Είμαι κακός άνθρωπος?

Καλησπέρα...

Υπάρχει κάτι που με απασχολεί και θα ήθελα τις απόψεις σας. Και μόνο η ιδέα που μου έχρεται στο μυαλό που θα περιγράψω νιώθω δυσφορία γιατί δεν θέλω να είμαι έτσι και ανυσηχώ.. Θα ήθελα την άποψη σας μιας και ντρέπομαι να το πώ οπουδήποτε...

Εχω διαπιστώσει ότι στα δυσάρεστα γεγονότα για άλλους νιώθω χαιρεκακία.. Οταν ακούω για προβλήματα άλλων ακόμα και υγείας δεν ξέρω αν στεναχωρίεμαι αλλά φοβάμαι ότι νιώθω ότ με εξιτάρει.. Παρόλο που πάντα σκίζομαι για όλουσ και προσπαθώ πάντα να τους στηρίζω πίανω τον εαυτό μου να νιώθει έτσι και φρικάρω... και όντας ενοχική το άνχος μου για το ότι είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και ότι θα τρελαθώ χτυπάει κόκκινο...

Σήμερα πχ άκουσα για το παιδάκι ενός φίλου μου ότι το εξετάζουν γιατί κάτι έχει και μπορεί να είναι σοβαρό... Ολοι χλώμιασαν και εγώ αντί να καταρακωθώ όπως οι άλλοι σκεφτόμουν πωπω λές να πάθει αυτό λες να πάθει το άλλο, δεν ένιωσα συμπόνια, απλά σκεφτηκα το χειρότερο σενάριο και άρχισα να αναρωτιέμαι και να τεστάρω τον εαυτό μου εάν το επιθυμώ κίολας και φρίκαρα. Απο το απόγευμα δεν μπορώ να ήρεμίσω με τον εαυτό μου...

Φοβάμαι και με σιχαίνομαι δεν θέλω να είμαι έτσι. Σκέφτομαι μήπως επιθυμώ τον πόνο του άλλου ή τπ χειρότερο σενάριο για να του συμπαρασταθώ και να γανώ καλή αλλά και πάλι δεν νομίζω... γιατί πχ ακόμα και σε φυσικές καταστροφές σε ανθρώπουσ που δεν ξέρω δεν τα παρακολουθώ γιατι συμπονώ αλλα γιατι το βρίσκω exiting,,,

Πείτε μου ρε παιδία, αυτές οι χαιρεκακεσ σκέψεις συμβάινουν και σε άλλους ή να το ψάξω παραπάνω... Τρελλένομαι είμαι κίνδυνος? Είμαι ο χειρότερος άνθρωπος???

Καταρχάς ηρέμησε.... Δοκίμασε να μιλήσεις καλύτερα με κάποιον ειδικό....
είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω

Έχω αισθανθεί κάπως παρόμοια.Αρχικά, μαθαίνω κάτι δυσάρεστο και φοβάμαι ότι θέλω να γελάσω.Εάν ξεπεράσω το στάδιο μην παρεξηγηθώ, αρχίζω να αναρωτιέμαι εαν πραγματικά με έκανε να χαρώ αυτό το δυσάρεστο συμβάν.Τότε αρχίζω να αισθάνομαι ενοχές το συζητάω με τον πατέρα μου ή με τον ψυχολόγο και με καθησυχάζουν λέγοντας μου ότι μόνο και μόνο που με προβληματίζει δεν είμαι κακός.Επίσης, προσπαθώ να λυπηθώ για το δυσάρεστο γεγονός βάζοντας με το μυαλό μου στη θέση των παθόντων τον εαυτό μου ή κάποιον δικό μου που αγαπώ ιδιαίτερα.Καμιά φορά για να αντιμετωπίσω τις ενοχές κάνω τελετουργικά.Έχω αισθανθεί παρόμοια όταν ακούω για φυσικές καταστροφές ή ατυχήματα στην τηλεόραση.
Πάσχω από ΙΔΨ χρόνια και την καταπολεμώ με φαρμακευτική αγωγή και με συμβουλευτική ψυχοθεραπεία.

