Παρενόχληση και φοβίες

Γεια σας είμαι νέα στο φόρουμ, και θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας την δική μου ιστορία και να κάνω και μία ερώτηση μήπως κάποιος ξέρει να μου απαντήσει...
Διάβασα εδώ πολλές ιστορίες παρόμοιες με την δική μου και ενώ πίστευα ότι είμαι απ' τα λίγα άτυχα παιδιά τελικά είμαστε πολλοί... ή μάλλον οι διεστραμμένοι είναι πολλοί...
Λοιπόν ήμουν 5-6 χρονών όταν μία πρωτομαγιά πήγαμε σ ένα φιλικό σπίτι...Εκεί ήταν ένας τύπος που δεν γνώριζε η οικογένεια μου... Φίλος φίλου καταλαβαίνετε... Αξέχαστα θυμάμαι ότι έπαιζε την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων κι εγώ αφού έφαγα κάθισα μέσα μόνη μου και χάζευα την τηλεόραση... Ήρθε κι αυτός κάποια στιγμή και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω για να μου δείξει κάτι. Με πήγε σ ένα δωμάτιο του σπιτιού και μου έδειξε σ ένα καθρέφτη τα μαλλιά μου που είχα πιάσει κοτσάκι και πετούσαν. Σηκώνοντας τα χέρια για να φτιάξω τα μαλλιά μου αυτός γονάτισε πίσω μου και άρχισε να χαϊδεύει... Φοβήθηκα πολύ θυμάμαι αλλά δεν ήξερα τι έκανε.. Απλά ήξερα πως δεν μου άρεσε... Μου σήκωσε την μπλούζα το κάθαρμα, μου κατέβασε το παντελονάκι και άρχισε να πασπατεύει και να φιλάει παντού... Είχα παγώσει... Είχα μείνει ακίνητη, παιδάκι ήμουν δεν ήξερα τι έκανε και τι έπρεπε να κάνω..Κάποια στιγμή πήγε να με σηκώσει και να με βάλει στο κρεβάτι.. Τότε έβαλα τα κλάματα και τον παρακάλεσα να μ' αφήσει να φύγω! "Σε παρακαλώ, του έλεγα... Θέλω να δω το έργο!" Με άφησε επειδή έκλαιγα.. Βγήκα έξω κλαμμένη αλλά φοβόμουν να πω τι συνέβη...
Όταν βγήκα έτυχε να συζητάνε οι δικοί μου με τους άλλους ότι θέλουν να πάρουμε σκυλάκι. Με ρώτησαν γιατί κλαίω και τους είπα ότι δεν θέλω σκύλο! Ότι φοβάμαι τα σκυλιά και γι αυτό κλαίω.. γιατί δεν θέλω να πάρουμε...
Σήμερα είμαι 20 χρονών και δόξα τον Θεό δεν έχω πρόβλημα στις ερωτικές σχέσεις...
Θυμάμαι τότε που φοβόμουν τον μπαμπά μου και τον θείο μου και όποιον άντρα με πλησίαζε αν δεν ήταν κάποιος άλλος μπροστά... Όμως τώρα είμαι εντάξει με το αντίθετο φύλο... Φοβάμαι όμως τα σκυλιά...
Και ερωτώ.. Παίζει να μετατοπίστηκε η φοβία μου απ' τους άντρες στους σκύλους; Δηλαδή υποσυνείδητα επειδή τότε προσπαθούσα να πείσω τους δικούς μου ότι φοβάμαι τα σκυλιά και γι' αυτό κλαίω, αυτό να πέρασε στο υποσυνείδητο μου και τώρα όντως να φοβάμαι γι' αυτό τα σκυλιά; Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε κάποιον?

Μπορει να φοβασαι τα σκυλια ουτως ή αλλως. Ο περισσοτερος κοσμος τα φοβαται εξαλλου. Γιατι αργοτερα που μεγαλωσες δεν εκανες κατι για τον τυπο?

