Ολα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά. Τραγούδι είναι αυτό πιστευω το ξέρετε.
Printable View
Ολα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά. Τραγούδι είναι αυτό πιστευω το ξέρετε.
Δεν το έχω ακούσει Γιώτα..
Αλλά συμφωνώ και το έχω διαπιστώσει, ότι όλα στο μυαλό είναι!!!
Το έχω ακούσει -και μάλιστα μπορώ να σου πω ότι αυτοί οι στίχοι... με ανακουφίζουν! Είναι αλήθεια...Quote:
Originally posted by giota73
Ολα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά. Τραγούδι είναι αυτό πιστευω το ξέρετε.
Όπως μια άλλη πλευρά της αλήθειας αυτής είναι το \"ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας\"...
Η δύναμη του μυαλού έχει επιβεβαιωθεί τόσο εμπειρικά με πρακτικά παραδείγματα όσο και επιστημονικά...
Από το μυαλό του άλλος πέθανε κι άλλος νίκησε το θάνατο, το μυαλό είναι ικανό για όλα. Κι αυτό, γιατί επηρεάζει άμεσα και τη βιολογική ύπαρξη, όχι μόνο την αφηρημένη έννοια της ψυχής. Όλες οι ψυχικές διαταραχές άλλωστε μεταφράζονται σε σωματικά συμπτώματα.
Πολύ όμορφο τραγούδι με πολύ δυνατούς στίχους...
Οντως το μυαλό μας είναι ικανό να γεννήσει παράδεισους αλλά και τέρατα, όπως επίσης είναι ικανό να μετακινήσει βουνά ολόκληρα μεταφορικά και καμμιά φορά και κυριολεκτικά.
Ομως εσύ τι ακριβώς θέλεις να πεις μέσα από αυτό Γιώτα;
Κοίτα, αν έλεγες ότι τα έχεις εδώ και ένα μήνα, θα σου έλεγα να τσεκάρεις το αρτηριακό σου (συνηθίζω να αντιμετωπίζω τα συμπτώματα παθολογικά ώστε να μπορώ να έχω καθαρή άποψη της αιτίας μην παλεύω τσάμπα!).Quote:
Originally posted by Souli
Exo moydiasmata se olo mou to kormi edo kai 9 mines .
xerete ti mporei na einai ?
Oloi mou lene oti einai panikos - stres !
T i na kano?
Αλλά επειδή κάτι που έχεις 9 μήνες, αν ήταν παθολογικό θα ακολουθούσε σίγουρα πορεία χειροτέρευσης, το πιθανότερο είναι αυτό που σου λένε... Μην τρομοκρατείσαι κυρίως, θα το \"ταϊσεις\" το σιχαμένο (περί μυαλού που λέγαμε)!
Δεν είναι απαραίτητο να εξελιχθεί... Εγώ το έχω βιώσει σε άσχημη μορφή αλλά μια φίλη μου με φοβερά μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια δεν έπαθε τίποτε άλλο, μια που το \'παθε για κάτι μήνες και μία που πέρασε.
Αν πίνεις πολλά καφεδάκια, μείωσέ τα.
Πίνε το βράδυ 1-2 κούπες χαμομήλι ή τήλιο ή βαλεριάνα, ηρεμιστικά βοτανάκια.
Προσπάθησε να μην ζορίζεις τον εαυτό σου σε επίπεδο υποχρεώσεων, ίσως να χρειάζεσαι μια μικρή ανάπαυλα.
Γενικά πρέπει να εστιάσεις στη χαλάρωση για το συγκεκριμένο.
Νομίζω ότι θα σου περάσει, μην ανησυχείς.
Αν δεν δεις βελτίωση...
...και φυσικά αν δεις οτιδήποτε να αλλάζει σε σωματικό επίπεδο, κάνε και μια ερώτηση σε ένα γιατρό. Τα μουδιάσματα μπορεί να αφορούν θυρεοειδή ή υψηλή πίεση. Που δεν το νομίζω, μη σου βάζω ιδέες, απλά λέμε, πιθανότητες.
