Eρωτηση σχετικα με μονιμο εγκλεισμο σε ψυχιατρικη κλινικη.

Καλησπερα σε ολους και σε ολες. Θα προσπαθησω να περιγραψω το προβλημα οσο το δυνατον πιο συνοπτικα. Ο πατερας μου (56 ετων) πασχει -συμφωνα με τους γιατρους που τον παρακολουθουν εδω και 7 χρονια απο διπολικη διαταραχη. Γενικως το προβλημα του το θυμαμαι πολυ πριν νοσηλευτει για πρωτη φορα το 2007...ηδη απο το 1998 ειχε αρχισει να εχει εκρηξεις οργης, ολοι ομως νομισαμε οτι ηταν επειδη ειχε κανει καποια οικονομικα ανοιγματα και ηταν το στρες μεγαλο...ομως δεν ηταν -δυστυχως- αυτο. Απο το 2000 και μετα ειχε φοβερες εκρηξεις οργης και για μεγαλες περιοδους περνουσαμε φρικτα και ανυποφορα στο σπιτι. Μετα επεφτε σε μαυρη καταθλιψη και δεν μιλουσε σε κανεναν. Οσες προσπαθειες κι αν ειχαμε κανει να τον πεισουμε να παει σε γιατρο επεφταν στο κενο γιατι παντα ειχαμε να αντιμετωπισουμε την βιαιη αντιδραση του και τις πιο πολλες φορες μας εδερνε. Δεν ηταν λιγες οι φορες που εμεις τρεχαμε και μας κυνηγουσε με το αυτοκινητο βριζοντας και φωναζοντας, ηταν πραγματικα θαυμα που δεν εκανε κανενα κακο σε εμας η στον εαυτο του. Θα ρωτησει ισως καποιος, γιατι επρεπε να περασουν τοσα χρονια και να πρωτονοσηλευτει το 2007. Η απαντηση ειναι μια: Επειδη μας ειχε απομωνωσει απο ολο τον κοσμο και δεν υπηρχε κανενας διπλα μας. Ακομα και οι κοντινοι συγγενεις μας γυρισαν την πλατη. Καθε μερα το πραγμα γινοταν ολο και χειροτερο. Δεν ακουγε κανεναν και οταν καποιος απο εμας προσπαθουσε να αρθρωσει λεξη, επεφτε το ξυλο της αρκουδας. Εγω κι ο αδερφος μου ημασταν μικροι τοτε και ηταν αδυνατον για την μητερα μου να κανει κατι ολομοναχη γιατι δεν την αφηνε στιγμη, ολο της φωναζε και την χτυπουσε, εχοντας την φορτωσει με ενοχες. Αφου μας διελυσε ψυχολογικα και οικονομικα (χασαμε οτι περιουσιακο στοιχειο ειχαμε και δεν ειχαμε και βρεθηκαμε καταχρεωμενοι και στιγματισμενοι ως..."απατεωνες", χωρις βεβαια κανενας να ενδιαφερεται πραγματικα να μαθει τι και πως). Νοσηλευτηκε λοιπον το 2007 που καποιοι ανθρωποι σταθηκαν διπλα μας μετα απο πολλα χρονια και εκτοτε εχει ξανανοσηλευτει αλλες 4 φορες, επειδη καθε φορα εκοβε τα φαρμακα. Πριν 2 μηνες νοσηλευτηκε ξανα για εναν μηνα για να τον ρυθμισουν γιατι ηταν στην καταθλιπτικη φαση. Ο γιατρος του μας ειπε οτι σηκωνει τα χερια ψηλα, οτι δεν ξερει πια τι να κανει. Κανοντας μια παρενθεση, πιστευω οτι ειναι και ναρκισσος. Παντα η οργη του στρεφεται απεναντι στην μητερα μου και σε μενα. Πριν λιγες μερες εγινε παλι βιαιος, αρχισε να εκτοξευει απειλες προς την μητερα μου που αυτην την στιγμη εχει σοβαρο κινητικο προβλημα. Λογω πανελληνιων και παροτι υπηρχε εισαγγελικη εντολη, πηρε περιπου μια εβδομαδα για να μπορεσει η αστυνομια να ερθει να τον παρει, μια εβδομαδα κατα την οποια δεν βγηκα απο το σπιτι για να μην κανει κακο στην μητερα μου...χτες που μιλησαμε στο τηλεφωνο (πηρε δηθεν να δει τι κανουμε) ηταν παλι "αψωμενος"...

Θελω λοιπον να ρωτησω, επειδη πλεον δεν αντεχουμε αλλο, καθοτι ο ανθρωπος αυτος δεν καταλαβαινει τιποτε, δεν φοβαται τιποτε και δεν κολλαει πουθενα...επειδη δεν ειναι να μενει μεσα σε μια οικογενεια, ουτε μπορω εγω κι ο αδερφος μου να ειμαστε συνεχεια στο σπιτι η να κρυβουμε τα μαχαιρια (και δεν υπερβαλλλω καθολου), υπαρχει καποιος τροπος να εγκλειστει μονιμα σε καποιο ψυχιατρειο? Και αν ναι, ειναι μεγαλο το κοστος ? (ο πατερας μου δεν παιρνει καν συνταξη και ζουμε απο μια συνταξη της μητερας μου καθ οτι ανεργοι )
Δεν γινεται καθε φορα να μαζευουμε τα κομματια μας, ουτε θελω να δω την μητερα μου η εμενα η τον αδερφο μου να σερνει τις παντοφλες του μεσα σε ενα ψυχιατρειο...εφτασε ο κομπος στο χτενι, η θα πεθανουμε κι οι τρεις μας η θα δοθει λυση.

