Καλησπέρα,
Θα ηθελα να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας απο την διακοπή χαπιών, απότομη, σταδιακή, οποιαδήποτε διακοπή.
Πώς νιώσατε? Αντέξατε? Υποτροπιάσατε? Και αν ναί πώς νοιώθατε? Ζητάω αναλυτική περιγραφή των συναισθημάτων σας κατα τη διακοπή!
Printable View
Καλησπέρα,
Θα ηθελα να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας απο την διακοπή χαπιών, απότομη, σταδιακή, οποιαδήποτε διακοπή.
Πώς νιώσατε? Αντέξατε? Υποτροπιάσατε? Και αν ναί πώς νοιώθατε? Ζητάω αναλυτική περιγραφή των συναισθημάτων σας κατα τη διακοπή!
Για να κάνω το πρώτο βήμα, διέκοψα αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικό ( μικρές δόσεις ) απότομα, μετά απο δύο μέρες ήμουν σε ένα καφέ,
ένοιωθα ανύσηχα στην αρχή, μετά άρχισε να θολώνει το μυαλό μου, είχα διάφορες παρορμητικές τρελές σκέψεις, θάμπωναν η ματιά μου και ήταν κυριολεκτικά ανυπόφορο αίσθημα, ένοιωθα πως θα σηκωνόμουν επάνω κ θα τα έσπαγα όλα..., όλοι έτσι νοιώθουμε? Μόνο εγώ? Ποικίλλει απο αγωγή σε αγωγή? Αναλόγως με την πάθηση?
Γράψτε σας παρακαλώ και τις δικές σας εμπειρίες
ετσι πωσ τα λεσ ειναι εγω τα χω κοψει τωρα αλλα εχουν κολλησει ολα νευρα συναισθηματα κλπ αυτο το ξερω αλλα επειδη κατα τη διαρκεια τησ αγωγησ εχουν γινει αρκετα κλικ μεσα στο κεφαλι μου θελω να δω τι εκανα πιθανωσ τιποτα αλλα εγω πιστευω οτι εκανα αρκετα πραγματα κ θελω να δω τι δουλεια μου
Εγώ ένοιωθα καλά και τα έκοψα απότομα,,επειδή ποιό παλιά το είχα κάνει και δεν έπαθα τίποτε. Μέσα σε μια εβδομάδα..άρχισα να έχω μεσα μου το κενό...να με πειράζουν όλα...δεν είχα διάθεση...και το ποιό σημαντικο δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, ήμουν ξανά κρεββάτι καναπές. και καναπές, κρεββάτι...ανορεξία...αυπνια ...δυστυχώς...πέρνωντας τα ξανά τα χάπια...έπρεπε να κάνει το κύκλο της η αρρώστια και οπότε συνήλθα σταδιακά απο τη 5η βδομάδα
Εχθες παρεπιπτόντος πήγα σε ψυχίατρο, μου είπε ότι συμφωνουσε με τη δοσολογία που μου έδωσε ο γιατρος μου και το χρόνικο διάστημα των δύο ετών..κι ότι στο χρόνο πάνω να μείνω με ενα χάπι....να αρχίσω να γυμνάζομαι (ειναι σημαντικο και το επανέλαβε πολλές φορες αυτό με τη γυμναστική)...κι αν νοιώσω το παραμικρο να ξαναρχίσω και το δεύτερο χάπι...και τότε αν γινει αυτό θα τα παίρνω μια ζωή απο οτι κατάλαβα
αα να τονίσω!! Όταν λέω τα είχα κόψει παλιά και δεν έπαθα τίποτε..για αρκετά χρονια...μη το κάνετε!! Τοτε έπαιρνα τη μικρότερη δόση (35μγ εφεξορ)..και για 6μηνο. ΄Κυλούσε και καλα η ζωή μου δεν ειχα αλλαγές σημαντικές..τέλος πάντον ήμουν τυχερή τότε και δεν έπεσα. Μετά όμως που το ξανάπαθα..τη πάτισα. Προσοχή με αυτά και πάντα με γνώμη ειδικού η διακοπή
Σε καταλαβαίνω φίλε, βασικά μακάρι να ένοιωθα έτσι κ εγώ, εμένα με πιάνει επιθετική παρόρμηση θάλεγα, ενα ανυπόφορο αίσθημα πως χανω τα λογικά μου και θα προβώ σε κάποια ακατανόμαστη πράξη, και εμένα ένας απο τους πολλούς ψυχιάτρους που πήγα,
γύρισε κ μου είπε απλά και ξεκάθαρα, " για όσο τα παίρνεις θα είσαι καλα"....
