ψύχωση....

Καλημερα σε ολους/ες.

Δεν ξερω αν αυτο το προβλημα μου ανηκει στην κατηγορια που γραφω, αν οχι συγνωμη προκαταβολικα.

Λοιπον, ειμαι εδω και 1 περιπου χρονο με καποιον. Η συσχετιση μας ειναι ιδιαιτερη για πολλους λογους. Κατ\' αρχας, είχαμε γνωριστει χρονια πριν, ημαστε για καποιο διαστημα μαζι, αλλα μετα χωρισαμε, απο δικο μου σφαλμα.Οταν ξαναβρεθηκαμε ημαστε τελειως διαφορετικοι ανθρωποι, ειχαμε κ οι 2 εμφανισει διαφορες διαταραχες, με αρκετα παρομοια στοιχεια....ως προς την ψυχοπαθολογια.

Η επαναπροσεγγιση ηταν πολυ δυσκολη κ ψυχοφθορα, κυριως για μενα, που εφερα κ το βαρος του λαθους που ειχα κανει, αρα δεν μπορουσε να με εμπιστευτει, αφου τον ειχα πληγωσει ηδη μια φορα.

Ο χρονος περασε κ περναει με διαφορες \"τραγικες\" σκηνες, οπου προσπαθει ο καθενας να βγαλει οσο περισσοτερο φαρμακι εχει για τον αλλον...
(Υπαρχουν σαφως κ καλα πραγματα- στιγμες...απλες, καθημερινες...)


Το κακο ομως δεν ειναι αυτο...εχω παθει ψυχωση με την κοπελα, με την εμφανιση της, με τα πραγματα που κανει στη ζωη της, με τον τροπο που μου την παρουσιαζει (σε αντιδιαστολη με εμενα, που ειμαι κακος ανθρωπος, πληγωνω τον κοσμο, ειμαι υπερφιαλη, κλπ)...
κ κατ\' επεκταση εχω το ιδιο (παρομοιο) προβλημα κ με αλλους ανθρωπους με τους οποιους μιλαει-βγαινει.
Νιωθω οτι μπορει να επικοινωνει με ολο τον υπολοιπο κοσμο εκτος απο μενα. Εγω κανω μονο για τα ρουτινιαρικα, να τρωμε, να παμε σινεμα, η για ποτο.
Τον τελευταιο καιρο εχω κ πολυ συχνους εφιαλτες, με αυτην και αυτον. Απ\'τη μια λεω πως θα ηθελα να την γνωρισω (δεν θα μπορουσε να γινει ποτε), μηπως κ καταφερω να την απομυθοποιησω, απ\'την αλλη το ξερω πως ολο αυτο ειναι τοσο ανουσιο.

Για ολα αυτα του εχω μιλησει...οι αντιδρασεις του κυμαινονται απο απλη ανοχη των οσων λεω εως κ απολυτο εκνευρισμο, φωνες, βρισιες: \"Βαρεθηκα να δικαιολογουμαι συνεχως για αυτα που κανω, ολο γκρινιαζεις, δεν ικανοποιεισαι με τιποτα, δεν καταλαβαινεις\"..κλπ

Απ\'ολη αυτη τη διαδικασια καταρρακωνεται ακομα περισσοτερο η ηδη χαμηλη αυτοεκτιμηση μου...

Σκεφτομαι πως λυση αποτελει το να τελειωσει το ολο θεμα. Δεν εχω πως να το αντιμετωπισω....κανεναν τροπο.

Ευχαριστω για τον χρονο σας...

Γεια σου neve,
Ειναι λιγο μπερδεμενα ολα αυτα. Δεν καταλαβα αν τον αγαπας ή εισαι μαζι του απο συνηθεια ή ανασφαλεια. Ποιο ειναι το λαθος που εκανες την πρωτη φορα που ησασταν μαζι?
Η επαφη που εχει με την πρωην σου λεει οτι ειναι φιλική?

Εφόσον βλέπεις οτι αυτή η σχέση δεν έχει επικοινωνία ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!
Επιλέγουμε ανθρώπους που περνάμε καλά μαζί τους..ποιος ο λόγος να συνεχίσεις με έναν άνθρωπο που
μόνον να σε πονάει ξέρει;
Αν σου μιλάει συνεχώς για την πρώην του, μήπως πρέπει να του πεις άντε γεια;
Ενδεχομένως να το κάνει και επίτηδες για να σε πονέσει, να σε έχει υποχείριο του γιατί σαφώς πέφτει η αυτοπεποίθηση σου.
Μην το επιτρέψεις στον εαυτό σου αυτό!!!
Κύριο μέλημα μας πρώτα απ\'όλα είναι να διαφυλάξουμε την ισορροπία του εαυτού μας.

Αυτά με βάση όσα άκουσα από εσένα στο παραπάνω ποστ.
Φιλικά πάντα.

Quote:

---

Originally posted by gramle
Γεια σου neve,
Ειναι λιγο μπερδεμενα ολα αυτα. Δεν καταλαβα αν τον αγαπας ή εισαι μαζι του απο συνηθεια ή ανασφαλεια. Ποιο ειναι το λαθος που εκανες την πρωτη φορα που ησασταν μαζι?
Η επαφη που εχει με την πρωην σου λεει οτι ειναι φιλική?

---

Ναι, ειναι μπερδεμενα κ συγνωμη, τα εγραψα οπως βγηκαν...
Δεν ξερω αν τον αγαπαω...αλλα νομιζω πως θελω να ειμαι μαζι του..μερικες φορες νιωθω πως του χρωσταω..που τον πληγωσα κ πρεπει να υποστω τις ιδιοτροπιες του, η ν καταβαλλω περισσοτερη προσπαθεια να τον κατανοησω.

Τοτε, ειχα ερωτευτει καποιον αλλον..κ τα παρελκομενα αυτου...

Ημουν μικρη ομως (οχι οτι αυτο αποτελει δικαιολογια), πλεον κανω πιο συνειδητες επιλογες, αυτο δεν το δεχεται κ πιστευει οτι θα κανω το ιδιο πραγμα κ τωρα..η εν καιρω, καποια στιγμη ομως σιγουρα θα τον κερατωσω..λεει.

Οσο για την επαφη με την πρωην λεει οτι ειναι φιλικη, οτι δεν εχω κανενα δικαιωμα να του λεω ποιον πρεπει να βλεπει η να μη βλεπει, με ποιον πρεπει να μιλαει η οχι, οτι αυτος μπορει να ειναι φιλος μαζι της γιατι αυτος εχει κ αλλες γυναικες φιλες, ενω εγω δεν ξερω τι θα πει φιλια μεταξυ αντρων κ γυναικων, κ δεν καταλαβαινω..
Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι αυτη δεν ξερει για μενα...κ στα mail που της στελνει, της γραφει λεπτομερειες για την καθημερινοτητα του,μου εχει πει οτι δεν θελει να της πει για μενα γιατι οταν ηταν μαζι κ αυτη ετρωγε παρομοιες φρικες με τις δικες μου, του ελεγε οτι παλι σε μενα θα γυρισει (τρεχα γυρευε....). Για να μην την πληγωσει δηλαδη...δεν εχει σημασια αν πληγωνει εμενα...
Τα mail του εκτοτε δεν τα εχω κοιταξει...κ τρωγομαι για το τι της λεει..

Quote:

---

Originally posted by perpatontas..
Εφόσον βλέπεις οτι αυτή η σχέση δεν έχει επικοινωνία ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!
Επιλέγουμε ανθρώπους που περνάμε καλά μαζί τους..ποιος ο λόγος να συνεχίσεις με έναν άνθρωπο που
μόνον να σε πονάει ξέρει;
Αν σου μιλάει συνεχώς για την πρώην του, μήπως πρέπει να του πεις άντε γεια;
Ενδεχομένως να το κάνει και επίτηδες για να σε πονέσει, να σε έχει υποχείριο του γιατί σαφώς πέφτει η αυτοπεποίθηση σου.
Μην το επιτρέψεις στον εαυτό σου αυτό!!!
Κύριο μέλημα μας πρώτα απ\'όλα είναι να διαφυλάξουμε την ισορροπία του εαυτού μας.

Αυτά με βάση όσα άκουσα από εσένα στο παραπάνω ποστ.
Φιλικά πάντα.

