διαζύγιο

θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας!και μόνο που γράφω γι\' αυτό με πιάνει μια ταχυκαρδία.έχουμε μια κόρη 7 ετών.είμαστε παντρεμένοι 13 χρόνια.χωρίσαμε 2 φορές πριν γίνει η διάγνωση της διπολικής μου.όσο ήμουν στο νοσοκομείο ερχόταν καθημερινά και με έβλεπε.έμενε με την κόρη μας.κάτω από την πίεση των γονιών μου δέχτηκα να επιστρέψει.τώρα όμως συνειδητοποιώ πως στην ουσία δεν είμαι ευτυχισμένη.τον αγαπάω, αλλά δεν υπάρχει το κάτι παραπάνω για να νιώσω σαν αληθινό ζευγάρι μαζί του.το κυριότερο μου πρόβλημα είναι η αντίδραση της μικρής και μετά οι γονείς μου που θα πέσουν πάνω μου να με φάνε.αυτό το διάστημα είμαι σε φάση κατάθλιψης και αναρωτιέμαι αν ήμουν ευτυχισμένη μα τη σχέση μου τόσο χάλια θα ένιωθα.

νομιζω οτι καταλαβαινω πως αισθανεσαι.προφανως η σχεση εχει τελειωσει απο την πλευρα σου τουλαχιστον.ομως στην φαση που εισαι ενα διαζυγιο δεν ξερω κατα ποσο θα σε οφελουσε.κατα την αποψη μου οσο και να μην μας λεει πολλα πραγματα ο συντροφος μας οταν εχουμε παρελθον μαζι του δεν ειναι τοσο ευκολο να φυγουμε αναιμακτα...νομιζεις μπορεις να μπεις σε τετοια κατασταση αυτη την στιγμη?οσο για τους δικου σου τι να πω?αφησε τους εξω απο την ζωη σου την προσωπικη.μου φαινεται λιγο δικαιολογια ασυνειδητη ψαξτο μεσα σου.

σιγουρα μια τετοια κατασταση η μικρη σου δεν θα την δεχτει μα χαρα αλλα μην νομιζεις οτι δεν αντιλαμβανεται την μεταξγ σας σχεση.τι θελεις να την μαθεις για την ζωη?οτι πρεπει να υπομενει τις καταστασεις η να παιρνει την κατασταση στα χερια της και να μαθει να επιλεγει να ζει ευτυχισμενα και με προσωπικες επιλογες?

΄Ο,τι και να σου πουν οι άλλοι, ακόμα και εκείνοι που σε αγαπούν πολύ και πραγματικά, να ξέρεις πως στη θύελλα που ονομάζεται διαζύγιο, στα δύσκολα, θα είσαι μόνη σου. Ολομόναχη, εσύ, οι αποφάσεις σου και ο πόνος σου. Γνώμη μου, αν δεν στέκεσαι ικανοποιητικά στα ψυχολογικά σου, μην το αποτολμήσεις ακόμα. Γίνε δυνατή πρώτα για να έχεις αποθέματα. Εγώ στην ανάλογη κατάσταση που περνώ έχω εξουθενωθεί. Και τα παιδιά μου επίσης.

σας ευχαριστώ πραγματικά για τις απαντήσεις σας.και η αλήθεια είναι πως είμαι ψυχολογικά χάλια.στη δουλειά μου έχω να πάω 2 μήνες τώρα.

θα σου έλεγα να μην πάρεις μια αποφαση εν θερμω. Παντως αν σκέφτεσαι πώς θα ευχαριστήσεις τον αντρα σου, τους γονεις σου, την πεθερά, τον πεθερο δεν θα κανεις ευτυχισμενο κανεναν κ προπαντως ουτε εσενα ούτε κ την κόρη σου.

Μάζεψε δυνάμεις, σκέψου αν οικονομικά μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, και αποφάσισε να αλλάξεις τη ζωή σου όπως τόκανα κι εγώ και τόσοι άλλοι.Σε πληροφορώ οτι φαίνεται βουνό αλλά δεν είναι.Εισαι νέα και δικαιούσαι να ευχαριστηθείς τη ζωή σου.Το παιδί θα μεγαλώσει καλύτερα μέσα σ ενα ήρεμο περιβάλλον και με μιά μαμά ευχαριστημένη παρά δυστυχισμένη.Καλό κουράγιο και σε περιμένουμε απόψε στου φιλοπάπου.Φιλάκια.

αυτό που με προβληατίζει πιο πολύ είναι η αντίδραση του παιδιού.ξέρω πως αυτά πονάνε πιο πολύ από όλους.επίσης φοβάμαι πως θα διεκδικήσει την επιμέλεια και θα την πάρει.υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου που θέλησα πραγματικά να πεθάνω και μόνο η ύπαρξη της με κράτησε στη ζωή.

