Χωρισμός...Πώς τον ξεπερνάς κ πώς επιβιώνεις;

Καλησπέρα!
Κάποιοι σίγουρα θα είχατε διαβάσει προηγούμενα θέματά μου, που αφορούσαν την επιθυμία της συγκατοίκησής μου με τον σύντροφό μου με τον οποίο κλείσαμε 3 χρόνια σχέσης πριν από μια εβδομάδα περίπου...
Με τον άνθρωπο αυτό λοιπόν χώρισα... Έτσι ξαφνικά... Μετά από 3 υπέροχα χρόνια όλα γκρεμίστηκαν. Πολύ μελό ακούγεται, το ξέρω, αλλά έτσι είναι.
"Γιατί χωρίσατε;" θα με ρωτήσετε κάποιοι... Δεν είχαμε τις ίδιες προταιρεότητες, σύμφωνα με τα λεγόμενά του... Η συγκατοίκηση ήταν κάτι το οποίο έβοσκε μόνο στο δικό μου το μυαλό. Πιέστηκε; Δεν ήθελε να πιέζομαι εγώ; Δε ξέρω... Όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου, ψάχνω να βρω απαντήσεις κ να σταθώ στα πόδια μου.
Τα θέλω μου δε συμβαδίζουν με τα δικά του... Πως μπορώ όμως να πετάξω 3 χρόνια που δεν ήμουν μακρυά του ούτε στιγμή...;

Τι ηλικιες εχετε;

27 εγώ, 30 εκείνος.

Θα διαβασω τα προηγουμενα να μπω στο κλιμα της ιστοριας, αλλα τι ακριβως εγινε? απ οτι καταλαβα εφυγε αυτος απ τη σχεση? για ποιο λογο? οτι δε θελει συγκατοικηση?

Ναι. Ότι επειδή εγώ το εχω σα προτεραιότητα ενώ ο ίδιος όχι, γι αυτό θεώρησε ότι είναι καλύτερο να δώσουμε ένα τέλος, τώρα που είναι νωρίς (3 χρόνια μετά).

Μαλιστα... Δηλαδη του εφυγε ολο το παθος και ο ερωτας μαλλον... Δυστυχως αυτα συμβαινουν, και μαλιστα τρια χρονια δεν ειναι και λιγα... Αλλα εχεις καθε δικιο να στεναχωριεσαι απο την πλευρα σου. Πως στο ανακοινωσε; Εσυ ειχες υποψιαστει οτι θα χωριζατε;

Μπορεις να πεις ακριβως τι σου ειπε? σιγουρα ο λογος ειναι οτι δε θελει συγκατοικηση? δηλ σου ειπε οτι σε χωριζω διοτι...???

Αν θυμαμαι καλα δεν ηταν μονο αυτο το προβλημα , υπηρχαν και αλλα προβληματα αρα το βρισκω λογικο που χωρισατε.
Και αν το σκεφτεις καλυτερα που χωρισατε παρα να συγκατοικουσατε πρωτα να εκανες εσυ σχεδια για αλλα πχ γαμο και μετα να σου ελεγε οτι δεν μπορει.
Το πως το ξεπερνας νομιζω δεν σηκωνει μεγαλη αναλυση.Δεν υπαρχει μαγικη συνταγη απλα το αποδεχεσαι , συνεχιζεις την ζωη σου και αφηνεις τον χρονο να δρασει .

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Μαλιστα... Δηλαδη του εφυγε ολο το παθος και ο ερωτας μαλλον... Δυστυχως αυτα συμβαινουν, και μαλιστα τρια χρονια δεν ειναι και λιγα... Αλλα εχεις καθε δικιο να στεναχωριεσαι απο την πλευρα σου. Πως στο ανακοινωσε; Εσυ ειχες υποψιαστει οτι θα χωριζατε;

---

Δεν είχα υποψιαστεί κάτι τέτοιο, όχι. Μου το είπε έτσι όπως το είπα κ πριν. "Καλύτερα να δώσουμε ένα τέλος γιατί δε μπορώ να σε βλέπω να κάνεις άλλη υπομονή κ να ζορίζεσαι μ' αυτό."

