Πως να προσεγγισω ενα κοριτσι που ειναι ανορεκτικο?

Λοιπον. Γενικα στη ζωη μου με αγχωνει απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο που θα μου τυχει.
Ετσι λοιπον και τωρα αγχωνομαι, προβληματιζομαι για το πως θα το χειριστω, τι συνεπειες και προεκτασεις μπορει να εχει.
Το θεμα το θεωρω λεπτο.
Πριν καποιο καιρο στον χωρο που εργαζομαι αντικρυσα μπροστα μου ενα κοριτσι-σκελετο!
Θυμαμαι εμεινα και την κοιτουσα κι ελεγα μεσα μου : πως μπορει και κινειται??
Την εβλεπα συχνα τυχαια στη δουλεια και μια μερα και μεσα στο λεωφορειο..
Εχω μεγαλη ευαισθησια με το συγκεκριμενο θεμα. Δεν ξερω γιατι, ισως επειδη μια πολυ καλη μου φιλη περασε ανορεξια, ισως επειδη υπαρχουν και δικες μου εμμονες πανω στο θεμα του αδυματισματος... Δεν θελω τωρα ομως να μιλησω γι αυτο.
Στο λεωφορειο λοιπον την χαιρετισα αυθορμητα μιας και ειχαμε ειδωθει τοσες φορες. Μου ζητησε το τηλεφωνο μου, εκανα το βημα για να βγουμε. Για να μην γινω υπερ-περιγραφικη σαν δινω τα σημεια της επαφης μας που με προβληματισαν, κυριως δικες της ατακες.
"Δεν την παλευω, περασα ενα αθλιο Σαββατοκυριακο, τι να παρω? Καφε (εννοειται σκετο) ή κοκα κολα ligth? Μαλλον σε γνωρισα για να με βοηθησεις, δεν ειναι τυχαιο. Περναω πολλη μοναξια, η ζωη μου ειναι η δουλεια μου"
Πραγματικα νιωθω αμηχανα, ανημπορη, δεν ξερω τι να κανω...θα προσπαθησω να σας το κανω πιο πολυ σαφες.
Αναρωτιεμαι πως να την προσεγγισω αλλα και πως να βαλω καποια ορια, αναρωτιεμαι τι ζητω απο αυτην τη σχεση...
Οταν βγηκαμε δεν μπορεσα να την ρωτησω κατι. Απλα μετα το ενιωσα σαν καοιδια αυτο!! Να μην λεω δηλαδη αυτα που σκεφτομαι. Εγω διαρκως ενιωθα να θελω να της φωναξω"κοριτσι μου τι σου συνεβη??Γιατι δεν τρως? πως εφτασες ως εδω?? Μπορω να σε βοηθησω? να παμε σε εναν ειδικο?."Φυσικα εκανα σαν να μιλω με εναν ανθρωπο που δεν εχει κανενα προβλημα. Τι ηθελα να της δειξω ετσι? Αποδοχη΄και καλα?
Εκτος αυτου, την πηγαμε τη συζητηση σε πολυ βαθυ επιπεδο. Επικοινωνια παρα πολυ καλη, μου το επιβεβαιωσε κι η ιδια οτι της εκανε εντυπωση αυτο. Καμια φορα συμπληρωναμε η μια τα λογια της αλλης.
Μετα βεβαια ενιωσα τυψεις και τελειως ανευθυνη. Απεναντι σου εχεις εναν "αρρωστο" ανθρωπο, ελεγα, κι εσενα σε νοιαζει να καλυψεις τις συναισθηματικες-επικοινωνιακες σου αναγκες? Ισως το πηγες πιο μακρια απο εκει που αντεχει...
Στο τελος μαλιστα μου ειπε οτι καμια φορα καλη ειναι και η επιφανειακοτητα, λιγο να χαλαρωνουμε, οχι ολο στα βαθεια να βουταμε.
Καλα εκει εκτος του οτι σιγουρευτηκα οτι την πιεσα, με επιασαν και οι ανασφαλειες μου για την ελλειψη χαλαροτητας.
Το πιο κορυφαιο δε που εκανα( παρακαλω για την κατανοηση σας) ηταν οταν αρχισαμε δεν ξερω πως ακριβως να μιλαμε για τα διατροφικα. Τις εξεθεσα τις αποψεις μου περι υγιεινης διατροφης και βιολογικων προιοντων.. Η ιδια συμφωνουσε.
Ετσι οπως το βλεπω τωρα, προσπαθουσα να βρω εμμεσο τροπο να της δειξω οτι μπορω να καταλαβω μεχρι ενα σημειο το λουκι της σκεψης της..
Ομως απο την αλλη αυτο ειναι που χρειαζεται καποιος σε τετοια κατασταση?
Δεν θελω να απομαμακρυνθω, ουτε ομως και να σχετιστω μαζι της για τους λαθος λογους και με λαθος τροπο.
Προς το παρον ολα τα επισκιαζει η αγωνια μου.
Να θεσω το ζητημα αμεσα? Να κρατησω μια σταση αποστασιοποηιμενη?
Να εστιασω στα αλλα στοιχεια της και να "ξεχασω" το συγκεκριμενο?
Προβληματιζομαι.. ελπιζω να βρω μια βαση.

