Δεν αντεχωωω

Καλησπερα
Με λενε αλεξανδρο και ειμαι 17 χρωνον, ειχα ξανα ανοιξη πριν απο σχεδον ενα χρονο παρομοιο θεμα, ηλπιζα δεν θα χρειαζοτανε να ξανα εμπαινα στην διαδιακασια να γραψω εδω περα,και

οτι ολα θα πανε πολη καλυτερα.
Αλλα οσο περναει ο καιρος γινομαι πιο πολι μονος, αρχιζω και απομακρυνομαι απο τους ανθροπους που αγαπω, και ειμαι 24 ωρες σε εναν υπολογιστη ετσι ωστε να περασει η ωρα μου.
Δεν με ευχαριστει αυτο αντιθετως, με κανει χειροτερα.
Δεν εχω φιλους ετσι ωστε να βγω εξω, ουτε ποτε μου ειχα καποια κοπελα, το παραδεχομαι οτι μπορει να φταιω και εγω, η σιγουρα μπορει να φταιω εγω, αλλα και παλι δεν πιστευω οτι

μου αξιζει να ειμαι ετσι.
Οταν ημουνα στο δημοτικο ειμουνα μια χαραα παιδι καθημερινα εξω με φιλους κ.τ.λ. Μετα στο γυμνασιο μετακομισαμε, εκει περα περασε δυσκολα χροννια, καθημερινα ετρωγα ξηλο απο

αλλα παιδια, με εκμεταλευοντουσαν περνωντας μου τα χρηματα, και γενικα ολαα χαλια αλλα αντεξα, και ηλπιζα σε κατι καλυτερο.
Μετα ηρθαμε ξανα πισω, θα εβλεπα μετα απο σχεδον 3 χρονια τους σημαθητες μου απο το δημοτικο, πηγα σχολειο και κανενας δεν μου μιλαγε λες οτι κατι τους ειχα κανει, Μετα στο

λυκειο μια απο τα ιδια..
Ποτε μου δεν φανταζομουνα ομως την ζωη μου οτι θα εφτανε σε αυτο το σημειο, παντα ηλπιζα οτι θα εχω καποιον φιλο διπλα μου,να με ακουσει, να τον ακουω, να γελαμε, να συζηταμε,

να ειναι διπλα μου στα δυσκολα.
Αλλα μεχρι τωρα τιποταααα, καθημερινα σκεφτομαι την αυτοκτονια εντονα, ειμαι διλος το ξερω οτι δυστιχος δεν θα το κανω,αλλα προσπαθω καθημερινα και ακομα τιποτα..
Εαν ειχα μπροστα μου ενα οπλο πραγματικα θα αυτοκτονουσα,αλλα δυσκολα θα βρω :(
Δεν ξερω σε τι εχω φταιξει, παντα ειμουνα το υσηχο, και γλυκο παιδακι, που το σημπαθουσαν ολοι, απο το δημοτικο μεχρι και τωρα το λυκειο, αλλα κατι εχει παει στραβα..
Μπορει να φταιει και επειδη εχω τραυλισμο και μου ειναι μερικες φορες δυσκολο να μιλησω, και να πω αυτο που θελω,αλλα και παλι δεν πιστευω να φταιει αυτο για ολα, τον τελευταιο

καιρο παντως γινομαι χειροτερα σε σχεση με τον τραυλισμο, κολλαω παραααπολη, αλλα μαλον θα οφειλετε οτι δεν εχω καποιον για να μιλησω

Δεν εχω προσπαθησει να μιλισω με τους γονεις μου γιατι δεν μπορω, εχω τους καλυτερους γονεις στο κοσμο αλλα ξερω οτι δεν μπορω να τους μιλισω για το προβλημα μου.Προσπαθησε μια

φορα ο πατερας μου να μου πιασει την κουβεντα, αλλα και παλι δεν εγινε κατι, του τα μασαγα, δεν πηγαινει καν το μιαλο του οτι εχω τασεις αυτοκτονιας, ολοι με βλεπουνε

χαμογελαστο, και ολοι νομιζουν οτι ειμαι ευτιχοισμενος, αλλα κανουν λαθος, απλως τοσα χρονια που ειμαι μονος εχω μαθει καλα να προσποιουμε.