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Αν θυμαμαι καλα δεν ηταν μονο αυτο το προβλημα , υπηρχαν και αλλα προβληματα αρα το βρισκω λογικο που χωρισατε.
Και αν το σκεφτεις καλυτερα που χωρισατε παρα να συγκατοικουσατε πρωτα να εκανες εσυ σχεδια για αλλα πχ γαμο και μετα να σου ελεγε οτι δεν μπορει.
Το πως το ξεπερνας νομιζω δεν σηκωνει μεγαλη αναλυση.Δεν υπαρχει μαγικη συνταγη απλα το αποδεχεσαι , συνεχιζεις την ζωη σου και αφηνεις τον χρονο να δρασει .
Ε και αν πιεις λιγακι αλκοολ και ξενυχτησεις κλαιγοντας παρεα με καποια φιλη/ο μπορει να βοηθησει.

---

Εδώ κ μια βδομάδα δε κάνω τίποτα άλλο, παρά να κλαίω κ να ξενυχτάω. Αλκοόλ δε θέλω είναι η αλήθεια.

Αρα ο λογος ειναι οτι δε θελει συγκατοικηση. Τον ρωτησες γιατι δεν θελει συγκατοικηση? Ειναι πχ το οικονομικο? Δε νιωθει ετοιμος?
Για ποιο λογο δε θελει συγκατοικηση? ρωτησες?

παρολο που υπαρχει σπιτι χωρις να υπαρχει ενοικιο, μπαινουν η μανα κ ο αδερφος στη μεση.

Αρα δε θελει διοτι το σπιτι δεν του ανηκει?

Τα πάντα για κάποιο λόγο γίνονται,για το καλό σου..μην ψάχνεσε τοσο και μην ταξιδέυεις στο παρελθόν,τώρα ειναι η ζωη σου το παρελθον ειναι παρελθον τελειωσε δεν προκειτε να ξανασυμβει,ζησε και καταλαβε
οτι δεν εξαρτασαι απο κανεναν,βρες τα με τον εαυτο σου,το να κλαιγεσε κλπ θα σου πουν ολοι οτι ειναι λογικο αλλα αντιθετως ειναι χαζο,καταστρεφεις την στιγμη του τωρα,την μοναδικη αληθινη στιγμη ζωντας
στο παρελθον..ζεις στο κεφαλι σου που πλαθει εναν ψευτικο κοσμο,βγες εξω και κοιτα γυρω σου χωρις να σκεφτεσαι,να δεις ποση αληθεια και ομορφια υπαρχει,μην χαραμιζεις το τωρα,το μυαλο σου παιζει το παιχνιδι του
οι σκεψεις σε κανουν αδυναμη,εισαι αθανατη,βρες τον εαυτο σου,κοιτα βαθια μεσα σου,ζησε τωρα,αυτη η στιγμη ειναι μοναδικη.

E καλα τωρα αν ηταν μονο αυτο στην μεση δεν θα χωριζε οτι και να ελεγε η μανα και ο αδελφος του.

Απ οτι διαβασα το σπιτι δεν του ανηκει απλα τον εχει αφησει ο αδερφος κ η μαμα να μενει. Αυτος ειναι ο λογος που δε θελει συγκατοικηση? Οτι δεν ειναι στο ονομα του το σπιτι κ σου λεει μπορει να τον βγαλουν εξω οι δικοι του στο μελλον? Ή εννοεις οτι ανακατευοντε κ του βαζουν λογια να μην προχωρησει με σενα?