---

Δεν μου μιλαει πια...για την πρωην...αλλα συνεχιζει να εχει φωτογραφιες της σε σημεια που εχω προσβαση, ενω του εχω πει να μην τις εχει εκει...να μην με προκαλει τοσο.
Η ισορροπια μου διαταρασσεται συνεχως, με το καθετι απο πλευρας του..απ\'τη στιγμη που νιωθω οτι δεν εχω ρολο στη ζωη του.
Ευχαριστω παντως...

Τι να πω μωρε? Αρρωστημενη κατασταση. Ποσο χρονων εισαι? Ο τυπος σου παιζει ασχημο παιχνιδι.Σε κανει \"κατινα\". Δεν πρεπει να πεσεις στην λουμπα που θελει να σε βαλει για ενα λαθος που εκανες οταν ησουν μικρη. ΔΙκη του επιλογη ηταν που τα ξαναβρηκε μαζι σου, δεν εγινε με το ζορι. Αυτα με τις φιλιες με τις πρωην δεν τις καταλαβαινω. Εγω πιστευω οτι υπαρχει φιλια μεταξυ αντρων και γυναικων αλλά οχι με πρωην. Αυτο ειναι κοροιδια. Θελει να σε εχει στην τσιτα και το κανει επιτηδες. Μην του κανεις το χατηρι. Οσο καθεσαι σ\' αυτη τη σχεση μ\' αυτα τα δεδομενα θα εισαι μια ζωη απο κατω. Πες αυτα που σε χαλανε και αν δεν αλλαζει η σταση του δωσ\' του τα παπουτσια στο χερι. Ξεκινησατε μια καινουργια αρχη, δεν τρωτε, υποτιθεται, ξαναζεσταμενη σουπα.

Δεν μου αρέσει το ότι δεν της λέει οτι έχει μια σχέση...στο κάτω κάτω να μην φάει φρίκη γιατί; είναι ζευγάρι τώρα και θα φάει φρίκη; Τι σόι φιλία έχουν τότε;
Νομίζω πως καλώς νιώθεις οτι δεν σε έχει μέσα στη ζωή του, είναι καιρός να θέσεις τα όρια σου σε εσένα πρώτα.

Σας ευχαριστω για τις αποψεις σας...

Ειμαι 25. Gramle, για την φιλια με πρωην εχω την ιδια αποψη. Στην τελικη κ εγω εχω πρωην, κ στα πισωγυρισματα που εχει αποπειραθει του εχω πει οτι ειμαι με αυτον, κ εχω ξεκαθαρισει την θεση μου.
Πειθομαι ομως οτι εχει δικιο, γιατι τον εχω καπως μες στο κεφαλι μου...σαν αλανθαστο, σαν ηθικα αψεγαδιαστο...οποτε λεω μια χαρα τα λεει αυτος, εσυ δεν το ξερεις επειδη δεν εισαι ικανη να εισαι φιλη με τους πρωην..η με αντρες στην τελικη...

Εχω ακομη μπει (με δικη του βοηθεια) στην διαδικασια οτι δεν με συμπαθουν οι φιλοι του, επειδη του φερθηκα τοσο ασχημα...κ αν και πλεον μπορει να βρισκομαι μαζι τους, ειμαι σαν να εχω διαπραξει το χειροτερο εγκλημα του κοσμου...προσπαθω να ειμαι υπερβολικα καλη, βολικη, ευγενικη, νιωθω οτι καθε κινηση μου ειναι κατω απο ενα μικροσκοπιο.

Οσο για την καινουργια αρχη, αυτος δεν το πιστευει, λεει οτι οι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν...
Πιστευω ομως πως σε τελικη αναλυση, ολο το προβλημα ειναι δικο μου, αυτος ειναι ετσι οπως ειναι (κ γιατι να μην μου κανει τη ζωη δυσκολη αφου του το επιτρεπω??), η αλλη δεν μου φταιει σε κατι, δεν ξερω πως θα αντιδρουσε αν ηξερε οτι πλεον ειμαστε μαζι, αλλα οπως κ να εχει δεν κανει κατι αμεσα για με επηρεαζει...
Το μυαλο μου τα κανει ολα, τα διαστρεβλωνει...κ εντεινονται ολα μου τα συμπτωματα...παθαινω κρισεις πανικου πιο συχνα, κυκλοθυμια ανεξελεγκτη, βουλιμια...εντεινεται η ροπη μου προς το αλκολ....νιωθω οτι πρεπει να ειμαι σε αμυνα συνεχεια...οτι πρεπει να περιμενω το κακο να συμβει...
Κ δεν ασχολουμαι με την ζωη που εχω προσπαθησει να εχω..με τη σχολη μου, με τη δουλεια...με πραγματα που μου αρεσουν...γιατι ολη μου η προσοχη ειναι στραμμενη σε αυτον (κ αυτην σαφως...)

Quote:

---

Originally posted by neve
Πειθομαι ομως οτι εχει δικιο, γιατι τον εχω καπως μες στο κεφαλι μου...σαν αλανθαστο, σαν ηθικα αψεγαδιαστο...οποτε λεω μια χαρα τα λεει αυτος, εσυ δεν το ξερεις επειδη δεν εισαι ικανη να εισαι φιλη με τους πρωην..η με αντρες στην τελικη...

---

Αυτα ειναι μαλακιες, περι αψεγαδιαστου. Και εγω για τον δικο μου εβαζα το χερι μου στη φωτια και μου την εκανε και με φιλη μαλιστα. Αστα μωρε. Το να ριχνουμε το φταιξιμο στους αλλους και να λεμε οτι εμεις ειμαστε οι αψογοι ειναι το πιο ευκολο πραγμα. και εγω ειχα κανει το ιδιο \"λαθος\" πριν παντρευτουμε και ξαναγυρισα σ\'αυτον αλλά απο ανασφαλεια. Το μετανιωσα πικρα μετα. Προσεχε μην κανεις το ιδιο λαθος. Αν τον αγαπας πραγματικα πολεμισε το αν οχι σταματησε το εδω τωρα που εισαι μικρη και να βρεις καποιον αλλον που θα σε σεβεται και δεν θα σε υποτιμα.

Θεωρώ ότι μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ πρώην αλλά αυτό πραγματικά δε βλέπω να έχει καμία σχέση με αυτά που περιγράφεις.

Δε καταλαβαίνω γιατί να είσαι σε μία σχέση όπου νιώθεις χάλια, άσχημα με τον εαυτό σου. Και που νομίζεις ότι θα σε οδηγήσουν όλα αυτά; Έχει διαμορφωθεί ήδη μία κατάσταση με αυτόν από πάνω σε στυλ αλάνθαστου και σένα από κάτω, η περιπεσούσα γυνή. Πως νομίζεις ότι αλλάζει αυτό; Κατά τη γνώμη μου είναι από πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο. Είμαι της άποψης ότι οι άνθρωποι αλλάζουν οι σχέσεις όμως που έχουν κάνει με συγκεκριμένους ανθρώπους είναι δύσκολο, γιατί έχουν διαμορφώσει μία εικόνα μέσα τους που βασίζεται σε προηγούμενες εμπειρίες, έχουν χτίσει ένα κώδικα συμπεριφοράς και επικοινωνίας μαζί τους και γενικά υπάρχει ένα είδος αμοιβαίας συμφωνίας (έστω και παθητικής) για το είδος της σχέσης. Αν λοιπόν κάποιος σε βλέπει χαμηλά θα χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια και από τους δύο για να διορθωθεί αυτό.
Από τη μεριά του από αυτά που ανέφερες δε βλέπω τέτοια διάθεση, το αντίθετο. Από τη μεριά σου πάλι μου φαίνεται ότι έχεις πέσει στη λούμπα του μαζοχισμού είτε γιατί νιώθεις ότι του χρωστάς κάτι είτε για άλλους λόγους. Και για να αλλάξει κάτι από τη μεριά σου πρέπει να νιώσεις σίγουρη για τον εαυτό σου, να θέλεις να διεκδικήσεις αυτά που αξίζεις. Το νιώθεις όμως μέσα σου αυτή τη στιγμή;

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Και για να αλλάξει κάτι από τη μεριά σου πρέπει να νιώσεις σίγουρη για τον εαυτό σου, να θέλεις να διεκδικήσεις αυτά που αξίζεις. Το νιώθεις όμως μέσα σου αυτή τη στιγμή;