anwnimi3 Ξέχασα να σε ρωτήσω έχεις και άλλα συμπτώματα ΙΔΨ;Πώς τα αντιμετωπίζεις;

Οχι δεν έχω τίποτα άλλο. Δεν έχει διαγωνιστεί κάτι ούτε παίρνω φάρμακα.. Απλά ήθελα να δω αν και άλλοι σκέφτονται ετσι... Κανεις;;

anwnimi3 Όπως σου απάντησα έχω παρόμοιες σκέψεις κι εγώ...

Μάλλον δεν θα είμαι φυσιολογική τι να πω..οι φυσιολογικόι δεν θα τα σκέφτονται αυτα..

anwnimi3 Άρα ούτε εγώ είμαι φυσιολογικός :P Πόσο χρονών είσαι; Απλά μου κάνει εντύπωση πώς και το έγραψες στο forum της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.

Είμαι 30... Το έγραψα γιατι αυτο φοβάμαι οτι έχω και θα τρελαθω..

Δεν έχεις τίποτε οι περισσότεροι χαίρονται όταν γίνεται μαλακία στον άλλο ασε τι δείχνουν το επιθυμητό είναι να είσαι αδιάφορη αφού δε γίνεται σε σένα

Μην φοβάσαι...Να σκεφτείς ότι από τη στιγμή που δεν σου αρέσουν αυτές οι σκέψεις δεν είσαι κακός άνθρωπος και μην τους δίνεις σημασία.....Εάν επιμένουν θα σε συμβούλευα να συναντήσεις κάποιο ψυχολόγο. Μην αγχώνεσαι...

και μενα με πιανει νευρικο γελιο οταν βλεπω ανθρωπο να παθαινει ατυχημα, αλλα δε λεω οτι ειμαι κακος ανθρωπος μονο γι'αυτο.

Εσυ κενο (δεν σε κανω παραθεση μιας κ το τελευταιο μηνυμα πριν το δικο μ δικο σ ειναι), κακος δν εισαι, ουτε χαιρεκακος, σαν αυτο π μαλλον περιγραφει η κοπελα στο αρχικο ποστ (κ λεω μαλλον μη πεσει κανενα αρπαχτικο να με φαει). εσυ εχεις απλως το black-humor κ την καφριλα. το οποιο δν ειναι καθολου κακο κ το οποιο εχω κι εγω ενιοτε. καφριλα σε θυληκη εκδοση. αλλο ομως ειναι η καφριλα κ αλλο η χαιρεκακια. ελπιζω να τα διαχωριζεις. δεν θελω να φορτωσω με ενοχες την κοπελα αλλα κ απ την αλλη δν ειναι ωραιο να δινουμε αλλοθι σε σκεψεις/πραξεις κακες, με τη δικαιολογια "τουλαχιστον εχεις το γνωθι σ αυτον". το οτι εχει καποιος αυτογνωσια δν αλλαζει το αποτελεσμα. επειδη κι εγω παλιοτερα σκεφτομουν κ επαιρνα καποια πραγματα με τροπο παρομοιο με τον τροπο π τα βλεπει η κοπελια κ πλεον ντρεπομαι για τον εαυτο μ π ειχα φτασει σε τοσο ευτελες κ μικροπρεπες επιπεδο, να θεσω καποια συλλογιστικη (διαδικασια). Σκεψου λοιπον κ διερωτησου : (ισως κανω κ μια μικρη προβολη των δικων μ παλαι ποτε σκεψεων, αλλα πιστευω η συλλογιστικη π θετω βοηθαει κ ταιριαζει, διοτι οι προκειμενες δν αλλαζουν, ασχετως συμπερασματος)

1) Πχ ας πουμε μαθαινεις ενα παιδακι αρρωστησε, η μια γνωστη σου εχει σοβαρο θεμα υγειας, η παρατησε τις σπουδες του καποιος, η καποια φιλη σου παχυνε κ ασχημυνε κτλ.. σκεψου λοιπον.. Γιατι να χαρω? Τι οφελος θα εχω εγω αμα αυτη παχυνε κ ασχημυνε? κανενα. Τι θα αλλαξει στη ζωη μου τωρα π αυτη εγινε ετσι? Τιποτα. Γιατι να χαρω? Μηπως ειναι ανταγωνιστρια σε κανα μοντελινγκ κ τωρα δν κινδυνευω να μ παρει τη θεση? Οχι. Αρα?

