γεια σας και βοηθεια...

γεια χαρα σε ολους...
σημερα πρωτη φορα ετυχε να μπω εδω...
ειναι καιρος τωρα που αισθανομαι πως εχω προβλημα...θα ηθελα να παω σε καποιον ψυχολογο αλλα επειδη ειμαι φοιτητρια ακομη δεν μου το επιτρεπουν τα οικονομικα μου..
ετσι ειπα να βρω καπου να μιλησω...κατι ενναλακτικο..
δεν ξερω ποιο ακριβως ειναι το προβλημα μου η που θα μπορουσα να το καταταξω.αυτο που ξερω ομως ειναι πως δεν ειμαι καλα...πως βαρεθηκα να κλαιω και να ποναω.θελω να ζησω την ζωη που ονειρευομαι...ειναι πολλα αυτα που εχω μεσα μου απο μικρο παιδι...
τραυματα και φοβιες.που δεν ξερω πως να τα αποβαλλω.
θα μπορουσα να αναφερω καποια εδω?δεν ξερω ακομη πως λειτουργει αυτο το forum...

καλώς ήρθες:)....!
μπορείς να μας γράψεις, αφού το χεις αναγκη:) είμαι σίγουρη οτι θα βρεις ανταπόκριση κ ανθρωπους που θα σε καταλάβουν ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν....υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι ανθρωποι εδώ σ αυτό το φόρουμ, οπως και στην κανονική ζωή, εκει έξω:)

καλη σας μερα!!
ας μοιραστω λοιπον κι εγω μαζι σας το προβλημα μου....μαλλον το μεγαλυτερο των προβληματων μου....δεν ξερω σε ποια κατηγορια κατατασσεται αυτο αλλα μισω τον εαυτο μου...τον μισω πολυ σε ολες του τις πλευρες...θεωρω οτι ειμαι αθλια σε εμφανιση και οτι δεν εχω ουτε ενα καλο στοιχειο και οτι σαν προσωπικοτητα και χαρακτηρας ειμαι μια μετριοτητα και δεν μπορω να καταφερω τιποτα....ακομη και καποια καλα που μπορει να εχω σαν ανθρωπος ολα εκμηδενιζονται μπροστα στις ανασφαλειες μου....
ζηλευω τους αλλους γυρω μου χωρις να τους φθονω(εχει διαφορα μεγάλη) γιατι πιστευω πως ολοι ειναι καλυτεροι απο εμενα...οσοι μου λενε καλα λογια νομιζω πως μου λενε ψεμματα και νευριαζω γιαυτο...οταν ρωταω καμμια φιλη μου πως με βλεπει σαν ανθρωπο και εκεινη δεν μου απαντησει μεσα μου τρελενομαι γιατι νιωθω να επιβεβαιωνονται οι φοβοι μου....πως δηλαδη αποφευγει την απαντηση για να μην αναγκαστει να μου πει ψεμματα...ποτε μου δεν αρεσα στους αντρες και ακομη κι αν εκανα καποιες σχεσεις ολες ειχαν καποιο σκοπο....ακομη και τωρα που εχω σχεση και ενω εκεινος μου λεει συνεχεια πως ειμαι ομορφη και πως του αρεσω εγω δεν τον πιστευω και φοβαμαι οτι μια μερα θα ξυπνησει και θα δει πως πραγματικα ειμαι...και για να πω την αληθεια δεν μου αρεσε κι εκεινος στην αρχη αλλα ειχα αναγκη να κανω μια σχεση...και συμβιβαστικα αφου δεν ειχα και αλλη επιλογη.τωρα τον αγαπαω αλλα ακομη δεν ειμαι σιγουρη για τον αν πλεον ειμαι μαζι του απο επιλογη η απο αναγκη...
δεν ξερω αν ολα αυτα εχουν καποια σχεση αλλα εγω ποναω για ολα αυτα...
βαρεθηκα να συμβιβαζομαι με ολα!!!αισθανομαι πως καπου μεσα μου βαθεια υπαρχει ενας αλλος ανθρωπος...ενα κομματι του εαυτου μου που πνιγεται μεσα σ\'αυτην την ψυχολογια..και θελω να καταφερω να το εκμεταλευτω και να σταματησω αυτον τον φαυλο κυκλο...αμα με ξερατε θα λεγατε πως ειμαι ο πιο χαρουμενος ανθρωπος στον κοσμο!μ\'αρεσει να περναω καλα και να γνωριζω ανθρωπους!ομως ειναι φορες που ντρεπομαι να βγω εξω...που φοβαμαι να μιλησω με ανθρωπους και ειδικα (εχω μια φοβια) στους αντρες.πιστευω οτι ολοι σνομπαρουν την εμφανιση μου και πως ακομη και με την κουβεντα δεν μπορω να κερδισω τον αλλο γιατι ετσι οπως νιωθω θα αρχισω να λεω βλακειες...
συγνωμη αν εγραψα πολλα αλλα ηταν οι σκεψεις μου αυθόρμητα...
ελπιζω να καταφερει καποιος να βγαλει ακρη και να μου δωσει μια συμβουλη..,
θελω να ξεφυγω απο αυτο....βοηθεια!

