Νοσοφοβία pt 2 & αγωγή

Καλησπέρα, εδώ και ενάμιση μήνα έχω την εντύπωση ότι πάσχω από κάποια νευρολογική ασθένεια. Μετά από πολλές επισκέψεις σε γιατρούς ορθοπεδικούς & νευρολόγους, ο νευρολόγος που κατέληξα και έκανα τις πιο πολλές επισκέψεις, αφού είδε καθαρές μαγνητικές και καθαρό ηλεκτρομυογράφημα και με μια κλινική εξέταση απέρριψε το ενδεχόμενο να έχω κάτι πολύ σοβαρό και μετά από μια συζήτηση που είχαμε σχετικά με το πόσο έχω πεισθεί ότι δεν έχω τίποτα μου έγραψε για μικρό χρονικό διάστημα τα φάρμακα CENTRAC & PREFUCET. Βασικά είμαι 22 χρονών και δεν ξέρω τι να κάνω, να τα πάρω ? [ Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι την υγεία μου 24/7 και αγχώνομαι τίγκα ] ή μετά θα τα χρειάζομαι για να ηρεμώ ? Κάθε εμπειρία & βοήθεια ευπρόσδεκτη.

είμαι σε μια τέτοια φάση τώρα.το πέρασα βέβαια κ παλιότερα κ το ξεπέρασα με φαρμακευτική αγωγή.αυτή τη στιγμή κ εγώ παίρνω χαναχ και αναφρανιλ μου ανέβασε τη δόση λίγο.εγώ έχω πάει κ στο στάδιο του να κάθομαι να κοιτάζω τις παρενέργεις των χαπιών κ να τα παθαίνω όλα μετά.πάρτα θα σε βοηθήσουν.απλά θα δράσουν σε κανα 10ημερο.πόσο σε καταλαβαίνω.κ εγώ φοβάμαι θα πάθω κάτι.

υ.γ. κ εγώ είμαι μικρή 25, και έχω πάρει αρκετά αντικαταθλιπτικά :/

Γενικώς όποιον έχω ρωτήσει σχετικά με το θέμα μου είπε να τα πάρω, απλά το μόνο κόλλημα μου είναι ότι δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά τα πράγματα που νιώθω είναι ψυχολογικής φύσεως αν και έχω κάνει πάρα πολλές εξετάσεις και έχω δει πολλούς γιατρούς και όλα συμφωνούν στο ότι δεν έχω κάτι. Σκέφτομαι δηλαδή ότι η λογική υπαγορεύει ότι 10 γιατροί και αρκετές καθαρές εξετάσεις είναι αρκετά για να πεισθεί κάποιος ότι δεν έχει κάτι σοβαρό αλλά σε εμένα κάτι μέσα μου με " τρώει " και μου βάζει αμφιβολίες. Φαντάζομαι βέβαια ότι όλοι οι άνθρωποι που πάσχουν από νοσοφοβία το ίδιο κόλλημα πρέπει να έχουνε ..

το ίδιο ακριβώς.ακου λίγο και εμένα.ας πούμε ο γιατρός μου λέει οτι υπάρχει 0,1% πιθανότητα να πεθάνω απο παρενέργειες των χαπιών.εγώ κολλάω στο 0,1 οτι θα το πάθω ενώ είναι πιο πιθανό να βγω έξω κ να με πατήσει αυτοκίνητο.τι να κάνω που κολλάω έτσι;;;;

Και εγώ, οι πιθανότητες με καθαρές εξετάσεις + νευρολογικές κλινικές εξετάσεις καθαρές να έχω κάτι σοβαρό είναι πιο κάτω από 0,1 % αλλά όταν νιώθω κάτι σωματικό δεν μπορώ να το αποδώσω στο άγχος τόσο εύκολα παρόλο που πλέον αυτό φαίνεται να είναι η μόνη εξήγηση ...