weird, προφανώς το ζήτημα της ανορεξίας θα της το έχουν θέσει αρκετοί αφού όπως την περιγράφεις πρόκειται για ένα κορίτσι-σκελετό. Νομίζω όμως, πως είναι σύμπτωμα της συγκεκριμένης ασθένειας να βλέπεις τον εαυτό σου ως παχύσαρκο, ενώ μπορεί να είσαι σκελετός...

Δεν υπάρχουν ούτε λάθος λόγοι ούτε λάθος τρόπος στη συγκεκριμένη ανθρώπινη επαφή.
Είμαι σίγουρος πως θα βρείς τον τρόπο να την βοηθήσεις αν δεν το έχεις ήδη κάνει.

isws se auth th kopela blepeis esena..isws 8eleis na thn prostatepseis giati exeis skeftei k sy oti kai ayth.epeidh hmoun anorektikh ena pragma mhn ths peis se parakalw.mhn ths deikseis oti auto to gegonos trabaei th prosoxh sou giati auto 8elei. egw proswpika otan adunatisa kai mou elegan pws eisai etsi, kai giati adunatises toso,,ais8anomoun perhfanh kai oti trabhksa thn prosoxh kai to endiaferon twn allwn,akomh kai an autoi tan apla gnwstoi.h anoreksia einai apla ena sumptwma enos ba8hterou problhmatos . to pws 8a antimetwpiseis autksartatai apo to prroblhma ayto.ean den mporeis loipon na ksereis th ba8uterh aitia, apla perna mazi ths kapoies wres kai kane thn na ais8anetai omorfa kai aneta kai tote isws kati katalabeiso kai giati arneitai na zhesei kai na megalwsei.filika

o aderfos mou eixe mia kopela pou stin arxi itan fisiologiki k argotera ekselixthike se anoreksiki.
auto pou thelo na po einai oti tora einai kala. bebaia ola auta piran 2 xronia peripou (sinithos i therapeia krataei pano apo 3 xronia).
den ksero an tha piasei stin periptosi sou, pantos o aderfos mou ekane ta eksis.
edeixne pos einai stenaxorimenos me tin emfanisi tis, k \'\'apagoiteumenos\'\'.
argotera me tin voitheia ton goneon tis k tou aderfou mou k afou tin peisane, pige se psixologo. siga siga arxise na troei, alla oxi poli.
na fantasteis otan tin gnorisa k pigainame gia souvlakia ekeini etroge miso kalamaki k meta 10000 ores perpatima.
argotera to kseperase afou perase apto stadio tis voulimias. tora elpizo na nai kala.
me liga logia, i lisi pisteuo einai proton o psixologos k meta oi goneis k oi filoi, i ipostiriksi sas.
me to na tis milas glika klp den kaneis tpt.
an den tin peiseis na paei se psixologo h esto siniditopoiisei oti einai kokkalo den prokeitai na allaksei tpt.