Να κάνω τι? Το μόνο που θα ήθελα είναι να τον πετύχω πουθενά! Αν και δεν θυμάμαι το πρόσωπο του! Να πάω στην αστυνομία; Να πω ένας Χάρης πριν 13 χρόνια με παρενόχλησε σεξουαλικά;Τι να κάνω?

να μετατοπιστικε η φοβια σου απο τους αντρες στους σκυλους δε νομιζω μαλον φοβασαι τους σκυλους για καπιο αλλο λογο και εμενα τυχαινει να με εκνευριζουν πολυ ιδικα οταν γαυγιζουν εχεις καπιο αγορι πχ η φιλη να του τα πεις ολα αυτα?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

να μετατοπιστικε η φοβια σου απο τους αντρες στους σκυλους δε νομιζω μαλον φοβασαι τους σκυλους για καπιο αλλο λογο και εμενα τυχαινει να με εκνευριζουν πολυ ιδικα οταν γαυγιζουν εχεις καπιο αγορι πχ η φιλη να του τα πεις ολα αυτα?

---

Nαι έχω.. Απ' όλα! Απευθύνθηκα εδώ γιατί κανείς από τους φίλους-ες μου δεν είχε παρόμοια εμπειρία.. Ήθενα να μάθω αν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε κάποιον άλλο ή εάν έχει ακούσει κάτι σχετικά.

Quote:

---

Originally Posted by Believer

Nαι έχω.. Απ' όλα! Απευθύνθηκα εδώ γιατί κανείς από τους φίλους-ες μου δεν είχε παρόμοια εμπειρία.. Ήθενα να μάθω αν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε κάποιον άλλο ή εάν έχει ακούσει κάτι σχετικά.

---

ναι εχει συμβει στη κοπελα μου ακομα το παλευω να τη πισω να μου μιλησει για αυτο....

Είναι δύσκολο να μιλάς για κάτι τέτοιο!!!

Quote:

---

Originally Posted by Believer

Είναι δύσκολο να μιλάς για κάτι τέτοιο!!!

---

οστοσο εδω μεσα μιλαμε ως αγνωστοι οποτε εχεις καθε λογο να νιωθεις ανετα

Ναι! Για την κοπέλα σου το λέω... Εδώ στην ανωνυμία υπάρχει ασφάλεια!

ωραια.. λοιπον.. αυτο που λες οτι φοβασαι τα σκυλια μου θυμιζει αυτο που μου ειχε πει η κοπελα μου για μια φιλη της οτι τη δαγκωσε σκυλι και μετα απο αυτο εβλεπε σκυλια και φοβοταν τυχαινει να με εχει δαγκωσει και εμενα σκυλι. αυτο μηπως εχει καπια σχεση?

Μάλλον κάποιος με γνώσεις ψυχανάλυσης να μπορούσε να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση σε ένα τέτοιο θέμα...
Το υποσυνείδητο τελικά παίζει διάφορα παιχνίδια.
Έτσι όπως αντιλαμβάνομαι τα γεγονότα, όταν το κοριτσάκι (τρομοκρατημένο, κλαίγοντας, χωρίς να καταλαβαίνει τί γίνεται αλλά νιώθοντας ότι είναι κάτι κακό, άρα ντράπηκε πάρα πολύ) ξέφυγε από τον διεστραμμένο και βγήκε έξω, έπεσε πάνω στους γονείς της που μιλούσαν για σκυλάκια και το άκουσε. Τη βλέπουν να κλαίει, τη ρωτάνε γιατί κλαίει και απαντά ότι δεν θέλει σκυλιά, άρα όλα τα αρνητικά συναισθήματα που ένιωθε μέσα της για τον ανώμαλο τα απέδωσε εξωτερικά-κοινωνικά στα σκυλιά και στην προοπτική να αποκτήσει ένα δικό της.
Δηλαδή μήπως νιώθει το "φόβο" για τα σκυλιά επειδή μέσα της τα έχει φορτώσει με το αρνητικό σημασιολογικό φορτίο της παρενόχλησης?
Και αν μεταφράζω σωστά τα γεγονότα, νομίζω το θέμα δεν είναι στην παρενόχληση αυτή καθεαυτή αλλά στη σχέση που έχει το κοριτσάκι με τους γονείς του/τρίτους και τί εικόνα δίνει προς τα έξω, τί θέλει οι άλλοι να πιστεύουν για αυτήν, τί κρατάει για τον εαυτό της και τί αποκαλύπτει...