:)
Εννοειται πως ολα ειναι στο μυαλο. Πως ομως θα μπορεσουμε να το κουμανταρουμε?
Όλα είναι στο μυαλό
Στίχοι-σύνθεση -Μανώλης Φάμελλος
Ερμηνευτής : Χαρούλα Αλεξίου
Συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας
Ένα σημάδι βαθύ που δεν θα σβήσει ποτέ.
Δεν θα σβήσει.
Ένα σημάδι παλιό
που δεν αφήνει η χαρά να κρατήσει.
Και στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ\' αυτό που μας πονά.
Για ένα τίποτα χανόμαστε
στου δρόμου τα μισά.
Μάτια μου αν σ\'αγαπώ
τι να φοβάμαι πια;
Όλα είναι στο μυαλό,
πόνος και γιατρειά.
Αν σε σκεπάζουν σκιές
τότε να γέρνεις να κλαις στο πλευρό μου
και με το δάκρυ σου εγώ
θα σβήνω κάθε παλιό εαυτό μου.
Κι αν στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ\' αυτό που μας πονά
όταν στα δύο μοιραζόμαστε
δεμένους μας κρατά.
Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι.Είναι απίστευτο το πόσα πράγματα μπορεί να προκαλέσει η σκέψη,πόσα συμπτώματα.Μακάρι να μπορούσαμε να το συνειδητοποιήσουμε ότι όλα ξεκινάνε από το μυαλό μας και να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.Αλλά είναι τόσο δύσκολο...
Ναι είναι δύσκολο να αλλάξουμε τις σκέψεις μας. Αλλά λέω μήπως είναι μια καλή αρχή να καταλάβουμε ότι οι σκέψεις μας είναι αυτές που φέρνουν το καλό και το κακό. Είμαστε δέσμιοι του μαυλού μας μας ή έχουμε την ελευθερία να φτάσουμε στα όνειρά μας σκεπτόμενοι θετικά.
Φοβάμαι Μαρίνα το σημάδι που δεν θα σβήσει. Με τρόμαξε πολύ η κατάθλιψη με τα ψυχωσωματικά της. Δεν με τρόμαξε τίποτα στη ζωή μου με τρόμαξε όμως ό ίδιος ο εαυτός μου. Και μέσα μου λαχταρώ ανυπομονώ να περάσουν όλα και να ξεχαστούν. Μπορεί ο τρόπος που εζησα μέχρι τώρα να με έφερε σε αυτή την κατάσταση αλλά ναι μου λέιπει πολύ ο παλίος μου εαυτός. Μου λείπει κυρίως το ενδιαφέρον μου για τα πράγματα και τα πρόσωπα , ε΄χω κολλήσει με εμλενα και τα προβλήματα μου τόσο πολύ που πλέον δεν με ενδιαφέρουν πολλά πράγματα γύρω μου. Για τη δουλειά μου πχ κουράστηκα πάρα πολύ πάλεψα μόνη μου και τα κατάφερα πολύ καλά αλλά τώρ δεν δίνω δεκάρα. Μία απάθεια. Δεν με αναγνωρίζω. Εχω ξεχάσει τι έκανα και πως περνούσα τη μέρα μου πριν την κατάθλιψη. Τλώρα οι μλερες πρέπει να γεμίσουν δεν περνλανε σαν νερό όπως παλιά που δεν μου φτάνανε. Στο σπίτι δεν κουνιέμαι καθόλου, ε΄χω άνθρωπο να μαγειρεψει και να συγιρίσει αλλά παλιά πάντα έυρισκα να κάνω τώρα δεν βλέπω γύρω μου. Προσπάθω να ξαναβρώ το ενδιαφέρον μου . Κια αναρρωτιέμαι θα το βρω? Είναι γερό χαστούκι η κατάθλιψη. Σε ταρακουνάει. Λες ότι ήμουν μέχρι τώρα με έφερε μέχρι εδώ στο μηδέν. Και απαξιώνεις το ότι ήσον μέχρι την πτώση. Μέχρι να αρχίεις να ξεκαθαρίζεις τι από αυτά που ήσουν το κρατας και τι το πετάς. Εγώ προς το πα΄ρον πε΄ταξα πολλά και ρποσπαθώ σιγλά σιγά να μαζ\'εψω από τα σκουπίδια τα στοιχεία του εαυτού μου που θέλω να κρατήσω, να τα μαζέψω να τα καθαρίσω να τα ξαναβάλω μέσα μου.
