Ζηλεύω... αλλά γιατί?

Γενική η ερώτηση... Γενική η συζήτηση... αλλά και υποκειμενική για τον καθένα μας. Υπάρχουν άτομα που ζηλεύουν. Υπάρχουν και άτομα που δεν ζηλεύουν. Τι είναι εκείνο που τους διαχωρίζει? Γιατί άλλοι από μας γινόμαστε Τούρκοι με κάτι μικρό ενώ άλλων πάλι δεν ιδρώνει το αυτί τους? Για ποιούς λόγους ακριβώς τελικά ζηλεύουμε?

Η ζηλεια ειναι κατι που μας το φορεσανε. Ετσι μας μαθανε. Δεν μπορουμε να πουμε πως ειναι ανθρωπινο συναισθημα γιατι απ\' οσο ξερω οι εσκιμωοι ως προς ενδειξη φιλοξενιας οταν παει καποιος ξενος στο igloo τους δινουν την γυναικα τους για να περασει καλα ο ξενος!
Κι αυτοι ανθρωποι δεν ειναι? γιατι δεν ζηλευουν? Αρα ειναι θεμα νοοτροπιας και κουλτουρας.
Τωρα για να μιλησουμε για την δικη μας κοινωνια, εγω πιστευω πως ειναι θεμα αυτοπεποιθησης. Οταν τα εχεις καλα με τον εαυτο σου δεν ζηλευεις ή ζηλευεις σε λογικα πλαισια. Η τρελλα της υπερβολικης ζηλειας και κτητικοτητας ερχεται οταν εισαι ανασφαλεις, οταν δεν πιστευεις στον εαυτο σου.

Υπάρχει και η άποψη ότι όταν ζηλεύουμε στην ουσία κάνουμε προβολή πάνω στον άλλον αυτό που εμείς νιώθουμε ή πράττουμε. Π.χ. αν στο παρελθόμ έχουμε απατήσει τον σύντροφό μας καταβάθος πιστεύουμε πως το ίδιο θα κάνει και εκείνος σε εμάς με αποτέλεσμα να γινόμαστε κτητικοί και καταπιεστικοί..

Ασχετο.... Gramle, δουλεύει το μέηλ σου σήμερα?

δεν ξερω ρε τασ, μαλλον εχει προβλημα αλλά δεν ειμαι σιγουρη

Υπάρχουν διάφορες θεωρείες για τη ζήλεια. Κάποιες από αυτές είναι και βιολογικές βάσει εξελικτικής ψυχολογίας, αλλά νομίζω πως στο τέλος όντως είναι θέμα αυτοπεποίθησης.

Από την άλλη πάλι δεν είναι τόσο απλό σαν απάντηση. Ξέρω άτομα που σε γενικές γραμμές έχουν αυτοπεποίθηση αλλά σε ορισμένες σχέσεις βγάζουν ζήλεια. Επίσης δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δε ζηλεύει. Απλά κάποιοι το εκφράζουν πιο έντονα, και άλλοι λιγότερο.

Αρχίζω να καταλήγω πάντως ότι κύριος παράγοντας είναι τα ερεθίσματα στην παιδική ηλικία. Πχ ένα παιδί που έχει χωρισμένους γονείς, ή που έχει χάσει γονιό, τήνει πιο πολύ προς τη ζήλεια ως συναίσθημα που προκύπτει από την ανασφάλεια της πιθανής απώλειας. Από εκεί και πέρα παλιότερες εμπειρίες σε μία σχέση που οδήγησαν σε απάτη, χτυπάνε καμπανάκι στη σχέση που έχουμε τώρα και δημιουργούν μία ζήλεια, πάλι ως ανασφάλεια στην περίπτωση απώλειας του άλλου.