ενημερωσου απο ενα δικηγορο γιατι αν ειναι να κανεις συνεχεια τετοιες σκεψεις θα σκασεις πριν προλαβεις να κανεις οτιδηποτε!!!!!ψαξε οτι μπορει να σου ανοιξει δρομο.η κορη σου ειναι μικρη για να παρει την επιμελια της.απο που βγαζεις το συμπερασμα αυτο?οσο για τις τασεις προς την αυτοκτονια που εχεις πηγαινεις σε καποιο γιατρο????φτιαξε ασπιδες πριν κανεις καποια κινηση...εχεις καποιον αλλο ανθρωπο που θα σε υποστηριζε σε τετοιο βημα?δημιουργησε σχεδιο για το πως θα κινηθεις και προσπαθησε να δυναμωσεις.

πως ειναι δυνατον να σου παρει το παιδι? μονο σε ακραιες καταστασεις το παιρνει ο πατερας. Αυτο, το οτι θα εισαι μονη σου ειναι το μονο σιγουρο. Ολοι θα ειναι εναντιον σου. Και αυτο ειναι κατι που με εκνευριζει απιστευτα. Ηρεμησε. Αν το εχεις παρει πραγματικα αποφαση κατσε να του μιλησεις αρχικα. Να του πεις την αληθεια πως νιωθεις. Να δεις τις αντιδρασεις του. Εσυ πως πιστευεις οτι θα αντιδρασει σε μια τετοια κουβεντα?

Σκοπός μου δεν είναι να σε τρομοκρατήσω, αλλά, αν θες στην Ελλάδα του΄σήμερα να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου, το καταφερνεις μονο αν επιλεξεις να υποστηριξεις το θεσμο του γαμου στα τυπικα και συγχρονως να πηδιεσαι με οποιον τραβά η όρεξη σου κάθε φορά. Αρκει να ξερεις να κρυβεσαι!

Στην περίπτωση που το ετερον ημισυ δεν ειναι διατεθιμένο να σε αφήσει σε ησυχία, δε θα τη βρεις ποτέ. Αντιγράφω από το διαζύγιο.gr:
ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΥΖΥΓΩΝ

Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης (ανεξαρτήτως αν έχει κατατεθεί αγωγή διαζυγίου ) , ένας εκ των δύο συζύγων υπό ορισμένες προϋποθέσεις δικαιούται να ζητήσει από το Δικαστήριο, την προσωρινή ρύθμιση προσωπικών σχέσεων συζύγων ή γονέων και τέκνων δηλαδή την μετοίκηση του ιδίου ή του άλλου συζύγου από την οικία που αποτελεί την οικογενειακή στέγη και την κατανομή της χρήσης κινητών πραγμάτων, την επιδίκαση διατροφής για τον ίδιο και τα τέκνα του, την ρύθμιση της επιμέλειας και επικοινωνίας με τα τέκνα του.

Η μετοίκηση
Ο σύζυγος που επιθυμεί την απομάκρυνση του ίδιου ή του άλλου συζύγου από την οικογενειακή στέγη μπορεί να ζητήσει με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων την μετοίκηση του ίδιου ή του άλλου συζύγου.

Στην αίτηση περί μετοίκησης πρέπει να αναφέρονται οι λόγοι που δικαιολογούν την διακοπή της συγκατοίκησης των συζύγων
π.χ. ξυλοδαρμός, σύναψη ερωτικών σχέσεων με άλλο άτομο, και γενικότερα οι λόγοι για τους οποίους είναι αφόρητη η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης με τον σύζυγο.

Στο δικόγραφο αυτό ζητείται η άδεια από το δικαστήριο είτε να αποχωρήσει ο σύζυγος που ζητά την μετοίκηση από την συζυγική στέγη (για να μη θεωρηθεί εγκατάλειψη του) είτε να αποβληθεί και απομακρυνθεί από την συζυγική στέγη ο άλλος σύζυγος.

Το δικαστήριο αφού εκτιμήσει την οικονομική κατάσταση κάθε συζύγου, την τυχόν ύπαρξη τέκνων και το συμφέρον αυτών, το επάγγελμα του κάθε συζύγου, σε ποιον ανήκει η συζυγική οικία κ.α. μπορεί να διατάξει είτε την απομάκρυνση του συζύγου από την συζυγική οικία, είτε να δώσει την άδεια μετοίκησης είτε ακόμη να απορρίψει την αίτηση εφόσον δεν θεωρεί την μετοίκηση αναγκαία.