Καταρχήν όσο πιο πολά γράφεις τόσο καλύτερα σε γνωρίζουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως σου δημιουργήθηκε αυτή η εικόνα για τον εαυτό σου. Πες μας περισσότερα.

πάνω κάτω και εγω την ίδια εικόνα έχω!

Το είχα κι εγώ αυτό, απόλυτη διαστρέβλωση της εικόνας μου, φοβία για το πώς με βλέπουν οι άλλοι, αλλά εμένα απορρέει από τραυματική εμπειρία που είχα παλιά, όμως ΜΠΟΡΕΙΣ να ξεφύγεις από αυτό, θέλει αγώνα αλλά μπορείς να τα καταφέρεις! Επίσης αν είσαι φοιτήτρια στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών μπορείς να κάνεις ψυχοθεραπεία δωρεάν, αν είναι πες μου να σου πω λεπτομέρειες

ευχαριστω για τις απαντησεις σας...δυστυχως δεν εχω καμμια σχεση με φιλοσοφικη...δεν ξερω ποτε μου δημιουργηθηκε αυτη η εικονα ακριβως...αλλα προφανως ολα ξεκινανε πολυ νωρις...σαν παιδι ημουνα παχουλο(και ακομη ειμαι) χωρις ομως να ειμαι σε καμμια τραγικη κατασταση..απλα λιγο παραπανω απο τα αλλα παιδια...εκτος λοιπον απο το αναμενομενο δουλεμα της ταξης το χειροτερο ηταν η αντιμετωπιση των δικων μου απεναντι σ\'αυτο το θεμα...παντα εκαναν το φαγητο μου πολυ μεγαλο θεμα...ηταν για μενα κατι απαγορευμενο ενω οχι για ολους στην οικογενεια...οταν ας πουμε μας εφερναν γλυκα στο σπιτι η μανα μου τα μετρουσε για να μην φαω εγω..ενω θα επρεπε αν δεν επρεπε εγω να φαω κατι να μην ετρωγε κανεις τους κανω λαθος???τωρα που το εχω συζητησει με την μητερα μου μου λεει πως εχω δικιο και πως εκανε λαθος σ\'αυτο και οταν τις λεω ναι αλλα ξερεις πως εχει μεινει μεσα μου αυτο μου απανταει οτι ειμαι μεγαλη πια και μπορω να το αλλαξω.ναι αλλα δεν μπορω!!! γιατι αν μπορουσα δεν θα εψαχνα στο ιντερνετ καποιον να με βοηθησει!!το αλλο λαθος που με εφερε εδω ειναι η συγκριση....παντα με συγκριναν με συμμαθητες και με τα αδερφια μου και παντα εγω στην μειονεκτικη θεση...και αυτο ακριβως κανω και εγω ακομη και τωρα στον εαυτο μου...υστερα ολα αυτα τα χρονια μεχρι 2 χρονια πριν για τα παντα ηταν ενας ο ορος!!να αδυνατησω!!οτι ζητουσα να ακνω σαν παιδι αυτο ακουγα!αν αδυνατησεις...και απο τοτε η ζωη μου παραμενει σε μια παυση μεχρι να αδυνατησω...και τα καταφερα μια φορα αρκετα καλα!ειχα φτασει σε καλα επιπεδα αλλα με αυτη την ψυχολογια επομενο ηταν να μην το κρατησω για πολυ...επειτα με ολα αυτα εμαθα (παρολο που αγαπαω την οικογενεια μου παρα πολυ) να κρυβομαι απο αυτους.να τους δειχνω ενα προσωπο που ξερουν και οχι αυτη που ειμαι πραγματικα..το ξερετε οτι ειμαι 25 χρονων γαιδαρα και φοβαμαι να τους πω οτι καπνιζω και μαλιστα απο τα 18 η οτι εχω σχεση??????