει να σου πει...καλά τα κολπακια που θες να βρεις...αλλά μηπως να σε αφουγκραστεις καλύτερα?Γραφεις \"Αλλά πιστεύω θα το τσακίσω, όπως τα άλλα, τί στο καλό... \" πολύ σκληρότητα βλέπω στον εαυτό σου...δική σου φοβία είναι ομως, δικο σου σημαδι, του οργανισμου σου, που μπορει κατι να θελει να ακουσεις....

Φιλικά:)

Υ.Γ. Σε ευχαριστώ που γράφεις τόσο παραστατικα τις σκεψεις σου:)

Sofia, εγώ να σ\'ευχαριστήσω για την επικοινωνία που έχουμε εδώ πέρα και που κάνεις τον κόπο να διαβάσεις τις σκέψεις μου. Μήπως είσαι από Ν.Σμύρνη? Βλέπω αναφορά στο Άλσος.

Ξέρω μια κοπέλα από Γερμανία που η δουλειά της είναι περιβαλλοντολογική μελέτη χώρων (γραφεία κλπ... όχι στην Ελλάδα βέβαια :( ), μη μου πεις ότι ασχολείσαι με κάτι παρόμοιο?

Βρε καλά τα λες, να επιδιώκουμε το γέμισμα μπαταρίας από τον προσωπικό χώρο ή άλλες επιλογές δραστηριοτήτων... Αλλά πόσο στο \"έλεος\" της αναλογίας ωρών που ξοδεύουμε σε κάθε χώρο είμαστε τελικά? Και όντως αυτό που μετράει περισσότερο είναι αυτή η αφηρημένη \"οχύρωση\" που λέμε η \"λιακάδα του μυαλού\" (ό,τι κι αν είναι για τον καθένα) γιατί όπως λες κι εσύ \"έπαιρνες την κατάθλιψη μαζί σου\" και δεν πα να ήσουνα στα καλύτερα... Σύνθετα καμμιά φορά τα πράγματα Sofia μου, σύνθετα, πρέπει να εντοπίζουμε την αντικειμενική αλήθεια που μας ταιριάζει και γερά το προσωπικό κλειδί στο χέρι... Κι ο Θεός βοηθός!

Σε αυτό που λες για τις περιπτώσεις σοβαρών διαταραχών δεν έχεις κι άδικο, ίσως συντομεύεται ο δρόμος προς τη λύση ενώ οι υπόλοιποι κάνουμε οχτάρια... Έχω φτάσει 2-3 φορές κοντά στο να επισκεφτώ ειδικό αλλά δεν ξέρω, αισθάνομαι ότι αν το παραδεχτώ θα είναι σαν να το... \"ταϊζω\". Πιθανώς έχω ακόμα την ευχέρεια να πω όχι.

Έχεις δίκιο που λες ότι είμαι σκληρή με τον εαυτό μου, για την ακρίβεια μόνο με αυτόν κατά κανόνα, για τους υπόλοιπους συνήθως χαλί! Εθελοντικά πάντα, δεν το λέω και καλά σαν \"θύμα\". Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε σε συνεχή \"εκπαίδευση\" του εαυτού κι ότι οι βελτιώσεις δεν χαρίζονται, ούτε είναι θέμα dna και μόνο... Αποκτώνται και χρειάζεται επαγρύπνιση! Τώρα, τί θέλει να μου πει ο... εαυτός... όλο κάτι θέλει να μου πει, οκ, να τον ακούσω αλλά θα με ακούει κι αυτός!:P Τί ότι περνάει και κάποια δύσκολα ο γκρινιάρης?! Εντάξει, περνάει, εδώ είμαστε να τον βοηθάμε!

Θέλεις να μου πεις λίγο για σένα? Κατάθλιψη βασικά είχες? Πώς προέκυψε? Πώς το αντιμετώπισες? Διακρίνω ένα άτομο πάντως με πολύ οξεία αντίληψη, δυναμικό, θετικό και προσγειωμένο. Good job :)

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια:)) Εχω πολύ δουλεια ακομα όμως:)...Να πώ ευτυχώς, θα το πω!

Οχι, δεν ειμαι απο Ν.Σμύρνη, εχω συγγενεις ομως εκει κ πηγαινω κατά καιρους...

Ναι ασχολουμαι και με το αντικειμενο της φίλης σου και με παρομοια:))

Θα θελα να σου πω ότι ειχα κατάθλιψη ή εντονο καταθληπτικο επεισοδιο ( εμενα λίγο με νοιαζει η ταμπελα), προεκυψε μετά από μια σειρα επώδυνων γεγονοτων....εχασα πολυαγαπημενο ατομο του περιβαλλοντός μου, τη δουλεια μου, χρηματα...σαν να εμεινα στον ασσο δηλαδή....αποκοπηκα σταδιακα απο την οικογενεια μου, φιλους, τους παντες και τα παντα...