2) Αμα καποιον τον βρηκε δυστυχια, γιατι να χαρω? Μηπως επειδη κατα βαθος ειμαι κομπλεξικη κ σκυλα κ χαιρομαι επειδη μετα θα του παριστανω τη μητερα τερεζα κ ειμαι απλα μια υποκριτρια π τωρα στη δυστυχια του θα παριστανω οτι ειμαι διπλα του, επειδη οταν ηταν καλα προφανως ζηλευα κ δν εκδηλωνα τη χαρα μ, κ τωρα με επιασε το "ενδιαφερον"?

3) Το βασικοτερο. Εχεις αραγε σκεφτει οτι οπως σκεφτεσαι εσυ κ νιωθεις για τους αλλους μπορει να νιωθουν κι οι αλλοι το ιδιο για σενα? δεν κατεχεις καμια αποκλειστικοτητα ξερεις. ουτε εχεις μονο εσυ το προνομιο να χρησιμοποιεις το "εχω αυτογνωσια κ ειμαι ενοχικη" για αλλοθι. σκεψου λοιπον οτι οταν κι εσενα σε βρει καποιο δυστυχια κ βρισκεσαι εσυ για εξετασεις στο νοσοκομειο κ οχι το παιδακι (απευχομαι βεβαια, αλλα ανθρωποι ειμαστε, στο απυροβλητο δεν ειναι ΚΑΝΕΙΣ), οτι εκεινη τη στιγμη μια αλλη κοπελιτσα η αγορι θα σκεφτεται για σενα οπως σκεφτεσαι εσυ για τους αλλους τωρα. καλυτερα τωρα? χοχοχοχο

Σορρυ αν ειμαι σκληρη σε καποια σημεια κ αν σε καποια δινω ατυχη παραδειγματα, αλλα καλο ειναι να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους. εχω διαβασει κ απο αλλα κοριτσακια να λενε οτι χαιρονται κατα βαθος οταν καποιος αλλος παθαινει κατι κακο, κ να το δικαιολογουν με τον μανδυα του "δν το κανω επιτηδες, ετσι μ βγαινει, παω κ σε ψυχολογο κ το συζηταω". σορρυ αλλα η χεραικακια κ η ζηλεια ειναι θεμα χαρακτηρα κ ολα τα αλλα ειναι δικαιολογιες για να συμμαζεψουμε τα ασυμμαζευτα. μην τα παιρνεις ολα προσωπικα, γενικα μιλαω, παιρνω αφορμη το θεμα σου για να γραψω κ 2 σκεψεις παραπανω.

δε ξερω τι ειμαι, δε μπορω να δω οπως με βλεπουν ολοι. νομιζω ομως ειχα ανοιξει και παλιοτερα θεμα που το περιεγραφα αυτο που παθαινω με το γελιο.