Συγνωμη για τα ορθογραφικα

Αλέκο καλημέρα. Ονομάζομαι Ειρήνη. Είμαι 16 ετών. Διαβάζοντας τη δημοσίευση σου συνειδητοποίησα πως είσαι ένα πολύ ευαίσθητο παιδί όμως πολύ πληγωμένο. Όντως, είναι λογικό να είσαι τραυματισμένος καθώς το παρελθόν σε έχει στιγματίσει. Θα ήθελα να σου πω πως και εγώ έχω αυτοκτονικές τάσεις. Αυτοτραυματίζομαι τελευταία επί καθημερινής βάσεως. Το γεγονός πως βρισκόμαστε ακόμη σε αυτήν τη ζωή δηλώνει την αστείρευτη μας θέληση να την απολαύσουμε. Μην ανησυχείς. Και εγώ βασανίζομαι καθημερινά. Όμως καταφέρνω να επιβιώσω καθώς βρίσκω έστω και λίγες στιγμές γαλήνης και χαράς. Έχω περάσει και ακόμη περνώ ένα Γολγοθά. Θα παλέψω. Δε θα εγκαταλείψω την προσπάθεια. Πριν από λίγες ημέρες ήμουν απεγνωσμένη. Ήθελα πραγματικά να πεθάνω και ίσως ακόμη θέλω. Σκέφθομαι όμως τους ανθρώπους που με αγαπούν πραγματικά. Μπορεί να αισθάνομαι πως η ζωή τους θα ήτανε καλύτερη χωρίς εμένα,όμως καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για ένα γονιό απ'το να χάνει το παιδί του. Άκουσε με σε παρακαλώ. Μην εγκαταλείψεις τον αγώνα.( Άμα το επιθυμείς βέβαια κοίταξε τα θέματα που έχω δημοσιεύσει για να καταλάβεις πως βρίσκομαι και εγώ στην ίδια θέση που βρίσκεσαι εσύ.)

Εγω δεν καταλαβα...Ξυλο γιατι ετρωγες χερια δεν εχεις;;;

Ευχαριστω για της απαντησης σας.
Ειρηνη δεν μπορω πλεον ομως να βασιζομαι σε 1 με 2 στιγμες καλες, που θα ερχονται μια φορα στα 2 χροννια, δεν μπορω να συνεχισω ετσι..
Αρχιζω και καταρεω, δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα, και εγω τους γονεις μου σκεφτομαι δεν θελω να τους πληγωσο, αλλα εγω πληγωνομαι καθημερινα, και μαλλον ο μονος τροπος ειναι η αυτοκτονια.
Εχω διαβασεi ολα τα θεματα σου, επισκεφθομαι καθημερινα το forum αλλα σαν επισκεπτης και διαβαζω :)
Nocash χερια εχω, αλλα η αληθεια ειναι οτι ποτε μου δεν εχω απλωσει το χερι μου σε κανεναν, δεν μπορω να το κανω, δεν μου βγαινει με τιποτααα, Εξαλλου το ατομο αυτο το φοβομουνα παραααπολυ :(

Εχω αρχισει να χανω και την ορεξη μου για το σχολειο, ποτε μου δεν ειμουνα το παιδι που εβγαζε 20 αλλα 11 -12, εκανα απουσιες αλλα παντα ηξερα μεχρι που θα φτασω, ετσι ωστε να μην μεινω.
Τωρα εχω παρααααπολλες απουσεις, κυνδυνευω να μεινω, δεν μπορω να παω σχολειο δεν εχω ορεξη για τιποτα.
Και εαν παω σχολειο βλεπω ολα τα παιδια με φιλους, και γενικα σε παρεες να κανουν χαβαλε, να γελανε, κ.τ.λ. και εγω να καθομαι σε μια γωνια ετοιμος να κλαψω.
Τοτε τα πραγματα χειροτερευουν και εχω πιο εντονες τασεις αυτοκτονιας, μου ερχεται να πηδηξω απο τον 2 οροφο, αλλα δεν ειναι ψηλα δεν θα αλλαξει κατι.. αντιθετως μετα θα με κοιτανε ολοι με ενα περιεργο βλεμα, και θα λενε κοιτα αυτο το τρελο παιδι που πηγε να αυτοκτονησει.
Στα τελη φεβρουαριου με αρχες μαρτιου θα παμε μια εκπαιδευτικη εκδρομη με το σχολειο στο λονδινο και θα διαρκισει 2 εβδομαδες.
Στην αρχη δεν ηθελα να παω,γιατι ξερω οτι θα περασω χαλιαααααα,αλλα μετα μου μιλησαν καθηγητες,γονεις κ.τ.λ. και ειπα εας παω.. αλλα πραγματικα δεν θελω να παω καθολου, ξερω οτι θα ειμαι μονος και δυστιχησμενος.
Προπερσι ειχαμε παει μια μονοημερη και 4 ωρες εκανα μονος μου βολτες ετσι ωστε να περασει η ωρα.
Και απο διπλα μου ολοι με της παρεες τους :(

Αλλα εχω βαλει σκοπο να μην μπορεσω να παω στην εκδρομη, ελπιζω μεχρι τοτε να μην ζω :(

Ααααα ρε φιλε σε νιωθω...