αν δεν ειναι αυτο φοβια τοτε τι ειναι?και οχι οτι οι δικοι μου ειναι αυστηροι η παλαιων ερχων.... καμμια σχεση!ειμαστε πολυ free σαν οικογενεια!!εγω φοβαμαι!!!δικο μου ειναι το προβλημα!!στο κεφαλι μου!!υπαρχει ενα στιχος απο τραγουδι που με εκφραζει παρα πολυ...και μαλιστα ειναι στιχος του Ελυτη...\"στα αληθινα στα ψευτικα,στο λεω και στ\'ομολογω...σα να\'μουν αλλος κι οχι εγω μες την ζωη πορευτηκα....\" ετσι νιωθω...αυτο ειπα και στο αλλο μου ποστ.μεσα μου παλευει να βγει ο αληθινος εαυτος μου.στο παρελθον σκεφτηκα πολλες φορες να αυτοκτονησω!φανταστηκα πολλες φορες τον θανατο μου!η αληθεια ειναι πως τωρα δεν το θελω πια αυτο!τωρα ξερετε τι λεω!οτι δεν θελω να πεθανω ετσι!οτι θελω πρωτα να καταφερω να ζησω αυτα που θελω ετσι οπως θελω και μετα να πεθανω!
οπως καταλαβατε ενα απο αυτα που δεν μ\'αρεσουν επανω μου ειναι τα κιλα μου... κι ομως υπαρχουν κοπελες με πολυ μεγαλυτερο προβλημα απο εμενα που αισθανονται μια χαρα!!αλλα πιστευω πως μολις καταφερω να λυσω αυτο το γορδιο δεσμο που εχω μεσα μου θα λυθει και το προβλημα του βαρους μου!πρεπει το προβλημα μου με το φαγητο να ειναι ψυχογεννητικο!
θυμαμαι ομως παλια που ελεγα οτι οκ εχω καποια κιλα αλλα κατα τ\'αλλα μια χαρα ειμαι...αργοτερα ελεγα παλι πως οκ εχω χαρακτηρα και προσωπικοτητα...τωρα τιποτα!!!
τωρα δεν εχω τιποτα να πιαστω...τιποτα να προβαλλω...
αυτα για την ωρα........
μαλλον εγραψα πολλα αλλα ειλικρινα οταν γραφω δεν σκεφτομαι τι να πω και πως!
σας ευχαριστω για το ενδιαφερον σας
ελενα

Σήμερα διάβαζα ένα άρθρο που έλεγε ότι υπάρχουν επιστήμονες που διακηρύττουν ότι το βάρος μας είναι προδιαγεγραμμένο, ότι δεν έχει σημασία πόσο σκληρή δίαιτα θα κάνεις αφού έχεις την τάση μετά να τα ξαναπάρεις. Ότι δεν έχει σχέση με αδυναμία χαρακτήρα και τέτοια.

Anyway, είναι μια άποψη και αυτή η οποία μπορεί να μας προβληματίσει.

Ξέρεις τι σκέφτηκα εγώ τώρα που διάβασα το κείμενό σου; Ότι θα σου έκανε καλό να αρχίσεις να λες αυτά που κρύβεις στους γονείς σου. Και οι λόγοι είναι οι εξής: Θα αρχίσεις να σκέφτεσαι πως θα τους το πεις, θα αναλύεις το μυαλό σου τα τυχόν επακόλουθα, θα ανησυχείς για την αντίδρασή τους και στο τέλος θα σου βγει ένα \"άει στο καλό, θα τους το πω, έτσι κι αλλιώς αυτή είμαι, ας το αποδεχτούν\". 1,2,3 θα δεις ότι θα πάψεις να ανησυχείς τόσο πολύ, θα νοιώθεις πιο ικανοποιημένη από τον εαυτό σου που κατάφερες να τα πεις και θα σε βοηθήσει στη δική σου οπτική γωνία απέναντι στον εαυτό σου.