---

Καθολου μα καθολου ομως.....
Σκεφτομαι οτι αξιζω αυτα που τραβαω...μετα λεω καθε σχεση για να υπαρξει χρειαζεται συμβιβασμους...
οταν το συζηταω μαζι του, μου λεει οτι κ αυτος κανει θυσιες, αλματα (για να χρησιμοποιησω την ακριβη διατυπωση του),
οτι ηδη εχει παραχωρησει πολλα (οπως το να με παρουσιαζει σε οικογενειακο κ φιλικο περιβαλλον του),
κ οτι πρεπει ο καθενας να καταλαβει τη θεση του πριν προβαλλει διεκδικησεις...
Οτι δηλαδη δεν μπορω εγω, η \"περιπεσουσα γυνη\", με το βεβαρυμενο παρελθον να λεω οτι θελω να είμαστε ενα κανονικο ζευγαρι, σημαινει οτι δεν αντιλαμβανομαι τη θεση μου...
κ δεν κατανοω αυτον, που με ξαναδεχτηκε παρ\'οτι τον πληγωσα, δεν καταλαβαινω δηλαδη τον βαθμο της υποχωρησης του...
Ο βασικοτερος φοβος μου ειναι οτι αποτελει γεγονος το οτι ειμαι τοσο σκατανθρωπος που δεν θα μπορεσω να υπαρξω ποτε σε μια καλυτερη απο την παρουσα κατασταση...κατι σαν να μου κανει χαρη που ειναι μαζι μου...
Δεν ειναι σωστο ομως να κατηγορω μονο αυτον...εγω φταιω κυριως...τουλαχιστον για ολες τις φρικες που τρωω...

Για ποιες φρίκες μιλάς; Για το ότι τρελαίνεσαι που σε έχει τόσο χαμηλά, που στο λέει και στο δείχνει κιόλας; Γιατί νομίζεις ότι σε πιάνει υστερία για την πρώην του; Μέχρι στιγμής από αυτά που γράφεις δεν έχεις αναφέρει καθόλου τον φόβο να γυρίσει στην πρώην του, δεν είναι αυτό το πρόβλημά σου. Το πρόβλημά σου φαίνεται να είναι ότι την έχει τόσο ψηλά και σένα τόσο χαμηλά. Μα έτσι κι αλλιώς στο δηλώνει, δεν το κρατάει κρυφό.

Και οι φρίκες που τρως είναι απολύτως φυσιολογικές, είναι η άμυνα του οργανισμού σου που αντιδρά σε τέτοια μεταχείριση, που σου λέει \"ε, εμένα κοίτα, εγώ έχω σημασία, δε θέλω να μου φέρονται έτσι, θέλω να με σέβονται για να νιώθω καλά, θέλω να ενδιαφέρονται για μένα, θέλω να είμαι σημαντική στη ζωή του άλλου\".

Για άκου λοιπόν λίγο τον εαυτό σου που στο λέει ξεκάθαρα. Δε θέλει να του φέρονται έτσι, δεν αξίζει σε κανέναν στο κάτω. Αν έχεις κάνει λάθος τα αναλογίζεσαι, τα αποδέχεσαι, ζητάς συγγνώμη και μαθαίνεις από αυτά για μην τα επαναλάβεις. Από τη στιγμή που κάτι έχει γίνει ήδη δεν αλλάζει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσφέρεις τη λύτρωση της αποδοχής. Δεν έχει κανένα νόημα να γίνεσαι μάρτυρας για τα λάθη σου. Κι αν νομίζεις ότι σε αυτόν κάνεις κάποιο καλό με το να τον αφήνεις να σου φέρεται έτσι κάνεις λάθος. Γιατί κι αυτουνού δηλητηριάζεται η ψυχή με το να ασκεί τέτοια σαδιστική συμπεριφορά σε κάποιον άλλο, κι αυτός θα καταλήξει να σιχαίνεται τον εαυτό του κάποια στιγμή.

[edit]

Μην αυτομαστιγώνεσαι...ό,τι έκανες έγινε πάει και τελείωσε. Πες μας αν θες τι του έκανες και χωρίσατε και πώς ήταν η δική του συμπεριφορά τότε για να μπούμε λίγο στο νόημα.
Εφόσον κιεκείνος ΕΠΙΛΕΓΕΙ να ξεκινήσει κάτι καινούριο μαζί σου δεν επιτρέπεται να σου λέει οτι κάνει υποχώρηση;
Υποχώρηση; Χάρη σου κάνει κούκλα μου;
Κατα την άποψη μου ο τύπος έχει βρει όλα τα αδύνατα σου σημεία και τα πατάει μέχρι αηδίας απλά και μόνον για να ικανοποιήσει τον πληγωμένο του εγωισμό για όταν σε άφησε.
ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
Άλλωστε το οτι έχεις καταλάβει τι κακό έκανες - όπως λες- αυτό αρκεί στο να βελτιώσεις την συμπεριφορά σου γενικά με τους ανθρωπους - συντρόφους, αλλά δεν χρειάζεσαι μαστίγωμα από κανέναν γλυκιά μου.
Είμαι βέβαιη οτι και εκείνος έκανε λάθη στην τότε σχέση σας.
ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΑΤΑΕΙ ΚΑΤΩ...αστον και ψάξε για κάποιον που θα είναι επιλογή του να είναι μαζί σου απλά και μόνον γιατί τον κάνεις χαρούμενο.

Η αυτοπεποίθηση σου είναι χαμηλά και ίσως γιαυτό πιστεύεις οτι δεν θα υπάρξει άλλος άντρας που να δει κάτι καλό σε σένα... αλλά κιαυτό δεν είναι λύση. Όπως σου είπε ο γιατρός βουλιάζεις ακόμη χειρότερα. Προσπάθησε να το ελέγξεις για το καλό σου, γιατί θα σε πάει ακόμη πιο πίσω αυτή η κατάσταση θα είναι πιο δύσκολο να σηκωθείς μετά.

Σόρυ που μιλάω έτσι αλλά πραγματικά τα παίρνω γιατί έχω αφήσει κι εγώ ανθρώπους να με πατήσουν κάτω...

απ\'οτι καταλαβα πηγε με αλλον. Πως το εμαθε ομως? του το ειπες εσυ?

ναι...συμφωνω...βαλε ορια...φιλια με την πρωην και να μην της λεει οτι ειστε μαζι?και αφου νιωθεις χαλια, εγω προτεινω να σκεφτεις σοβαρα αν θα ειστε μαζι...δεν μπορει να σου τη λεει για κατι που εγινε στο παρελθον.Τωρα ειναι παρον και στην τελικη και αυτος επελεξε να ειστε ξανα μαζι...δεν θα σου κανει τη ζωη κολαση δεν εχει κανενα δικαωμα...

Ναι, πηγα με καποιον αλλον...αλλα δεν ειναι μονο αυτο που με καθιστα \"περιπεσουσα\" [aphelia, πολυ μ\'αρεσε ο ορος...]

Στα χρονια που δεν ημαστε μαζι ακολουθησα με καπως ξεφρενη ερωτικη ζωη...αλλη μια ακραια αντιδραση ελλειψης αυτοπεποιθησης...αισθανομο� �ν οτι εχω λογο υπαρξης μονο μεσα απο την επιθυμια των αλλων...αλλα περαν αυτου ειχα αποφασισει (με μια διαστρεβλωμενη λογικη) οτι θα φερομαι σαν \"αντρας\" για να παψω να πληγωνομαι...αλλαζα συχνα ερωτικους συντροφους, φερομουν με απαθεια,δεν εδινα καμια σημασια σε συναισθηματα που μπορει να προεκυπταν απο την πλευρα τους...

Ειχα βγαλει κ ρητο μαλιστα....:( Αν πας πανω απο 3 φορες με καποιον, αποτελει δεσμευση....βλακειες...
Οπως κ να εχει ομως δεν σημαινει οτι δεν εχω καταλαβει τι εχω κανει...κ τοτε διεθετα εναν βαθμο συνειδητοτητας για το τι εκανα κ σαφως οταν επαψα να συμπεριφερομαι ετσι, προσπαθησα να καταλαβω κ τους λογους που με ωθησαν σε αυτη τη συμπεριφορικη αντιδραση.

Το οτι πηγα με αλλον τοτε, το εμαθε απο καποιον γνωστο, κ καποια στιγμη του το ειπα κ εγω....τοτε ειχα κουραστει πολυ απο την συσχετιση μας...αφου αποτελεσε γεγονος οτι ειχα παει με καποιον αλλον, ειμασταν κ δεν ειμασταν μαζι...επικρατησαν για αρκετο διαστημα κλαματα, τσακωμοι, συγγνωμες...ξανα τσακωμοι...