Οτι κι αν εχασα, το εχασα με πολυ επώδυνο τροπο, παρα πολυ...ειδικα το ατομο που αναφέρω...δεν θέλω να μπω σε λεπτομερειες εδω...

Για καποιους ομως ήμουν παντα η δυνατή, αυτή που δεν το βάζει κάτω, η επιμονη, αυτή που δεν της εχει χαριστεί τιποτα και τα καταφέρνει ολα μετά από προσπαθειες...και τη θαυμαζουν γι αυτό...Ειχα πάρει πολλες ευθύνες, ειχα πετύχει πολλα, αλλα κουράστηκα...Και ήταν πολύ δύσκολο να πω, το απλο:κουράστηκα...δεν μπορώ άλλο, θέλω να ξεκουραστώ...Να μου δωσω χρόνο και να με φροντίσω...ενώ ήμουν έτοιμη να το κανω για αλλους, δεν ημουν καθόλου έτοιμη να το κανω για μενα...Κι έτσι φόρτωσα μεσα μου, πολυ πόνο, πολυ προσπάθεια, πολλες απογοητεύσεις μικρες και μεγαλύτερες κι ελεγα θα το ξεπεράσω...Μέχρι που έγινε ενα ακομα γεγονος και δεν μπορεσα αλλο....εμεινα μεσα στο σπιτι μου και πολυ μεσα μου κ εκλαιγα συνεχως, μαλωνα με ολους...και πιο πολυ με τον εαυτό μου...

Ειδα ομως ότι με χανω έτσι...σιγα σιγα, μα πολύ σταθερα....εγινα πολυ σκληρή με τον εαυτό μου, δεν με αφηνα να χαλαρώσω...αλλα αυτο με πήγαινε πισω, ενω εγω ήθελα να παω μπροστα...

Και οταν επιασα πάτο, αποφάσισα να πάρω ένα τηλεφωνο...κι ήταν παρα πολυ δύσκολο...μα το εκανα...Και ξεκινησα ψυχοθεραπεια...πίστεψα πολυ σε μενα απο ότι φαινεται και βρίσκω πάλι εμενα...και μεσα απο μενα ολους τους άλλους...επανακαθόρισα τη σχέση μου με μενα, μαθαινω να με ακουω,να ακουω το σώμα μου, να ακουω και να βλέπω τους άλλους...θέλω να βελτιωσω εμενα...και σ αυτο το ταξίδι ειμαι μόνη μου πάλι, αλλά με παρέα:)))...και ειναι πολυ δύσκολο και όμορφο συναμα:)

Υ.Γ. Στο τηλέφωνημα που εκανα συνεβαλαν και τα παιδια του φόρουμ εδώ, που μετα το thread που χα στειλει με τίτλο \"κουράστηκα\" (η 1η δήλωση έγινε εδω:)))με στήριξαν παρά πολυ και με παρότρυναν να το κανω, όπως και μια γλυκυτατη κοπέλα...για μια ακομα φορά τους ευχαριστώ από την καρδιά μου:) πολύ...

Wow!Ενδιαφέρον επάγγελμα :) Άντε παιδιά να κάνετε την παρουσία σας επιβεβλημένη στην Ελλάδα να δούμε Θεού πρόσωπο, που ξέρω άτομα που δουλεύουν σε κουτιά χωρίς... παράθυρο -καθόλου όμως- και σε πολύ ονομαστές εταιρείες, τέλος πάντων...

Διάβασα το thread σου σήμερα, η διαφορά που έχεις είναι αναμφισβήτητα τεράστια... Το προφίλ της δυνατής που λες ότι έχει ο περίγυρός σου για σένα πάντως, είναι κάτι που φαίνεται :) Γι\' αυτό και χρειάστηκαν και όλα μαζί τα στραβά που σου έκατσαν για να σε \"καθίσουν\". Δεν ήταν και λίγα τα γεγονότα, ούτε και το πιο συνηθισμένο να τα περνάει κανείς όλα μαζί... ...και πιστεύω ότι είναι χάρισμα και ότι σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του και στην όποια αποκατάσταση χρειάστηκες -έστω κι αν βρέθηκες στη στιγμή που λες \"ώχου παρατήστε με που όλο πρέπει να τα καταφέρνω εγώ δηλαδή...\". Και τώρα καταλαβαίνω και την αρχική αντίδρασή σου στο post μου περί \"προσπαθώ μόνος μου\".
Είσαι ένας άνθρωπος με γερά θεμέλια πάντως και πιστεύω ότι πράγματι από αυτή τη διαδικασία θα βγεις... καλύτερα από πριν που λέμε, γιατί όταν καλλιεργείς και είναι και το έδαφος αυτό που χρειάζεται... φουντώνει ο τόπος!