Ναι ρε βλακα το θυμαμαι, "σοβαρο προβλημα με σπαστικο γελιο" δν λεγοτανε? π ελεγες κ για εναν υδραυλικο μαστορα κατι τετοιο π ηρθε στο σπιτι κ βιδωνε κατι μαλακιες κ σε πιασε γελιο κ ειχα πει κ εγω κατι για κηδειες κ μπλακ χιουμορ? αυτο λεγεται καφριλα μαναρι μου κι εγω το εχω, αλλο ομως αυτο αλλο η χεραικακια. θυμηθηκα τωρα ενα περιστατικο για να σου δωσω να καταλαβεις οτι καμια φορα παιζει ρολο κ ο τροπος π γινετει κατι, αλλιως πχ να πεσει καποια με σταρακια, κ αλλιως απο τα 12ποντα, αλλιως να σαβουρνιαστει ενας χοντρος αλλιως ενας αδυνατος, εχει ορισμενες τουμπες π πεφτουν με στυλ κ ειναι ολα τα λεφτα, εχει κ βιντεακια στο youtube.. τι θα σου λεγα, α ναι, τεσπα πριν 2-3 χρονια κατεβαινοντας απο το λιμανι της τηνου για να παμε μυκονο εκει στο λιμανι σε κατι σκαλακια κατεβαινε ενας με 10 βαλιτσες κ παιρνει μια σαβουρντα κ επεφτε με στυλ κ απο πανω κ οι βαλιτσες χαχαχαχαχα κ σε σημειο π μετα τον καταπλακωσαν κ γελουσε κ ο κοσμος (οχι κακοπροαιρετα) αυτο θυμηθηκα τωρα, ορισμενοι πεφτουν με στυλ ρε παιδι μ

Κοίταξε αυτό το παθαίνω και εγώ. Ακούω κάτι κακό για τους άλλους, και το μόνο που κάνω είναι να με πιάνει μια απάθεια να μην με αγγίζει τίποτα και να σκέφτομαι τα χειρότερα για αυτήν την κατάσταση. Όμως κάποιες φορές αφού σκέφτομαι όσα περνάνε από το μυαλό μου, φοβάμαι ότι κάποια στιγμή οι σκέψεις που κάνω για τους άλλους, χωρίς όμως να επιθυμώ με την θέληση μου το χειρότερο για αυτούς, θα γυρίσουν σε εμένα και όταν θα πάθω εγώ κάτι δεν θα είναι κανείς δίπλα μου και θα με βλέπουν όλοι με απάθεια. Νομίζω όμως, και είναι το μοναδικό πράγμα, που με κάνει να δικαιολογώ τον εαυτό μου για αυτή την στάση, ότι μας έχουν κάνει έτσι οι καταστάσεις. Εννοώ με όλη αυτήν την κατάσταση που κυριαρχεί πλέον, και δεν είναι μόνο οικονομική αλλά επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ζωή μας, μας έχουν κάνει τα ΜΜΕ κυρίως να θέλουμε το κακό για τους άλλους. Γιατί όταν εσύ θα πάθεις κάτι, ποιος θα τρέξει? από τους 20 που γνωρίζεις το πολύ οι 2 να σου συμπαρασταθούν, γιατί έχουμε πολύ απλά όλοι προβλήματα και ο καθένας θα κοιτάξει την πάρτη του... είναι καθαρά άποψη μου, και πιστεύω ότι είναι ένα μεγάλο μέρος επιρροής προς αυτή την χαιρεκακία

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

αυτο λεγεται καφριλα μαναρι μου κι εγω το εχω, αλλο ομως αυτο αλλο η χεραικακια.

---

για σενα μεταφραζεται καφριλα. για αυτον που το κανω μπορει να ειναι και η υπερτατη κακια. σιγα μη σκεφτεται "α ειναι καφρος ο KENO γι'αυτο γελαει που υποφερω, δε το κανει επιτηδες". και καπως ετσι μπλεκουμε και δημιουργουνται παρεξηγησεις με τους ανθρωπους.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

για σενα μεταφραζεται καφριλα. για αυτον που το κανω μπορει να ειναι και η υπερτατη κακια. σιγα μη σκεφτεται "α ειναι καφρος ο KENO γι'αυτο γελαει που υποφερω, δε το κανει επιτηδες". και καπως ετσι μπλεκουμε και δημιουργουνται παρεξηγησεις με τους ανθρωπους.