Το ξερεις το ατομο αυτο? Δηλαδη σημερα μπορεις να βρεις που μενει κ πως τον λενε?

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Μάλλον κάποιος με γνώσεις ψυχανάλυσης να μπορούσε να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση σε ένα τέτοιο θέμα...
Το υποσυνείδητο τελικά παίζει διάφορα παιχνίδια.
Έτσι όπως αντιλαμβάνομαι τα γεγονότα, όταν το κοριτσάκι (τρομοκρατημένο, κλαίγοντας, χωρίς να καταλαβαίνει τί γίνεται αλλά νιώθοντας ότι είναι κάτι κακό, άρα ντράπηκε πάρα πολύ) ξέφυγε από τον διεστραμμένο και βγήκε έξω, έπεσε πάνω στους γονείς της που μιλούσαν για σκυλάκια και το άκουσε. Τη βλέπουν να κλαίει, τη ρωτάνε γιατί κλαίει και απαντά ότι δεν θέλει σκυλιά, άρα όλα τα αρνητικά συναισθήματα που ένιωθε μέσα της για τον ανώμαλο τα απέδωσε εξωτερικά-κοινωνικά στα σκυλιά και στην προοπτική να αποκτήσει ένα δικό της.
Δηλαδή μήπως νιώθει το "φόβο" για τα σκυλιά επειδή μέσα της τα έχει φορτώσει με το αρνητικό σημασιολογικό φορτίο της παρενόχλησης?
Και αν μεταφράζω σωστά τα γεγονότα, νομίζω το θέμα δεν είναι στην παρενόχληση αυτή καθεαυτή αλλά στη σχέση που έχει το κοριτσάκι με τους γονείς του/τρίτους και τί εικόνα δίνει προς τα έξω, τί θέλει οι άλλοι να πιστεύουν για αυτήν, τί κρατάει για τον εαυτό της και τί αποκαλύπτει...

---

Μέχρι ένα σημείο σ' έπιασα.. Στην μετάφραση μπερδεύτηκα λίγο! Θες να μου εξηγήσεις γιατί πιστεύεις ότι μ έχει επηρεάσει η σχέση μου με τους γονείς μου (η οποία ήταν και είναι άριστη) και τα υπόλοιπα? :/

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Το ξερεις το ατομο αυτο? Δηλαδη σημερα μπορεις να βρεις που μενει κ πως τον λενε?

---

Όχι δεν θυμάμαι τίποτα μόνο ότι τον έλεγαν Χάρη... Τώρα αυτοί οι φίλοι που ήταν σπίτι τους ήταν φίλοι του παππού μου! Δεν ξέρω που μπορώ να τους βρω κλπ...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ωραια.. λοιπον.. αυτο που λες οτι φοβασαι τα σκυλια μου θυμιζει αυτο που μου ειχε πει η κοπελα μου για μια φιλη της οτι τη δαγκωσε σκυλι και μετα απο αυτο εβλεπε σκυλια και φοβοταν τυχαινει να με εχει δαγκωσει και εμενα σκυλι. αυτο μηπως εχει καπια σχεση?

---

Ε υποθέτω πως ναι! Εμένα όμως δεν με έχει δαγκώσει ποτέ!

Μπορει να λεω και μπαρουφες αλλα το θεμα ειναι φοβασαι τα σκυλια και θες να μαθεις γιατι.