Καποια στιγμη, που ειχα βαρεθει την ολη κατασταση, κ μαλλον κ αυτος ειχε κουραστει παααρα πολυ μου ειπε δωσε μου εναν καλο λογο να φυγω....κ του εδωσα περισσοτερους...:( (τον αριθμο αυτων με τους οποιους ειχα παει τοτε...)

Μετα απο αυτο δεν ειχαμε πια επαφη, περα απο καποια ασχετα τηλεφωνηματα απο πλευρας μου...φανταζομαι οτι τοτε γνωρισε αυτην....ηταν 3 χρονια μαζι..μαλλον ειδε πως ειναι να εισαι με εναν ανθρωπο που δεν ειναι κυκλοθυμικος, η δεν εχει καποια σοβαρη διαταραχη...απ\'οτι εχω καταλαβει τοτε περασε πολυ ομορφα κ μαζι της αλλα κ με τους φιλους του...ταξιδια κ φοιτητικη ζωη....

Η τοτε εκδικηση του ηταν αν τον επαιρνα ποτε τηλεφωνο (σε στιγμες τελειωτικης απογνωσης κ καταθλιψης) να μου λεει ειμαι με την κοπελα μου τωρα....

Για να μη σας κουραζω με αλλες λεπτομερειες, περα απο το γεγονος οτι τον πληγωσα τοτε εχει να προσμετραει κ τις μετεπειτα σαρκικες μου καταχρησεις.

Και αυτες τις εμαθε απο μενα...γιατι οταν ξαναβρεθηκαμε ηταν σε φιλικα πλαισια...δηλωνε οτι δεν ειχε τιποτα να δωσει...κ εγω ημουν ενα ρακος απο πολλες αποψεις....
Γιατι του τα ειπα?? Κ μαλιστα οχι μονο αυτα που ειχα οντως κανει αλλα κ αλλα που δεν εχουν συμβει??
Γιατι κ αυτος ηταν ενας απο τους τροπους μου να τραβαω το ενδιαφερον των αντρων...:(
Το επαιζα εμπειρη, τα ηξερα ολα, δεν υπηρχε τροπος να με σοκαρει εμενα καποιος....[ποσο ανουσια ακουγονται ολα αυτα τωρα]

Χθες, μετα απο επιμονη δικη μου (καθως ειναι καλοκαιρι, κ επειδη αυτη μενει εκτος Ελλαδας, ερχεται σε διακοπες), λογω του οτι σκεφτομαι οτι θα ειναι εδω αρα δεν υπαρχει περιπτωση να μην την δει....μπλεχτικαμε παλι σε μια χαζοσυζητηση κ μου ειπε οτι πλεον της εχει πει οτι ειμαστε μαζι...κ οτι κ αυτη ειναι με καποιον κ ειναι καλα....

Γιατι ομως να διακατεχεται απο την αναγκη να μιλαει μαζι της? Κ οχι μονο να λενε γεια, τι κανεις, καλα.... αλλα να της λεει τι ακριβως κανει στη ζωη του....

Στην τελικη αν δεν φτανω το μεγαλειο της ως ανθρωπος γιατι δεν παει μαζι της να τελειωνουμε??
Εχω εξεταστικη κ καθομαι κ σκεφτομαι ολες αυτες τις βλακειες....ειμαι απαραδεκτη...
Συγγνωμη αν σας κουρασα....ευχαριστω

Ε, καλά, γιατί να μας κουράσεις; Για αυτό δεν είναι το φόρουμ;

Ανέφερες αρκετά πράγματα και μου δημιούργησες πολλές σχέψεις, οπότε θα προσπαθήσω να τις ξεδιαλύνω.

1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.

Το πρόβλημα θα ήταν αν εκδήλωνα τέτοια συμπεριφορά που φαινότανε ότι οι πρώην μου έχουν περισσότερη σημασία για μένα από ότι το αγόρι μου. Μα εσένα στο δηλώνει ξεκάθαρα, και όχι μόνο αυτό αλλά γενικά σου φέρεται υποτιμητικά. Άρα το ζήτημα δεν είναι απλά να κόψει την επικοινωνία με την πρώην του αλλά να σε έχει ανεβασμένη στα μάτια του. Νομίζεις ότι μπορεί να γίνει πια αυτό; Ξέρεις δεν είναι θέμα αν αξίζεις ή όχι. Έχει να κάνει με την εικόνα που έχει σε αυτόν δημιουργηθεί από τις εμπειρίες του σε σχέση με σένα, από το πως τις επεξεργάστηκε αυτές τις εμπειρίες μέσα του, από τις δικές του αξίες και αντιλήψεις. Μα όταν και η ίδια έχεις τέτοια άσχημη εντύπωση για τον εαυτό σου, όταν τον δικαιολογείς να σου φέρεται έτσι, πως θα μπορούσε να αλλάξει όλο αυτό;

2) Έκανες κάποια πράγματα που δεν ήταν σωστά. Και δεν ήταν σωστά γιατί ορισμένα από αυτά πλήγωσαν κάποιους ανθρώπους αλλά κυρίως γιατί απ\' ότι συνειδητοποίησες έφθειραν εσένα. Αν τα έκανες και ένιωθες μια χαρά με τον εαυτό σου δε θα υπήρχε πρόβλημα (εκτός από τα σημεία που πληγώνεις τους άλλους). Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μια χαρά με τέτοια ζωή γιατί έτσι νιώθουν ότι είναι ελεύθεροι και χρειάζονται την ελευθερία (και για άλλους λόγους φυσικά, αλλά μην το αναλύσω τώρα). Ήδη έχεις σκεφτεί κάποιους από τους λόγους που οδήγησαν εσένα σε αυτή τη συμπεριφορά. Νομίζω ότι χρειάζεται και άλλο ψάξιμο. Στο τέλος της ανάλυσης το νόημα είναι να καταλάβεις τις αιτίες, να τα βρεις με τον εαυτό σου, να πάρεις μαθήματα που θα σε οδηγήσουν στη ζωή με την οποία νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.

3) Γιατί γύρισες σε αυτόν; Τι είναι; ο φάρος που νιώθεις ασφάλεια, η τιμωρία σου; Χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να σε επικρίνει συνέχεια, να σου θυμίζει τα λάθη σου, να σε κάνει να νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου; Μπορείς να φανταστείς να είσαι με κάποιον άλλο που θα σε σέβεται, θα σε θαυμάζει, θα σου φέρεται σα να είσαι ότι πιο σημαντικό στη ζωή του;

4) Αλήθεια πως και άλλαξες τη νοοτροπία σου γύρω από τη συμπεριφορά σου; Πως οδηγήθηκες από κει που ήθελες να νιώθεις έμπειρη, με \"αντρική\" συμπεριφορά όπως αναφέρεις στο να τα καταρρίψεις;

Το σημαντικότερο πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου όχι η σχέση σου με το αγόρι σου. Γιατί αν εσύ ένιωθες δυνατή, σίγουρη και με αυτοπεποίθηση είτε δε θα τον είχες αφήσει να σου φέρεται έτσι είτε θα είχες διακόψει τη σχέση προ πολλού. Στο κάτω κάτω δε μας κάνουν όλοι οι άνθρωποι, δε μπορούμε να είμαστε με όλους ευτυχισμένοι.

Η Aphelia με κάλυψε πλήρως!!!
Πολύ συγκροτημένη σκέψη aphelia.

Aphelia, οντως πολυ συγκροτημενη σκεψη...
Στα 2 πρωτα σημεια...συμφωνω σε γενικες γραμμες

Για το 3ο....δεν ξερω αν μπορει να θεωρηθει οτι γυρισα εγω...η μονο εγω...
Αυτος επιδιωξε να ξαναβρεθουμε...αφοτου ειχε χωρισει με αυτην, καποιοι μηνες πρεπει να ειχανε περασει...με πηρε τηλεφωνο για να μου πει χρονια πολλα για την επετειο μας (την τοτε...), εμφανεστατη η ειρωνια....
Κ αρχισαμε να βρισκομαστε ετσι...για ενα ποτο...τιποτα παραπανω...
Μετα προκυψανε τα δραματα..
Νομιζα οτι θα μπορουσε να δει πως ειχα πραγματικα μετανοιωσει, πως ηθελα τα πραγματα να ειναι διαφορετικα, πως δεν ειμαι φυσει κακια κ θελω να πληγωνω ανθρωπους, αλλα πως αυτο μερικες φορες συμβαινει, κ ποσο μαλλον αν εισαι 16 χρονων, που δεν καταλαβαινεις κ πολυ τι σου γινεται...

