5 χρόνια εκμετάλευσης ή αγάπης...τι να πιστέψω??

Καλησπέρα, η ιστορία μου είναι μεγάλη....5 χρόνια άλλωστε. Είμασταν με ένα παιδί απο τα 23 μου εγώ, 26 αυτός. Αρχικά με κυνήγησε αλλά εγώ δεν τον ήθελα, ύστερα απο 2 χρόνια ξαναβρεθήκαμε αφού αυτός επικοινώνησε μαζί μου και τα φτιάξαμε. Το πρώτο 6μηνο μου είπε να χωρίσουμε γιατί πίστευε πως ήθελε να τον παντρευτώ, πράγμα τρελό. Μέσα σε μια εβδομάδα ξαναγύρισε. Κάπως έτσι συνεχίσαμε για ένα χρόνο. Μετά άρχισε να μιλάει με μια κοπέλα και μου λέει πάλι να χωρίσουμε...μετά απο 4-5 μήνες ξαναγυρνάει.....κι εγώ πάλι εκεί.Ανακάλυπτα μνμ στο κινητό του και πάντα τον έβλεπα διαθέσιμο να παίξει και να μιλήσει με κάποια άλλη. Υπήρξε καιρός που δεν έκανε τέτοια και θεωρούσα πως ήμασταν καλά. Για να μην πω ψέματα γενικά ήταν μόνο για την πάρτη του αλλά μου φερόταν καλά. Κάπου εκεί ήρθε ο θάνατος του μπαμπά μου , δεν εμφανίστηκε στην κηδεία, απλά μετα με πήρε τηλέφωνο μετά για να βρεθούμε. Περάσαμε πολύ καιρό μαζί και θεωρούσα πως αυτός ήταν ο τρόπος του να μου συμπαρασταθεί. Κάπως έτσι φτάσαμε στα 3 χρόνια σχέσης όπου πήγε ένα ταξίδι και γυρνόντας ελαφρά την καρδίαν μου είπε πως είχε πάει με μια κοπέλα επι πληρωμη....τα έχασα και χωρίσαμε, άρχισε να με κυνηγάει και να με διεκδικεί κι εγώ πάλι εκεί. Μετά απο ένα χρόνο πάλι τα ίδια. Στα 4 χρόνια μου έλεγε πως πρέπει να χωρίσουμε γιατι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε......ελεγα εντάξει και πάλι με ενοχλούσε....και έτσι πάλι γυρνούσα. Το τελευταίο 6μηνο μέναμε σχεδόν μαζί, με έπαιρνε κάθε μέρα να βρεθούμε, τρώγαμε μαζί, κοιμόμασταν μαζί...πίστευα για άλλη μια φορά πως όλα ήταν καλα...αλλά δεν ήταν. Αφορμή, απ'οτι κατάλαβα για άλλη μια φορά μια κοπέλα 11 χρόνια μικρότερη (20χρ) που του έστειλε sms , το κατάλαβα και άρχισε να μου μιλάει με νέυρα , του ζήτησα να μιλήσουμε και μου είπε πάλι να χωρίσουμε, με άσχημα λόγια άλλα με αρκετή ειλικρίνεια, όσον αφορά την συμπεριφορά του προς εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Στους άλλους έδειχνε πως με αγαπάει και με θέλει αλλα πραγματικά μαλλον με έιχε γραμμένη και με ήθελε μόνο όταν μπορούσε αυτός. Θα έπρεπε να μου είναι εύκολο να το ξεπεράσω αλλά νιώθω άδεια...κενή, πως μετά απο τόσα χρόνια δεν πήρα τίποτα. Πως κάθεσαι σε μια σχέση τόσα χρόνια αν δεν αγαπάς τον άλλον πραγματικά? γιατί πάντα να γυρνάει στην καβάτζα του? δεν μπορω να καταλάβω.....αυτά είναια πολύ πολύ λίγα απο τα πραγματικά γεγονότα. Ξέρω μπορει να είμαι τρελή που ακόμη το σκέφτομαι.......και να ακουγεται αστειο, αλλά ηταν 5 χρόνια απο τη ζωή μου. Ευχαριστώ.