Αυτο ειναι μια ερωτηση που λογικα δεν δυναται να σου απαντησει καποιο αλλο προσωπο εκτος απο σενα. Ειναι η φυση του ερωτηματος τετοια. Ακομα και συ εαν νομιζεις οτι εχεις την απαντηση και φωναξεις Ευρηκα...ευρηκα , μπορει να κανεις λαθος για την πραγματικη αιτια.

Φυσικα εαν εισαι απολυτα πεπεισμενος οτι βρηκες κατι... ειναι το ιδιο και το αυτο , ουσιαστικα ειναι σαν να το βρηκες, ασχετα εαν ειναι η πραγματικη αιτια.

Δεν εχουν και πολυ λογικη οι φοβιες. Ειναι σαν να εχεις υψοφοβια και να αισθανεσαι ηλιγγο στο κεντρο ενος μπαλκονιου ενω ειναι αδυνατο να πεσεις....τραβα βγαλε ακρη γιατι συμβαινει αυτο .

Η φοβια παντως στα σκυλια νομιζω (μιας και ειναι ενα απο τα πιο συνηθισμενα ζωα στις πολεις που ζουμε) , ειναι αρκετα συνηθισμενη.

Κουραγιο φιλη μου ειναι οντως τραυματικο αυτο που εζησες κ πιθανον να διαβασες κ την δικη μου ιστορια σ αυτην την ενοτητα με την κακοποιηση απο θειο μου ομως τωρα δοξα τω θεω ειμαι πολυ καλυτερα κ με το αγορι μου θελουμε να κανουμε οικογενεια,Οσον αφορα το σκυλο δεν πιστευω οτι ειναι αυτο το κυριο προβλημα αλλα το γεγονος οτι εθαψες μεσα σου αυτο το περιστατικο κ δεν γνωριζω αν καποτε το ειπες σε καποιον περα απο αυτο το φορουμ ειναι πολυ βαρυ για εναν ανθρωπο ειδικα παιδι,Τρομαξες φοβηθηκες αντιδρασεις προφανως,Προσπαθησε να μιλησεις σε καποιον πνευματικο εκκλησια η ειδικο μαλλον απο κοντα,Τωρα για το θεμα με το σκυλο να σου πω οτι ο πατερας μου επεσε απο ενα λοφο κ σκοτωθηκε κ ενω παντα φοβομουνα τα υψη κ οταν εγινε αυτο μου διογκωθηκε ο φοβος κ αποφευγω σκαλες κ αεροπλανα ενω προηγουμενως δεν τα απεφευγα πιστευω οτι ειναι αντιδραση του οργανισμου για αυτο που εγινε απωθουμε αυτο που πραγματικα ειναι το προβλημα παραδειγμα ο πατερας μου που πεθανε κ η παρενοχληση σου κ το μεταθετουμε οπου μας κατεβει

Quote:

---

Originally Posted by Believer

Μέχρι ένα σημείο σ' έπιασα.. Στην μετάφραση μπερδεύτηκα λίγο! Θες να μου εξηγήσεις γιατί πιστεύεις ότι μ έχει επηρεάσει η σχέση μου με τους γονείς μου (η οποία ήταν και είναι άριστη) και τα υπόλοιπα? :/