ξερετε τι πιστευω, παιδια? οτι αν το αποδεχτουμε οτι φταιει το αγχος τοτε αυτο θα ειναι δυσκολοτερο να αντιμετοπιστει. λεμε πχ. οκ εχω κατι παθολογικο.θα παω σε γιατρους θα το βρουνε θα μου δωσουν θεραπεια και θα περασει. αν ομως ολο αυτο γινεται απο το αγχος εκει τι κανουμε??? ψυχιατροι ψυχολογοι φαρμακα ποιος θα βοηθησει? και θα εχουν αποτελεσμα ολα αυτα? εδω και ενα μηνα ξερω την αιτια που μου εφερε το αγχος. ελα ομως που το ρημαδι δεν περναει. και δεν θελω να ξαναμπλεξω με αντικαταθλιπτικα γιατι σκεφτομαι οτι δεν θελω να τα αντιμετοπιζω ολα με φαρμακα. και εκει ειναι που λεω καλυτερα να ειχα κατι παθολογικο παρα ψυχολογικο. απο το αγχος ειναι ολα δυστυχως,παιδια. και εμενα πλεον με φοβιζει η αντιμετοπιση του.

Εν τέλει τα άρχισα εχθές το βράδυ, αφού το μυαλό μου το κούφιο μου έβαλε ιδέες να ψάξω πάλι στο net για περιπτώσεις με καθαρές εξετάσεις που μετά αποδείχθηκε ότι είχαν κάτι και είδα διάφορα τέτοια .. Σήμερα αποφάσισα να κάνω ακριβώς ότι μου είπε ο γιατρός μου. Μπλοκάρω όλα τα ιατρικά site που μπορώ να φανταστώ [ αφήνω μόνο το e psychology και ένα παρόμοιο forum αμερικάνικο ]. Βάζει τον κωδικό ένας φίλος μου και του λέω ότι για 2 μήνες δεν μου τον δίνει με ΤΙΠΟΤΑ, συνεχίζω την αγωγή αυτήν όσο μου είπε ο γιατρός και μετά αν το κρίνει ο γιατρός αναγκαίο ξαναπάω για εξετάσεις .

Quote:

---

Originally Posted by The_Mechanic

Γενικώς όποιον έχω ρωτήσει σχετικά με το θέμα μου είπε να τα πάρω, απλά το μόνο κόλλημα μου είναι ότι δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά τα πράγματα που νιώθω είναι ψυχολογικής φύσεως αν και έχω κάνει πάρα πολλές εξετάσεις και έχω δει πολλούς γιατρούς και όλα συμφωνούν στο ότι δεν έχω κάτι. Σκέφτομαι δηλαδή ότι η λογική υπαγορεύει ότι 10 γιατροί και αρκετές καθαρές εξετάσεις είναι αρκετά για να πεισθεί κάποιος ότι δεν έχει κάτι σοβαρό αλλά σε εμένα κάτι μέσα μου με " τρώει " και μου βάζει αμφιβολίες. Φαντάζομαι βέβαια ότι όλοι οι άνθρωποι που πάσχουν από νοσοφοβία το ίδιο κόλλημα πρέπει να έχουνε ..