ΓιώταQuote:
Originally posted by giota73
Φοβάμαι Μαρίνα το σημάδι που δεν θα σβήσει. Με τρόμαξε πολύ η κατάθλιψη με τα ψυχωσωματικά της.
Θα ήταν άσχημο αν δεν σε τρόμαζε. Αυτό θα σήμαινε ότι θάσουν βυθισμένη τελείως μέσα στην κατάθλιψη και δεν θα μπορούσες ουτε να προβληματιστεις .
Τα σημάδια ............ χμμμμμμ
Καλή μου Γιώτα , ολες οι πληγές όταν αρχίσουν και επουλώνονται αφήνουν άσχημα σημάδια. Με την κατάλληλη περιποιήση , και με τον χρόνο, βλέπεις ότι στο τέλος μένει απλά ένα ελάχιστο ίχνος απο σημαδάκι, που σου θύμιζει ότι εκει υπήρξε μια πληγή που σε είχε πονέσει και σε ειχε ταλαιπωρήσει τόσο , ίσως ειναι μια υπενθύμιση να προσέχουμε περισσότερο!!
Αναρωτιέσαι που πήγε εκεινο το ενδιαφέρον σου για ζωή. που πήγε η ζωντάνια σου που πήγαν όλα όσα ειχες και με αυτα είχες μάθει να ζεις......
Αναρωτιέσαι γιατί ενδιαφέρεσαι μόνο για σένα .....
Θέλει δουλειά με τον ψυχίατρο ή τον ψυχολόγο, θέλει την φαρμακευτική σου αγωγή να την ακολουθήσεις πιστά και όλα σιγά σιγά θα αρχίσουν να επανέρχονται στον φυσιολογικό τους ρυθμό.
Το ότι αγαπάς τον εαυτό σου και ενδιαφέρεσαι για σένα , νομίζω ότι θά σε βοηθήσει να συνέλθεις γρηγορότερα.
Θα φροντίσεις γιαυτό που αγαπάς , να το κάνεις καλά , εσένα δηλαδή.
Θα ήταν χειρότερα αν δεν αγαπούσες τον εαυτό σου, θάθελες περισσότερο χρόνο , γιατί έπρεπε να το μάθεις αυτό , είναι απαραίτητο !!
Σημασία έχει να μην αφήνεις την θεραπεία κάθε φορά που θα αισθάνεσαι καλύτερα νομίζοντας ότι παει πέρασε, αυτό ήταν !!
Οπως σημαντικό ειναι να μην απαγοητευτείς όταν πάνω που λες ειμαι καλύτερα, η κατάθλιψη ξαναγυρνά.
Ερχεται όλο και πιο εξασθενημένη, και εσύ θάσαι όλο και πιο δυνατή!!
Θα σου έλεγα από προσωπική μου εμπειρία ότι μέσα από την κατάθλιψη γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας , τις δυνατότητές μας , αλλά και το τι είναι σημαντικό για μας και τι όχι.
Ανακαλύπτουμε πολλά που δεν ξέραμε για μας αλλα και για την ζωή γενικά και βγαίνουμε νικητές αλλά και σοφότεροι.
Δώσε λοιπόν την μάχη σου και σίγουρα θα την κερδίσεις !!!
Η πραγματικοτητα ειναι αυτη που ειναι και δεν βρισκεται μεσα στο μυαλο.