---

Λοιπόν, μπορεί να λέω και βλακείες, δεν έχω γνώσεις ψυχανάλυσης, έγκυρα, ό,τι έχω διαβάσει για προσωπική χρήση...
Νομίζω ότι αν είχες άριστες σχέσεις με τους γονείς σου, θα τους το είχες πει...
Γιατί δεν τους το είπες? Τότε? αργότερα? Μέσα σου το έχεις ξεκαθαρίσει?
Προφανώς ντρεπόσουν. Αλλά γιατί δεν είχες την άνεση να το συζητήσεις μαζί τους?
Εγώ δεν είχα άριστες σχέσεις με τους γονείς μου αλλά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, εννοείται πως θα το έλεγα, γιατί ακριβώς θα ένιωθα ότι ήταν κάτι κακό και χρειαζόμουν την προστασία τους.
Δεν λέω ότι σε έχει επηρεάσει η σχέση σου με τους γονείς σου...
Λέω ότι από όσα λες φαίνεται ότι η παρενόχληση δεν σε επηρέασε πρακτικά ή συνειδητά. Και για αυτό, το σημείο-κλειδί, από όσα λες, πιστεύω ότι δεν είναι η παρενόχληση αυτή καθεαυτή.
Γενικά στις σχέσεις σου (με γονείς, φίλους, συγγενείς, γνωστούς) μιλάς ανοιχτά? ανοίγεσαι? μοιράζεσαι? εμπιστεύεσαι?

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλη μου ειναι οντως τραυματικο αυτο που εζησες κ πιθανον να διαβασες κ την δικη μου ιστορια σ αυτην την ενοτητα με την κακοποιηση απο θειο μου ομως τωρα δοξα τω θεω ειμαι πολυ καλυτερα κ με το αγορι μου θελουμε να κανουμε οικογενεια,Οσον αφορα το σκυλο δεν πιστευω οτι ειναι αυτο το κυριο προβλημα αλλα το γεγονος οτι εθαψες μεσα σου αυτο το περιστατικο κ δεν γνωριζω αν καποτε το ειπες σε καποιον περα απο αυτο το φορουμ ειναι πολυ βαρυ για εναν ανθρωπο ειδικα παιδι,Τρομαξες φοβηθηκες αντιδρασεις προφανως,Προσπαθησε να μιλησεις σε καποιον πνευματικο εκκλησια η ειδικο μαλλον απο κοντα,Τωρα για το θεμα με το σκυλο να σου πω οτι ο πατερας μου επεσε απο ενα λοφο κ σκοτωθηκε κ ενω παντα φοβομουνα τα υψη κ οταν εγινε αυτο μου διογκωθηκε ο φοβος κ αποφευγω σκαλες κ αεροπλανα ενω προηγουμενως δεν τα απεφευγα πιστευω οτι ειναι αντιδραση του οργανισμου για αυτο που εγινε απωθουμε αυτο που πραγματικα ειναι το προβλημα παραδειγμα ο πατερας μου που πεθανε κ η παρενοχληση σου κ το μεταθετουμε οπου μας κατεβει

---

Διάβασα και την δική σου ιστορία καλή μου και χαίρομαι που όλα είναι καλά πλέον!!!

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Λοιπόν, μπορεί να λέω και βλακείες, δεν έχω γνώσεις ψυχανάλυσης, έγκυρα, ό,τι έχω διαβάσει για προσωπική χρήση...
Νομίζω ότι αν είχες άριστες σχέσεις με τους γονείς σου, θα τους το είχες πει...
Γιατί δεν τους το είπες? Τότε? αργότερα? Μέσα σου το έχεις ξεκαθαρίσει?
Προφανώς ντρεπόσουν. Αλλά γιατί δεν είχες την άνεση να το συζητήσεις μαζί τους?
Εγώ δεν είχα άριστες σχέσεις με τους γονείς μου αλλά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, εννοείται πως θα το έλεγα, γιατί ακριβώς θα ένιωθα ότι ήταν κάτι κακό και χρειαζόμουν την προστασία τους.
Δεν λέω ότι σε έχει επηρεάσει η σχέση σου με τους γονείς σου...
Λέω ότι από όσα λες φαίνεται ότι η παρενόχληση δεν σε επηρέασε πρακτικά ή συνειδητά. Και για αυτό, το σημείο-κλειδί, από όσα λες, πιστεύω ότι δεν είναι η παρενόχληση αυτή καθεαυτή.
Γενικά στις σχέσεις σου (με γονείς, φίλους, συγγενείς, γνωστούς) μιλάς ανοιχτά? ανοίγεσαι? μοιράζεσαι? εμπιστεύεσαι?