Εχεις δικιο σε αυτο που λες για το θεμα της προσοχης. Πιστευω οτι ενας ανορεκτικός μπορει να το τραβαει ακομα πιο πολυ οταν βλεπει αντιδράσεις των γυρω του, φιλων και γονιων.
Απο την αλλη σιγουρα το θεμα της ανορεξιας με αγγιγει και για προσωπικους λογους καθως με το θεμα της αυτοεικονας( σωματικης) καθως και των ακροτητων στη διατροφη εχω δουλεια να κανω ακομα..
Αυτο που κυριως με προβληματιζει και το θετω ως διλημμα στον εαυτο μου ειναι: Να της φερθω σαν σε καποια με την οποια εχω πολλα κοινα, και να παραβλεψω το προβλημα ή να την προσεγγισω στοχευοντας στο να μου ανοιχτει και να την βοηθησω? ( αν κρινω απο τα λεγομενα της την βοηθεια ψαχνει..)
Αν κανω το πρωτο, δηλ την προσεγγισω παραβλεποντας τη φρικη που με πιανει και τον τρομο οταν βλεπω το κοκαλιαρικο σωμα της, συνεχιζει ο προβληματισμος μου ως εξης. Οταν υπαρχει η καταλληλη συνθηκη, δηλ. η χημεια μου με εναν ανθρωπο, μπορουμε να παμε σε πολυ βαθεια επιπεδα επικοινωνιας. Και μια απο τις πρωτες παρατηρησεις που καναμε κι εγω και η κοπελα ήταν οτι εχουμε καλη χημεια. Ωστοσο αν η ιδια ειναι τοσο ευθραστη εσωτερικα οπως ειναι εξωτερικα, μηπως δεν την ωφελει να ανοιγεται τοσο? μηπως αγγιξουμε θεματα που δεν πρεπει ? μηπως χειροτερεψει η καταθλιψη της?
Νομιζω οτι χρειαζεται αμεσα ειδικο... και ειδικη μεταχειριση. Μπορει να ακουγεται υπερβολικο αλλα το θεωρω πολυ λεπτο το θεμα... Φυσικα δεν θελω να την πιεσω για κατι τετοιο ουτε να της κανω κουβεντα για το τι μου προκαλει η εικονα της και ολη η αρρωστια που τη συνοδευει αν η ιδια δεν το βαλει στο τραπεζι το θεμα...
Πραγματικα δεν θελω να το παιξω ο σωτηρας της αλλα σιγουρα δεν θελω να κανω λαθη μαζι της. Γιατι πολυ απλα ειναι σε μια δυσκολη φαση, ευθραυστη και... και νιωθω κατι σαν μεγαλη ευθυνη.
Την ειδα στον υπνο μου χτες και καταλαβα οτι μαλλον ανησυχω πολυ γι αυτην. Ειδα οτι οι δυναμεις της την εγκατελειπαν, αδυνατιζε και κονταινε μεχρι που χαθηκε!
Οταν σηκωθηκα ημουν αναστατωμενη...
Προσπαθω να το κανω να ειναι λιγοτερο σημαντικο για μενα, εννοω να μη με καταβαλλει, να βρω τη σταση και τις αποστασεις που θελω να κρατησω, να θεσω τις ισορροπιες...

Δλδ οι γονείς της δεν λαμβάνουν μέρος?!
Εγώ προτείνω εφόσον όπως λες έχετε πολλά κοινά να δεθείτε αρκετά ώστε αργότερα να μπορέσεις να αναφέρεις το προβλημά (έμμεσα) της χωρίς να ανησυχείς μη τυχον και.. διάφορα..
Δεν πιστεύω ότι μπορείς να βοηθήσεις περισσότερο. Ακόμα κι αν θες, δεν είναι στο χέρι σου αλλά στον γιατρό που θα την θεραπεύσει. Σήμερα το πρωί έβλεπα μία εκπομπή η οποία σχετιζόταν με αυτό το θέμα. Λοιπόν υπάρχουν ειδικά κέντρα που πάνε οι παθόντες και θεραπεύονται. Δεν θυμάμαι το όνομα...! Αν το ψάξεις ή ακόμα καλύτερα ψάξετε θα το βρείτε.
Είναι πολύ όμορφο που ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ για την υγεία της, όμως καλό είναι όπως είπες να θέσεις κάποια όρια αν νιώσεις ότι ανησυχείς υπερβολικά. Εξάλλου δεν ευθύνεσαι εσύ (φυσικά!).
Καλή τύχη. Κι όπως είπα ο μόνος τρόπος είναι να συμβουλεύτεις την γνώμη κάποιου ειδικού για την περίπτωση της φίλης σου αν η ίδια δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται.