Στο ίδιο δικόγραφο μπορεί ο σύζυγος να ζητά την επιδίκαση προσωρινής διατροφής για τον ίδιο, την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων παιδιών του, την ρύθμιση της επικοινωνίας του με τα παιδιά του και την κατανομή των κινητών πραγμάτων τους.

.................................


Λοιπόν, εγώ που μένω 2 χρόνια μαζί με το σύζυγο χωρισμένοι στο ίδιο σπίτι με μείζονα προβλήματα επικοινωνίας και συνεργασίας που έχουν σοβαρό αντίκτυπο στα παιδιά μου, δεν κατάφερα να πείσω το δικαστήριο ότι πρέπει ο κύριος να μετοικήσει. Τώρα, για να μετακομήσω στο δυαράκι που βρήκα χωρίς να θεωρηθεί εγκατάλειψη, πρέπει να πάρω άδεια από το ίδιο, σεβάσμιο, δικαστήριο. Και καθότι ο δικηγόρος μου μού απέκλεισε την πιθανότητα να το επιτύχω μετά την πρόσφατη μπανανόφλουδα, βρήκε να μου προτείνει δυο πολύ χαριτωμένες εναλλακτικές: ή να βουτήξω μια μέρα τα παιδιά και να τα πάρω μαζί μου χωρίς την άδεια κανενός [κατι σαν απαγωγη, δηλαδή] ή να τα στερηθώ μέχρι να πείσουμε το εν λόγω δικαστήριο, ό,τι, όχι, ποτέ δεν ήθελα να τα εγκαταλείψω! απλά, αναγκάστηκα.. [φυσικά πάντα παίζει και η τρίτη: μείνε στα αυγά σου και σκάσε!]

γκραμλ, να σου θυμίσω πως έχω μπει για κάμποσους μήνες σε ψυχιατρική κλινική και θα το χρησιμοποιήσει εναντίον μου.

Arktos αυτό που είπες για τη νοσηλεία σου, μπορεί όντως να το χρησιμοποιείσει εναντίον σου. Θέλει να συμβουλευτείς ένα πολύ καλό δικηγόρο. Δεν ξέρω και οι γονείς σου τι θέση μπορεί να πάρουν. Είναι δύσκολη κατάσταση να πηγαίνεις για τέτοια θέματα στα δικαστήρια.

ok, σορυ δεν το θυμομουν. Εχεις δικιο. Ειναι πολυ πιθανον να την παρει την επιμελεια τοτε.
Του εχεις μιλησει για το πως νιωθεις? Υπαρχει γενικα επικοινωνια μεταξυ σας?

μετά από 3 ολόκληρα χρόνια φτάνω τελικά να ζητήσω διαζύγιο
ζητάω τελικά την επιμέλεια της κόρης μας και την μετοίκηση του εν διαστάσει συζύγου.

οι γονείς μου είναι εναντίον μου.
ο πατέρας μου μού ζήτησε να ανακαλέσω.
πως θα μετανιώσω, θα κατστραφώ οικονομικά, δεν θα τα καταφέρω, θα μου πάρει το παιδί κλπ.
η μητέρα μου δεν μού έχει μιλήσει καν.
τα αδέρφια μου το ίδιο.
λες και είμαι μία ξένη.

προσπαθώ να φανώ δυνατή.
αλλά δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου πως
επιμένουν να παραμένω με έναν άνθρωπο που είμαι σε διάσταση 2 χρόνια τουλάχιστον.
που όχι μόνο δεν με βοήθησε να κόψω το αλκοόλ, αλλά πίνει μισό μπουκάλι καθημερινά.
όλα τα ξέρουν.
για ναρκωτικά ?
ποιος τα αγόραζε και τα έφερνε και τα έφερνε στο σπίτι.
ποιος είχε τις γνωριμίες.

τόσο πολύ τους βαραίνω πια που θέλουν να με εναποθέσουν κάπου ?

ήξεραν μόνο να κάνουν τις οσίες - μαρίες όταν έκανα την απόπειρα πάνω από το κεφάλι μου στην εντατική

Ωχ, καημένη, arktos, τι τραβάς! Κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου και αυτό που θεωρείς σωστό, και άστους τους άλλους να λένε!

Και μένα οι γονείς μου έτσι μου κάνουν αλλά τελικά εμείς είμαστε αυτοί που ξέρουμε τί είναι καλύτερο για μας, για να αιστανθούμε καλύτερα!

arktos, περιμενες κάτι διαφορετικο απο καποιον απο τους δικους σου?
ή καποιου ειδους υποστηριξη?