---

Κοίτα εδώ απ' τις ιστορίες που διάβασα είδα ότι οι περισσότεροι δεν μίλησαν... Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα τότε. Έχω διαβάσει ότι όταν είσαι σε μικρή ηλικία επειδή δεν ξέρεις τι σου έχει κάνει ο άλλος έχεις ενοχές, νομίζεις ότι εσύ φταις! Δεν θυμάμαι γιατί δεν μίλησα! Νομίζω ντρεπόμουν! Άσε που όταν είναι νωπό προσπαθείς μόνο να το ξεχάσεις!!!!!! Η σκέψη ότι θα το περιγράψεις σε σοκάρει, είναι σαν να το ξαναζεις!!!
Γενικότερα όμως ανοίγομαι πολύ!! Αυτή την εμπειρία μεγαλώνοντας την μοιράστηκα με τους φίλους μου σ' ένα ξέσπασμα που είχα- στην 3ήμερη εκδρομή,πήγαινα 3η γυμνασίου, όταν ήμασταν στο πλοίο πήγε ένας (άσχετος σαραντάρης) να στριμώξει μια κοπέλα στο δωμάτιο του. Με το που ακούστηκε τι συνέβη εγώ έκανα φασαρία με τον γυμνασιάρχη ότι πρέπει να τον βρούνε και να του κάνουμε μήνυση και ούρλιαζα!!! Έβαλα τα κλάματα κάποια στιγμή και με πήραν οι φίλοι μου, κάτσαμε σε μία καμπίνα όλοι μαζί και τους είπα γιατί αντέδρασα τόσο άσχημα.. γιατί εγώ κάποτε άφησα έναν ατιμώρητο, ο οποίος μπορεί να κάνει ό,τι έκανε σ εμένα σ ένα σωρό παιδιά!!
Επίσης το έχω μοιραστεί με τον σύντροφο μου!
Στους γονείς μου τώρα που μεγάλωσα δεν θέλω να το πω γιατί ο πατέρας μου αμα τον βρει θα τον σκοτώσει!!
Γενικά που λες ανοίγομαι πάρα πολύ- παραπάνω απ' το κανονικό!! Και δυστυχώς εμπιστεύομαι εύκολα!

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Φυσικα εαν εισαι απολυτα πεπεισμενος οτι βρηκες κατι... ειναι το ιδιο και το αυτο , ουσιαστικα ειναι σαν να το βρηκες, ασχετα εαν ειναι η πραγματικη αιτια.

.

---

Ναι κι εγώ αυτό πιστεύω! Πάντα πίστευα ότι γι' αυτό φοβάμαι τα σκυλιά.. Μάλλον μ' έπεισα και άντε να με "ξε-πείσω"!!!

Η αλήθεια είναι πως ναι, είναι πιθανό να φοβάσαι τα σκυλιά εξαιτίας αυτού του περιστατικού. Γιατί ακριβώς τη στιγμή και στο ίδιο περιβάλλον που βίωσες μια τρομακτική και τραυματική εμπειρία, άκουσες μια συζήτηση για σκύλο. Οπότε έκανες τη σύνδεση και άρχισες να βιώνεις φόβο με την ιδέα του σκυλιού (δες τις μελέτες για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά). Όμως, για εσένα ο σκύλος ήταν και μια 'διέξοδος', σου έδωσε μια δικαιολογία για το κλάμα. Να σε ρωτήσω κάτι? Φοβάσαι πράγματι τα σκυλιά τελικά?