Παιδια σας ευχαριστω πολυ που με στηριζετε σε αυτο.. Νιωθω αδυναμια στο πως να το χειριστω και ντρεπομαι που με \"πανικοβαλλει\" ενα ζητημα που αλλοι θα το περναγαν πιο ψυχραιμα ως και αδιαφορα.. Η αδερφη μου πχ. δεν καταλαβαινει γιατι \"σκαω\" τοσο. Βασικα μου λεει οτι ψαχνω για μπελαδες.. Τι να πω.
Η κοπελια μου προτεινε το Σαββατοκυριακο να ερθει μαζι με την παρεα μου για μπανιο. Της εχω προτεινει αρκετες φορες και η απαντηση ηταν οτι οι συνθηκες ειναι δυσκολες τωρα, εχω γονεις στο σπιτι και γενικοτερα δε γινεται( οι γονεις της δεν ξερω τι σταση κρατανε ακιβως).
Χαρηκα πολυ με αυτο το ανοιγμα της αν και θα τραβηξω ενα αγχος σχετικα με το ποσο κανει να ταξιδεψει εστω και κοντα.
Προσπαθω να την αντιμετωπισω οσο πιο ισοτιμα γινεται. Να ειμαι διπλα της. Ξερω αυτα τα σοκακια της μοοναξιας, τα χω περασει.
εκτος αυτου διαβασα κι εμπειριες απο ατομα με ανορεξια, και ειδα κλεισιμο και απομονωση. Ειναι κριμα. Πολλες φορες εχει μεριδιο ευθυνης και το περιβαλλον. Το στιγμα που σου κολλαει, η αναισθησια που το χαρακτηριζει..
Θα σας γραφω εξελιξεις. Θεωρω πολυτιμη την καθε αποψη σας.
Πολλα φιλια

aaaaaa, ekeino to kentro pou sou anefera onomazetai \'\'anasa\'\'!
k einai mi kerdoskopiko!!!
kali tixi!

Καλησπερα.Να συμπεριφερεσαι σαν ο εαυτος σου.Με καινουργιες γνωριμιες ο καθενας εχει να αποκομισει κατι.Εσυ ισως να θες να καλυψεις δικες σου αναγκες αλλα μην ξεχνας οτι και η ιδια το θελει.Τωρα ποιες ειναι αυτες οι αναγκες θα αποκαλυφθουν στην πορεια.Μην σε αγχωνει για το πως θα αντιδρασεις κλπ,να εισαι απλα ο εαυτος σου και πιστεψε με οταν νιωσει εντελως ανετα μαζι σου,θα σου πει απο μονη της το προβλημα της.Εκεινο που δεν θα πρεπε να νιωσεις ειναι λυπηση γιαυτο που της συμβαινει,αυτο δεν θα το θελε.Μην επικεντρωνεσαι τοσο στο προβλημα της,επικεντρωσου στο ειναι της και η καθοδηγηση θα ερθει απο μονη της.Εκτος απο ανορεξικη ειναι ανθρωπος.Ελπιζω να βοηθησα...
Γεια!