Το θεμα ειναι πως αντιλαμβανομαστε αυτην την πραγματικοτητα....για να πω και εγω την απλη αμπελοφιλοσοφια μου.
Πιστευω giota73 απο τη στιγμη που εχεις \"αισθηση\" του προβληματος σου θα τα καταφερεις να αντεπεξελθεις με τον ενα ή τον αλλο τροπο.
εγω νιωθω οτι στο μυαλο μου εχω μια σφαιρα!!
αυτο ειναι απο ανεκδοτο!
Και τι του περασε εκεινη τη στιγμη απο το μυαλο....ενα βλημα ναααααα αυτο δεν ειναι? lol
ναι κηπ!!!!!!
γιατι αν ολα ειναι στο μυαλο εγω ειμαι αυτου του ανεκδοτου!
καλό..
Μαρίνα δεν θέω να γίνω σοφότερη, δεν θέλω να μαθω καλύτερα τον εαυτό μου θέλω να ζω. Τα ψυχολιγικά πρόβλήματα όταν τα γνωρίσεις γίνεσαι διαφορετικός άνθρωπος , χάνεις την ξεγνοισιά που είχες ίσως αυτό να συμβαίνει βέβαια και με κάθε άλλη αρρώστεια που σε διαλύει. Δεν ήθελα στη ζωή μου τίποτα από όλα αυτά, δεν νιώωθ καθόλου τυχερή το αντίθετο μάλιστα. Νιώθω αλυσοδεμένη και σιγά σιγά προσπαθώ να σπάσω τις αλυσίδες και εδώ είναι το ερώτημα αν θα το κάνω, αν θα τα καταφέρω. Και δεν ξέρω αν γαπώ τον εαυτό μου. Το μόνο μ ου κίνητρο ή το πιο ισχυρό είναι η αγάπη μου για το παιδί μου και για όλους όσους θέλουν να με βλέπουν δυνατή. Για άλλη μια φορά στη ζωή μου λειτουργώ για τους άλλους όχι για μένα. Δεν με αγαπώ, με λυπάμαι. Πονάω , φοβάμαι. Είμαι μέσα μου ένα μικρό παιδί που όλα τα έβλεπε αισιόδοξα και ξαφνικά η ζωή πμου ε΄δειξε το α΄σχημο πρόσωπο της. Μια ζωή αγωνιζόμουν για όλα δεν πρόλαβα να χαρώ και τώρα που ηρέμησα κάπως ήρθε αυτό . Ζωή είνι αυτή. Και τώρα μου λέιε πάλεψε πάλι για να ζήσεις για να εγαλώσεις το παιδί σου πρόσπαθησε να μην του κάνεις κακό, για΄τι αυτό που είμαι μπορεί να του κάει κακό. Από τη στιγμή που γεννήθηκε αυτό το παιδί ζω γι αυτό. Ζω για να του δίνω. Χαρά, γέλιο, σιγουριά. Τώρα τι να του δώσω? Δεν έχω τίποτα . Προσπαθώ να του μιλλήσω, πρόσπαθώ να το ακούσω, καμμιά φορά και να το δω, όταν δεν βλέπω μπροστά μου. Και είμαι σίγουρη ότι όλα τα καταλαβαίνει σε κάπιο βαθμό όσο δεν μπορώ να κρυφτώ και φοβάμαι μην του κάνω κακό. Καμμιά φορά λέω να μπο΄ρούσε να με αντικαταστλησει κάποια άλλη ως δια μαγείας και εγώ να έφευγα και να υπέφερα δεν με νοιάζει αρκεί να μην κάνωβ κακό σε αυτούς που αγαπώ. Κλάιω πάλι. Φοβάμαι. Και πάλι μόνη μου θα σηκωθώ. Δεν περιμένω πια και πολλά από τη ζωή μου. Τη βλέπω σαν ια συνεχή βασανιστικλή ρποσπαθεια να σταθώ όρθια. Και προσπαθώ να ξεγαλέσω τον εαυτό μου να σκεφφτώ θετικά μοπας και βγει κάτι καλό.