Αναφορικα με το 4ο, συνειδητοποιησα οτι πρακτικα δεν μπορουσα να αποποιηθω τον εαυτο μου, δεν μπορουσα να φερομαι ετσι, κατ\'αρχην σε μενα, δεν μου ηταν κ ευκολο, η ολη κατασταση ηταν καθαρη αυθυποβολη, αποφασισα πως θα ειμαι ετσι κ θα το κανω ...
Δεν ειναι το θεμα πως ηθελα να ειμαι εμπειρη, μπορουσα καλλιστα να ψευδομαι...ασυστολα...να λεω οτι ειχα κανει πραγματα που μονο τα ειχα φανταστει...Δεν ειχε δηλαδη κ πολυ σημασια αν οντως ειχα κανει αυτα που ελεγα...

Οποτε το να αλλαξω συμπεριφορα σημαινε να προσπαθω λιγο περισσοτερο να ειμαι εγω.Πολυ προσπαθεια ομως, καθως δεν πολυσυμπαθω τον εαυτο μου \"σκετο\", χωρις δηλ. την φανταστικη του περιβολη, η καλυτερα τις φανταστικες περιβολες, τις μασκες... μπορουσα να παιζω τον ρολο της συνεσταλμενης, της αποτομης, της διανοουμενης η της χαζογκομενας...κ παει λεγοντας...

Ναι, το σημαντικοτερο μου προβλημα ειναι η εικονα που εχω για μενα, συγκρινομαι με τους παντες κ τα παντα, κ παντα με βγαζω μειον, ανεπαρκη, αναξια. Αυτο το κανω γενικα, οχι μονο σε αυτη τη σχεση... Κ χωρις τα φανταστικα εγω μου...ειμαι ενα τιποτα.

Ισως αυτο να του καταλογιζω...οτι αν και προσπαθησα να ειμαι οσο αληθινη μπορω...βλεπω να μη του κανω...να μη μπορω να ανατρεψω τπτ απ\'ολα αυτα που πιστευει για μενα...
Δεν τον πειθει ο εαυτος μου οτι ειναι αληθινος...κ μπαινω κ εγω στη διαδικασια αυτοαμφισβητησης (κ άλλης...), καθως τα ορια του αυτοπροσδιορισμου δεν ειναι κ πολυ σταθερα..., μηπως πραγματικα δεν ειμαι αυτο που παρουσιαζομαι κ παλι....

Μηπως ειναι κ αυτο μια αυθυποβολη...δειξε οτι δεν τα εννουσες ολα αυτα, δειξε ποσο καλη εισαι, οτι εισαι η καλυτερη...αλλος ενας ρολος??Μπαχαλο...

Αλλωστε αυτη ειναι η πρωτη φορα (δευτερη, αλλα κ η πρωτη μαζι του ηταν) που εμπλεκομαι σε μια \"σχεση\"....με τα βασικα που υποδηλωνει ο ορος...δεν ξερω πως πανε τα πραγματα...ποτε λες το ενα κ ποτε το αλλο...ποτε θεωρειται πως προχωρας γρηγορα κ ποτε οχι...τι πρεπει να συμβαινει τελοσπαντων για να πανε καλα τα πραγματα...
που δεν το βλεπω να γινεται στην προκειμενη....

Βρε κοπελα μου, εισαι σιγουρη οτι τον αγαπας αυτον τον ανθρωπο? Εισαι πολυ μικρη ακομα. Μην σε πιανουν οι ανασφαλειες οτι θα μεινεις μονη σου και γι αυτο θελεις να εισαι μαζι του. Χαλαρωσε, μεινε λιγο μονη σου. Ξεκαθαρισε πραγματα στο μυαλο σου και ολα αυτα που θελεις θα ερθουν στη ζωη σου. Μην κολλας σε καταστασεις μονο και μονο για να εισαι με καποιον. Εκανε καποια \"λαθη\", που για μενα δεν θεωρουνται λαθη. Ετσι σου βγηκε ετσι εκανες. Και μην μετανιωνεις ποτε για κατι που εκανες, να μετανιωνεις για κατι που δεν εκανες.
Αν νιωθεις πως τον αγαπας, παλεψε το. Αλλά να εισαι σιγουρη. Θα ειναι μεγαλο λαθος να μεινεις εκει αν δεν σημβαινει αυτο. Ακου και μια ομοιοπαθουσα!

Πως ξερεις σιγουρα οτι αγαπας καποιον ανθρωπο?
Δηλαδη τι ειναι αυτο το πραγμα? Τι σημαινει αγαπη?? Που φαινεται οτι υπαρχει??

Κομμάτι της αγάπης που φαίνεται είναι το να αισθάνεσαι άνετα με τον άλλον. Το να μην φοβάσαι να του δείξεις τον πραγματικό σου ευατό. Το να μην χρειάζεται συνέχεια να αισθάνεσαι πως πρέπει να πληρώνεις για σφάλματα του παρελθόντος. Το να μην σε κάνει να νιώθεις ενοχική για ότι έχει γίνει και έχει τελειώσει. Να νιώθεις αισιοδοξία και χαρά για όσα είναι να γίνουν και όχι φόβο και ανασφάλεια. Να σου επιτρέπει να κρατάς κάποια κομμάτια του εαυτού σου για τον εαυτό σου και να μην νιώθει ανασφάλεια με αυτό. Να μην προσπαθεί να σε ελέγχει βάζοντάς σε στην διαδικασία της αναρώτησης για το καταπόσο είσαι σωστός ή όχι άνθρωπος. Αγάπη είναι να σε αποδέχεται όπως είσαι κι αν δεν μπορεί να μην σου επιβάλει αυτό που εκείνος θεωρεί σωστό αλλά να σε αφήνει να πάρεις τον δρόμο σου για το παρακάτω...

Το να μην μπορεις να φανταστεις τον εαυτο σου χωρις αυτον. Και οχι επειδη τον εχεις αναγκη για να μην μεινεις μονη σου αλλά επειδη εχεις αναγκη την παρουσια του για να εισαι ευτυχισμενη. Να θελεις να τον βλεπεις συνεχεια. Να θελεις να κανεις πραγματα μαζι του και οχι με καποια φιλη σου ας πουμε. Εγω προσπαθουσα να βρω λυσεις πχ. να παω διακοπες με φιλη μου γιατι περνουσα καλυτερα μαζι της. Ε, αυτο δεν ειναι αγαπη με τιποτα

Quote:

---

Originally posted by Aphelia

1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.

---

Α, αυτο δεν το αναφερει....οχι γιατι θελει να αποκρυψει το τι εχει πραγματικα συμβει αλλα γιατι προσπαθει να αποφυγει την κατασταση που θα δημιουργησω εγω μετα....λεει

Quote:

---

Originally posted by neve

Quote:

---

Originally posted by Aphelia

1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.

---

Α, αυτο δεν το αναφερει....οχι γιατι θελει να αποκρυψει το τι εχει πραγματικα συμβει αλλα γιατι προσπαθει να αποφυγει την κατασταση που θα δημιουργησω εγω μετα....λεει

---

Τον καταλαβαίνω (και φαντάζομαι κι εσύ). Αν ο άλλος είναι κάθε φορά επικριτικός και αρνητικός σε κάτι που κάνεις τότε θα προτιμούσες να μη του το λες.