Aγαπητε μου alterego κι εγω αυτην την γραμμη ειχα στο μυαλό μου απο την αρχη. Να μην αφησω να με καταβαλλει ο οικτος και να αφησω την ιδια μα επιλεξει αν θελει να μου ανοιχτει για το θεμα αυτο. Ωστοσο η κατασταση ολο και περιπλεκεται. Την τελευταια φορα που βγηκαμε ειπωθηκαν απο πλευρασ της τα εξης: \"με ποναει η κοιλια μου, τι να παραγγειλω?Α! το βρηκα, μια κοκα κολα light.\"Εγω της λεω, βρε κοριτσι μου, μηπως να επαιρνες καμια σοδα? Με το ζορι κρατηθηκα να μην της πω, γιατι δεν τρως κατι? Αισθανθηκα αμηχανα. Μετα\"με τα μαγαζια και τα ρουχα εχω προβλημα, δεν μπορω να βρω..\"\"τι εννοεις? οτι δεν βρισκεις του στυλ σου?\"\"οχι, δεν βρισκω σε μεγεθος..θελουν ολα στενεμα\".. Στο κινητο της ειχε μια φωτο πως ηταν πριν 2 χρονια. Μια ομορφη αδυνατη κοπελα... Το ειδα και της λεω\"τι ομορφη που εισαι εδω! Και πιο γεματουλα..\"Απαντηση:\"Α!ειμ αι απλα 2 κιλα πιο παχια\".Φυσικα τοτε ηταν ανθρωπος και τωρα σκελετος..δεν ισχυει αυτο που ειπε. Που θελω να καταληξω..
Μου αφηνει πολλα υποννοουμενα για την κατασταση της.. Σαν να θελει να προκαλεσει αντιδρασεις με αυτο.. η μαλλον να δει τις αντιδρασεις των αλλων..
Απο την αλλη ψαχνει και για βοηθεια. Οποτε το πηρα αποφαση. Θα το ανοιξω εγω το θεμα με εναν απαλο τροπο, και θα της προτεινω να παμε στην \"ανασα\". Ειναι αυτο το ειδικο κεντρο για ατομα με διατροφικες διαταραχες.
Ελπιζω να κανω το σωστο. Δεν μπορω να την βλεπω ετσι και να μην της λεω τιποτα! Κοροιδευω κι αυτην κι εμενα. Τωρα αν απομακρυνθει.. η ευθυνη ειναι δικη της.
Εντοπισα πια τι ζητουσα απο την αρχη.. Να την βοηθησω. Υπηρχε και μια δοση περιεργειας γενικης και με την καλη εννοια( του ψαξιματος) γιατι οδηγηθηκε ως εδω..
Βεβαια προεκυψε ενα ατομο ενδιαφερον, συγκροτημενο, εξυπνο, με το οποιο εχω καλη χημεια. Κι αντε τωρα να βαλω εγω τα ορια μου στη σχεση αυτη που τοσο με προβληματιζει.. Δυσκολα..
Θα δειξει.
Σ ευχαριστω για την ανταποκριση σου. Εχω στο νου μου να σου απαντησω στο προσωπικο μηνυμα για το αλλο θεμα, αλλα θελω να το κανω την καταλληλη στιγμη που θα εχω το χρονο και την συγκεντρωση, για να μην το κανω βιαστικα και προχειρα.
Φιλια:)

Προσπαθω να καταλαβω, αλλα δεν ξερω αν θα τα καταφερω. Νομιζω οτι εκανα μεγαλο λαθος.
Ηρθαμε κοντα με την κοπελα, αρχισε να μου ανοιγεται κυριως μεσω μνμ.. Διασπαρτες πληροφοριες αινιγματικου τυπου, οπως για παραδειγμα οτι την πιεζουν να φαει ασχημο και βρωμικο φαι που δεν της αρεσει.
Χαρηκα με την αλλαγη αυτη, της εδωσα μεσω μνμ παντα ενα μεγαλο μπραβο που ανοιγεται, δεν απαντησε.
Εκανα βημα. Της εδωσα να διαβασει \"κειμενα ψυχολογικου ενδιαφεροντος που τοσο σε τραβαν\" της ειπα.
Φυσικα το θεμα ηταν η ανορεξια.
Θυμωσε κι αντεδρασε αποτομα.Καλα τι ειναι αυτα? Με περασες για ατομο με τετοιο προβλημα που αξιζει τη λυπηση σου? Απορρω πως υπεθεσες κατι τετοιο για μενα το φαγητο ειναι απολαυση.
Ουφ! Αντεδρασα κι εγω καπως επιθετικα για να μην μου τη λεει κι απο πανω και βρηκαμε μια ισορροπια.
Μαλλον θα πρεπει να το αφησω στην ακρη, και να επικεντρωθω στα αλλα στοιχεια που εχει ως ανθρωπος..
Δυσκολο.

Quote:

---

Originally posted by weird
Προσπαθω να καταλαβω, αλλα δεν ξερω αν θα τα καταφερω.

---

Αν κρινο απτις αρχικες καταχορισις σου στο θεμα, διαπρατις πιστεβο ενα σιμαντικο σφαλμα. Δεν εχις ξεκαθαρισι τι θεσι σου.

1ον, ινε δεδομενο οταν πλισιαζις ενα αλο ατομο οτι πιθανος μπορι να σφαλισ καπου κι ακομι να γιρισουν ολα αναποδα. ινε ενα ρισκο που πρεπι να το δεχτις. αλιος, καθομαστε σπιτι μας κ μιλαμε μονο στο χριστοψαρο.