Γεια σου πιαστρακι. Τωρα δηλαδη χωρισατε? Πριν ποσο καιρο?

Γειά σου Kerasi...Ευχαριστώ για την απάντηση. Πρίν 7 μέρες, δεν έχουμε μιλήσει και αυτή τη φορά θέλω να μείνω μακρυά του...

Απ οσο διαβασα το κειμενο σου, δε βλεπω να εχεις καποιο προβλημα, απλα ηθελες να τα πεις και καλα κανεις. Οι απαντησεις στα ερωτηματα που διατυπωνεις στο τελος, ειναι ευκολο να απαντηθουν, φανταζομαι περιπου προσεγγιζεις τις απαντησεις. Το πραγματικο θεμα ειναι αλλου. Με δεδομενο ολη αυτη την προιστορια που περιεγραψες, πιστευω οτι σε ενα ευλογο διαστημα θα δεις ξανα κληση του και θα εισαστε και παλι μαζι, οποτε κανε υπομονη ωσπου να γινει αυτο. Το προβλημα ειναι οτι δε μπορω να προσδιορισω ακριβως το ποτε, αλλα αν βγαλεις ενα μεσο ορο απ τις προηγουμενες φορες, θα χεις μια εκτιμηση. Απλα τωρα εισαι στην αρχη, 7 μερες ειναι λιγο. Υπομονη λοιπον...

όλα αυτά που συνέβαιναν...μου δημιούργησαν και διατροφικά θέματα τα οποία άρχισα να τα αντιμετωπίζω με την βοήθεια ενός ψυχίατρου...αλλά πάντα γυρνούσα πίσω σε αυτόν και κάθε προσπάθεια πήγαινε χαμένη, δεν με στήριξε σε τίποτα από όλα αυτά, ξέρω είναι ο λάθος άνθρωπος αλλά μετά το θάνατο του μπαμπά μου νιώθω αδύναμη να αντιμετωπίσω πολλά πράγματα.

Το θέμα Kerasi είναι πως δεν θέλω να είμαι μαζί του και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα πισωγυρίσματά του....δεν ξέρω πως να βοηθήσω τον ευατό μου...αυτό νομίζω είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα,δεν ξέρω που να βρώ αυτή τη δύναμη, από που να αρχίσω.....τι να μαζέψω, τι να κάνω...τα διατροφικά θέματα γίνονται έντονα και καμιά φορά κρίσεις πανικού.

Μην προτρεχεις να αποδωσεις χαρακτηρισμους τοσο ευκολα και παρασυρομενη απο τις επικρατουσες αντιληψεις που μας περνανε. Τι παει να πει λαθος? Ποιος το καθοριζει αυτο? Τα παντα ειναι σχετικα, αναλογα με τα κριτηρια που διαθετεις για να αξιολογησεις κατι.Αν ηταν οντως λαθος δε θα συναινουσες και δε θα μετρουσε η σχεση αυτη τοσα χρονια. Αμα θες το αναλυουμε και παραπανω. Εγω παντως δε βλεπω καποιο προβλημα οσον αφορα τη σχεση. Οσον αφορα τη διατροφη τι επαθες? Ανορεξια ή βουλιμια?

Κερασι δε θα ρωτησεις αν εκαναν σεξ;;

Ναι έχεις δίκιο , δεν θα συνενούσα και ούτε θα ανεχόμουν όλη αυτή την προβληματική και υποτιμιτική συμπεριφόρα απο εκείνον. Από πλευράς μου υπήρχε η προσπάθεια αλλά θεωρείς μέσα από αυτά τα λίγα που έγραψα οτι αυτός ένιωσε κάτι για μένα?? με ποιόν τρόπο?? Ή μήπως το βασικό πρόβλημα είμαι εγώ που το επέτρεπα κάθε φορά να γίνετε? όσον αφορά τη διατροφή τα προβλήματα ξεκίνησαν με το σύνδρομο νυχτερινής υπερφαγίας που με οδήγησε στη βουλιμία...και αυτό ήταν που με αποτελείωσε απο ψυχολογική πλευρά. Δεν ξέρω τι να αντιμετωπίσω και πως να με βοηθήσω...