---

Τη "συγχιση" που εχεις σχετικα με το αν τα προβληματα σου ξεκινανε απο το σωμα ή απο την κακη ψυχολογια την εχω κι εγω χρονια τωρα. Εχω καταληξει (χωρις να ειμαι απολυτος) οτι προκειται για συνδιασμο Στη περιπτωση μου εχω χρονια προβλημα με μια μεσοπλευριο ψυξη στη αριστερη ομοπλατη και το χερι καθως επισης και σπασμους στο γαστρεντερικο. Αυτο ειναι το σωματικο μερος του προβληματος το οποιο εχει προκληθει απο εξωτερικους παραγοντες,βρεθηκα σε καποιο κρυο ρευμα καποτε δεν προσεξα την πατησα. Απο εκει και περα η ομοπλατη μου και το γαστρεντερικο εχουν γινει ευαισθητα. Και τωρα ερχεται το αγχος και η χρονια κακη ψυχολογια μου η οποια οταν εκδηλωνεται στο σωμα που θα παει? Εκει που εχω ευαισθησια δηλαδη στην ομοπλατη και το γαστρεντερικο και θα επιδεινωσει ασχημα το σωματικο μου προβλημα. Θελω να πω οτι το αγχος εκδηλωνεται πιο ευκολα στο σωμα σε σημεια οπου ηδη προηπαρχει κατι. Απο την στιγμη που επιδεινωνονται λογω αγχους τα σωματικα τοτε η εξελιξη ειναι να προκληθουν προσθετα σωματικα και πονοι και κατα συνεπεια περισσοτερο αγχος και...να ο φαυλος κυκλος. Και να η συγχιση και στο τελος δεν μπορεις να καταλαβεις τι φταιει για τι...
Αν δουμε το θεμα καπως...αναποδα εχουμε και λεμε: Το σωματικο προβλημα υπαρχει (ολους με τα χρονια αρχιζει και μας ποναει κατι) και δεν αλλαζει. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. Δηλαδη μπορουμε να κανουμε κατι με το μαμημενο το αγχος. Μπορουμε να ψαξουμε τροπους να το ελεγξουμε να το περιορισουμε ωστε να μην ποναμε τοσο. Οι ψυχιατροι δινουν φαρμακα με τις γνωστες παρενεργειες(εχω περασει απο αυτο το σταδιο). Οι ψυχολογοι δεν δινουν φαρμακα αλλα πραγματικα βοηθανε (αυτο κανω τωρα, ψυχοθεραπεια). Ομως θελει υπομονη επιμονη χρονο και χρημα. Στην ουσια επανεκπαιδευεις τον εαυτο σου να μαθει να μη τα μαζευει μεσα του αλλα ,χωρις πλακα, να τα φορτωνει στον κοκκορα που λεμε.
Επισης επειδη τα εχω ψαξει και τα εχω κανει βοηθανε οι εναλλακτικες θεραπειες (βελονισμος, ρεφλεξιολογια , διαλογισμος). Αλλωστε και στην ψυχοθεραπεια που κανω παρατηρω οτι πολλες ασκησεις για ελεγχο του στρες ειναι ιδιες με τον διαλογισμο και την χαλαρωση. Επισης καποια σημεια στο σωμα, που μου λεει η ψυχολογος τα οποια αν τα πιεσεις η τα τριψεις ξεαγχωνεσε λιγο ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα σημεια που οι βελονιστες σου βαζουν βελονες.
Εν κατακλειδι πιστευω οτι αν εχεις καποιο σωματικο προβλημα το αγχος στο μεγενθυνει υπερβολικα και αρχιζεις τρεχεις στους γιατρους οι οποιοι δεν σου βρισκουν τιποτα ιδιαιτερο.
Επισης και να μην εχεις καποιο σωματικο προβλημα η μονιμη εκθεση στο στρες θα το προκαλεσει γιατι το συσσωρευμενο αγχος θα πρεπει καπου να εκδηλωθει.
Η ουσια ειναι να ψαξουμε τι προκαλει το αγχος και να αρχισουμε να το ελεγχουμε.
Αυτο που κανουμε ειναι σαν να ειμαστε σε αδιεξοδο ,γυρω γυρω τοιχοι και εμεις να χτυπαμε το κεφαλι μας πανω τους. Και ομως υπαρχει τροπος να γλυτωσουμε απλα καποιος να μας δειξει τον δρομο για να γυρισουμε πισω εκει που ειμασταν καλυτερα...