νομίζω ότι εχει να κάνει μονο με μας κ οχι αν το προκαλουν οπως λένε συμπεριφορες άλλων κλπ..έτσι, όσο καλύτερα τα χω με τον εαυτό μου, τόσο λιγότερο ζηλεύω...οσο περισσοτερο ασφαλής αισθανομαι εγώ, τόσο λιγότερο ζηλεύω...Και την ασφάλεια δεν μπορεί να μου την παράσχει πρωταρχικά κανενας, παρά ο ιδιος μου ο εαυτός....και ναι, προέρχεται κ απο άλλους (η ασφάλεια) αλλα σε δεύτερο επίπεδο... οση ασφάλεια κ να μου δίνει κάποιος, αν εγώ η ίδια δεν πιστεύω σε μένα δεν γίνεται τίποτα στην ουσια...

Εγώ γενικότερα δεν θεωρούμαι ζηλιάρα, δεν ξέρω αλλά ποτέ δεν έχω πέσει στις κλασσικές κατινιές όπως παρακολούθηση του έτερου ύμιση, ψάξιμο ημερολογίου, αντζέντας, κινητού, τσεκάρισμα σε ξενοδοχείο σε περίπτωση επαγγελματικού ταξιδιού, τσεκάρισμα στον επαγγελματικό του χώρο για να δω τι παίζει, ρίξιμο άδειων διχτυών με σκοπό να τα σηκώσω γεμάτα κλπ. Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα το ακούω πολύ από τον σύντροφό μου όμως και ομολογώ πως με στεναχωρεί και με προβληματίζει. Αφού δεν κάνω κάτι από όλα αυτά και αφού δεν του τα πρήζω με πρώην ή ακόμα και επόμενες πως και μου κολλάει έτσι αυθαίρετα την ταμπέλα της ζηλιάρας? Δικό του το πρόβλημα θα μου πειτε αλλά και μένα με τσαντίζει πολύ το να μου προσάπτουν κάτι που δεν είμαι...

Από την άλλη βιώνω και κάτι περιπτώσεις εκδήλωσης ζήλειας από άλλες μεριές όπως π.χ. την πρώην σύζυγο του συντρόφου μου, που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου και φτάνω να αναρωτιέμαι αν τελικά είναι ο γυαλός στραβός ή εμείς αρμενίζουμε στραβά..

Και φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι, πως τελικά ξεπερνιέται όλο αυτό. Η μήπως δεν ξεπερνιέται?

νομίζω πώς το καλύτερο που έχεις να κανεις ειναι να το συζητήσεις με τον σύντροφο σου, δλδ πώς και σου κρεμαει έτσι αυτή την ταμπέλα?νομίζω ότι δεν θα χάσεις τίποτα απο μια τέτοια κουβέντα, το αντιθετο....

οσο για το τί κανει η πρώην γυναίκα του αντρα σου, αν σε ζηλεύει ή όχι, δε νομίζω ότι εχει το παραμικρο νόημα να το σκεφτείς...δλδ τί θα κερδίσεις αν ξερεις πώς σε ζηλεύει?

αυτά με τις παρακολουθήσεις, το τσεκάρισμα του επαγγελματικου χώρου κλπ μου φέρνουν τρελα γέλια (συγγνώμη!!!)...κ δεν μπορώ να φανταστώ ανθρωπο να το κανει....

Δεν ξεπερνιεται με τιποτα διστυχως. Και εδω θελω να ξαναπω πως ο ανθρωπος δεν αλλαζει με τιποτα. Αν ειναι ανασφαλης και κατ\' επεκταση ζηλιαρης οτι και να κανει, οσα σκατα και να φαει και να ρεζιλευτει με την ζηλιαρικη συμπεριφορα του, παλι τα ιδια και χειροτερα θα κανει και θα σκεφτει. Το ελληνικο εργο με τον Σταυριδη \"τα κιτρινα γαντια\" δεν το εχετε δει? εφαγε μεγαλο ρεζιλι ο φουκαρας με την ζηλια του, αλλά παρόλα αυτα, αυτος μεχρι τελους ζηλευε.

εγώ πάλι πιστεύω πώς μια χαρά ξεπερνιεται...εκτος αν νομίζεις οτι εισαι ο υπερθεος κ η συμπεριφορά σου σουπερ.....εγώ παλιοτερα ζήλευα πολυ περισσοτερο...τώρα πια οχι...τολμώ να πω σχεδόν καθόλου....