ξερεις τι?δεν σκεφτομαι το αν τα μαθουν τι θα γινει απλα μερικα πραγματα δεν μπορω καν να τα ξεστομισω...δεν ξερω γιατι μου συμβαινει αυτο....
που ηταν το αρθρο που λες????το θελω επειγοντως για να κλεισω μερικα στοματα!!!γιατι το ελεγα παντα!!!δεν γινεται να τρωω το ιδιο και λιγοτερο απο την ξαδερφη μου και εκεινη να ειναι 55 κιλα κι εγω 80!!!!!κατι δεν παει καλα!!

Είναι ότι χειρότερο αυτό που έκαναν οι γονείς σου.Νόμιζαν προφανώς ότι έτσι θα σε βοηθήσουν να χάσεις τα κιλά σου και δεν φαντάζονταν πόσο κακό έκαναν στην ψυχολογία σου.
Κι εμένα οι γονείς μου από μικρή όλα τα στραβά που είχα μου τόνιζαν και συνεχώς με σύγκριναν με τα ξαδέρφια/φίλους κλπ.Φυσικά με επηρρέασε πολύ αυτό.Μας κάνουν να μην έχουμε καθόλου αυτοπεποίθηση και να είμαστε μέσα στην ανασφάλεια.

Μένεις μαζί με τους γονείς σου?

καλημερα! οχι dalia δεν μενω πια μαζι με τους γονεις μου.πανε αρκετα χρονια.και εχουν αλλαξει και παρα πολλα απο τοτε που συνεβαιναν ολα αυτα.τωρα η μητερα μου δεν ασχολειτε πια με τα κιλα μου οπως τοτε αλλα εγω το βλεπω στα ματια της οποτε εχω παρει η εχω χασει βαρος.δεν χρειαζεται να μου το πει.μια καλη της κουβεντα ομως μπορει να με κανει αλλο ανθρωπο.ομως τωρα αισθανομαι πως μονο εκεινη το πιστευει αυτο και πως παιδι της ειμαι με βλεπει την καλυτερη(οπως η κλασσικη ιστορια με την κουκουβαγια!) και πως οχι αυτο που μου λεει ισχυει στην πραγματικοτητα!
ο πατερας μου εχει πεθανει εδω και 8-9 χρονια...δυστυχως χωρις να προλαβει να με δει να κανω πραγματα που ονειρευτηκε για μενα.μαλλον απογοητευμενος απο εμενα εφυγε.τοτε ολα ηταν πολυ διαφορετικα.
περασαν τα χρονια και αντικειμενικα αν το δεις τωρα ειμαι πολυ καλυτερη σαν ανθρωπος.εγω ομως αισθανομαι πολυ χειροτερα απο ποτε...ασε που λογω της αρρωστιας του πατερα μου εχω μια τεραστια φοβια στους γιατρους και τα νοσοκομεια και συνεχεια νομιζω πως μου συμβαινει κατι σοβαρο,πως ειμαι αρρωστη και τετοια...
καθε μερα εχω και αλλα συμπτωματα!!αλλα δεν παω σε γιατρους...φοβαμαι!!
και οσο τα γραφω ολα αυτα....
ποσα πραγματα εχω μεσα μου?????????

Quote:

---

Originally posted by elenadark
περασαν τα χρονια και αντικειμενικα αν το δεις τωρα ειμαι πολυ καλυτερη σαν ανθρωπος.

---

Αρα κατα βάθος καταλαβαίνεις ότι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου δεν είναι και η πραγματική.Ετσι δεν είναι?Αλλά επειδή δεν είσαι καλά ψυχολογικά τα βλέπεις όλα μαύρα.Κοίτα να λύσεις το ψυχολογικό κομμάτι και μετά και η εμφάνισή σου θα σου φαίνεται πολύ καλύτερη.Αν είμαστε καλά μέσα μας τότε είμαστε και πιο όμορφοι.