Εσυ γενικα δεν κανεις και καμια προσπαθεια ομως να πλησιασεις κανα παιδι;;;
Στο θρανιο μονος σου καθεσαι;;;

Παντως επειδη ξερω πως ειναι...
Αν ειναι να εισαι μονος σου στην εκδρομη τοτε μην πας γιατι θα χαλαστεις χειροτερα...

Εγω φιλε μου εχω αλλο προβλημα...
Ειμαι ασχημος και αυτο με εχει κανει να νιωθω φοβερα μειωνεκτικα απεναντι σε αλλα ατομα...
Πληγωνομαι ειδικα οταν βγαινω εξω αισθανομαι οτι με σχολιαζουνε και λενε κοιτα πως ειναι αυτος η κοιτα ποσο ασχημος ειναι...
Αισθανομαι οτι οταν βγαινω με φιλους μου νιωθουνε και οι φιλοι μου αβολα που ειναι μαζι μου γιατι ειμαι ασχημος και νιωθω οτι τους χαλαω το ιματζ...
Ολα αυτα οταν βγαινω τριγυρνανε στο μυαλο μου και δεν με αφηνουνε να ηρεμισω ωστε να χαλαρωσω και να περασω καλα με τη παρεα μου... :-(

Προσπαθω, αλλα δεν γινεται κατι, εχω κανει τα παντα.
Ναι μονος μου καθομαι, και πρωτο, πρωτο :P

Tι εννοεις δεν γινεται κατι;;;
Σε αποφευγουνε;;
Κατι δεν κανεις καλα...
Απο κοπελες γιατι δεν εχεις καθολου εμπειριες;;;

Κατι μου λεει οτι εισαι χαμηλων τονων και δεν κανεις κινησεις καθολου...

Πρεπει να το αλλαξεις...
Τουλαχιστον εσυ μπορεις εγω που ειμαι ασχημος τι κανω;;;

Παιδια μου δε μπορω να ακουω τετοια.Εσυ πρωτον βρε Nocash τι παει να πει ασχημος?Τι παει να πει σε σχολιαζουν?Αν εσυ δεν αγαπας τον εαυτο σου και να τον δεκτεις ετσι οπως ειναι δε προκειται να το κανουν οι αλλοι.Ξερω οτι ειναι ευκολο στα λογια.Και εγω εχω μεγαλο θεμα με τν αυτοπεποιθηση μου και ας ειμαι ενα κοριτσι που βλεπεται.Πιστευω πως ο σκοπος σου σαν νεος ανθρωπος πρεπει να ειναι αλλος,να καλλιεργησεις αλλες αρετες και ταλεντα και οχι να ασχολεισαι με κατι που απλοχερα σου εδωσε η φυση.Αν εισαι ευχαριστη παρεα και το εχεις δειξει σιγουρα κανεις δεν θα επικεντρωθει στα εξωτερικα αρακτηριστικα.


Οσο για σενα alekos123 σε νιωθω και εγω πολυ.Ημουν παντα μοναχικο παιδι και η διαφορετικοτητα μου με εκανε να καθομαι και εγω σε αυτη την αναθεματισμενη γωνια θελοντας να κλαψω.Οντως αν πιστευεις πως δεν θα περασεις καλα στην εκδρομη,μη πας.Ειμαι σιγουρη πως δεν συμβαινει κατι κακο με τον χαρακτηρα σου.Ισως η συμπεριφορα σου ειναι τετοια που να απωθει τους αλλους.Οταν βλεπεις καποιον να καθεται μονος σκεφτεσαι πως ισως αυτο ειναι που θελει και δε θες να τον εννοχλησεις.Προσπαθησες να κανεις παρεα με παιδια και σε απερριψαν?
Για ακομα μια φορα να πω πως δεν ειμαι ειδικος αλλα προσπαθω να βοηθησω παντα με πολλη πολλη αγαπη:)

Eυχαριστη παρεα ειμαι πιστευω απλα το μυαλο μου εχει κολλησει σε αυτο το πραγμα συν και κατι αλλες στραπατσες και με εχουνε αποβλακωσει λιγακι.... Δεν ξερω μερικες φορες πεταω...Καποιες αλλες πεφτω τοσο πολυ ψυχολογικα που θελω να αυτοκτονησω...
Λενε οτι η αυτοκτονια ειναι μια μονιμη λυση σε ενα προσωρινο προβλημα...
Ωστοσο το δικο μου προβλημα δεν ειναι προσωρινο και αυτο με ωθει περισσοτερο...