δύναμη κ κουράγιο ή οτι άλλο χρειαζεσαι, θα το παρεις απο αλλου κ απο άλλους. οσο κοιττας προς εκει που εχεις πληγωθει, τοσο περισσοτερο θα φθειρεσαι.

Quote:

---

Originally posted by anitak
΄Ο,τι και να σου πουν οι άλλοι, ακόμα και εκείνοι που σε αγαπούν πολύ και πραγματικά, να ξέρεις πως στη θύελλα που ονομάζεται διαζύγιο, στα δύσκολα, θα είσαι μόνη σου. Ολομόναχη, εσύ, οι αποφάσεις σου και ο πόνος σου. Γνώμη μου, αν δεν στέκεσαι ικανοποιητικά στα ψυχολογικά σου, μην το αποτολμήσεις ακόμα. Γίνε δυνατή πρώτα για να έχεις αποθέματα. Εγώ στην ανάλογη κατάσταση που περνώ έχω εξουθενωθεί. Και τα παιδιά μου επίσης.

---

Arkte moy..θα συμφωνησω με τον φιλο μασ εδω...

ναι χρειαζεται αποθεματα κατι τοσο δραστικο.. δεν λεω πωσ δεν θα μπορουσε να βγαλει σε καλο ισα ισα που πιστευω πωσ αν νιωθεισ απολυτα σιγουρη πωσ θελεισ να προχωρησεισ την ζωη σου μονη τοτε σιγουρα αυτο ειναι και το σωστο για εσενα.. αλλα δεν παυει να ειναι και δυσκολο αρχικα τουλαχιστον...

καλη σου δυναμη σου ευχομαι.. και να γινει οσο πιο ομαλα για ολουσ σασ...ευχομαι..

θα κλεισω λεγοντασ σου πωσ \'\'καθε φωρα που κλεινει μια πορτα ανοιγει ενα παραθυρο..(η μια αλλη πορτα)...ολα θ α πανε καλα.... ελπιζω ο συζηγοσ σου να καταλαβει και να σε στηρηξει... σε ολο αυτο.. να παραμεινετε αγαπημενοι φιλοι..και αγαπημενοι γονεισ..

Quote:

---

Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..

---

Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...

*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.

Quote:

---

Originally posted by arktos
μετά από 3 ολόκληρα χρόνια φτάνω τελικά να ζητήσω διαζύγιο
ζητάω τελικά την επιμέλεια της κόρης μας και την μετοίκηση του εν διαστάσει συζύγου.

οι γονείς μου είναι εναντίον μου.
ο πατέρας μου μού ζήτησε να ανακαλέσω.
πως θα μετανιώσω, θα κατστραφώ οικονομικά, δεν θα τα καταφέρω, θα μου πάρει το παιδί κλπ.
η μητέρα μου δεν μού έχει μιλήσει καν.
τα αδέρφια μου το ίδιο.
λες και είμαι μία ξένη.

προσπαθώ να φανώ δυνατή.
αλλά δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου πως
επιμένουν να παραμένω με έναν άνθρωπο που είμαι σε διάσταση 2 χρόνια τουλάχιστον.
που όχι μόνο δεν με βοήθησε να κόψω το αλκοόλ, αλλά πίνει μισό μπουκάλι καθημερινά.
όλα τα ξέρουν.
για ναρκωτικά ?
ποιος τα αγόραζε και τα έφερνε και τα έφερνε στο σπίτι.
ποιος είχε τις γνωριμίες.

τόσο πολύ τους βαραίνω πια που θέλουν να με εναποθέσουν κάπου ?

ήξεραν μόνο να κάνουν τις οσίες - μαρίες όταν έκανα την απόπειρα πάνω από το κεφάλι μου στην εντατική

---

Αρκτε μου. .. μπραβο που αντεξεσ 3 χρονια.. αν και εφοσων ειστε σε διασταση 2 χρονια σημαινει πωσ ο αντρασ σου θελει και αυτοσ διαζυγειο ετσι δεν ειναι?... τοτε που ειναι το προβλημα?

το σοι σου?... δεν μπορεισ να κανεισ κατι γι αυτουσ..ειναι δικη σου η ζωη... εσενα πρεπει να κοιταξεισ..

ο αντρασ σου λογικα θα σου δινει διατροφη ετσι δεν ειναι?δεν συμφωνει?...φανταζομαι θα εργαζεσαι και καπου..το παιδακι ειναι 10 χρονων αρα αρκετα μεγαλο για να καταλαβει πωσ το να ειστε και οι 3 ευτυχισμενοι ειναι το σημαντικοτερο...

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..

---

Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...

*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.