Είναι όμως άσχημο για τη σχέση. Με το μη μοιράζεται κάτι που το θεωρεί σημαντικό σημαίνει ότι κρατάει πράγματα για τον εαυτό του και άρα μια απόσταση από σένα. Επίσης κρατάει μια αμυντική στάση η οποία δε βοηθάει την επικοινωνία μεταξύ σας. Υπάρχει και κάτι άλλο. Όσο προσπαθεί να προστατέψει αυτή του τη συνήθεια (που μοιάζει κάπως απαγορευμένη) τόσο περισσότερη σημασία της δίνει.
Εγώ πιστεύω ότι το ακριβώς αντίθετο βγαίνει σε καλό. Θα στο πω από τη δική μου πλευρά αλλά μου το έχουν εφαρμόσει κιόλας. Προσπαθώ να κάνω τον άλλο να νοιώσει άνετα να μου λέει τέτοια γεγονότα. Του δείχνω ότι του έχω εμπιστοσύνη. Κοίτα να δεις τι συμβαίνει. Από τη στιγμή που θα δείχνω εμπιστοσύνη στον άλλο δεν μπορεί να βρει κάτι για να με κατηγορήσει μέσα του. Οπότε αρχίζει αυτός και νιώθει άσχημα αν συμβεί κάτι που θα δυσκολευτεί να μου πει. Οπότε αρχίζει να έχει μια επαφή τέτοια με το άλλο άτομο για την οποία μπορεί να μου μιλήσει (αρχίζει δηλαδή και το διορθώνει μόνος του).
Πρόσεξε όμως. Δε λέω ποτέ ότι δεν έχω πρόβλημα και δεν το παίζω τελείως άνετη. Του λέω ότι θέλω να τα ξέρω, ότι θεωρώ σωστό να μιλάει με την πρώην του και εντάξει μπορεί να νιώθω κάπως περίεργα για αυτό αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να έχω το δικαίωμα να του κόψω την επικοινωνία. Που και που μπορεί να με ρωτήσει πως νιώθω ή να του πω από μόνη μου αλλά χωρίς καμία φωνή ή κατηγόρια, απλά μπορεί να το αναφέρω χωρίς να δώσω συνέχεια. Έτσι δεν τον αφήνω να συνηθίσει και τελείως στην ιδέα και να νιώσει εντελώς άνετα με την κατάσταση.
Όσο προχωράει η σχέση αυτά τα θέματα διορθώνονται από μόνα τους. Γιατί πια έχω τόσο σημασία για αυτόν στη ζωή του που δεν έχει πια τόσο ανάγκη να μιλήσει με κάποια πρώην του. Φυσικά να μιλήσει μια στο τόσο είναι απολύτως θεμιτό για μένα και δε νιώθω ότι κινδυνεύω. Να μη γίνεται όμως σε στυλ που να φαίνεται ότι ο άλλος παίζει τόσο σημαντικό ρόλο για αυτόν.

Quote:

---

Originally posted by neve
Πως ξερεις σιγουρα οτι αγαπας καποιον ανθρωπο?
Δηλαδη τι ειναι αυτο το πραγμα? Τι σημαινει αγαπη?? Που φαινεται οτι υπαρχει??

---

Δε ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν την ίδια επίγνωση της αγάπης. Π.χ. εγώ μέχρι τα 18 μου αναρωτιόμουν τι είναι αγάπη, έλεγα στους γονείς μου ότι δε ξέρω αν τους αγαπώ, δε μπορώ να το καταλάβω.
Όταν όμως έκανα τη μεγάλη σχέση στα 18 το κατάλαβα μετά από λίγο καιρό. Ήθελα να είναι ευτυχισμένος, αν καταλάβαινα ότι με κάτι έχει στενοχωρηθεί εγώ πέθαινα μέσα μου. Όταν έβαζα φαγητό προτιμούσα να φάει αυτός και να το ευχαριστηθεί παρά εγώ. Αν ας πούμε πείναγα και υπήρχε ένα σάντουιτς στο σπίτι θα του το έδινα αυτουνού (ε, μπορεί αυτό να φαίνεται σημαντικό για άλλους, αλλά για μένα που μου αρέσει τόσο το φαγητό έχει σημασία). Άρχισα να αγαπάω όλο τον κόσμο, ένιωθα αγάπη ακόμα και για τους άγνωστους ανθρώπους, ήθελα όλοι να είναι ευτυχισμένοι, να τους αγκαλιάζω, έγινα πιο ήρεμη, δε τσακωνόμουνα.
Ενώ εκδηλώνω τάσεις αυτοκαταστροφής στις σχέσεις μου και με το παραμικρό που μου κάνανε προτιμούσα να διαλύσω τη σχέση, συνειδητοποίησα την πρώτη φορά που σηκώθηκα κι έφυγα για κάτι που με τσάντισε ότι δεν άντεχα να το κρατήσω μανιάτικο. Γύρισα πίσω μόνη μου για να του πω ότι δε θέλω να φύγουμε μαλωμένοι. Συνήθως δε γίνεται έτσι. Φεύγω αποφασισμένη.

Φυσικά αυτά ισχύουν για μένα, άλλοι θα έχουν άλλα σημάδια για να το καταλάβουν.
Νομίζω όμως ότι είναι καθολικό το συναίσθημα που νιώθεις όταν σκέφτεσαι τον άλλο, αυτή η γλύκα, η χαρά, να νιώθεις ευγνώμων που είναι αυτός στη ζωή σου.
Κάπως έτσι νιώθω για την τωρινή μου σχέση επίσης.

Θέλω να σου γράψω διάφορα για το θέμα του αυτοπροσδιορισμού αλλά θα περιμένεις λίγο να συμμαζέψω όλες τις σκέψεις μέσα μου πριν σου απαντήσω.

Α και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αν και εγώ δε νιώθω καθόλου ότι στην προκειμένη περίπτωση επέδειξα συγκροτημένη σκέψη. Είναι πολλά που σκέφτομαι και δε βρίσκω τον κατάλληλο τρόπο για να τα πω.

Θα περιμενω υπομονετικα... :)

Συγγνώμη neve σου χρωστάω μια απάντηση, δεν το έχω ξεχάσει απλά είναι κάποια άλλα πράγματα που απασχολούν το μυαλό μου αυτό τον καιρό.

Θα προσπαθήσω να αναφέρω κάποιες από τις σκέψεις που μου έχουν γεννηθεί περί αυτοπροσδιορισμού.

1) Οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε κρίση αυτοπροσδιορισμού εκεί περίπου στην εφηβεία και μετεφηβεία. Αλλά είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί και στις υπόλοιπες ηλικίες ως μέρος της αυτοπραγμάτωσης.
2) Ξεκινάει από ανάγκες που νιώθει ο άνθρωπος οι οποίες μπορεί και να αλληλοκαλύπτονται μεταξύ τους. Η μία είναι η ανάγκη να συλλάβουμε το νόημα της ύπαρξής μας (ο αυτοπροσδιορισμός είναι δευτερεύουσα λειτουργία αυτής της ανάγκης), η δεύτερη να προσδιορίσουμε τον εαυτό μας μέσα στο περιβάλλον, στο χώρο μας, και σε σχέση με τους άλλους, η τρίτη να καταλάβουμε σε ποια ομάδα ανθρώπων ανήκουμε, η τέταρτη έχει να κάνει με την ανάγκη μας για συνέπεια στη συμπεριφορά μας.
3) Αυτή την ανάγκη για προσδιορισμό τη βγάζουμε και προς τους άλλους. Προσπαθούμε δηλαδή να βάλουμε σε ένα κουτάκι αυτούς που γνωρίζουμε για να ξέρουμε πως θα τους συμπεριφερθούμε. Τους προσδίδουμε λίγες βασικές ιδιότητες και δεν εξετάζουμε παραπέρα γιατί αυτό θα δυσχέραινε τις καθημερινές μας επαφές.
4) Το πρόβλημα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πολυσχιδή προσωπικότητα και δε μπαίνει εύκολα σε καλούπια. Πόσες φορές έχετε εκπλαγεί από τη συμπεριφορά κάποιου που δεν το περιμένατε; Κάποιος π.χ. που ενώ τον θεωρείτε κακό και μικρόψυχο τον βλέπετε να φέρεται με τρυφερότητα σε ένα ζώο ή κάποιον με τον οποίο περάσατε τα πάνδεινα με τη ζήλεια του και στην επόμενη σχέση του είναι τελείως διαφορετικός κλπ. Οι ίδιοι οι άνθρωποι μπορεί να φερθούν διαφορετικά σε μία περίπτωση και διαφορετικά σε μία άλλη και ούτε οι ίδιοι να μη καταλαβαίνουν γιατί άλλαξαν ή αν άλλαξαν ή αν ήταν από την αρχή στοιχείο της προσωπικότητάς τους.
5) Ωραία λοιπόν είναι η κατηγοριοποίηση γιατί μας προσφέρει κάποια ευκολία στη ζωή μας, καλός ο αυτοπροσδιορισμός για να έχουμε κάποιες σταθερές αλλά για να μη χάνεται ο κόσμος μας όταν παρατηρούμε κάτι διαφορετικό πρέπει να αφήνουμε χώρο στον εαυτό μας για αυτό, μια πισινή, να το αναμένουμε ακόμα κι αν δεν έρθει. Οι συνειδητοποίηση και οι προσαρμογές στις αλλαγές είναι επώδυνες στους περισσότερους γιατί θέλουν να νιώθουν ασφάλεια στη ζωή τους. Γι\' αυτό δε χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί στα όρια, ούτε να περιορίζουμε την αντίληψή μας μόνο σε βασικές κατηγορίες.
6) Neve μου φαίνεται πολύ φυσιολογική η όλη σύγχηση που είχες και η προσπάθειές σου να καταλάβεις ποια είσαι μέσα από δοκιμές. Άσε που είναι παρηγορητικό να μπορούμε να υιοθετούμε κάτι έτοιμο.
7) Όσον αφορά την αυτοεκτίμηση. Μερικοί έχουμε την τάση να διαστρεβλώνουμε τη εικόνα που έχουμε για τους άλλους, να την μεγαλοποιούμε. Είναι σα να βλέπουμε μια ταινία και η πρωταγωνίστρια να μας φαίνεται τόσο υπέροχη, τόσο χαριτωμένη, τόσο γεμάτη νόημα και να μη συνειδητοποιούμε ότι αν ένας σκηνοθέτης έβαζε εμάς στο κέντρο μιας ταινίας θα φαινόμασταν εμείς στους άλλους τόσο υπέροχοι.