Τα πραγματα ειναι παντα οσο σοβαρα τα αφηνουμε εμεις να γινουν.Παρτε την ζωη πιο χαλαρα και αφηστε τις αυτοκτονιες.Υπαρχουν εεενα σωρρο πραματα που δεν εχουμε δει ακομα.Πριν λιγες μερες πηρα χαπια για να αυτοκτονησω.Και τι καταλαβα?Ανησυχησα τοσο πολυ τους δικους μου που ουτε να σκεφτω πώς θα ζησουν χωρις εμενα δε μπορω.Ειναι εγωιστικη πραξη και σαφως δεν αποτελει λυση σε κανενα προβλημα.Ειναι και η ηλικια μας περιεργη βεβαια.Ομως προσπαθησε να αγαπησεις αυτο που εισαι..ολοι μας θα θελαμε να ειχαμε αλλα ματια,μυτη,στομα,σωμα.Ομως αυτο που πρεπει να καταφερεις ειναι καποιον να σε σκεφτεται ως μια ευχαριστη παρεα και καλο παιδι και οχι ως μοντελο :)

Fire αν δεν το ζησεις κατι δεν μπορεις να το νιωσεις...Κι επειδη συμφωνα με τα λεγομενα σου "βλεπεσαι" τοτε μην εισαι και πολυ σιγουρη για αυτα που λες...
Σκεψου με ολα σου τα προβληματα (που σιγουρα ειναι πολλα για να εφτασες στο σημειο να θελεις να παρεις χαπια για να "φυγεις") να ησουνα και ασχημη...Πολυ ασχημη...

Ολοι λενε ελα μωρε σιγα δε τα κοιταει κανεις αυτα τα πραγματα ειναι ασημαντα αγαπα τον εαυτο σου ετσι οπως ειναι και λοιπες χαζομαρες...
Καποια ατομα πρεπει να το χωνεψουμε οτι γενιουνται ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΑ...
Δεν ειμαι οτι εχω καποια ατελεια...
Ειπα οτι απλα ειμαι ασχημος...

Ντρεπομαι μεχρι και να βλεπω το ειδωλο μου στον καθρεπτη οταν ειναι κι αλλοι γυρω μου....

Ειμαστε ακριβως το ιδιο.Απλα εδω προσπαθω να σε βοηθησω και να πεισω και τον εαυτο μου για το ιδιο.Τι δε σου αρεσει πανω σου συγκεκριμενα?Λυπαμαι πολυ που νιωθεις ετσι :/

Παιδια σας ευχαριστω ολους σας παραααααπολυ για της απαντησης σας.
Μαλλον με αποφευγουνε επειδη ειμαι κλειστος τυπος, και μπορει να φαινομαι σαν περιεργος.
Δεν ειμαι ατομο που βριζω κ.τ.λ. ετσι ωστε να με αποφευγουνε γιαυτο τον λογο.
Δεν λεω οτι ειμαι ασχημος, στο γυμνασιο ειμουνα ομορφος, ομορφος με την ενοια κανονικος,μετα οταν ηρθα ξανα εδω περα αλλαξα προς τα χειροτερα, παχεινα παρααααπολλη, μεσα σε ενα χρονο πηρα 15 με 20 κιλα, αναγνωριζω το βαρος μου, δεν προσπαθω να το κρυψω. :)

Τα κιλα δεν ειναι τιποτα βρε.Εχεις προσπαθησει να κανεις κατι ομαδικο?Ενα αθλημα ή κατι τετοιο?Θα σε βοηθησει να κοινωνικοποιηθεις περισσοτερο. :)

Δεν μου αρεσουν τα αθληματα καθολουυυυ, παλια μονο πηγαινα πληροφορικη και αγγλικα

Αα!Εχεις προσπαθησει ποτε να πλησιασεις καποιο παιδι απ το σχολικό σου περιβαλλον?Μηπως εχει γινει καποια προσπαθεια απο μερος τους και την εχεις απορριψει λογω ανασφαλειας?

Quote:

---

Originally Posted by Fire

Αα!Εχεις προσπαθησει ποτε να πλησιασεις καποιο παιδι απ το σχολικό σου περιβαλλον?Μηπως εχει γινει καποια προσπαθεια απο μερος τους και την εχεις απορριψει λογω ανασφαλειας?

---

Εχω προσπαθησει αλλα δεν εγινε κατι, μπορει να φταιω και εγω, μην βγαζω μονο τους αλλους κακους :)
Για να ειμαι ειλικρινης, ναι εχω αποριψει λογω ανασφαλειας. Και γενικα πλεων και να ερθει καποιος δυσκολα θα του μιλησω, εχω κλειστη παραααααααααααααπολη.