---

ναι νια το ειδα.. σορρυ... παιδια..και Αρκτο μου..λαθοσ..:P:P:P

Ένας φίλος μου δικηγόρος μου έλεγε για μερικά διαζύγια που το πρώην ζευγάρι μάλωνε ακόμα και για τα... σκαμπό...! (ποιός θα τα πάρει).
Φαντάζομαι ότι αν χρειαστεί δικαστήριο για επιμέλεια και οι δύο πλευρές θα χτυπήσουν βρώμικα κάτω από τη μέση χτυπήματα και το δικαστήριο θα δώσει εν τέλει την επιμέλεια στη μητέρα.

δυσκολα ειναι ναι,
οταν θα ξεμπερδεψεις απο ολα αυτα θα ειναι ολα πολυ πιο ευκολα.

Ασχετως αν σε ζοριζει το πακετο, νομιζω οτι εχεις ηδη αργησει, 3 χρονια φτανουν.

Quote:

---

Originally posted by Adzik

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..

---

Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...

*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.

---

ναι νια το ειδα.. σορρυ... παιδια..και Αρκτο μου..λαθοσ..:P:P:P

---

συμβαινουν αυτα :) κι εγω το διαβασα ως τη μεση κ ηθελα να απαντησω νομιζοντας πως ειναι τωρινο :P

Quote:

---

Originally posted by Sofia
arktos, περιμενες κάτι διαφορετικο απο καποιον απο τους δικους σου?
ή καποιου ειδους υποστηριξη?

δύναμη κ κουράγιο ή οτι άλλο χρειαζεσαι, θα το παρεις απο αλλου κ απο άλλους. οσο κοιττας προς εκει που εχεις πληγωθει, τοσο περισσοτερο θα φθειρεσαι.

---

Εγώ όταν βρέθηκα στα πρόθυρα του χωρισμού δεν θα πω ψέματα περίμενα ότι θα είχα ενα χέρι βοηθείας.Ομως εκείνοι φοβήθηκαν περισσότερο απο εμένα και φυσικά προσπάθησαν να με αποτρέψουν.
Ομως σκέφτομαι ότι θα \'ηταν πολύ καλύτερα αν είχα προχωρήσει.Ημουν νέα και τα παιδιά πολύ μικρά.
Αργότερα ήταν πολύ πιο δύσκολα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.Σήμερα αισθάνομαι σαν να με έστιψαν και να με πέταξαν στα σκουπίδια.Λάθος δικό μου,ανωριμότητα δική μου,φόβος και ανασφάλεια.ΛΑΘΟΣ

Αρκτος
Πιστεύω πως ο λόγος που η οικογένεια σου στέκεται απέναντι είναι μόνο και μόνο γιατί θεωρούν πως δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου. Προτιμούν μια ....κουτσή λύση από το τίποτα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε αγαπούν και να μην θέλουν το καλό σου.
Απ\' την άλλη ίσως δεν καταλαβαίνουν πως η δυστυχία στην προσωπική σου ζωή, μπορεί να επιβαρύνει την ψυχολογία σου ακόμη περισσότερο και να σε πηγαίνει πίσω.
Για μένα, πάρε μια βαθιά ανάσα, σκέψου πως χειρότερα δεν γίνονται και βουρ για την ελευθερία σου.
Μάζεψε όσες δυνάμεις σου έχουν απομείνει και σκέψου τη στιγμή που ολα θα έχουν περάσει, γιατί πίστεψε με, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει αυτή η στιγμή. Φτάνει να το θες και να το κυνηγήσεις.

Δε θα περάσεις εύκολα.Είναι χοντρό λούκι.Ατσαλώσου και βουρ.Τό\'χω ζήσει το ρημάδι σχεδόν όπως το περιγράφεις.Στην ουσία ο πόνος που πέρασα με άφησε πιο δυνατή.Κατ\'αρχήν,πρέπει να είσαι σταθερή.Θα σε πιέζουν να γυρίσεις,με διάφορα μέσα και χειριστικές συμπεριφορές.

Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου,θα στηριχτώ σε όσα έχω διαβάσει σε άλλα σου ποστς για να σου πω τα εξής.Θα χρησιμοποιήσουν το παιχνιδάκι των ενοχών(πατώντας πάνω στο παιδί,δεν το σκέφτεσαι,είσαι εγωίστρια,θα πληρώσει αυτό τα λάθη σου και τέτοιες μαλακίες),το παιχνιδάκι της υστεροφημίας σου,λολ(τι θα λέει πίσω σου ο κόσμος,τι παράδειγμα δίνεις,πως τους δυσφημείς και τους ντροπιάζεις με τη συμπεριφορά σου,πως ντρέπονται να κυκλοφορήσουν και τέτοια τραγικά),θα εκμεταλλευτούν ανασφάλειές σου(η οικονομική κρίση παίζει να πέσει στο τραπέζι επίσης,ότι το παιδί είναι μικρό και θέλει ακόμη τον πατέρα του,ότι έχει περάσει πολλά κι αυτό,ότι ότι),θα χρησιμοποιήσουν το λεγόμενο the silent treatment(και καλά δε σου μιλάμε κακούργα δολοφόνισσα,λολ,λες και χέστηκες χαχαα).Οι διαδικασίες με τα δικαστήρια είναι επώδυνες.Μπορεί να δεις τόσα που να αναρωτιέσαι πώς έζησες με τον άνθρωπο αυτό έστω και μια ώρα.Εύχομαι το αντίθετο,αλλά είναι αρκετά πιθανό,δε φημιζόμαστε σε αυτή τη χώρα για την ψυχραιμία στα διαπροσωπικά μας.

Άρκτος,τα είδα όλα στην περίοδο των χρόνων από την έξοδο από το γάμο και μετά,από την πλευρά του πρώην αλλά και των γονιών και των αδερφών μου.Χρειάζεται να μένεις σταθερή,να μη σε βλέπουν να μπαλαντζάρεις για να πάρουν το μήνυμα πως εσύ αποφασίζεις για τη ζωή σου.Να έχεις υπόψιν σου ότι παρόλες τις δυσκολίες τέτοιες αποφάσεις κρύβουν μέσα τους και απίστευτες ευκαιρίες για εξερεύνηση των δυνατοτήτων μας σε προσωπικό επίπεδο.Είναι ένα crash test ισχυρό,που όμως μπορεί να σε βγάλει σε πολύ καλά συμπεράσματα για τα θέλω και τις προοπτικές σου να τα καλύψεις.

Έπειτα,να σου πω ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το προσωπικό σου φορτίο και με άλλον τρόπο(έχεις ακουστά το μ\'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια,ε;)να το χρησιμοποιήσεις για να θέσεις σωστότερα όρια ανάμεσα σε σένα και στους γονείς σου.Να τους διδάξεις πού τελειώνουν αυτοί και πού αρχίζεις εσύ.Είναι η ιδανική ευκαιρία μιας και έτσι κι αλλιώς θα σε\"εχθρεύονται\"για ένα διάστημα και θα σου φέρονται με απαξιωτικούς τρόπους να κάνεις και κάμποσες sessions απευαισθητοποίησης.Να μάθεις να μη σε πειράζει που δεν θα έχεις την αγία τους έγκριση και να αποκτήσεις τσαμπουκαλίδικα όπλα στην επικοινωνία σας.

Προχώρα προς τον εαυτό που επιθυμείς και στη ζωή που εσύ επιλέγεις.Αξίζει πάντα τον κόπο και τις θυσίες κάτι τέτοιο.;)
Οτιδήποτε θελήσεις εδώ είμαστε να το συζητήσουμε και να σε στηρίξουμε όταν το έχεις ανάγκη.Θα είσαι μια χαρούλα ρε,go on!
:)

μία κλαίω και μία γελάω σήμερα...

έκανα πάλι μία συζήτηση και μού είπε πως θα γίνει πρόταση
την κηδεμονία να την αναλάβουν οι γονείς μου.
φρίκαρα.
δεν ξέρω αν γίνεται.
τη δευτέρα θα μιλήσω με το δικηγόρο μου.
τέλος μου είπε πως δεν με εμπιστεύεται γιατί για 2 χρόνια ήμουν σε κατάθλιψη.
και πώς θα φροντίζω το παιδί ?
ένας διάλογος που δεν έπρεπε να κάνω.
είναι ετοιμόλογος κι εγώ όχι.
πατάει πάνω στην ασθένεια μου.
κι αυτό με πονάει.
δεν την επέλεξα, με επέλεξε.

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind


Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου

---

δεν νομιζω,
η καθε περιπτωση εχει να αντιμετωπισει τις δικες της δυσκολιες.
Ειδικα η αρκτος εχει ολοκληρο βουνο να μετακινησει.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αρχισει να το σπρωχνει....

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind


Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου

---

δεν νομιζω,
η καθε περιπτωση εχει να αντιμετωπισει τις δικες της δυσκολιες.
Ειδικα η αρκτος εχει ολοκληρο βουνο να μετακινησει.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αρχισει να το σπρωχνει....

---

κρίνο, άλλο μοντέλο οικογένειας κι άλλο περίπτωση οικογένειας.

