γεια σας! ειμαι ο μανωλης 22 χρονων φοιτητης ασοεε και μολις τελιωνω τωρα το ιουνιο τη σχολη μου (στα 4 χρονια ακριβως) Υποσυνειδητα ημουν τοσο επιμελης (Οχι φυτο) με τη σχολη μου γιατι πιστευω οτι ειναι το μονο πραγμα που ειμαι περηφανος για τη ζωη μου!
Εχοντας περασει καλα παιδικα χρονια αν και ημουν κλειστος χαρακηρας και μετρια φοιττητικα χρονια (δεν περασα αυτο που λενε φοιτητικη ζωη)
και μερικα προβληματα υγειας σε οικογενεικο περιβαλλον (οχι αρκετα σοβαρα) μπορω να πω οτι το μονο που με κανει ευτυχισμενο στη ζωη μου ειναι το φαγητο!!! εχω 2 3 καλους φιλους και πολλους γνωστους αλλα μεχρι εκει..... σχεση δεν εχω (ποτε δεν ειχα) μονο μια φορα πηγα σε ιεροδουλη γαι την εμπειρια ,δε μπορω να πω οτι μου αρεσε ετσι οπως ηταν, αν και ειμαι στρειτ και μου αρεσουν οι γυναικες! το θεμα ειναι οτι εχω γυρω στα 25 κιλα παραπανω (εχω κανει προσπαθεια να τα ρηξω αλλα αμα δεν εχεις ενα στοχο η απο καπου να πιαστεις στο τελος λες γιατι να στερηθω το μαναδικο ωραιο πραγμα σε αυτη τη ζωη?)Τελος οσο αφορα της γυναικες μουφα ειναι αυτο το οτι η γυναικες (στην ηλικια μου τουλαχιστον) προτιμουν τους ευγενικους και καλους χαρακτηρες.Ναι μεν εισαι ο μανωλακης ο φιλος-γνωστος που συμπαθουν αλλα τα φτιαχνουν με το διπλα που εχει δ.μ.σ απο 25 και κατω.....οχι βεβαια οτι τις αδικω.....και εγω ισως αν ημουν αδυναταος αυτο θα εκανα........τωρα γιατι σας γραφω? δε ξερω...ισως εχω καταθλιψη?ισως χαμηλη αυτοεκτιμηση? παντως σιγουρα νιωθω ενα χαμενο πουλι