Έχω κάνει κάποιες συζητήσεις μαζί του όμως εκείνος εξακολουθεί να πιπιλάει την ίδια καραμέλα. Ιδιαίτερα όταν τον στριμώχνω στην γωνία επειδή π.χ. είπε ότι θα έρθει νωρίς σπίτι για να βοηθήσει σε ψώνια ή δουλειές και τελικά έρχεται πολύ αργότερα και από το κανονικό, ή όταν μου αφηγείται κάποιες συμπεριφορές που είχε σε άλλες πρώην του και εγώ παίρνω το μέρος τους, που δεν θα γινόταν κι αλλιώς γιατί έχει φερθεί κάποιες φορές πραγματικά απαράδεκτα.

Οσο για την πρώην του είναι γεγονός ότι δεν με απασχολεί το ότι ζηλεύει, άλλωστε εγώ τι έχω να χωρίσω μαζί της, μου είναι μία άγνωστη και τέτοια θα παραμείνει, όμως βλέπω ότι εκείνος επιρεάζεται πολύ και επίσης με τσαντίζει το ότι εκείνη χρησιμοποιεί το παιδί της με σκοπό να τον χτυπήσει και να τον κάνει να στραφεί εναντίον μου, πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει αλλά και μόνο ο τρόπος που σκέφτεται και ενεργεί αυτή η γυναίκα με κάνει να ντρέπομαι για το φύλο μου.... Γκρρρ!!!!

Εφοσον τα τσεκαρισματα σου φερνουν γελια Σοφια μου και δεν πιστευεις οτι γινονται τετοια πραγματα επετρεψε μου να σου πω πως ουτε παλαιοτερα ζηλευες πολυ. Οταν καποιος ειναι πολυ ζηλιαρης ολες αυτες οι ακραιες συμπεριφορες ειναι πολυ φυσιολογικες και δεν τις κοβει ποτε. ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ, διστυχως.....

Ο άνθρωπος που δεν θέλει να αλλάξει, δεν αλλάζει είναι το πιο σωστό. Έχω παραδείγματα τόσο από τον κοινωνικό μου κύκλο όσο και προσωπικά όπου περιπτώσεις παθητικής και ακραίας ζήλειας έχουν ελαχιστοποιηθεί με το πέρασμα του χρόνου. Το ίδιο και πολλές άλλες συμπεριφορές.

Απλά όρισμένα πράγματα θέλουν πολλή περισότερη ατομική προσπάθεια. Το ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν έχουν τη διάθεση για τέτοια προσπάθεια είναι άλλο θέμα.

gramle, επειδη δεν εχω παρακολουθήσει κ τσεκάρει δεν σημαινει οτι ποτέ δεν ζήλευα πολύ....απλα ειχα άλλους τρόπους έκφρασης-εκδήλωσης της ζήλειας μου( π.χ. το να κάθομαι κ να στεναχωριέμαι)....αν φτάσω στο σημειο να το κάνω ποτέ, ειλικρινα θα με λυπηθώ....

ο ανθρωπος αν θέλει αλλαζει...το πιστεύω πολύ αυτο...αν δεν θέλει φυσικα κ δεν αλλαζει

Tass μου, ο αντρας σου μάλλον (απο οσα περιγράφεις) πρέπει να ναι εξαιρετικα ανασφαλής ...κι αν τα σχόλια της πρώην γυναικας του τον επηρεάζουν, υπάρχει ενα θέμα...δε νομίζεις?

Οταν σε τρωει η ζηλεια και το βλεπεις κι απο μονος σου οτι ειναι ακραιο το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσποιηθεις πως δεν ζηλευεις τοσο ακραια. Απο μεσα σου ομως θα σε τρωει οταν παιρνεις τηλεφωνο και δεν το σηκωνει, οταν ντυνεται ομορφα και λιγο προκλητικα για να παει στη δουλεια μην μου πεις οτι ο ζηλιαρης θα ειναι ησυχος και ανετος... Οσο και να το δουλεψει μεσα του θα ειναι μονο προσκαιρο και στην παραμικρη προκληση θα ξανακυλαει. Αυτη ειναι η αποψη μου.