---

σ αυτο συμφωνω, ορισμενοι μπερδευουν την καφριλα με την κακια, κ αμα δεν ξερεις καλα το ατομο π εχεις απεναντι σου, δεν ξερεις καμια φορα τι να πεις κ δισταζεις να πεις κατι π θα λεγες πχ με τους κολλητους σου, διοτι ορισμενοι αρπαζονται, το χω παρατηρησει κ εδω μεσα κ εξω φυσικα, συνηθως το χω συναντησει σε ατομα μεγαλυτερης ηλικιας, οπου λογικο το βρισκω κ απο την αλλη, δν θα μιλησω στην κυρα γειτονισσα οπως μιλαω στη φιλη μου, η σε ατομα π προερχονται απο χωρια κ γενικα κλειστες κοινωνιες

Κοιτα πιστευω κακος ανθρωπος δεν εισαι προφανως ειναι θεμα εντονης ανασφαλειας ειναι προτιμωτερο να ηρεμησεις κ να σκεφτεις ποια θεματα σε βασανιζουνε προσωπικα

Ανώνυμη, δε θα λεγα ότι ειναι χαιρεκακία διοτι δε δινεις εντυπωση μνησικακου ατομου. Το να αντικριζεις τις καταστασεις τις οποιες περιγραφεις με αυτο τον τροπο για μενα ερμηνευεται ως σταση ότι, δεν εισαι ικανοποιημενη με αυτο που γενικα εισαι στη ζωη, ηθελες να πετυχεις καποια πραγματα στη ζωη σου και ειχες εντονη επιθυμία γι αυτο όμως για καποιους λογους δεν το κατορθωσες. Κι αυτο το πλαισιο σε κανει να συγκρινεσαι με τους άλλους. Να ζηλευεις όταν εχουν πετυχει σε κατι που εσυ δεν τα καταφερες. Χαιρεσαι κατα βαθος όμως με το να τους βλεπεις να αποτυγχανουν ή να εχουν προβληματα εκει που θα θελες να πετυχεις αλλα δεν τα καταφερες. Και τοτε η συγκριση που κανεις σου προκαλει μια ικανοποίηση τυπου μειωνει στη σκεψη σου τη μειονεξία και την αποσταση που νιωθεις εναντι τους. Μήπως προκειται για κατι τετοιο?

Γιαννη μπορει να εχεις κ δικιο.. ισως η λεξη "χεραικακια" να ηταν υπερβολικη, αλλα πιστεψε με εχω συναντησει ανθρωπους πολλους που οσο περιεργο κι αν σου φανει θα χαρουν ακομα κ αν ο αλλος παθει καρκινο.. λες κ θα αλλαξει σε αυτους η ζωη.. αυτο ειναι στανταρ χοντρο ψυχολογικο θεμα κ χρηζει αντιμετωπισης, αλλα δν παυει να αποτελει κατι αρρωστημενο ουσιαστικα..

Να στο θεσω αλλιως : ας πουμε οτι η κοπελια του θρεντ μαθαινει οτι καποιος γνωστος της απετυχε σε κατι.. αυτο τι σημαινει, οτι θα πετυχει η ιδια? μ θυμιζει αυτο π ορισμενες χαζογκομενες οταν χωριζουν οι φιλες τους χαιρονται.. λες κ πχ ο γκομενος παρατησε τη φιλη τους αρα το επομενο βημα ειναι να τα φτιαξει μαζι τους?

Επισης η συγκριση με αλλους δν βοηθαει πουθενα.. διοτι βλεπεις την επιφανεια, οχι το βαθος.. μπορει να βλεπεις εναν φαινομενικα ευτυχισμενο κ πληρη ανθρωπο κ να τον ζηλευεις, αλλα να μην ξερεις τι ζορια κ δυστυχιες κουβαλαει η αν εχει ενα σοβαρο προβλημα υγειας η οικογενειακο κτλ.. ο καθενας ειναι διαφορετικος κ μοναδικος :)

Λάκρυ, είσαι πολύ αυστηρή, κορίτσι πράμα. Δες λίγο πώς το αντιλαμβάνομαι: Οταν συμβαίνει στους άλλους κάτι κακό, χαιρόμαστε ενδόμυχα γιατί δε συνέβη σ' εμάς. Οταν πάλι συμβεί στους άλλους κάτι καλό, χαλιόμαστε που η τύχη ή οι ικανότητές μας δε μας αξίωσαν με κάτι αντίστοιχα καλό.

