...που θα το διαβάσει και θα βοηθηθεί μου φτάνει.Ειχα ανοιξει ένα θέμα που ρωτούσα πως μπορείς να βοηθας τους άλλους και όχι τον ευατό σου.Τελικά πήρα τις απαντήσεις και συμφωνώ.Αυτό το θέμα θα το ανοίξω για να μπορέσω να βοηθήσω άτομα που σε μία δύσκολη ψυχολογική στιγμή ψάχνουν λύσεις μέσα από διάφορα φόρουμ και διάφορες σελίδες στο ιντερνετ και ίσως σας κουράσω λίγο.Παιδιά αν έχετε έστω και ένα μικρό πρόβλημα που σας βασανίζει μην το κρατήσετε για εσάς.Ότι κι αν είναι αυτό.Κι ας σας κοροιδέψουν..Παντως να το βγάλετε από μέσα σας.Είναι σημαντικό και σας μιλάει ένας που αύριο θα πάει πρώτη φορά σε ψυχολόγο και δε το πίστευε ποτέ γιατί πάντα ήταν δυνατός χαρακτήρας και μέσα σε όλα.Στην περίπτωση μου όλα ξεκίνησαν από ένα μικρό πρόβλημα στα 25 μου.Σχεδόν 2 χρόνια πριν δηλαδή.Αυτό το πρόβλημα όμως όσο το κρατούσα με έτρωγε με αποτέλεσμα να με γεμίσει ανασφάλειες και σκέψεις.Οι σκέψεις φέρανε άλλες σκέψες κι οπως είναι λογικό,αρνητικές.Οι νέες σκέψεις ''σκέπασαν'' το αρχικό πρόβλημα και δημιούργησαν ένα άλλο κι άλλες άλλο για καιρό.Σε αυτό το σημείο δηλαδή που σας γράφω ξέρω το αρχικό μου πρόβλημα αλλά μετά από 2 χρόνια εσωστρέφειας και νέων προβλημάτων το πρόβλημα έχει διογκοθεί και πλέον δεν ξέρω ποια είναι η αρχή και το τέλος.Ξέρω ότι έχω κατάθλιψη και ξέρω ότι έχω και κρίσεις πανικού.Γιατί κι εγώ έτσι από περιέργια πάτησα στο ιντερνετ πριν καιρό αυτά που ένιωθα και είδα τι έχω.Η απάντηση μου προς τον ευατό μου ήταν ''Ελα ξεκόλλα,πάντα ήσουν δυνατός μην ασχολείσαι με χαζά,είναι απλά μια δύσκολη στιγμή''...Τελικά μετά από 2 χρόνια σας λέω ότι η εχω αλλάξει 180 μοίρες στη ζωή μου επειδή λογω του εγωισμού μάλλον,δεν μίλησα σε κανέναν για το αρχικό πρόβλημα που ειχα.Οπότε μετά από 2 χρόνια έφτασα σε σημείο να είμαι αντικοινωνικός,να έχω αρκετές κρίσεις πανικού,σωματικούς πόνους και να κλαίω χωρίς λόγο απλά για να μπορέσω να κοιμηθώ.Ξυπνάω με πόνους στο στήθος και το μόνο που κάνω είναι να κλάψω για να ηρεμήσω.Μόλις ηρεμήσω χαμογελάω (και τώρα χαμογελάω...) στον ευατό μου και του λεω ''Δεν είναι δυνατόν ρε φίλε'' ....Δηλαδή νιώθω θυμωμένος με τον ευατό μου που το άφησα να με καταβάλει έτσι...Οπότε παιδιά εσείς που έχετε κάτι και σας ''τρωει'' μην το αφήσετε και πείτε το σε κάποιον.Εγώ αύριο πάω σε ψυχολόγο πάντως γιατί είδα ότι το πρόβλημα έγινε μεγάλο και πλεον εχω χάσει κάθε έλεγχο αντιμετώπισης και δεν μπορώ να το πολεμήσω μόνος μου...!!!Αλλά είμαι έτοιμος να το κάνω ότι χρειαστεί και θα το κάνω,δε θα του περάσει :) Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε...!!!