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Τη "συγχιση" που εχεις σχετικα με το αν τα προβληματα σου ξεκινανε απο το σωμα ή απο την κακη ψυχολογια την εχω κι εγω χρονια τωρα. Εχω καταληξει (χωρις να ειμαι απολυτος) οτι προκειται για συνδιασμο Στη περιπτωση μου εχω χρονια προβλημα με μια μεσοπλευριο ψυξη στη αριστερη ομοπλατη και το χερι καθως επισης και σπασμους στο γαστρεντερικο. Αυτο ειναι το σωματικο μερος του προβληματος το οποιο εχει προκληθει απο εξωτερικους παραγοντες,βρεθηκα σε καποιο κρυο ρευμα καποτε δεν προσεξα την πατησα. Απο εκει και περα η ομοπλατη μου και το γαστρεντερικο εχουν γινει ευαισθητα. Και τωρα ερχεται το αγχος και η χρονια κακη ψυχολογια μου η οποια οταν εκδηλωνεται στο σωμα που θα παει? Εκει που εχω ευαισθησια δηλαδη στην ομοπλατη και το γαστρεντερικο και θα επιδεινωσει ασχημα το σωματικο μου προβλημα. Θελω να πω οτι το αγχος εκδηλωνεται πιο ευκολα στο σωμα σε σημεια οπου ηδη προηπαρχει κατι. Απο την στιγμη που επιδεινωνονται λογω αγχους τα σωματικα τοτε η εξελιξη ειναι να προκληθουν προσθετα σωματικα και πονοι και κατα συνεπεια περισσοτερο αγχος και...να ο φαυλος κυκλος. Και να η συγχιση και στο τελος δεν μπορεις να καταλαβεις τι φταιει για τι...
Αν δουμε το θεμα καπως...αναποδα εχουμε και λεμε: Το σωματικο προβλημα υπαρχει (ολους με τα χρονια αρχιζει και μας ποναει κατι) και δεν αλλαζει. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. Δηλαδη μπορουμε να κανουμε κατι με το μαμημενο το αγχος. Μπορουμε να ψαξουμε τροπους να το ελεγξουμε να το περιορισουμε ωστε να μην ποναμε τοσο. Οι ψυχιατροι δινουν φαρμακα με τις γνωστες παρενεργειες(εχω περασει απο αυτο το σταδιο). Οι ψυχολογοι δεν δινουν φαρμακα αλλα πραγματικα βοηθανε (αυτο κανω τωρα, ψυχοθεραπεια). Ομως θελει υπομονη επιμονη χρονο και χρημα. Στην ουσια επανεκπαιδευεις τον εαυτο σου να μαθει να μη τα μαζευει μεσα του αλλα ,χωρις πλακα, να τα φορτωνει στον κοκκορα που λεμε.
Επισης επειδη τα εχω ψαξει και τα εχω κανει βοηθανε οι εναλλακτικες θεραπειες (βελονισμος, ρεφλεξιολογια , διαλογισμος). Αλλωστε και στην ψυχοθεραπεια που κανω παρατηρω οτι πολλες ασκησεις για ελεγχο του στρες ειναι ιδιες με τον διαλογισμο και την χαλαρωση. Επισης καποια σημεια στο σωμα, που μου λεει η ψυχολογος τα οποια αν τα πιεσεις η τα τριψεις ξεαγχωνεσε λιγο ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα σημεια που οι βελονιστες σου βαζουν βελονες.
Εν κατακλειδι πιστευω οτι αν εχεις καποιο σωματικο προβλημα το αγχος στο μεγενθυνει υπερβολικα και αρχιζεις τρεχεις στους γιατρους οι οποιοι δεν σου βρισκουν τιποτα ιδιαιτερο.
Επισης και να μην εχεις καποιο σωματικο προβλημα η μονιμη εκθεση στο στρες θα το προκαλεσει γιατι το συσσωρευμενο αγχος θα πρεπει καπου να εκδηλωθει.
Η ουσια ειναι να ψαξουμε τι προκαλει το αγχος και να αρχισουμε να το ελεγχουμε.
Αυτο που κανουμε ειναι σαν να ειμαστε σε αδιεξοδο ,γυρω γυρω τοιχοι και εμεις να χτυπαμε το κεφαλι μας πανω τους. Και ομως υπαρχει τροπος να γλυτωσουμε απλα καποιος να μας δειξει τον δρομο για να γυρισουμε πισω εκει που ειμασταν καλυτερα...