Σε περιπτωση που η ερωτηση μου αντιβαινει τους κανονες του forum, παρακαλω να διαγραφει και αν καποιος εχει καποια προταση/λυση ας μου στειλει pm :(

pigasos, καλημέρα.
Xρειάζεται με την πρώτη αφορμή χειροδικίας
καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα
ή αυτόφωρο.

Δες και στο από κάτω link
http://www.iatropedia.gr/articles/read/4039

"Το δικαστήριο και ο Εισαγγελέας Υπηρεσίας
μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε μια περιοριστική εντολή
(ασφαλιστικά μέτρα, με τα οποία ο δράστης υποχρεούται να μείνει μακριά από εσάς)
ή ακόμα να προβεί και στην σύλληψη του.
Οι δικηγόροι μπορούν να σας καθοδηγήσουν
για την κατάλληλη διαδικασία
και τις ενέργειες που μπορείτε να κάνετε."


Για δοκίμασε τα από κάτω τηλ.

ΓΡΑΜΜΗ "ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ" ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ 800-118-88881
Τηλεφωνική Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας 197
Γραμμή SOS 8001188881 (ενδοοικογενειακή βία) 8001114400 και 210 77 04 574 (trafficking)
Ε.Κ.Κ.Α. (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης) πρώην Ε.Κ.Α.Κ.Β.) Τηλ: 210 6497705


από κάτω μπορεί να βρεις κι άλλα
http://fe-mail.gr/pages/gr/soscalls.php


Μάλλον τα ξέρεις όλα αυτά,
αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ήδη εισαγγελική εντολή
και παρέμβαση της αστυνομίας
δεν είναι αρκετός λόγος για διαζύγιο
για να σταματήσει η συγκατοίκησή σας;
Πώς εξακολουθείτε να μένετε μαζί;

Quote:

---

Originally Posted by Joann

pigasos, καλημέρα.


...

Μάλλον τα ξέρεις όλα αυτά,
αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ήδη εισαγγελική εντολή
και παρέμβαση της αστυνομίας
δεν είναι αρκετός λόγος για διαζύγιο
για να σταματήσει η συγκατοίκησή σας;
Πώς εξακολουθείτε να μένετε μαζί;

---

κατ αρχην ευχαριστω παρα πολυ για την αμεση απαντηση και το ενδιαφερον. Σχετικα με το πως μενουμε ακομα μαζι, αυτο γινεται για 1 λογο και μονο: Οτι ετσι οπως τα εχει κανει ο πατερας μου και επειδη εχει "δαγκωσει" οποιον του ειπε καλημερα, δεν υπαρχει περιπτωση να τον μαζεψει κα-νε-νας. Δεν εχει συνταξη, δεν εχει τιποτε και οσο και αν ακουγεται συναισθηματικο, δεν παυει να ειναι πατερας μας. Δεν θελουμε να πεθανει μεσα στον δρομο...γι αυτο ψαχνουμε μια λυση για εγκλεισμο, απο μακρυα και οχι αγαπημενοι...

Κουραγιο αγαπητο μελος, κουραγιο. Και μπραβο για την ανθρωπινη αντιμετωπιση.

Quote:

---

Originally Posted by pigasos

.......... οσο και αν ακουγεται συναισθηματικο, δεν παυει να ειναι πατερας μας. Δεν θελουμε να πεθανει μεσα στον δρομο...γι αυτο ψαχνουμε μια λυση για εγκλεισμο, απο μακρυα και οχι αγαπημενοι...

---

πήγασε, σ' αυτές τις ακραίες περιπτώσεις η παύση της συγκατοίκησης
επιβάλλεται. Δε χωράνε συναισθηματισμοί.
Είναι ή εσείς ή αυτός.
Kαι ίσως βρεθεί κάποια λύση και για εκείνον,
αλλά δεν είναι αυτό που θα 'πρεπε να σε απασχολεί.
Θα συνεχίσετε να συγκατοικείτε με ρίσκο τη σωματική σας ακεραιότητα,
την οικονομική εξαθλίωση
και την ψυχική σας υγεία;
Αν δε σταματήσετε να συγκατοικείτε
δε θα σταματήσει ποτέ όλο αυτό
και θα γίνεται όλο και χειρότερο.
Δεν είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις
τις αμαρτίες κανενός ενήλικου.
Απλά είσαι πολύ μικρός για να επωμιστείς
τέτοιες ψυχοφθόρες διαδικασίες.
Έγραψες ότι έδινες Πανελλήνιες;
Η μαμά σου θα 'πρεπε να το διεκπεραιώσει,
αλλά αν δε γίνεται - χρειάζεται βέβαια πολλή δύναμη -
ανάλαβέ το και τέλειωσέ το μόνος σου
κι από 'κει και πέρα όλα θα γίνουν καλύτερα.
Μάλλον αργότερα θα σου γράψουν κι άλλα μέλη
για τα άμεσα νομικά μέτρα που μπορείς να πάρεις.
Ανάλαβε άμεσα δράση
και οπλίσου με δύναμη, μόνο αυτό χρειάζεσαι,
κι όλα θα πάνε καλά. :-)


Ψάξε για
δωρεάν νομική βοήθεια σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας
http://www.isotita.gr/index.php/news/1353


Για αστικές υποθέσεις (ασφαλιστικά μέτρα, περιοριστικοί όροι, διαζύγια κοκ):
Πρώην Ευελπίδων, Κτίριο 5, 1ος όροφος, γραφείο 1γ«Ασφαλιστικά μέτρα»
Ώρες λειτουργίας 8.30-13.00 Τηλ: 210 8843014

Ρώτα για κάτι αντίστοιχο και στο δημαρχείο σου.