Κωνσταντινε , φρικαρα τωρα. Εγω αρχισα τα χαπια πριν 10 μερες περιπου , και δεν εχω σκοπο να τα παιρνω για πολυ και οταν ακουω για δυσκολιες στην διακοπη τρομαζω.
Τωρα στο θεμα σου δεν ξερω τι να πω. Συζητα το με τον γιατρο σου , η αποτομη διακοπη μονο καλο δεν σου κανει.
νομίζω έχει να κάνει και με την ασθένεια και το πρόσωπο και το βαθμό της ασθένειας κλπ. κατά περίπτωση δηλ. δυστυχώς τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν μονίμως. μετά αν η ασθένεια έχει την τάση να γυρίσει, και αν και το περιβάλλον είναι ψυχοπιεστικό, η ασθένεια θα ξαναγυρίσει στις περισσότερες των περιπτώσεων!
για την ιψδ υπάρχει και αυτή η συμπεριφορική θεραπεία, η οποία στοχεύει στο να εκτεθεί το άτομο στους φόβους του, ή στο να αφήνει τις ιδέες να έρχονται στο μυαλό του και αντί να πάει να κάνει το τελετουργικό [καταναγκασμοί δεν λέγεται αυτό;], να κρατηθεί και να υπομείνει το αφόρητο άγχος, ή να δοκιμάσει να χαλαρώσει με κάποια τεχνική χαλάρωσης. αυτή η θεραπεία ίσως έχει πιο μόνιμα αποτελέσματα, γιατι κατά κάποιο τρόπο επανεκπαιδεύεσαι και βιωματικά ότι η ιδεοληψία δεν είναι αληθινά επικίνδυνη και μαθαίνεις να μην τη φοβάσαι τόσο πολύ. [ίσως να τα λέω και λίγο λάθος, δεν τα ξέρω καλά].
γενικώς εγώ πλέον πιστέυω ότι ό,τι βοηθάει κάποιον είναι καλό! για τα φάρμακα υπάρχει το κόστος και το όφελος. αν βοηθάνε και δεν έχουν πολλές παρενέργειες, δεν είναι και τόσο κακά! με μέτρο.
Δεν έχετε εμπειρία? Κανείς δεν έχει προσπαθήσει να τα κόψει? Γράψτε όλοι, να δούμε τα κοινά συμπτώματα και αν μπορούμε να τα μειώσουμε-εξαλείψουμε
Γεια σας! Έκοψα απότομα φαρμακευτική αγωγή καταθλιπτικών (DUMYROX).Μετά από 5 μέρες άρχισα να νιώθω μια ζαλάδα σαν να γυρίζει κάτι μέσα στο κεφάλι μου.'Εκανα υπομονή δέκα μέρες και πέρασε αυτό το σύμπτωμα.Μετά από ένα μήνα ίσως βοήθησαν και οι συνθήκες άρχισα να νιώθω μια στενοχώρια,βάρος στο στήθος, έλλειψη διάθεσης,μείωση όρεξης για φαγητό, παραμελούσα τη σωματική μου υγιεινή, όλη την ώρα προσπαθούσα να κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι, ήμουν μέσα στο σπίτι, έχασα τα παλιά μου ενδιαφέροντα,αισθανόμουν ενοχή για διάφορα περιστατικά του παρελθόντος, οι ιδεοληψίες και οι ψυχαναγκασμοί μου έγιναν πιο έντονοι. Περίμενα 3 μήνες μήπως όλα αυτά υποχωρήσουν, αλλά δεν υποχώρησαν.Έτσι ξεκίνησα πάλι τη φαρμακευτική αγωγή.
konstantine εύχομαι να πάνε όλα καλά κουράγιο, επικοινώνησε με το γιατρό σου.Σας καταλαβαίνω.