Πάντως, θα συμφωνήσω με τη Λένα σε όσα λέει για τους γονείς. Και νομίζω επίσης ότι αυτό που λες για τον πατέρα σου 'άμα τον βρει θα τον σκοτώσει', δεν ευσταθεί... Δεν λέω ότι είναι υποχρεωτικό να το πεις στους γονείς σου. Αλλά αξίζει να αναρωτηθείς. Κι επίσης, αν ο πατέρας σου έχει τη δυνατότητα να 'τον βρει', αν δηλαδή ξέρει τα στοιχεία του, ίσως αυτό να βοηθήσει να μην συνεχίσει να κάνει όσα έκανε σε εσένα, έτσι δεν είναι?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Η αλήθεια είναι πως ναι, είναι πιθανό να φοβάσαι τα σκυλιά εξαιτίας αυτού του περιστατικού. Γιατί ακριβώς τη στιγμή και στο ίδιο περιβάλλον που βίωσες μια τρομακτική και τραυματική εμπειρία, άκουσες μια συζήτηση για σκύλο. Οπότε έκανες τη σύνδεση και άρχισες να βιώνεις φόβο με την ιδέα του σκυλιού (δες τις μελέτες για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά). Όμως, για εσένα ο σκύλος ήταν και μια 'διέξοδος', σου έδωσε μια δικαιολογία για το κλάμα. Να σε ρωτήσω κάτι? Φοβάσαι πράγματι τα σκυλιά τελικά?

Πάντως, θα συμφωνήσω με τη Λένα σε όσα λέει για τους γονείς. Και νομίζω επίσης ότι αυτό που λες για τον πατέρα σου 'άμα τον βρει θα τον σκοτώσει', δεν ευσταθεί... Δεν λέω ότι είναι υποχρεωτικό να το πεις στους γονείς σου. Αλλά αξίζει να αναρωτηθείς. Κι επίσης, αν ο πατέρας σου έχει τη δυνατότητα να 'τον βρει', αν δηλαδή ξέρει τα στοιχεία του, ίσως αυτό να βοηθήσει να μην συνεχίσει να κάνει όσα έκανε σε εσένα, έτσι δεν είναι?

---

Κοίτα έχουν υπάρξει φορές που έχω συνυπάρξει με σκυλί.. Όταν πήγα διακοπές με τον κολλητό μου πήραμε μαζί τον σκύλο του, αλλά υπό όρους! Ήταν δεμένος και μόνο όταν απομακρυνόμουν τον άφηνε ελεύθερο...
Τα στοιχεία του τύπου, ο πατέρας μου δεν τα ξέρει σίγουρα... Ήταν άγνωστος σ' εμάς... Ήταν φίλος-συμφοιτητής (κάτι τέτοιο δεν θυμάμαι) του γιου του τότε οικογενειακού μας φίλου...
Δεν ευσταθεί λες το σενάριο να τον πειράξει ο πατέρας μου; Είναι από ορεινό χωριό Ρεθύμνου Κρήτης...... Δυστυχώς (ή ευτυχώς) σε κάτι τέτοια θέματα εκεί λειτουργεί ο νόμος της καραμπίνας! Αν δεν το φοβόμουν θα το έλεγα οπωσδήποτε...
Τώρα σχετικά με τους γονείς, δεν νομίζω να έχει σχέση... Γενικά τους μιλάω για τα πάντα σχεδόν! Κάτι τέτοιο όμως θα μας έβαζε σε μεγάλες περιπέτειες....

Οκ αναμφισβήτητα εσύ ξέρεις καλύτερα πώς θα λειτουργούσε ο πατέρας σου... απλά τις περισσότερες φορές τα 'καταστροφικά' μας προγνωστικά πέφτουν έξω. Εξάλλου έχουν περάσει 20 χρόνια, δεν ξέρει σίγουρα τα στοιχεία του, δεν ξέρουμε πόσο σοβαρό θα θεωρήσει το όλο περιστατικό (αφού ούτε συζητήθηκε, ούτε αποδείχτηκε, ούτε είχε άμεσες επιπτώσεις στην υγεία σου, ούτε υπήρξε / υπάρχει κάτι ανησυχητικό στην όλη πορεία σου). Στο ξαναλέω βέβαια, πως δεν είναι υποχρεωτικό να μιλήσεις. Συνήθως είναι λυτρωτικό να μιλάμε, αλλά κάποιες φορές μπορεί να είναι πιο επιβαρυντικό τελικά. Αλλά αναφέρομαι στο εδώ και τώρα.