ναι οταν σκεφτομαι λογικα καιειμαι σε καλη διαθεση βλεπω πολλα πολλα πραγματα διαφορετικα.ομως παθαινω κατι κρισεις ωρες ωρες που μπλανταζω στι κλαμα και θελω να ουρλιαξω απο την απογοητευση μου...το θεμα ειναι πως θα το λυσω αυτο το ψυχολογικο κομματι?τι μπορω να κανω να το αλλαξω?

και αυτες τις κρισεις τον τελευταιο χρονο τις παθαινω ολο και πιο συχνα...

Συγγνώμη που δε σου απάντησα νωρίτερα αλλά αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας και δεν έμπαινα internet. Νομίζω το περιοδικό ήταν το Elle Ιουλίου αλλά δεν το έχω τώρα μαζί μου για να το ελέγξω.

Πάντως αν το σκεφτείς είναι λογικό. Βλέπεις ανθρώπους που τρώνε τον αγλαίουρα και είναι πετσί και κόκαλο, π.χ. τα ξαδέλφια μου (σε σημείο που προσπαθούνε να πάρουνε λίγο βάρος πάνω τους και δε μπορούνε). Άλλοι τρώνε ελάχιστα και είναι παχουλοί. Εγώ είμαι αλλά τρώω, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον μεταβολισμό μου, αλλά ξέρω άτομα τέτοια. Και δε μπορώ να τους φανταστώ διαφορετικά.

Υπάρχουν τόσα μικροπροβληματάκια που επηρεάζουν το μεταβολισμό μας. Π.χ. πολυκυστικές ωοθήκες ή πρόβλημα με το διάφραγμα. Λίγο διαφορετικά να επεξεργάζεται το σώμα μας μια ουσία και τσουπ έχουμε διαφορά στο πως μεταβολίζουμε τις τροφές.

pistepse me kai egw misw ton eauto mou an kai emfanisiaka eimai arketa omorfh(opws mou lene)...den exoun sxesh ta kila...makari na eixa liga kila parapanw para na klaiw sunexeia kai na parakalaw na pe8anw ston upno mou...para na parakalaw na mhn erwteutw giati den mporw na dwsw oute ixnos agaphs se kapoion,giati fovamai oti 8a plhgw8w kai plhgwnw prwta egw...Kriseis pleon einai oi kaluteres mou files afou 3espaw,klaiw,fwnazw kai katalhgw 3erh na koimamai epeidh ta matia mou den anoigoun apo to klama...

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Συγγνώμη που δε σου απάντησα νωρίτερα αλλά αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας και δεν έμπαινα internet.
Νομίζω το περιοδικό ήταν το Elle Ιουλίου αλλά δεν το έχω τώρα μαζί μου για να το ελέγξω.

---

τι εχεις ρε; ελπιζω να μην τπτ σοβαρο! περαστικα παντως!

υγ ελ;;; http://homepage.eircom.net/~bray/em/msperv-r.gif

Ξερεις τι ειναι να μην μπορεις να φας και να κοιτας ολους τους αλλους να τρωνε και να τους ζηλευεις? Αυτο ειναι το χειροτερο πραγμα στο κοσμο.

Να λες φαε γιατι αλλιως θα πεθανεις ειχα φτασει σε σημειο να κοιταω στις στρουμπουλες κοπελες και να λεω θεε μου θελω και εγω να ειμαι ετσι.....

Δεν ειναι επομενως θεμα βαρους ή οχι ειναι κολληματα που εχουμε στο μυαλο μας .....

Τα αρρωστημενα μας μυαλα τα κανουν ολαα...........

Ελενα,
στα σβελτα γιατι ημουν αρρωστος και σημερα αναρωνω, ετσι κουραζομαι ευκολα αμα γραφω μεγαλα κειμενα.

1. Αποφυγε καθε ειδους φαρμακα - σκευασματα - μηχανηματα κλπ.

2. Απορριψε τα στερεοτυπα ομορφη - ασχημη.