Τοτε λογικο να μην εχεις καποιον υμμαχο σε ολο αυτο.Αρα το προβλημα ειναι η ανασφαλεια σου και οχι οτι εχεις κατι κακο που απωθει τους γυρω σου.Αυτο πρεπει να βελτιωσεις.Δε ξερω πως να βοηθησω αλλιως δυστυχως.Ειμαι μια απ τα ιδια :P

Θα προσπαθησω οσο εχω ακομα δυναμεις..

Εφοσον δεν εχεις ενα μερος αλλο να πας προκειμενου να φυγεις απ το σπιτι κοιτα να χασεις βαρος και να βγαλεις ενα 15 του χρονου να περασεις σε στρατιωτικη σχολη-να σου αρεσει βεβαια και το ολο συστημα-και μετα θα του κουνας μαντηλι του φαδερ κ των συμμαθητων κ των καθηγητων κ του καθενος. Δεν ειναι δυσκολο, δε σου λεω να αριστευσεις. Σκεψου το, δε θα χεις αλλη ευκαιρια.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εφοσον δεν εχεις ενα μερος αλλο να πας προκειμενου να φυγεις απ το σπιτι κοιτα να χασεις βαρος και να βγαλεις ενα 15 του χρονου να περασεις σε στρατιωτικη σχολη-να σου αρεσει βεβαια και το ολο συστημα-και μετα θα του κουνας μαντηλι του φαδερ κ των συμμαθητων κ των καθηγητων κ του καθενος. Δεν ειναι δυσκολο, δε σου λεω να αριστευσεις. Σκεψου το, δε θα χεις αλλη ευκαιρια.

---

Ευχαριστω για την απαντηση
Δεν θελω να παω σε στρατιωτικη, αλλα πληροφορικη... εχω χασει το ενδιαφερον για της πανελληνιες , δεν θα δωσο

Πανε σε μια σχολη τοτε αλλα να μενεις σε αλλο χωρο. Εκει θα ελευθερωθεις.
Πληροφορικη ειπες? Εννοεις προγραμινγκ?

Για σχεδιασμο ιστοσελιδων η κατι με ασφαλεια, ο προγραμματισμος δεν μου αρεσει.

Σημερα πιο εντονες οι σκεψεις αυτοκτονιας.. ολοι κοιμουνται,μονοςςςςς μου.
Λετε να καταφερω τιποτα; ετσι ωστε να υσηχασω,να μην ξανακλαψω ποτε μου.

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Σημερα πιο εντονες οι σκεψεις αυτοκτονιας.. ολοι κοιμουνται,μονοςςςςς μου.
Λετε να καταφερω τιποτα; ετσι ωστε να υσηχασω,να μην ξανακλαψω ποτε μου.

---

Όλα αυτά που λες μου θυμίζουν εμένα στην δικιά σου ηλικία λίγο πριν αρχίσει η χοντρή
κοινωνική φοβία και γι'αυτό αισθάνομαι μεγάλη θλίψη, σαν να ξαναζώ το παρελθόν...

Ειδικά αυτό με την εκδρομή που γυρνούσες 4 ώρες μόνος για να αποφύγεις τους άλλους
είναι καρμπόν απ'τις δικιές μου εκδρομές :( Ω ρε πστ, τι βόλτες έχω κάνει για να περάσει
η ρημάδα η ώρα και να γυρίσουμε πίσω δε λέγεται!

Το θέμα είναι ότι τώρα δίνεις την μητέρα όλων των μαχών και είναι πολύ σημαντικό να
μην υποκύψεις αλλιώς μετά έρχονται πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, πίστεψε με...

Αν θες τη συμβουλή μου, αυτή τη μάχη ΔΕΝ μπορείς να την κερδίσεις μόνος σου οπότε
ΠΡΕΠΕΙ να καταπιείς την περηφάνια σου και να το πεις σε ένα ψυχολόγο (έστω και κρυφά)
και ύστερα στους γονείς σου. Αν θες συμβουλές γι'αυτό, στείλε μου πμ

Γειά σου Αλέκο. Είμαι καινούργια στο forum και πολύ μεγαλύτερή σου Έχω ένα γιο περίπου στην ηλικία σου και ένα μικρότερο. Θέλω να σου πω τα εξής: Η ζωή είναι ένας αγ'ωνας, που άλλοτε ξεκινάαει νωρίς και άλλοτε αργά. Σίγουρα όμως δεν είναι εύκολη για όλους και συνεχώς. Δεν είσαι μόνος σου αφου έχεις την τύχη να έχεις δυο γονείς που σε αγαπάνε. Σκέψου ότι άλλα παιδιά δεν το έχουν αυτό. Μιλησέ τους και πες τι σε βασανίζει. Είναι αρκευτά απλό να δεις κάποιον ειδικό να σου δώσει μια ώθηση να ξεπεράσεις τη δειλία σου.Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να κάνεις πολλά, αφου και μόνο το γεγονός ότι συνειδητοποιείς αυτό που συμβαίνει είναι ένα βήμα στο να γίενις καλύτερος. Δεν σου αρέσει αυτό που βιώνεις. Ζήτα βοήθεια για να το αλλάξεις. Δεν είναι κακό και καθόλου μα καθόλου ασυνήθιστο παιδί μου. Θα τα καταφέρεις αρκει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνος. Η ζωή μας 'έχει δώσει πολλά δώρα.θα τα καταφέρεις.