2ον, πας να βοηθισις αφτον τον ανθροπο ή πας γιατι ι παρεα της φχαριστι εσενα; φισικα το ενα δεν αποκλιη το αλο, ομος θα πρεπι να διακριβοσις τι πανο απολα θελεις εσυ.

Quote:

---

Originally posted by kanenas

Quote:

---

Originally posted by weird
Προσπαθω να καταλαβω, αλλα δεν ξερω αν θα τα καταφερω.

---

Αν κρινο απτις αρχικες καταχορισις σου στο θεμα, διαπρατις πιστεβο ενα σιμαντικο σφαλμα. Δεν εχις ξεκαθαρισι τι θεσι σου.

1ον, ινε δεδομενο οταν πλισιαζις ενα αλο ατομο οτι πιθανος μπορι να σφαλισ καπου κι ακομι να γιρισουν ολα αναποδα. ινε ενα ρισκο που πρεπι να το δεχτις. αλιος, καθομαστε σπιτι μας κ μιλαμε μονο στο χριστοψαρο.

2ον, πας να βοηθισις αφτον τον ανθροπο ή πας γιατι ι παρεα της φχαριστι εσενα; φισικα το ενα δεν αποκλιη το αλο, ομος θα πρεπι να διακριβοσις τι πανο απολα θελεις εσυ.

---

kanena
φυσικα και ειναι ρισκο το πλησιασμα του αλλου. Το αποδεχομαι. Φυσικα και μπορει πολλα να παν στραβα, και ολα οπως λες να γυρισουν αναποδα. Δεν θα μπορω παντα να καταλαβω, ουτε να με καταλαβουν. Και φυσικα να ελεγξω ή να κατευθυνω μονομερως τα πραγματα, αυτο δε γινεται, χαιρω πολυ. Εχω πικραθει κι εχω απορριψει και με εχουν απορριψει και συχνα δεν εβγαλα νοημα ουτε \"το ειδα να ερχεται το τελος\". Δεν ξερω λοιπον αν θα τα καταφερω αυτη τη φορα να καταλαβω, ισως ναι ισως και οχι... Αλλα σε καθε περιπτωση το προτιμω απο τα χρυσοψαρα:)
Δευτερον. Το ενα δεν αποκλειει το αλλο φυσικα. Για μενα απο την πρωτη στιγμη που με πλησιασε και μου ζητησε να βγουμε το κυριο ηταν να δω αν μπορω να βοηθησω. Αφου βγηκαμε, τη θεωρησα ενδιαφερουσα και ειπα κριμα ειναι, με τετοιο μυαλο και πνευμα, πως αφησε αυτο να της συμβει?
Τελικα κατεληξα στο οτι αν χρειαζεται τη βοηθεια μου και με καποιον τροπο μου το δειξει, θα ειμαι εκει γι αυτην. Αν θελει απλα μια παρεα μαζι μου, θα μεινουμε σε αυτο. Δηλαδη στο να μην την πιεσω στο θεμα αυτο..
Ειναι δυσκολο πραγματικα. Οταν εχει ενα τοσο σημαντικο προβλημα, ειναι δυσκολο να βαλω τα ορια και να πω πως θα μαι καλη παρεα αλλα μεχρι εκει.
Εξαλλου και η ιδια δεν το αφηνει. Οταν πολυ απλα αγνοω την κατασταση της ειναι σαν να με προκαλει, διαρκως να μιλα για φαγητα, να μου λεει ποσο πολυ τρωει, ποσο καλο μεταβολισμο εχει, σαν να με δουλευει αισθανομαι. Μετα θα μου πει κατι αλλο αντιφατικο, οπως οτι την πιεζουν να φαει και οτι η ζωη της ειναι αφορητη..
Ε οταν τα βλεπω αυτα, να κανω την παπια? Προσπαθω, την ρωταω. Μια φορα πηγαμε μαζι σε νετ καφε. Προς το τελος πριν φυγουμε της λεω:α! Να δω και κατι για ψυχολογια που ηθελα.. Μπηκαμε σε site για διατροφικες διαταραχες, μου ειπε δειλα:αυτο περιμενα τοση ωρα...
Μετα της κατεβασα καποια κομματια, της τα εδωσα την επομενη φορα που βρεθηκαμε κι εφαγα βρισιμο!!
Ειναι σαν να με εμπαιζει... Οταν βλεπει οτι δεν ασχολουμαι με το θεμα, μου πετα σχολια οτι τρωει παρα πολυ.. Οταν ψιλοασχολουμαι αφου μου εχει δωσει μια μικρη πασα( τυπου: \"ειμαι χαλια, το μετα δεν θα ειναι ποτε το ιδιο), παω να προσεγγισω, με σουταρει θυμωμενα!
Κουραστηκα.. μια διαστροφη βλεπω εγω. Ακουγεται σκληρο αλλα αυτο βλεπω.
Οκ, δεν ειμαι καλη στα ορια, κι ισως η σταση μου να μην ηταν ξεκαθαρη απεναντι της.Αυτο που κυριως επιδιωκα ηταν να τη βοηθησω. Αλλα πως να την στηριξω οταν η ιδια δεν αναγνωριζει καν το προβλημα? Πως να ξεκαθαρισω?
Κι απο την αλλη οταν θελω να κανω απλα παρεα μαζι της γιατι καταλαβαινω οτι αν ο αλλος δε θελει, δε μπορεις να τον βοηθησεις με το ζορι, καταληγουν ολα παλι να επικεντρωνονται στο θεμα του φαγητου...
Σας ζαλισα, ειμαι κι εγω ζαλισμενη...
Βασικα εγραψα εδω και για το ενδεχομενο καποιο κοριτσι που εχει περασει η περνα το ιδιο, να μου πει τι θεωρει οτι θα την βοηθουσε την ιδια στο πως θα την προσεγγιζαν, εν μερει μου ειπαν καποια παιδια...
Εχω καταληξει στο οτι ολη της η ζωη ειναι η ανορεξια της..
Με λυπη διαπιστωνω οτι δεν χωραν πολλα αλλα πραγματα μεσα της.Με λυπη διαπιστωνω οτι δεν χωρα ουτε η στηριξη μου.