---

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες να τα φορτώνω όλα στον κόκορα, αυτό το έχω από παλιά να συσσωρεύω μέσα μου καταστάσεις/άγχη/εκνευρισμούς χωρίς να τα ξεσπάω κάπου άμεσα. Επίσης τον διαλογισμό τον είχα σκεφτεί και εγώ κάποτε αρκετά σοβαρά αλλά έμεινε στην σκέψη. Με ψυχολόγο δεν έχω καλή σχέση καθώς όταν είχα πάει για το άγχος με την υγεία κλπ μου φάνηκε πιο κλισέ κι από ταινία του Tarantino μόνο που η ψυχολόγος το είχε αυτό με την κακή έννοια. Ήταν σαν να είχε έτοιμες ερωτήσεις ανεξάρτητα με το τι της έλεγα. Θα μου πεις θα υπάρχουν και άλλοι καταλληλότεροι αλλά τώρα μου φαίνεται δύσκολο. Μου φαίνεται ότι θα με βοηθήσει περισσότερο πχ αν κανονίζω μια συνάντηση τον μήνα με έναν κανονικό γιατρό να μου λέει ότι δεν παρατηρεί κάτι καινούριο :p . Χαίρομαι που το έχεις ξεκαθαρίσει αυτό, πιστεύω είναι σημαντικό να ξέρεις ότι απλά μεγαλοποιείς συμπτώματα λόγω άγχους. Εγώ ακόμα δεν έχω φτάσει εκεί, πιστεύω όταν φτάσω θα αρχίσω να είμαι αληθινά καλύτερα.

αλήθεια μπράβο γιαυτό που έκανες!και εγώ θέλω να μπλοκάρω να μπαίνω στις πανεργειες των φαρμάκων και δεν ξέρω πως γίνεται.και εγώ έκανα μεγάλη προσπάθεια για να ανεβάσω τη δοση του αντικαταθλιπτικού γιατί φοβόμουν.βλέπω όμως μέρα με τη μέρα έπρεπε γιατί οι εμμονές είναι εμμονές και δεν φεύγουν μόνο με λόγια.φεύγουν για λίγη ώρα αλλά επιστρέφουν και σε καταστρέφουν.

Quote:

---

Originally Posted by The_Mechanic

. Με ψυχολόγο δεν έχω καλή σχέση καθώς όταν είχα πάει για το άγχος με την υγεία κλπ μου φάνηκε πιο κλισέ κι από ταινία του Tarantino μόνο που η ψυχολόγος το είχε αυτό με την κακή έννοια.

---

ΚΑΛΟΟΟ...:D
Κοιταξε το οτι εγω κατεληξα σε ψυχολογο οπου πιστευω οτι βρηκα μια βοηθεια δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν αλλοι τροποι να βρεις την ψυχικη σου ηρεμια. Σιγουρα υπαρχουν και πιστευω οτι αφου το ψαχνεις καποια στιγμη θα καταληξεις κι εσυ τι και ποιος μπορει να σε βοηθησει. Απλα μην το αφηνεις γιατι ,το ξερεις ηδη, το αγχος οσο το αφηνεις τοσο απλωνεται μεσα σου και τοσο χειροτερευει την ζωη σου. Οταν θα καταφερεις ομως να το ελεγξεις ή να συνηδειτοποιησεις τι θελει το αγχος να σου πει τοτε θα αρχισεις την αντιστροφη πορεια. Και οσο θα καταφερνεις να μειωνεις το αγχος τοσο θα ξαναβρισκεις τον παλιο σου εαυτο που ησουν καλυτερα και αυτο θα σου δινει περισσοτερη δυναμη. Κατι τετοιο εχω αρχισει να ζω εγω (οχι ολη την ημερα δυστυχως ακομα) και πραγματικα ειναι κατι καλο γαμοτο μου....και ολα αυτα που σου γραφω στα γραφω εσενα για να τα διαβαζω και να τα συνηδειτοποιω κι εγω...