Γεια σου ΓιώταQuote:
Originally posted by giota73
Μαρίνα δεν θέω να γίνω σοφότερη, δεν θέλω να μαθω καλύτερα τον εαυτό μου θέλω να ζω. Τα ψυχολιγικά πρόβλήματα όταν τα γνωρίσεις γίνεσαι διαφορετικός άνθρωπος , χάνεις την ξεγνοισιά που είχες ίσως αυτό να συμβαίνει βέβαια και με κάθε άλλη αρρώστεια που σε διαλύει. Δεν ήθελα στη ζωή μου τίποτα από όλα αυτά, δεν νιώωθ καθόλου τυχερή το αντίθετο μάλιστα.
Θέλουμε δεν θέλουμε όταν η ζωή μας δειχνει και το σκληρό της πρόσωπο μαθαίνουμε πολλά μέσα απο αυτή την εμπειρία.
Λες οταν τα γνωρίσεις τα ψυχολογικά προβλήματα γίνεσαι διαφορετικός άνθρωπος. Σίγουρα έτσι συμβαίνει.
Σίγουρα δεν είναι κάτι που θα πρέπει να πετάμε και απο την χαρά μας που ήρθε στη ζωή μας.
ΟΜΩΣ
Αυτή η άσχημη εμπειρία, ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ , αυτή απο μόνη της μας κάνει και γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα, αυτή από μόνη της νας κάνει σοφότερους. Αυτή μας κάνει και αναθρωρούμε πολλά απο την μέχρι τώρα ζωή μας. Δεν μπορεις να πεις δεν θέλω να μάθω μέσα απο αυτήν , γιατί τότε ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΚΟΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΤΕ.!!
Από τη στιγμή που μπαίνω στη διαδικασία να δω τί έχω και πώς θα το διαχειριστώ καλύτερα είναι μοιραίο ότι αρχίζω να αποκτώ μεγαλύτερη επίγνωση του ποιος/ποια ειμαι...μεγάλο κέρδος από μόνο του...
Γεια σας.Τελικα πως μπορεις να ξεφυγεις απο τις παγιδες που σου βαζει ο ιδιος σου εαυτος;Τις παγιδες που σου βαζει το μυαλο σου.Ξερω πως ειναι να υποφερεις απο σκεψεις,σκεψεις που δεν στεκουν και αναρωτιεσαι πως ειναι δυνατο να εχουν φωλιασει στο μυαλο μου.Ειναι πολυ φρικτο και ξερεις γιατι;γιατι ερχονται απο το πουθενα και οτι δεν μπορουμε να ελεγξουμε,μας αφηνει αφωνος και στασιμους.Οι εμμονες,οι φοβιες σχεδον ολα ερχονται απο το μυαλο και μερικες φορες βουλιαζεις ολο και περισσοτερο στα βαθυ της ψυχης σου για να μπορεσεις να ανταπεξελθεις
Δυσκολο πραγμα,δεν μπορεις να ξεφυγεις ευκολα,μα ξεφευγεις.
Υπαρχει ενας στιχος που λεει \"Δεν φοβαμαι το φοβο που ειναι μονο συνηθεια\" γιατι ειναι,ειναι απο τις χειροτερες συνηθειες που μπορεις να αποκτησεις και το τραγικο ειναι οτι την αποκτας αθελα σου.
Το οτι εχεις επιγνωση της καταστασης οπως ακριβως και εγω ειναι ενα πολυ θετικο σημαδι που πρεπει να το αρπαξεις γιατι ειναι σωτηρια λεμβος.Ξερω οτι τα λογια δεν φερνουν την λυση μα ειναι κατι...τουλαχι
στο εγω νιωθω καλυτερα οταν ξερω οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να με καταλαβουν,γιατι για αλλους οι οποιες εμμονες και φοβιες μας φανταζουν αστειες.