αυτό με το βουνό πολύ μου άρεσε.
να σπρώξω βουνό!
ή έστω να αρχίσω να σπρώχνω.
να σου τηλ. κάθε βράδυ να μου το λες για να κοιμάμαι σαν πουλάκι.
χωρίς εφιάλτες. :D

τωρα αυτο που θα γραψω μπορει να ειναι ασχετο

μπορει ομως και να μην ειναι

το διαζυγιο ξεκινα απο το θυμο

εχω καταλαβει πως αυτος ο θυμος

ο θυμος για τους εραστες μας για τους αντρες και τις γυναικες της ζωης μας που δεν μας φροντισαν η δεν μας φροντιζουν οπως ακριβως το θελουμε

δεν ειναι απαραιτητα δικος τους σαν αναφορα...

εννοω πως ισως αναγεται αυτος ο θυμος στην ζωη

στους γονεις μας που δεν μας φροντισαν οπως θα επρεπε....

δεν ξερω

απλα καλο ειναι να το λαμβανουμε υπ οψιν μας

γνωριζω βεβαια πως ο κοπος η κουραση και ο θυμος καθε ανθρωπου ειναι πολυ προσωπικος

απλα επειδη ετσι το συζητουσα προσφατα με μια παρεουλα

το εχω διαπιστωσει στις δικες μου σχεσεις

και επειδη προσφατα δυο καλοι μου φιλοι

αναθερμαναν τη σχεση τους με μια τετοια συνηδειτοποιηση

ηθελα να το καταθεσω εδω

ζητω συγγνωμη εαν ειμαι εντελως εκτος

καλη δυναμη

Quote:

---

Originally posted by researcher
τωρα αυτο που θα γραψω μπορει να ειναι ασχετο

---

ειναι.

Quote:

---

Originally posted by arktos

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind


Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου

---

δεν νομιζω,
η καθε περιπτωση εχει να αντιμετωπισει τις δικες της δυσκολιες.
Ειδικα η αρκτος εχει ολοκληρο βουνο να μετακινησει.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αρχισει να το σπρωχνει....

---

κρίνο, άλλο μοντέλο οικογένειας κι άλλο περίπτωση οικογένειας.

αυτό με το βουνό πολύ μου άρεσε.
να σπρώξω βουνό!
ή έστω να αρχίσω να σπρώχνω.
να σου τηλ. κάθε βράδυ να μου το λες για να κοιμάμαι σαν πουλάκι.
χωρίς εφιάλτες. :D

---

αρχινα να κανεις αυτο που πρεπει,
για να μπορεσεις να βρεις την ηρεμια σου.
και μετα φαε ολα τα λεφτα σου στον οτε....

:D

Quote:

---

Originally posted by arktos
μία κλαίω και μία γελάω σήμερα...

έκανα πάλι μία συζήτηση και μού είπε πως θα γίνει πρόταση
την κηδεμονία να την αναλάβουν οι γονείς μου.
φρίκαρα.
δεν ξέρω αν γίνεται.
τη δευτέρα θα μιλήσω με το δικηγόρο μου.
τέλος μου είπε πως δεν με εμπιστεύεται γιατί για 2 χρόνια ήμουν σε κατάθλιψη.

---

Τους νόμους δεν τους ξέρω αλλά πέρα απ\'αυτούς,το βρίσκει πιο λογικό δλδ να μεγαλώσει με τους δικούς σου,που είναι κ κακοποιητικοί από σένα?Για την κατάθλιψη που πέρασε?Κ που είσαι σταθερή μεγάλο διάστημα κάνοντας γενικά άλματα σαν άνθρωπος κόβοντας αλκοολ κλπ κ προσπαθείς,ενημερώνεσαι αδιάκοπα για την ασθένεια σου καταφέρνοντας να την κρατήσεις σε σταθερό επίπεδο?
Απορώ με τη λογική του...φυσικό που φρίκαρες.
Αυτό θα πει στίγμα.

Η μικρή έχει κάποιο λόγο σ\'όλο αυτό?

Μη μασάς όμως,ψάξτο με το δικηγόρο,βάλε μπρος να βρεις την ηρεμία σου,αρκετά 3 χρόνια.Επιτέλους να λήξει.

Quote:

---

Originally posted by Arsi



Απορώ με τη λογική του...

---

ειναι η λογικη του ηττημενου.


Σε καθε περιπτωση ομως, αυτοι οι εκβιασμοι ειναι απαραδεκτοι,
και δεν αλλαζουν καθολου το σκηνικο.

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Arsi



Απορώ με τη λογική του...

---

ειναι η λογικη του ηττημενου.


Σε καθε περιπτωση ομως, αυτοι οι εκβιασμοι ειναι απαραδεκτοι,
και δεν αλλαζουν καθολου το σκηνικο.