Το θέμα είναι πώς διαχειριζόμαστε αυτά τα σχεδόν αυτόματα συναισθήματα. Κάποιοι έχουν ξεμπερδέψει με αυτά νωρίς, σε μικρή ηλικία. Λίγο η ανατροφή, λίγο κάποιοι καλοί δάσκαλοι (υπάρχουν και τέτοιοι), έχουν "εκπαιδευτεί" να διώχνουν αυτά τα συναισθήματα τη στιγμή που γεννιούνται, κάποιοι μάλιστα δεν αντιλαμβάνονται καν την ύπαρξή τους. Οι περισσότεροι όμως τα διώχνουμε σε δεύτερο χρόνο. Δηλαδή, με το που τα νιώθουμε να γεννιούνται, τα μεταμορφώνουμε μέσα από τη λογική σε κάτι θετικό, την αλληλεγγύη.

Άυτά τα συναισθήματα επομένως δεν πρέπει να μας τρομάζουν, ούτε να μας γεμίζουν ενοχές. Οπως όλα τα αρνητικά, ενστικτώδικα και πρωτόγονα στοιχεία που κουβαλάμε σην ανθρώπινη φύση μας, οφείλουμε να τα δουλεύουμε και να τα μεταμορφώνουμε...

...και μιά που έγραψα για ένστικτα και ανθρώπινη φύση και σου αρέσει η ποίηση, πάρε αυτό:

Γένεσις

Στην αρχή ήταν το χάος.
Μετά γεννήθηκα εγώ,
μονάχος, σ' ένα κόσμο ραγισμένο
μ' έναν κουρελιασμένο Θεό
που γύριζε από πόρτα σε πόρτα
ζητιανεύοντας την ύπαρξή του
Ύστερα γίναμε ξαφνικά δυό
φιληθήκαμε
κι άρχισε να σκοτώνει ό ένας τον άλλον.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Λάκρυ, είσαι πολύ αυστηρή, κορίτσι πράμα. Δες λίγο πώς το αντιλαμβάνομαι: Οταν συμβαίνει στους άλλους κάτι κακό, χαιρόμαστε ενδόμυχα γιατί δε συνέβη σ' εμάς. Οταν πάλι συμβεί στους άλλους κάτι καλό, χαλιόμαστε που η τύχη ή οι ικανότητές μας δε μας αξίωσαν με κάτι αντίστοιχα καλό.

Το θέμα είναι πώς διαχειριζόμαστε αυτά τα σχεδόν αυτόματα συναισθήματα. Κάποιοι έχουν ξεμπερδέψει με αυτά νωρίς, σε μικρή ηλικία. Λίγο η ανατροφή, λίγο κάποιοι καλοί δάσκαλοι (υπάρχουν και τέτοιοι), έχουν "εκπαιδευτεί" να διώχνουν αυτά τα συναισθήματα τη στιγμή που γεννιούνται, κάποιοι μάλιστα δεν αντιλαμβάνονται καν την ύπαρξή τους. Οι περισσότεροι όμως τα διώχνουμε σε δεύτερο χρόνο. Δηλαδή, με το που τα νιώθουμε να γεννιούνται, τα μεταμορφώνουμε μέσα από τη λογική σε κάτι θετικό, την αλληλεγγύη.

Άυτά τα συναισθήματα επομένως δεν πρέπει να μας τρομάζουν, ούτε να μας γεμίζουν ενοχές. Οπως όλα τα αρνητικά, ενστικτώδικα και πρωτόγονα στοιχεία που κουβαλάμε σην ανθρώπινη φύση μας, οφείλουμε να τα δουλεύουμε και να τα μεταμορφώνουμε...