Στο τότε, ένα 5χρονο παιδί χρειάζεται να μιλήσει. Και τελικά επιλέγει να μην μιλήσει. Και κρύβει τον φόβο, με προκάλυμμα το φόβο του για τα σκυλιά. Ίσως λοιπόν ο φόβος για τα σκυλιά δεν είναι φόβος για τους άντρες... αλλά φόβος για τον εαυτό σου, για το τι μπορεί να προκαλέσει η 'αποκάλυψη' δικών σου πτυχών, συναισθημάτων, μυστικών. Ίσως ο σκύλος να λειτουργεί σαν τον 'Κέρβερο' που εμποδίζει την είσοδο στον δικό σου 'Άδη', δηλαδή στη δική σου αθέατη, σκοτεινή πλευρά...

Εγω εχω την αποψη οτι ολοι εχουμε τα μικρα μας μυστικα και διαμορφωνουμε μια προσωπικοτητα στην πορεια με τις ατελειες μας και τα προτερηματα μας. Σιγουρα αυτο που εκανε ο τυπος σε ενα πενταχρονο παιδακι ηταν αρωστο και επηρεασε πολλα πραγματα στη ζωη του, αλλα ουσιαστικα το αποκαλυψες σε αυτο το φορουμ , ανωνυμα σε ενα ματσο αγνωστους. Εγω σε καμμια περιπτωση δεν θα το ανεφερα για παραδειγμα στον πατερα μου , μου φαινεται οτι θα τον στενοχωρουσα χωρις λογο και θα με εβαζα χωρις λογο σε μια α' συναισθηματικη κατασταση.

Αναλογα βεβαια και ποσο σε καιει μεσα σου , παντως ισως και να το ξορκισες λιγο λεγοντας το σε μας:)

Μου φαίνεται περίεργο να μεταφέρθηκε η φοβία στα σκυλιά. Αλλά και έτσι να είναι είναι μια φοβία που την έχουν πολλοί και δεν επηρεάζει την ζωή σου. Ευτυχώς η εμπειρία δεν σου άφησε άλλες φοβίες πιο σοβαρές. Έχεις μιλήσει για το περιστατικό σε κάποιον;

Αδικα βασανίζεσαι.
Φοβάσαι τα σκυλιά.
. - (<<<<<<<<<<τελεία και παύλα)
Μην ψάχνεις για σύνδεση του τότε γεγονότος με την σημερινή φοβία.

Έστω και καθυστερημένα, θέλω να απαντήσω σε όσους έγραψαν τις απόψεις τους γιατί το εκτιμώ.
Στην Μαρίνα να πω απλά ότι απ' όσο έχω διαβάσει τα περισσότερα παιδιά έτσι αντιδρούν. Είτε γιατί δεν θέλουν να ξαναβιώσουν την ιστορία μέσω της εξιστόρησης, είτε γιατί αισθάνονται ενοχές.
Όσο για τον σκοτεινό αθέατο εαυτό μου τι να πω; :) Νομίζω είναι πολύ φωτεινός για τον φοβάμαι!
Ευχαριστώ για την γνώμη σου πάντως!!
keep walking συμφωνώ πολύ μαζί σου! Ίσως δεν θέλω να χαλάσω την ηρεμία του σπιτιού μας με κάτι που θα φέρει στενοχώρια και φασαρίες..
Aloha ναι, το έχω μοιραστεί με πολύ κοντινά μου πρόσωπα.
justme σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!

Η γνωμη μου μπιλιμπερ ειναι να μαθεις τα στοιχεια του ατομου αυτου και να οργανωσετε αντιποινα, χωρις να καταλαβει κανεις τιποτα. Υπαρχουν πολλοι τροποι, φαντασια να χεις και εξυπναδα.