Επίσης,
http://www.astynomia.gr/index.php?op...temid=421&lang
http://www.synigoros.gr/?i=childrens....el.kakopoiisi τηλέφωνο χωρίς χρέωση για ανηλίκους: 800.11.32.000


Όπως σου είπε κι η Joann, ενημέρωσε ακόμα και το δήμο της περιοχής σου.
Ίσως κι από κει, σου δώσουν κατεύθυνση για το τι θα μπορούσες να κάνεις, μέσω της κοινωνικής υπηρεσίας.
Στον πατέρα σου μπορείς ν' αναφέρεις ότι πλέον όλοι οι αρμόδιοι φορείς είναι ενήμεροι για την κατ' εξακολούθηση
συμπεριφορά του κι ότι άμεσα θα επιληφθούν αν χρειαστεί...
Εύχομαι, γρήγορα να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να ηρεμήσετε.

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΖΕΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΖΕΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ?

---

Εξηγησα παραπανω.

Σας ευχαριστω παρα πολυ ολους για την συμπαρασταση και το ενδιαφερον. Θα ηθελα να κανω καποιες διευκρινησεις:
Δεν εδινα εγω Πανελληνιες, απλα λογω πανελληνιων μας ειπαν απο το αστυνομικο τμημα οτι δεν εχουν να στειλουν κανεναν...γι αυτο περασε και μια εβδομαδα απο την στιγμη που τους παραδοθηκε η εισαγγελικη εντολη. Εγω ειμαι 25 ετων πλεον :)

Σχετικα με αυτο που ειπες Μαρκελα, εννοια σου και τον εχω ενημερωσει σχετικα. Συγκεκριμενα την τελευταια φορα τα λογια μου ηταν οτι θα τον κλεισω μεσα και θα πεταξω και το κλειδι. Πλεον δεν τον φοβαμαι οπως οταν ημουν μικρος, για την ακριβεια δεν τον φοβαμαι καθολου, απλα δεν θελω να υπαρχουν εντασεις μεσα στο σπιτι, τοσο για την μανα μου, οσο και για εμενα, επειδη δεν καταλαβαινει και φοβαμαι καμμια ωρα οτι δεν θα συγκρατησω τα νευρα μου και θα γινουμε -χειροτερα- μυλος.


Joann, γραφεις

"Αν δε σταματήσετε να συγκατοικείτε
δε θα σταματήσει ποτέ όλο αυτό
και θα γίνεται όλο και χειρότερο."

Αυτο ακριβως ισχυει. Γι αυτο και το ψαχνω να μπει καπου μονιμα. Ειναι η αυτος η εμεις. Πλεον ο χρονος του τελειωσε, η κλεψυδρα αδειασε, δεν εχει αλλα περιθωρια. Οτι ευκαιριες ειχε να συνεργαστει τις πεταξε. Τωρα πια εκλεισε η πορτα. Μακαρι μεσα απο την μοναξια να νοησει τι εχει κανει. Αλλα κι αν δεν το καταλαβει ποτε, πλεον δεν ειναι δικο μας θεμα. Δεν μπορουμε πια να του επιτρεπουμε να (μας) κανει κακο, ειμαστε ολοι αποφασισμενοι.

Ελπιζοντας να μην γινω κουραστικος, θα ηθελα να πω οτι δεν ειναι και τοσο ευκολα αυτην την εποχη να φυγουμε απο εδω που ειμαστε η να ψαχτουμε για διαζυγια,
γιατι η μητερα μου αυτον τον καιρο εχει μεγαλο κινητικο προβλημα και την τρεχουμε στα νοσοκομεια μετα απο 2 λαθος επεμβασεις στο ΚΑΤ. Οποτε προσπαθουμε να τελειωνουμε με το θεμα του πατερα μου οσο πιο "αναιμακτα" γινεται.

Και παλι σας ευχαριστω ολους...

Pigase εφοσον σας κανει τη ζωη ποδηλατο γιατι δε χωρισε η μανα σου παλιοτερα? ή εστω και τωρα? Να του κανει αιτηση διαζυγιου και ασφαλιστικα μετρα. Γιατι δε τον χωριζει και μετα ας παει οπου θελει?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Pigase εφοσον σας κανει τη ζωη ποδηλατο γιατι δε χωρισε η μανα σου παλιοτερα? ή εστω και τωρα? Να του κανει αιτηση διαζυγιου και ασφαλιστικα μετρα. Γιατι δε τον χωριζει και μετα ας παει οπου θελει?