Ναι όντως υπάρχει ένα θέμα Σοφία με την ανασφάλεια του συντρόφου μου. Παρόλο που εκείνος λέει ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και ότι κι αν λέει η πρώην του δεν ενοχλείται εμένα δεν μου το βγάζεις από μέσα μου. Βέβαια οι περισσότερες επιθέσεις της έχουν να κάνουν με μένα και το μωρό που πλέον υπάρχει και εκείνος με την στάση και τις αντιδράσεις του με υπερασπίζεται, δεν θα το πω το ψέμμα. Ομως τον βλέπω ότι τα παίρνει πολύ μέσα του και δίνει μεγάλη σημασία και αυτό δεν μου αρέσει, δεν μου αρέσει καθόλου... Μπας και ζηλεύω εγώ τώρα όμως?

το ψιλιάζομαι:))
Τί να σου πω βρε Tass, όπως τα γράφεις ναι...μάλλον ζηλεύεις....με κάθε επιφύλαξη βέβαια, υπόθεση κάνω με οσα περιγράφεις....

Και μια παρατήρηση, λές οτι δεν σε πειράζει γι αυτήν, κι ομως νιωθω οτι σε πειράζει τελικα...καλύτερα παρατήρησε περισσοτερο εσενα κ τις αντιδράσεις σου στις οποιες \"επιθέσεις\" σου γίνονται...Δλδ τί συναισθήματα σου προκαλουν...οταν κατι δεν μας πειράζει, μας αφήνει αδιάφορους, δεν το σκεφτόμαστε, ούτε το αναλύουμε....Αυτό νομίζω....

Το ότι με πειράζει με πειράζει, γεγονός είναι αυτό και δεν μου αρέσει να κρύβομαι, άλλωστε κοτζάμ γαϊδούρα πίσω από ένα δάχτυλο δεν λέει!

Περισσότερο όμως με ενοχλεί στην προκειμένη το πως η συγκεκριμένη χρησιμοποιεί το παιδί της και χτυπάει σε σημεία ευαίσθητα. Αυτό δεν το δέχομαι και δεν το ανέχομαι και πολύ θα ήθελα να πάω να της ρίξω δύο μπερτάκια ξύλο, όμως τότε δεν είναι που θα έδειχνα πως ζηλεύω ενώ στην ουσία δεν είναι αυτό, απλώς μου την δίνει! Μπα, τώρα που το καλοσκέφτομαι δεν ζηλεύω εκείνη, τι να της ζηλέψω άλλωστε. Απλώς εξαγριώνομαι με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να χτυπήσει σε ευαίσθητα σημεία κι αυτό λόγω της δικής της ζήλειας.....

τοτε μια κουβέντα ανοιχτή με το τί σκεφτεσαι (και οχι με μισολογα ή υποννοουμενα) με τον αντρα σου κ το τί χώρο θα της δώσετε ίσως βοηθήσει την κατάσταση....

μήπως θυμώνεις κ με τον εαυτό σου? μήπως μενεις θεατής σ οσα γίνονται μέσα στο σπίτι σου? μήπως πρεπει να θέσεις κάποια όρια?

Θεατής δεν θα έλεγα ότι μένω, μου είναι αφόρητα δύσκολο μπροστά σε μία αδικία να μην το ανοίξω το στόμα μου και να μην την σχολιάσω τουλάχιστον, μην πω καυτηριάσω.

Περισσότερο με εκείνη θυμώνω και το πως ενεργεί και σκέφτεται. Αν θέλεις μπορώ να σου παραθέσω πολύ πρόσφατο παράδειγμα επ΄αυτού.

Και επίσης θυμώνω που είναι έτσι η κατάσταση που δεν μπορώ να επέμβω και να βάλω κάποια πράγματα στην θέση τους..

Με τον εαυτό μου και τον σύντροφό μου θυμώνω όταν νιώσω ότι με αδικεί με το να με κατηγορήσει ή έστω να υπονοήσει ότι έχω κάνει κάτι πίσω από την πλάτη του.

