Δεν ξέρω τι θέλω........

Καλησπέρα...
Νιώθω μόνη....
δεν έχω φίλους, δεν έχω σχέση, είμαι σε ένα τόπο μακρινό από την οικογένεια μου...
Είναι τόσο δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που να σε νοιάζεται? που να σκέφτεται ότι υπάρχεις;
Γιατί γινόμαστε εγωιστές; Γιατί μένουμε στην εικόνα;
Ξέρω έκανα λάθη... έδιωξα ανθρώπους από κοντά μου με τη συμπεριφορά μου...
Υπάρχουν μέρες που μπορεί να μείνω κλεισμένη σπίτι και να μη μιλήσω με άνθρωπο....
Θέλω ανθρώπους γύρω μου... αλλα δε θέλω να πονέσω... δε θέλω να με απορρίψουν...
Μιλάω με κόσμο στο ίντερνετ για κάποιες μέρες και ξαφνικά οταν δε μιλάμε με την ίδια συχνότητα όπως πριν μου λείπουν....
Δε το αντέχω αυτό.... Θέλω ανθρώπους πλάι μου... Συντροφικότητα, κατανόηση....

Γεια σου μπερδεμενη. Γιατι βρισκεσαι σε τοπο μακρια απο τους δικους σου?

τυχαινει να με απασχολησαν οσα γραφεις... γιατι γινομαστε εγωιστες... ο καθε ανθρωπος επιδη ειναι εγωιτικο ον απο τη φυση του προσπαθει απλα να ικανοποιησει το εγω του και αφου το ικανοποιησεο μετα κοιταζει και τους αλλους ανθρωπους.. τωρα σχετικα με τα λαθη και εγω ειχα κανει πολα λαθη παλιοτερα οπως οταν μιλησα ασχημα σε ανθρωπους που μου ηταν τελικα χρησιμοι και τελικα χαθηκαν απο τη ζωη μου ενω θα επρεπε να τους ειχα κρατησει... οστοσο υπαρχουν 2 ειδων ανθρωποι αυτοι που εκαναν καπιο λαθος και μετανιωσαν και αυτοι που το επαναλαμβανουν συνεχεια.. μου ειχε τυχει και εμενα να μινω κλειμενος στο σπιτι για αρκετα χρονια γυρω στα 17 ειμουν τοτε αν θυμαμαι καλα ισως επιδη πιτευα οτι μπωρω να ζησω μια ζωη μονος μου αλλα στη πορεια ανακαλυψα οτι αυτο τελικα δε γινοταν.. οστοσο συνεχεια με απασχολουσε το ποσο καταληλοι ειναι οι ανθρωποι γυρω μου δε με πειραζε τοσο πολυ αμ καπιοι ειχαν κακη γνωμη για μενα με πειραζε οταν ειχα επιλεξει εγω να ειναι αυτοι οι ανθρωποι σημαντικοι για μενα τελικα ολα εξαρτονται απο το ποσο γρηγορα μπωρεις να συνενοηθεις με καπιον απο εκει φαινετε ποσο ταιριαζεις μαζι του αν σου πει πχ με το καλημερα αυτο που εχεις στο μυαλο σου χωρις να το ξερει αλλα να το μαντεψει αυτο ειναι μια καλη ενδιξη οτι θα τα πας καλα μαζι του αν με το καλημερα δε μπωρεις να συνενοηθεις μαζι του μαλον ειναι ματαιο να το παλευεις και ειναι καλυτερα να αποχορισεις....το χειροτερο εν ειναι καπιος να σε αποριψει γιατι δε γινετε να αρεσεις παντου αλλα να σε αποριψει επιδη τον διαλεξες εσυ....οστοσο μαθαινοντας τους ανθρωπους αποκτοντας εμπειριες εξικιονεσε καλυτερα μαζι τους και ετσι αποκτας περισοτερη αυτοπεποιθηση αφου οσο πιο αγνωστο μας φαινετε κατι τοσο πιο πολυ το αποφευγουμε..τα παντα αρχιζουν και τελειονουν με το να γνωρισεις κατι... να γνωρισεις τον εαυτο σου να γνωρισεις τους αλλους να μαθεις με πιους ταιριαζεις πιους δε ταιριαζεις ...

Kerasi: Είμαι μακριά λόγω υποχρεώσεων...