Εγώ πάντως συνέχεια σκέφτομαι οτι τα σκευάσματα αυτά ίσως είναι έτσι κατασκευασμένα, να δρούν στην αρχή θετικά, να σε σταθεροποιούν αλλα όταν πάς να τα σταματήσεις να φέρνουν τα πάνω κάτω
Αν τα κόψεις απότομα μάλλον ναι, κι ακόμη αν δε περάσει ο χρόνος που πρέπει (αναλογα 6μηνο..9..μηνο...1 χρονος..5 χρονια κτλ)..επίσης για να πάθουμε ότι πάθαμε ευνόησαν κάποιες συνθήκες..που αν αλλάξουν κι αυτές τότε νομίζω δεν υπάρχει πρόβλημα στη διακοπή
konstantine, κι εγώ το έχω σκεφτεί αυτό που λες, ότι δηλαδή είναι έτσι κατασκευασμένα για να προκαλούν προβλήματα κατά τη διακοπή.Από την άλλη όμως μήπως είναι η απότομη επιστροφή των συμπτωμάτων της διαταραχής δεν ξέρω...Δεν ξέρω κι εγώ το φοβάμαι.
Αν αναλογιστούμε οτι κατα μέσο όρο κοστίζουν 30 ευρώ το κουτάκι, και η αγωγή μετράει σε χρόνια τότε τι λέτε? Ετσι τα φτιάχνουν οι αλήτες, να σε έχουν σε καταστολή ωστε να νομίζεις οτι θεραπεύουν και να είναι στην ουσία εγκεφαλικά παυσίπονα που με το που τα κόβεις όλα έρχονται εις διπλούν και σε κρατάν δέσμιο για μιά ζωή. Δεν κατάφερε κανείς να τα σταματήσει δλδ? Όλοι στη προσπάθεια μείναμε?
Μηπως να ανοιξουμε ενα θεμα με δημοσκοπηση να δουμε ποσοι τα εκοψαν ?
Θα ηταν ενδιαφερον
Σιγουρα θα ηταν ενδιαφερον, αλλα τα αποτελεσματα της διακοπης φαρμακων ειναι πανω κατω τα ιδια και αναμενομενα σε ολους.. οι 9 στους 10 που τα κοβουν υποτροπιαζουν.. εχω παραδειγμα και τον εαυτο μου.. εχω παρατηρησει κ χρηστες του φορουμ που οταν διεκοπταν τη φαρμακευτικη τους αγωγη γραφαν ασυναρτησιες.. πρεπει καποια στιγμη να παραδεχτουμε οτι εχουμε ενα ψυχοπροβλημα για το οποιο παιρνουμε φαρμακα για να ειμαστε λειτουργικοι, οπως ενας διαβητικος λαμβανει καθημερινα την ινσουλινη του, και να αφησουμε επιτελους τους παλληκαρισμους και τα νταηλικια, αυτα μας μαραναν..
Δεν πήρα ποτέ φαρμακα, αν και σε αρκετες περιπτώσεις εννοιωθα πως τα ειχα αναγκη. Προσπαθω να αντιμετωπίζω τα θεματα ψυχολογίας μεσα από τη διαδικασία αυτοελέγχου και αυτοπροσαρμογής της σκέψης με βαση μεθοδους που εχω παρει απο ψυχολογους, κι εχω δει διαφορά, τουλάχιστον ξερω ποιος ειναι ο τροπος.