καλησπέρα σας.
είχα μια σχέση με μία κοπέλα (22) και εγώ είμαι 26. κράτησε 3μιση χρόνια με πολύ ένταση και πολούς καυγάδες. η κοπέλα είχε παθολογική ζήλια μου το είπε ο γιατρός μου αλλά το έλεγε και η ίδια. τα πρώτα 2 χρόνια ήμασταν σχετικά καλά διότι έχω μεγάλη υπομονή, αργότερα όμως άρχιζαν να της λένε λόγια οι ''φίλοι'' και συγγενείς και η καταπίεση και η εμμονές ότι έχω κάποια άλλη υπήρχαν συνέχεια παρόλο που το δεχόταν και η ίδια ότι κάθε μέρα της αποδεικνύω ότι είναι μοναδική. αυτό οδήγησε στο να μην με σέβεται καθόλου να με προσβάλει μπροστά σε φίλους μου και συγγενείς μου που ήταν οικογενειακοί φίλοι με τους δικούς της. την χώρισα και σε μια εβδομάδα πήγε με άλλον με την δικαιολογία οτι και εγω το ίδιο θα έκανα και οτι ήμασταν χωρισμένοι, μετά απο 1 μήνά ήρθαμε σε επαφή και προσπάθησα χωρίς να της φέρομαι καλά να το αποδεχτώ, μετα απο 2 μήνες δεν έδωσα δικαίωμα ούτε για ρε. η ίδια έδειξε θέληση και δύναμη αλλά μεσα σε 2 μήνες άρχισε πάλι να με βρίζει να ζηλεύει παθολογικά και τέτοια εκείνη την περίοδο ήμουν στρατό και με είχε φέρει στα άκρα δεν εκτιμούσε τίποτα. ετσι μία μέρα που μαλώσαμε χοντρά χωρις να την χτυπήσω και να την βρίσω παρόλο που η ίδια με δάγκωνε κτλ. έφυγε και μου είπε χωρίζουμε. εκείνη την μέρα πήγα με την ξαδέρφη της γιατί ένιωθα οτι με κορόιδεψε λέγοντας να την συγχωρήσω και συνέχισε τα ίδια την εκδικήθηκα και της το είπα (χωρισμένοι ήμασταν ), όταν κατάλαβα οτι της έβαζε λόγια. την κυνήγησα 10 μέρες και μετά ασχολήθηκα ελάχιστα μαζί της. ώσπου μετά απο το πέρας 2 μηνών την χώρισε ο καινούργιος και γύρισε πίσω την δέχτηκα αλλα της ειχα πει οτι κάνουμε νέα αρχη και τέρμα τα παλιά. το κράτησε 3 μήνες όταν άρχισε πάλι τις παραφυσικές ζήλιες. στο διάστημα που τα ξαναβρήκαμε η σχέση μου με την οικογένεια της ήταν άριστη εκτός απο τον ξάδερφό της ο οποίος συνέχεια μου πετούσε σπόντες, γιατι στην 2μηνη 'σχέση' που είχε έβγαινε και με έναν φίλο του ο οποίος την περνάει 11 χρόνια. πιστεύω οτι η μητέρα της ήταν δίπλα μου μετά από αυτό που έκανα στην κόρη της για να μην τα φτιάξει με έναν τοσο μεγαλύτερο πράγμα που μου είχε πεί οτι δεν το θεωρεί φυσιολογικό. έτσι ήρθε η στιγμή που άτομο της οικογενείας μου μπήκε στο ψυχιατρείο λόγω χρόνιου προβλήματος. ήταν η στιγμή που βρήκα δύναμη να την χωρίσω καθώς δεν μπορούσα να της εμπιστευτώ αυτό το πράγμα και τις ώρες που έλειπα με κατηγορούσε οτι ήμουν με άλλη. έτσι μετα απο έναν 3 καυγά που με δάγκωνε με έβριζε χυδαία με προκαλούσε και άλλα τέτοια πήρα την απόφαση να την χωρίσω και να το εννοώ. δεν απάντησα σε τίποτα και δεν ξανά ασχολήθηκα καθόλου, πέρασα κατάθλιψη μου είπε ο γιατρός μου και πριν ένα μήνα που τον ξανά είδα τον βλέπω συχνά λόγω του οικογενειακού προβλήματος υγείας, οτι είμαι απόλυτα υγιής αλλά νιώθω ότι δεν είμαι. έμαθα(το προβάλει) οτι έχει σχέση με τον 33χρονο πλέον και δεν νιώθω καλά θέλω να εκδικηθώ τον ξάδερφο της θέλω να του κάνω κακό. ξέρω ότι ρόδα είναι και γυρίζει αλλά δεν μπορώ να περιμένω και ούτε πρέπει. εδω και 4 μήνες που χωρίσαμε δεν θέλω να κάνω σχέση και θέλω να την ξεπεράσω και μετά να συνεχίσω την ζωή μου ώστε να είμαι σίγουρος για τις επιλογές μου αλλά απο την μέρα που το έμαθα αυτο πάλι την βλέπω στον ύπνο μου πάλι είμαι νευρικός και πάλι σκέφτομαι να εκδικηθώ. τον τελευταίο μήνα ήμουν πολύ καλά ούτε δευτερόλεπτο δεν μου πέρασε κάτι απο το μυαλό και τώρα είμαι 3 μέρες χάλια ξανά μήπως ξανα πέφτω και με πιάσει κατάθλιψη πάλι? φοβάμαι μην κάνω καμια τρέλα και την αρχίσω στα χαστούκια και τρέχω μετά, αμα με προκαλέσει νιώθω αδύναμος να μην αντιδράσω πλέον. και θα βγώ εκτός εαυτού. νιώθω μίσος γιατι με πληγώνει διαρκώς και μου σπάει τον εγωισμό μου χωρις να της κάνω κάτι.