---

επειδη δεν ειχε απολυτως κανεναν διπλα της και ηταν μονιμως υπο το καθεστως τρομου και ενοχων ( ο πατερας μου ειναι ο μαιτρ των ενοχων )...εμεις ημασταν μικροι και προσπαθουσε να ισορροπει. Ισως φοβοταν οτι αν δοκιμαζε κατι τετοιο, ο πατερας μου θα εκανε κακο σε μας. Βοηθεια δεν υπηρχε απο πουθενα, μονο πολεμος απο παντου. Εδω η γειτονια τον ακουγε και μας ακουγε καθε μερα και δεν ρωτησε ΚΑΝΕΝΑΣ...οταν εγω κι ο αδερφος μου μπηκαμε στην εφηβεια καταφεραμε να τον πεισουμε να νοσηλευτει. Και γενικως οταν βαλλεσαι απο παντου δεν εχεις πια καθαρο μυαλο. Ετρεχε και για ενα σωρο οικονομικες "τρυπες" που ειχαν ανοιξει. Ηρωας πραγματικος, απορω πως αντεξε...

Γιατι οχι ακομα και τωρα, απαντησα στο προηγουμενο post ;)

Πηγασε συμφωνω με οσα σου εγραψε η joann απο πανω , δεν πρεπει να τον ανεχεστε αλλο .
Αν δεν δεχεται να παιρνει τα φαρμακα του τοτε θα πρεπει να γινει καταγγελια για κακοποιηση και να τον διωξουν οι μπατσοι απο το σπιτι.
Οσο για αυτο "οσο και αν ακουγεται συναισθηματικο, δεν παυει να ειναι πατερας μας" , ειναι απλα λαθος τροπος σκεψης. Τι παει να πει ειναι πατερας σας , δεν εχει δικαιωμα να σηκωνει χερι πανω σας ουτε στην μανα σας , δεν του ανηκετε.
Ειλικρινα κανε κατι , ειναι κριμα για σας να πρεπει μια ζωη να ζησετε ετσι.

Σημερα λοιπον γιατι δε χωριζει? Δε βλεπω στο αρχικο ποστ που λες οτι απαντησες. Για πες μου να καταλαβω.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Σημερα λοιπον γιατι δε χωριζει? Δε βλεπω στο αρχικο ποστ που λες οτι απαντησες. Για πες μου να καταλαβω.

---

οπως εγραψα παραπανω:

"Ελπιζοντας να μην γινω κουραστικος, θα ηθελα να πω οτι δεν ειναι και τοσο ευκολα αυτην την εποχη να φυγουμε απο εδω που ειμαστε η να ψαχτουμε για διαζυγια,
γιατι η μητερα μου αυτον τον καιρο εχει μεγαλο κινητικο προβλημα και την τρεχουμε στα νοσοκομεια μετα απο 2 λαθος επεμβασεις στο ΚΑΤ. Οποτε προσπαθουμε να τελειωνουμε με το θεμα του πατερα μου οσο πιο "αναιμακτα" γινεται. "

Ελπιζω να σε καλυψα.

betelgeuse επειδη ακριβως δεν θελουμε να κανει τα δικα του και επειδη πολυ του παει καθε φορα γι αυτο ψαχνουμε για εγκλεισμο...αλλα οπως γραφω παραπανω, αν τον διωξουμε θα πεθανει μεσα στους δρομους. Οποτε προσπαθουμε να τον κλεισουμε καπου. Δεν μπορω να τον στειλω στον θανατο παροτι περναμε δυσκολα. Θα μπει σε ενα ψυχιατρικο ιδρυμα και θα τον βλεπω μια φορα το χρονο και αν...δεν γινεται ετσι απλα.

Quote:

---

Originally Posted by pigasos

...Σχετικα με αυτο που ειπες Μαρκελα, εννοια σου και τον εχω ενημερωσει σχετικα. Συγκεκριμενα την τελευταια φορα τα λογια μου ηταν οτι θα τον κλεισω μεσα και θα πεταξω και το κλειδι...

---

Δεν θέλω να σ' απογοητεύσω, καλό είναι να το ψάξεις και μόνος σου... αλλά ο εγκλεισμός πλέον, γίνεται σε άτομα που έχουν κάνει κάτι
σοβαρό π.χ. έγκλημα και με σκοπό την προσπάθεια να θεραπευτούν... Οι περιπτώσεις βραχείας νοσηλείας αποσκοπούν στην επανένταξη
του ατόμου. Μήπως, θα πρέπει να δείτε άλλους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης? Μήπως θα ήταν καλύτερα ν' απευθυνθείς
σε κάποιον ειδικό και να εκθέσεις την περίπτωσή του κι από κει και πέρα να δεις πως θα προστατέψετε κι εσείς τον εαυτό σας?

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Δεν θέλω να σ' απογοητεύσω, καλό είναι να το ψάξεις και μόνος σου... αλλά ο εγκλεισμός πλέον, γίνεται σε άτομα που έχουν κάνει κάτι
σοβαρό π.χ. έγκλημα και με σκοπό την προσπάθεια να θεραπευτούν... Οι περιπτώσεις βραχείας νοσηλείας αποσκοπούν στην επανένταξη
του ατόμου. Μήπως, θα πρέπει να δείτε άλλους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης? Μήπως θα ήταν καλύτερα ν' απευθυνθείς
σε κάποιον ειδικό και να εκθέσεις την περίπτωσή του κι από κει και πέρα να δεις πως θα προστατέψετε κι εσείς τον εαυτό σας?