αλέξανδρος: Εγώ έχω 2 χρόνια περίπου που είμαι έτσι.. Θα μου πεις, τι έκανες για να το αλλάξεις; Μήπως έδωσες περισσότερη σημασία από όσο έπρεπε σε αυτά που σε οδήγησαν εκεί; Το θέμα δεν είναι ότι μίλησα άσχημα σε κάποιους αλλά ότι και οι 2 πλευρές γίναμε εγωιστές και δε κάναμε πίσω...
Νομίζω πως έχω αρχίσει να διώχνω ανθρώπους από κοντά μου γιατί δε μου παρέχουν μια συναισθηματική ασφάλεια.. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα παιχνίδι χωρίς τέλος... Δε έχει να κάνει μόνο στο επίπεδο σχέσεων αλλά και φιλικών! Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό νομίζω πως τίποτα δε κρατάει στις σχέσεις μου...

Και παρατήρησα και το εξής: Στη διαδικτυακή καθημερινότητα μιλάς με κάποιους για ένα χρονικό διάστημα! Αρχίζεις να αναπτύσσεις μία συμπάθεια! Μόλις όμως δεις ποιος είναι ΑΜΕΣΩΣ χάνεις τη αίσθηση αυτή! Γιατί; Η εικόνα του άλλου δεν είναι αυτή που μας οδηγεί στο να συνάψουμε μια σχέση είτε φιλική είτε ερωτική;
Δεν είναι εγωιστικό αυτό; Επειδή δε μας αρέσει η εικόνα κάποιου σημαίνει πως όσα έχεις μοιραστεί μαζί του πως παύουν να υπάρχουν;

Καλησπερα μπερδεμενη! Κι εγω μονη μου ειμαι, ελαχιστες συναναστροφες, μακρια κι εγω απο οικογενεια, εξωτερικο, χωρις να νιωθω οτι ανηκω πουθενα εδω.

Quote:

---

Originally Posted by Μπερδεμένη23

Kerasi: Είμαι μακριά λόγω υποχρεώσεων...

αλέξανδρος: Εγώ έχω 2 χρόνια περίπου που είμαι έτσι.. Θα μου πεις, τι έκανες για να το αλλάξεις; Μήπως έδωσες περισσότερη σημασία από όσο έπρεπε σε αυτά που σε οδήγησαν εκεί; Το θέμα δεν είναι ότι μίλησα άσχημα σε κάποιους αλλά ότι και οι 2 πλευρές γίναμε εγωιστές και δε κάναμε πίσω...
Νομίζω πως έχω αρχίσει να διώχνω ανθρώπους από κοντά μου γιατί δε μου παρέχουν μια συναισθηματική ασφάλεια.. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα παιχνίδι χωρίς τέλος... Δε έχει να κάνει μόνο στο επίπεδο σχέσεων αλλά και φιλικών! Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό νομίζω πως τίποτα δε κρατάει στις σχέσεις μου...

Και παρατήρησα και το εξής: Στη διαδικτυακή καθημερινότητα μιλάς με κάποιους για ένα χρονικό διάστημα! Αρχίζεις να αναπτύσσεις μία συμπάθεια! Μόλις όμως δεις ποιος είναι ΑΜΕΣΩΣ χάνεις τη αίσθηση αυτή! Γιατί; Η εικόνα του άλλου δεν είναι αυτή που μας οδηγεί στο να συνάψουμε μια σχέση είτε φιλική είτε ερωτική;
Δεν είναι εγωιστικό αυτό; Επειδή δε μας αρέσει η εικόνα κάποιου σημαίνει πως όσα έχεις μοιραστεί μαζί του πως παύουν να υπάρχουν;