---

Δεν διαφωνω σε κατι.. κ εξηγησα νομιζω οτι δν ειμαι αυστηρη οπως πιθανον το θετεις, αλλα με αφορμη το θεμα της κοπελας ανεπτυξα τη συλλογιστικη μου κ ανεφερα κ καποια σκληρα παραδειγματα π συμβαινουν δυστυχως.. αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου κ ποτε δν ξερεις τι κρυβει κ τι κουβαλαει μεσα του.. η τι σκεφτεται για σενα, κ αν πραγματικα χαιρεται με τη χαρα σου κ στενοχωριεται με τη θλιψη σου.. μπορει να ειναι κ ο καλυτερος μας φιλος αυτο το ατομο, ποτε δν θα μαθουμε τις ενδομυχες σκεψεις του, ουτε εμας μας αγγιζουν κ θα μας επηρεασουν τη ζωη, αλλα αντιθετως εκεινος κατατρωγεται απο την 'ζηλια' οπως θες πεστο, το οποιο σε συνδυασμο με τη χεραικακια ειναι ενα σαρακι πολυ ψυχοφθορο.. καπου ειχα διαβασει καποτε οτι "το καλο με την ζηλια κ την κακια ειναι οτι επιστρεφει στον ανθρωπο που την βιωνει/εκδηλωνει".. θελει απλα δηλαδη να πει οτι ειναι αυτοκαταστροφικο συναισθημα κ μονο εμας φθειρει.. αντι λοιπον να κοιταμε τους αλλους, που φτασανε, πως φτασανε, κ να τους ζηλευουμε, να τους γλωσσοτρωμε, η ακομα κ να τους θαυμαζουμε, δεν θα ηταν καλυτερο να στραφουμε με αγαπη στον εαυτο μας κ να χαραξουμε τη δικη μας πορεια? κ τονιζω να χαραξουμε δικη μας πορεια γιατι ο καθενας ειναι διαφορετικος κ δν πιστευω οτι πρεπει να εχουμε καποιον προτυπο, διοτι δν ξερουμε ολες τις παραμετρους της επιτυχιας του κ αν κρυβεται καποια μεγαλη δυστυχια απο πισω.. διοτι στην τελικη εμεις θα ζημιωθουμε κ θα μεινουμε πισω, βλεποντας τον να προχωραει.. η αγαπη στον εαυτο μας, μας λειπει γι αυτο κ τα νιωθουμε ολα αυτα.. κ μακαρι οπως ειπες μακαρι να τα μεταμορφωνουμε σε κατι θετικο οπως η αλληλεγγυη...

Και για να δωσω κ ενα παραδειγμα που το εχω σκεφτει μονη μ κ ειναι πιστευω πολυ αξιολογο

"Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΟΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ. ΟΔΗΓΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΜΑΞΙ, ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΑΥΡΟ. ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΥΘΕΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΟΡΕΙΑ. ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΠΙΣΩ Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΘΑ ΒΓΕΙ ΕΚΤΟΣ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΘΑ ΣΤΟΥΚΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΣ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ. ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥΣ"

Πετυχημενο το παραδειγμα, ε? Δν μπορειτε να πειτε!! :p

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

...και μιά που έγραψα για ένστικτα και ανθρώπινη φύση και σου αρέσει η ποίηση, πάρε αυτό:

Γένεσις

Στην αρχή ήταν το χάος.
Μετά γεννήθηκα εγώ,
μονάχος, σ' ένα κόσμο ραγισμένο
μ' έναν κουρελιασμένο Θεό
που γύριζε από πόρτα σε πόρτα
ζητιανεύοντας την ύπαρξή του
Ύστερα γίναμε ξαφνικά δυό
φιληθήκαμε
κι άρχισε να σκοτώνει ό ένας τον άλλον.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

---

Μ αρεσει η ποιηση!! Σε ευχαριστω πολυ!!! :)