Η αντίδραση της σχέσης σου τότε, αν κατάλαβα καλά, μου θυμίζει λίγο την περίπτωση της φίλης μου... Δε θέλω να το ταυτίσω γιατί δεν γνωρίζω λεπτομέρειες απλά με την ευκαιρία... Όχι μόνο της είπε \"δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις αλλάξει\" αλλά μετά από 2 χρόνια σχέσης την παράτησε ξερά και της είπε κατάμουτρα ότι... \"οκ, ας πούμε εντάξει με τα ψυχολογικά σου, αλλά έχεις παχύνει...\" ???? Η κοπέλα εν τω μεταξύ είναι μια ψηλή θεά κορμάρα, αλλά και να μην ήτανε σου λέω εγώ... Να περνάει ένας άνθρωπος τον τάραχό του, να κάνει θεραπεία, είναι λογικό να βάλει κιλά και να του δίνεις και μία να πάει παρακάτω? Το καλό είναι ότι έστω με αυτό τον τρόπο γλιτώνεις το να ξόδευες -πιθανώς- τη ζωή σου με ένα άτομο που θα σε πούλαγε αργότερα με κάποια άλλη αφορμή...

Ποιό \"2\" μου λες μετά ρε Σοφάκι... Έτσι που το πάνε μερικοί θα μείνουμε και στο... μισό μου φαίνεται :D

Καποιες εταιρείες έχουν κανει μία αρχή πάντως, σημαντική:)

Η αρχική μου αντίδραση στο \"προσπαθώ μόνος μου\", δεν πηγάζει μόνο απο το παρελθον μου....πηγάζει και απο το φιλικό μου περιβάλλον - και όχι μόνο: με μεγάλη ευκολία (τις περισσότερες φορές) κάποιος τρεχει να εξετάσει τα πάντα λ.χ. καρδια, θυροειδή, αιμα κλπ με τεράστια δυσκολία δέχεται να \"εξετάσει\" την ψυχή του.... ακόμα και οταν εχει σοβαρότατες ενδειξεις που του καταμαρτηρουν οτι πρεπει να το κανει...

Η αντιδραση της σχέσης μου, δεν ειχε να κανει καθόλου με την περίπτωση που αναφέρεις...αλλά τέτοιες χιλιαδες περιπτώσεις υπάρχουν, όπως και χειρότερες. Ο καθένας μπορει ανα πάσα στιγμή να \"την κάνει\" από μια σχέση, με διαφορες αφορμες.Οι αιτιες ειναι σαφώς αλλου.....Ομως υπάρχουν και πολύ διαφορετικές περιπτώσεις σχέσεων (φιλικών ή ερωτικών , λίγη σημασία έχει) που δυναμωσαν μετά από τέτοιες \"φουρτούνες\" και μας κάνουν σαφές ότι η ομορφια στη δυαδικότητα υπάρχει και θα υπάρχει:)...μόνο που δεν ερχεται από μόνη της....

Μακάρι... :)

Έχεις πολύ δίκιο σ\' αυτό... Στο μυαλό μου είσαι, σήμερα σκεφτόμουν αυτό το πράγμα με αφορμή το site. Γιατί δεν κάνουμε και check up εκτός σωματικών? Πόσα θα είχαμε προλάβει? Αντί γι\' αυτό, πρέπει όποιος φτάνει στο (οριακό ίσως) σημείο να ακολουθεί θεραπεία να πρέπει να το κρατάει και μυστικό πολλές φορές :(

Ναι, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα... Και άσχημα και καλά απλά έχω γίνει λίγο μηδενίστρια στο συγκεκριμένο θέμα -αν και έχω υπάρξει κυρίως δυαδικός άνθρωπος με μεγάλη ανάγκη να δίνω :cool:

Μου αρέσει πολύ η επικοινωνία που έχουμε αλλά επειδή αισθάνομαι ότι... πιάνω χώρο ψηλά στη λίστα χωρίς να υπάρχει λόγος, στερώντας τον ίσως από παιδιά με άμεσα και σημαντικά προβλήματα, δεν θα επεκταθώ σε σκέψεις... Φαντάζομαι θα μας δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάσουμε απόψεις εδώ.

Κι αν σε φέρει ο δρόμος σου στη Ν.Σμύρνη και θα ήθελες, πίνουμε και κανένα καφέ :) ...να λιαστούμε ;)