Παιδια σας ευχαριστω ολους για της απαντησης σας.
Δεν ξερω εαν μπορω να παω σε ψυχολογο και ειδικα κρυφα, δεν ξερω καν που θα βρω, τι θα πω, εαν χρειαζομαι χρηματα κ.τ.λ.
Ακομα πλεων φοβαμαι να βγω απο το σπιτι μου, και στο σχολειο που πηγαινω νιοθο περιεργα οταν βγαινω εξω, φοβαμαι τον κοσμο κατι εχω παθει δεν ξερω εαν μπορω να το περιγραψω :(
Μου ειναι δυσκολο να μιλησω στους γονεις μου, δεν μπορω να το κανω δεν εχουν ψιλιαστει εδω και χρονια τιποτα, δεν ξερω πως θα το πω.. καλυτερα να το μαθουν οταν φυγω :(

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Παιδια σας ευχαριστω ολους για της απαντησης σας.
Δεν ξερω εαν μπορω να παω σε ψυχολογο και ειδικα κρυφα, δεν ξερω καν που θα βρω, τι θα πω, εαν χρειαζομαι χρηματα κ.τ.λ.
Ακομα πλεων φοβαμαι να βγω απο το σπιτι μου, και στο σχολειο που πηγαινω νιοθο περιεργα οταν βγαινω εξω, φοβαμαι τον κοσμο κατι εχω παθει δεν ξερω εαν μπορω να το περιγραψω :(
Μου ειναι δυσκολο να μιλησω στους γονεις μου, δεν μπορω να το κανω δεν εχουν ψιλιαστει εδω και χρονια τιποτα, δεν ξερω πως θα το πω.. καλυτερα να το μαθουν οταν φυγω :(

---

Αλέκο, ρίξε μια ματιά εδώ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%...87%CE%BF%CF%82
Έχει καμιά σχέση με αυτά που νιώθεις;

Όσον αφορά τον ψυχολόγο, είναι πανεύκολο. Και γω κρυφά πήγα και πλήρωσα με
το χαρτζηλίκι μου. Στο κέντρο της Αθήνας έχει ένα ινστιτούτο που παίρνει 15€ τη φορά.

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Αλέκο, ρίξε μια ματιά εδώ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%...87%CE%BF%CF%82
Έχει καμιά σχέση με αυτά που νιώθεις;

Όσον αφορά τον ψυχολόγο, είναι πανεύκολο. Και γω κρυφά πήγα και πλήρωσα με
το χαρτζηλίκι μου. Στο κέντρο της Αθήνας έχει ένα ινστιτούτο που παίρνει 15€ τη φορά.

---

Ναι ετσι ακριβως νιωθο, δεν ξερω για τον ψυχολογο θα δω..

Ναι αλλά να το δεις, όχι να πνίξεις τα συναισθήματά σου στον Η/Υ
και να ξαναρθείς εδώ 1 χρόνο μετά να ανοίξεις θέμα! :)

Αν σε ενδιαφέρει μπορώ να σου στείλω πμ με το ινστιτούτο

-----------------------------------

Οτι τα εχω πνιξει στον υπολογιστη ειναι αληθεια, και καιγομαι ωρεςςς καθημερινα.
Μακαρι του χρονου να μην ξανα ανοιξω θεμα.
Ναι ευχαριστως ενδιαφερομαι, εαν μπορεις σε παρακαλω στειλε μου μηνυμα :) Ευχαριστω :)

φιλε εκανα παρεα με ενα παιδι καποτε που οταν πηγαινε σχολειο ηταν μαγκασ κ τωρα που ναι 26 εχει παρει τα αρχιδια μου το λεει κ ο ιδιοσ βλεπουμε μια φορα ενα γνωστο του με μια μουναρα χαιρετιουνται
κ μετα μ λεει ξερεισ αυτοσ οταν πηγαιναμε σχολειο τον ειχαμε για χαζο κ τον κοροιδευαμε σημερα ο χαζοσ εχει κοσμηματοπωλειο τ μπαμπα κ μια μουνιτσα κ ο εξυπνοσ δουλευει σε μια καφετερια προσπαθει να βγαλει ενα τει 10 χρονια λογικα το παρατησε
η τον διαγραψανε πιστευω πιανεισ το νοημα τα πραγματα γυρνανε κ δεν ξερεισ τι θα γινει