Από αυτο που ρωτάς Nocash, υπήρχε άφθονο, καθημερινά εδώ και 5 χρόνια.

Μα γι αυτο σου λεω, μην ακυρωνουμε τοσα χρονια ετσι απλα και να λεμε λαθος. Κατι πηρες και συ απο αυτη τη σχεση, δε σε κραταγε με το ζορι. Ουτε θεωρω οτι ειναι υποτιμητικη η συμπεριφορα του προς εσενα. Αυτοι ειναι χαρακτηρισμοι σχετικοι. Για να απαντησω ομως στο ερωτημα σου, ε δε θεωρω οτι καποιος καθεται τοσα χρονια μαζι με μια γυναικα χωρις να νιωθει κατι. Ουτε και συ τον κραταγες δια της βιας στη σχεση αυτη. Εκεινο που χανεις πιστευω ειναι οτι δεν αρκει ως συστατικο μονο η αγαπη για να ευοδωθει μια σχεση. Τωρα για το θεμα με τη βουλιμια απ οσο γνωριζω ειναι ψυχολογικης φυσεως αλλα μπορει να συνδεεται και με αλλες εκφανσεις της ζωης σου.

Οχι, όχι, πότε δεν με κράτησε με το ζόρι. Εγώ έμενα με τη θέλησή μου, η λεπτομέρεια της υπόθεσης είναι πως μου χρέωσε πως τόσα χρόνια αυτός ήθελε να χωρίσουμε κι εγώ ήμουν αυτή που δεν το έπαιρνα χαμπάρι...μα πως είναι δυνατόν να το λές αυτό και να έχει κάνει πήγαινε- έλα 3-4 φορές? μου είπε πως με βαρέθηκε και τώρα με αγαπάει μόνο απο φιλότιμο επειδή εγώ του φερόμουν καλά, ότι βαρέθηκε να με π.....5 χρόνια και θέλει να π... άλλη. Και μου ζήτησε να διαλέξω ανάμεσα σε χωρισμό ή κέρατο..και πως τόσο καιρό με παίρνει τηλέφωνο και βρισκόμαστε απο υποχρέωση και για να μην του κάνω παράπονα... Συγνώμη βρε Kerasi αλλά όταν ακόυς αυτά τα λόγια απο έναν άνθρωπο 31 χρ που ήσουν μαζί του 5 χρόνια θα πίστευες πως σε αγάπησε??? ειλικρινα....

Και συ εμενες με τη θεληση σου και εκεινος. Μη γελιομαστε, αυτο που σου ειπε οτι ηθελε να χωρισετε αλλα δεν εφευγε ειναι δικαιολογια. Συνηθως ξερεις στους χωρισμους δε θελουμε να λεμε την πραγματικη αιτια. Ειναι σαν αυτο που λενε θελω το χρονο μου, το χωρο μου κλπ. Προφανως δε τον εξαναγκαζε κανεις να παραμενει, ασε τι λεει τωρα. Και για να απαντησω στο ερωτημα σου, πιστευω οτι επειδη λεει αυτα που λεει τωρα, δε σημαινει οτι δε σ αγαπησε. Μπορει να υπηρχε αγαπη αλλα να εφθαρη, αλλα μπορω να σου πω οτι και σε ενα βαθμο και με καποιο τροπο ακομα σ αγαπα. Γι αυτο αλλωστε σου μιλησε και ειλικρινα για το πως νιωθει και σκεπτεται. Εγω πιστευω οτι σ αγαπει αλλα καπως φιλικα, ανθρωπινα δηλαδη πλεον, εχει φυγει αυτη η φλογα που υπηρξε στην αρχη, ειναι και πολλα τα χρονια και ο ενας ειναι μερος της ζωης του αλλου, δεν ειναι μια σχεση λιγων μηνων. Αλλωστε δεν εχεις ακουσει αντρες που πανε με αλλη γυναικα αλλα αγαπανε τη συντροφο τους ή τη γυναικα τους? Θα μου πεις πως γινεται αυτο? Και ομως γινεται γτ με ενα δικο τους τροπο αγαπουν τη συντροφο τους και δε την αφηνουν. Η δικη μου προβλεψη ειναι οτι σε λιγο καιρο θα σε καλεσει. Αν εσυ νιωθεις οτι μπορεις ακομη να παρεις απο αυτη τη σχεση και τον θες, προχωρα.