3. Ειναι καλο να εχεις ενα νορμαλ κορμι. Ο μονος σωστος τροπος ειναι ο φυσικος.
Στο βαθμο λοιπον που πραγματικα σε ενδιαφερει κατι τετοιο, αναγκαστικα πρεπει να αλλαξεις τροπο τινα ζωη.
α. αλλαγη διατροφης - κοψε κατι και ενισχυεις κατι αλλο.
( η σημερινη διατροφη ετσι οπως εχει βιομηχανοποιηθει μονο υγιεινη δεν ειναι....)
β. επελεξε να κανεις μια αθλητικη κινηση, ισως 5 χιλιομετρα καθε πρωι, αν και το καλυτερο ειναι η πισινα.


Συνοπτικα,
οταν τα εφαρμοσεις ολα αυτα τοτε,

α. σαφεστατα θα φτιαξεις ενα καλυτερο κορμι, οχι αμεσα βεβαια.
β. θα σου ανεβει η ψυχολογια και η αυτοπεποιθηση και θα βλεπεις την καθημερινοτητα πιο ευκολα.

Θυμισου!
Μαγικες λυσεις δεν υπαρχουν!!!
υπαρχουν λυσεις αλλα πρεπει να ταλαιπωρηθεις εστω και λιγο!!!
και τελος οτι αποφασισεις, πρεπει να το ενταξεις στο καθημερινο η εβδομαδιαιο προγραμμα σου.


Καλη σου πορεια λοιπον.

δεν πιστεψα σε μαγικες λυσεις ποτε στη ζωη μου ευτυχως...το προβλημα που εχω στο σωμα μου δεν θα με ενοχλουσε αν δεν ηταν το προβλημα στο κεφαλι μου!βαρεθηκα να βριζω και να μειωνω συνεχως τον εαυτο μου.και παντα να τον συγκρινω με του αλλους και να τον βρισκω χειροτερο....
fallen τις ιδιες κρισεις παθαινω κι εγω και ολο και συχνοτερα τωρα πια αλλα υποθετω απο την αντιθετη πλευρα απ\'οτι εσυ....και ολο αυτο εχει επιπτωσεις σε ολες τις πλευρες της ζωης μου...
δεν κανω υπερβολες με το φαγητο...τουλαχιστον οχι παραπανω απο οτι οι αλλοι ανθρωποι...
οι τροφες μου συνηθως ειναι αρκετα υγιεινες το μονο που ισως πρεπει να μειωσω ειναι οι υδατανθρακες...κατα τα αλλα πιστεψτε με νομιζω πως κινουμαι σε φυσιολογικα πλαισια...
και σε διαιτολογο εχω παει...και κατεληξε ολη μου η ζωη να ειναι γυρω απο την διαιτα και για 5 μηνες να τρωω συνεχως τις ιδιες τροφες.οσπου,και ενω τα αποτελεσματα ηταν πολυ καλα,τα παρατησα ολα και σε διαστημα ενος χρονου τα ξαναπηρα τα κιλα....

Quote:

---

Originally posted by elenadark
δεν πιστεψα σε μαγικες λυσεις ποτε στη ζωη μου ευτυχως...το προβλημα που εχω στο σωμα μου δεν θα με ενοχλουσε αν δεν ηταν το προβλημα στο κεφαλι μου!βαρεθηκα να βριζω και να μειωνω συνεχως τον εαυτο μου.και παντα να τον συγκρινω με του αλλους και να τον βρισκω χειροτερο....

---

Ενω απο την αλλη αν τυχον τον συγκρινες και τον εβρισκες καλυτερο, ολα θα ηταν μια χαραααααααααα!!!
ετσι???
ετσι.... ετσι....

Ετσι μπορεις να καταλαβεις πως ειναι η αναποδη πλευρα του λαθους που κανεις.
Και στην παρουσα φαση το δικο σου λαθος ειναι οτι ευνουχιζεις με συστημα τον εαυτο σου.

Για παραδειγμα,
μπορεις να συγκρινεις τον εαυτο σου με μια αλλη κοπελα που ειναι πχ 1.85 και εσυ 1.70.
Αυτη ειναι πιο ψηλη.
Δεν μπορεις να συγκριθεις με μια κοπελα καθως την κοιτας και να πεις αυτη ειναι πιο ομορφη απο μενα, φτου γαμωτο!!!