---

Σημερα μετα απο κουβεντα με την γιατρο που τον παρακολουθει πλεον, μας ειπε οτι θα τον κρατησουν κανα 2μηνο ακομα. Η προταση της ειναι να μενει σε καποιο σπιτι χωρια απο εμας, αλλα με τι οικονομικους πορους θα γινει αυτο? Θα ρωτησω και στον δημο και γενικως θα κινησω γη και ουρανο...και παλι ευχαριστω.

edit: μετα απο 7 χρονια παρακολουθησης και νοσηλειων, οι γιατροι που τον παρακολουθουν κατεληξαν σε αλλη διαγνωση, συγκεκριμενα λενε οτι πασχει απο "σχιζοφρενικη παρανοια". Του κοψαν και το λιθιο και τον φουσκωσαν στα αντιψυχωτικα. Μηπως μπορει καποιος να δωσει ποιο πολλες πληροφοριες γι αυτην την παθηση? Γιατι οσο κι αν εψαξα, σχεδον ολα τα αποτελεσματα με οδηγησαν στον δολοφονο της Νορβηγιας, τον Αντερς Μπρειβικ. Εχει καποια σχεση αυτη η ασθενεια με την παρανοειδη σχιζοφρενεια? Γιατι ειδα τα συμπτωματα της παρανοειδους σχιζοφρενειας και δεν μου θυμιζουν σχεδον σε τιποτε τον πατερα μου...

Η όλη κατάσταση έχει κουράσει και γθείρει όλους σας, ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα σας και, πιθανόν έτσι κουρασμένος κι αυτός, να γίνεται πιο βίαιος. Η πομάκρυνσή του σε κάποιο ήρεμο, ουδέτερο και ασφαλή χώρο από καιρό πριν, θα βοηθούσε όλους σας και δεν θα γινότν η κατάσταση τόσο ψυχοφθόρα.
Αφού ο γιατρός που τον παρακολουθούσε σηκώνει τα χέρια, ρωτήστε τον ποια άλλη λύση μένει. Συζητήστε με κοινωνικό λειτουργό της πρόνοιας, με δικηόρο. Μη συζητάτε μπροστά του ή μέσα στο χώρο του σπιτιού σας όλα αυτά, ας μην υποπτευθει τίποτα. Φυσικό να νιώθετε ότι δεν τον προστατεύετε, τον προδίδετε, όμως στοχεύετε και στο δικό του καλό και ασφάλεια.
Καλή δύναμη Πήγασε, σσς αξίζει, σου αξίζει!

Λοιπον, ας κανω ενα μικρο Update των οσων εγιναν αυτες τις μερες...

Ηρθε η αστυνομια και τον πηρε και τωρα νοσηλευεται. Οπως προανεφερα κλινουν προς σχιζοφρενικη παρανοια και πιστευουν οτι εχει και διπολικη διαταραχη. Ερευνουν μηπως επηρρεαζει και το οτι εχει μαζεψει υγρο στο κεφαλι ( το παρακολουθουσαμε τοσα χρονια, δεν εχει καποια μεταβολη). Προχτες μας καλεσαν εμας να μας ρωτησουν καποια πραγματα και ηθελαν να ειναι και ο ιδιος μπροστα, ισως για να δουνε τις αντιδρασεις του ( ? ). Δεν ξερω. Το θεμα ειναι οτι δεν καταλαβαινει τι-πο-τε. Φουσκωμενος στα φαρμακα, να μην μπορει καλα καλα να μιλησει η να περπατησει, αλλα με κατι νευρα να τρυπανε το ταβανι. Φυσικα ειχε φτιαξει τη δικη του ιστορια για το τι εγινε και τα εβαλε μαζι μας. Αυτος δεν εφταιγε σε τιποτε. Οταν τον στριμωχναν οι γιατροι απανταγε αλλα αντι αλλων. Π.χ. κολλησε στο οτι του ειχα πει εγω οτι θα τον κλεισω μεσα και τα βαλε μαζι μου και μολις του εξηγησα οτι το πα μπας και συμμαζευτει και επειδη εχω περασει πολλα απο αυτον, εκεινος συνεχιζε. Πραγματικα, ακομα και με τα φαρμακα, τα νευρα του θα εφταναν κανα 7αρι ριχτερ. Αμα βγει απο εκει, ακομα και φουσκωμενος στα φαρμακα ειναι ικανος να κανει κακο, δε χαμπαριαζει τι-πο-τε. Anyway, για να μην το κουραζω, πηγα στην κοινωνικη υπηρεσια του δημου και μου ειπαν να απευθυνθω στην κοινωνικη υπηρεσια του νοσοκομειου που νοσηλευεται, ετσι ωστε να δρομολογησουν απο εκει τις διαδικασιες για να μπει καπου. Κι εδω αρχιζουν τα "καλα". Δεν μπορει να μπει καπου μονιμα αν δεν το θελησει ο ιδιος (οι γιατροι απο τις λιγες μερες που τον εχουν εκει μας απεκλεισαν το ενδεχομενο να δεχτει κι εγω που τον ξερω ειμαι 1000% σιγουρος για το ιδιο). Αν μπει καπου μονιμα θα ειναι μονο για τους 2 παρακατω λογους: α) να μην εχει κανενα συγγενικο προσωπο να τον φροντισει* (βλεπε αστερισκο στο τελος) η β)να υπαρχουν συνθηκες μεσα στο σπιτι που να επιδεινωνουν και να επιβαρυνουν την ΔΙΚΗ του κατασταση!! (που σε αυτην την περιπτωση, παλι αυτος πρεπει να συνεναισει να μπει μεσα...). Ακομα και αν δεχτει να μπει (πραγμα απιθανο), επειδη δεν εχει συνταξη (να ναι καλα το κρατος που 5 χρονια μας ταλαιπωρει) θα πρεπει να πληρωνουμε το λιγοτερο 200€ το μηνα, πραγμα επισης αδυνατον. Με λιγα λογια, για την οικογενεια καμμια μεριμνα, καμια προβλεψη, τιποτε. Μερα με την ημερα διαλυομαστε και δεν γινεται τιποτε. Τελευταια ελπιδα ειναι να κοιταξω σε καποιες δομες του δημου, οπου θα τον κρατησουν για ενα εξαμηνο και μετα θα βγει. Και παλι φυσικα, αν θελει ο ιδιος θα μεινει μεσα. Σε ερωτηση στους γιατρους τι θα γινει με εμας, μας ειπαν οτι δυστυχως η μονη πιθανη λυση ειναι οταν ξανακανει τα δικα του να τον παμε με εισαγγελικη εντολη και οτι το νομικο πλαισιο επρεπε να προβλεπει πιο πολυ για την οικογενεια.