Σοφά τα λόγια σου πραγματικά και σ'ευχαριστώ ίσως αυτή να είναι και η καλύτερη συμβουλή-εξήγηση από τις ''χιλιάδες'' που έχω ακούσει τις τελευταίες μέρες....Ευχαριστώ

Ο αντρας θελει 2 βασικα στοιχεια για να παραμενει σε μια σχεση. Πρεπει να ανανεωσεις το ερωτικο στοιχειο και τον εαυτο σου. Με το φαγητο τωρα τι γινεται? Ποσο καιρο εχεις τη βουλιμια το βραδυ? Και τι φαγητα τρως? Την υπολοιπη μερα τι τρως?

Αυτή τη φορά που χωρίσαμε μου είπε να μην έχω ελπίδες πως θα γυρίσει ξανά και να το πάρω απόφαση....Το βράδυ, γνωστό και ως night eater το έχω εδώ και 4 χρόνια με περιόδους που είναι πολύ πολύ έντονο, ειδικά όταν κοιμόμουν σπίτι του, και περιόδους που είναι καλύτερη η κατάσταση, δηλαδή να ξυπνάω 1 φορά το βράδυ. Τα βουλιμικά επεισόδια προσπαθώ εδώ και 2 εβδομάδες και τα έχω αντιμετωπίσει με διατροφή που έχω αρχίσει να κάνω μόνη μου. Ο ψυχίατρος που έιχα επισκεφτεί είχε εντοπίσει ότι έχω θέμα με τον ύπνο μου και ξυπνάω σε κάθε φάση που αλλάζει ο ύπνος μας μέχρι να φτάσει στη φάση Rem...και απλά επειδή νιώθω ενοχικά με το φαγητό ξυπνάω και τρώω. Αυτη΄η νυχτερινή υπερφαγία ήταν που με οδήγησε να κάνω και βουλιμικά επεισόδια. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι όλο αυτό . Έιχα να αντιμετωπίσω το θάνατο του μπαμπά μου, οτι έμεινα άνεργη, μια σχέση που ''φοβόμουν '' καθημερινά μήπως και πάλι παίξει με άλλη και θελήσει να χωρίσουμε και οοοοοολα αυτά με το φαγητό.

Επειδη ειμαι γνωστος γλυκατζης μπορω να σε καταλαβω...! Για να το φτιαξεις πιστευω πρεπει να τρως καλο πρωινο και μετα ολο να μασουλας ανα 2-3 ωρες κατι για να μη σου πεφτει το ζαχαρο. Θα δεις οτι μετα δε θα πεινας τοσο πολυ. Εκτος ομως απο συνηθεια και βιολογικα αιτια, εχει και ψυχολογικα. Απ οτι καταλαβα δεν ειχες και αλλα ατομα να στηριχτεις οποτε επενδυσες υπερμετρα σ εκεινον και συνακολουθα σου πεσανε και ολα μαζι, πενθος, ανεργια κλπ, οτι πρεπει δηλαδη για να βαρεσει η ψυχολογια σου κοκκινο!!! Βασικα και λιγα συπτωματα εχεις, αλλος στη θεση σου θα χε παει στο τρελαδικο...

Quote:

---

Originally Posted by Piastraki

Από αυτο που ρωτάς Nocash, υπήρχε άφθονο, καθημερινά εδώ και 5 χρόνια.

---

Δεν ρωταω εγω ο κερασης ρωταει συνεχεια το ιδιο και μιας και δεν ειδα να το ρωτησε σε εσενα ειπα μηπως το ξεχασε χαχαχαχαχαχα

Τα έχω δοκιμάσει όλα όσον αφορά τη διατροφή και με τίποτα δνε κατάφερα να βρώ λύση...τώρα τα πάω καλύτερα και ελπίζω να αρχίσω σύντομα να πάρω τα πάνω μου. Είχα καταρακωθεί ψυχολογικά και κάθε φορά που με χώριζε/ένιωθα πως με απέρριπτε για κάποια που μιλούσε/μου έλεγε πως η τάδε είναι μ...ρα και για μένα δεν έλεγε τίποτα για να μην πάρω αέρα(όπως συνήθιζε να λέει) τα πράγματα με τη διατροφή μου γινόταν ολοένα και χειρότερα....ήταν όλα καθαρά θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης και ανασφάλειας. Ισως το λαθος μου να ήταν πως ποτέ δεν έδειξα τι περνάω και προσπαθούσα πάντα να γελάω και να είμαι ευχάριστη και χαρούμενη.