---

ξερεις γιατι συμβενει αυτο? γιατι παντα η φαντασια δηλ το να φανταζεσε κατι ειναι πολυ πιο ισχυρο κινητρο για να κανεις μια γνωριμια γιατι πριν δεις καπιον φανταζεσε οτι ειναι ο τελειος και οταν συνηδητοποιησεις οτι η φαντασια εγινε πραγματικοτητα νιωθεις καπος γιατι απλα προσγειονεσε...αλλοστε μερικες φορες η τελειοτητα και η απατη ειναι πολυ κοντα..ισως μερικες φορες οταν καταλαβει κανεις οτι το τελειο δεν ειναι και τοσο τελειο θα μπωρουσε απλα να ριξει λιγο τον εγωισμο του αντι να οδηγιτε σε ενα μονιμο σαφαρι του τελειου... γιατι το τελειο ειναι μυθος.τωρα σχετικα με τη συναισθηματικη ασφαλεια και εγω αρνιωμουν να πλησιασω ανθρωπους για τον ιδιο λογο επιδη απλα εβλεπα οτι δε μου τεριαζαν και επιδη μπωρει η επαφη μου μαζι τους να με καταπονησει οστοσο με το καιρο ανεπτηξα μια ικανοτητα να γνωριζω που θα μινω και που θα φυγω ισως και απο διαισθηση...

Σε τι ειδους υποχρεωσεις αναφερεσαι?

Κουραγιο αγαπητο μελος πιστευω οτι ειμαι καλυτερ απο οταν ειναι το αγορι μου κ οι φιλες μου στην ζωη μου περασα κ εγω καταθλιψη κ μια φαση απαισια προσπαθησε εστω κ μεσω γνωστων να βρεις ανθρωπους που μαλλον θα ειναι ουσιαστικοι για σενα απο το ιντερνετ δεν ακατορθωτο αλλα δεν ειναι ιδιαιτερα ευκολο

Εγώ είμαι αποκλεισμένος στο σπίτι λόγω ανεργίας κυρίως.Με συντηρούν οι γονείς μου.Ζω σε χωριό της Κύπρου.Οι φίλοι μου σπουδάζουν εξωτερικό η Λευκωσία και έχουν λίγα λεφτά.Ο αδερφός μου δουλεύει και έχει και σχέση.Οι συγγενείς μου πάνε για γάμους και αρραβώνες.Εχω αδελφή με χρόνια σε σχέση μικρότερη μου καθώς και άλλες αδερφές σε σχέση.Είμαι ο μεγαλύτερος και έμεινα μόνος.Αλλά είμαι αισιόδοξος.Εσύ κοπέλα μου έχεις πολλά αλλα είσαι σε κατάθλιψη?

Γεια σου Μπερδεμένη... Νομίζω πως κρατάς τον εαυτό σου στη 'γυάλα', καθώς φοβάσαι την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Όμως, πώς αλλιώς θα έχεις και τα καλά τους στοιχεία, αν δεν ανοιχτείς προς τους άλλους? Κι αν δεν δώσεις αυτά που θα ήθελες να πάρεις?

Με τα άτομα που μιλάς από το ίντερνετ, δεν γνωρίζεστε? Υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίσεις κάποιους? Επίσης, θα μπορούσες να εξηγήσεις λίγο αυτό που λες με την 'εικόνα'?

Γαμήσι θες να ξεμπερδευτείς

Πολλές και ποικίλες απόψεις....

Ναι μεν η φαντασία μας ωθεί να πλάσουμε το "τέλειο" για εμάς, αλλά εάν δε δώσουμε την ευκαιρία πως θα δούμε εάν είναι όντως αυτό που μας έκανε να νιώσουμε ανάμεικτα συναισθήματα; Δηλαδή η εικόνα του άλλου αναιρεί τα όσα έλεγε;

-Μαρίνα λέω για την εμφάνιση μας! Όταν δεις με ποιον τελικά μιλάς, απογοητεύεσαι...
Ίσως να έχεις δίκιο... να αυτοπροστατεύομαι να μη πονέσω αλλά κάνεις δεν άπλωσε το χέρι να με βοηθήσει να σπάσω τη γυάλα...

-Χρίστος και μυσπ τη λέξη κατάθλιψη πως τη χρησιμοποιείτε; δεν είναι παρακινδυνευμένο;

-κεράσι λόγω σπουδών...

-Αλέξανδρε πολύ τη θέλω αυτή τη διαίσθηση... με μένα κάτι γίνεται λάθος... ή το ένστικτό μου με έχει ξεχάσει ή δε το ακούω....

Μαλιστα. Λες οτι δεν εχεις φιλους και σχεση. Ως τωρα ειχες καποια ατομα φιλους και σχεση?

Quote:

---

Originally Posted by Μπερδεμένη23

Πολλές και ποικίλες απόψεις....