* (αστερισκος) Οσον αφορα την στηριξη απο συγγενικα προσωπα, ο αδερφος του σημερα το μονο που ειπε ηταν: "τι να πω? καλο μεσημερι" , η αδερφη του λεει οτι "το ηξερα οτι δεν ειναι καλα, αλλα τιιι να καααανουμε, καθενας τα προβληματα του" και ειναι αφαντη, ενω ο αδερφος της μανας μου μολις το εμαθε ειπε κανοντας βλακ "χιουμορ": εεε, καντε του μια ευθανασια να ησυχασετε και κορδωνοταν οτι ειπε κι εξυπναδα. Αυτη ηταν η στηριξη απο τους "συγγενεις", απο εκει και περα ειναι αφαντοι. Πουθενα. Ζιρο, ναδα. Τελευταια ελπιδα ειναι να κοιταξω σε καποιες δομες του δημου, οπου θα τον κρατησουν για ενα εξαμηνο και μετα θα βγει. Και παλι φυσικα, αν θελει ο ιδιος θα μεινει μεσα.

Πραγματικα εχω απογοητευτει απιστευτα, μοιαζει σαν τουνελ χωρις τελος. Κι αν αυτο το τουνελ εχει φως, ειναι το φως του τραινου που ερχεται. Ευτυχως υπαρχει και το φορουμ να τα λεω, ετσι για να νιωθω οτι κατι θα γινει, καποιος ακουει. Συγγνωμη αν κουρασα, αν καποιος εχει καποια προταση/εναλλακτικη, feel free.

υ.γ. Σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις εως τωρα. Πραγματικα σας νιωθουμε διπλα μας, εστω και..internetικα :)

Πηγασε φαινεται οτι εισαι πολυ δυνατος και ειλικρινα ειναι αξιεπαινη η προσπαθεια που κανεις για να ''σωσεις'' την οικογενεια σου ειναι πολυ σημαντικο που εχεις κινητοποιηθει.... φαινεται δυσκολη η κατασταση, ομως πιστευω οτι καποια λυση θα υπαρχει...καλο κουραγιο!

@pigasos,
Δυστυχώς πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως θα θέλαμε να έρθουν
Οπότε έρχεται η στιγμή που βάζεις κάτω τα δεδομένα (και όχι τα πως θα ηθελες να έχουν τα πράγματα)
Εάν τα δεδομένα είναι ότι
1) ΜΟΝΟ με δική του απόφαση μπορεί να δεχτεί αγωγή σε κάποια μονάδα
2) απέναντι στην οικογένειά του έχει κακή συμπεριφορά

τότε ο μόνος δρόμος που έχεις είναι να διαλέξεις εάν θα επιτρέψεις να συνεχίσει την άσχημη συμπεριφορά ή όχι.
Μπορεί να ήθελες κάτι άλλο αλλά εφόσον δεν γίνεται αυτό που θέλεις τότε πρέπει να δεις τι μπορείς να κάνεις.

Πήγασε, δυστυχώς όπως λέει και ο justme, τα πράγματα είναι μερικές φορές διαφορετικά από αυτό που θα θέλαμε. Γνωρίζω ανάλογη περίπτωση όπου τελικά, μετά από κάποια μπες-βγες στο ψυχιατρείο, κάποια από τα αδέρφια του ασθενούς μάζεψαν ένα ποσό και του αγόρασαν ένα μικρό σπίτι και πότε-πότε βοηθούσαν και στην καθημερινότητα. Το να επωμιστεί μόνο ένας άνθρωπος κάτι τέτοιο είναι βέβαια πάρα πολύ δύσκολο... Πάντως, πιστεύω πως το πρώτο βήμα για εσάς, θα ήταν να αποφασίσετε εσείς πώς θέλετε να ζείτε και να κινηθείτε ανεξάρτητα. Η συναισθηματική λογική εδώ δεν βοηθά. Στην πορεία, όταν ανασυγκροτηθείς μπορείς να δεις αν υπάρχει ένα περιθώριο ανθρώπινης προσέγγισης προς τον πατέρα σου. Στο μεταξύ, θα βοηθούσε να έχεις εσύ μια καλή ψυχολογική στήριξη και καθοδήγηση, γιατί έχεις στρεσαριστεί πάρα πολύ.