Εχω καποια σχολια.
Ενα μεγαλο σου θεμα ειναι η συμφιλιωση με τον εαυτο σου. Αν δεν τον καταλαβεις εσυ, αν δεν τον συγχωρεσεις για τα λαθη του, κι απο αλλου να ερθει η συγχωρεση, δε θα σε ωφελησει. Οι τυψεις που νιωθεις για τη σταση σου απεναντι του δεν αντιμετωπιζονται με το να δεχεσαι στο παρον να ισοπεδωνει τα ορια σου.
Η \"ψυχωση\" που εχεις με την πρωην του κρυβει πολλα απο κατω. Μηπως πανω της προβαλλεις το πως θα ηθελες να εισαι εσυ μαζι του, αλλα δεν τα καταφερες? Κι ετσι της αποδιδεις ολες τις ιδιοτητες που θεωρεις οτι σου λειπουν ωστε να απογοητευσαι ακομα πιο εντονα απο τον εαυτο σου, να αυτομαστγωνεσαι.
Το να τον ανεχεσαι δε σου προσφερει εξιλεωση, βλαπτεις κι εσενα αλλα και εκεινον. Οταν η σχεση ειναι βλαπτικη, ειναι μακροπροθεσμα και για τους δυο.
Εχω να σου πω τελος, μηπως θα ξεκαθαριζαν τα πραγματα, ωστε να δεις κι εσυ ποια ειναι τα καιρια σημεια που πρεπει να δουλεψεις πανω τους, αν εβγαζες τους αλλους απο το παιχνιδι?
Και αυτον, και την πρωην. Μεινε εσυ, αντιμετωπη με με εσενα. (Νοητικα εστω). Δυσκολευει ετσι ε? Ναι αλλα διαφορετικα κλεινεις τα ματια στην ουσια των προβληματων σου.
Φιλικα
υγ:Νομιζα οτι θα μπορουσε να δει πως ειχα πραγματικα μετανοιωσει, πως ηθελα τα πραγματα να ειναι διαφορετικα, πως δεν ειμαι φυσει κακια κ θελω να πληγωνω ανθρωπους, αλλα πως αυτο μερικες φορες συμβαινει, κ ποσο μαλλον αν εισαι 16 χρονων, που δεν καταλαβαινεις κ πολυ τι σου γινεται...
Αυτο το εχεις δει εσυ? Αν πραγματικα εχεις πειστει, η ανακγη σου να πεισεις κι αυτον αποπου πηγαζει?
υγ2:Ισως αυτο να του καταλογιζω...οτι αν και προσπαθησα να ειμαι οσο αληθινη μπορω...βλεπω να μη του κανω...να μη μπορω να ανατρεψω τπτ απ\'ολα αυτα που πιστευει για μενα...
Δεν τον πειθει ο εαυτος μου οτι ειναι αληθινος...κ μπαινω κ εγω στη διαδικασια αυτοαμφισβητησης (κ άλλης...), καθως τα ορια του αυτοπροσδιορισμου δεν ειναι κ πολυ σταθερα..., μηπως πραγματικα δεν ειμαι αυτο που παρουσιαζομαι κ παλι....

Μηπως ειναι κ αυτο μια αυθυποβολη...δειξε οτι δεν τα εννουσες ολα αυτα, δειξε ποσο καλη εισαι, οτι εισαι η καλυτερη...αλλος ενας ρολος??Μπαχαλο...


*το ποτε εισαι η αληθινη εσυ η οχι, θα το ξεκαθαρισεις μονη, ολομοναχη. Μην χρησιμοποιεις αλλους στην διαδικασια, ως καθρεπτες πχ... Και μονο οταν το εσωτερικο χαος μπει σε ταξη και η αμφισβητηση κοπασει, μονο τοτε δεν θα περιμενεις ο αλλος να εκτιμησει την αληθινοτητα σου. Γιατι οταν απλα ειμαι, δεν χρηζω καμιας επιβραβευσης γι αυτο, ουτε κοπιαζω να το αποδειξω. Ο αλλος αργα η γρηγορα, θα δει εμενα, ποιον αλλον να δει εξαλλου?

Τα ξερω ολα αυτα...εννοω πως κ εγω τα ιδια θα ελεγα αν καποια σαν εμενα ερχοταν κ εξεφραζε τετοια συναισθηματα η σκεψεις..η μαλλον τα ιδια πανω κατω λεω κ στον εαυτο μου...αλλα ειναι σαν να μην φτανουν οι λεξεις...για να μπορεσω να μην χανω επαφη με το πως μοιαζω πρεπει να κοιταζομαι συνεχεια σε καθρεφτες, σε αντικατοπτριζομενες επιφανειες..
για να θυμηθω πως μοιαζω...πως δεν μου συμβαινει οπτικα κατι τραγικο, δεν τρεχει η μυτη μου, δεν σταζω αιμα απο καπου... πρεπει να το δω
επισης, ξερω οτι το προβλημα μου δεν ειναι ουτε αυτος, ουτε αυτη, σαν ανθρωποι, απο μονοι τους...

Quote:

---

Originally posted by weirdΜηπως πανω της προβαλλεις το πως θα ηθελες να εισαι εσυ μαζι του, αλλα δεν τα καταφερες? Κι ετσι της αποδιδεις ολες τις ιδιοτητες που θεωρεις οτι σου λειπουν ωστε να απογοητευσαι ακομα πιο εντονα απο τον εαυτο σου, να αυτομαστγωνεσαι.

---

Νομιζω οτι τωρα δεν καταφερνω να ειμαι οπως θα ηθελα μαζι του, τωρα που θεωρω πως πολλα πραγματα εχουν αλλαξει...σε μενα κυριως...
Θεωρω πως μπορεσα να καταλαβω οτι η αυτοπεποιθηση που απολαμβανα απο την προτερη μου συμπεριφορα ηταν νευρωσικη αλλα δεν μπορω να θεσω τις βασεις για μια πιο υγιη...
κατα ενα περιεργο τροπο αυτο εκδηλωνεται κυριως στις σχεσεις μου κ οχι σε αλλους τομεις οπως π.χ. ο εργασιακος...
(οπου σαφως αισθανομαι παρομοια πραγματα με αυτα που ανεφερα πιο πανω αλλα δεν τα δειχνω)

\"αυτη\", αποτελει τετοιο θεμα μες στο μικρο μου κεφαλι κυριως (νομιζω) επειδη βλεπω τη σχεση μας στασιμη, με αχνο ενδιαφερον απο τη δικη του πλευρα, με υπερβολικες ανασφαλειες κ φοβιες (κ απο τους δυο).
καθε φορα που βρισκομαστε ειναι σαν να πρεπει να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη...να αρχισουμε να αισθανομαστε ανετα..να κανουμε ξανα τα βηματα για να πλησιασει ο ενας τον αλλον, η τις περισσοτερες φορες μονο ο ενας...
εχουμε κ οι δυο δομημενα στερεοτυπα (ο ενας για τον αλλον δηλ.) κ δεν μπορουμε να τα υπερβουμε...