Ευχαριστω
Αlterego,
μου άρεσαν αυτά που έγραψες γιατί είναι πραγματικά!...Οι παγίδες του μυαλού μας, οι σκέψεις που μας κάνουν και υποφέρουμε και δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε...είναι μαρτύριο...και γω κάθε μέρα παλεύω με τις σκέψεις μου...και τελικά όλοι μας, δεν είμαι μόνη μου :)) Είναι ανακουφιστικό αυτό, γιατί πιστεύω ότι είμαι εγώ η μόνη που σκέφτεται περισσότερο απ\'όλους, αν συγκρίνω με φίλους μου, εγώ νιώθω ότι είμαι η παρανοική συνέχεια !
Ολες οι σκέψεις \'αλέθονται\' μέσα στο μυαλό μας..
Πως να ζήσεις χωρίς αυτές; Πάντα υπάρχουν και πάντα μας βασανίζουν...
Το μονο σιγουρο καλη μου φιλη Κελλυ ειναι οτι δεν εισαι μονη.Οταν το ανακαλυψεις αυτο,σε βοηθαει.Αλλο ειναι να σε καταλαμβαινει ο αλλος γιατι νιωθει λιγο ως πολυ σαν και εσενα και αλλο καποιος που απλα δεν μπορει να το βιωσει.Δεν ειναι με το ζορι,εκει επιλεγεις.Αλλα το οτι οι αλλοι αδυνατουν να καταλαβουν και μαλιστα σε θεωρουν και τοσο παραξενο και θεωρουν τις φοβιες σου αστειες ειναι σκληρο..Προσπαθεις με μανια να τους δειξεις πως νιωθεις αλλα ματαια.Δεν λεω καποιοι προσπαθουν περισσοτερο και ειναι κοντα σου γιατι απλα σε αγαπανε..\"Τι γλυκο να σ\'αγαπουν\"..
Καμιά φορά δε με βοηθάει το να σκεφτώ το ότι και οι άλλοι έτσι είναι...Απλά χάνομαι στις σκέψεις μου..και λέω...τα χω παίξει...δε μπορώ άλλο..θα φρικάρω...Μετά μιλάς με κάποιον και σου λέει, ναι και γω έτσι είμαι.....κάπως...
Και θα αρχίσεις να ξανασκέφτεσαι τρελά...και κάπου μέσα σ\'αυτό θα σκεφτείς..και οι άλλοι έτσι είναι..είναι φυσιολογικό..αλλά δε θα σταματήσεις να σκέφτεσαι...
....Δυστηχως η ευτυχως ποτε δεν θα σταματησεις να σκεφτεσαι..
Δεν ειναι ομως και αυτο κατι σπουδαιο;ΜΜ..Μαλλον οχι...οταν ειναι βαριες,μαλλον οχι..
Σημασία έχει να μην αφεθείς στο βούλιασμα , να μην το κάνεις τρόπο ζωής, να μην παραιτηθείς απο την προσπάθεια να το διώξεις !!! Κάποιες φορές μέσα στον κύκλο της αυτολύπησης, επιτρέπουμε στις φοβίες και στις εμμονές να μας κατακυριεύσουν.Quote:
Originally posted by Alterego
Οι εμμονες,οι φοβιες σχεδον ολα ερχονται απο το μυαλο και μερικες φορες βουλιαζεις ολο και περισσοτερο στα βαθυ της ψυχης σου για να μπορεσεις να ανταπεξελθεις
Δυσκολο πραγμα,δεν μπορεις να ξεφυγεις ευκολα,μα ξεφευγεις.
Όλοι μας σίγουρα αισθανόμαστε καλύτερα όταν μας καταλαβαίνουν. Ομως δεν ειναι πάντα ευκολο αυτό. Φαντάζομαι και εμεις δεν θα μπορουμε να καταλάβουμε κάτι που μας λέει κάποιος άλλος αν δεν το έχουμε αισθανθει, όσο καλή διάθεση και να έχουμε.Quote:
Originally posted by Alteregoστο εγω νιωθω καλυτερα οταν ξερω οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να με καταλαβουν,γιατι για αλλους οι οποιες εμμονες και φοβιες μας φανταζουν αστειες.