Το ιδανικο θα ηταν να εμενε αλλου. Αλλα που λεφτα. Επισης,σιγα μην παιρνει τα φαρμακα του,ακομα κι αν τα λεφτα βρεθουν.εδω δεν τα παιρνε τις "καλες" μερες. Οπως ξαναειπα οι συγγενεις δεν...

Θα το παλεψω παντως να βρεθει μια λυση. Μαρινα η αληθεια ειναι οτι ειμαι αρκετα στρεσαρισμενος. Για την ακριβεια, πολλα μαζι: αγχωμενος,κουρασμενος και θυμωμενος αλλα το πιο σημαντικο? Αποφασισμενος. Μου δωσατε δυναμη με τα ποστ σας και μονο που εγιναν. Ευχαριστω και παλι.

πηγασε, σου ευχομαι να εχεις ψυχικη δυναμη για να αντεξεις ολο αυτο!

ειμαι διπολικη κ εχω νοσηλευτει...
η αληθεια παιδεψα κ εγω τους δικους μου...
να θυμασαι παντα πως δεν φταει αυτος για αυτα που κανει...
δεν επελεξε την ασθενεια...
απο τις περιγραφες σου καταλαβαινω πως περασατε παρα πολλα....
να το θυμασαι παντως αυτο....

οσο για τον εγκλεισμο του εγω ξερω πως αν δεν υπογραψουν συγγενικα σου προσωπα, δεν βγαινεις...
αυτο με την υπογραφη του ασθενη δεν το γνωριζα...

περα απο ολα αυτα κ παλι σου ευχομαι τα καλυτερα...
κ οταν βρεθει λυση για τον πατερα σου, σου ευχομαι να συνεχισεις τη ζωη σου οσο το δυνατον καλυτερα!

Καλη μου, arktos σιγουρα δεν την διαλεξε την ασθενεια αυτη. Το μονο που με κραταει απο το να τον συγχωρεσω ειναι οτι ακομα και τωρα δεν βοηθαει τον εαυτο του πρωτα. Παντα φταιμε εμεις για ολα. Μου δινει την εντυπωση οτι αρνειται πεισματικα να δει την κατασταση του. Εχω απολυτο σεβασμο για καποιον που τελικα δεν αντεξε καποιες καταστασεις,αλλα το να το δω συναισθηματικα, σε αυτη τη φαση δε θα μου κανει καλο,θα με σκορπισει.

Σημερα παλι ελεγε μια ιστορια που ειχε κατασκευασει ο ιδιος, για να παρηγορησει τα πραγματα (και φυσικα δεν εχει καμμια σχεση με λογικη η πραγματικοτητα). Μου εκανε εντυπωση ο αγωνας που εκανε για να την πιστεψει κι ο ιδιος...ηταν τοσο οργισμενος ακομα και μετα απο 20 μερες νοσηλειας που κατσαμε 5 λεπτα και φυγαμε,δεν ειχε νοημα...

να πω την αληθεια μου, το ποστ μου αυτο μπορει να δειχνει κενο νοηματος, αφου δεν εχει αλλαξει κατι απο την τελευταια φορα που εγραψα.ομως νιωθω οτι με βοηθαει το να γραφω εδω. Μια καλη κουβεντα μου δινει φτερα και δυναμη να συνεχισω αυτο που ξεκινησαμε σαν οικογενεια. Ευχαριστω και καλη δυναμη σε ολους και σε ολες :)

Πήγασε, οι προηγούμενοι σε καλύψαν από πλευράς πληροφοριών για τηλέφωνα κλπ. Θα έλεγα το εξής: μήπως πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά την περιοριστική λύση ακόμη κι αν ο πατέρας σας δεν έχει πού να πάει; Και να με ποιο σκεπτικό: αν υπάρξει δικαστική απόφαση να μη σας πλησιάζει αυτό θα τον ταρακουνήσει (εκτός αν τουμπάρει τους συγγενείς του και τους φορτωθεί αλλά και τότε ακόμη θα έχετε ανακουφιστεί-κερδίσει χρόνο και θα δείτε τι θα κάνετε). Μετά από το σοκ που θα φάει, είναι στο χέρι σας αν η απαγόρευση αυτή θα ισχύσει στο 100% ή αν θα τη χαλαρώσετε στην πράξη. Αλλά εκεί μπορείτε να πατήσετε για να του βάλετε όρο να ακολουθήσει με συνέπεια κάποια θεραπεία που ενδεχομένως περιλαμβάνει και εισαγωγή για κάποιο διάστημα σε κλινική.

Φυσικά, αυτό -και οτιδήποτε άλλο έχετε σκεφτεί- πρέπει να το συζητήσετε με ειδικό (ψυχίατρο, κοινωνικό λειτουργό, ...) για να αποφασίσετε αν μπορεί να δουλέψει ένα τέτοιο σχέδιο και πώς θα το υλοποιήσετε με επιτυχία.

Εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα.