Ναι μεν η φαντασία μας ωθεί να πλάσουμε το "τέλειο" για εμάς, αλλά εάν δε δώσουμε την ευκαιρία πως θα δούμε εάν είναι όντως αυτό που μας έκανε να νιώσουμε ανάμεικτα συναισθήματα; Δηλαδή η εικόνα του άλλου αναιρεί τα όσα έλεγε;

-Μαρίνα λέω για την εμφάνιση μας! Όταν δεις με ποιον τελικά μιλάς, απογοητεύεσαι...
Ίσως να έχεις δίκιο... να αυτοπροστατεύομαι να μη πονέσω αλλά κάνεις δεν άπλωσε το χέρι να με βοηθήσει να σπάσω τη γυάλα...

-Χρίστος και μυσπ τη λέξη κατάθλιψη πως τη χρησιμοποιείτε; δεν είναι παρακινδυνευμένο;

-κεράσι λόγω σπουδών...

-Αλέξανδρε πολύ τη θέλω αυτή τη διαίσθηση... με μένα κάτι γίνεται λάθος... ή το ένστικτό μου με έχει ξεχάσει ή δε το ακούω....

---

πολυ τι θες αυτη τη διαισθηση ευκαιρια να το σηζητησουμε πμ συμφωνεις? και εγω δεν τα ηξερα πολυ καλα αυτα ενας φιλος μου τα εμαθε

Κατάθλιψη για μένα είναι να παραιτηθείς από τα όνειρα σου.Είναι ο συνειρμός που λέει να σταματήσεις να αγωνίζεσαι για τα όνειρα της ζωής σου.

Quote:

---

Originally Posted by Μπερδεμένη23

-Μαρίνα λέω για την εμφάνιση μας! Όταν δεις με ποιον τελικά μιλάς, απογοητεύεσαι...
Ίσως να έχεις δίκιο... να αυτοπροστατεύομαι να μη πονέσω αλλά κάνεις δεν άπλωσε το χέρι να με βοηθήσει να σπάσω τη γυάλα...

---

Στο ίντερνετ συμβαίνει συχνά αυτό. Κι εμένα μου έχει συμβεί να απογοητευτώ ή και να σοκαριστώ, γιατί είναι φυσικό από το διάλογο να σχηματίζουμε και μια εικόνα που πιστεύουμε ότι ανταποκρίνεται στο συνομιλητή. Υπάρχουν μηχανισμοί στην ψυχολογία (π.χ. ψάξε το halo effect) που εξηγούν γιατί ένα θετικό χαρακτηριστικό (π.χ. ένας ωραίος διάλογος), μας κάνει να φανταζόμαστε πως αυτός ο καλός συνομιλητής έχει και άλλα θετικά χαρακτηριστικά (π.χ. ωραία εμφάνιση, καλοσύνη κλπ). Όπως επίσης υπάρχουν και άλλοι μηχανιμσοί (πχ τo confirmation bias), που εξηγούν ότι επιλεκτικά δίνουμε βάση στις πληροφορίες που υποστηρίζουν όσα ήδη πιστεύουμε (και παραβλέπουμε όσα έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις μας). Οπότε όταν μιλάς με αγνώστους, όλα αυτά αρχίζουν και λειτουργούν στο κεφάλι μας και μετά.... surpriiise έρχεται η προσγείωση! Για μένα ένας τρόπος να αποφεύγουμε τέτοια σοκ, είναι να γνωριζόμαστε από κοντά όσο το δυνατόν πιο σύντομα - και όσο αυτό δεν συμβαίνει, να μην αυταπατώμαστε πιστεύοντας ότι έχουμε ήδη μια 'φιλία' - να κρατάμε κοινώς, μικρό καλάθι.

Σου εύχομαι να βρεθεί κάποιος που θα απλώσει το χέρι, όχι για να σε βοηθήσει να σπάσεις τη γυάλα, αλλά για να πάτε μια βολτούλα χωρίς πολλές αναλύσεις :) Διότι η γυάλα είναι στο μυαλό μας, δεν υπάρχει στ' αλήθεια, οπότε δεν χρειάζεται και να φερόμαστε λες και υπάρχουν τοίχοι! Σιγά σιγά και με επιμονή, μπορείς να βγεις μέσα από αυτούς τους νοερούς τοίχους :)