Εξαλου και το να εχεις ανθρωπους γυρω σου, σε επιπεδο παρεας, οτι προβλημα κι αν περνας, ειναι βοηθητικο. Αυτο σκεφτηκα οταν ειδα πως θα ηταν δυσκολο εως ακατορθωτο να την βοηθησω αμεσα. Προσπαθω να ερθουμε κοντα μηπως και τα καταφερει να με εμπιστευτει. Αληθινη θα ειμαι, κοντα θα ειμαι, μεχρι εκει που θα αντεξω κι εγω.

Quote:

---

Originally posted by weird
φυσικα και ειναι ρισκο το πλησιασμα του αλλου. Το αποδεχομαι... Και φυσικα να ελεγξω ή να κατευθυνω μονομερως τα πραγματα, αυτο δε γινεται, χαιρω πολυ.

...Αυτο που κυριως επιδιωκα ηταν να τη βοηθησω. Αλλα πως να την στηριξω οταν η ιδια δεν αναγνωριζει καν το προβλημα? Πως να ξεκαθαρισω?
Κι απο την αλλη οταν θελω να κανω απλα παρεα μαζι της γιατι καταλαβαινω οτι αν ο αλλος δε θελει, δε μπορεις να τον βοηθησεις με το ζορι, καταληγουν ολα παλι να επικεντρωνονται στο θεμα του φαγητου...
Εχω καταληξει στο οτι ολη της η ζωη ειναι η ανορεξια της..
Με λυπη διαπιστωνω οτι δεν χωραν πολλα αλλα πραγματα μεσα της.Με λυπη διαπιστωνω οτι δεν χωρα ουτε η στηριξη μου.

---

Αγαπητη Περιεργη, βρισκω εξαιρετικο οτι επιδιωκεις να βοηθησεις ενα αλλο ατομο. Προφανως το κανεισ για τους δικουσου λογους, μα δεν παυει να ειναι αξιεπαινο.

Ωστοσο, η αποφαση να στηριξεις ολοκληρη σχεση στη μονομερη παροχη βοηθειας, ισως αποδειχθει σαθρη. Οσα γραφεις, το υποδεικνουν.
Ναι, η αγαπη, το ενδιαφερον ειναι σημαντικα, μα αν αρκουσαν απο μονα τους, θα ζουσαμε στη χρυση εποχη.