Λοιπον, δεν ξερω τι ακριβως πρεπει να γινει πια...πρεπει να αρχισω τις αγωγες? πρεπει να βρισω τους παντες που τον ειχαν αναλαβει? δεν ξερω. Αιφνιδιαστικα μας πηραν τηλεφωνο την Πεμπτη οτι την επομενη μερα θα βγει. "υποτιθεται" οτι θα τον βγαζαν ρυθμισμενο. "υποτιθεται" θα ειχαμε και σαν οικογενεια υποστηριξη...Το χαρτι της διαγνωσης γραφει "διπολικη διαταραχη" και τα φαρμακα που του δινουν ειναι 2 depakine το βραδυ και ενα seroquel το βραδυ και καθολου λιθιο που υποτιθεται οτι ειναι το παν σε αυτην την παθηση! Εκει που επαιρνε καμμια δεκαρια χαπια τη μερα και παλι ηταν ανεξελεγκτος τωρα παιρνει τρια και μαλιστα το seroquel που συμφωνα με το φυλο οδηγιων η "ζωη" του ειναι 7 ωρες! Οσο για την "υποστηριξη", επειδη ο πατερας μου νοσηλευοταν μας αντιμετωπιζαν με ενα υφος και ενα στυλ σα να μαστε ολη η οικογενεια για νοσηλεια. Σε ερωτηση αν εγγυωνται οτι θα ειναι ησυχος τωρα που θα βγει, η απαντηση ηταν πως δεν μπορουν να το εγγυηθουν και πως εχει να κανει με το υδροκεφαλο. Δεν του εδωσαν καν φαρμακα μαζι παρα μονο για εχτες, με αποτελεσμα σημερα να τρεχω να βρω εφημερευον φαρμακειο, λες και αν διναν 3 seroquel και 4 depakine παραπανω για να "βγει" το Σαββατοκυριακο θα πεφταν εξω. Αποτελεσμα? Παλι τα ιδια, ειναι μεσα στα νευρα και μεσα στην τσιτα, τρεμει ολοκληρος, λεει λογακια κλπ. Η συγκρουση ειναι θεμα χρονου. Παλι δηλαδη θα τρεχουμε με εισαγγελικες εντολες? Παλι θα πρεπει να πηγαινουμε σε αλλο ψυχιατρειο να λεμε τα σωψυχα μας? δε μας φτανει τοσος πονος? Θα φταιω να παρω τηλεφωνο τη γιατρο και να την σκυλοβρισω που χτες βγηκε και σημερα ειναι τα ιδια? για να μην μιλησω για την ΑΣΤΕΙΑ αγωγη που του εδωσαν, για την απαραδεκτη αντιμετωπιση, για την μηδαμινη υποστηριξη (αμα γινει λεει επιθετικος παρτε εισαγγελικη εντολη ειπαν...κι αμα λειπω κι εγω κι ο αδερφος μου? Θα πειραξει τη μανα μου??) .

Τα πα και ξεθυμανα.

Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω πια. Μαλλον θα ξανακανω αλλη μια επισκεψουλα στον εισαγγελεα που εχουμε γυρω στον εναμιση μηνα να τα πουμε...

Πήγασε το σημαντικό είναι να μη χάνεις τη ψυχραιμία σου, κουράγιο.

Νομίζω η μόνη λύση είναι να μείνει σε άλλο σπίτι όπου θα πληρώνεται το ενοίκιο
και η ηρωίδα που θα τον φροντίζει από τη σύνταξη που θααα πάρει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι διάολο γίνεται και δεν την παίρνει ήδη. Έτσι
όπως τα περιγράφεις, αυτός ο άνθρωπος πρέπει να λογίζεται ως κάποιο (μεγάλο)
ποσοστό ανάπηρος. Τι προβλέπεται σ'αυτές τις περιπτώσεις απ'το κράτος;

5 χρονια παλευουμε για να βγει η συνταξη και μας καθυστερουν. Για να μεταφερθει ενα χαρτι απο τον 1ο οροφο στον 3ο για σφραγιδες περασαν 4 χρονια και κατι. Το τι τρεξιμο εχει πεσει και για τη συνταξη εμεις το ξερουμε. Υποτιθεται οτι σε λιγο καιρο θα εχουμε την απαντηση. Γενικως μια ταλαιπωρια σκετη...τον περασανε και 2 φορες απο επιτροπη :/

Κατι παρομοιο και εμεις, οι δικοι μας δεν χωρισανε, ο πατερας μου οπως περιγραφεις το δικο σου, τελικα στα 75 εξαφανιστηκε και η αστυνομια θεωρει οτι δεν χρειαζεται να τον ψαξει γιατι πολλα χρονια ελειπε και ερχοταν και ξαναεφευγε, προηγουμενως ομως ειχε μια μικρη επαφη μαζι μας τωρα τιποτα για 5 χρονια. Τον δηλωσαμε βεβαια ως εκλειπον προσωπο αλλα γιατι να τον ψαξουν αφου ηδη κατα καιρους εξαφανιζοταν... Μακαρι να τον ειχαμε βοηθησει πριν τρελαθει τελειως. Λιγο πριν εξαφανιστει ειχε χαλασει τις σχεσεις του ΜΕ ΟΛΟΥΣ και ειχε μεγαλα παραπονα για τους παντες. Ελπιζω να μην εκανε κακο στον εαυτο του. Μονο να ελπιζω μπορω. Αυτο εγινε εκτος ελλαδος σε χωρα που δεν ειναι ευκολο να ανοιχθουν τα τηλεφωνικα απορρητα κτλ για να μαθουμε εαν ζει και που ειναι. Απλα ελπιζω να ειναι καλα.

μαθαμε ολοι την αληθεια για τισ γυναικεσ μασ εγω απλα επειδη ειμαι ευαισθητοσ φροντισα τα παιδια για να κοιμαμαι στο νοσοκομειο ησυχοσ αυτα απο τουσ πατεραδεσ