---

Ηττημένος,ηττημένος το παιδί του δεν το σκέφτεται?
Ναι,δεν το αλλάζουν μόνο που φρικάρουν την άρκτο.
Αλλά η φρίκη φέρνει κ πιο πολύ πείσμα......

προφανως ο εγωισμος του υπερισχυει.....

Η αρκτος με βαση το θεμα το εχει πολυκοσκινισει αρκετα για να
ειναι σιγουρη οτι το αλευρι θα βγει πεντακαθαρο.
Δεν λεω καλες οι δοκιμες, αλλα καποτε πρεπει να φουρνισει κιολας....

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by arktos

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind


Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου

---

δεν νομιζω,
η καθε περιπτωση εχει να αντιμετωπισει τις δικες της δυσκολιες.
Ειδικα η αρκτος εχει ολοκληρο βουνο να μετακινησει.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αρχισει να το σπρωχνει....

---

κρίνο, άλλο μοντέλο οικογένειας κι άλλο περίπτωση οικογένειας.

αυτό με το βουνό πολύ μου άρεσε.
να σπρώξω βουνό!
ή έστω να αρχίσω να σπρώχνω.
να σου τηλ. κάθε βράδυ να μου το λες για να κοιμάμαι σαν πουλάκι.
χωρίς εφιάλτες. :D

---

αρχινα να κανεις αυτο που πρεπει,
για να μπορεσεις να βρεις την ηρεμια σου.
και μετα φαε ολα τα λεφτα σου στον οτε....

:D

---

βλαμμένο! :P

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by arktos
μία κλαίω και μία γελάω σήμερα...

έκανα πάλι μία συζήτηση και μού είπε πως θα γίνει πρόταση
την κηδεμονία να την αναλάβουν οι γονείς μου.
φρίκαρα.
δεν ξέρω αν γίνεται.
τη δευτέρα θα μιλήσω με το δικηγόρο μου.
τέλος μου είπε πως δεν με εμπιστεύεται γιατί για 2 χρόνια ήμουν σε κατάθλιψη.

---

Τους νόμους δεν τους ξέρω αλλά πέρα απ\'αυτούς,το βρίσκει πιο λογικό δλδ να μεγαλώσει με τους δικούς σου,που είναι κ κακοποιητικοί από σένα?Για την κατάθλιψη που πέρασε?Κ που είσαι σταθερή μεγάλο διάστημα κάνοντας γενικά άλματα σαν άνθρωπος κόβοντας αλκοολ κλπ κ προσπαθείς,ενημερώνεσαι αδιάκοπα για την ασθένεια σου καταφέρνοντας να την κρατήσεις σε σταθερό επίπεδο?
Απορώ με τη λογική του...φυσικό που φρίκαρες.
Αυτό θα πει στίγμα.

Η μικρή έχει κάποιο λόγο σ\'όλο αυτό?

Μη μασάς όμως,ψάξτο με το δικηγόρο,βάλε μπρος να βρεις την ηρεμία σου,αρκετά 3 χρόνια.Επιτέλους να λήξει.

---

Arsi , έτσι κι αλλιώς το γεγονός ότι έκοψα το αλκοόλ και το τσιγάρο ποτέ δεν το επιβραβεύσαι, πότε δεν υπήρχε περίπτωση να το αναφέρει τώρα.
από ΄δω και στο εξής θα θυμάται μόνο τα άσχημα.

αυτό που με εκπλήσσει είναι πως ενώ γνωρίζει για τη σχέση μου ( όπως όλοι βέβαια ) επιμένει να είναι μαζί μου και ακόμη και σήμερα μου πρότεινε να κάνω πίσω.
τον ρώτησα τί θα κάνουμε μαζί σε ένα σπίτι θα κοιταζόμαστε και απάντησε το κλασικό για το παιδί.
όταν του είπα μα το παιδί είναι 10 και δεν είναι χαζό καταλαβαίνει, άρχισε τα ακαταλαβίστικα χωρίς επιχειρήματα.
δεν βγάζεις άκρη.
πώς να συννενοηθείς με ένα άνθρωπο που του δίνεις να διαβάσει κάτι για το πώς θα μιλήσεις στο παιδί για το διαζύγιο και σου απαντά : εγώ ξέρω και τί έχουν να μου πουν αυτοί ?
επίσης αυτά σε ΄φαγαν!

και το καταλαβαίνω πως για τους δικούς του λόγους δεν το θέλει το διαζύγιο, αλλά για το καλό του παιδιού του, αφού ισχυρίζεται πως το βάζει πάνω από όλα , ας φροντίσει να το πληγώσει όσο λιγότερο γίνεται.