Ευχαριστω
Εκείνο που θα βοηθήσει είναι να μάθουμε να μην περιμένουμε και πολλά απο τους άλλους αλλά να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.
Με αγάπη
Μαρίνα
[quote]Originally posted by Kelly
Καμιά φορά δε με βοηθάει το να σκεφτώ το ότι και οι άλλοι έτσι είναι...Απλά χάνομαι στις σκέψεις μου..και λέω...τα χω παίξει...δε μπορώ άλλο..θα φρικάρω...Μετά μιλάς με κάποιον και σου λέει, ναιαι γω έτσι είμαι.....κάπως... [quote]
Σίγουρα και δεν χαιρόμαστε που και τόσοι άλλοι βασανίζονται από τα ίδια με μας, απλά δεν αισθανόμαστε μόνοι.
Οσο για το \" θα φρικάρω \" ... έχουμε τόσα αποθέματα δύναμης μέσα μας που και αυτό μπορούμε να το αποφύγουμε .
Με αγάπη
Μαρίνα
loipon..eimai 18..k edw k 6 mhnes skeftomai pragmata pou den ta eixa skeftei pote...nomizw oti tha trelathw sto telos...mia eimai kala k mia eimai down...lew:giati zw?giati den pethenw?giati to ena giati to allo?k vobamai k pathenw paniko...vasika niwthw o,ti den me gemizei tpt pleon..niwthw oti den yparxei logos sthn zwh.den kserw..eimai xalia..voithia!
Μαρκολιά γεια σου...ένας ειδικός θα σε βοηθήσει....
Quote:
Originally posted by marcolias
hello
Είναι απορίας άξιο το τι κουβαλάω στο μυαλό μου.....Κοίτα..Όλοι ένα μυαλό το έχουμε...Απλά άλλοι το βλέπουμε σαν κέντρο διαδικασιών και άλλοι πιο φιλοσοφικά....έχει μυαλό ο τύπος,λένε...Μα αγαπητέ μου φυσικά..Άνθρωπος είναι...Ή \'\'Είναι μυαλό\" και χέρια και πόδια και χείλη.....κ.ο.κ συμπληρώνω.....Εγώ το μυαλό πάντως οπτικά το βλέπω λίαν αηδιαστικό.....Όταν το πρωτοείχα δει σκέφτηκα με αυτό σκεφτόμαστε;;Αυτό το χάλι είναι που τα κάνει όλα;Απογοητεύτηκα.....Το μυαλό το βλέπω σαν σφουγγάρι.....και οπτικά άχρηστο...Το περίμενα πιο extreme στην κατασκευή του...Δεν μου αρέσει το design....Τόσος λόγος για ένα τυλιγμένο κουβάρι...Μετά Ιωάννα αναρωτιέσαι γιατί καρφώθηκε η σφαίρα.....Αν η σφαίρα έβλεπε κάτι όμορφο δεν θα καρφωνόταν πάνω του....Σου λέει εδώ σκατά είναι ας πάω να χωθώ...Τι χαλάω;;Quote:
Originally posted by interappted
εγω νιωθω οτι στο μυαλο μου εχω μια σφαιρα!!
αυτο ειναι απο ανεκδοτο!
Ολα; Χεχεχε. Θυμηθηκα τωρα που διαβαζα ενα βιβλιο του Douglas Adams, στο οποιο αναφερεται στην \"Δινη Ολικης Αντιληψης\". Ηταν μια συσκευη/μηχανημα, στο οποιο εμπαινε καποιος και αντιλαμβανοταν ολα οσα υπαρχουν και συμβαινουν στο συμπαν. Κανεις δεν αντεχε στο σοκ. :PQuote:
Originally posted by giota73
Ολα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά. Τραγούδι είναι αυτό πιστευω το ξέρετε.