Δεν θα γράψω το ιστορικό μου...!!!!
Καλησπέρα και από μένα...είμαι νέος στο forum, αλλά παλιός στα βάσανα...προφανώς λοιπόν με ταλαιπωρεί το άγχος... έστω ανά περιόδους πλέον...
Αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω ορισμένες συμβουλές ειδικότερα στους νέους με το πρόβλημα, άλλα και είμαι ανοιχτός να πάρω από τον καθένα ξεχωριστά όποια συμβουλή μου πει...
Ξεκινάω λοιπόν...μην αναλώνεστε και μην χάνετε το χρόνο σας... σκεπτόμενοι...και αν πεθάνω τι θα γίνει, τι θα μου προκαλέσει αυτό...πωπω θα ήταν τρομερό...τι θα πεί ο κόσμος...Όλοι θα σας διαβεβαιωσουν, γιατροί και μη πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Η ουσία όμως δεν είναι εκεί, η ουσία είναι ότι βυθισμένοι σε αυτόν τον κικαιώνα των αρνητικών σκέψεων και του άγχους, χάνετε την ουσία της ζωής, κάνετε εκπτώσεις στα ονειρά σας, είστε μες στο φόβο και την ανασφάλεια.... ΓΙΑΤΙ????
Γιατί οι κύριοι Ψυχολόγοι, όταν κάποιος <<νέος>> στο πρόβλημα πάει σε αυτούς δεν μιλάνε ξεκάθαρα??? παρά μόνο του λένε θα ακολουθήσεις την ψυχαναλυτική μέθοδο (45 χρόνια) ή την γνωσιακή (λίγο δύσκολο να την πιάσει ένα νέο παιδί στα 20 του και άσχετο με αντίστοιχα θέματα)...΄και πάρε και τα τάδε ή τα δείνα αντικαταθλιπτικά...(η εύκολη λύση)..
Και όταν λέω ξεκάθαρα...εννοώ...
Καλώς ή κακώς το θέμα έχει ψυχολογικό υπόβαθρο και δεν είναι τόσο εύκολο να λυθεί...έχει να κάνει με βιώματα του παρελθόντος και αντιγραφή συμπεριφορών από τους γονείς,(όλων μας οι γονείς είναι τέρμα αγχώδεις) οι οποίοι έχουν βάλει το χεράκι τους στο πόση αυτοπεποίθηση,ιδέα και αξία για τον εαυτό σου πήρες μικρός, και φυσικά το σχολείο και ο κοινωνικός περίγυρος δεν είναι αμέτοχα.
Παράδειγμα εγώ που ήμουνα φύση ευαίσθητος, άκουγα συνεχώς πολύ σκληρά πράγματα και πόσο τέλειος έπρεπε να είμαι, να σπουδάσω γιατί αλλιώς θα ήμουν άχρηστος στην κοινωνία , και φυσικά αν δεν είχα πολύ καλούς βαθμούς ήμουνα το χειρότερο παιδί...(τραγικό οι βαθμοί που βάζει ο κάθε άσχετος από διαπαιδαγώγηση και τίγκα στα ψυχολογικά καθηγητής...δημόσιος υπάλληλος... να κρίνουν την προσωπική σου αξία... δυστυχώς όμως τότε δεν έχεις άμυνες, και επειδή θέλεις να είσαι καλό παιδί τα ενστερνίζεσαι).
Έτσι λοιπόν φτάνει η στιγμή που το ποτήρι (μαζεύοντας - μαζεύοντας) ξεχειλίζει... και τότε σκάνε τα γνωστά συμπτώματα (κρίσεις πανικού κλπ κλπ) και η ζωή δεν είναι πια η ίδια...οι αόρατες, αλλά συνάμα πολύ πιο ισχυρές αλυσίδες είναι εδώ...
Μην απελπίζεστε όμως...όπως έχετε μάθει να σκέφτεστε και να αισθάνεστε καταστροφικά, σίγουρα μπορείτε να μάθετε να σκέφτεστε και να αισθάνεστε υπέροχα και δημιουργικά...ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ και ξεκινήστε δουλεία...δουλεία επίπονη, καθημερινή με πισωγυρίσματα πολλά και καθόλου εύκολη ( ίσως η πιο δύσκολη μάχη της ζωής σας) αλλά στο τέλος θα δικαιωθείτε, και μέσα από αυτόν τον αγώνα θα βγείτε πιο δυνατοί, πιο ώριμοι και πιο ολοκληρωμένοι...
Τα όπλα σας είναι ( και όχι μόνο αυτά) τα εξής... 1) Χαλάρωση 2)Γυμναστική 3) Ενεργητική Διατροφή 4) Γέλιο 5) Πιστεύετε πολύ στον εαυτό σας...
Το θέμα δεν είναι να μην έχουμε άγχος...(στην εποχή μας και στην πόλη μας αυτό δε γίνεται) το θέμα είναι να αυξήσουμε την αντοχή μας απέναντι στο άγχος.
Και φυσικά η σημαντικότερη βοήθεια είναι ένας καλός επιστήμονας ( και όχι ταληροφονίας) εγώ δεν έχω βρει ακόμα...όποιος έχει βρει και αν έχει βρει παρακαλώ να μου τον συστήσει.
Μπορούμε να κάνουμε απίστευτα πράγματα... για χρόνια αναλωνόμουν και πίστευα ( και ίσως ακόμα το έχω λίγο μέσα μου) πώς είμαι κατώτερος, για να έχω τέτοια θέματα είμαι αδύναμος, και ακόμα έλεγα πόσο άτυχος είμαι...ΛΑΘΟΣ... απλά ήμουνα καλό παιδί και πίστευα ό,τι αρνητικό μου λέγανε και φυσικά απλά είχα την ατυχία να βιώσω αρκετές άσχημες, για την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού, καταστάσεις στην παιδική μου ηλικία...
Που έχω φτάσει τώρα...??? Από τελείως δυσλειτουργικός και με 4 xanax και 1 ceroxat την ημέρα στα 20 μου, τώρα στα 30 μου, καθαρός από φάρμακα εδώ και σχεδόν μια 6ετία...απίστευτα δυνατός όσο και να με χτυπάει κατά καιρούς, και απόλυτα λειτουργικός...και φυσικά συνεχίζω...
Κλείνοντας λοιπόν...θέλω πραγματικά να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να μη σπαταλάτε όλη σας την ενέργεια και τη σκέψη στο πρόβλημά σας...η ζωή συνεχίζεται.
Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι πάρα πολύ συμπυκνωμένα συμπεράσματα χρόνων, δουλειάς και τεράστιων εξόδων...
όμως δεν μπορώ να το βάλω κάτω...
Να είστε καλά και καλή δύναμη σε όλους!!!!!!!