Ο καθενας μας εχει την δικη του ομορφια και η μοναδικη, η δικη του!
Καλως η οχι ΔΕΝ συγκρινεται.

Προσανατολισου σε αλλα πραγματα και σε τετοια που απλως βασανιζεσαι ανευ λογου και αιτια....

δεν μιλαω μονο για ομορφια...αν και σε αυτην εγω δυστυχως δεν μπορω να σκεφτω ετσι και να πω πως καθενας εχει την δικη του ομορφια.μπορει να δω καποια και να πω αυτη δεν ειναι και τοσο ωραια αλλα εχει τον τροπο της.η για μια αλλη να πω οτι μπορει να εχει καποια κιλα παραπανω αλλα εχει αυτοπεποιθηση και κερδιζει τους αλλους.δεν ξερω αν γινομαι κατανοητημε ποιο τροπο κανω τις συγκρισεις....παντα βρισκω τους αλλους με καποιο τροπο να υπερτερουν απεναντι μου.η τουλαχιστον δεν ξερω να εκτιμαω τον εαυτο μου.αλλα γιατι το κανω αυτο?γιατι κανω παντα αυτη την κριση και την συγκριση??

κι εγώ αυτό παθαίνω ....χαμηλή αυτοπεποίθηση...αλλά μόνο στις πιο όμορφες μου...γιατί δεν είμαι ικανοποιημένη με αυτά που έχω και θέλω κι άλλα...ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟ!

Καλά είμαι. Σήμερα βγήκα από το νοσοκομείο μετά από 10 μέρες (μου είχαν δώσει λίγες ώρες άδεια προχτές). Και αυτό που έπαθα είναι απόστημα από εξαγωγή φρονιμήτη. Τι μπορεί να πάθεις από ένα δόντι.

Το άρθρο το κοίταξα, είναι πράγματι στο Elle (Ελ). Αναφέρεται στο βιβλίο της Τζίνα Κολάτα Rethinking Thin. Kai αυτό που λέει είναι ότι πέρα από τις διατροφικές συνήθειες επηρεαζόμαστε από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Όσον αφορά την αυτοπεποίθηση είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε μόνοι μας. Κι εγώ σύγκρινα τον εαυτό μου με μια φίλη μου στην εφηβεία μου μέχρι που κατάλαβα ότι άλλο σώμα είχε αυτή και άλλο εγώ και υπήρχαν πολλοί που τους άρεσα εγώ έτσι όπως ήμουν.
Δε ξέρω πως τα ξεπέρασα όλα αυτά. Νομίζω ότι ήταν μια αργή διαδικασία εσωτερικής συνειδητοποίησης που μου έβγαινε σε κάποιες στιγμές όλο μαζί σαν αποφθέγματα. Όπως όταν συνειδητοποίησα ότι κοιτάω τον εαυτό μου με τα μάτια των άλλων. Μα τι χαζομάρα. Αφού εγώ ζω μέσα από τα μάτια μου, λαμβάνω τον κόσμο μέσα από τη δική μου αντίληψη, άρα πρώτο λόγο πρέπει να έχει η δική μου γνώμη. Το να σκέφτομαι τόσο πολύ τη γνώμη των άλλων δεν έχει κανένα νόημα αφού αυτό που νομίζω είναι το 1/1000 από αυτό που σκέφτονται και δεν είναι σίγουρο καν ότι συνειδητοποιούνε οι ίδιοι.
Π.χ. νομίζουμε ότι απογοητεύσαμε κάποιον δικό μας και αυτό καταλαμβάνει τη σκέψη μας, ενώ ο άλλος μπορεί να ένιωσε μια μικρή απογοήτευση αλλά νιώθει τόσα πολλά για μας που δεν έχει καμία σημασία. Είμαστε το παιδί του, η αγάπη του, αυτός που θα τρελαθεί αν πάθουμε τίποτα. Και στο κάτω κάτω δε μπορούμε να είμαστε τέλειοι για τους άλλους, βασικά δε μπορούμε να είμαστε τέλειοι έτσι κι αλλιώς. Τι ορίζει την τελειότητα;
Έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε, να γευτούμε ικανοποίηση, χαρά, αγάπη. Εμείς θα τα νιώσουμε.