Ναι καταλαβα, αλλα και παλη δεν γινεται παντα ετσι, μπορει να μην σου τυχει και τιποτα καλο ολα να συνεχισουν ετσι χαλια

Μην είσαι αγαθός σαν κοριτσάκι να κλαπζουριζης μου θυμιζεις ένα φίλο μου όταν μιλούσε με ένα κορίτσι κοκκινίζει και με την βοηθεια μου τώρα ποιος τον πιανει ,το να καθεσαι στον υπολογιστή δεν καταφερνεις τιποτα,και οτι δεν εχεις φιλους ειναι δικο σου φταιξιμο μην κλείνεσαι στον εαυτό σου,γιατι αφηνης τους αλλους να σε κανουν οτι θελουν οπως και σε ειπε ο αλλος χερια δεν εχεις,δεν εχεισ να φοβηθεις κανεναν ,να πας σε ενα γυμναστηριο να χασεις κιλα να δυναμώσεις
θα σε βοηθήσει να εχεις αυτοπεποιθηση και φίλους θα βρης και γκομενες

Αλεξανδρε γνώμη μου είναι πως οι γονεις σου κατι εχουν υποψιαστει, αφου ειπες πως ο πατερας σου πηγε να σου πιασει κουβεντα αλλα δεν εβγαλε τιποτα.
Ειμαι πολύ μεγαλυτερη σου θα μπορουσες ανετα να εισαι γιος μου. Σαν μεγαλυτερή σου, λοιπόν σε συμβουλευω (αφου δυσκολευεσαι να τους μιλησεις) να δειξεις τα γραπτα αυτά στους δικούς σου. Οτιδήποτε δηλαδή έχεις γράψει εδώ μέσα. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις ή να κάνεις κάτι άλλο μόνο να πεις ελάτε να δείτε αυτό εδώ.
Αν πάλι σου φαίνεται δύσκολο θα μπορούσες να αρχίσεις σιγά σιγά να τους πεις ότι δεν νιώθεις καλά, παράδειγμα με την εκδρομή που πρόκειται να πας.
Πιθανός διάλογος
- Μπαμπά δεν θέλω να πάω εκδρομή
- Γιατί Αλέξανδρε
- Γιατί κάπως νιώθω
- Πως βρε, τι θα πει κάπως νιώθω
- Κάπως νιώθω με τους άλλους, νιώθω μόνος μου, δεν ειμαι καλά
Κάτι τέτοιο, δηλαδή να αρχίσεις να χτυπάς καμπανάκια, ένα «δεν είμαι καλά», «είμαι χάλια», νομίζω αρκεί.
Αν πάλι σου φαίνονται δύσκολα δείξε τα γραφόμενά σου εδώ, σε έναν καθηγητή σου. Να μιλήσει εκείνος στους γονείς.

Άντε παλικάρι μου. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Τι λές?

βαριεμαι να σου απανταω, γι' αυτο θα σου αφιερωσω καλυτερα ενα τραγουδι :
http://www.youtube.com/watch?v=LdW5rei_5gI

Καλησπερα σας, αργησα να απαντησω το ξερω, χιλιαα συγνωμη
Σας ευχαριστω ολους για τη βοηθεια σας


stefanos14587
Ευχαριστω φιλε μου για το τραγουδι, το εβαλες και την ημερα τον γενεθλιων μου :D