Επίσης όσο και να έχω φάει, όσο χορτασμένη και να είμαι πάλι θα ξυπνήσω και θα φάω, κυρίως αλμυρά. Αν googlareis το night eaters θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται....πολύ άσχημο, πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο ..απλά υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεις να κάνεις για να κόψεις αυτή τη συνήθεια. Για παράδειγμα να κλειδώνεις το ψυγειο, το δωμάτιο και άλλα τέτοια ψυχαναγκαστικά. Βασικά η θεραπεία βρίσκεται στην ψυχολογία σου....αυτό είναι το δύσκολο. Όπως άλλωστε και όλες οι διατροφικές διαταραχές.

Quote:

---

Originally Posted by Piastraki

Καλησπέρα, η ιστορία μου είναι μεγάλη....5 χρόνια άλλωστε. Είμασταν με ένα παιδί απο τα 23 μου εγώ, 26 αυτός. Αρχικά με κυνήγησε αλλά εγώ δεν τον ήθελα, ύστερα απο 2 χρόνια ξαναβρεθήκαμε αφού αυτός επικοινώνησε μαζί μου και τα φτιάξαμε. Το πρώτο 6μηνο μου είπε να χωρίσουμε γιατί πίστευε πως ήθελε να τον παντρευτώ, πράγμα τρελό. Μέσα σε μια εβδομάδα ξαναγύρισε. Κάπως έτσι συνεχίσαμε για ένα χρόνο. Μετά άρχισε να μιλάει με μια κοπέλα και μου λέει πάλι να χωρίσουμε...μετά απο 4-5 μήνες ξαναγυρνάει.....κι εγώ πάλι εκεί.Ανακάλυπτα μνμ στο κινητό του και πάντα τον έβλεπα διαθέσιμο να παίξει και να μιλήσει με κάποια άλλη. Υπήρξε καιρός που δεν έκανε τέτοια και θεωρούσα πως ήμασταν καλά. Για να μην πω ψέματα γενικά ήταν μόνο για την πάρτη του αλλά μου φερόταν καλά. Κάπου εκεί ήρθε ο θάνατος του μπαμπά μου , δεν εμφανίστηκε στην κηδεία, απλά μετα με πήρε τηλέφωνο μετά για να βρεθούμε. Περάσαμε πολύ καιρό μαζί και θεωρούσα πως αυτός ήταν ο τρόπος του να μου συμπαρασταθεί. Κάπως έτσι φτάσαμε στα 3 χρόνια σχέσης όπου πήγε ένα ταξίδι και γυρνόντας ελαφρά την καρδίαν μου είπε πως είχε πάει με μια κοπέλα επι πληρωμη....τα έχασα και χωρίσαμε, άρχισε να με κυνηγάει και να με διεκδικεί κι εγώ πάλι εκεί. Μετά απο ένα χρόνο πάλι τα ίδια. Στα 4 χρόνια μου έλεγε πως πρέπει να χωρίσουμε γιατι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε......ελεγα εντάξει και πάλι με ενοχλούσε....και έτσι πάλι γυρνούσα. Το τελευταίο 6μηνο μέναμε σχεδόν μαζί, με έπαιρνε κάθε μέρα να βρεθούμε, τρώγαμε μαζί, κοιμόμασταν μαζί...πίστευα για άλλη μια φορά πως όλα ήταν καλα...αλλά δεν ήταν. Αφορμή, απ'οτι κατάλαβα για άλλη μια φορά μια κοπέλα 11 χρόνια μικρότερη (20χρ) που του έστειλε sms , το κατάλαβα και άρχισε να μου μιλάει με νέυρα , του ζήτησα να μιλήσουμε και μου είπε πάλι να χωρίσουμε, με άσχημα λόγια άλλα με αρκετή ειλικρίνεια, όσον αφορά την συμπεριφορά του προς εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Στους άλλους έδειχνε πως με αγαπάει και με θέλει αλλα πραγματικά μαλλον με έιχε γραμμένη και με ήθελε μόνο όταν μπορούσε αυτός. Θα έπρεπε να μου είναι εύκολο να το ξεπεράσω αλλά νιώθω άδεια...κενή, πως μετά απο τόσα χρόνια δεν πήρα τίποτα. Πως κάθεσαι σε μια σχέση τόσα χρόνια αν δεν αγαπάς τον άλλον πραγματικά? γιατί πάντα να γυρνάει στην καβάτζα του? δεν μπορω να καταλάβω.....αυτά είναια πολύ πολύ λίγα απο τα πραγματικά γεγονότα. Ξέρω μπορει να είμαι τρελή που ακόμη το σκέφτομαι.......και να ακουγεται αστειο, αλλά ηταν 5 χρόνια απο τη ζωή μου. Ευχαριστώ.