σε ο,τι αφορα το θεμα του αυτοπροσδιορισμου πιστευω (χωρις να ξερω) οτι εμφανιζεται πριν την εφηβεια, οτι ακομα κ πριν βγουμε στην κοινωνια (προσχολικη ηλικια) προσδιοριζομαστε σε συγκριση με τους αλλους (αδερφια, ξαδερφια, φιλοι, γονεις).
αυτο που συμβαλλει στην δομηση μια υγιους ταυτοτητας ειναι οι σταθερες, που παρεχονται μεσα απο αυτες τις σχεσεις....
απο ιδια εμπειρια θεωρω πως ειναι επισης καλο να μην υπαρχουν συχνες η ριζικες μεταβολες στον τροπο ζωης ενος παιδιου (αλλαγη σχολειων, μετακομισεις, μεταναστευση), που μπορουν να επιφερουν συγχυση αυτων των σταθερων κ ελλειπη βαση δημιουργιας νεων...
ορισμενοι χαρακτηρες παρ\' αυτα τα καταφερνουν μια χαρα...εγω εχω κολλησει

Μου κάνει εντύπωση η ωριμότητα της γραφής σου, neve. Φαίνεται ότι έχεις διαβάσει και καταλάβει αρκετά για το θέμα. Οπότε πιστεύω ότι είσαι σε μία διαδικασία αυτοανάλυσης που θα σε βοηθήσει στη συνέχεια να φτιάξεις τη ζωή σου όπως θέλεις.

Μου φαίνεται ότι είσαι λίγο μπερδεμένη ως το πως είναι μία σχέση, τι μπορείς να αναμένεις από αυτή. Όταν καταλάβεις ότι μία σχέση έχει νόημα για να νιώθεις καλά εσύ τότε θα μπορέσεις να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις και αυτή η σχέση που έχεις τώρα θα σου φαίνεται λίγη. Πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα είσαι έτοιμη για αυτό μέσα σου.

συμφωνω με όλους....κατι δεν παει καλα με την πρώην του....γιατί δεν σταματα να μιλάει μαζί της αφου σαγαπάει τάχα και να νοιαστεί μόνο για σένα....και γιατι στην συναφέρνει συνέχεια...

Εγω παλιά πήγα με πολλούς ..... και όταν έκανα δεσμό μαζί του τα είχα με άλλον...και τον χώρισα γιαυτόν....και τώρα φοβάται .... πως θα κάνω τα ίδια και σε αυτόν αλλα του το επιβεβαιώνω συχνά αυτό και όλα είναι καλα και ωραία ....δεν νομίζω να το φοβάται αυτό ακόμα...ξέρει ότι πεθαίνω γιαυτον...τα αφήνεις όλα πισω σου και τους πρώην κλπ και ξεκινας με τον σύντροφό σου μια νεας αρχή χωρίς να συναφέρνεις αλλους παλιούς .....

Neve,
καλημερα.

Διαβασα επι τροχαδην τα οσα γραφεις,

Δινεις την εντυπωση οτι η σχεση σου δεν ειναι καλη.
Εσυ αισθανεσαι ανασφαλης και σε θεση αμυνας, ο συντροφος σου εχει και αυτος μια σταση ανταγωνισμου, εκ των οποιων ομως του τα αναπτυσεις εσυ με την ανασφαλεια σου.
Εν ολιγεις φαυλος κυκλος.

Καταρχην εχω την υποψια οτι μπορεις να σωσεις την σχεση σου εαν αυτο σε ενδιαφερει και τον θελεις για να συνεχισετε να εισαστε μαζι.


Υπαρχει ενα σημαντικο κομματι ομως που πρεπει να κανεις δουλεια και αυτο το κομματι ειναι ο εαυτος σου.
Να μιλησουμε φιλικα και χωρις ενοχες, οτι σου συμβαινει ειναι κατι που απλα συνηθιζεται γυρω μας.




Θες λοιπον να μιλησουμε για σενα???

πρώτη σκέψη: κ τι να πούμε για μένα? σιγά το αξιόλογο της υπόθεσης?[μηδαμινοτητα]

δεύτερη σκέψη: πω πω, έχω κάνει τόσους ανθρώπους να ασχολούνται με τις μικρότητες μου...[ενοχές]

τρίτη σκεψη: ας μιλήσουμε για μένα....

Quote:

---

Originally posted by neve
πρώτη σκέψη: κ τι να πούμε για μένα? σιγά το αξιόλογο της υπόθεσης?[μηδαμινοτητα]


εισαι ενα μηδενικο οπως ειμαστε ολοι μας.
Καταλαμβανεις τον ιδιο χωρο με ολους μας και εγω επειδη ειμαι και αδυνατος καταλαμβανω λιγοτερο χωρο αρα ειμαι πιο μηδενικο.


δεύτερη σκέψη: πω πω, έχω κάνει τόσους ανθρώπους να ασχολούνται με τις μικρότητες μου...[ενοχές]

Στους ανθρωπους παντα αρεσει να ασχολουνται με με αλλους ανθρωπους.
Και δεν υπαρχει μικρο η μεγαλο.
Επιπλεον οι ενοχες που νιωθεις ειναι ο τροπος που εχεις μαθει να ανακουφιζεσαι, οχι και ο καλυτερος ε?


τρίτη σκεψη: ας μιλήσουμε για μένα....

Τελειως λαθος σειρα,
το ενα δυο μην σου πω οτι ειναι περριτα.

---

Παντως εχεις θετικη διαθεση για να μιλησεις και αυτο ειναι η μιση δουλεια.


:)

λοιπον σημειωνω κομματια απο τα ποστ σου και τα απανταω.

Quote:

---

Originally posted by neve

αυτο δεν το δεχεται κ πιστευει οτι θα κανω το ιδιο πραγμα κ τωρα..η εν καιρω, καποια στιγμη ομως σιγουρα θα τον κερατωσω..λεει.



Τα mail του εκτοτε δεν τα εχω κοιταξει...κ τρωγομαι για το τι της λεει..

---

Δυο σημεια εδω λοιπον,
Ειναι αδυνατο να κανεις νορμαλ σχεση κατω απο τετοιες συνθηκες.
Η εμπιστοσυνη ειναι το Α και το Ω σε μια σχεση.
Η την αποκτατε η το διαλυεται.

Δευτερον εκανες πολυ κακως που κοιτας τα ε-μαιλ του.
(τα σμσ, κλησεις και οτι αλλο)
Αλλα οπως ειπες τρωγεσαι... θα το δουμε στο τελος αυτο.

Quote:

---

Originally posted by neve
Δεν μου μιλαει πια...για την πρωην...αλλα συνεχιζει να εχει φωτογραφιες της σε σημεια που εχω προσβαση, ενω του εχω πει να μην τις εχει εκει...να μην με προκαλει τοσο.
Η ισορροπια μου διαταρασσεται συνεχως, με το καθετι απο πλευρας του..απ\'τη στιγμη που νιωθω οτι δεν εχω ρολο στη ζωη του.
Ευχαριστω παντως...

---

Ειναι ζητουμενο για πιο λογο να το κανει αυτο.
Το πιο πιθανο ειναι οτι αντιδραει στην δικη ανασφαλεια, μαλλον με λαθος τροπο...
Σιγουρα ομως παιρνει αφορμη απ την δικη σου σταση.
Αν εσυ αδιαφορουσες, θα τις ειχε φυλαγμενες σε ενα κουτι να κιτρινιζουν....

Quote:

---

Originally posted by neve


περα απο το γεγονος οτι τον πληγωσα τοτε εχει να προσμετραει κ τις μετεπειτα σαρκικες μου καταχρησεις.

---

Μου προκαλει εντυπωση η σχεση που εχετε,
καθεστε με χαρτι και μολυβι, και κανετε απογραφη τι πουστια εκανε ο ενας στο αλλο....
Καλη η στατιστικη αλλα οχι για τις σχεσεις.
Μηπως θα πρεπει να ξαναδειτε το θεμα και να αντιληφθητε οτι στις σχεσεις δεν υπαρχουν χαρακωματα??








Περα απο ολα αυτα,
συμπερανα τα εξης:



1. Η σχεση παει προς διαλυση, εκτος αν αλλαξετε αντικειμενικα βιολι και εσυ και αυτος.
Αυτο ειναι στο χερι σας βεβαια...

2. Χρειαζεσαι επειγοντως να συζητησεις με τον εαυτο σου αρκετα ζητηματα. Αν δεν θες, θα πρεπει να πας σε ειδικο.
Σου προτεινω ομως να ασχοληθεις η ιδια με τον εαυτο σου και οχι καποιος ειδικος.
Οπως συνηθιζω να λεω, οι ψυχολογοι ειναι χρησιμοι γιατι τους κανουμε εμεις χρησιμους.
Κανεις δεν ειναι σε θεση να ξερει τον εαυτο σου απο τον εσενα. Ακομα και αν ειναι ο καλυτερος ψυχολογος του κοσμου.


Εχεις παντως καμποσο να διανυσεις, χωρις αυτο να ειναι αποθαρρυντικο.
Θα σου πω δε, οτι οταν φτασεις στο τερμα θα εισαι αλλος ανθρωπος...