χρονια πολλα για χτες αλεκο!!:) κοιτα κ γω ετσι ενοιωθα στην ηλικια σου, περσι ειδικα το προβλημα ενταθηκε... Το θεμα ομως ειναι να βρισκουμε παντα το κουραγιο να προσπερναμε τα εμποδια που μας βαζει η ζωη. Οταν πια δεν αντεχεις αλλο η λυση δεν ειναι η αυτοκτονια, αλλα το να παρεις τη ζωη σου στα χερια σου κ να προσπαθησεις να την καλυτερεψεις!Το ξερω οτι ακουγεται δυσκολο κ δεν ξερεις τον τροπο, αλλα σιγουρα ειναι κατι που μπορεις να το καταφερεις! Εγω αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι δεν υπαρχει καποιο νοημα στην ζωη. Το νοημα της ειναι απλως να ζησεις. Οταν τα πραγματα για σενα λοιπον δεν ειναι καλα, να θυμασαι οτι δεν εισαι μονος. Υπαρχουν ποσοι ανθρωποι σαν κ σενα, με τα ιδια προβληματα, που ισως περνανε κ χειροτερα κ βρισκουν το κουραγιο να συνεχισουν. Προσπαθησε να εισαι ενας απο αυτους! Γιατι σου αξιζει πραγματικα οτι καλυτερο.Σε ολους μας αξιζει!
Τωρα σαν χειροπιαστη λυση θα σου ελεγα για αρχη να προσπαθησεις με καποιον τροπο να δειξεις στους γονεις σου οτι δεν αισθανεσαι καλα. Ουτε θα σε κρινουν ουτε θα σου πουν οτι δεν θα σε βοηθησουν. Γονεις σου ειναι κ θελουν το καλυτερο για σενα. Οποτε με καποιον τροπο γνωστοποιησε τους οτι δεν νοιωθεις καλα. Ας πουμε αυτο που ειπε η katerina-zaf θα ηταν μια λυση. Η εγω για παραδειγμα καποια στιγμη περσι που δεν αντεχα αλλο, απλως πηγα στην μητερα μου κ εβαλα τα κλαμματα. Κ οταν με ρωτησε τι εχω της δεν της ειπα οτι θελω να αυτοκτονησω για να ηρεμησω απο τις σκεψεις μου επιτελους της ειπα απλως οτι δεν ειμαι καλα, νοιωθω συνεχεια χαλια κ καμια φορα θελω να βλαψω τον εαυτο μου. Φετος ομως νοιωθω πολυ καλυτερα. Αρχισα να ασχολουμαι με πραγματα που με ενδιαφερουν κ νοιωθω οτι γεμιζω την ημερα μου με ασχολιες. Η μαμα μου επισης καμια φορα μου ελεγε οτι αμα νοιωθω χαλια να σηκωνομαι να κανω δουλειες μεσα στο σπιτι, ειναι κατι που σε κανει να νοιωσεις λιγο περισσοτερο δημιουργικος!
Να σου προτεινω κ κατι αλλο;; Γιατι δεν πας σε καποια ασχολεια που ειναι δωρεαν;; Ας πουμε να προσπαθησεις να γραφτεις σε μια δωρεαν χορωδια, η να ξεκινησεις καποιο δωρεαν οργανο μουσικης! Η αν δε σου αρεσει η μουσικη, κατι αλλο! Οσο για το τραυλισμα, ξερεις ποσο φυσιολογικο ειναι;; Ειναι καθαρα απο το αγχος!Εγω καμια φορα μπορει να αγχωνομαι μπροστα σε κοσμο κ να ειμαι πολυ ντροπαλη οποτε τρεμει η φωνη μου! Τι να κανουμε, συνεχιζω να μιλαω ομως, ακομα κ ας τρεμει η φωνη μου. Κ δεν με νοιαζει ας σκεφτουνε οτι θελουν οι αλλοι!:Ρ
Συνοψιζοντας λοιπον, για αρχη δειξε στους γονεις σου τι εχεις η μιλησε τους, θ νοιωσεις πολυ ανακουφισμενος πιστεψε με(κ μια αγκαλια απο 2 κατανοητικους γονεις ειναι οτι το καλυτερο). Μετα ξεκινα καποιες συνεδριες σε καποιον ψυχολογο, θα σου ελεγα καλυτερα εν γνωση των γονιων σου. Μετα ξεκινα σιγα σιγα να ασχολεισαι με καποια δραστηριοτητα που σε ενδιαφερει πολυ, κ καμια φορα στο σχολειο προσπαθησε να ρωτησεις κατι καποιο αλλο παιδι, εστω κ κατι ασημαντο(ισως να σου παρει καιρο να το καταφερεις γιατι κ γω πιεζα τον εαυτο μου να ρωτησω κατι ενω ντρεπομουν κ πολλες φορες δεν το καταφερνα) κ ισως η απαντηση που θα παρεις θα ειναι μονολεκτικη. Αλλα θα νοιωσεις εκεινη την στιγμη οτι αξιζε, θα αισθανθεις κατευθειαν πολυ καλυτερα που εκανες εστω κ μια μικρη ερωτησουλα κ ο αλλος σου απαντησε:) Κ παντα να χαμογελας!Θα δεις που θα σου μεταφερει θετικη ενεργεια! Ακομα κ οταν νοιωθουμε χαλια, καλο ειναι να χαμογελαμε, που θα παει στο τελος ισως κ να το νοιωσουμε!!
Οσο για το οτι δεν εχεις φιλους, να εισαι σιγουρος πως εχεις. Πρωτα πρωτα τους γονεις σου κ επειτα κ μενα! Θα ειμαι διαθεσιμη να μου μιλησεις οποτε θες!!ΦΙλια!!