Quote:
D
αγαπητέ/ή keep_walking ,
σε ευχαριστώ για το άρθρο του site, το διάβασα, αλλά δε μου ταιριάζει, υπό την έννοια ότι πλέον μετά την επίτευξη του στόχου μου να αποκτήσω μια δουλειά με κύρος ικανοποίησα τον εγωισμό μου και τώρα αυτό που με διακρίνει δεν είναι ότι θέτω στόχους ανέφικτους,
απλά έπαψα να θέτω στόχους και δεν έχω ενδιαφέρον ως προς το να συνεχίσω για παράδειγμα με διδακτορικό, έχω μάλιστα τύψεις απέναντι στον εαυτό μου, γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να \"θυσιάσω\" τουλάχιστον 3-4 χρόνια της ζωής μου,
απλά βαρέθηκα να είμαι άνθρωπος του καθήκοντος και θέλω να χαρώ ώρες απείρου \"ξυσίματος\' πάντα όμως με τύψεις!η αλήθεια είναι ότι πάντα ξυνόμουν, παρόλα αυτά κατάφερνα τέλεια βαθμολογία και έχω ένα πολύ αξιοπρεπές βιογραφικό.πιστεύω ότι άλλοι έχουν προσπαθήσει πολύ περισσότερο για να καταφέρουν αυτά που κατάφερα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο σε όλα, αλλά όταν \"πιάνω\" κάτι, δε με πιάνει κανείς...........
κι αυτό γιατί ξέρω ότι δε θέλει εξυπνάδα, αλλά πρόγραμμα και πειθαρχία, η δε πειθαρχία μου προκαλεί κατάθλιψη, οι κανόνες είναι για μένα βάσανο, ίσως τελικά είμαι:
νευρικό άτομο, ή
βαριέμαι, ή
είμαι κοινότοπη χωρίς ενδιαφέροντα.....
το σίγουρο είναι πάντως ότι φοβάμαι το πόσα πράγματα υπάρχουν εκεί έξω για να ασχοληθείς, που με βολεύει η πεπατημένη άλλων ατόμων, ή φίλων που λειτουργούν προστατευτικά, σα να είμαι μονίμως παιδί, είναι το σύνδρομο ότι δε θέλω να αναλαμβάνω ευθύνες πέραν της δουλειάς φυσικά, όπου όταν πάρω μια απόφαση και καταλάβω ένα αντικείμενο, είμαι πολύ σίγουρη, έως που αξιοποιώ το πιο δυνατό μου χαρακτηριστικό: να αναλύω εύληπτα σε όλους απλοποιώντας κάτι που θεωρείται σύνθετο, κάλλιστα θα ήμουν υπέροχη δασκάλα, αλλά δε με ενδιέφερε.....!χρειάζεται να μεγαλώσω που δεν το κάνω, προστατεύω η ίδια τον εαυτό μου από το να αντιληφθώ ότι μεγάλωσα και έχω, και θα έχω περισσότερες ευθύνες προοδευτικά, απλά δεν μου αρέσει
τις τελευταίες ημέρες παράξενο για την ηλικία μου με έπιασε να πλέξω! το έκανα όταν ήμουν 8-10 χρόνων, αλλά βλέπω ότι μ\' αρέσει, με παθιάζει και είναι κάτι χειρονακτικό μεν, αλλά με ωραίο αποτέλεσμα, δεν θέλω όμως να μπω στη διαδικασία να μάθω παραπέρα, κάτι που δεν ήξερα, αλλά αρκούμαι στο να κάνω ό,τι ήξερα και τότε....
θέλω βέβαια να ανακαλύψω ενδιαφέροντά μου, γιατί αυτό θα με εξατομικεύσει ως άτομο,αλλά πρέπει να έχω ενδιαφέροντα πέραν των κοινών βλ. σινεμά, τβ, μουσική? πρέπει ως ενδιαφέρον για τη μουσική να θεωρείται αναγκαστικό να θυμάσαι τους τραγουδιστές ενός τραγουδιού που σ\'αρέσει, να ακούς στο ραδιόφωνο, πρέπει να έχεις συλλογή κ.ο.κ.? εγώ δε θυμάμαι τους τίτλους, λέω π.χ. μ\'αρέσει η τζαζ, αλλά ως άκουσμα, όχι ως ειδικός, πρέπει να ξέρω την ιστορία της, μ\'αρέσει όμως να πάω να ακούσω, πρέπει να το παίζω ότι αναλύω κιόλας?δεν το καταλαβαίνω αυτήν την καούρα να τρελαίνονται να μάθουν τα πάντα για το ενδιαφέρον τους ενδελεχώς.... που έχουν οι άλλοι?
π.χ. θα θεωρούσα ότι για το επίπεδό μου σε λίγα χρόνια θα αναμένεται να γνωρίζω ιστορία της τέχνης και να έχω διαβάσει σχετικά, ήδη μάλιστα έχω πάρει βιβλία, αλλά γιατί δεν έχω ενδιαφέρον για την αναγεννησιακή τέχνη?ίσως γιατί είναι κάτι έξωθεν επιβεβλημένο, ως προαπαιτούμενο για έναν άνθρωπο του του βεληνεκούς μου, πλην όμως και πάλι δεν μπορώ να απαλλαγώ από τις τύψεις μου ότι δεν καλυτερεύω τον εαυτό μου, δεν εργάζομαι για να με καλυτερεύσω.............
με ενοχλεί ότι δε θέλω να βελτιώνομαι, αλλά και πάλι τι νόημα έχει αυτή η απόδυση σε αγώνα όλων των δυναμικών ατόμων για προσόντα, προσόντα, προσόντα?
μια κοπέλα είχε πει ότι ούτως ή άλλως βελτιωνόμαστε κάθε ημέρα, τη στιγμή που βιώνουμε εμπειρίες, εγώ πιστεύω ότι αυτό ισχύει, αλλά υπάρχει και υπερεντατική βελτίωση, γιατί η πρώτη άποψη της κοπέλας είναι στην πραγματικότητα η slow motion....
λοιπόν το αποφάσισα εγώ μάλλον είμαι της slow motion, για παράδειγμα θα μπορούσα να κάνω βελτίωση γαλλικών και να ξεινήσω ισπανικά και γυμναστήριο παράλληλα, αλλά μετά το ξέρω θα ήμουν ακόμη χειρότερα κουρασμένη........αυτή η αποφυγή της τήρησης προγράμματος με τη δικαιολογία της κούρασης είναι μήπως μια αποφυγή εκ μέρους μου για τη ζωή?
πάντως ότι και οι δύο έχουμε κατάθλιψη αυτό είναι πλέον σίγουρο, χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, απλά εγώ έχω βρει το κολπάκι να ξεχαζώνομαι υγειινά βλ. πλέξιμο και τβ παράλληλα. δεν κάθεται κανείς να πήζει έτσι χωρίς λόγο..........
απλά το να συζητάμε είναι η απαρχή στη λύση του προβλήματός μας,
εγώ πάλι είμαι μονίμως αναβλητική, αρκούμαι στο μπλα-μπλά, όχι στη λύση..............
:D;)
!!!!!!!!!!!!!!!!