Εχω ακουσει οτι η ζηλεια πηγαζεται απο συναισθηματα ανασφαλειας.Και αυτο υσχιει..το εχω πλεον ανακαλυψει
Συμβαινει και σε μενα..Δεν υπαρχει για μενα ανθρωπος που δεν ζηλευει και οταν εννοουμε ζηλεια εννοουμε την ζηλεια με τον συντροφο μας,οχι τον φθονο που ισως νιωσουμε γενικοτερα για τους αλλους.Η μειονεξια μας,η κακες συνθηκες με τον εαυτο μας,κατι μας εχει συμβει στο παρελθον και εμεινε σε μας ανοιχτη πληγη..τοσα και τοσα που εχεις μεσα σου,σε κανουν να εκφραζεις ζηλεια.Η υπερβολικη ζηλεια,η \"αρρωστημενη\" καλυτερα ζηλεια κανει τον ανθρωπο που την νιωθει να πνιγεται μεσα στον ιδιο του τον εαυτο.Οταν εχει συναισθηση του τι προκαλει(γιατι το μονο που προκαλει ειναι κακο στον ιδιο του τον εαυτο) τοτε αυτη γινεται θηλια και πνιγει.
Συνηθως ζηλευει κατι που δεν υπαρχει,αλλα αυτος κανεις σκηνοθεσιες και σεναρια μεσα στο μυαλο του και ειναι βασανιστικο..πολυ βασανιστικο και για τον ιδιο αλλα και για τον ανθρωπο που ειναι διπλα του.Οι εμμονες σου τρων την σαρκα και τρωγεσαι μερα με την μερα μαζι τους..και δυσκολα ξεφευγεις απο αυτες.
Αυτο που ξερω ειναι πως αν ο αλλος αν θελει να κανει κατι θα το κανει,δεν μπορεις να το σταματησεις ουτε να το αποτρεψεις.Αν σε απατησει θα το κανει..εκεινο που μας ενοχλει δεν ειναι τοσο η απιστια αλλα οσο να μην μας κοροιδεψει ο αλλος.Δεν φοβομαστε τοσο την πραξη οσο το τι θα νιωσουμε,ποσο χαμηλα θα πεσει το εγω μας.Θελει δυναμη η ζηλεια...και δεν μιλαω για την \"φυσιολογικη ζηλεια\" θελει πολυ δυναμη να βγεις απο τα πλοκαμια της.Οπως και απο την εγωιστικη ζηλεια..σας ετυχε να ζηλεψετε τον/την συντροφο σας γιατι απλα ειναι ομορφη/ος ενα βραδυ..να ζηλεψετε οχι γιατι εσεις δεν ειστε ετσι,να ζηλεψετε μην τυχον και την/τον δει καποιος αλλος περα απο εσας.Να ζηλεψετε αν ο/η συντροφος σας ασχολειται με κατι εκτος απο εσας;(αν και ειναι τοσο φυσιολογικο).Πολλα παραδειγματα που ισως τελικα να αγαπας περισσοτερο τον εαυτο σου παρα τον αλλον...
Ευχαριστω

paidia thelw na sas pw tin dikia mou istoria kai thelw na akousw apopseis sas.

egw zilevw poli ton sintrofo mou (telos tou mina aravoniazomaste.....) kai oso pernaei o kairos ton zilevw kai perissotero. oxi genika ...alla sto thema tou na milaei me alles....opoies ki an einai ....eite siggeneis eite aderfes eite files.....kai to asximo katevazw moutra kai olo kavgadizoume
kserw oti einai lathos auto pou kanw alla den mporw na to stamatisw .... thelw mono emena na mou dinei simmasia kai na min milaei me kamia alli....pws na to stamatisw auto pou kanw???

Voithisteme!!!!!!!!1

Το να σταματήσεις να ζηλεύεις είναι θέμα εξάσκησης, πρέπει να αφήσεις την ανασφάλεια πίσω, πρέπει να αισθανθείς υπερήφανος για τον εαυτό σου κ κυρίως να μάθεις νασαι αξιοπρεπής.

kai pws na ta petixw ola auta
afou merikes fores me pernei kai i katathlipsi kai niwthw xalia kai nevra :(