---

υπαρχει ενα τραγουδι που λεει ειμαι ατακτο παιδι και της καρδιας μου το κλιδι οπου θελω θα το δινω ειμαι ατακτο παιδι και αν αλλιως με εχεις δει δεν θα με αλαξεις ετσι θα μινω...

piastraki γεια σου! ειχα ανοιξει κι εγω θεμα πριν λιγο καιρο για μια παρομοια κατασταση, 5 χρονια της ζωης μου ήταν και για μένα. Αν θες ρίξε μια ματιά


http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B8%CE%BF%CF%82

Η διαφορά είναι ότι εμείς δεν είχαμε σχέση. Όμως στα πισωγυρίσματα ήμουν κι εγώ καλή...

Πιαστρακι, θα διαφωνήσω με το Κερασι. Όπως μου φανηκε απο το πρωτο μηνυμα σου, τις άλλες κοπέλες δεν τις ήθελε για one night stand (οποτε θα ειχε δικιο το Κερασι ότι ανηκει στους αντρες που πανε και με άλλες αλλά αγαπάνε τη γυναίκα τους) αλλά φλέρταρε μαζι τους, προφανώς για γνωριμία και σχέση. Αν δεν ειναι πολυγαμικός (δλδ να του αρεσουν οι παραλληλες σχεσεις) τότε δεν ειναι σιγουρος για σενα. Τότε εσυ του εισαι η δεδομενη μέχρι να προκύψει το κατι καλύτερο. Δεν εισαι η ιδανικη γι αυτον γυναικα που εχει στη σκεψη του. Σημασία δεν εχει το πόσο καιρο-χρονια εισαι με καποιον ανθρωπο αλλά το τι νοιωθεις γι αυτον. Και το ότι γνωριζεστε για τοσα χρονια το γεγονος αυτο δε σημαινει πως τον εκανε να σε αγαπήσει, αμα στο βαθος της σκεψης του δεν εισαι η ιδανικη γι αυτον γυναικα. Κι ο συναισθηματισμος που σου βγαζει ειναι αποτελεσμα συνδεσης που προεκυψε μεσα απο την μακροχρονια σας γνωριμία και όχι έρωτα του για σενα. Λες ότι καποια φαση σου ειπε να χωρίσετε επειδή πίστευε πως ήθελες να τον παντρευτείς. Αν πραγματικα σε γουσταρε αυτός ειναι που θα σου ανοιγε έστω εμμέσως κουβεντες για γαμους. Εκτος κι αν ειναι αδυναμος χαρακτηρας και φοβαται τους γαμους και τις δεσμευσεις ή τον επηρεαζουν η ασχημη οικονομική του κατασταση και η ανεργεια (αν ετσι ειναι) και αυτο τον απωθει απο σοβαρες δεσμευσεις. Και το τελευταιο όμως να συμβαινει καποιος που αγαπα δεν εγκαταλείπει ουτε στιγμη για τετοιους λόγους απλα αποφευγει προσωρινά τη σοβαρη δεσμευση.