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

ΚΑΛΟΟΟ...:D
Κοιταξε το οτι εγω κατεληξα σε ψυχολογο οπου πιστευω οτι βρηκα μια βοηθεια δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν αλλοι τροποι να βρεις την ψυχικη σου ηρεμια. Σιγουρα υπαρχουν και πιστευω οτι αφου το ψαχνεις καποια στιγμη θα καταληξεις κι εσυ τι και ποιος μπορει να σε βοηθησει. Απλα μην το αφηνεις γιατι ,το ξερεις ηδη, το αγχος οσο το αφηνεις τοσο απλωνεται μεσα σου και τοσο χειροτερευει την ζωη σου. Οταν θα καταφερεις ομως να το ελεγξεις ή να συνηδειτοποιησεις τι θελει το αγχος να σου πει τοτε θα αρχισεις την αντιστροφη πορεια. Και οσο θα καταφερνεις να μειωνεις το αγχος τοσο θα ξαναβρισκεις τον παλιο σου εαυτο που ησουν καλυτερα και αυτο θα σου δινει περισσοτερη δυναμη. Κατι τετοιο εχω αρχισει να ζω εγω (οχι ολη την ημερα δυστυχως ακομα) και πραγματικα ειναι κατι καλο γαμοτο μου....και ολα αυτα που σου γραφω στα γραφω εσενα για να τα διαβαζω και να τα συνηδειτοποιω κι εγω...

---

σωστοοοοςςςςς!!!!!

καλησπερα παιρνω 6 μερες μισο και 15 ολοκληρο seropram και κατα περισταση xanax αλλες φορες 3 χ 025 αλλες ενα 0.25 και αλλες 2 χ 0.50 αναλογως.ακομα εχω υπερεναση πολυ και πιο πολυ απο την υπερενταση που ειχα πριν ξεκινησω!!ποτε θα πρεπει ναπεριμενω καποιο αποτελεσμα απο το φαρμακο.μηπως δεν με πιανει??
και πιστευετε οτι η δοση χαναξ ειναι πολυ μεγαλη και θα εξαρτηθω??πιο πολυ αυτο με φοβιζει

Καλημέρα σε όλους ! Ένα follow up σε περίπτωση που κάποιος διαβάσει το thread και περνάει τα ίδια που πέρασα και εγώ. Μετά από δυο χρόνια, όλοι αυτοί οι γιατροί που με είχαν δει αποδεικνύονται σωστοί διότι είμαι υγιέστατος. Για τις "ιδέες" μου ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή και δεν το μετανιώνω καθόλου γιατί το άγχος αυτό με ταλαιπωρούσε καθημερινά. Τώρα έχω διακόψει την αγωγή εδώ και έξι μήνες. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι το άγχος τελικά αποδεικνύεται πιο επικίνδυνο απ' ότι νόμιζα. Μπορεί άνετα να εκδηλωθεί σωματικά και επίσης άνετα να σε κάνει να νομίσεις ότι πεθαίνεις ενώ δεν έχεις τίποτα. Η ιδέα ότι έχεις κάτι εν τέλει σου προκαλεί κάτι, για αυτό μην κάνετε το λάθος που έκανα εγώ και ψάξετε στο internet για διαγνώσεις, αν πιστεύετε ότι έχετε κάτι πηγαίνετε στον γιατρό σας και αν σας διαβεβαιώσει ότι δεν έχετε τίποτα, βγάλτε το από το κεφάλι σας και γλιτώστε την ταλαιπωρία ! :)

φιλε Mechanic αυτο μας δινει κουραγιο, ειμαι στην φαση τωρα που ησουν εσυ, επισκεψεις σε γιατρους, δυσπιστια ως προς την αιτια των προβληματων, αναζητηση στο google και αυτοδιαγνωσεις!Χαλια σχεδον καθε μερα, για να δουμε πως θα εξελιχθει...
και παλι μπραβο που βγηκες απο το "λουκι"

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγεις είναι η αυτοδιάγνωση με βάση το internet. Το έμαθα με τον "κακό" τρόπο. Έφτασα στο σημείο να εμπιστευθώ κάποιο forum ή ιατρικό site περισσότερο από πέντε γιατρούς. Όταν βγήκα από αυτήν την φάση και το σκέφτηκα με καθαρότερο μυαλό είδα ότι αυτά τα δύο δεν εξισώνονται. Σου εύχομαι να φύγεις και συ γρήγορα από αυτήν την φάση γιατί ξέρω τι είναι.

The_Mechanic χαίρομαι που τα κατάφερες έστω κ μετά από χρόνια, αλλά κατάλαβες πόσο κακό έκανες εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου με το άγχος κ τις φοβίες σου, παρά οι υποτιθέμενες αρρώστιες που νόμιζες ότι θα σε χτυπήσουν.