Εσυ η ιδια, εχεις γραψει ποσο δυσκολο ειναι να βοηθησεις τον εαυτο σου. Φαντασου, ποσα προσκομματα υπαρχουν οταν επιδιωκεισ να συνδραμεις αποτελεσματικα μια κατ\' ουσιαν αγνωστη.

Επιπλεον, ζητας νομιζω μεγαλη θυσια απο τον εαυτο σου, απαιτωντας να αφοσιωθει σε μια τοσο μονομερη, οπως την περιγραφεις τουλαχιστον, σχεση. Αδυνατω να πιστεψω οτι μπορεις να την κανεις να νιωσει καλυτερα, αν δεν πραξεις το ιδιο κ για σενα.

Ισως αυτη ειναι η σημαντικοτερη βοηθεια που μπορεις να προσφερεις, αρκει να την θελει οντως.

Kanena
Σε καμια περιπτωση δεν μπορει να στεριωσει η σχεση αν ο ενας θεωρει οτι σκοπος του ειναι να γινει ο σωτηρας του αλλου.To πιστευω απολυτα και με θα με ενοχλουσε και μενα να ειμαι σε μια θεση μονομερως βοηθουμενου.
Με το κοριτσι αυτο γνωριστηκα οπως εχω γνωρισει πολυ κοσμο στον χωρο εργασιας μου. Γενικα ειμαι εξαιρετικα ανοιχτη στις νεες γνωριμιες αλλα αλλο τοσο ευκολα κλεινω πορτες οταν βλεπω οτι δεν...
Στη συγκεκριμενη περιπτωση αναρωτηθηκα πως εχοντας ενα τετοιο προβλημα στη μεση, θα κυλησει η γνωριμια μας.
Αποφασισα να αφουγκραστω και να ειμαι οσο πιο βοηθητικη γινεται.
Φυσικα εχω δει τις δικες μου αντιστασεις στο να δεχτω βοηθεια στην ψυχοθεραπεια που κανω, και το αναλαβει καποιος ανεπισημα τον ρολο του θεραπευτη δε θα το συνιστουσα σε κανεναν!! Ουτε και στον εαυτο μου...
Ετσι λοιπον ειπα οτι θα βοηθησω μεχρι ενος σημειου, κι αυτο ειναι να της προτεινω την ψυχολογο μου ή να παμε μαζι στο Ιπποκρατειο που εχει τμημα για την ανορεξια.. Αυτα σε περιπτωση που η κοπελα αναγνωριζε οτι εχει προβλημα, το συζηταγαμε.
Βλεπω οτι η κοπελα προτιμα να κοροιδευει τον εαυτο της και να εχει τασεις χειριστικες απεναντι στους αλλους σε σχεση με το θεμα της τροφης της...Αυτο με θλιβει, το ποσο δυσκολο ειναι τελικα να απευθυνθει σε ειδικο.
Τωρα το που θα παει το παρε δωσε μας θα εξαρτηθει κι απο την ιδια...
Ειμαι σε κατασταση ενεργητικης αναμονης...
Βλεπω με εκπληξη οτι το να εχεις ανορεξια φερνει τον αλλον τελικα σε δυσκολη θεση, οταν θελει να σχετιστει μαζι σου, μακαρι να μπορουσα να το εκφρασω πληρως... Το βλεπω και σε αλλα ατομα απο την παρεα που εχουν ερθει σε επαφη...
Ειναι σαν να εχεις χτισει γυρω σου ενα τειχος και να λες στους αλλους:σσσσ!!βλεπετε αλλα μην αγγιζετε, μη μιλατε, μονο βλεπετε και μεινετε λιγο πιο περα, λιγο πιο εξω, μακρια..
Τουλαχιστον αυτο εκλαμβανω απο τη συγκεκριμενη κοπελα.
Σε ευχαριστω για την απαντηση σου, εθεσες καιρια ζητηματα.. Μου θυμησες οτι εχω μαθει καποιες φορες να τρεχω, να βιαζομαι να καλυψω αποστασεις, αντι να περιμενω τον αλλον να συναντηθουμε..και λεω, δεν πειραζει, θα το τρεξω ολο εγω, εσυ μη κουραζεσαι...
Δεν ειναι δικαιο ομως, ετσι;)

Σχεδον κανεις (απ\' οσο ξερω), με το συγκεκριμενο προβλημα, δεν παραδεχεται οτι εχει προβλημα. Αρα μηπως θα επρεπε να της το πει καποιος?