Το να πάρω φαρμακα φοβαμαι την εξαρτηση κι οτι αυτη με τον καιρο θα γινει μονιμη και ότι η χρηση τους θα μου λειτουργησει ως δικαιολόγηση ότι τα φαρμακα θα μου λύσουν τα θεματα για να πάψω να προσπαθω μεσα απο τη διαδικασία της σκεψης.
Δεν ισχυριζομαι οτι τα φαρμακα δεν ωφελούν, άλλωστε δεν εχω πάρει για να ξέρω αν θα με βοηθούσαν.
Δεν είναι βέβαιος ότι είναι εξάρτηση.Μπορεί απλά να έχουμε συνηθίσει πιο ήρεμοι με τη φαρμακευτική αγωγή...Είναι σαν να μπαίνεις κατευθείαν, απότομα στο κρύο νερό, ενώ εάν ήσουν ήδη μέσα δεν υποφέρεις τόσο...Τώρα βέβαια μπορεί όντως να είναι πονηρά φτιαγμένα.
Lacrymosa Τ ο θέμα είναι εάν η διακοπή του φαρμάκου μας οδηγεί στην κατάσταση που ήμασταν πριν πάρουμε για πρώτη φορά φαρμακευτική αγωγή ή σε χειρότερη.
Κοιτα σε περιπτωσεις αλλες , πχ ψυχωση , η διακοπη των φαρμακων σημαινει υποτροπη.
Σε περιπτωσεις σαν τις δικες μας δεν ξερω. Απο αλλους εχω ακουσει οτι τα φαρμακα γινονται συνηθεια , αλλοι δεν τα περνουν και ειναι στην ιδια κατασταση με αλλους που παιρνουν φαρμακα . Δεν μπορω να βγαλω συμπερασμα.
Εγω 10 χρονια δεν επαιρνα , αλλα τωρα φοβηθηκα και τα πηρα.
Το θέμα δεν είναι ποιοι παίρνουν και ποιοί δεν παίρνουν, αυτοί που πέρνουν πρέπει να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με εμάς, και ειδικά ΑΥΤΟΙ που τα έχουν σταματήσει, ας κάνουν τον κόπο να μας συμβουλέψουν το πώς, σε πόσο διάστημα, με ποιό μαγικό τρόπο? Σίγουρα αναλόφως την πάθηση πάει, αλλα λίγο πολύ όλοι μας ψυχοφάρμακα παίρνουμε, κάποιοι ίσως με κάποιο μεθοδευμένο τρόπο, με κάποιες χαρισμάτικές συμβουλές ή γνώσεις τα έκοψαν και είναι καλά, ας το μοιραστούν μαζί μας, ίσως μας βοηθήσουν να συνεχίσουμε να είμαστε καλά χωρίς αυτα.
Εβαλα μιά δημοσκόπηση παιδιά, αν θέλετε ψηφίστε όλοι,
εδώ θέλω να πώ οτι ΔΕΝ θέλω να παροτρύνω κανέναν στην διακόπή της αγωγής του χωρίς την γνώμη του γιατρού του, απλή συζήτηση κάνουμε.
Καλησπέρα, έχουν περάσει τρία χρόνια απο τη δημοσκόπηση, τελικά πως τα έχεις πάει; Είμαι και γω σε παρόμοια φάση τώρα, για αυτό ρωτάω. Βρήκα αυτό στο νετ μπορεί να βοηθήσει. http://www.willhall.net/files/Coming...uide-Greek.pdfQuote:
Originally Posted by Konstantinoss
Εχω εθιστει σε πολλα ζαναξ , δεν μου προσφερουν τιποτα , αλλα μολις τα μειωνω , φουντωνει το αγχος απο το στερητικο , θελει συστημα κι αποφασιστικοτητα , ολο το αναβαλλω ..........τα αντικαταθλιπτικα , τα αντεχω να τα κοψω , δεν μου προσφερουν και κατι , αλλα τα 8 ζαναξ / μερα ειναι το προβλημα , θελω κανα χρονο και βαλε για να τα κοψω , επειδη τα παιρνω πολλα χρονια ....